Voor het meisje dat denkt dat ze anorexia wil....

Dus, jij denkt dat niet-eten en jezelf uithongeren een goede manier is om gewicht te verliezen? Jij wilt graag anorexia zodat je dun en perfect kan worden en al je problemen kan vergeten. Zodat je eindelijk kan worden die je wilt zijn, kan presteren en controle kan voelen? 

Ik denk dat jij te veel sprookjes hebt gelezen. Maar weet je, eetstoornissen hebben niets met sprookjes te maken. Leven met een eetstoornis is als leven in een hel. Maar, aangezien je er één wilt, zal ik je hierop voorbereiden. Ik zal je precies uitleggen wat er met je zal gebeuren.

Als mijn schrijven jou vervolgens niet doet beseffen dat jouw wens enorm dom is en dat naar een pro-ana site gaan om anorexia te ontwikkelen belachelijk is, dan wens ik je veel succes met het jezelf langzaam van het leven beroven. Want dat is alles wat je te doen staat. En afvallen zal je dan zeker.

Fotografie: Blanca

Het meest ironische deel van dit alles is het gegeven dat gewicht verliezen door middel van niet-eten bijna altijd mislukt. Ik wed dat jij denkt dat je er waanzinnig dun en mooi van zal worden, toch? FOUT! Je zal niet stralen, mooi zijn....de kans is zelfs groter dat je ervan aankomt. En één ding is zeker. Gek, waanzin is een vast onderdeel in het verhonger c.q. anorexiapakket. Jouw psyche zal niet meer de jouwe zijn dus kus haar maar vaarwel.....

Hoe minder je eet, hoe slomer jouw stofwisseling werkt. Je zal vreselijk honger krijgen en maar een klein beetje gewicht verliezen..., of je zal zelfs een beetje aankomen! Jouw lichaam zal volledig in spaarstand gaan. Je zal verslaafd raken aan het niet meer eten, aan het hongeren. Je kan niet meer stoppen. Daarvoor ben je al te ver heen. En tegen de tijd dat je lichaam heel duidelijk aangeeft dat het zo niet verder kan en jij weet dat je weer meer moet gaan eten....zal je wanhopig worden.  Je zal steeds minder en minder gaan eten. Jouw spieren zullen steeds slechter in staat zijn hun werk te doen... je wordt slap en verliest al je kracht. Uiteindelijk zal je jouw studie of werk moeten staken.

Hiervan zal je in paniek raken en nog meer van jezelf moeten afvallen om de andere mislukkingen te compenseren. Je wilt nog minder eten, al is dat bijna niet meer mogelijk, want met de huidige hoeveelheid functioneer je al bijna niet meer. Daarbij zal je niet zien hoe je er echt uitziet...of je nu wel of niet nog meer gewicht zal verliezen. Tevreden over jouw gewicht en uiterlijk zal je nooit zijn, je ziet immers niet goed meer hoe je er écht uit ziet.

Gek, waanzin, psychisch ziek.... Is de juiste term hiervoor, toch?

En heel misschien ben je wel één van de gelukkigen die niet zoveel gewicht verliest. Maar denk nou niet dat dit betekent dat je niet ziek wordt of dat je gezondheid en psyche wel in voldoende staat blijven..... Jouw huid & haar zal uitdrogen, jouw tanden zullen pijn gaan doen, gaan verrotten en misschien wel uitvallen. Jouw menstruatie zal wegblijven, jouw botten zullen pijn gaan doen, je spieren zullen verkrampen... en zo kan ik nog wel ff doorgaan, maar daar heb ik eigenlijk weinig behoefte aan. Been there, done that....

Jij wilt nog steeds anorexia? Natuurlijk.... Bij jou zal het immers nooit zo ver komen. Jij bent niet zo. Bij jou zal het niet uit de hand lopen, mislukken. Jij zal succescol worden en mooi en dun en perfect.

Nou, omdat jij als uitzondering op al die anderen gaat winnen, kan ik je het beste ook even vertellen over de prijs hier bij deze winst hoor. De prijs is waanzinnig! Je zal mager worden, of nou ja, ziekelijk dun. Je ribben zullen opvallen en zo ook jouw heupbeenderen. Perfect hè? Maar jij zal het niet zien. Jij ziet in de spiegel enkel die deeltjes waar nog net een klein beetje vet op zit. Jij zal kijken naar meisjes die zo'n 20 kilo meer wegen dan jij en je afvragen waarom jij niet zo mooi dun kan worden als zij zijn. Je kijkt iedere dag in de spiegel en bent iedere dag weer bang dat je aan bent gekomen. De mensen om je heen zien jou letterlijk krimpen, maar jij ziet niets. Jij zal nooit de waarheid zien. Anderen wel. Anderen zullen allemaal zien hoe ziekelijk dun je bent.

Jij niet. Jij bent te druk bezig met het kijken naar je kont en je afvragen wanneer je in je dikke vette tante zal veranderen. Je zal NIET aantrekkelijk zijn... je zal donkere vlekken hebben en je huid zal lijkbleek zijn...met een mooie grijze tint. En make-up? Bespaar jezelf de moeite. Het zal echt niet helpen. Oh en mocht je hopen dat je hiermee op zal vallen, aandacht zal krijgen, de aandacht waar je al jaren zo naar hunkert.... Helaas, mensen zullen enkel naar je kijken met minachting en medelijden en de gedachte "jeetje wat is zij diep gezonken"

Oh en heb je mooi haar? Helaas, dit zal verdwijnen. Het zal zo droog worden als stro en sluik langs je gezicht vallen. Het zal zeker niet meer glanzen. En zelfs 10 flessen conditioner zullen hier geen verandering in brengen? Het zal je haar misschien even verzachten, maar het zal er niet beter op worden. Koop maar een paardenstaarthouder, die zal je nodig hebben. En ik hoop voor je dat je haar van nature niet een geweldige tint heeft, want deze zal dof worden ne verdwijnen....dus spaar maar vast wat geld om op een flinke stapel haarkleuring te kopen. Misschien krijg je zelfs grijze haren. Maar, grijs is een mooi kleur, toch? Die grijze highlights tussen jouw natuurlijke rode, blonde of bruine lokken, voegt wat... . klasse...toe aan jouw look...misschien.

Over haar gesproken, houd je van gezichtsbeharing? Ik hoop het. Je zal het krijgen. Denk eens aan van die heerlijke bakkebaarden. Heel mooi. Eigenlijk best sexy toch, haar overal. Teddy teddy teddybeer. Het is lekker warm. Alle jongens vinden het "geweldig" en alle meisjes vragen aan je hoe je dat krijgt. Ze zijn allemaal stinkend jaloers op je! En dan vertel je hen dat je dat mooie haar overal op je lichaam krijgt, door jezelf uit te hongeren.

Maar ja, dat hebben zij natuurlijk nog nooit geprobeerd. En jij weet wel waarom! Omdat zij ZWAK zijn. Ze zijn niet sterk zoals jij. Oké, jouw spieren zijn wat verslechterd en je kan nog geen 2,5 kilo liften, maar jij bent sterk, toch? Jij bent sterk omdat jij niet eet. Dat is ware kracht, toch? Jezelf van de basisbehoefte van het leven ontzeggen is ECHTE kracht! Yup, slim en sterk!

Touwens, jij bent vast zo'n meisje met mooie, slanke, natuurlijk lange glanzende nagels. Nou, knip ze maar af. Ze zullen binnenkort toch afbrokkelen. Bespaar jezelf die vernedering joh!

Oh ja en zeg alvast ByeBye tegen je nieuwe grijze haren, die zullen namelijk binnenkort toch uitvallen. Echt, met bossen zullen ze blijven hangen in je borstel. Als je 's morgens wakker wordt zal je kussen vol liggen met haren, je zal er gek van worden. Na het onder de douche je haar wassen, zullen je haren overal zitten en vooral nog in grote getale in het doucheputje. Dus koop maar vast de nodige ontstopper.

Je zal een manier moeten bedenken om je maandverband en tampons weg te gooien, zodat niemand door heeft dat je ze eigenlijk helemaal niet gebruikt. Je zal iedere maand naar de winkel moeten om nieuwe te kopen, ook al heb je ze niet meer nodig. Puur om jouw omgeving/ moeder/ partner te laten geloven dat je nog ongesteld wordt. En ik hoop dat je geen seks hebt, want je zal nooit weten of je wel of niet zwanger bent. Je kan dan maar het beste om de zoveel weken een test doen. En mocht je toch zwanger raken, dan hoop ik dat het niet gepland was, want de kans is groot dat je het toch zal verliezen i.v.m. jouw gezondheid. En mocht het toch geboren worden, dan zal jij waarschijnlijk verantwoordelijk zijn voor de geboorteafwijkingen van het kindje. Maar, het was de moeite waard toch, jij bent hierdoor immers mooi slank ...je moet een prijsje betalen voor perfectie...zelfs al ben je niet de enige die ervoor betaalt.

Aan de andere kant, kan het ook prima dat je onvruchtbaar wordt. Nooit meer een kind zal kunnen krijgen. Ach wat, van zwanger zijn word je toch alleen maar dik.

Aangezien jij één van de anorexia uitverkorenen bent, wed ik dat je geniet van ijskoud water. Houd er maar mee op. Drink maar gewoon water of warme cola light. Het zal te veel pijn gaan doen om ijskoude drankjes te drinken. Je brengt jouw pijngrens met jouw gevoelige tanden naar een geheel nieuw niveau. Oh en vergeet die speciale tandpasta's, ze werken niet bij jouw tanden. Jouw tanden sterven namelijk langzaam af als gevolg van vitaminegebrek. Whatever, een kunstgebit is ook best hip.

Hoe wil je gaan zitten? Je wilt netjes met je benen gekruist zitten? Helaas, kan dat niet meer. Je benen zullen namelijk voortdurend in slaap. Pijnlijk in slaap. Dit is niet wat je gewend bent, dat tintlende gevoel. Dit doet écht pijn. Advies? Na het ze uit de kruising te halen, gewoon blijven zitten, niks doen, niet verplaatsen... that will freaking hurt. Ook niet opstaan, tenzij je van vallen houdt. Sowieso is zitten trouwens nauwelijks mogelijk, want de botten in je kont zijn verdomde hard op een stoel.

Flauwvallen zal een nieuwe sport voor je worden. Denk nou niet dat je dit kan verbergen. Telkens wanneer je flauwvalt in de woonkamer voor het oog van je moeder of broer zullen ze zich afvragen waarom? ...en behalve wanneer ze volledige idioten zijn, zullen ze waarschijnlijk wel weten waarom... helemaal als jij 10 kilo ondergewicht hebt. Maak je maar klaar voor ruzies, verdriet, wanhoop en gezeur. Eet dit, eet dat, waarom doe je dit jezelf aan?

Ach, je kan nog altijd ontsnappen naar je kamer.. dan kan je in bed gaan liggen en op je lip bijten tot die bloed. Waarom zou je dat doen vraag je je nu af? Nou, om die vreselijke beenkrampen niet te voelen. Och, bijna vergeten om je daarover te vertellen. Die krampen gaan niet weg... je spieren zitten helemaal in de knoop, die moeten eigenlijk weg gemasseerd worden. Maar dat kan niet, er zijn namelijk helemaal geen knopen, het voelt alleen maar zo! Er zit niks, alleen afstervend spierweefsels. Omdat jouw lichaam zichzelf aan het opeten is, hoe cool is dat! Je kan doen alsof het wel meevalt, haha, maar dat zal niet lukken, de pijn is vreselijk.

Genoeg gepraat over je benen. Je hebt waarschijnlijk geen eens aandacht meer voor die benen, want je wordt afgeleid door een fikse hoofdpijn. Probeer eens een aspirientje, of, doe ook eigenlijk maar niet. Jouw buik is hier wat te leeg voor en je zal er alleen van moeten overgeven. En aspirines werken waarschijnlijk toch al lang niet meer. Je kan natuurlijk even de krampen en je hoofdpijn vergeten en naar de wc gaan.. wat eigenlijk best wel een speciale bezigheid is geworden.. je gaat niet zo vaak meer... Je krimpt in elkaar als je iets vreselijk pijnlijks voelt in je darmen.. wat is het?

Het is ontlasting, dat is het! Het glijdt naar beneden als een prop van schuurpapier die langs je ingewanden schuurt en zich heel langzaam beweegt. En dit gebeurt keer op keer. En eindelijk lukt het eruit te persen, met eigenlijk veel te veel moeite. Je bips durf je al lang niet meer af te vegen want dan zie je allemaal bloed. Maar niet verder vertellen hoor.  Nee, erover praten is verboden. Spoel het weg, doe alsof het niet gebeurd is. Niet bang worden, het duurt niet voor altijd. Weet je nog waar je ontlasting normaal vandaan kwam? Daar komt over een tijdje iets anders uit, water.  Nee, ik heb het niet over diaree, ik praat letterlijk over water. Vies hè?

Maar maakt niet uit.. het is het waard, al is het je haar, je nagels, je botten, je spieren, misschien kinderen en het hart van je familie, offer het allemaal maar op, gooi het allemaal weg, je bent nu dun en dat is wat telt!

Je zult waarschijnlijk ook pijn in je borst krijgen. Misschien krijg je last van hartkloppingen. Dit is wel eng, omdat je nooit dood wilde, je wilde gewoon dun zijn. Maar vergeet niet, je kunt niets zeggen tegen de mensen die van je houden. Erover praten is verboden en hulp vragen is zwak...toch?

Had je al een depressie? Nu wel! :) Hoe minder je eet hoe depressiever je namelijk wordt. Gedeeltelijk door vitaminegebrek, gedeeltelijk door de eetstoornis zelf. Had je al problemen met slapeloosheid? Nu in ieder geval wel! :) Je bent uitgeput, maar toch kan je telkens weer niet in slaap vallen. En als je dan eindelijk in slaap valt, word je telkens weer wakker en sowieso heel vroeg in de ochtend. Maar hey, who needs sleep anyway?! Jij niet toch? Met niet slapen verbrand je vast meer calorieën!?

Haalde je goede cijfers op school? Doe geen moeite meer. Je kan je inmiddels toch niet meer concentreren. Je geest en hersenen zullen nauwelijks meer werken. Daarbij is het enige waar je aan kan denken toch eten. Weg prestaties. Om te herstellen van de anorexia zal je trouwens ook van school moeten. Hoe is het om een jaar over te doen?

Houd je van uitgaan met vrienden? Dat zal niet lang meer duren. Je bent dan namelijk te bang dat iemand ziet hoe extreem jij met eten omgaat. Alcohol drinken is er niet meer bij en dat frietje na het uitgaan moet je nu ook keer op keer afslaan. Daarbij voel je je inmiddels zo minderwaardig dat je het idee hebt dat iedereen over je praat, dat iedere jongen je lelijk vindt....en ga zo maar door. Er is niets meer leuk aan uitgaan.

Uit eten gaan met vrienden is er al helemaal niet meer bij! Of een filmpje pakken...hoe ga je uitleggen dat je geen popcorn wilt? En wat is je excuus zittend als je voor de zoveelste keer bij de Mc Donalds een Cola light neemt en een salade zonder dressing, terwijl iedereen lekker aan de big mac zit? Dat kan je niet.. en zij zullen je toch proberen het te laten eten.

En dat kan al helemaal niet!! Maar waarom willen ze dat je eet? Omdat ze om je geven? Nee..het is omdat ze je DIK willen hebben! Hoe durven ze? Ze zijn jaloers!

En opeens bedenk je je iets: het is de wereld tegen jou: je ouders, je broers en zussen, je leraren, je vrienden. Ze willen je allemaal dik hebben. Klinkt flink ziek en paranoïde nu he, maar geloof me, deze denkwereld zal jij straks krijgen!

Ga ze allemaal uit de weg! Ze snappen het niet en ze zijn allemaal in een complot tegen jou. Elke keer dat iemand je probeert te laten eten ‘voor jouw gezondheid' weet jij wel beter. Niemand begrijpt jou. Ze haten jou en ze willen dat je dik wordt. Je duwt ze aan de kant. Iedereen die van je houdt. Dat is de enige manier om dun te zijn.

Maar er komt een dag dat dit allemaal afgelopen is. Op een dag zal je óf sterven óf beter worden. Dood gaan is makkelijk.... Eerst zal je moeten toegeven dat je hulp nodig hebt (tenminste als je niet gedwongen bent in therapie te gaan... al zal geen enkele therapie nut hebben als je niet wilt herstellen of wilt samenwerken). Dit is één van de moeilijkste dingen die je ooit hebt gedaan. Misschien vertel je het tegen je moeder. Ze zal misschien super lief voor je zijn. Of misschien denkt ze dat je geen echt probleem hebt. Wil ze het niet weten, niet zien. Dan ben je helemaal alleen. Misschien vertel je het je dokter. En als je het je moeder vertelt, brengt ze je hopelijk naar de dokter. Dit is beter, veiliger en ze kunnen je helpen, ze begrijpen je? Nou echt niet.. het draait allemaal om geld en verzekeringen. (denk je dan....:S)

Als je beter aan het worden bent, zal je school/ werk het binnenkort ook wel weten. Misschien heeft iemand, a girl just like you, op school wel bewondering voor jou en wil die ook anorexia. Maar, you been there, you done that. Jij wilde ook ooit anorexia en je besefte niet hoe stom dat was. Je weet het nu wel, maar nu is het te laat. Je moet vechten tegen de eetstoornis of je gaat dood. En vechten is het moeilijkste wat je ooit gedaan hebt.

Je stopt het eten in je mond. Dat enge, vreselijke eten. Paniek, je wilt huilen, misschien kan je niet eens meer huilen, misschien draai je wel door om die paar happen eten en spuug je het uit. Misschien weiger je eten en krijg je een (voedsel)buisje in je neus..

Na een lange strijd vecht je jezelf er misschien uit. Na tig ups en downs. Downs waarin je dacht dat je dood wilde....Ups waarin je wist dat je beter moest en wilde worden!

Het duurt een flinke tijd en zelfs dan kan het zijn dat jouw lichaam zich nog niet heeft hersteld. De angst om weer in deze hel te belanden zal je tijden met je meedragen. De neiging om erin te vluchten als dingen niet zo gaan zoals je zou willen blijft lang aanhouden.

Je zal nooit meer dezelfde zijn. De pijn, de walging, het verdriet die jij hebt gehad....zullen hun sporen nalaten. Negatieve, maar gelukkig ook een paar positieve. De harde levensles zullen we maar zeggen.

Eigenlijk zijn er geen woorden voor het geestelijk lijden. Het kan niet op papier worden gevat. Het is onvoorstelbaar.

Walging, kwetsbaarheid, angst, woede, verlatenheid ...

Waarom wil je dit? WAAROM?!? Ik weet dat jij misschien, zelfs na het lezen van dit, het nog steeds wil. Waarom? Vertel het me! Wat wil je? Is het schoonheid? Denk je echt dat je niet zo zal worden als bovenstaand voorbeeld? Denk je echt dat ondervoeding jou niet zal raken? Is het glamour? READ THIS. Toon mij de glamour. Is het de controle? Geloof me, minder controle dan met een eetstoornis zal je nooit in je leven hebben! Je hebt geen enkele controle meer over wat je in je mond stopt. Je hebt geen enkele controle meer over je gedachtes. Je hebt geen controle, geen enkele meer!  

Denk je echt dat je dit kan doen en niet op de manier als bovenstaand eindigen? Denk je dat jij de enige persoon op aarde bent die dit wel kan controleren, die nog wel gewoon op tijd kan stoppen?? Denk je misschien dat je alleen dit even tijdelijk doet, totdat je dun bent en dan stopt? WRONG! Het werkt niet op die manier. Wil je graag dood? Denk je dat dit mooi is? Een soort van tragische schoonheid (zoals het eerste plaatje in bovenaan deze tekst?!). Helaas. Er is niets prachtigs aan. Wil je wat aandacht? Koop een gekleurde eyeliner, dans naakt in de straten. Aandacht nodig hebben is begrijpelijk, ieder mens heeft aandacht nodig. Maar er zijn duizenden betere manier om om aandacht te vragen!  

Wilt je kijken naar de gezichten van jouw familie en vrienden met het besef dat je hen er ook mee kapot maakt? Stel jezelf eens voor dat je aan het kijken bent naar je eigen dochter die zichzelf langzaam dood maakt. Stel je de machteloosheid voor. Stel je de angst voor iedere dag of ochtend weer bang te zijn hoe je je dochter zal aantreffen, dood of levend?

Natuurlijk, terwijl jij jezelf aan het verhongeren bent, zul je hun angst niet zien. Je kunt niet alles zien, je bent te veel met jezelf bezig. Je bent te druk bezig met je gewicht, met eten en niet-eten. Je zult zien dat wanneer je beter wordt, je herstellende bent, je jezelf hierom zal haten, om het verdriet dat je jouw omgeving hebt aangedaan.  Je zou willen dat er iets was om dit alles terug te draaien, maar dat is er niet.

Als je dit doet word je op een dag wakker en realiseer je je hoeveel je hebt weggegooid. Hoeveel jaren, kansen, mensen, vrienden.... Die tijden zijn weg en komen NOOIT meer terug. Je zal er meer spijt van hebben dan alles en er is NIKS dat je kan doen om die verloren jaren terug te halen.

Je wilt dit allemaal om mooi te zijn.. om dun te zijn, om controle te hebben om niets te hoeven voelen? Je haat jezelf waarschijnlijk zoveel en je denkt dat dit de beste manier is om het op te lossen.

Maar dat is het niet. Wil je wat weten over zelfhaat? Doe je best en verhonger jezelf, want ik garandeer je dat alle zelfhaat die je nu voelt, het niet haalt bij de zelfhaat die je zal voelen als je een eetstoornis hebt. 

DIT is de realiteit van anorexia en verwante eetstoornissen. Het is NIKS van wat de artikelen die je leest van zo en zo overkwam het me en zo en zo overwon ik het. Het is NIKS van die prachtige dunne modellen die je ziet. Het is niks van dat mooie populaire meisje die uit zichzelf al xx kilo weegt.

Het is NIKS Is dát wat je wilt?

Bron: Vertaald en aangepast van 2medusa.com