Hoelang stond jij op de wachtlijst?
Als je kampt met psychische problemen en hier graag hulp bij wilt, dan moet je hiervoor in principe als eerste naar de huisarts. Hij of zij kan je doorverwijzen naar bijvoorbeeld een psycholoog, psychiater of gespecialiseerde instantie zoals een eetstoorniskliniek. Helaas kun je hier vrijwel nooit direct terecht, er is eigenlijk altijd een wachttijd. Huisartsen geven aan dat die wachttijden bovendien steeds verder oplopen, blijkt uit een peiling van de Landelijke Huisartsen Vereniging.
Huisartsen zeggen dat patiënten gemiddeld zo'n acht weken moeten wachten op gespecialiseerde hulp. Die wachttijd zou opgevangen kunnen worden bij de huisarts, aangezien er in vrijwel iedere huisartsenpraktijk tegenwoordig een praktijkondersteuner werkzaam is voor mensen met psychische problemen. Inmiddels blijkt echter ook bij de huisarts al een wachttijd te ontstaan. 72 procent van de huisartsen geeft aan dat er in het afgelopen jaar meer patiënten met psychische problemen bij de huisarts zijn gekomen. 74 procent zegt dat de klachten waarmee patiënten komen bovendien complexer zijn.
De voorzitter van de Landelijke Huisartsen Vereniging Gert-Jan van Loenen, geeft aan dat het feit dat er meer patiënten bij de huisartsen komen met psychische klachten an sich een positief teken is. Het is de bedoeling dat de huisarts meer mensen met deze problemen zelf behandelt, zodat ze patiënten met complexere problemen eerder geholpen kunnen worden buiten de praktijk. Daar gaat het nu dus mis, want ook hier nemen de wachttijden nog steeds toe.
Bovendien geeft 81 procent van de huisartsen aan ook steeds meer patiënten uit de gespecialiseerde GGZ te behandelen. Hierbij ervaren zij echter veel problemen. 51 procent zegt bijvoorbeeld last te hebben van tijdgebrek, 56 procent heeft moeite met de samenwerking met de psychiatrie, 46 procent vindt zichzelf onvoldoende bekwaam en 30 procent zegt dat er niet voldoende personeel is. Behoorlijk schokkende cijfers, voor een sector waar gespecialiseerde hulp juist zo van belang is.
Door het toenemen van de wachttijden en het ontbreken van de juiste hulp, kunnen de problemen van patiënten verergeren. Marjan ter Avest, directeur van het Landelijk Platforum GGz, zegt daarover het volgende: ''De gevolgen voor patiënten kunnen dramatisch zijn: meer psychoses, suïcides, panieksituaties dwangopname, sociaal isolement."
Ik kan me nog goed herinneren dat ik een aantal jaar geleden in behandeling was bij een psycholoog en dat het niet goed met me ging. Samen keken we naar andere, intensievere hulp, maar helaas was vrijwel overal de wachtlijst behoorlijk lang. Ik meldde me aan bij verschillende instanties in de hoop ergens snel terecht te kunnen. Toch duurde alles erg lang en ging het ondertussen steeds slechter met me. Uiteindelijk ben ik opgenomen op een crisisafdeling. Ik denk niet dat dit enkel komt door wachtlijsten, er speelden namelijk veel meer dingen mee. Toch was het natuurlijk beter geweest als ik snel had kunnen starten met een behandeling.
Op dit moment zijn de wachtlijsten er nu eenmaal en daar moeten we het mee doen, hoe lastig ook. Het is daarom goed om te kijken naar hoe je zo'n wachtlijst kunt overbruggen als je de hulp nodig hebt maar simpelweg nog niet aan de beurt bent. Mijn ervaring is bijvoorbeeld dat er minder of geen wachtlijsten zijn bij vrijgevestigde therapeuten. Zij kunnen vaak gesprekken aanbieden ter overbrugging. Ook bieden instanties soms alvast pré-groepen aan ter voorbereiding op de echte behandeling of is het ook mogelijk om alvast gesprekjes te hebben met een socio-therapeut of verpleegkundige.
Probeer bij de aanmelding altijd duidelijk aan te geven waar je staat en waar je behoefte aan hebt, zodat de instantie met je mee kan denken naar eventuele mogelijkheden, ondanks de wachtlijst. Tot slot kun je ook eens deze blog lezen, met tips voor als je op de wachtlijst staat.
Hoelang stond jij op de wachtlijst?
Gerelateerde blogposts
Reacties
Wow, niet te geloven zeg! Ik heb inderdaad ook een keer een half jaar moeten wachten, op een behandeling voor persoonlijkheidsproblematiek. De wachttijden in de GGZ zijn soms echt verschrikkelijk.
Helaas is dit niet alleen zo in de GGZ, maar ook in de rest van de zorg. Een vriendin van mij had zich een tijdje terug aangemeld bij het SlaapWaakCentrum van het Slotervaart ziekenhuis, vanwege een slaapstoornis. De wachttijd was vier maanden, en al die tijd sliep ze dus slecht.
Toen we uiteindelijk toch een klinische opname nodig was heb ik wel even moeten wachten 4 weken, maar dit was ook wel fijn omdat mijn kliniek in zuid Afrika zat en ik deze tijd mooi als voorbereiding kon gebruiken. Besef me wel als ik dit lees ik heel veel geluk heb gehad.
Maar volgens mij wordt het nu uitgebreid en waarschijnlijk worden de wachtlijsten dan ook korter.
Vorig jaar eerst bij POH geweest, die zei dat verwijzing naar gespecialiseerde ggz waarschijnlijk nodig was. Huisarts verwees me naar basis ggz, want dat doen ze nou eenmaal eerst. :/ Paar weken wachttijd voor behandeling bij eerstelijns psycholoog, die in het laatste gesprek zei 'Ik denk dat je eigenlijk vanaf het begin al naar de gespecialiseerde ggz had gemoeten.' Nou daar heb ik nu érg veel aan!
Uiteindelijk aangemeld bij gespecialiseerde ggz, die na een paar weken ineens zeggen, nee met jouw verzekering kan het helaas toch niet doorgaan. Toen maar aangemeld bij een andere gespecialiseerd centrum voor eetstoornissen. Wachttijd zo rond de 6-8 weken voor het intakegesprek (2 weken geleden). Nu tot eind zomer wachten op de pre-therapie. Daarna kan er weer wat wachttijd zijn voor de echte behandeling. Ik word er gek van, pff
Omdat het zo slecht met mij ging , kreeg ik 2 maanden eerder hulp.
Lees er net ook een artikel over op de site van de NOS: ''Als je de diagnose kanker krijgt, accepteer je ook niet dat je een jaar op behandeling moet wachten.''
Vier maanden op de wachtlijst gestaan tot een intake (!) voor Rintveld. Informatieverstrekking was heel slecht. Eerst zou het 6 weken tot de intake zijn. Toen 8 weken. Maand later belde ik weer en zou het vanaf dan 8 weken zijn... Uiteindelijk vond psych dat het zo niet langer ging en zijn we heel hard gaan zoeken naar ander hulp, hetgeen ik gelukkig gevonden heb.
Vervolgens voor angstbehandeling ook 4 maanden op de wachtlijst gestaan. Weer heel veel onduidelijkheid over wachttijd. Na intake volkomen onduidelijkheid over de behandeling: wordt het 1 dag p week of 3? Of wordt het toch een ander behandeling?
Vond het voortraject bij beide behandelingen zoooo naar. De onzekerheid, de onduidelijkheid. Elke keer maar weer aan de bel trekken om te proberen om in ieder geval duidelijkheid te krijgen. Dat je moet wachten is al vervelend, maar dat je niet weet waar je aan toe bent is misschien nog wel veel vervelender.
In de tussentijd wel overbrugging gehad.
Of nu, heb ik een urgentie aanvraag gedaan doordat mijn woonsituatie heeft gezorgd voor enorme problemen die een terugval hebben veroorzaakt. Moet je 8 tot 16 weken wachten tot de reactie. Like: welk deel van het woord URGENT begrijpen ze niet..
Wat als...schiet regelmatig door mijn hoofd.
*beauutjuhx : ik hoop dat je snel geholpen kan worden
Ik zelf kan me niet herinneren hoelang k voor de eerste moest wachten de tweede psych moest ik 6 maanden wachten, waar alles opnieuw zou starten met psychiater etc. 6 maanden letterlijk thuis gezeten tot ik een psycholoog kreeg , waar bij er dus helemaal geen psychiater meer bij kwam kijken.. Dus stop medicatie.. Uit me zelf ondat k niet durfde te vragen/zeggen . Daarna moest k naar een verzuimgroep ivm geen school en daar met eigen keus uitstellen een maand of drie gewacht tot er plek was.
Eerst zat ik -als destijds 27 jarige vrouw- op een gesloten afdeling voor bejaarden, en daarna nog 4 maanden moeten doorbrengen op een gesloten acute opname afdeling met erg veel onrust & prikkels, totdat ik uiteindelijk terecht kon bij de gespecialiseerde kliniek waarvoor ik in eerste instantie was aangemeld.
Bij mijn tweede opname, waarbij mijn moeder de kliniek had gebeld, kon ik binnen 12 uur terecht. Dat ging heel erg snel.
het heeft eerst 10 weken geduurt voordat ik uberhoud op intake gesprek kwam.
we hebben in totaal 6 intake gesprekken gehad over een periode van 3.5 maand.....
daarna heb ik 11 maanden gewacht tot ze gingen onderzoekken wat mijn problemen waren... hier hebben ze ook weer 2 tot 3 maanden over gedaan.
resultaat onderzoek: ADD, licht autisties, een vermeidende persoonlijkheids stoornis, en een terugkerende depresieve stoornis, (jaren lange depressie).
en NU
wacht ik al 1 jaar tot ze met een behandelplan komen... laat staan een daad werkeljke behandeling.
ben al 2.5 jaar verder