In de tijd dat ik een eetstoornis had, en in de tijd dat ik met mensen met eetstoornissen werk vanuit ervaring, ben ik heel wat liedjes tegengekomen die voor mij een betekenis hebben die met mijn eetstoornis te maken heeft. Liedjes over herstel of liedjes over het gevecht. Ik heb deze liedjes op een rij gezet, omdat ik denk dat het mooi is deze met elkaar te delen. Misschien haal jij er ook moed, herkenning of motivatie uit.

Ik luisterde in mijn tienerjaren urenlang liedjes tijdens het piekeren op mijn kamer. Alleen. In de hoop herkenning te vinden in de songtekst of muziek. Het is best persoonlijk, de liedjes waar ik bij huilde, waar ik mij in herkende. De liedjes die mijn donkere uren beschrijven. Zelfs ook al zijn ze voor jou misschien niet zo droevig of herkenbaar om naar te luisteren. Maar misschien ook wel en heb jij ook zulke liedjes.

De eerste liedjes zijn wat ouder, ik heb tussen mijn 13e en 21e last gehad van een eetstoornis en ben inmiddels 28 (1988). Dit maakt dat de liedjes onderaan deze blog pas echt wat 'hipper' worden en allerei muziekstijlen bevatten. Ik hoop dat je het leuk vindt om te luisteren of er wat aan hebt. 

Avril Lavigne heeft heel wat boze, stoere, leuke, maar ook depressieve liedjes gemaakt. Zo herkende ik mijn gevoel van controle verlies, bang zijn, eenzaamheid en onbegrip heel erg toen ik diep in mijn eetstoornis zat, in deze liedjes. ''I'm starting to trip, I'm loosing my grip and I'm in this thing alone.'' Ik was denk ik een jaar of 16 toen ik dit luisterde.

Ook dit liedje van Avril Lavigne luisterde ik net terug. Ik snap eigenlijk nu pas hoe hopeloos en alleen ik me voelde in die tijd. Ik vind het verdrietig om aan die tijd terug te denken. ''I'm listening but there's no sound. Isn't anyone trying to find me? Won't somebody come take me home? It's a damn cold night. Trying to figure out this life. Won't you take me by the hand, take me somewhere new?'' 

''Is anybody here I know? Cause nothing's going right. Everything's a mess. And no one likes to be alone.'' ''Why is everything so confusing. Maybe I'm juist out of my mind.'' En ik was enkel met mijn eetstoornis, de rest van de wereld hield ik er (veel te) lang buiten.

Dit liedje heb ik misschien wel 1000 keer geluisterd. Ik was een jaar of 18 toen ik het ontdekte, alweer 10 jaar geleden inmiddels dus. Ik krijg nog kippenvel als ik het luister, omdat ik zo goed weet hoe verwikkeld ik op dit moment in mijn eetstoornis zat. Ik was boos op die eetstoornis, maar wist niet hoe het anders moest. Dit liedje gaf me kracht om er tegenaan te gaan en tijdens mijn opname echt te vechten.

‘'Beauty Queen of only eighteen, she had some trouble with herself.'' Misschien is dat wel de enige zin waarom dit liedje me aansprak. Maar als je weinig erkenning kunt vinden voor hoe rot je je voelt, kan zo'n liedje je raken en het gevoel geven dat het oke is dat je je zo voelt. En dat het weer goed komt, dat je weer geliefd zult worden. Jezelf weer zult leren liefhebben, misschien.

Chrisina Aguileira kan in dit rijtje niet ontbreken natuurlijk. Vooral Fighter gaf me het gevoel dat ik echt niet zomaar een behandeling aan het volgen was, maar echt aan het vechten was. Ik vond er herkenning, erkenning en kracht in. Als je ‘You' als de eetstoornis ziet en dit liedje luistert, snap je het wel denk ik.

Maria Mena maakt ook mooie liedjes waarin ik veel herkenning vond tijdens mijn eetstoornis. Het liedje ‘I Always Liked That' dat ze een paar jaar geleden maakte, vond ik ook heel krachtig. Wanneer je al herstellende bent, kun je hier veel herkenning uit halen. ‘'I know what I'm fighting for. This I go to war for. The only bodypart that should matter is my heart''. ‘'The only way is to let go, get rid of all the fear. Not being perfect, my goal seems perfectly clear. Terrified if I let go, I also loose myself. And I don't wanna be somebody else''. Nougoed, luister maar gewoon.

Dit liedje kwam ik een paar jaar geleden tegen. Het gaat over ‘herstel', in welke zin dan ook. Van liefdesverdriet, van moeilijke tijden of van een eetstoornis. Ik vind dit liedje ook gewoon alleen al heel krachtig omdat het over persoonlijke Recovery gaat. Ik luister het op dit moment, nu ik dit schrijf en begrijp weer helemaal waarom ik dit zo'n krachtig nummer vind.

Donkere tijden komen en gaan, gelukkig. Ik hoop en weet dat ik nooit meer in de donkere tijd van mijn eetstoornis kom. Mijn 'shadow days' wat dat betreft zijn over. Dat maakt dat ik dit liedje ook zo mooi vond. Na een lange tijd van liefdesverdriet herkende ik mezelf hier ook weer in. 

Dit liedje vind ik het aller mooist, in deze rij. Omdat ik de zangeres geweldig vind, maar ook omdat dit liedje precies zegt hoe de eetstoornis voor mij was. Ik wilde niet dood, ik wilde leven. Ik wilde dat hij weg ging, uit mijn leven. (die eetstoornis) Dit liedje gaat niet per se over een eetstoornis, maar het past er perfect bij.