Daar zit je dan.

Je bent gebroken en kapot.
In jou zit de woede van de onmacht om geen woorden te kunnen geven aan de pijn
Onbegrip zendt signalen naar de kern van waar je bent begonnen met jezelf te straffen
Verloren en verlaten sla jij de dekens over je heen, waar warmte koud voelt en kil.

Halen ze de voldoening uit het feit dat jij jezelf hoog houdt, terwijl je stuk gaat?
Ze zijn de enigste die weten wat je doet om niet om te vallen..
En toch duwen ze aan tegen de krukken die jou nog dragen boven de grond.
Alsof jij het hebt verdient om weer door de modder te moeten graven.

Jij hebt geen blaam nog schaamte verdient aan het feit dat je mensen verliest
Soms sta je sterk en til jij je op aan het idee dat je op de juiste weg zit,
Om vervolgens te zien dat alles om je heen weg valt..
Verloren en verlaten sta jij terug op de plek waar jij niet meer had willen staan.

Kijk de kamer door waar jij de veiligheid terug won
Omarm de mensen die er nog voor je klaar zullen staan
Laat achter je liggen wat jou toen bewoog om te willen vernietigen,
dat wat je was geworden door de omstandigheden. en niet bent..

Een diepe zucht kiert uit de hoeken van je mond
De lucht die opgezogen werd door paniek en pijn
Laat het maar als bevrijding voelen dat de zuurstof zich wel in je opneemt
Het mechanisme om vergif te laten verdwijnen vanuit je lijf..