Losse letters en halve woorden,
gebroken zinnen die jou omschrijven.
Ben je het nog wel waard,
om er aandacht voor te krijgen.
Wat denk je nu zelf,
wat wil je eigenlijk dat ik doe.
Zeg het maar eerlijk,
ik ben het een beetje moe.
Doe dit rechtstreeks,
midden in mijn gezicht.
Niet via kansen,
die jouw weg verlicht.
Wat moet je nog van me,
na alles wat ik voor je heb gedaan.
Welke dingen mist je nog van mij,
voordat ikzelf mag bestaan.
Is er nog wel een kans,
van leven zoals ik het wil.
Bestaat er nog een weg,
die begaanbaar is en stil.
Een weg veilig en normaal,
zonder obstakels die zich blijven herhalen.
Een pad zonder doornen en distels,
is er iets wat ik zelf nog mag bepalen.
Sinds jij in mijn leven bent gekomen,
kan ik niet meer terug naar de weg die ik had bewandeld.
Die veel beter was dan het leven van nu,
je moest eens weten hoe je mij behandeld.
Jij bent degene die mijn leven plan,
de ene dag drukker dan de andere dag.
Zich op veel momenten laat zien,
en dingen aanspoort die ik wel van je mag.
Geef een reactie