Verrassende manier van ontbijten! Portie groottes en productkeuzes roepen bij mij wel wat vraagtekens op!

Sluit ik me bij aan. Een pakje crackers? Ik vind het summier. Wel leuk ter inspiratie in afwisseling met de andere dagen. Toch geven zulke beelden slechts een ochtend weer en ik ga er (in goed vertrouwen) van uit dat prima passend is in de rest van de dag. Tja. Ik vind het lastiger dat zulke foto’s en hoeveelheden van de redactie wel geaccepteerd worden en wanneer ik ze op het forum zou posten ik tegen de huisregels of topicregels in ga. Practice what you preach denk ik dan.

Daar ben ik het ook wel echt mee eens. Ik denk dat de portiegroottes op zichzelf best klein zijn, zeker voor mensen in herstel of die net hersteld zijn. Ik weet niet of het op deze manier voor mij echt helpend is. Misschien wat meer context erbij geven, Irene (b.v. wat je voor de rest nog eet om voldoende te eten)?

nie neute nie pleuje :p
ik snap niet zo goed wat hier mis :)
maar reageer in het vervolg niet zo aanvallend. Het komt best hard over.. Irene doet super hard haar best en nu zijn de reacties op deze leuke post gewoon over die crackers. Vertel eens iets positief ofzo. Bv. hoe cool die haverkoek eruit ziet of de iced lattes. En zo zit er in deze post zoveeeel leuke dingen ♥
het leven is meer dan commentaar geven op crackers he haha

Hee Anoniem! Volgens mij is het zeker niet aanvallend bedoeld, maar uiten mensen gewoon hun verwarring. Kritiek is ook niet altijd een slecht ding, ik denk dat Irene dat wel goed kan hebben.

Daarnaast vind ik dit soort reacties ook wel echt een teken van kracht. Namelijk dat we klaar zijn met te weinig eten. Dat kan je alleen maar positief opvatten denk ik!

Sluit ik me toch ook wel bij aan. Het hoeft echt niet allemaal de keurige basislijst boterhammen-met-zuivel-porties te zijn, maar ik vind dit wel veelal weinig. Misschien ga je als je eetstoornisvrij bent nu eenmaal anders eten, maar als anders ook minder betekent, is dit misschien niet helemaal het platform.

Vind het wel vervelend om zo in te zoomen op porties van anderen en dat is misschien wel een eetgestoorde neiging, maar voor wat je laat zien op een plek als deze moet je wel alert blijven. Ik denk dat dit voor veel van de bezoekers hier erg verwarrend kan zijn. Hopelijk kunnen jullie hier toch iets mee.

Hoezo roept dat vraagtekens op. Als ik mag vragen.

Het is heel gevarieerd qua producten en heerlijk om naar te kijken. Je trakteert je zelf echt.
Ik vind het persoonlijk erg moeilijk om aandacht te besteden aan mijn eten welke maaltijd het ook is. Soms heb ik wel ergens zin in maar ontzeg ik het mij zelf. En weet dat ik dan aan het eind van de dag voor het slapen gaan een eetbui krijg.
Ik eet elke ochtend het zelfde maar soms heb ik zin in iets anders mag dan mag en gun ik mij dat niet bang dat er iets gebeurt in gewicht.

Daarom is dit zo mooi om te zien.
Ga zo door.

miss vindt Flo het er wat weinig uit zien? Het maakt mij verder niet uit, omdat we niet weten wat Irene verder op de dag nog eet, maar die crackertjes en dat japanse hapje vind ik er ook wat weinig uti zien. Haha .Ik word nooit verzadigd van die crackertjes

he Irene,

wat gaaf te lezen hoe jij zo varieert en ook echt niet vast zit aan een lijst ofzo met brood/smoothies/havermout wat ik tegenwoordig vaak voorbij zie komen online. Die eitjes, daar krijg ik echt zin in. Brrr, ik zou daarentegen niet moeten denken aan jouw koude koffie of die crackertjes, die vind ik zo leeg en niet vullend.

Leuk dat jij zo de tijd neemt om je ontbijt te maken! Ik neem daar vaak geen tijd voor.
Porties zijn mijn inziens prima. Alleen de zaterdag vind ik wat weinig lijken maar ik ken het gerecht niet en heb dan ook geen idee in hoeverre dat vult haha.
De ene dag eet ik zelf ook meer dan de andere dag, vind dit een mooi eerlijk en gevarieerd beeld geven.

Ik ben echt een onwijs slechte ontbijter. M'n wekker gaat elke dag om kwart over 6 en dan maak ik de tassen en ontbijt klaar voor m'n kinderen en m'n man.
Ik eet meestal kwart over 8 als de kids naar school gaan.
Dan eet ik ook echt waar ik zin in heb. Kan een bak kwark zijn, of scrambled eggs of ook zo'n pakje crackers met zoiets.

Ha Irene,

Zo leuk om te zien dat je zo veel variatie hebt in je eetpatroon. Ik dacht dat ik de enige was die soms niet ontbijtachtige producten eet bij ontbijt.

Ik ben zo enorm fan van de witte chocolade Monin siroop... zo fan dat ik het even met je wilde delen. Ik heb veel smaken geprobeerd, maar de witte chocolade is echt perfectie. Die wordt vaak wel alleen bij de Makro of koffie zaakjes verkocht.. maar zeker de moeite waard.

Lieve groetjes Daphne

Ooooe ik had die inderdaad gezien in een webshop! Er waren zo veel smaken dat ik niet kon kiezen, haha, dus ik had hem maar weer dichtgeklikt. Maar nu ik dit zo lees, denk ik dat ik die wel ga bestellen. Je moet toch ergens beginnen met alles proberen. :p Dankjewel!

De mensen die zeuren over de grote van de porties praten duidelijk vanuit hun eetstoornis (eetstoornis is aan het woord). Jammer..

Leuke, originele en gevarieerde ontbijtjes en leuk om eens wat anders te zien dan brood, yoghurt, havermout etc. Leuk dat je neemt waar je zin in hebt en ook leuk dat dit echt vanalles kan zijn. Je volgt je gevoel en je besteedt aandacht aan je maaltijden.

vond ik ook. Ook gewoon grappig hoe het ook kan. Ik zag laatst een dagboekje van iemand die alles had omgedraaid. Dus ontbijten met warm eten en avond eten met brood/havermout. haha. Ook geinig.

Uuuuuph smaken als knoflook en sambal bij het ontbijt, voor mij moet dat niet, haha! Ik ga wel kwijlen van je koffiedrankjes. Wat een leuke ontbijtweek!

Ik zie de laatste tijd wel erg veel asymmetrie in de commentaren, in die zin dat sommige lezers lijken te verwachten dat de redactie met álles rekening houdt, maar zelf weinig zin hebben om moeite te doen om dit in context te plaatsen. De redactieleden moeten toch niet bij élke blog die link meegeven naar de 'Wat is normaal?'-blog, of wel? Als je 'jaloers' bent op het feit dat Irene crackers 'mag' eten als ontbijt, trek de lijn dan wel even door en kijk ook hoe zij spontaan een stevige koek bij de AH kan gaan halen, en hoe zij geen moeite heeft met stevige drankjes vol siroop. Zou je eetstoornis dat dan ook willen doen? Ik geloof van niet ;)

De aanpak van Proud2BMe blijft in mijn ogen ongelooflijk helpend. Ik denk trouwens dat het maar 'schijn-helpen' zou zijn als ze in bijvoorbeeld de eetdagboekjes enkel een eetpatroon zouden tonen dat perfect binnen de basislijst past of daar zelfs over gaat. Je gaat 'in het echte leven' ook moeten dealen met mensen die in jouw ogen minder eten, je kan geen wereldje gaan opbouwen waarin jij altijd degene bent die het minste eet. Hier bij Proud krijg je dan tenminste nog een gezonde context mee zonder dieetpraat, en met ruimte voor dialoog. Dus leer daaruit in plaats van aan Irene te vragen dat ze elke ochtend tien croissants eet ;)

Hey allemaal,

Bedankt voor de (al dan niet wisselende) reacties. Als ik dacht dat ik te weinig zou eten gedurende de dagen, zou ik dat natuurlijk niet 'promoten', omdat ik weet dat het inderdaad niet motiverend en juist verwarrend zou kunnen zijn. Dat gevoel had ik zelf dan ook niet bij het schrijven van deze blog, maar nu ik sommige reacties teruglees, kan ik me voorstellen dat zo'n pakje crackers als 'veilig' voedsel kan worden gezien.

Zo heb ik dat zelf nooit echt gezien, omdat deze crackers juist puur eetbuivoedsel voor mij waren en ik me vroeger niet kon indenken deze in huis te hebben zonder dat meteen het hele pak op moest. Daarnaast vind ik deze crackers oprecht heel erg lekker en was ik best enthousiast over mijn herontdekking. Ik heb naar mijn idee ook echt geluisterd naar wat ik lekker vond en waar ik zin in had. Met twee eieren en avocado, maakt het voor mij ook wel een vullende maaltijd. Zelf ben ik niet in de veronderstelling dat dit zo veel meer summier is dan bijvoorbeeld twee boterhammen met appelstroop.

Desondanks neem ik de reacties wel serieus en vind ik het vervelend dat ik sommige een verwarrend gevoel heb gegeven. Ik hoop met deze reactie wat meer duidelijkheid te hebben gegeven. Wellicht denk ik er minder over na, nu ik zelf geen eetstoornis heb, maar het is begrijpelijk dat op een platform als dit door de lezers juist overal over na wordt gedacht. En inderdaad, mocht ik nog trek krijgen, dan pak ik zelf zonder daar over te piekeren nog wat, dus wellicht dat het juist een goed teken is, dat ik hier niet zo over heb nagedacht. Maar het is ook mijn werk om me te verplaatsen in iemand met een eetstoornis, dat begrijp ik en wil ik ook niet lichtzinnig mee omgaan.

Gelukkig lees ik ook reacties van mensen die het wel een fijne blog vinden en die er iets anders uithalen, ik hoop ook dat het merendeel van de lezers deze blog zo ervaart. Niet voor mij, maar voor de lezers, natuurlijk. Dus goed dat jullie het vragen als het vraagtekens opriep! Hopelijk is het zo wat meer opgehelderd en dan is het misschien alleen maar mooi dat dit bespreekbaar kan worden! :)

Liefs!

mooie, heldere feedback Irene. OOk wel eens fijn om iets voorbij te zien, zonder es-uitleg, maar van iemand die gewoon op gevoel eet! Ik mis soms bij Proud het positieve verhaal, even zonder es-geluid erin! Net zoiets als je klets-chat en relaxte dagboekjes mee-eten. gewoon even relaxte dingen! Dus leuk dit van jou te zien!

Hoi Irene, thanks voor je heldere uitleg! Dat verduidelijkt wel al wat!

Volgens mij is het ook echt een gezond signaal dat sommigen bang zijn geworden om te weinig te eten.

Aan de andere kant is vergelijken wel weer een es-ding. Dus het is denk ik goed dat daar over gesproken wordt!

Ik zie het ook zeker niet als een aanval tegen jouw post, maar een aanval tegen de eetstoornis. En daar zijn we hier ook voor! :)

Bedankt voor je uitleg. Zo zie je maar, wat voor jou vanzelfsprekend of logisch is hoeft voor een ander niet zo te zijn. Ik hoef geen eetstoornis te hebben (gehad) om een mening te mogen hebben over de hoeveelheid. Ik geef daarin ook aan dat ik geen zicht heb op de rest van de dag. Als ik het echter puur als ontbijt zie vind ik het weinig. Ik trek het plaatsen van dergelijke foto’s echter wel in twijfel vanuit de ‘voorbeeldfunctie’ die de redactie op dit forum voor velen heeft. En dat ik het niet eens ben met dat hun foto’s geaccepteerd worden in de blogs terwijl een dergelijke post of foto van een forumlid verwijderd zou worden. Waar ligt de lijn, wie bepaalt dan wat geaccepteerd is. Dan zou het voor mij passender zijn als een dergelijke houding (‘blijf bij jezelf, leer er mee omgaan; doe wat voor jou goed is’) ook op het forum neergezet wordt.

Ik ben zelf veel meer van een zoet ontbijt (hoewel ik vroeger ook enorm kon genieten van een full English breakfast als ik bij mijn Engelse familie op bezoek was), maar ik vind dit heel erg leuk en inspirerend om te zien! Krijg er echt zin van om zelf wat meer met mijn ontbijt te experimenteren. En die tteokbokki ga ik zeker eens (op een wat later tijdstip ;) ) uitproberen!

hie rook van team zoet en moest even googlen op die chinese dingetjes haha. Wat is het precies en hoe eet jij het?

Ik moest het ook googlen, heb het nog nooit gegeten! Maar ik zie het vaker voorbij komen bij Irene en het ziet er altijd zo goed uit dat ik het wel eens wil proberen.

Wat leuk die afwisseling! Ik moet ook echt eens aandacht gaan besteden aan mijn ontbijt weer, nu eet ik in de trein ff snel een banaan en twee boterhammen met het eerste beleg wat ik te pakken kon krijgen, ik heb altijd zo'n haast in de ochtend. Thnx voor de inspiratie! Ik hou ook echt van sambal bij het ontbijt, liefst op de pindakaas.

Het gevaar van het alleen laten zien van ontbijtjes, is dat je niet ziet hoe het de rest van de dag aangevuld wordt.
Als je een eetmoment uit de context van de rest van de dag haalt, denk ik dat het verstandig is om te zorgen dat het een bepaalde minimale voedingswaarde heeft. Vergelijkbaar met twee boterhammen/ 300 gr kwark enz.
Proud is en blijft toch een website voor mensen met eetproblemen die hier met een vergrootglas naar kijken.

Als je je beseft dat die context belangrijk, is het ook de vraag waarom je het noodzakelijk acht (en fair vindt) om zónder die context te oordelen over de volwaardigheid van Irene's ontbijtjes (of eetpatroon). Misschien is dat een criterium wat helemaal niet belangrijk is. En als je het niet volwaardig vindt voor jezelf, maar wel belangrijk vindt om na te denken over volwaardigheid, dan zou je ook kunnen kijken hoe je het voor jezelf volwaardig zou (kunnen) maken.

Ik herken en begrijp je gedachten overigens wel. Been there, done that. Ik bekeek ooit per maaltijd of mijn eigen voeding genoeg was. Dat was een prettige houvast in mijn herstel, maar zodra je naar behoefte gaat eten, kun je dat langzaam loslaten. En ja, zo keek ik ook naar de maaltijden van anderen. En ja, dan kwamen er soortgelijke reacties zoals hierboven uit.

Inmiddels is er zo veel veranderd voor mij - en dat besef ik me door dit soort blogs des te meer. Ik kijk graag naar Irene's blogs om te zien welke smaakcombinaties ze heeft bedacht. Sorry Irene, je hebt een reputatie bij me, haha. Geen oordeel, maar ik ben wel altijd nieuwsgierig. Ik kijk naar de blogs van willekeurige redactieleden om te zien hoe eten naar behoefte eruit kan zien. Of welke inspiratie ik kan opdoen.

En ja, als dat minder is dan een eetlijst is dat ok. Als dat gelijk is aan een eetlijst is dat ok. En als het meer is dan een eetlijst, is dat ook ok. En als dat een pakje crackers met of zonder 2 eieren en nog wat extra's is, is dat ook ok. Het is namelijk de behoefte van gezonde lichamen.

Ik denk persoonlijk dat het ongeveer het meest ongezonde verzoek aan Irene zou zijn om haar te vragen haar vrijheid in voeding te vervangen door of aan te passen aan de houvast die een herstellend persoon aangereikt krijgt, omdat ze hier op Proud laat zien hoe hersteld zijn er écht uit kan zien. Als ik wil zien hoe eten volgens een eetlijst eruit kan zien, dan kan ik beter iemand volgen die nog in herstel zit. Als ik wil zien hoe je kunt variëren binnen een eetlijst, geldt datzelfde. Als ik eten naar behoefte wil zien, dan moet ik erop voorbereid zijn dat dat mogelijk afwijkt van eetlijsthoeveelheden. Dat hoort er namelijk gewoon bij.

Als dit soort blogs nog triggers zijn, dan biedt dat veel ruimte om te onderzoeken. Kun je het handelen om echte vrijheid te zien of zie je liever gewoon dat iemand minimaal hetzelfde eet als jij? Vertrouw je er eigenlijk wel op dat Irene echt vrij is? Vertrouw je erop dat dit vrijheid weergeeft? Wat zijn je verwachtingen van Proud? Moet Proud zich aanpassen omdat mensen volwaardigheid onder een vergrootglas leggen? Of verleg je daarmee jouw (eet)probleem naar Irene door haar vrijheid te problematiseren (en zelfs te vragen om die vrijheid op te geven voor een plog door rekening te houden met vergelijkbaarheid)? Hoe bot dit ook moge klinken: het is niet Irene's verantwoordelijkheid dat lezers haar vrijheid en echtheid wel of niet aankunnen.

Dat is wel haar verantwoordelijkheid als ervaringsdeskundige bij een platform voor (herstel van) eetstoornissen.

Ik vraag me af waarom deze reacties volgens jou niet kunnen. Niemand valt Irene aan. Niemand vraagt Irene om haar eetpatroon te veranderen. Mensen uiten gewoon hun emoties en problemen. Stellen vragen en proberen haar eetpatroon te begrijpen. Dat is onderdeel van het proces en helemaal niet slecht of een kwestie van iets niet ‘aankunnen’. Het is best lastig om van een lijst naar op gevoel eten te gaan. Volgens mij zijn dit soort blogs daar ook wel een beetje voor bedoeld.

Proud2bme is er volgens mij juist voor mensen in herstel die naar een regelmatig en volwaardig eetpatroon toewerken. Ik vind dat iedere stem gehoord en geholpen moet worden. En dat zonder enkel oordeel.

Ik vind het fijn voor je dat je bent hersteld, maar een reactie als dit getuigt niet echt van begrip voor iedereen die er nog WEL met een eetstoornis worstelt.

wat verwacht jij eigenlijk van proud?

Flo geeft in de post waarop ik reageerde wel degelijk aan dat het verstandig is om te zorgen dat de getoonde voeding een bepaalde voedingswaarde heeft. In een andere reactie bovenin "Practice what you preach". Of die twee voorbeelden een vraag/verzoek zijn tot het veranderen van (de weergave van) het eetpatroon, zou je kunnen betwisten, maar ik zie het tenminste in die richting gaan - en daar ging mijn reactie over. Daarmee geeft Flo in feite aan dat redactieleden voor plogs minder vrij zouden moeten eten dan ze van nature zouden doen. Los van het feit dat ik het persoonlijk geen helpende suggestie vind om een hersteld persoon te vragen een stap richting een meer gecontroleerd (of minder vrij) eetpatroon te zetten, schetst de plog dan ook nog eens een beeld dat niet strookt met het werkelijke eetpatroon van Irene in dit geval.

Voor het overige zie ik in je reactie zaken staan waar ik naar mijn weten niets over heb geschreven - en waarvan ik dus ook niet direct zie hoe die relateren aan mijn post. Ik heb geen oordeel gegeven over vragen, emoties en verwarring, anders dan dat triggers ruimte bieden om te onderzoeken. Ik heb niet geschreven dat het makkelijk is om van eetlijst naar eten op gevoel te gaan. Ik heb niet geschreven dat stemmen niet gehoord en/of geholpen moeten worden.

Het is overigens ook wel de toon die de muziek maakt. Je kunt Irene's voedingspatroon openlijk beoordelen/bekritiseren, maar je kunt ook nagaan waarom jij er moeite mee hebt dat Irene dit ontbijt kiest en toont. Ik vind het tweede zelf prettiger overkomen. Ik ben Irene niet, maar ik zou het in haar positie veel fijner vinden als je je emoties en moeites bij jezelf houdt in het uitspreken ("ik vind het lastig om te zien dat iemand minder eet dan ik") dan wanneer ik het idee heb dat ik bekritiseerd word ("practice what you preach"). Maar ook daarin is het niet aan mij om te verzoeken om zaken anders aan te pakken. Ik kan aangeven wat ik fijner vind, maar uiteindelijk is het aan de schrijver om te bepalen hoe hij/zij zich uit en aan mij om te bepalen hoe ik ermee omga als ik me bekritiseerd zou voelen.

Ik moet eerlijk zeggen dat ik je vraag naar mijn verwachting van Proud ook niet helemaal kan plaatsen binnen dit bericht, maar ik kan er wel antwoord op geven. Ik heb geen specifiekere verwachtingen van Proud dan dat ervaringsdeskundigheid vanuit een hersteld perspectief waarde toevoegt aan de vaak wat "plastische" informatie die verder bekend is over eetstoornissen. En of je me hersteld wilt noemen of niet: ook ik kijk nog naar de vrijheid van redactieleden. Daar ben ik ook nog niet helemaal, dus ik zie dit soort plogs als voorbeelden - en die waardeer ik.

Voor alles valt wat te zeggen! Laten we er allemaal onze schouders onder zetten en naar een vrij en fijn eet- en sportpatroon toewerken!