Bovenbenen, dijen, 'thighs'; het zijn niet altijd mijn favoriete lichaamsdelen geweest. Nu de zomer er is, moest ik ook weer even wennen om ze te laten zien zonder spijkerbroek. Toch vind ik ze nu prima, mijn benen. Tijdens mijn eetstoornis was dat anders, ik walgde ervan, ik kon er niet tegen dat ze tegen elkaar drukte, zeker niet in de zomer als ze bloot waren in een jurkje of korte broek. Zittend worden ze platgedrukt en lijken ze dikker dan ze zijn als je staat, vreselijk vond ik dat toen.

Gelukkig is daar veel in veranderd en mede het kijken naar dijen van andere mensen om me heen heeft me daar bij geholpen. Niet in fashion magazines, maar echte benen. En niet met een vergelijkende blik, maar door er naar te kijken met het idee dat alle lichamen nu eenmaal anders zijn en dat het allemaal niet zo belangrijk is hoe die bovenbenen er precies wel of niet uitzien. Dat ze nu eenmaal anders zijn bij iedereen en dat bijna niemand van die modellen-, putloze, strakke, slanke benen heeft. Bij de een zijn haar benen heel lang, de ander korter, de ander heeft knotsknieën en weer een ander heeft striae of cellulitis of alles bij elkaar of van alles een klein beetje. Maar daar gaat het in het leven toch helemaal niet om?

Bron

Nou goed, genoeg daarover en over mij en hoe ik hier naar heb leren kijken met de jaren en na mijn herstel. De onderstaande fotoreportage laat namelijk zien hoe bovenbenen, ‘thighs' er bij de gemiddelde vrouw tussen de 20-70 jaar oud uitzien. Verschillend, dat in ieder geval. Ook staat er boven iedere foto een woord dat bij de vrouwen opkwam als ze aan hun dijen denken. Een fotoreportage met prachtige, diverse en onbewerkte foto's. Juist zoals je het niet in tijdschriften op billboards ziet.

De reportage is gemaakt door Damon Dahlen en Rebecca Adams. Wat mij vooral opvalt is dat sommige vrouwen hun benen een negatieve naam geven, maar eigenlijk best een lieve band hebben gekregen met hun lichaam of die naam niet heel negatief vinden. Onder iedere foto staat een korte beschrijving van de vrouwen over hun bovenbenen en lichaamsbeeld. Als er 9000 vrouwen op de foto werden gezet, zouden hier waarschijnlijk 18000 verschillende bovenbenen op de foto staan.

Dit zijn vrouwenbenen: verschillend, sterk en heel persoonlijk. 

Sturdy (robuust)

Bron

''I go through periods of feeling pretty self-conscious about them, because I have a lot of stretch marks. But when I mentioned that to my boyfriend a few weeks ago he was like, 'What are you talking about?' which reminded me that no one is as critical of my body as I am.''

Thick (Dik)

Bron

''I'm OK with them. They're probably the one body part of mine that I don't ever really despise, but my affinity for them definitely wavers daily. I don't particularly like the cellulite when I'm wearing a revealing outfit, but I've adopted a very 'that's life' mentality with them. I think my thighs are an accurate representation of what my life is about: I like to run and I like to spin. I also love chocolate and cheese and bread soaked in olive oil. I know giving up those things means the dimples will go away, but hey, a few dimples never hurt nobody, and I'm happy with my life the way it is.''

Complicated (ingewikkeld)

Bron

''On the whole, I like my thighs. They are muscular and strong. I have moments where I wish they were smaller, or that they didn't touch quite so much when I wear dresses -- bike shorts are my best friend in the summer -- but for the most part I am OK with them.''

Happy (blij-gelukkig)

Bron

''In my younger years, I got caught up with the premise that I needed to be improved upon and I passed that feeling right on to my thick upper thighs. I spent 20 years running to keep my thighs lean and toned, but there was a price to pay in the form of exhausted, tired legs and tight quads and hamstrings. Two years ago while I was out running, I realized how tired my legs were, so I stopped dead in my tracks, turned around and walked home. I haven't missed running one day since. Now I tone, strengthen, stretch, revitalize and appreciate my healthy thighs through the practice of yoga, walking and hiking. I can honestly say that I feel better about my thighs at 58 then I ever did at 28, 38 or 48!"

Grateful (dankbaar)

Bron

''I appreciate all that my thighs can do, and I love them for it. I can run, dance and squat over public toilet seats. But sometimes I feel like a hypocrite, because I'm also grateful for my genes. I don't have to work very hard to have the body society says I should have. I haven't figured out if I love my legs and their abilities unconditionally, or if I just love that they satisfy our cultural demands.''

Delicate (delicaat)

Bron

''As a kid I felt like my thighs were too thin. After watching 'Sailor Moon,' I noticed that the Sailor Scouts didn't have a gap between their thighs. I had really thin legs with a thigh gap and it made me hate them. I would even try to stand differently to hide my thigh gap and how skinny my legs were. I really think the lack of a thigh gap is so beautiful, sexy and womanly. So as I've gotten older I've only grown to love my thighs more and more!''

Bron: HuffingtonPost

Wat vind jij van deze fotoreportage en jouw eigen dijen?