Ik eet niet wat het hele gezin eet

 

‘Wat eten we vanavond?'.. een vraag die waarschijnlijk veel van jullie al vanaf de ochtenduurtjes bezig houdt, in de hoop dat het maar iets makkelijks is, niet te eng en iets is waar "de eetstoornis niet al te boos van wordt". Vaak zijn deze ‘makkelijke' gerechten niet veel bijzonders, en is het dus niet zo gek dat je ouders of verzorgers ook eens wat anders op tafel zetten dan saaie gekookte aardappeltjes. door Sharon

eten eetstoornis

De paniek slaat al snel toe als je hoort dat je iets eet vanavond waar "de eetstoornis totaal niet blij mee is". Hoeveel mag je dan eten, hoe ga je dat compenseren, hoe zit dat met de calorieën.. etc etc blablabla. Een makkelijke oplossing is dan al snel: ‘ik maak wel mijn eigen maaltijdje'.

eten eetstoornis eten eetstoornis

En dat is iets wat ik heel vaak hoor en wat ook heel erg veel voorkomt in gezinnen waar een eetstoornis aan tafel overwint en heerst. Geen gezellige situatie maar voor gezin en eetstoornis is het dan ook maar beter om de eetstoornis zijn zin te geven en dan inderdaad maar een eigen maaltijdje te maken, wat makkelijk is, precies uitkomt in de calorie inname en wat voor geen stress zorgt. Iedereen aan tafel weer blij omdat er geen ruzie is en geen spanning en de eetstoornis/ jij ook dolgelukkig, want die krijgt zijn zin.

Ook ik heb zeker een jaar lang elke dag in de keuken gestaan om mijn eigen aardappeltjes te koken, boontjes te maken en een stukje kipfilet te bakken. Zelf wilde ik dat natuurlijk maken, want dan had ik de controle, en dat wilde ik eten.. niet omdat het lekker was, nee helemaal niet.. maar omdat het makkelijk was, de eetstoornisgedachtes kregen hun zin. Papa, mama en zusje zaten heerlijk aan de wraps of aan de macaroni: ik at saai eetstoornis-voer.

eetstoornis wegen

Is dat goed..?? Nee!

Vaak in een gezin "overheerst de eetstoornis" aan tafel. En de sfeer wordt daar totaal niet gezelliger op. Dan is het voor iedereen beter om de eetstoornis zo min mogelijk te laten schreeuwen en te praten en dat de eetstoornis ook zo min mogelijk te laten heersen. De eetstoornis krijgt dan zijn zin en ja, dat voelt fijn voor jou, jij die een eetstoornis hebt. Want krijgt de eetstoornis zijn zin: ben jij blij, voel jij je fijn en is de spanning het minst groot. En er is geen geruzie aan tafel.

Maar hierdoor krijgt de eetstoornis zijn zin, en dat is iets wat niet goed is. Want om een eetstoornis te overwinnen (of een angst te overwinnen) moet je hem aan gaan, en dat doe je niet als je de eetstoornis altijd maar laat winnen. De eetstoornis moet niet de macht aan tafel en in de keuken krijgen.

slankie eetstoornis

"Het is makkelijker om een drugsverslaafde zoet te houden en zogenaamd te helpen/ steunen met een dagelijks jointje, maar er is veel meer kracht voor nodig om de dugsverslaafde écht te helpen en te weigeren te voorzien in zijn/ haar behoefte."

Bij mij in therapie hebben ze altijd gezegd dat mijn moeder (of diegene in de keuken) de baas is, dat ik moest eten wat de pot schaft en dat de eetstoornis niet ‘geaaid' mag worden. Mama beslist wat er gegeten werd, en ik at mee, punt.

En dat is goed, hoe moeilijk dat ook is! Wel was er de regel dat er 1 ‘joker' was, als we één bepaald iets gingen eten, hoefde ik dat niet mee te eten en mocht ik toch nog even mijn eigen veilige maaltijdje eten. Bij mij was deze joker alles wat de frituur in ging en er gefrituurd ook weer uit kwam. Dit was elke vrijdag het geval, dus elke vrijdag had ik even een veilige dag. Ook wel een dag waar ik een soort van naar uit kon kijken.

En dit werkte. De eetstoornis moet aangepakt worden (zonder strijd geen overwinning!) en papa of mama die in de keuken staat is de baas, niet de eetstoornis. Hoeveel strijd, moeite en spanning jou dat ook kost: de eetstoornis mag zijn zin niet krijgen, want waarschijnlijk krijgt hij die al het grootste gedeelte van de dag.

Dus die eenpansgerechtjes lijken misschien in alle opzichten goed: geen spanning aan tafel, geen geruzie, geen spanning in jou lichaam, geen compensatiedrang etc. Maar dat is de leugen van de eetstoornis. Voor de eetstoornis kan het altijd makkelijker, gezonder en minder en dat is niet goed. De eetstoornis liegt, de eetstoornis is een ziekte. En deze ziekte moet aangepakt worden.

eten eetstoornis koken

Dus eet ‘lekker' mee met de mensen aan tafel, 1 joker is goed, maar daar blijft het ook bij. En voor ouders en omstanders is het heeeel moeilijk om te zien hoeveel moeite het kost voor jou om een moeilijkere maaltijd te eten, maar door die strijd moet je heen, en die strijd is nodig.

Klinkt hard, maar is het beste: de eetstoornis mag geen kans krijgen, de eetstoornis is een ziekte en deze moet aangepakt worden!

Eet jij vanavond mee met wat de pot schaft?

Fotografie: Sharon

 

Gerelateerde blogposts

Reacties

Erica - Dinsdag 17 mei 2011 14:52
Ik kook ook (bijna) elke avond! Heel herkenbaar deze tekst!
Kan me er wel in vinden. Maar ik kook wel wat er aan me word opgedragen om te koken. Ik heb vaak ook cordon bleu's en worsten staan bakken. Brr, dan griezeld het me wel! Maar daarna nog wel de strijd aangegegaan om het wél me te eten!
De dag erna heb ik weer een maaltijd wat ik overleg met mijn moeder om te koken. ;)
lizzy - Dinsdag 17 mei 2011 14:58
mijn moeder maakt meestal iets appart voor me iets ''veiligs''
Linda - Dinsdag 17 mei 2011 15:00
Ik eet praktisch altijd mee met de rest van het gezin.
Behalve als mijn ouders bv. niet zeggen hoe laat ze thuis zijn, dan eet ik zelf iets, en vaak eten zij dan later nog iets.
Prue - Dinsdag 17 mei 2011 15:05
Meestal kook ik zelf, aangezien ik niet meer thuis woon, maar vanavond eet ik bij vriend en geen idee wat die me voor gaat zetten.

Meestal schenkt hij ook wijn bij 't eten en als hij dat vanavond ook doet ga ik lekker een glas drinken.

Ultieme loslaten-en-morgen-zien-we-wel-weer.
Emma - Dinsdag 17 mei 2011 15:08
Goed stuk! Heel herkenbaar. Als omstander weet ik dat het zoveel makkelijker is om ook maar mee te gaan met die ES, want elke dag die strijd aangaan is ook voor de omstanders heel vermoeiend en naar. Maar het is niet goed. Dus moeders (of vaders) blijf de baas!
En vanavond eten wij macaroni....
Jolien - Dinsdag 17 mei 2011 15:09
Mijn ouders pasten zich meestal aan aan mij eigenlijk.. :$
Nu eet ik wel meer mee met hun, maar vaak doen zij bijvoorbeeld nog geraspte kaas over het eten heen, terwijl er ook al vlees doorheen zit, en dan schep ik al wat eerder op zodat ik dat niet hoef. En we eten eigenlijk een heleboel dingen ook nog niet, omdat ik dat niet durf/wil.
Mijn ouders zijn eigenlijk gewoon heel meegaand. Meegaand met mijn eetstoornis dus eigenlijk. :$
layla - Dinsdag 17 mei 2011 15:09
in de kliniek moet ik gewoon mee-eten, maar thuis probeer ik nog wel veel controle uit te oefenen op wat we eten. ik weet dat het niet goed is en ik probeer het ook echt te minderen! vaak besluit ik samen met mama wat we eten, en dan kookt zij het. een soort compromis. :)
Emma - Dinsdag 17 mei 2011 15:09
Oh en p.s.:
Jullie doen zeker de boodschappen bij Appie??
Mandy - Dinsdag 17 mei 2011 15:12
Heeeel herkenbaar dit. Sinds een half jaar kook ik thuis elke avond, soms voor het hele gezin, soms voor mij apart en voor mijn ouders wat anders. Hoe dan ook, ik koop alle producten, snij alles zelf en bereid alles zelf. Super slecht, want ik heb dus alle controle thuis. Mijn ouders vinden het eigenlijk wel makkelijk, dan hoeven ze niet meer te koken / boodschappen te doen na een dag werken... Ik blij, zij blij, eetstoornis blij.
Begrijp wel dat dat moet veranderen, maar het is zo lekker makkelijk..
Mathilde - Dinsdag 17 mei 2011 15:14
Waauw, goed stuk!!
Vind het ook heel moeilijk om hierover de controle los te laten. k Merk dat ik altijd weer probeer invloed uit te oefenen op wat er gegeten wordt. In de kliniek wist je van tevoren ook niet wat je at, wist je ook niet hoe het eten bereid werd. Een aantal maandjes terug hebben we er thuis afspraken over gemaakt. Toen hoefde ik namelijk nog geen gefrituurde dingen te eten.. at de rest gebakken aardappelen, mocht ik gekookte aardappelen. Zaterdags at de rest patat, terwijl ik aan de groenten, aardappelen en een vega ding zat. Ook haalde ik voor mezelf allemaal andere producten in huis. We hebben thuis zat zoet beleg, maar ik moest dan net weer de pure chocohagel hebben die er niet was. Of een ander toetje, etc. Ik eet nu sinds een paar maandjes mee met wat de pot schaft, zowel de weekenden thuis als doordeweeks bij een beschermde woonvorm. En ja, dan komt het weleens voor dat ik maar 1 keer per week iets 'veiligs' eet, dus vaak rijst of eenpansgerechten, maar die zDijn lekker en krijg je niks van! Je 'prikt' er alleen de eetstoornis maar mee en je ervaart dat je angsten irreeël waren!
Lotte - Dinsdag 17 mei 2011 15:44
Ik maak al twee jaar mijn eigen maaltijd klaar. Elke avond, en meestal elke avond hetzelfde. het vlees varieert.
Aardappelpuree, blikje met snijbonen en een stukje vlees.
Elke avond, apart. We eten sowieso met het gezin altijd achter de tv. Dat is bij ons stukken gezelliger dan aan tafel. Daar gaat het altijd over werk en saaie dingen en achter de tv is het altijd gezellig en kletsen we alle 4 mee over mensen op tv. Ik eet sowieso altijd apart omdat mijn ouders en mijn zus altijd laat eten. Ik eet altijd stipt om 6 uur, anders stres ik me dood. heel soms ga ik mee uiteten maar dan vraag ik speciaal of ze de saus weg willen laten en het vlees in niet te veel boter willen bakken. In het weekend eet ik wel eens sla, met gerookte kip en croutons. Dat voor de variatie. Dat is de enige variatie die ik durf. Maar het gaat al twee jaar zo, en we zijn er aan gewend hier. Ik doe gewoon mijn ding, eten met tegenzin naar binnen werken en daarna gezellig samen tv kijken voor de afleiding. het gaat prima zo, en ik vind de tijd nog niet rijp om mee te gaan eten met de thuismaaltijden. (aangezien dat 9 van de 10 keer pasta is, of iets met room.)
Anne/Suffer - Dinsdag 17 mei 2011 15:45
Het joker verhaal ken ik inderdaad!!!! Eerder was het pannenkoek, pizza, patat en ovenschotel: daarna ging ik ovenschotel meeeten, en pannenkoek; nu ga ik voor de patat OF de pizza als we dat eten.

wil het binnenkort helemaal loslaten.
marije - Dinsdag 17 mei 2011 15:53
Zeer herkenbaar, ik woon opmezelf en kan die controlle heel erg moeilijk los laten. Ik eet bijna elke dag het zelfde.. vreselijk saai.. maar voelt voor mij wel veilig
Hoe kan je dat doen als je niet meer bij je ouders woont?
Jessica - Dinsdag 17 mei 2011 16:05
Ik eet vanavond mee met het gezin we eten gelukkig sla en ik heb gezegd dat ik de saus daarvan niet lust dus ik krijg droge sla!! Toen ik vanochtend van bed kwam was het eerste dat ik dacht wat gaan we vanavond eten! Omdat als het vet is dat ik dan de dag moet compeseren! xxx Jessica' eet smakelijk allemaal alvast.
Beer - Dinsdag 17 mei 2011 16:09
@Jessica Jij wil echt van je eetstooris af of niet? Zucht...
Ymke - Dinsdag 17 mei 2011 16:20
Bij mij gaat het precies zo als in het artikel.
Ik eet eigenlijk altijd mee met wat de pot schaft, behalve op vrijdag, bij ons patatdag:-) Dan kook ik vaak voor mezelf....
En toetjes kies ik meestal ook zelf.
peaches - Dinsdag 17 mei 2011 16:29
Ik heb altijd mee MOETEN eten, mijn ouders vonden het belachelijk als ik iets anders zou krijgen. Dus op een gegeven moment heb ik me daar, hoe moeilijk ook, maar gewoon bij neergelegd. Nu ben ik daar heel blij mee want het avondeten is helemaal geen issue meer. Het is gewoon iets wat hoort en wat mag. Dus ik denk ook dat het veel beter is om gewoon mee te eten, anders ga je angsten alleen maar uit de weg..
Ilse - Dinsdag 17 mei 2011 17:06
Ik heb altijd mee moeten eten van mijn ouders. Er is inderdaad wel vaak spanning aan tafel omdat ik dan van bepaalde dingen niets pakte. Sinds mijn ouders hier de rem op hebben gezet doe ik netjes mee. Het avondeten is inderdaad een heel groot hikpunt voor mij maar alsnog probeer ik daar tegenwoordig mezelf ook voor in te zetten en te eten wat te pot schaft.
Zelfs op zaterdag, frietdag, moet ik gewoon mee-eten. Ik vind dit overigens niet erg want ik mag van mezelf tegenwoordig al meegenieten!

Daarbij helpt het inderdaad, zoals peaches zegt, niet om je ouders aan jou zijde te krijgen, het werkt alleen maar tegen je. Dus meiden, vertrouw op je ouders, ze doen hun best voor het eten, het zijn allemaal normale maaltijden en anders winnen we het nooit en daar ga je uiteindelijk wel voor!!
beauty_love - Dinsdag 17 mei 2011 17:07
mijn moeder maakt soms iets "veiligs" voor me, maar ik moet ook vaak met de pot mee eten
Myrthe - Dinsdag 17 mei 2011 17:27
Ik heb altijd mee moeten eten met de "pot" en zal dat ook denk ik wel blijven moeten doen.
Ik is zelfs zo dat als ik iets weiger, of aangeef dat ik het "eng" oid. vindt, dat m'n ouders dan boos worden en vinden dat ik "normaal" moet doen. Dus ik eet gewoon alles, wat ik er ook van vind.
Misschien wel goed, maar aan de andere kant is het niet hetgeen wat je nou onder het woord "begrip tonen" vindt vallen. Want zelfs toen het een jaar geleden heel slecht met mij ging en ik met de grootste moeite een stuk fruit at naast alleen m'n avondeten, moest ik gewoon mee-eten als we patat/pizza/pannenkoeken aten. Want anders zou ik alleen maar "uit zijn op ruzie."
Misschien goed, maar soms ook iets té ver/goed...
CJ' - Dinsdag 17 mei 2011 17:39
Ik moet altijd eten wat de pot schaft. Drama's zijn het geweest, maar nu voelt het soms als een veilig moment waarop ik wel eten mag. Alleen de jus sla ik nog over en bepaald vlees omdat ik dat simpelweg niet lust ;)
vlinderke - Dinsdag 17 mei 2011 17:46
heel herkenbaar ik kook ook al jaren en dan nog voor mij apart en voor de rest van het gezin goed rijk met extra klontje boter of schepje suiker. En ik altijd het veilige aardappel, mager vlees/vis/vegading en veel groenten 9 van de 10 keer nog zonder saus dan. Omdat het lekker is, ja en neen, vooral omdat het gezond is en de eetstoornis het leuk vind idd. IK hoop ook snel eens terug gevarieerder te kunnen eten. Na 14 jaar eetstoornis durf ik de laatste 2 jaren steeds minder en minder geen patat, kant en klaar, afhaal, restaurant, pasta/rijst of stampotten omdat ik bang ben dan teveel te eten. Echt irritant maar zoals in het stuk idd geen overwinning zonder strijd.
Judith - Dinsdag 17 mei 2011 17:54
Mijn behandeldoel is om vaker mee te eten 's avonds. Dit stukje helpt me wel om me daar toe te zetten. Ik eet aleen nog maar pasta, spinazie en aardappels en we eten het pas als ik zeg dat ik het zie zitten, maar ik hoop dat het steeds beter gaat..
Laura - Dinsdag 17 mei 2011 18:16
Herkenbaar! Alleen moet ik altijd al wel iets 'anders' nemen omdat ik als enigste vegetarisch ben.. Dus dan zoek ik altijd al andere dingen uit..
susanne - Dinsdag 17 mei 2011 18:31
Zeker herkenbaar. Ik woon samen en voor mijn vrouw maakte ik altijd iets, en voor mezelf maakte ik ook iets. Vaak iets wat in de oven ook bereid kon worden en niet perse wat er in de olie of boter hoefde.
Nu eten we samen. Ja ik eet nog wel vleesvervanger ipv vlees (niet vegetarisch) maar verder eet ik ook gebakken aardappels en dezelfde groente. Mijn joker is pasta. Niet alleen om dat ik het niet durf, maar ook omdat ik het niet lekker vind. Pasta staat bij mij ook gelijk aan heel veel moeten bewegen, dus dat heeft gewoon geen zin. Dan aai ik mn eetstoornis inderdaad even en dan heb ik mn wel verdiende brooddag:D
Anoniem - Dinsdag 17 mei 2011 18:41
Bij mij is een eetstoornis nooit vastgesteld, maar eet nooit mee met het avondeten. Ik heb er geen moeite mee om wat anders te eten, maar moet er niet aan denken om bijv. macaronie te gaan eten. Ook ben ik in korte tijd meer dan **** kilo afgevallen. Verder eet ik nooit waar andere bij zijn. Niet op school. Het ontbijt gaat wel goed, maar voel me daarna altijd schuldig en dik. Herkent iemand zich in mijn verhaal ?
shopaholic - Dinsdag 17 mei 2011 19:25
De laatste tijd leef ik een beetje overal en nergens. Ik at altijd mee met wat de pot schafte. Ik vind het ook een soort van 'beschamend' om je eigen salade te gaan maken.
Nu woon ik ook weer een groot gedeelte van de week op mezelf en kan ik zelf bepalen wat ik eet. Het begon met alleen maar sla, komkommer en tomaat... maar heb nu afspraken gemaakt met andere mensen dat ik beter zou gaan eten. Dus nu heb ik vanavond Chicken Tonight op. Het is moeilijk, maar we komen er wel. En van alleen sla word je ook niet beter! Vechten meiden!
sanne - Dinsdag 17 mei 2011 19:38
WOOHHH..... hier schrik ik wel even van :S
want wat hier staat is 100 % waar ! en toch houd ik mezelf er ook niet aan..
elke dag sta ik zelf ook in de keuken, om het maar zo min mogelijk vet te maken.
ik ga het voortaan ook op deze manier doen ! ik zeg het tegen me moeder, zodat ze me kan steunen..

heel erg bedankt dat je deze blog hebt geschreven. ik had die steun net nodig :)
Hannah - Dinsdag 17 mei 2011 19:47
Ik heb altijd mee moeten eten van mijn moeder, tenminste, sinds ik uit de kliniek ben. Eerst, toen ze nog niet zo goed wist hoe ze er mee om moest gaan, gaf ze me weinig, geen vlees, geen jus of saus als ik dat niet wilde. Sinds ik uit de kliniek ben en ik zelf mag opscheppen (dus niet meer af hoef te wegen) heeft zij voor me opgeschept, dat vind ik prettig. Zo hoef ik niet de strijd met mezelf aan te gaan over hoeveel ik op mag scheppen, maar ik laat het haar doen. De ene keer kan ik me er aan over geven, de andere keer geef ik haar, in mijn hoofd, de schuld. Dat maakt mijn eetkant iets rustiger omdat het niet 'mijn eigen keuze' is zegmaar.
Alleen op zaterdag eet ik soms apart van de rest, dan eet ik maaltijdsalde en de rest patat met een bakje sla.

Ik ben nu eigenlijk wel blij dat mijn moeder me met het avond eten die vrijheid niet meer gegeven heeft, ik denk echt dat dit me helpt met beter worden!

x
felliejj - Dinsdag 17 mei 2011 19:55
bij mij ook het geval. Ik kook elk dag, en omdat ik het best leuk vind en omdat het mij controle geeft. En dus veilig is. En ik probeer ook altijd zo 'gezond' mogelijk te koken, dus mager vlees, niet te veel boter, gekookte aardappelen ipv gebakken, en veel groente overal in. Mijn moeder is er heel erg blij mee, want zij hoeft dus niet meer te koken, nouja soms koken we samen, maar heb ik toch wel de touwtjes in handen. En ik denk dat dat niet echt gaat veranderen. En wat betreft het halen van eten, dat doen we dus bijna niet meer. We eten bijna nooit pizza of patat, ik denk dat ze dat voor mij doen. En daar ben ik wel heel erg blij mee. Dat ze zo meegaand zijn, dan blijft alles gewoon goed tussen ons. We hebben dus ook nooit ruzie over het eten.
- Dinsdag 17 mei 2011 20:23
Ik eet altijd mee maar patat of pizza of pannenkoeken mag ik vervangen door iets gezonds.
Nicole - Dinsdag 17 mei 2011 20:29
Ik word hier écht heel erg bang van. Mijn ouders vinden dat ik aan moet komen, en zullen zodra ik mijn controle los laat hier gelijk misbruik van gaan maken. Zeker weten dat als ik niet kijk, er een pakje boter in mijn eten wordt toegevoegd! En om dat te compenseren zou ik de hele dag mezelf inhouden om ander eten aan te raken. Dan ben ik de hele dag energieloos om mijn eetstoornis zogenaamd s'avonds niet haar zin te geven, en mezelf over te leveren aan mijn ouders die zouden denken dat het eindelijk beter met me gaat. In dat geval is het de schijn die bedriegd. Mijn ouders zien dat ik van 1 pakje boter door de maaltijd nog niet aankom, en het worden er al gauw twee. Hoe krijg ik dat dan nog gecompenseerd?! In dat geval wordt ik al gauw zover in het nauw gedreven dat ik compulsief ga bewegen of mijn eten moet uitbraken. Nee, in dat geval houd ik het bij mijn veilige zelfgekookte maaltijd. Uiteindelijk ben ik verantwoordelijk voor mezelf, en moet IK ZELF mijn eetstoornis overwinnen. Ik kan moelijk tot mijn 50ste anderen voor mij laten koken, omdat ik niet goed voor mezelf kan zorgen.
miepje - Dinsdag 17 mei 2011 23:02
Ik herken het zeker! Maar tegenwoordig kan ik het loslaten en kookt mijn vriend. Heel eerlijk vind ik het fijn dat hij kookt want nu hoef ik er niet meer voortdurend bij na te denken. Ik vertrouw hem en zolang hij kookt is het goed. Hij kookt gelukkig gezond en heel lekker.

Het is zo'n opluchting als je het los kunt laten! heerlijk!
Kay - Dinsdag 17 mei 2011 23:04
Ik moet 2 of 3 keer per week trainen onder etenstijd, dus dan maak ik vaak wel iets voor mezelf. In het begin was dit vaak iets wat mijn eetstoornis beviel, de laatste tijd wordt het steeds meer waar ik zelf zin in heb. Bepaalde dingen ga ik weer in boter/olie bakken etc. etc. Ik merk dat het avondeten steeds minder lastig wordt, alleen kan ik er ab-so-lúút niet tegen dat mijn ouders me pushen. En dan maakt het niet uit wat we eten, als ze me pushen wordt de neiging om het niet te eten alleen maar groter.
Laat mij lekker mijn eigen avondmaaltje iets langzamer eten, ik weet dat het voldoende is. (OBJECTIEF GEZIEN!)
(me) - Dinsdag 17 mei 2011 23:33
ik moet eten wat de pot schaft... geen keuze... en ergens bne ik daar heel blij om!!!
Dora - Woensdag 18 mei 2011 00:25
En ik zit op kamers dus heb helemaal geen controle& meestal wordt het een stuk fruit ofzo.
Sanne - Woensdag 18 mei 2011 16:19
Het ligt eraan wat we eten. Als het iets makkelijks is wel, maar anders maak ik het ook zelf. Ik wil wel zelf opscheppen! Mijn ouders worden gek van me omdat ik de hele dag door vraag wat we eten. Ik wordt gek van hun omdat ze het meestal pas een half uur voor we gaan koken weten...
l - Woensdag 18 mei 2011 16:38
Ik heb een periode gehad dat ik geen eten meer vertrouwde in huis. Als een pak nieuw was en ik het opende om het al s eerste te gebruiken was dat egt het toppunt van veiligheid. Als mn ouders iets voor me inschonken leek het meteen of het zoeter was of de aardappelpure dikker was of het anders ruikte als dat ik het zelf zou maken, of ze er ook egt niet een keer wat in hebben gestopt weet ik niet. Als er zo'n moment kwam dat ik bezoek had en mn ouders het eten moesten klaarmaken stond ik egt te zweten voor mn bord en er aan te ruiken en er met mn vingerd in knijpen vanwege het vet.
Ik maak nogsteeds zo vaak mogelijk mn eigen eten klaar of des noots sta ik er bij, maar gelukkig niet meer zo met het gevoel dat er anders wat anders in zou kunnen gaan.
Mijn ouders koken wel altijd apart voor me, eerst wouden ze dan juist niet doen omdat ze in behandelingen zeiden dat ze zo ruimte geven aan anorexia en dat dat juist niet moet maar het heeft hellemaal niks geholpen bij mij. Sterker nog het ging zo averegts omdat ik het dan voral niet ging eten en me zo veel mogelijk probeerde te verzetten omdat ik egt het gevoel had dat mn ouders zo veel mogelijk zaten te streiden, en wie met anorexia strijd mag natuurlijk noooooit winnen. Ik heb ook met andere mensen hierover gesproken die anorexia hebben gehad en die zijden dat de regeltje methode ook niet altijd helpt, natuurlijk kan het zo zijn dat het alleen in de eerste instantie niet helpt.
Dus wat ik wil zeggen is dat je er wel voor bereid moet zijn om hier aan te werken, dat je het wel ergens zou willen als de situatie al zo is dat jij kookt en boodschappen doet ect. anders gaat het moeilijk werken.
Mijn ouders zijn ook al gewend om apart voor mij te kooken, ook voor dat ik anorexia kreeg. Omdat ik al lang vegatarisch ben maar ook altijd al zo'n kindje was die veel dingen niet lust of vaak mogt kiezen wat ik at omdat mn moeder dat gewoon voor geen meter uitmaakte, en het was ook niet zo moeilijk omdat ik enigs kind ben. Mn ouders aten het vaakst eenpansmaaltijden dus als ze iets vegatarisch voor me moest maken was dat al een heel anders gerechtje die ik meestal zelf mogt samenstellen. Als jonger kind mogt ik ook wel eens zelf mn vegadingetje bakken en mn spongebob pasta koken omdat ik altijd komentaar had dat het aangebrand was of doorgekookt. Ik wil niet zeggen dat ik als klein kind altijd elke dag in de keuken stond, ik wil zeggen dat dit wel eens voor kwam. In het weekend aten we altijd iets weekendachtigs wat we door de weeks niet doen bijv sushi maken of afhalen waar ik ook vaak te zeggen had wat ik eens lekker vond om in het weekend te eten. Ik heb altijd al wat verband gehad met de keuken en het is gewoon niet los te breken, ik moet gewoon kunnen kiezen wat we eten. Helaas ;)
Stella - Woensdag 18 mei 2011 18:57
Afgelopen tijd lukt dat niet meer, maar eet dan wel altijd brood, Mijn moeder is nogal van het friteren, nouja.. Ik helemaal niet, binnenkort wel weer. ;d
Roosje - Woensdag 18 mei 2011 20:50
Heel herkenbaar!
Ik ben vegetarisch, dus dit heb ik nog wel eens als `excuus` om iets apart te eten. En ik eet meestal geen toetje mee als de rest van het gezin wel een toetje of ijsje eet. Mijn ES krijgt dus regelmatig zijn zin. Ook eet de rest altijd patat als ik moet werken of niet thuis ben.
jopie - Donderdag 19 mei 2011 22:41
Helemaal waar wat hier staat. Ik zou dit stuk aan mijn dochter kunnen laten lezen. Ze heeft een half jaar in een kliniek gezeten en is nu steeds meer thuis. in de kliniek moest ze eten wat de pot schaft, met saus en al erop. Thuis is het altijd veilig, kip, groente, aardappels.Heel af en toe neemt ze eens wat anders. Ik weet dat het niet goed is, dat ik misschien de es gelijk geef, maar ik weet helaas ook hoe vreselijk het is om elke dag een strijd aan tafel te hebben over het eten. Wij hebben nog een paar kinderen en zoals het nu gaat aan tafel is gezelliger dan ervoor. Ik weet het, het is misschien niet goed, maar ze eet in ieder geval en probeert met de tussendoortjes en broodbeleg wel te varieren. Ik vertrouw er maar op dat het eten wel komt als ze wat verder is in haar genezing. Ze zal het zelf moeten doen, ik kan dwingen om het anders te doen, dan gaat ze misschien weer compenseren. Ach ik weet het ook niet, ik ben allang blij dát ze weer eet!
S - Vrijdag 7 oktober 2011 21:53
Omg, hoe kunnnen je ouders een pakje boter in je avond eten doen?? dat past zowat nog geen eens op je bord, laat staan twee..
karin - Zondag 16 oktober 2011 14:44
Ik kook voor mijn gezin anders dan voor mezelf.
De tafel staat wel altijd vol met veel verschillende schaaltjes (hou niet van pannen op tafel), maar voor mijzelf maak ik altijd een "prutje" (zoals de kids het noemen), dit bestaat uit een paar verschillende stukjes groenten en 2 hele kleine stukjes kipfilet, dit alles in een pannetje gekookt. Moet wel altijd hetzelfde pannetje zijn en de hoeveelheid moet uiteindelijk ook passen in mijn eigen kleine schaaltje. Dit eet ik dan heel langzaam en met af en toe een pauze op, anders ben ik bang dat ik doorsla en met de rest uiteindelijk mee ga eten en een vreetbui krijg.
De vraag die mij nu te binnen schiet is of jullie dat ook hebben, iets van eten of drinken moet perse in een bepaalde pan, bakje, schaaltje, bord, beker, glas etc.
chicka la bomba - Zondag 20 november 2011 17:08
JAAAAA vanaaf lekker pizza
Laurien - Vrijdag 9 december 2011 21:35
Altijd mee moeten eten met de pot. MAAR HET WORD MAKKELIJKER!
meisje14 - Woensdag 7 maart 2012 18:02
Hmm...ik word heel erg geaaid.
Maar bij gezinsgesprek ofz. vinden ze het helemaal niet erg, als ik maar eet en niet afval enz. (en eigenlijk heel veel aankomen... :S)

Straks ook een 'veilig' maaltijd. Al vind ik die al behoorlijk eng eerlijk gezegd...

x
cavy - Dinsdag 3 april 2012 16:51
@karin

dat heb ik ook ja, ik eet elke ochtend mijn yoghurt met fruit en lijnzaad uit hetzelfde bakje, een ander bakje hoef je me niet te geven haha. en ook altijd dezelfde borden, mokken en glazen ;)
meisje - Donderdag 7 juni 2012 22:28
ik eet ook altijd iets anders dan de rest, mijn vader is vaak weg voor zijn werk en mijn moeder komt me te gemoed.
ik was heel dun en ondertussen gaat het al beter, maar ik eet nog steeds geen verboden etenswaren, zoals frituur, chips en zo.
als mijn vader wel thuis is is er wel geregeld ruzie over aan tafel
kijk uit meiden echt je wilt het nooit meemaken!
M. - Maandag 30 juli 2012 17:34
Ik eet ook niet wat mijn hele gezin eet. Als mijn gezin iets eet wat niet van mijn eetstoornis stemmetje mag dat eet ik gewoon helemaal niet en kan ik de volgende dag ook zomaar niet eten
Noush - Woensdag 5 september 2012 12:43
Heel herkenbaar. Ik maak elke avond mijn eigen eten ondanks mijn vriend en ik al ruim een jaar samen wonen. Het is elke avond hetzelfde, maar wel zijn we samen gaan eten waardoor ik soms iets meer eet. Ik durf het nog niet aan om andere producten te eten wat niet uit mijn ' veilige ' eetkastje komt.
F. - Maandag 28 januari 2013 17:16
Ik heb altijd gewoon mee moeten eten van mijn ouders. Gelukkig houden ze wel vaak rekening met me, maar ik pas me ook wel vaak aan. Gelukkig heb ik van mijn dietiste een lijst gekregen waarop staat hoeveel ik van een gerecht moet eten als avondeten, scheelt een hoop stress en zo weet ik tenminste ook zeker dat ik niet te weinig eet weer..
tess - Donderdag 28 februari 2013 11:45
ik heb nooit iets zelf mogen maken hoor! je eet wat de pot schaft, zelfs als je het niet lekker vind eet je minstens de helft op haha.
vond het vreselijk, maar achteraf gezien was het wel het beste
roby - Woensdag 17 april 2013 20:56
toen ik nog thuis woonde compenseerde ik het eten wat ik verplicht mee moest eten, en ik moffelde eten weg omdat de eetstoornis mijn geheim was ondanks dat ik graatmager was, maar mijn ouders kenden het begrip anorexia niet eens.
toen ik op kamers woonde at ik ook niet mee met huisgenoten onder het mom van dat ik vegetarier was en ik at heel eetgestoord.
nu eet ik wel mee als ik bij mijn ouders ben, maar nog speelt de eetstoornis mee.
ik kook nu elke dag voor mezelf en er zijn amper dingen die ik niet mag van mezelf maar ik zou anderen mijn kostje niet voorzetten omdat ik'aparte'combinaties eet.
en ik 'moet'ook veel van mezelf zoals precies 200 gram groenten en een halve liter zuivel etc. etc.
Pauliene - Maandag 30 september 2013 20:55
Ik kook iedere dag zelf ik ben als de dood voor dat ik het eten zou moeten eten wat mijn oma mij voor me neus zou zetten omdat dat vooral bestaat uit heel veel boter en olie en macaronie en rijst en dat zijn drie dingen waar ik doodsbang voor ben en als we een iets hebben van snacks of zo dan word het gegrilt anders durf ik het ook niet te eten en ik moet alles afvegen met een servet steeds
Myra - Zondag 27 oktober 2013 10:20
Zo herkenbaar!
Ik eet eigenlijk altijd iets anders als mijn ouders.
Nu zijn we dat aan het afbouwen & moet ik 3 dagen in de week
gewoon hetzelfde eten.
En de andere dagen dat ik wel iets anders eet koken mijn moeder en ik samen
B - Vrijdag 1 november 2013 22:53
Zo herkenbaar! Ik kookte afgelopen 5 jaar al mijn eigen eten en wanneer ik met mijn ouders mee at, wist ik gegarandeerd dat het na 5 minuten alweer in de WC lag, omdat ik het niet kon/kan verdragen. Nu sinds ik op mezelf woon, kook ik vrijwel altijd veilig! Er zijn uitzonderingen, als ik een enorme brakdag heb kan ik wel eens iets bestellen, maar met moeite blijft het binnen! Ik heb mezelf wel aangeleerd om eens wat te bestellen, omdat anders 'gewoon' eten straks alleen maar moeilijker wordt.

Keep up the good work!
butterfly - Donderdag 5 juni 2014 15:52
vaak eet ik wat anders dan de rest en vaak ook ruzie over.. :(
Jill - Zondag 14 februari 2016 13:47
Ook ik maak mijn eigen eten, en word woedend als mijn kinderen of mijn man zich bemoeit met mijn eten! IK heb de controle, punt!
Hun hebbben hun eigen maaltijd, en ik eet mijn eigen toegestaande gezonde producten en hoeveelheden (ook ik weeg op de gram nauwkeurig af...anders kan ik het niet eten)