Hoge cijfers halen
Komt dit je soms bekend voor...?
- - Uren aan je huiswerk zitten, omdat je bang bent om een toets niet goed te maken
- - Huilend boven je boek zitten, omdat je ervan overtuuuigd bent dat je het proefwerk gaat verpesten?
- - Stiekem balen als je een 8 hebt, omdat je gemiddelde dan omlaag gaat?
- - Jezelf voornemen om negen uur te stoppen met je huiswerk, maar uiteindelijk pas om elf uur naar bed gaan. Omdat je nog even dit moet lezen, en nog éven dat wilt opzoeken.
- - Letterlijk in huilen uitbarsten als je een onvoldoende terugkrijgt? (al is het maar een 5)
- - Je dagenlang rot voelen als je een onvoldoende hebt gehaald?
- - In de klas 800 vragen stellen, omdat je bang bent iets niet te zullen snappen en je toets te verpesten?
- - Uren en uren aan een werkstuk werken, omdat het nóóóit goed genoeg is.
- - Bij groepsopdrachten het werk van alle anderen nakijken en verbeteren.
- - Of überhaupt bijna al het werk maar zelf doen, omdat je dan tenminste zeker weet dat het goed gedaan wordt?
Als dat zo is, dan ben je waarschijnlijk een perfectionistisch typje ;).
Hoge cijfers halen is érg belangrijk voor je. Misschien zelfs wel een beetje té belangrijk...
Maar hoge cijfers halen is toch juist goed?
Ja, natuurlijk is het goed om je best te doen voor school. Maar als het een verplichting of zelfs dwang wordt, dan is het juist níet goed.
Want wat als je constant onder spanning staat uit angst dat je iets niet zult halen? Of continu boos en teleurgesteld bent, omdat je niet aan je eigen eisen kunt voldoen? Dan is de lol er snel af!
Bovendien zul je op den duur niet eens meer blij zijn met een hoog cijfer. Omdat het vanzelfsprekend wordt, omdat je het stiekem toch te laag vindt. Of omdat je zo druk met het volgende proefwerk bezig bent, dat je niet eens tijd hebt om bij je vorige resultaat stil te staan.
Je moet ook steeds harder gaan werken om aan je eigen hoge eisen te blijven voldoen. In de derde klas lukt het misschien nog om een 9 te halen door het hele hoofdstuk uit je hoofd te leren.
Maar als je in de vierde of vijfde een toets krijgt over 5 hoofdstukken gelijk, dan zul je toch echt moeten leren om met wat minder tevreden te zijn.
Bovendien mis je veel andere dingen als je dag en nacht aan je huiswerk zit. Je hebt minder sociale contacten en hebt minder tijd over om leuke dingen te doen.
Maar als ik er dat nou gewoon voor over heb?
Tsja, je kunt er natuurlijk voor kiezen om hoge cijfers te halen in plaats van meer lol en geluk te hebben. Maar op de lange duur kan het wel degelijk kwaad!
Burn-out en overspannenheid lijken dingen die alleen bij volwassenen voorkomen, maar dat hoeft niet.
Ook jonge mensen kunnen instorten als ze té lang onder spanning staan! Dan heet het misschien geen burn-out, maar depressief of gewoon ‘ingestort'.
Je kunt het vergelijken met een elastiekje. Je kunt een elastiekje uitrekken, zodat je steeds een lekker lang elastiekje hebt. Maar als je een elastiekje uit blijft rekken, dan knapt het op een gegeven moment. En dan heb je helemaal niks meer over...
Maar dat gebeurt mij toch niet!
Ook als het niet direct tot gevolg heeft dat je instort is het niet goed voor je. Als je niet leert om op een ‘normale' manier met je onzekerheden en prestratiedrang om te gaan, zul je in je latere leven alsnog vastlopen. Want op de universiteit of andere vervolgopleiding zul je heus niet ineens losser met je resultaten om kunnen gaan, en ook in je baan zul je tegen dezelfde problemen aanlopen.
Daarnaast is het natuurlijk doodzonde van je leven om dag en nacht aan je huiswerk te zitten! Het leven heeft zóveel meer mooie dingen te bieden!
Maar...waarom staat dit op een site over eetstoornissen?
Wat hierboven staat heeft meer te maken met eetstoornissen dan je denkt. Het draait namelijk allebei om perfectionisme en controle. Perfectionisme komt bijna altijd voort uit onzekerheid; je hebt zó'n laag beeld van jezelf, dat je je in allerlei bochten moet wringen om jezelf en anderen te bewijzen dat je wél wat waard bent. Dit kun je (onbewust) doen door zo hoog mogelijke cijfers te halen, of door zo dun mogelijk te zijn. Het lijken op het eerste gezicht twee totaal verschillende dingen, maar in wezen komt het op precies hetzelfde neer!
Zelf heb ik ook ervaren. hoe dicht die twee bij elkaar liggen. Ik heb me rot geleerd op school, waardoor ik uiteindelijk instortte en zo depressief werd dat ik het studeren niet meer op kon brongen. Daardoor voelde ik me zó mislukt dat ik onbewust iets anders zocht om mezelf te kunnen bewijzen...afvallen dus.
Beiden zijn enorm verraderlijke valkuilen, omdat je denkt goed bezig te zijn.
Afvallen is goed en hoge cijfers halen ook. Je krijgt complimentjes, mensen zijn trots op je en je voelt je er goed bij. Maar in beide kun je dus op een verkeerde manier doorslaan!
Qua eten zijn de meeste meiden op de site daar inmiddels wel achter, maar qua schoolwerk nog niet altijd. Dus misschien dat deze blog je wat aan het denken kan zetten.
Want een 7 is toch écht goed genoeg!
Ik ben benieuwd naar jullie eigen ervaringen op dit gebied. Duzzz....laat je horen!
Reacties
het is niet alleen perfectionistisch, het is ook de waardering die je jezelf geeft en die je krijgt van anderen(lees metname ouders0 als je hoge cijfers gehaald hebt.
Ik voldeed in hun ogen niet echt, maar het enige waarin ik uitblonk, waren mn cijfers. Deste meer reden om dit tot het extreme vol te houden...
...leren loslaten is lastig, maar heel erg de moeite! je bent goed zoals je bent, ook met een 7 ;) (en zelf met een 1,2 of 3 ;) )
op de middelbare school ben ik dus echt overspannen geweest hier door..
Ik heb dat altijd ook wel erg gehad, maar nu op de uni is het helemaal aan de orde.
Ik ben ook echt in staat om een 7 te herkansen. Een 7 voelt echt als een onvoldoende voor mij en kan er dan ook echt verdrietig of boos om zijn!
Probeer mezelf nu telkens voor te houden dat er meer is in het leven dan studeren!! En ook dat ik even mag balen, maar daarna moet proberen er echt blij mee te zijn!
Ik studeer op het hoogste niveau en dat is niet voor iedereen weggelegd, dus wat dat betreft mag ik in mijn handjes knijpen. Ik moet heel blij zijn dat ik de kans krijg om op dit niveau te studeren en daardoor mijn droom kan gaan waarmaken!! En dat mag ook gerust met een 7...; die cijfers zeggen niets over wie ik ben en hoe ik in de praktijk presteer.. Nu moet ik die argumentatie zelf nog gaan geloven!! :-)
En bij mij zit er ook een duidelijke link tussen de es: Zodra het goed gaat met eten en ik haal een laag cijfer, begin ik (soms zelfs onbewust) gelijk weer met afvallen.
Zo irritant. =(
Maar ik was er toch echt heilig van overtuigd dat ik het verpest had.
alleen is het bij mij toch ook vaak zo dat ik van te voren al zo ontzettend gestrest ben dat ik het ook echt heb verpest...
Ik herkans eigenlijk best vaak 7ens soms zelfs een 7.5 of zo..
mensen kijken me dan vaag aan maar ik vind het stiekem best normaal :p
En als je gemiddelde 7,5 of hoger is, kom je toch in de hoogste lotingscategorie terecht? Dus dan heb je sowieso al vrij veel klans dat je wordt aangenomen!
Daarnaast schuiven dat soort normen vaak op...tegen de tijd dat je zeker bent dat je wel een 8 gemiddeld zult halen, zul je stiekem misschien wel gemiddeld een 9 willen halen. En zo maar door...
Veel succes!
xxx
Zelf wil ik absoluut niet. Ik heb een behoorlijk laag zelfbeeld. Het enige waar ik me redelijk ok over voel is mijn opleiding. Van 2-talig afgaan zou voor mij het toppunt van falen zijn, en ik ben bang dat ik dat echt niet aan zou kunnen. o.a. omdat dat eten, of beter gezegd niet eten, waar ik mee loop te stoeien vrij spel krijgt. En als ik me nu al depressief voel, hoe moet dat dan als ik mezelf echt niets meer waard vind?
laatst had ik een proefwerk wiskunde D (extra vak) niet goed geleerd. Ik heb toen bijna gespijbeld omdat ik zo bang was om een 7 te halen! Uiteindelijk durfde ik niet te spijbelen, en wat bleek? ik had een 10!!!!! En iedereen waartegen ik had gezeurd dat ik het niet kende, gelijk boos natuurlijk.
Maar een 7 voelt voor mij echt als een onvoldoende, voor veel vakken voelt een 8 al te laag. ik heb denk ik in totaal zo'n 10 keer een 6 of lager gehaald...
en toch heb ik vooruitgang geboekt! alle cijfers tellen nu mee voor mijn examen, behalve de talen. dus heb ik besloten de talen tijdens de pwweek en de weken ervoor te laten voor wat ze zijn, ik ga toch wel over. oftewel: accepteren dat ik daarvoor onder de 8 sta, misschien zelfs wel een 7 (ok, voelt eng...)! voor mij is dat best een overwinning...
Je hebt ook zoveel huiswerk en ik moet er heel erg veel aan wennen. Ik doe het niveau gymnasium. Ik zit erover te denken om naar HAVO te gaan. HAVO!!!!! Van Gymnasium naar HAVO!!!!!
Willen jullie mij a.u.b. advies geven. Want ik heb nu al 5 onvoldoendes!!!!
en die heb ik herkansd nu heb ik een 6.7 & 7.1
ik ben er trots op
En vaak concurerend met een andere klasgenote, terwijl iedereen ook al droomt van mijn cijferlijst!(Maar bij haar toch ietsjes meer) Ik zal me echt moeten gaan tegenspreken, want dit jaar is me wel gelukt geen onvoldoendes te halen, maar soms gebeuren die dingen gewoon. En ik weet gewoon stiekem dat het bij mijn cijferlijst, helemaal niet zoveel uitmaakt.
ik schaam me
Havo/vwo...
Hav
(ik doe alles goed kwa voorbereiden en het leren van toetsen)
Groeten...
HELP ik haat een teleurstellend gevoel :(
krijg ik mijn autorijles gratis
Nooit is het goed genoeg.
Ik sta gemiddeld een 8,0. Prima cijfer.
Nu heb ik mijn eerste onvoldoende voor een toets die niet meetelt. Een voortgangstoets. Alsnog het staat op mijn magister en nu vind ik het verschrikkelijk iets roods te zien op mijn magister :( Ik weet dat het erg is.
Het troost me iig dat ik niet de enige ben..
Van de 83 leerlingen in 5vwo bij mij op school, ben ik echt de enige geloof ik!
Heeft iemand misschien een manier om stof in je hoofd te krijgen, en het dus goed te leren?
Groetjess
Ik voel me nu echt zo depri.. alleen maar door zo'n stom cijfer. Mn afgeronde rapportcijfer is nog steeds een 8. Maar mn echte rapportcijfer een 7.7.
Dit voelt zo als falen..
Vanochtend was ik trouwens ook nog eens gestresst voor de toetsen. Normaal ben ik dat niet.. Maar nu dus wel. Als 2de toets had ik Engels leestoets. Dat was echt een ramp!! Ik ben al niet zo goed in Engels, maar nu denk ik echt dat ik gwn een 1 heb. Zo bagger ging die..
( gymnasium 3 , bijna al mn periodegemiddeldes zijn 8en. één 9 en 3 zevens.)
grieks latijn chinees best moeilijk
om over te gaan
Ik begin 2 weken van te voren met leren voor de toetsweek, vooral natuurkunde en wiskunde daar begin ik al heel snel mee omdat ik bijna geen stress meer heb als ik voor die vakken goed heb geleerd dus ik ga deze week wiskunde en natuurkude leren zodat ik volgende week geen stress heb ook maak ik nu al mn samenvattingen mn planningen etc en hopelijk gaathet deze toetsweek beter. Als ik geen wiskunde en natuurkunde zou hebben zouden toetsweken heel chill zijn
Ik word de slimste van mijn klas genoemd maar altijd als ik een toets heb gemaakt wilt iedereen weten wat voor cijfer ik heb. En als ze een hoger cijfer hebben gaan ze mij uitlachen. Ik viel bijna in tranen uit toen ik een 5,8 voor bio had en toen ik voor ak mijn 1e onvoldoende had, fietste ik de hele weg terug naar mijn huis huilend terug.
Dit schrijf ik trouwens op die dag van die 2 toetsen.
IK HAAT VRIJDAG DE TWAALFDE...
Ik was er echt voorbereid voor op die toets. Ik was zo zelfverzekerd.
Daarna kreeg ik de stencils van m'n toets
En ik had tijdsgebrek dus kon ik het niet afmaken.
Hierdoor heb ik veel sommen open gelaten.
En als je veel sommen open laat dan krijg je nogal een laag cijfer.
Ik weet zeker dat ik m'n 1e onvoldoende krijg. (Natuurlijk hoop ik dat dit niet gebeurd.)
Ik heb het ook aan m'n vader verteld dat ik de toets slecht heb gemaakt.
Maar nog steeds voel ik me niet goed. Ik kan geen m'n hobby's niet meer
met plezier doen.
Wat moet ik doen :(?
Wat moet ik doen en sorry voor dit warrige verhaal..
Xxx
Als iets geen uitdaging is begin ik er niet eens aan, ben ik na een half uurtje al de aandacht compleet kwijt of maak ik dingen nooit af.
10 projecten tegelijk.
Hoe vertel of zeg ik iets eenduidig, daar let ik echt constant op. Van dingen obsessief het mijne wil weten. Weet je wat dat oplevert? ; uiteindelijk irritatie.