Frustraties in de supermarkt
De plek waar wij wekelijks, meerdere keren per week of zelfs dagelijks komen, kan voor veel frustraties zorgen. Ik heb het over de supermarkt. Het is onvermijdelijk om hier regelmatig binnen te stappen om de boodschappen voor de komende dagen te halen. De supermarkt kan voor sommige mensen veel stress opleveren, zeker wanneer je een eetstoornis hebt.
Zelf zie ik de bezoekjes aan de supermarkt als iets wat gewoon moet maar niet als een leuk uitje. Dit heeft te maken met alle supermarkt frustraties. Natuurlijk zijn er uitzonderingen hoor. Als ik iets lekkers ga koken of voor iets speciaals naar de supermarkt moet, vind ik het al veel minder erg. En hoe vervelend die frustraties ook zijn, achteraf kan ik er in veel gevallen wel met een lach op terugkijken. Juist omdat veel frustraties zo herkenbaar zijn voor anderen.
• Drukte en lange rijen
Je bent klaar met een lange dag werken en je moet om 17:45 nog even snel wat boodschappen halen voor het avondeten. Terwijl je aan het bedenken bent wat je gaat koken, loop je de supermarkt binnen. En je bent niet de enige. Het is super druk en moeilijk om je tussen al die boodschappenwagentjes heen te wurmen. Lekker dan. Je bent al moe en wilde eigenlijk snel thuis zijn. En dan kom je eindelijk bij de kassa en dan staat daar ook nog eens zo'n mega lange rij.
• Het laatste product wordt voor je neus weggehaald
Eindelijk heb je gevonden wat je zocht. Op het moment dat je ziet dat het de laatste is en je beseft dat je geluk hebt, wordt het voor je neus weggepakt door iemand anders. Iemand die het met een glimlach in zijn eigen winkelwagentje legt. Irritantttt!!!
• Onmisbare ingredienten voor jouw gerecht zijn op
Je hebt een lekker gerecht bedacht en je hebt er al helemaal zin in gekregen. Dat is wat je vanavond gaat koken. Alle ingrediënten liggen in je winkelwagentje en je bent op zoek naar het laatste ingrediënt. En dan zie je dat het er niet meer is. Wat ga je doen? Is er een alternatief of moet je echt alles terug leggen en iets anders bedenken?
Ik heb dat heel vaak als ik pasta carbonara wil maken. Ik heb een deel van de ingrediënten altijd wel in huis, zoals eieren en pasta. Maar dan moet ik vaak nog wel naar de supermarkt om spek, slagroom en parmazaanse kaas te kopen. Ik heb al meerdere keren meegemaakt dat de parmazaanse kaas op was en dat ik dus helemaal naar een andere supermarkt moest rijden.
• Chagrijnige caissières
De klantvriendelijkheid in supermarkten is soms ver te zoeken. Aan de kassa zitten er soms caissière op je te wachten die chagrijnig voor zich uit zit te staren en je met moeite gedag zegt. En nog erger, ze begint ondertussen een gesprek met haar collega waarin zij klaagt over dingen op het werk, over klanten of over haar prive leven. Vervolgens kan er nog geen 'totziens' of 'fijne dag' van af.
• Onervaren winkelpersoneel
Nadat je zelf de hele winkel afgezocht hebt en je het product dat je zoekt niet kunt vinden, besluit je het te vragen aan een winkelmedewerker. Die kijkt vervolgens alsof hij water ziet branden. Leuk om te weten dat er mensen in de supermarkt werken die geen idee hebben wat ze eigenlijk verkopen.
• Lange rijen
Lange rijen zijn sowieso irritant, maar wanneer je beseft dat je net de verkeerde rij heb gekozen, is dat al helemaal frustrerend. En dan zijn er ook nog mensen die hun karretje vast in de rij zetten en ondertussen nog overal boodschappen vandaan halen.
• Fouten op de bon
Na het afrekenen zien dat producten dubbel zijn aangeslagen of dat de korting niet verrekend is. Dit komt nog best vaak voor. Ik heb ook wel eens gehad dat ik hier pas achter kwam toen ik al thuis was. Ik heb mijzelf inmiddels aangeleerd om altijd het bonnetje te checken nadat ik afgerekend heb. Of om zelfs mee te kijken op het scherm tijdens het aanslaan van de boodschappen.
• Het gangpad blokkeren
Zeker wanneer het druk is, is dit heel vervelend. Mensen die met hun winkelwagentje, of een kinderwagen, het gangpad blokkeren of net voor de schappen staan waar jij iets van nodig hebt. Soms is een blik of gebaar niet genoeg en moet je dus ook vragen of je er even bij mag om iets te pakken. En dan nog krijg je soms een verontwaardigde of boze blik en wordt er geen stap opzij gezet.
• Je kunt er niet bij
De chips is net aangevuld en jij wilt natuurlijk de bovenste hebben. En je kan er niet bij zonder dat alles naar beneden valt. Op het moment dat je om je heen kijkt, zie je ook niemand die jou daarmee zou kunnen helpen.
Boodschappen doen met een eetstoornis...
Boodschappen doen kan nog lastiger en moeilijker zijn wanneer je een eetstoornis hebt. Naast de bovengenoemde frustraties kun je tegen meer aanlopen. Misschien herken je je in de onderstaande frustraties.
• Geen calorieën op de verpakking
Wanneer er geen calorieën op de verpakking staan, kan dit veel angst en stress veroorzaken. Zeker wanneer je erg bezig bent met calorieën tellen en afwegingen aan het maken bent. Ergens is het natuurlijk wel goed als het er niet op staat, maar als je er nog niet aan toe bent om de calorieën los te laten, kan dit erg moeilijk zijn en er voor zorgen dat je het product niet koopt.
• Calorieën staan groot op de voorkant
Ook komt het voor dat de calorieën juist groot op de voorkant van een verpakking vermeld staan. Lastig! Je bent alleen maar daar op gefocust en je durft en kan niet meer keizen voor wat je echt lekker vindt.
• 0% vet
Op sommige producten wordt groot vermeld "0% vet" of "voor de helft minder suiker" of "voor een slanke lijn". Hierdoor moet je van jezelf voor dit product kiezen.
• Te veel keuze
Tegenwoordig komen er steeds meer varianten van producten op de markt. Volle melk, halfvolle melk, magere melk, melk met extra calcium, biologische melk en ga zo maar door. Dit is niet alleen bij melk het geval, maar voor veel meer producten. Uit hoeveel soorten chocola kunnen we tegenwoordig kiezen? of chips? Zoveel keus is al lastig. Maar wanneer je een eetstoornis hebt, kan dit ervoor zorgen dat je eindeloos aan het vergelijken bent.
• Duizenden light varianten
Doordat er zoveel keuze is en er tegenwoordig constant vernieuwingen zijn, betekent dit ook dat er inmiddels duizenden light varianten van producten verkrijgbaar zijn. En hoe moeilijk is dit als je juist moet leren om normale producten te eten.
• Hele rekken vol afslankproducten
Mij valt altijd op dat er speciale rekken zijn met afslankproducten. Van pillen en capsules tot drankjes en repen. Best moeilijk om hier gewoon langs te lopen zonder toch even te kijken naar wat er allemaal is.
• Veilige producten zijn weg!
Wanneer je een eetstoornis hebt kun je je misschien vasthouden aan bepaalde producten die je veel gebruikt. Dit kan 'veilig' voedsel voor jou worden. Het kan behoorlijk moeilijk worden wanneer je ziet dat die producten die op zijn of uit het assortiment zijn gehaald.. PANIEK!
• Verleidingen in de winkel
De supermarkt ligt vol met lekkere dingen en verleidingen. Lukt het je om een eetbui te beperken en alleen de nodige producten in je winkelwagentje te leggen, staan er weer hele schappen met zakken snoep en chocolade bij de kassa.
• Grootverpakkingen in de aanbieding
Wanneer je last hebt van eetbuien, kunnen grootverpakkingen die in de aanbieding zijn heel lastig zijn.
Wat zijn jouw supermarkt frustraties?
Gerelateerde blogposts
Reacties
Je kunt er niet vanuit gaan dat iemand de hele winkel uit zijn kop kent als vakkenvuller of dat iemand achter de kassa de hele folder uit zijn hoofd kent, met producten die in de bonus zijn.. Ik ga niet elke week de hele folder doornemen en vakkenvullers niet de hele winkel. Daarnaast heeft iedereen zijn eigen afdeling. Logisch dus!
Van het lijstje, vind ik vooral mensen achter de kassa irritant die geen 'fijne dag nog' of 'goede middag' zeggen en je niet aankijken. Dan doe ik altijd zelf maar overdreven vriendelijk naar de kassamedewerkers toe ;).
Oh en oude mensen die het gangpad blokkeren en de 5km/h lang niet halen..
Waarom zou je allemaal negativiteit gaan opsommen?
Goed voor jezelf zorgen is leuk!, en daarbij hoort zorgvuldig gezonde en lekkere producten shoppen ook bij.
Heal the world, make it a better place.
Het ergste is dat ik zelf (fulltime) in een groothandel werk en mijn gedrag herken als 'dievengedrag', maar ik kan het maar niet veranderen. Als ik iets wil eten en het is er niet dan moet ik opzoek naar anders raak ik bijna in paniek..
En ik snap de irritatie over jongens en meiden die s'avonds werken, ze werken soms maar 5 uur per week.. Logisch dat ze niet de hele winkelindeling weten.. :-)
En ik heb bij de supermarkt bij mij in de buurt dat er weleens producten over datum in het vak staan.. Irritant!!
Evenals 'onervaren winkelpersoneel', in een winkel die duizenden producten verkoopt, is het toch niet zo gek als een scholiertje dat hooguit zestien is en maar een paar uur per week werkt, omdat hij anders te duur is, niet precies weet waar dat ene kleine potje staat.
Sorry voor dit commentaar, ik vind het verder een goed stuk, maar personeel in supermarkten wordt regelmatig ondergewaardeerd en voor dom of lui uitgemaakt en daar erger ik me aan. Ik heb het zelf ook regelmatig aangehoord. Ik zit achter de kassa om te sparen voor m'n universitaire studie, wij hebben het niet zo breed thuis. Zeer vervelend als je dan een vader tegen z'n dochter hoort zeggen dat het maar goed haar best moet doen op school en niet lui moet zijn, want anders zal ze ook 'hier' eindigen, in de supermarkt dus.
Ik vraag me op dat soort momenten echt af waar de beleefdheid van mensen in gebleven.
Gelukkig zijn er ook aardige klanten, al lijken het er steeds minder te zijn.
Of mensen die er een gigantisch probleem van maken als de korting er een keertje niet vanaf is gegaan. Ik ben zo iemand die wél elke week de hele folder doorneemt, maar nee, ik onthou niet altijd alles. En ik probeer op alle stickertjes te letten bij het aanslaan, maar ja, als je 100den producten per dag voorbij ziet komen, gaat er wel eens wat fout. En dat wil ik met alle liefde rechtbreien, maar trek er dan alsjeblieft niet zo'n chagrijnig gezicht bij.
Oja, en als ik dan een keertje in de winkel sta ipv achter de kassa (eens in de twee maanden ofzo), dan weet ik inderdaad niet waar de magere kokosmelk staat. Of waar 'van dat spul wat je wel eens op cakejes ziet, maar dan voor op brood' is.
Oké, dat zijn dus mijn grootste frustraties in de supermarkt. Maar dan als medewerker haha. Verder staan er heel veel hele herkenbare dingen in en is het een hele leuke blog!
Als klant kan ik me idd onwijs ergeren aan het gigantische aabod. Ook niet-eetstoornis gerelateerd. Alleen als je kijkt naar hoeveel soorten knakworst er zijn word je soms al helemaal gek, haha.
Persoonlijk vind ik het wel fijn, om het te lezen. Zo merk je dat het vaker voorkomt, ik schaamde me altijd heel erg hiervoor. Ik ben een keer jankend uit de supermarkt gelopen door de paniek.
"Geen calorieën op de verpakking" is echter meestal het grootste probleem, want ik ga meestal als het rustig in de winkel is en in de rij staan vind ik niet zo erg omdat ik er van tevoren al rekening mee houd.
Sinds ik kassa doe, snap ik inderdaad dat je helemaal niet kijkt naar wat mensen kopen!
Kijk, als je 20 dezelfde chipszakken koopt, kijk je wel even op.
Maar als je mij een uur later vraagt wie dat was; geen idee.
Als kassamedewerker zul je ook nóóit iets over de boodschappen zeggen.
Zo indringend kijk je niet naar een klant!
Ben dus vooral niet bang om bij de kassa te staan!
Ergens niet bij kunnen is ook een herkenbare (ik ben 1,57m), maar daar heb ik wel een oplossing voor. Ik klim gewoon in de schappen om erbij te kunnen, dan lukt het meestal wel. In het onderste schap hebben ze meestal een klein hekje waar ik op ga staan en als ik me dan vast houd aan het bovenste hekje kan ik het product meestal wel pakken. Het zuivelschap is makkelijker, want die opstapjes zijn hoger. En het kan me niets schelen of anderen daar iets van vinden, dan moeten ze de producten maar niet zo belachelijk hoog weg zetten. Hulp vragen vind ik heel vervelend. Ik wil niemand tot last zijn.
Want er zijn ook hele vriendelijke!
Natuurlijk zijn er veel vriendelijk medewerkers, maar het gaat hier over dingen waar je je aan ergert in de supermarkt. En de medewerkers die niet vriendelijk zijn daar ergeren veel mensen zich nou eenmaal aan. Dat wil echter niet zeggen dat wij allemaal vinden dat (bijna) alle medewerkers onvriendelijk zijn en hun werk niet goed doen.
Elke klant begroet ik met een lach; zelfs als ik bij wijze van spreken de hele nacht ervoor 3 eetbuien heb gehouden ;). Ik vat het ook niet op als persoonlijke kritiek, maar ik vind het zo jammer dat cassières als chagrijnig afgeschilderd worden.
Ik vind de toon van de blog ook wat denigrerend. ''Leuk om te weten dat er mensen in de supermarkt werken die geen idee hebben wat ze eigenlijk verkopen''.
In een buurtsupermarkt werken wordt vaak onderschat. Jammer.
Gelukkig werk ik in een vrij kleine supermarkt, waar veel ouderen mensen hun boodschappen doen. Die personen vind ik de meest aardige in de hele winkel, hebben de hele dag de tijd, willen graag een praatje maken en hebben geen schreeuwende kinderen om zich heen. (nog een ergernis wellicht?)
De supermarkt kan ook heel leuk zijn :) Hele verhalen hebben die mensen, van nieuwe matrassen gekocht tot heupoperaties en resultaten van de kleinkinderen.
Alleen winkelen vind ik niet zo fijn, maar ik ga meestal met mijn mama.
Het enige waar ik mij soms een beetje aan erger, is dat mensen een kwartier lang voor een schap staan zodat ik er niet bij kan. Meestal wacht ik gewoon tot die persoon weg is, maar soms staat die daar eeuwig te twijfelen zodat ik ook mijn geduld verlies.
Ik heb al jaren verslavingen aan één product. Na een paar weken, soms maanden, gaat dit eindelijk weg maar komt er een ander product wat ik dan móet hebben. Ik lijk dan wel een drugsverslaafde. Op dit moment is mijn verslaving Cronuts van de AH. Iedere keer ligt het er niet. De spanning die het me kost om naar buiten te gaan voor die rotdingen, en dan is het er niet. Tot overmaat van ramp gaat de AH to go, de enige dicht in de buurt waar geen half uur gereden voor moet worden, sluiten per 1 maart. Ik voel me gewoon gek worden, al weet ik met mijn verstand dat het allemaal nergens op slaat. Ik ben mezelf kwijt. Ik weet me gewoon geen raad meer. Ik kan de uitbarsting van emoties, woede, wanhoop niet meer aan.
Supermarkten moeten beter letten op het op tijd aanvullen van hun producten. Soms duurt het weken voordat een leeg schap eindelijk bijgevuld is. Ik heb zelf 3 jaar in een supermarkt gewerkt, dus ik weet waar ik over praat. Ik dacht altijd vooruit (zoals voldoende ijs bestellen voor een zomerse hitte, zodat niet alle schappen leeg zijn). Toch gewoon een kwestie van logisch nadenken?
Er is waar ik nu verblijf gewoon geen winkel in de buurt. Met mijn eetstoornis en plotselinge drang naar een bepaald soort product geeft dat veel stress. Ook omdat ik meestal niet in staat ben zelf naar buiten te gaan.
-als er ongezonde dingen in de aanbieding zijn om ze te kunnen laten liggen.. kom ik weer thuis met 3 zakken drop.. lekker nutteloos.
-mensen tegenkomen die ik ken (geen zin om een oppervlakkig gesprekje te moeten houden, en ze hoeven ook niet te weten wat ik koop)
-als fijne producten ineens uit het assortiment zijn of gaan.. zoals de perensorbetijs van de AH huismerk *huil*
-verder vind ik het aso als klanten iets verkeerd terugzetten of omgooien of kapotmaken en dan gewoon weglopen..
Wil idd de andere kant ook wel eens horen.