De zee van het leven

 

Wanneer je aan de kustlijn staat, te kijken naar het water

Word je meegesleurd in het leven van later

De golven pakken je mee,

brengen je naar de donkere, zwarte zee

De zee van het leven zit vol anderen

die je telkens zullen willen veranderen

meisje

Je hebt niet genoeg kracht en kan de golven niet weerstaan

die telkens zo hard tegen je slaan

Als de ene voorbij is, laat de ander je niet met rust

Zo word het vuur in je ogen langzaam geblust

De zee van het leven scheurt je uiteen en gooit je alle kanten uit

de gedachte aan opgeven klinkt luid

Ik kan alleen niet weg, omgeven door ellende

In mijn hoofd is het een grote bende

Je gaat steeds kopje onder,

Dat je het zo lang volhoud is al een wonder

Zal je ooit terug boven komen en je weg vinden,

Of zal je voor eeuwig op de bodem blijven liggen?

 

Gerelateerde blogposts

Reacties

Merizz - Vrijdag 26 juni 2015 16:16
Waauw super mooi!!
Maanmeisje (Bernice) - Vrijdag 26 juni 2015 16:18
Mooi geschreven! Herkenbaar.
Proud2bEsmée - Vrijdag 26 juni 2015 16:21
Wauw, prachtig. Echt super mooi geschreven. Ik voel me er helemaal in.
Charlotte - Vrijdag 26 juni 2015 16:26
OMG, zo leuk dat mijn gedicht op de site staat!!!!!!!!!!! OMG!!
Naomi - Vrijdag 26 juni 2015 16:53
Super mooi geschreven!
jazzenballet - Vrijdag 26 juni 2015 17:49
Mooi geschreven. En ik hoop dat je snel de weg naar boven vindt.

Liefs
Katja - Vrijdag 26 juni 2015 19:03
Mooi!
x - Vrijdag 26 juni 2015 20:22
mooi :)
Diede - Zaterdag 27 juni 2015 09:36
Prachtig geschreven! Erg herkenbaar helaas.....
pizzadue - Zaterdag 27 juni 2015 12:56
Een van de mooiste gedichten hier, wauw ❤️
Nena - Zaterdag 27 juni 2015 13:52
Mooi!
Charlotte - Maandag 17 augustus 2015 09:17
Bedankt allemaal