Heb jij hoop voor de toekomst?

 

Wanneer je een eetstoornis hebt of kampt met andere problemen waar je dag in dag uit mee te maken krijgt, kan het zijn dat je de hoop op verbetering in de toekomst verliest. Ik heb ook weleens het gevoel gehad dat ik nooit meer gelukkig zou kunnen zijn en dat ik niet zou kunnen dealen met de dingen die gebeurde in mijn leven. Vlaams onderzoek naar aanleiding van de lancering van het boek 'Hoop. The World Book of Hope' van Leo Bormans laat zien dat 80% van de Vlamingen hoopvol naar de toekomst kijkt.

Leo Bormans is de schrijver van de bestsellers The World Book of Happiness en The World Book of Love. Hij heeft zich jarenlang verdiept in het thema 'liefde' en deed hetzelfde voor het thema 'hoop'. Hij gaf aan dat hij nooit had kunnen vermoeden dat dit zo boeiend zou zijn. Hij dacht altijd dat hoop iets was voor een onzekere toekomst, maar kwam er gaandeweg achter dat hoop een kracht is van het nu. Hoopvolle mensen vinden elke keer weer nieuwe wegen en manieren om met dingen om te gaan. Hij stelt ook dat dit iets is wat iedereen kan leren. In het boek Hoop. delen 100 topwetenschappers hun expertise.

hoop
Bron

Hoop houden en een eetstoornis
Het komt niet zelden voor dat mensen die kampen met een eetstoornis, de hoop voor een betere toekomst verliezen. Wanneer problemen lang voortduren, je kleine stapjes verder komt maar ook stapjes terug zet, er verschillende tegenslagen en terugvallen zijn en wanneer je bang bent voor de toekomst, kan dit hoop overschaduwen. Het niet weten wat de toekomst brengt, het onzekere, kan ook heel vaak de hoop verminderen. Hoopvol zijn voor de toekomst is ook een bepaalde positieve instelling en een levenshouding. Veel mensen die met zichzelf in de knoop zitten vinden het heel lastig om positief te blijven en dat is natuurlijk ook heel logisch wanneer alles tegen zit. Dingen als opleiding, werk, relaties onderhouden etc. kunnen lastiger worden op het moment dat je geen vertrouwen hebt in de toekomst en denkt dat het toch niet gaat lukken en dat er toch geen verbetering zal zijn over x jaar.

Uit het onderzoek blijkt dus dat 8 van de 10 Vlamingen hoopvol uitkijkt naar de toekomst. Ik moet zeggen dat ik dit aantal best veel vind. Ik had verwacht dat mensen minder hoopvol naar de toekomst zouden kijken omdat er toch veel mensen zijn die kampen met allerlei (lichamelijke) ziektes, psychische problemen, eenzaamheidsgevoelens, etc. Natuurlijk is het ook zo dat je ook met dit soort problemen wel hoop kunt hebben voor de toekomst en dat je hier positief naar uit kunt kijken. Wat zijn nou dingen waar mensen gelukkig van worden?

1. Ga relaties aan met anderen, zoek verbinding
Wij zijn niet op de wereld gezet om alleen te overleven. Wij hebben elkaar nodig. Of we dat nou willen of niet. Veel mensen willen dingen zelf kunnen doen, willen niet om hulp hoeven vragen en moeten zichzelf kunnen redden (van zichzelf). Dit is helemaal niet iets natuurlijks en het is ook helemaal niet nodig. Het blijkt dat anderen van groot belang zijn voor ons geluk. Mensen met hechte relaties zijn gezonder, gelukkiger en leven langer. Het verhoogt ons gevoel van eigenwaarde en zorgt er voor dat we meer betekenis kunnen geven aan ons leven. Ook zorgt het er voor dat we voelen dat we het waard zijn en een plekje verdienen op deze wereld. Dat we betekenisvol zijn voor anderen. Het is dus ontzettend belangrijk om te investeren in relaties met anderen. Ik denk ook dat iedereen in ons leven een bepaalde rol heeft. Sommige vriendschappen en relaties zijn niet voor altijd, maar kunnen ons wel op dat moment heel veel bieden. Misschien heb je niet veel contacten en dat hoeft ook helemaal niet. Het is niet gezegd dat je veel vrienden moet hebben en dat je per se beter af bent als je een relatie hebt met iemand. Wel denk ik dat het voor iedereen mogelijk is om sociale contacten en verbintenissen aan te gaan. Ook als je dit zelf heel lastig vindt.

2. Doe dingen voor anderen
Het is heel belangrijk dat je aan jezelf en je eigen behoeften denkt en jezelf op de eerste plek zet. Toch is het zo dat het helpen van anderen ons een goed gevoel geeft. Het is goed voor hen, en voor ons. Het maakt ons gelukkiger en verbetert ook de gezondheid. Hierbij kun je denken aan steun in moeilijke tijden, het doen van leuke dingen, het helpen bij bijvoorbeeld een verhuizing maar ook het geven van tijd en aandacht.

meisje
Bron

3. Zorg goed voor je lichaam
Hoe wij ons mentaal voelen staat in directe verbinding met onze lichamelijke gezondheid. Als je slecht voor jezelf en je lichaam zorgt, is de kans groter dat je eerder last krijgt van negatieve gevoelens als verdriet, boosheid, angst, somberheid, etc. Zorg ervoor dat je voldoende eet en drinkt, dat je genoeg vitamines binnen krijgt, dat je regelmatig beweegt en tijd buiten doorbrengt. Wanneer je een eetstoornis hebt, is dit vaak uit balans en kan het ontzettend lastig zijn om dit weer op de rails te krijgen. Het is belangrijk om te gaan beseffen wat je doet met je lichaam en dat je jezelf hierdoor misschien wel de kans ontneemt om echt gelukkig te zijn.

4. Maak deel uit van een groter geheel
Deel uitmaken van een groter geheel kan misschien heel vaag klinken, maar kun je op verschillende manieren interpreteren. Het kan zijn dat je op gegeven moment misschien een eigen gezin wil stichten, maar het kan ook zijn dat je een studie oppakt of gaat werken. Wanneer je een eetstoornis hebt of in behandeling bent, kan het zijn dat je even niet kunt werken of studeren. Je kunt je hierdoor alleen voelen en dat kan komen doordat je je afsluit van de buitenwereld wanneer je op dit soort momenten weinig tot geen sociale contacten hebt. Het is belangrijk je ook in deze periodes niet te isoleren. Vertrouw er ook op dat het nu even zo kan zijn dat je niet naar school of werk gaat en op dat gebied dus geen deel uitmaakt van een groter geheel, maar dat dit in de toekomst, wanneer het wat beter met je gaat, echt wel weer komt. Het deel uitmaken van een groter geheel kan bijvoorbeeld ook tot uiting komen in het geloof.

5. Stel jezelf haalbare doelen
Om op een positieve manier naar de toekomst te kijken kan het helpen om jezelf doelen te stellen. Het laat ons ergens naar toeleven en het zorgt er ook voor dat we wat meer overzicht hebben en dat je weet waarom je bepaalde dingen doet. Het geeft een gevoel van voldoening en trots en het kan je zelfwaardering opschroeven wanneer je doelen behaalt. Wel is het belangrijk dat de doelen haalbaar zijn en dat je zowel lange als korte termijn doelen hebt.

Je vindt je weg wel...
Toen mijn moeder overleed, was de hoop die ik had voor een fijne toekomst in éém keer weg. Het hoefde voor mij niet meer als mijn toekomst zou betekenen dat ik het zonder mijn moeder zou moeten doen. Ik wist niet hoe ik dit moest doen en hoe mijn leven er uit zou zien. Het was totaal onzeker en daarnaast voelde ik mij heel alleen en kwetsbaar. Ik kon dit niet. Nu zijn we inmiddels vier jaar verder en het gaat goed met me. Ik heb hoop voor een goede en fijne toekomst, omdat ik weet dat ik het aan kan. Ik heb dit overleefd...dus ook als ik andere dingen meemaak, zal ik mijn weg vinden.

meisje met ballon
Bron

Ik denk dat het eng kan zijn om naar de toekomst te kijken als je een eetstoornis hebt of in de herstelperiode zit. Ik hoor van veel mensen met een eetstoornis dat zij bang zijn voor hoe de toekomst eruit gaat zien. Dat ze niet weten wat ze hebben als ze de eetstoornis volledig los laten en hier niet meer op terug kunnen vallen. Ik heb geleerd dat wanneer de vaste grond onder je voeten vandaan zakt, je door een heel diep dal kan gaan maar dat je er uiteindelijk, op jouw manier, bovenop kunt komen en dat je hier zoveel sterker van wordt dan je ooit voor mogelijk hebt gehouden. Maar goed, die sprong in het diepe is absoluut niet makkelijk. Ik had geen keuze, voor ons is het bepaald en er was geen weg meer terug. Ik moest. Bij een eetstoornis kun je het gevoel hebben dat je nog enigszins keuze hebt, maar als je weer gelukkig en gezond wil worden, zal je het uiteindelijk los moeten laten en moeten kijken wat er nog meer voor jou weggelegd is en wat je zelf kan. Ondanks dat dit misschien heel eng is. Hierdoor kun je wel weer hoop voor de toekomst opbouwen.

Bron: Hln.be

Heb jij hoop voor de toekomst?

 

Gerelateerde blogposts

Reacties

Roos_ - Zaterdag 12 september 2015 18:52
Mooi artikel :) ik ben hier de laatste tijd heel erg mee bezig. Voor m'n gevoel is er niemand die echt om me geeft en daardoor denk ik steeds vaker, wat heeft het eigenlijk voor zin om m'n leventje te leven als ik verder niet echt liefde ervaar. Heeft denk ik ook wel te maken met m'n zelfbeeld en ga binnenkort ook in therapie, maar vraag me nu heel erg af in hoeverre dit helpend gaat zijn.. Voel me gewoon heel alleen.
Jelle - Zaterdag 12 september 2015 19:04
Ja, ik heb weer hoop voor de toekomst, maar heel lang niet gehad.
Goede blog, Laura.
Lot - Zaterdag 12 september 2015 19:31
Wat een hoog aantal. Ik heb een hele periode geen hoop meer gehad maar het komt steeds meer terug. Nooit verwacht!
otiz.nerd - Zaterdag 12 september 2015 19:50
ik ben bang voor de toekomst vooral ondat ik gewoon schrik heb voor vanalles dat nog gaat komen , maar ook omdat in denk dat ik vroeg of laat dan in de toekomst toch mijn eetstoornis nog altijd serieus ga hebben en er nooit vanaf ga kunnen komen.. en dan denk ik ook soms , zou ik wel blijven verdergaan als mijn toekomst er nu toch al zo donker uitziet ? ik wil heus echt wel een leven zonder mijn eetsoornis , het is alleen .. niet voor mij weg gelegd .. dat weet ik al :(
XxQ-girlxX - Zaterdag 12 september 2015 21:56
Ik ben bang voor zoveel dingen. Bang dat ik dik word dat ik alleen en ongelukkig achtergelaten word. Maar omdat ik nooit er tegen in durfde te vechten met volledige kracht ben ik sinds gisteren opgenomen in het ziekenhuis. En weet je wat... de toekomst kan opflikkeren ik ben er klaar mee. Ik wil niet meer zo leven ik kan het niet meer aan. Ik ga vechten zo hard als ik kan zodat ik hier weg kan en wnr ik thuis ben vecht ik door.
Sharon - Zondag 13 september 2015 19:33
Ik durfde heel lang geen hoop te hebben. Puur vanwege de angst. Dat alles teleurstellend zou zijn en elke keer (te) harde klappen zou krijgen en daardoor terug zou vallen. Ik dacht altijd dat de eetstoornis me hoop gaf. Dat ik sterk was en elke klap kon verweren. Eigenlijk erg dubbel. Door mijn eetstoornis kon ik alleen depressieve gevoelens voelen en andere emoties kende ik niet. Precies wat ik graag wou. Van niet eten voelde ik me leeg. Voelde ik geen boze, verdrietige emoties maar ook geen blije emoties. Dat maakte me uiteindelijk toch depressief. Je verliest de hoop. Inmiddels weet ik dat ik door de eetstoornis erg zwak was en al helemaal geen klappen kon opvangen. Nu ik een stuk verder ben is het erg lastig om met emoties om te gaan. Ik wil ze niet voelen. Maar tegelijkertijd ben ik erg bang voor mijn eetstoornis. Met een eetstoornis heb je geen goede toekomst. Niemand neemt je serieus. Je bent dat anorexiapatiëntje zeggen mensen dan. Ookal heb ik nog een eetstoornis ik merk dat ik nu serieus word genomen (met een gezond gewicht) en dus ook durf te hopen.