Om uitdrukking te geven aan het herstelproces van haar eetstoornis, schrijft Merel gedichten waar ze beelden bij maakt. Dat helpt haar om het een plekje te geven en te kunnen uiten waar soms zo moeilijk woorden voor te vinden zijn. Haar ervaring is dat er veel aandacht wordt besteed aan praten, denken en verklaren in therapie. Dat is soms goed en helpend, maar niet altijd voldoende om het echt te verwerken en te plaatsen. Creativiteit helpt haar daarbij. Het helpt om alles wat haar overspoelt een (letterlijk) plekje te geven en zorgt daarmee voor een gevoel van rust, overzicht en eigen regie. Ze hoopt dat anderen ook steun, herkenning en erkenning uit haar teksten en beelden kunnen halen. Wellicht inspireert het jou ook om een manier te vinden je gevoelens en gedachten te kunnen uiten, een plekje te geven. Om het vast te kunnen pakken en het zo weer los te kunnen laten.

Houvast 

Heb je nog een draadje voor me over?
Een draadje dat ik even pakken mag?
Waarop ik bang mag zijn, mag huilen, op steunen
het is even op, mijn eigen kracht

Een zoektocht om te proberen
de moed om te verbinden en te doen
Ik hoop het straks wel weer te vinden
te voelen, 
volwaardig, betrouwbaar uit eigen bron

Zal er al vast over dromen, 
op vertrouwen, wat gaat komen
alsof ik het al kon 
Dat ik het overwon

Kwijt

Het wordt steeds moeilijker om zijn afspraken te halen
Te moeten voldoen, aan al zijn kuren en kwalen
Denk aan verbetering in het heetst van het nare gevecht
Los van de venijn
Nieuwe structuren aanleggen waar we mild en trots op mogen zijn

Angst KEIHARD gevallen

Er is een steen gevallen op mijn kop
Ik kan niet meer denken en sta ook niet meer op
Hij belemmert mij, in mijn denken en mijn doen
Schreeuwt naar me: ‘Wat ben je toch een sukkel, jij domme oen!!’
Ik kies ervoor te blijven liggen, te staren en te kijken naar die steen
En weet dat ie wel weer weg gaat, niet nu, wel straks – zo direct, meteen