Vechten om te blijven dromen

Ik voel me leeg als ik niet eet

En dat gevoel voelt zo fijn

Dat het niet goed voor me is, is iets dat ik al weet

En ook doe ik hiermee heel veel mensen pijn

Maar het zit zo in mijn hoofd, het niks meer mogen niks meer voelen

Niet meer eten en afvallen, dat zijn mijn doelen

Het is niet goed, maar dat is wat die stem mij oplegt

Nu in het ziekenhuis moet ik vechten, elke keer die strijd, het is zo’n zwaar gevecht.

Het weer ‘moeten’ eten is heel zwaar

Bang om aan te komen en nog dikker te worden

Bij iedere hap, zet ik een stap en vecht ik, maar voel ik me van binnen zo naar

Het liefst wil ik gewoon smijten met zoveel mogelijk borden

Dan schreeuwt de stem dat het niet mag

En ik probeer niet te laten merken dat ik bang ben, dus ik lach

Ik weet dat ik niet naar de stem mag luisteren, maar de drang is zó groot

Het gevecht, keer op keer, is zo zwaar als lood

Het is moeilijk en ik kan er niet meer tegen

Maar ik het blijven proberen, ook al is het met nog zo veel hobbelige wegen

Ik mag niet opgeven, hoe moeilijk het ook is

Ik moet het blijven proberen voor mijn ouders, omdat ik ze zo mis

Ondertussen moet ik blijven dromen

En moet ik blijven geloven dat alle ooit wel weer goed zal komen

Veel bergen en dalen, het is nog een lange weg

En dat is moeilijk te beseffen, wanneer ik dat zo zeg