Therapie voor woede bij eetstoornissen
Een nieuwe vorm van psychomotorische therapie kan mensen met eetstoornissen helpen om hun onderdrukte woede en agressie beter te leren uiten. Vaak is het namelijk zo dat mensen die woede en agressie niet goed kunnen uiten en op zichzelf richten. Deze nieuwe vorm van therapie waarbij er aandacht is voor het beter leren uiten van agressie en woede heeft een positief effect op de behandeling. Dit blijkt uit onderzoek van bewegingswetenschapper Cees Boerhout van het Universitair Medisch Centrum Groningen. Deze nieuwe therapie is daarom opgenomen in de nieuwe landelijke Zorgstandaard voor eetstoornissen.
Psychomotorische therapie (PMT) is een lichaams- en bewegingsgerichte therapie en wordt veel gebruikt bij het behandelen van agressie-problematiek bij verschillende doelgroepen. Bij deze therapie wordt er gekeken naar gedrag, gevoelens en gedachten in de omgang met de omgeving. De therapeut richt zich op de problematiek die naar voren komt zoals bewegingsdrang, lichaamstaal, lichaamshouding, lichamelijke spanningen en lichaamsbeleving.
Uit eerder onderzoek is gebleken dat overmatige onderdrukking van woede en agressie een rol spelen bij de ontwikkeling van eetstoornissen. Mensen met eetstoornissen richten die woede vooral af op zichzelf. Boerhout deed onderzoek naar het effect van deze nieuwe vorm van PMT die in de praktijk is ontwikkeld en gericht is op lichamelijk expressie van woede en agressie bij mensen met eetstoornissen. Deze mensen oefenden om op een gecontroleerde manier hun woede en agressie te uiten en om dit te doen met gepaste intensiteit en timing.
In totaal deden er 95 deelnemers mee aan dit onderzoek. Deze deelnemers kregen zowel poliklinische hulp als dagbehandelingen. Een van de resultaten uit het onderzoek is dat de behandelmodule agressieregulatie door PMT bij deze deelnemers leidden tot vermindering van onderdrukte en op henzelf gerichte woede. In het poliklinische onderzoek was er verder ook sprake van een grotere afname van de eetstoornissymptomen bij de groep die deze module volgde.
Volgens Boerhout blijkt agressieregulatie door PMT een waardevolle bijdrage te kunnen leveren aan het omgaan met woede bij mensen met eetstoornissen. Om die reden is deze nieuwe vorm van therapie opgenomen in de nieuwe landelijke Zorgstandaard voor Eetstoornissen. Boerhout vindt het belangrijk dat er verder onderzoek wordt gedaan naar deze therapie om de lange termijneffecten in kaart te brengen.
Wat vind jij van PMT?
Fotografie: Leanne Surfleet
Gerelateerde blogposts
Reacties
Ik heb lang PMT gehad en dat was vooral gericht op het accepteren van hoe je er uitziet.
Er werd wel eens genoemd dat je eetstoornis agressief gedrag is naar jezelf toe. Dus er werd geprobeerd dat je milder voor jezelf werd. Maar er werden geen specifieke oefeningen gedaan die ervoor zorgden dat je je agressie niet op jezelf richt.
Bij mij heeft de PMT niet veel geholpen, dus ik ben wel benieuwd naar deze nieuwe methode! Wat voor soort oefeningen moet je dan doen?
Aan het einde kregen we wel een super goede stagiaire waarvan ik het idee had dat ik veel zou kunnen leren. Maar toen stopte voor mij de therapie helaas.
destijds niet in combinatie voor m'n ES, maar meer lichaamshouding en om
gaan met emoties zoals woede.. Ik heb er toen niet super veel aan gehad, ik
weet niet waarom maar ik denk dat ik er nog niet helemaal open voor stond?
Later, toen ik in therapie ging voor mn ES, vanaf m'n 17de ongv en later
intensief in deeltijd en kliniek (2013-2014) kwam PMT veel naar voren...
Gericht op lichaamsbeleving, gericht op vertrouwen maar ook veel met emoties
aan de slag geweest, met name ook boosheid. In de kliniek mocht ik op een
gegeven moment een moment voor mezelf met PMT aan de slag, dan zat de
spanning zo hoog dat ik het af mocht reageren door met een bal te gooien en
te trappen (hoewel dat soms ook wel goed uitkwam voor mn ES). Heb er toen
wel meer aan gehad dan toen ik 13 was.
In 2015 ging ik verder aan de slag met mn emoties.. daar had ik ook weer PMT.
Hier deden we vaak oefeningen mbt het aangeven van grenzen, dingen durven
enz.. Vond het toen heel dubbel want het ging toen heel slecht met me en niet
veel later was ik dan daar ook mee gestopt.
Al met al heb ik tijdens mn intensieve behandeling voor mn ES wel het meest
aan PMT gehad denk ik. Al zou ik het nu ook wel iets kunnen zijn omdat ik nog
steeds moeite heb met mezelf, mn emoties en gevoelens.. dat ik het niet op me
zelf richt (automutilatie) maar naar buiten.
Ik denk dat je wel een beetje bij je gevoel moet kunnen om er iets aan te hebben.