Hersenstimulatie bij anorexia lijkt veelbelovend
Diepe hersenstimulatie, het toedienen van elektrische schokjes in de hersenen, kan helpend zijn bij de behandeling van anorexia nervosa. Dat blijkt uit een kleinschalig Engels onderzoek onder 16 vrouwen die langdurig leden aan anorexia nervosa. Uit het onderzoek bleek dat er bij de deelnemende vrouwen die diepe hersenstimulatie ondergingen binnen 1 jaar sprake was van een gewichtstoename van 25 procent. Bovendien bleken de vrouwen minder last te hebben van depressiviteit en angst en rapporteerden zij nadien een betere kwaliteit van leven.
Volgens de onderzoekers kan diepe hersenstimulatie het stuk van de hersenen herprogrammeren dat een chronische vorm van anorexia stuurt. Niet voor iedereen werken de conventionele eetstoornis behandelingen. Voor hen zou diepe hersenstimulatie in de toekomst mogelijk uitkomst kunnen bieden.
Bij de vrouwen die deelnamen aan het onderzoek had eerdere therapie ook geen herstel van de anorexia opgeleverd. Het gemiddelde bmi van de vrouwen was bovendien nog dermate kritiek, dat het hen leven in gevaar bracht. De vrouwen leden stuk voor stuk al minstens negen jaar aan een eetstoornis en alle voorgaande behandelingen waren niet geslaagd. Zo nam er een 39-jarige vrouw deel aan het onderzoek die al sinds haar 10de leed aan anorexia.
De procedure bestond uit het plaatsen van electroden in het deel van de hersenen dat zorgt voor het instandhouden van de anorexia nervosa (subcallosal cingulate). Gedurende twaalf maanden na implantatie in de hersenen gaven de electroden 10.000 schokjes per seconde af met 6,5 volt per keer. Deze techniek, die reeds gebruikt wordt bij het verminderen van de symptomen van Parkinson, laat verandering van de hersenactiviteit zien welke invloed heeft op de afgifte van serotonine, de stof die verantwoordelijk is voor gevoelens van beloning en geluk. Dit gedeelte van de hersenen is cruciaal in stabiel houden van stemming, het beperken van depressiviteit en impulsiviteit.
De gemiddelde leeftijd van de 16 vrouwen was 34 jaar. Ze leden gemiddeld 18 jaar aan anorexia en hun BMI was kritiek laag. Na de ingreep werden zij een jaar lang gevolgd. Na deze 12 maanden was het gemiddelde omhoog gegaan met 3 punten. Twee van de deelnemers haakten halverwege het experiment af omdat zij te veel moeite hadden met de gewichtstoename. Zes van de veertien resterende deelnemers eindigde zelfs met een gezond BMI na 12 maanden.
Bovendien waren er betere scores wat betreft de symptomen van depressie en angst. Vijf van de 16 vrouwen had beduidend minder stemmings - en angstklachten. Bij 10 van de 16 vrouwen nam ook de ernst van de depressie af. Tenslotte rapporteerden de vrouwen een betere kwaliteit van leven.
Onderzoeksleider Professor Andres Lozano van the University of Toronto, zegt:
"Anorexia blijft de psychiatrische stoornis met het hoogste sterftecijfer en er is daarom hoge nood aan het ontwikkelen van veilige, effectieve en wetenschappelijk bewezen behandeling waarbij de invloed van de hersenen voldoende wordt begrepen en meegenomen. Hoewel het onderzoek positieve resultaten laat zien, is meer onderzoek nodig alvorens diepe hersenstimulatie beschikbaar wordt gesteld aan mensen met anorexia nervosa."
Het onderzoek werd gepubliceerd in the Lancet Psychiatry medical journal.
Gerelateerde blogposts
Reacties
"Omdat ik van mezelf weet hoe diep het zit in vooral mijn.. gedachten en dat in mijn beleving, niets van doen heeft met hoe mijn hersenen werken"
En:
"Anorexia zit niet in je hersenen, maar in je gedachten, iig bij de start, dat is een wezenlijk verschil"
Ik denk dat dit juist is waar de therapie op gericht is. Jouw gedachten en gevoelens komen voor 100% uit je hersenen. Anorexia is een psychische stoornis, dus een stoornis van de psyche. Dat is nogal vaag maar je kunt NIET je gedachten ergens anders vandaan halen dan je hersenen! Gedachten worden in je hersenen gevormd en de psyche wordt in de hersenen gevormd!
Ook cognitieve gedragstherapie bijvoorbeeld werkt omdat het verbindingen in je hersenen verandert, weghaalt, op een nieuwe manier aanlegt.
Ik ben het wel heel erg eens met alle kritische opmerkingen op het onderzoek. Er moet volgens mij echt nog heel veel meer onderzocht gaan worden, wil je hier echt wat over kunnen concluderen.
"Anorexia zit niet in je hersenen, maar in je gedachten"
Dat klopt natuurlijk niet, want gedachtes zitten in je hersenen. Welke gedachtes en gevoelens het brein genereert is afhankelijk van neurotransmitters en hersenstructuur. Dit is gedeeltelijk aangeboren, maar wordt ook beïnvloed door omgevingsfactoren, bijv traumatische ervaringen.
Het is ergens wel mogelijk om gedachtes en emoties zelf te beïnvloeden, zoals door mindfulness of gesprekstherapie. Er kan dan een positieve cirkel ontstaan: het brein reageert positief, maakt meer stofjes aan, creëert betere gevoelens en gedachtes, de situatie verbetert, het brein reageert daar positief op, enz.
Helaas is dit niet voor iedereen een mogelijkheid. Als het zo makkelijk was, dan bestonden veel mentale ziektes niet. Mensen die ernstig ziek zijn, zoals de vrouwen in het onderzoek, blijven een slecht functionerend brein hebben. Zij houden daardoor een tekort aan bijv. serotonine of dopamine, met als gevolg dat hun brein negatieve gevoelens en gedachtes blijft aanmaken. Als de bron daarvan niet wordt aangepakt, zal het probleem niet verdwijnen. Diepe hersenstimulatie is daarom een interesante optie om te onderzoeken.
@Deniz het klopt dat deze therapie niet werkt aan de onderliggende oorzaken en onzekerheden. Deze therapie helpt vooral op de dwang/drang handelingen en gedachten. Deze therapie wordt bijvoorbeeld ook toegepast bij OCD en werkt daar goed bij!
Heel veel succes @Moos
Heel veel succes iedereen
Ik heb zelf een drg stimulator in Mn ruggenmerg voor heel iets anders maar hoe dit werkt is super interessant. En het werkt dus wel wel degelijk
Succes dn ik hoop dat na jaren je kan terug kijken en kan zegggen dat dbs je heeft geholpen en na jou dus ook anderen.