Telefoonangst of belangst
Bij sommigen van jullie die de titel van deze blog lezen, zal er direct een angstig belletje gaan rinkelen ;) omdat het zo bekend voorkomt. Bellen... iets vreselijks voor jou. Iets om te allen tijde te vermijden. Wat een zegen dat er email, sms, facebook, post, twitter etc is en je hierdoor heel veel kan regelen zonder te hoeven bellen. Maar wat als die telefoon van jou tóch gaat? Breekt het angszweet je dan ook uit, kijk je gespannen op je telefoon of het een bekende is? En als het geen bekend nummer is, pak je dan niet op?
Maar ja, met niet oppakken kom je natuurlijk niet weg, want die betreffende beller heeft jouw voicemail misschien wel ingesproken met het verzoek even terug te bellen. Maar jij durft helemaal niet terug te bellen! Dus...., wat nu!? Als het gaat om een zakelijk iets, kan je onmogelijk gaan lopen sms-en...
Fotografie: Garrett
Je zal dus als je moed bij elkaar moeten rapen om toch terug te bellen. Of dat je lukt is nog maar de vraag, maar doe je het niet, dan mis je kansen, lopen dingen spaak en kom je wellicht met bepaalde zaken in de problemen.
Heb je dan eindelijk toch de moed gevonden om te bellen, dan kan je na het telefoongesprek misschien wel direct onder de douche. Je hebt je rot gezweet, bent kletsnat en helemaal uitgeput. Ieder telefoongesprek voelt voor jou als een zware bevalling. Maar heb je het eenmaal gedaan, dan ben je ook wel even trots op jezelf....!
Herkenbaar?
Telefoonangst kan op verschillende manieren tot uiting komen. Sommigen vinden alle vormen van bellen eng, anderen vinden het vooral eng om gebeld te worden of om te bellen met zakelijke instanties, mensen die je niet kent. De meest voorkomende en lastige vorm van belangst is: angst om zelf te bellen.
Telefoonangst is een vorm van Sociale angst: de angst om voor paal te staan. Je bent (bewust of onbewust) bang voor commentaar, kritiek en afwijzing. De sociale fobie/ angst is een soort van extreme verlegenheid. Andere bekende voorbeelden zijn: angst voor spreken in het openbaar, angst om te blozen, angst om met onbekenden in contact te komen. Het is voortdurend de angst iets te doen wat andere mensen raar zullen vinden.
Deze angst kan zover gaan dat je in het dagelijks leven zo belemmerd wordt, dat het leidt tot ernstige eenzaamheid.
Om van de angst af te komen is het in eerste instantie nodig om te weten waar je nou eigenlijk bang voor bent. Voor welke gesprekken ben je het meest angstig (zakelijk/ privé)? Welke gespreksonderwerpen vind je het het meest lastig om door de telefoon te bespreken? Gaat het om privégesprekken en jou als persoon (komt het te dichtbij?) of gaat het om zakelijke onderwerpen waarbij je bang bent niet voldoende verstand te hebben van de onderwerpen?
Wat het ook mag zijn, een goede oplossing is altijd: voorbereiden
Maar ook ik begrijp dat je helemaal geen zin hebt om ieder gesprek voor te bereiden... maar, als je wat gedaan wilt krijgen en niet eenzaam wilt worden, zal je tóch af en toe even hiervoor je best moeten doen. Een goede voorbereiding zorgt er trouwens ook direct voor dat je je een stuk zekerder voelt.
Stel voor jezelf vooraf gewoon even een lijstje op met de punten die je wilt bespreken; Het lijstje geeft houvast tijdens het gesprek en bij een ongemakkelijke stilte kan je snel even op je lijstje kijken om het volgende punt aan te halen.
Nog steeds te eng? Oefen het gesprek voor jezelf of samen met iemand even hardop. I know, dat kan suf lijken, maar kan ook écht helpen.
Bedenk je ook dat:
- De persoon die je belt niet weet dat jij zo onzeker bent en het waarschijnlijk helemaal niet merkt. Hij/ zij het gewoon normaal vindt dat je belt.
- Bedenk bij jezelf ook eens wat er nou werkelijk kan gebeuren. Je vindt het bellen zo eng, maar wat is nou het ergste dat er kan gebeuren? Beschrijf je angst eens en praat erover!
- Wat ook goed kan helpen: ga iets doen terwijl je belt. Loop naar buiten, wandel door het park en bel dan! Ga niet een uur naar die telefoon zitten staren. Ga wat anders doen en pak dan in 1 keer dat ding en BEL.
- Weet je even niets meer te zeggen, stel een vraag! (desnoods één die je voor het bellen al verzonnen hebt)
Tot dusver best te DOEN toch? Hoe vaker je bovenstaande gewoon DOET, hoe makkelijker je het gaat vinden.... "Gewoon" DOEN is de nodig om van de angst af te komen, al zal de neiging bijna altijd zijn om te vermijden
Maar wat nu als het gaat om telefoongesprekken met vriendinnen? Die zijn een stuk lastiger voor te bereiden, je belt immers veelal "even voor de gezelligheid".
Waarschijnlijk neemt de angst af, naarmate de vriendschap hechter is en je meer jezelf kan zijn. Kan of durf jij je in een vriendschap niet kwetsbaar op te stellen, dan zal het bellen ook lastig zijn. Ga je hierdoor niet meer bellen, dan wordt de vriendschap vanuit dit perspectief ook niet hechter en zo blijf je in een cirkel hangen:
Niet jezelf durven zijn --> niet bellen --> weinig écht contact --> niet jezelf durven zijn --> niet bellen
Wat kan je hieraan doen? Eerlijk zijn in ieder geval! Vertel die vriendin dat je moeite hebt met bellen en waarom. Op die manier kan ze er ook begrip voor hebben en hoeft ze zich niet onbelangrijk te voelen als jij wéér niet opneemt of nog steeds niet teriug gebeld hebt. & hoe moeilijk ook: leer jezelf meer kwetsbaar op te stellen. Het kan een vriendschap een stuk waardevoller maken!
Wil je jezelf om één of andere reden in dit contact niet kwetsbaar opstellen, bedenk dan vooraf even wat het doel is van je gesprek, waarom je belt en wat je wilt gaan zeggen en vragen. Een goede voorbereiding is ook in deze, het halve werk.
Oh en bedenk ook eens bij jezelf in hoeverre het te maken heeft met het willen hebben van de controle. Wat er kan gebeuren als je die controle niet hebt? Wat is het ergste dat er kan gebeuren?
Blijf het contact vooral wel aangaan. Ga het niet uit de weg, blijf het niet vermijden. Je kan hier waardevolle vriendschappen door verliezen.
We bellen!
Gerelateerde blogposts
Reacties
En vooral ook blijven relativeren.. wat kan er gebeuren? Kloppen jouw angsten en gedachten wel? Daarmee neem je ook al een stuk angst weg en kun je na het gesprek ook verminderen dat je jezelf 'op de kop gaat geven' of jezelf schaamt voor het gesprek wat je hebt gehad.
ik doe het uiteindelijk wel, maar doe er wel een aantal dagen over om mijzelf er toe te zetten.
ik dacht echt dat ik de enige was, blijkbaar niet.
ik ben echt doodsbang als de telefeoon gaat en neem meestal ook niet op. momenteel nog niet zo erg, want ik woon nog thuis, maar als ik alleen ga wonen zal ik mijn angst voor telefoneren toch moeten overwinnen, iok durf zelf neit te bellen met mijn familie wel met mijn ouders of zus.
Is er eigenlijk een directe link tussen dit en een eetstoornis, dat iemand toevallig weet?
En tja, zelf bellen. Vriendinnen gaat nog wel, maar onbekende bijv. vragen over een baantje of zo iets, ho maar, laat dan maar, dan geen baantje. Of dan maar mailen. Ik ben altijd gewoon heel bang dat ik iets verkeerds zeg, gehe. Echt heel erg irritant.
En ik bel ook niet graag vreemde mensen op...
Dus wel erg herkenbaar, ja.
x
ik heb niet zo snel een egte band metiemand dus ook met schoonfam. durf ik eigenlijk niet te bellen en kan ik zo tegen op zien als t wel een keer moet.
terwijl zon gesprek achteraf altijd wel mee valt..
Maar gek genoeg gaan zakelijke telefoontjes mij goed af!
Bellen met voor mij bekende mensen daar in tegen krijg ik niet voor elkaar!
Dan ben ik ineens onzeker, haal ik me allemaal rare dingen in mijn hoofd en wil ik zo graag die persoon kunnen zien om de reacties te kunnen peilen!
Dus voor mij ook heel herkenbaar..
Ik wist wel dat anderen er ook last van konden hebben, maar niet dat het er zo veel waren..
Ik ben vroeger ook wel eens gepest met dat ik een rare stem had, en daar ook om uitgelachen. Door die reden vind ik bellen ook eng. Doe het eigenlijk ook (bijna) nooit.
En laatst heb ik wel een keer iemand gebeld, om iets af te zeggen, en toen had ik een lijstje gemaakt. Wat me heeft geholpen!
wel fijn dat er zo veel herkenning is, want dan is het voor mij ook makkelijker er iets mee te doen!
Maar ik moet ook nog flink doorzetten hierin. Herken heel erg het vermijdende, waardoor je dus uiteindelijk maar eenzamer wordt omdat je alles uit de weg gaat (wat hierboven ook beschreven staat).
Ik ben bijna 17 en ik heb nog nooit zelf een afspraak gemaakt bij de kapper. Ik herken me hier wel in.
Ik neem nooit de telefoon op als er ' anoniem' wordt gebeld.
En nu heb ik alweer zweetaanvallen, omdat ik eigenlijk een afspraak wil maken voor mijn eerste rijles....
Ben bang dat ik pas rijles ga nemen als ik over mijn belangst heen ben. Ben het inmiddels al 2 weken van plan....
Ondanks dat ik soms wel moet bellen vind ik het elke keer weer even eng.
Ik moet echt nodig naar de kapper maar ik durf gewoon niet te bellen.
Wel fijn om te weten dat er kennelijk meer mensen problemen hebben met bellen want ik begon me al behoorlijk gestoord te voelen!
En ik woon alleen dus dan moet je wel. maar het moeten, en doen, werkt nog niet bij mij helaas. ik blijf angstig voor het bellen naar vreemden.
Zo kan je toch niet leven ? En zit het misschien meer tussen de oren ?
Is onmogelijk om het werkelijk te hebben ...
Succes en sterkte in ieder geval voor de lui die het hebben.
Ciao
Ik ga de tips van hier zeker eens proberen. Dankjewel!
Ik had gesolliciteerd op mijn droombaan, de kans om een opleiding te kunnen doen. Met de moeilijkste vraag waarom wil je dit dan? Ook heb ik hier in het dagelijkse leven erg veel last van, met vriendinnen en vrienden praat ik erg makkelijk, maar zodra er iets van afhangt een wellicht een kans op een afwijzing dan breekt de angst me uit.Ik sla dicht en weet niet meer of ik het goede of het verkeerde heb gezegd. Ik heb dit ook met rollenspellen/slecht nieuws gesprekken. Als iemand tips weet of een goede cursus die ik zou kunnen volgen dan zou ik daar erg blij mee zijn.
Maar ik heb het vooral als het een bekende is juist.
Zakelijk bellen gaat voor mij stukken makkelijker.
moet ik een afspraak met de huisarts maken ga ik erheen en echt niet via de telefoon, mn baas weet dat hij niet moet bellen want ik neem niet op dus alles via de mail.
maar gisteren moest ik van mn baas naar een andere afdeling bellen om wat te bestellen en de pleuris brak uit hoor, heb het wel gedaan maar ik dacht dat ik uit elkaar zou ploffen van de spanning die op mn lichaam stond.
maar iok zou graag met meer in aanmerking komen
Op school kan ik hier niet over praten omdat niemand me hierin begrijpt volgens me mentor was ik hier "gewoon" onzeker over, maar ik vind het gewoon heel moeilijk een doodeng, ik stel het uit en doe het uiteindelijk helemaal niet. Ik weet dat de beste tip is, gewoon zo snel mogelijk doen maar dat ik makkelijker gezegt dan gedaan.
Voor alle mensen die dit ook hebben, ik begrijp jullie 💋💋
Ik bel gewoon niet, naar vriendinnen, en naar sommige vriendinnen text ik ook niet. Vriendenkring is dus super uitgedund. Gewoon doen, nee dus, ik ga huilen en dan bel ik al helemaal niet meer.
Ik wens iedereen veel sterkte.
Gebeld worden/iemand bellen die ik ken vind ik niet eng.
Ik weet ook waar het vandaan komt: thuis, toen ik een kind was, sprong mijn moeder zo ongeveer in m'n nek als ik ging bellen of gebeld werd. Wilde mijn leven beheersen, weten wat ik ging afspreken en met wie en waarom. Dan maar niet bellen en anders regelen. Nooit vanaf gekomen. EMDR gedaan, gesprekken gevoerd. Alles.
Als je zelf iemand of een instantie belt, dan kun je je daarop voorbereiden door bv een lijstje te maken met wat je in ieder geval wilt zeggen, of het desnoods helemaal uitschrijven. Dat voorbereiden is voor mensen met telefoonvrees vaak van cruciaal belang.
Als je echter onverwachts gebeld wordt en in het ergste geval door een nummer wat je niet herkent, dan word je als iemand met telefoonvrees letterlijk overvallen en mis je nu juist die oh zo belangrijke voorbereiding. Dan kun je dichtklappen, gaan stotteren, maar er komt vooral niet uit wat je (dan achteraf) wel graag had willen zeggen!
Daarnaast is er ook nog een verschil te benoemen tussen het telefonisch contact bv op je werk waar het niet gaat om jou als persoon en het telefonisch contact met een persoon waar het wél over jou als persoon gaat! Bv een issue met je leidinggevende.
Telefoonvrees bestaat dus in meerdere vormen en het is van belang eerst te kijken wat op jou het meest betrekking heeft, pas dan kun je een plan maken om het aan te pakken!