Ik eet, maar heb wel anorexia

 

Ik keek naar de weegschaal in het ziekenhuismeisje anorexia

Met zo’n gewicht hoorde ik hier niet thuis


Totaal uit de hand gelopen, totaal geen controle meer

Gezond en geen hulp meer waard, dat deed zeer


Radeloos en door zoveel emoties overspoeld

Zoveel aankomen en paniek was onbedoeld


Veiligheid en controle hebben was mijn verlangen

Helemaal alleen in het anorexia-web gevangen


Mijn hart en mond weer voor fijne dingen sluiten

Dat ik veel meer hulp nodig had niet kunnen uitten


’S nachts geen schaapjes, maar stappen en calorieën tellen

Een grote eetllijst en hoge lat die me bleef kwellen


Een confronterend kamp waar ik mijn gebrokenheid ervaarde

Stoppen met de eetllijst wat mijn paniek even opklaarde


Vluchten voor verantwoordelijkheid en het mogelijke falen

Ik wilde zorg weer verdienen en lof van alle weegschalen


Niet dromen over vakantie maar een opname in Zwolle

Bevestiging dat ik echt ziek was wilde ik ten volle


Gewicht verliezen en ernstig ondergewicht was mijn wens

Ik werd steeds lichter, maar ook steeds minder mens


Rationele gesprekken zonder warmte of gevoel

Die x aantal kilo’s scheelde toch een heleboel

 

Informatie over een opname en een verbod op bewegen

Toch een voor- en nadelen lijstje maken, al had ik er wat tegen


Mailen naar de diëtist, vol schaamte een gezonde hulpvraag verstuurd

Het gevecht in mijn hoofd is iets wat dagen lang duurt


Laag in energie, mezelf verliezen en alles draaide om eten

Dit keer was het niet beter, ik had het kunnen weten


Minder afgevallen in een week, gefaald

Minder bereikbaar, de ernst niet gedaald


Een reactie van Korrie, een kleine opbouwlijst

Mijn veilige zwart-wit denken opeens vergrijst


Nieuwe medicatie voor de heftige strijd in mijn hoofd

Fijn en eng, anorexia werd minder snel gelooft


Niet de kleinste appel, een beschuitje meer dan hoefde

Controle verlies en honger naar meer is wat ik proefde


Ik was niet stabiel, beïnvloedbaar door mijn eigen reflecteren

Van alleen avondeten naar meer dan de eetlijst kon ik niet respecteren


De eetlijst is minimaal, als het lukt mag je meer

De enorme tweestrijd overvalt me elke keer


Waarom een enorme tweestrijd, vraag je je wellicht af

Ik wilde toch juist afvallen, aankomen was toch laf?

 

Geen anorexia, omdat ik me een extra beschuitje gun

Ik wilde even energiek zijn, niet alleen maar dun


Niet sterk genoeg, ik had het prima kunnen weerstaan

Ik wilde genieten en genezen, het gevecht brak aan


Ik kan je vertellen waarom herstel het helemaal waard is

Maar als jij dan denkt dat het makkelijk is, heb je het mis


Vraag maar raak, ik denk het allemaal wel te weten

Maar ga daar alsjeblieft niet mijn gevoel aan af meten


Ben ik niet echt ziek, zwak, gemotiveerd of reflectief?

Het maakt niet uit, herstel is ook voor mij intensief


Dus hoe ontzettend veel extra ik ook aankom en eet

Ik heb anorexia, dat is lastig, ’t is maar dat je ‘t weet.

 

Gerelateerde blogposts

23
OKT
Daarom
16

Reacties

Belle3510 - Donderdag 12 juli 2018 10:13
Prachtig geschreven. Veel sterkte
Gerdabo30 - Donderdag 12 juli 2018 10:41
mooi geschreven, sterkte
Palu - Donderdag 12 juli 2018 11:04
Wow, ik ben even stil.
Anoniem - Donderdag 12 juli 2018 11:12
Wauw. Dit is zo ontzettend herkenbaar.. Ik ben je heel dankbaar dat je dit geplaatst hebt.
ikkuh1985 - Donderdag 12 juli 2018 23:19
mooi geschreven!!!!Sterkte met je gevecht
W - Vrijdag 13 juli 2018 10:08
Wat een prachtig gedicht. Vooral dit raakte me:
"Gewicht verliezen en ernstig ondergewicht was mijn wens
Ik werd steeds lichter, maar ook steeds minder mens"
L - Vrijdag 13 juli 2018 18:43
Heel erg mooi geschreven x
Dedietje - Zondag 15 juli 2018 21:21
Danique. - Maandag 16 juli 2018 15:47
Mooi.
A - Dinsdag 17 juli 2018 12:19
Mooi!
heather - Woensdag 18 juli 2018 09:43
mooi en ontroerend
Nadine - Vrijdag 20 juli 2018 19:34
Dankjulliewel voor alle lieve reacties!