Vechten om te blijven dromen
Ik voel me leeg als ik niet eet
En dat gevoel voelt zo fijn
Dat het niet goed voor me is, is iets dat ik al weet
En ook doe ik hiermee heel veel mensen pijn
Maar het zit zo in mijn hoofd, het niks meer mogen niks meer voelen
Niet meer eten en afvallen, dat zijn mijn doelen
Het is niet goed, maar dat is wat die stem mij oplegt
Nu in het ziekenhuis moet ik vechten, elke keer die strijd, het is zo’n zwaar gevecht.
Het weer ‘moeten’ eten is heel zwaar
Bang om aan te komen en nog dikker te worden
Bij iedere hap, zet ik een stap en vecht ik, maar voel ik me van binnen zo naar
Het liefst wil ik gewoon smijten met zoveel mogelijk borden
Dan schreeuwt de stem dat het niet mag
En ik probeer niet te laten merken dat ik bang ben, dus ik lach
Ik weet dat ik niet naar de stem mag luisteren, maar de drang is zó groot
Het gevecht, keer op keer, is zo zwaar als lood
Het is moeilijk en ik kan er niet meer tegen
Maar ik het blijven proberen, ook al is het met nog zo veel hobbelige wegen
Ik mag niet opgeven, hoe moeilijk het ook is
Ik moet het blijven proberen voor mijn ouders, omdat ik ze zo mis
Ondertussen moet ik blijven dromen
En moet ik blijven geloven dat alle ooit wel weer goed zal komen
Veel bergen en dalen, het is nog een lange weg
En dat is moeilijk te beseffen, wanneer ik dat zo zeg
Geef een reactie