Heel goed artikel.
Ik denk het bij mezelf ook wel eens, dat ik een soort focus moet hebben waar ik me volledig op kan storten om mijn dagen structuur te geven. Doe ik het niet, dan word ik heel somber en zie ik niks meer zitten.
Momenteel is dat lastig want elke hulpverlener denkt "laat het los" bij mij, dat laatste eindje van het continu letten op wat ik eet en wat erin zit. Mijn gewicht is hersteld, het dwangmatige is minder en eten speelt een wat minder grote rol, maar ik kan het niet loslaten.

Daarnaast heb ik ook een uitzonderlijk concentratievermogen in stress situaties en kan ik op korte termijn zeer grote prestaties leveren. Sociale contacten vind ik vermoeiend en ik ben hoogsensitief.. ik weet niet of dat te maken heeft met evt. autisme hoor.

Goed artikel in ieder geval!

Heb dit artikel ook gelezen op het laatste nieuws. Mooi al die inzichten.
Tegelijkertijd is een groep van 66 mensen naar mijn idee absoluut niet representatief om zo'n resultaten als absolute waarheid aan te nemen. Uiteindelijk is het al langer gekend dat het plaatsen van mensen in één categorie (bv. eetstoornissen) niet matcht met de realiteit. Alle categorieën/stoornissen/... worden steeds breder gemaakt waardoor naar mijn idee iedereen wel autistische trekken vertoond (en dan ja, misschien eetstoornispatiënten meer dan de controlegroep) net zo goed dat bv circusartiesten vaker adhd-trekken hebben en berdrijfsleider toch wel iets meer OCD-trekken vertonen dan anderen. (die vbn zijn maar vbn die ik uit mn mouw schud, maar ik denk dat we moeten oppassen met labeltjes en categorieën toekennen aan zo goed als elke persoon)

En de obsessieve compulsieve persoonlijkheidsstoornis? Daar moet dan toch wel het overgrote deel van de mensen met anorexia aan voldoen toch? Ik vind het nog steeds lastig dat die 'stoornissen' gewoon door onszelf bedacht zijn en volgens mij niet echt feiten. Je moet behandeld worden voor de problemen waar je tegenaan loopt lijkt me, daar hoeft dan toch niet per se een label aan gekoppeld te worden? Of kunnen behandelaren niet zonder label te werk gaan, raken ze dan verstrikt in de overmatige hoeveelheid van behandelprotocollen?

maar met de DSM verandering gaan veel mensen niet meer de diagnose autisme meer krijgen.

Ja natuurlijk heeft het overeenkomsten met autisme en natuurlijk hebben mensen een paar dezelfde eigenschappen, dat is ook onderdeel van het probleem... Ook met depressie, verslaving, dwangneurose, OCS, borderline, burn outs etc. etc.
Alle psychische stoornissen hebben overeenkomsten, zowel in gedrag als in beoordelingscriteria. Ik vind het persoonlijk ronduit irritant, dit onderzoek..
Ja, als je in je eetstoornis zit dan ben je alleen met je eetstoornis bezig en worden bepaalde gevoelens afgevlakt. Tegenstelling is dat mensen met eetstoornissen ook bekend staan om hun zorg voor anderen en niet voor zichzelf.
En ja, systematisch denken: dat is toch een van de kernproblemen? Zoeken van controle.
sorry, maar ik vind het echt een bull**** onderzoek...

Vind het een goed onderzoek. Alleen het verschil tussen 66 en 1600 is te groot om een echt goede conclusie te trekken. En iedereen heeft in meer of mindere mate autistische kenmerken.
Heb zelf autisme, een eetprobleem (gehad????????) en heel veel dwangklachten.

@Elina94, autisme en hoogsensitief zijn hebben heel veel met elkaar te maken.
Jarenlang dacht ik dat ik hoogsensitief was. Uiteindelijk kreeg ik de diagnose klassiek autisme. Bij autisme ben je vaak ergens overgevoelig voor (zintuigen/prikkels) en/of ondergevoelig (o.a. andere pijnbeleving).

Ik heb zelf ook autisme. Jarenlang ben ik opgenomen geweest maar nooit is er een vermoeden van autisme uitgesproken.
Ook heb ik een algemene psychologische test ondergaan toentertijd maar daar kwam niks bijzonders uit. Althans, wel symptomen van autisme maar ze legden geen link met autisme omdat ik wel sociaal was.

Pas op mijn 21e heb ik de diagnose gekregen en het heeft echt een verband met mijn anorexia.
Goed dat er steeds meer over bekend wordt.

Ik heb (overduidelijk) geen autisme, maar toch wilden ze me erop laten onderzoeken. Ik ben sociaal wat timide, vermijd contact en vermijd oogcontact. Vroeger voelde ik anderen heel goed aan, tegenwoordig gaat dat wat moeilijker omdat ik me terugtrek en wantrouwiger tegenover anderen sta. Maar toch is het voor mij en mijn omgeving duidelijk geen autisme.
Ik vond het onderzoek maar tijdverspilling. En dat kan ik eigenlijk niet echt gebruiken, want dat verkleint mijn vertrouwen in therapie weer.

Ik heb autisme en anorexia

HERKENBAAR!!!

denk de laatste maanden wel eens dat ik autisme heb, door bepaalde rommel e.d. kan ik helemaal blokkeren, crashen of flippen...

"Resultaten van een nieuw onderzoek" Dit was toch allang bekend? Althans, ik had het zelf ook wel kunnen bedenken (heb ik overigens ook gedaan). Anyway, toch een boeiend artikel. Wel jammer dat de onderzoeksgroep zo klein is. Hopelijk gaan ze het onderzoek ook een keer op grotere schaal uitvoeren.

Mja, volgens mij was het ook al langer bekend. Ik denk dat de focus tijdens behandelingen sowieso minder op het gewicht/dieten moet liggen. Of dat dan iets systematisch moet zijn, hmm.

Ik heb zelf autisme en anorexia, maar ik vind het moeilijk te zeggen in hoeverre er een verband is...

Dit is opzich niets nieuws toch? Denk dat de meeste behandelcentra zich hier al mee bezighielden

M'n psychiater zei laatst dat bijna iedereen met anorexia trekjes van autisme vertoond, en dat ik bijna zeker binnen het spectrum zou scoren als ik nu zo'n test zou maken. Ik voel me ook wel een autist, omdat mijn emoties zo sterk afgevlakt zijn! En vroeger kon ik janken om een zielige film, maar nu doet het me vrij weinig. Daarom ga ik die test pas doen als ik verder in de behandeling ben.

Ik erger me aan dat het onderzoek alleen wordt gericht op personen met Anorexia. Waarom niet personen met de overige eetstoornissen, bijvoorbeeld BED of Boulimia?

Misschien heeft iemand hier een goede verklaring voor, dan kan ik dat begrijpen:-)

@HH Dat heeft waarschijnlijk te maken met het ontwerp van het onderzoek. Het is erg moeilijk om een onderzoeksvraag met betrekking tot eetstoornissen en autisme te beantwoorden, aangezien je het risico loopt iets anders te meten dan je van plan was. Er zijn namelijk erg veel factoren van invloed op iemands gedrag en gedachten. Daarom is het bij onderzoek soms nodig om de controlegroep en de kenmerken daarvan (in dit geval dus personen met anorexia) zo beperkt en gecontroleerd mogelijk te maken. Aangezien anorexia van alle eetstoornissen de meeste vaste kenmerken vertoont, kun je die eetstoornis het 'gemakkelijkst' gebruiken voor onderzoek.

ik blijf erbij dat dit echt een onzinonderzoek is. Ja: veel mensen met een eetstoornis, waaronder anorexia, hebben heel veel behoefte aan die regelmaat en dergelijke. Prima. Maar autisme? nee, echt niet!

Ooit gehoord van een chaos in het hoofd en daarom structuur nodig hebben? Of daardoor juist beter een houvast te hebben? Meer controle?

En hoe zit het met empathie? Volgens mij voel je bij tekorten en ondergewicht stukken minder en empathie is meevoelen met iemand. Dus een eetstoornis zorgt zeker dat empathie minder wordt. Kan je bij mensen met anorexia eigenlijk dat soort dingen nog wel meten? Want duidelijk is dat een eetstoornis alles beïnvloed en dat ondergewicht en een voedingstekort heel veel invloed op emoties hebben.

Sowieso is al jaren bekend dat die klinieken eindelijk eens moeten afstappen van een eetstoornis als losse ziekte. Het komt altijd érgens vandaan en of dat nou een zeer negatief zelfbeeld is of het moeilijk kunnen omgaan met emoties; er is altijd wel een achterliggende reden! En mijn ervaring met al die centra voor eetstoornissen is dat daar bar weinig aandacht aan besteed wordt. Bij boulimia en BED juist weer meer: wat is de reden dat je een eetbui hebt gehad en welk gevoel zit daar achter?
Maar met anorexia juist stukken minder. Terwijl dat ook echt geen op zichzelf staande ziekte is. En daarom ben ik ook van mening dat er zo weinig mensen met een eetstoornis genezen, omdat achterliggende dingen niet aangepakt worden (of minder) en de focus op gewicht blijft liggen. Ik ben nu jaren genezen (en niet dankzij mijn eetstoornis therapieën) maar als ik er eens zo met de mensen om mij heen over heb, die ook ooit opgenomen of in een andere therapie voor eetstoornissen hebben gezeten, komen de meesten er alleen maar slechter uit, met nog meer eetgestoorde ideeën, maar wel een hoger gewicht. En je zult mij niet horen zeggen dat in sommige gevallen aankomen het belangrijkste is. Echt, zeker om te kunnen genezen. Maar gewicht is het probleem niet.

@ Ilona: You've read my mind, helemaal met je eens!

''Daarnaast bleken de meisjes met anorexia systematischer te denken en, net als mensen met autisme maar in mindere mate, iets minder inlevingsvermogen te hebben''

Voor mij geld het tegenovergestelde juist.

https://www.molecularautism.com/content/4/1/24
Dit is het onderzoek. Belangrijke dingen:
- zelfontwikkelde vragenlijsten en geen gevalideerde testen.
- zelfstandig invullen van de vragenlijsten, zonder begeleiding.
- een vriendin geeft aan dat er gesproken wordt over molecular autism, terwijl autisme een pervasive ontwikkelingsstoornis is die zich op alle terreinen vestigt, dus niet alleen aandacht voor details
- het onderzoek is niet in een echt blad verschenen dus het is niet kritisch bekeken door mensen in hetzelfde vakgebied en dus ook niet geëvalueerd.

Nog niet zo lang geleden ben ik gediagnosticeerd met autisme (PDD-NOS). Maar ik weet niet echt meer zeker of die diagnose wel helemaal klopt dan... Ik twijfelde er sowieso al over. Maar ik kan niet inschatten of het dan wel allemaal 'echt' is.

tja ik heb ook autisme, en NAO(anorexia/boulimia), heel lang boulimia gehad.. vind het irritant dat ze het alleen op anorexia onderzoeken want ik weet zeker dat er veel mensen zijn met autisme en nao/boulimia/bed

Maar ook door te weinig te eten kunnen dwangmatige handelingen ontstaan. Zie diverse onderzoeken bij ratten en muizen, die dwangmatig gingen bewegen en hun eten op dwangmatige manier oppeuzelden.

Ik heb inderdaad zelf Asperger, een vorm van autisme. Daardoor een aantal andere (psychische) problemen, waaronder een eetstoornis.. Ook voor m'n eetstoornis, als klein meisje, had ik problemen met eten.

Maar wat nou als je autisme én een eetstoornis hebt?

ben opgenomen geweest en toen werd er mij gezegd dat ik ADD heb (ook binnen het autismespectrum), ik begon kort geleden daar heel erg aan te twijfelen, maar het past nog steeds bij me. Maar na het lezen van dit artikel twijfel ik weer. Is het niet gewoon de eerstoornis die ik al 14 jaar heb? Heb daar nooit hulp bij gehad, maar dat heb ik nu wel, en ik denk dat als dat behandeld wordt ik ook beter kan omgaan met alles, nou ja, dat hoop ik tenminste.