Eten en de eetstoornis van uw kind

 

Als je erachter komt dat je kind een eetstoornis heeft brengt dit een hoop stress met zich mee. Je wilt je kinderen helpen maar vaak is niet duidelijk hoe je dit nou het beste kunt aanpakken. Als diëtist zie ik ouders en hun kinderen bij de 1e intake. Tijdens dit 1e gesprek vraag ik uit hoe het eten nu gaat en wat de moeilijkheden zijn. Op basis van dit gesprek maak ik een voedingsadvies wat aansluit bij de lichamelijke conditie en gebaseerd op de huidige voedingstoestand.

Ik zal mijn ervaringen delen zodat dit mogelijk meer inzicht geeft in hoe zo'n gesprek verloopt en wat voor adviezen ik de ouders vaak meegeef hoe zij hun kinderen kunnen helpen. Belangrijk om hierbij te noemen is dat het erg afhangt van hoe erg de eetstoornis is en wat voor lichamelijke conditie de jongere heeft.

meisje eet ijsje
bron foto

Laten we uitgaan van een situatie dat een jongere een eetstoornis heeft waarbij zij weinig tot niets eet en een te laag gewicht heeft. Er zijn dan verschillende situaties denkbaar. Indien de lichamelijke conditie zorgelijk is en er bijgegeten moet worden kan het zijn dat we beginnen met een opbouw van een eetpatroon in stappen van een bepaald aantal calorieën. Dit wordt bepaald in overleg met de arts. Het kan voor ouders soms lijken of het opbouwen van de voeding dan te langzaam gaat. We doen deze langzame opbouw in de voeding juist om problemen zoals een refeedings syndroom te voorkomen.

Is er geen gevaar voor hervoedingsproblemen dan proberen we zo snel mogelijk de voeding weer op te bouwen naar een gezond eetpatroon. Dit omdat ondergewicht schadelijk is voor het lichaam en een hoop onzichtbare processen in het lichaam kan onderbreken, zoals bijvoorbeeld de groei. Ook lage bloedsuikers of andere klachten zoals concentratieproblemen en psychische klachten kunnen allemaal samenhangen met een te laag gewicht.

Wat soms verwarrend kan zijn voor zowel de jongere als voor de ouders is, is dat ondanks ze zich goed houden aan de eetlijst het gewicht soms daalt in plaats van stijgt. Dan kan het voor ouders soms lijken dat de jongere zich toch niet goed houdt aan de eetlijst of dat er iets anders gebeurt zoals compensatie door teveel te gaan bewegen of braken. Ik leg tijdens het consult duidelijk uit dat dit kan gebeuren. Dit heeft niet te maken met het niet volgen van een eetlijst maar kan komen doordat de stofwisseling nu weer harder kan gaan werken omdat er letterlijk meer energie beschikbaar is voor het lichaam. Door harder te werken kan het lichaam juist weer energie kwijtraken en val je af. Belangrijk om dit in de gaten te houden en zo snel mogelijk dit verlies te compenseren door de eetlijst uit te breiden.

meisje op de grond
bron foto

Soms moeten eetlijsten best vaak opgehoogd worden omdat het lichaam heel veel energie nodig heeft om zijn huidige dagelijkse functies goed te kunnen uitvoeren en daarbij ook nog moet herstellen of reserves moet aanvullen.

Hoe kan je als ouder je kind hierin steunen?
Vaak lukt het eten beter als er iemand bij is. Probeer de maaltijden met elkaar te doen, zodat je als ouder zicht hebt op wat je je kind eet en drinkt. Maar ook om zeker te zijn dat je kind alles eet wat op de eetlijst staat.

Probeer ook niet te veel te wisselen met producten op de eetlijst, staat er een glas melk op de eetlijst ga dit dan niet omwisselen voor een glas sap omdat juist de eetlijst zo is samengesteld dat alle voedingsstofffen geleverd worden.

Ook weten jongere vaak heel goed hoeveel energie een product levert en de eetstoornis wil dan liever een ander product dat minder calorieën levert dan die op de eetlijst staat. Belangrijk om hier dus niet vanaf te wijken.

Hoe zit het bij iemand met een gezond gewicht maar die last heeft van eetbuien en braken?
De jongere heeft vaak als doel dat die wil afvallen of in ieder geval niet wil aankomen in gewicht. Hoe kan je als ouder je kind hierin begeleiden?

Tijdens mijn consulten leg ik uit dat het 1ste doel moet zijn om de eetbuien en het eventuele braken te stoppen. Om dit te bereiken moet eerst een gezond en regelmatig eetpatroon worden bereikt. Vaak zie je dat dan ook de eetbuien stoppen of in ieder geval minder worden of dat deze beter beheersbaar zijn. Als reactie op een gezond eetpatroon zie je vaak ook dat het gewicht van nature daalt doordat deze nu voldoende energie krijgt en hierdoor ook de stofwisseling weer beter kan gaan werken.

Bij eetbuien voorkomen zijn er soms bepaalde acties nodig. Denk aan het niet in huis halen van bepaalde voedingsmiddelen. Maar als er meerdere gezinsleden in huis zijn kan dit wel lastig zijn. Dan is het misschien een idee om bepaalde etenswaren apart te bewaren. Maar ook het tijdelijk weghalen van bankpasjes als een jongere zijn geld besteedt aan het kopen van eetbuienvoedsel kan helpen.

Braakt een jongere na de maaltijd dan kan het helpen om minimaal een half uur na de maaltijd bij je kind te blijven en niet naar haar of zijn kamer of toilet te laten gaan.

meisje met pijl en boog
bron foto

Wat helpt niet ?
Tijdens het eten alleen maar praten over het eten of benoemen of het eten wel of niet lekker is. Of complimenten geven van goed gedaan of juist niet goed gedaan. Tijdens de maaltijd is het beter hier niet de aandacht op te vestigen.

Extra veel opscheppen of dik beleggen van een boterham. Houd de hoeveelheden van een eetlijst aan. Juist dit geeft rust en duidelijkheid en geeft de jongere ook het vertrouwen dat zijn ouder niet expres meer opschept.

Zelf gaan lijnen. Door zelf heel erg met voeding bezig te zijn kan dit het voor de jongere heel astig maken om wel bepaalde producten te eten als de ouder dat zelf niet doet omdat deze wil afvallen.

Wat helpt wel?
Er zijn tijdens de maaltijd. Soms kan het opscheppen van de maaltijd door een ouder meer rust geven. Of het besmeren van het brood kan ook fijn zijn als de jongere deze verantwoordelijkheid nog moeilijk vindt om zelf te nemen.

Eten wat de pot schaft. Ga niet alleen maar koken wat de eetstoornis wil eten. In een gezin is dit vaak ook practisch niet te doen. Als uw kind in het begin staat van een behandeling is het wel moeilijk als u dagelijks iets van patat of pizza zou eten en dat is ook niet de bedoeling. Maar spreek af dat uw kind anders wel van ieder gerecht proeft en zoveel scheppen daarvan neemt. Lukt het niet om alles te eten vul het aan met andere voedingsmiddelen om wel aan de juiste hoeveelheid energie te komen.

Probeer de aandacht te leggen op wat wel lukt met het eten en niet alleen op wat niet lukt.

Houd in uw achterhoofd dat de eetstoornis en uw kind niet dezelfde persoon zijn. Probeer uw kind los te zien van de eetstoornis.

En tenslotte: Laat het niet te ver komen, geef je kind de kans om het zelf te proberen. Maar maak duidelijke doelen met een tijdsplanning, indien die niet gehaald worden zorg voor passende maatregelen zoals het verder zoeken van gerichte hulp.

→ Dinsdagavond 21 januari is er een speciale bijeenkomst over eetstoornissen voor ouders en omstanders. Lees hier meer over deze eetstoornis bijeenkomst en meld je aan via ouders@proud2Bme.nl

 

Gerelateerde blogposts

Reacties

Anoniem - Vrijdag 3 januari 2014 20:54
'Als je erachter komt dat je kind een eetstoornis heeft brengt dit een hoop stress met zich mee. Je wilt je kinderen helpen maar vaak is niet duidelijk hoe je dit nou het beste kunt aanpakken.'

Behalve bij mijn vader dan, hij heeft mij nog op geen enkele manier gesteund of geholpen.. ik voel me er best wel eenzaam en onbelangrijk door.
anoniem* - Vrijdag 3 januari 2014 21:15
mooie blog, niet dat ik in deze situatie zit/heb gezeten. (geen ouder en was al 18 toen ik mijn eetstoornis kreeg), maar ik vond het interessant om te lezen en het lijken me goede tips. : )
anoniem* - Vrijdag 3 januari 2014 21:16
mooie blog, niet dat ik in deze situatie zit/heb gezeten. (geen ouder en was al 18 toen ik mijn eetstoornis kreeg), maar ik vond het interessant om te lezen en het lijken me goede tips. : )
Marre - Vrijdag 3 januari 2014 21:49
Ja, IK ben een moeder van een dochter met een eetstoornis ( anorexia ). Zij is 24 en dus volwassen. Je kunt zo goed als niets bij instanties, je krijgt zo vaak te horen dat ze volwassen is. Ze zeiden: " als uw dochter 10 jaar jonger was geweest had ik u een ander advies gegeven " .Daar kun je het dan mee doen. We doen het nu samen, ik eet met haar mee en ja, haar vader en ik moeten beiden op ons gewicht letten dus dat is vreselijk dubbel. Ik kies voor het eten samen met haar en wat is ze diep gegaan!! Nu krabbelt ze langzaam weer op. Ze doet het nu ( nog ) zonder hulp van instanties, want ja, wachttijden en de ene hulpverlener is de andere niet. Wel heeft ze goede begeleiding van een voedingsdeskundige, Gelukkig is er een heel goede klik en zij helpt haar de denkwijze om te draaien en proberen om dat anorexia stemmetje uit haar hoofd te krijgen. Deze ziekte treft inderdaad het hele gezin!! Ik doe mijn best maar het proces is zo vreselijk moeilijk!! Dwingen kan ik haar niet, je staat zo vreselijk machteloos! Als ik zie hoe goed ze het nu doet en ik weet dat ze nog een heel lange weg te gaan heeft, dan ben ik heel erg trots op haar!! En ja, ook ik schep het warm eten voor haar op. Ze knokt zo enorm hard en als moeder maakt je dit enorm blij!! Knokken doen we samen, ik blijf haar steunen!! Als ouder ( moeder in mijn geval ) heb je geen keus vind ik, je deelt niet alleen de leuke dingen maar ook de vervelende dingen met je kids en helaas, dit hoort er ook bij....al zal ik zo vreselijk blij zijn als dit alles achter de rug is!!!! Het is een vreselijke ziekte!! 2014 wordt hopelijk een veel beter jaar!! Fijn trouwens dat dit nu eens over ouders gaat....hier moet je als ouders zijnde wel iets mee kunnen, het zijn goede tips!!
? - Zaterdag 4 januari 2014 11:57
Ik woon alleen dus heb niks met ouders te maken verder. Maar ik ga wel eens ergens anders eten en merk wel dat het me dan makkelijker af gaat. Je hebt toch meer afleiding. Als je alleen met je bordje zit is het veel moeilijker om tegen alle gedachtes in te gaan.

Het stukje dat wanneer je meer gaat eten en dan kan afvallen is een beetje tegen het zere been bij mij. Mijn diëtiste werd boos en het kwam erop neer dat ik niet werd geloofd en beter m'n best moest doen en anders toch maar in opname moest.
Meisje14 - Zaterdag 4 januari 2014 17:02
Mooi blog
Ellie-x - Zaterdag 4 januari 2014 20:12
Fijne blog!
Christine - Maandag 6 januari 2014 11:38
Beste Marre,

Mijn dochter is 14 maar ook ik heb de ervaring dat je het meeste werk zelf doet en je niet te afhankelijk moet maken van hulpverleners. Als mijn dochter op school eet, of ik kan er niet bij zijn dan maakt ze een foto van haar eten en whatsappt die, dat geeft ons een veilig gevoel. Ook ik heb goede ervaringen met kinderarts en dietiste, meer dan met de psychotherapeut en huisarts die ons als ouders direct de schuld gaven. Daar ben ik nog niet overheen, geloof ik! Ik dacht altijd een goede moeder te zijn, maar nu voel ik me onzeker, terwijl er meer dan ooit wat verwacht wordt van mijn opvoedingstalent.

Heel veel sterkte met je dochter! Een medemoeder
Marre - Dinsdag 7 januari 2014 18:33
Beste Christine;

Ik merk dat men vaak een reden wil hebben waardoor die eetstoornis er is, lees ook regelmatig dat er ook met het vingertje naar de ouders wordt gewezen. Gelukkig is dat in ons geval niet zo geweest. De huisarts wilde er in eerste instantie ook niet aan en ik was een overbezorgde moeder vond hij, maar toen hij er achter kwam dat ze toch anorexia had heeft hij veel dingen in werking gezet en is hij bereid om aan alles mee te werken wat nodig is voor haar herstel. Ze moeten het zelf doen en met hulp van ons, ouders moeten ze er doorheen komen. Je bent vast en zeker een heel goede moeder!! Laat de buitenwereld maar voor wat het is, iedereen heeft toch zijn of haar mening wel klaar. Dit is een heel zwaar proces, maar ik weet zeker dat ze het gaan redden!! Blijf hoop en moed houden, ze hebben ons zo hard nodig!! Ook jou wens ik heel veel sterkte met je dochter!! Liefs Marre