Ik sloop op je af en lokte je naar mijn grot.
Eenmaal binnen, nam ik je gevangen en maakte je langzaamaan kapot.
Ik zaaide angst en dwong je tot dingen, die je liever niet deed.
Ik was zo ontzettend machtig! Bijna duivels…best wel wreed!
Fotografie: Annieke Stevens
Ik had alle macht in handen, het was net een dictatuur.
Ik vond het fijn, je te zien lijden en maakte graag je leven zuur.
Met mijn schelle stem en mijn harde woorden,
was ik er feitelijk op uit, om je langzaam te vermoorden.
Maar net toen mij dat bijna lukte,
kwamen jouw dierbaren, die me van jou losrukten.
Jij wist te ontkomen en rende voor je leven,
al die lieve mensen maakten het mij vreselijk lastig, doordat ze bij je bleven!
Als een team gingen jullie te werk
en stonden samen gewoon veel te sterk!
Ik rende nog wel achter je aan,
maar ik wist al dat je mij met hun hulp uiteindelijk zou verslaan.
En toen was iedereen mij écht beu!
Logisch, want wat ik jou aandeed is behoorlijk sneu.
Ze vlogen me in de haren en grepen me bij mijn keel.
Ik kan niet anders dan bekennen; het was een angstaanjagend tafereel.
En sinds ik zelf die angst heb ervaren,
komt mijn moordlust tot bedaren.
Echt mooie meid, wat ik jou heb misdaan,
was niet lief, niet gezond, ‘t was überhaupt niet humaan.
Toch is het voor berouw nog niet te laat.
Dus ik laat graag even weten: ik heb spijt van mijn daad.
Wees maar niet bang, je zult van mij niet meer horen.
En zowel, sorry…maar dan zit het echt tussen je oren.
Dus beloof me…nee zweer het! Dat je mij zult vergeten
en doe me een lol, stop nooit meer met eten!
Geef een reactie