Ik ben zo uitgeput van het vechten tegen de eetstoornis, dat mijn emoties en gevoelens compleet mat zijn. Zelfs vreselijk tragische dingen als deze dringen niet meer tot mij door en dat voelt zo ontzettend egoïstisch...

Lieve Nina, Het is misschien egoistisch in jou ogen maar ik weet uit eigen ervaring dat jij er niets aan kunt doen. Voor jou is het vechten met en tegen de eetstoornis op het moment het belangrijkste. Voel je daar alsjeblieft niet schuldig over, ik hoop dat je beter wordt. Focus je maar op jezelf. Want ook jij bent belangrijk!

Sterkte

Ik kreeg kippenvel ervan. Had het heel erg koud. En kon met moeite mijn tranen bedwingen.
dit laat echt een indruk achter. Kan niet beschrijven in woorden wat er door je gedachtrs heen gaat.

in gedachten en gebed bij de slachtoffers van mh17 en bij de nabestaanden die dit alles moeten verwerken en een plekje moeten geven ♥

Heel heftig...ook echt een traan gelaten toen ik die rouwstoet zag..beseffend dat het nog maar een klein deel is...beseffend dat er veel kinderen ook zijn omgekomen
Maar mooi om te zien hoe een klein land als Nederland dit oppakt en we eensgezind met z'n allen de slachtoffers herdenken..

Inderdaad: niemand had het recht de bestemming van deze mensen te veranderen...

Gedicht MH 17 van Anne Vegter

Twintig keer naar het journaal gekeken en het is nog steeds waar:
zomaar in het web gevlogen van de oorlog van anderen.

Bestaat er in het Russisch ook een woord voor schuld,
woord voor genade, noem het woord dat de macht niet duld :

voor zulke pijn heb je niet eens een woord.

Twintig keer naar het journaal gekeken en het is nog steeds moord.
Je zoekt de weefsels van dit abrupt verhaal.

Je vindt het woord,who cares of het bestaat of niet.
WERELDVERDRIET.

Ik heb vanmiddag ook even zitten kijken en heb wel even wat tranen weggeveegd.
Wat je zegt: we mogen heel dankbaar zijn met dit leven inderdaad, het kan elk moment over zijn.

Echt heel naar... Diep geraakt.

Heey nina, na het lezen van jou verhaal. Herken ik heel veel van mijzelf terug. Het is werkelijk verschrikkelijk wat er met al die arme mensen is gebeurd, maar op sommige momenten voel ik even ook geen emotie. Dan ben ik, net als jij, helemaal uitgeput van het gevecht. Wijs ik alles af, wil helemaal niks meer en het liefst gewoon wegkwijnen in mn verdriet.

Gewoon omdat het op dat moment kan denk ik. Tja dan vind ik mezelf ook een vreselijk egocentrisch kreng, maar dan ben ik gewoon zo ontzettend moe van die oorlog in mijn hoofd, en ben ik vanbinnen helemaal kapot. Alsof mijn eetstoornis alle restjes van mijn 'gezonde' ik genadeloos kapot heeft geschoten. Tot er niks over is dan een hoopje bang, verdrietig en uitgeput mens.

Lieve Nina, je bent niet alleen, ookal voel je je vaak genoeg vreselijk alleen, althans, dat kan ik me maar al te goed voorstellen. Ik hoop dat jij de juiste hulp, begeleiding en vooral heel, heel, heel veel liefde krijgt van alle mensen die je dierbaar zijn. Dat ben jij zeker waard! !

Xxx.

PS: R.I.P.voor alle nabestaanden, familie, vrienden en andere dierbaren. Onbegrijpelijk dat dit ons land zo keihard moet treffen.

Thanks Proud, dat jullie hier aandacht aan besteden. Helaas is er iemand uit mijn omgeving door deze enorme fout overleden. Enorm heftig zo'n dag, maar ook wel erg mooi.

Kon de tranen niet binnen houden moest aan me neefje rowen denken die lekker 2 weken naar bali zou gaan

Rust in vrede alle mensen

Sterkte voor de andere nabestanders en familie leden

De reacties hier dat het eigenlijk niet doordringt door het vechten tegen de eetstoornis vind ik een beetje ongepast. Ik weet hoe het is om er jaaarrn tegen te vechten en het klopt dat je emoties hierdoor verdoofd zijn. Maar het feit dat hier op proud een speciaal artikel geschreven wordt ter nagedachtenis aan alle mensen die zijn omgekomen, vind ik een reden om het met de comments daarbij te laten. Het feit dat deze site gaat over onzekerheid/eetproblemen/eetstoornissen betekent niet dat bij een artikel als dit ook dergelijk gerelateerde comments moeten worden geplaatst. Uit respect.

Na al dat 'gerotzooi' op die rampplek, uiteindelijk voor de eerste 40 mensen toch een bijzondere, integere en indrukwekkende ceremonie. En wat een mensen die er bij de wegen stonden, kippenvel!
Niet normaal waarom dit gebeurd is. Die mensen zijn zo ziek. En gisteren nog even 2 straaljagers naar beneden halen alsof het niks is.
Hier zijn nooit genoeg woorden voor.
Kinderen, jongeren, volwassenen en ouderen die om wat voor reden nietsvermoedend instapten.....
Oorlogsslachtoffers geworden, terwijl ze er niets mee te maken hadden.
Ik hoop dat hier de komende jaren nog bij stilgestaan zal worden 17 juli.
Groetjes

Nina,

Je bent niet de enige die hier gevoelloos over is en zich egoïstisch voelt. Ook ik voel haast geen gevoel over deze gebeurtenis...alleen bij mij is de reden onbekend.

Meissie, voel je aub niet naar!

Een stem zegt: Roept! En ik zeg: Wat moet ik hierbij roepen?
Al het vlees is als het gras dat verdort.
Maar kijk, God zal komen. Zijn loon heeft Hij bij zich.
Hij zal Zijn kudde weiden gelijk een herder. Hij zal de lammetjes in zijn armen vergaderen en in Zijn schoot dragen. De zogenden zal Hij zachtjes leiden.

Toen ik iemand verloor van wie ik hield, hielpen deze woorden me. Ze komen uit de Bijbel.

Liefs,

Heel heftig, het heeft me diep geraakt.
Zoveel onschuldige mensen, zoveel verdriet, dit had niet mogen gebeuren.

Ik word enorm boos eigenlijk van het hele media circus en iedereen die laat blijken "hoe erg ze het vinden".. En het wordt met dag meer uitgemelkt.

Natuurlijk is het vreselijk wat er is gebeurd, absoluut verschrikkelijk, maar toch net zo vreselijk als alle andere rampen in de wereld? Fukushima, het andere vliegtuig dat was "verdwenen", het schip dat zonk met al zijn opvarenden. Het is allemaal even vreselijk. alleen nu omdat er Nederlanders in zitten staat heel nederland op z'n kop. veranderd iedereen zijn of haar fb-foto in een zwartgat. Hebben alle BN'ers een uitgesproken zielige mening.

Ik vind het respectloos dat iedereen handelt alsof het "onze" ramp is, dat is het NIET. Het is een vreselijke ramp voor de familie en kennisen. Het is een ramp voor ons land, maar niet "jouw" ramp of die van "mij" ..

Ik deel de mening van Joep van 't Hek (column) en vind dat we normaal moeten doen. Iedereen schrok zich te pletter bij het horen van het ongeluk of liet een traan. Maar dat 'dagen in eigen verdriet zwemmen' is natuurlijk van de zotte. Dit is privé niet van "ons"

sommige mensen die mijn bericht niet goed opvatten / niet begrijpen zullen denken dat ik een gevoelloos mens ben. Absoluut niet waar. Ik strijd actief mee voor het kankerfonds, ik ben lid van 3 goede doelen en ga regelmatig naar ontwikkelingslanden om zelf bij te dragen.

Oja: @"--" walgelijk dat je hier een quote uit de bijbel citeert. Absoluut ongepast.

Goed om te zien dat de lichamen eindelijk met het respect worden behandeld die de onschuldige mensen verdiend hebben. En lief dat Alexander Maxima's hand vasthoudt.

En verder: intens verdrietig. Twee gezinnen zijn omgekomen die dichter bij mij stonden dan volslagen onbekend. Ik mag nog even door.
Ik kan met mijn verstand niet begrijpen hoe iemand dat kan doen: een vliegtuig uit de lucht halen en zoveel onschuldige levens beeindigen. Dat geldt ook voor het gedrag van diegene die misbruik maakten van de dode lichamen en respectloos met hun eigendommen omgingen. Soms denk ik dat de menselijke beschaving uit niet meer dan een dun laagje vernis bestaat.

@MT,

Eerlijk gezegd vind ik jouw reactie op een blog als deze, vol met rouw, nog het meest ongepast. Deze ramp komt voort uit fouten en of haatdragendheid en jouw reactie vind ik dat ook een beetje. De meiden die schrijven over hun eetstoornis werden genadeloos met hun afgevlaktheid geconfronteerd terwijl ze waarschijnlijk WEL om deze ramp willen "huilen" maar dat KUNNEN ze niet. Dat vinden ze zelf al erg genoeg. Laten we juist nu ruimte houden voor ieders pijn, verdriet en confrontaties.

MH017, to NEVER be forgotten, rip!!

Helemaal eens me MT!

Ik was emotioneel, de hele dag, of eigenlijk de hele week al.
De radio gisteren, de tv.. alles was aangepast en dat deed veel met mij.
Toen de vliegtuigen aankwamen, had ik kippenvel van top tot teen en de tranen stonden in mijn ogen. Het zal je man, vrouw, vriend, vriendin, kind of collega maar zijn. Het verdriet bij de nabestaande moet verschrikkelijk zijn. Alle beelden, alle woede, het verdriet, hoe kom je dit ooit te boven?

Ik ben emotioneel. Verdrietig dat al die mensen in het vliegtuig zijn gestapt met een grote lach, omdat ze eindelijk hun welverdiende vakantie mochten gaan vieren, omdat ze eindelijk naar hun familie konden, omdat ze eindelijk weer naar huis konden.. Het is verschrikkelijk..

Sorry MT, ik bedoelde Rianne :-$

@-- ik wens je enorm veel sterkte met het verlies. Verder leef ik enorm mee met alle nabestaanden. Dit alles raakt mij enorm. Mooi dat er even bij stil gestaan wordt op de website

Ik vind het vreselijk voor de nabestaanden.
Ik wens iedereen dan ook heel veel sterkte toe voor de komende tijden.
Liefs.xx

MT: ik vind dat je wel wat genuanceerder mag zijn in uitspraken over 'iedereen'.

zo verdrietig...

Elke ramp even erg? Mwah, nee. In zekere zin misschien, maar dat zou betekenen dat ik het overlijden van een buurvrouw die ik nauwelijks ken net zo erg zou moeten vinden als het overlijden van mijn moeder?

Ik heb 'iets meer' met Nederland dan met bijvoorbeeld Gaza, en als er een vliegtuig uit A'dam betrokken is, is het toch wel logisch dat voor Nederland deze crash erger is. Dat het mensen meer raakt.

Verder vond ik de ceremonie in NL heel respectvol en daar ben ik blij om. Er is al genoeg gerotzooid en gesleept met lichamen en achtergebleven spullen.

Helemaal mee eens met mt.

En, heel vervelend om met het WK te vergelijken, maar dan is het voor velen ook 'ONS oranje' en 'WE hebben het zo goed gedaan'. Vind ik niet wezenlijk anders...

Bovendien lieten ze op tv nabestaanden zien die zich getroost voelen door het medeleven etc., en dat vind ik het belangrijkst.

Dat zoveel mensen een rouwstoet gaan filmen, dat snap ik dan weer niet.

Eens met A.

Het raakt me wel, maar ik laat dat niet merken zoals de meeste mensen dat doen. Het lijkt wel een wedstrijdje wie het beste kan laten zien hoe erg hij/zij meeleeft. Ik wil daar niet aan meedoen, want vind namelijk dat ik andere mensen daarmee tekort doe. Er gaan dagelijks zoveel mensen dood door de meest trieste oorzaken, maar bij de meeste mensen staan we niet stil. Voor de meeste mensen plaatsen we geen kaarsjes en lintjes op facebook. Dat we aan deze gebeurtenis zo veel aandacht besteden, geeft de indruk af dat andere overledenen niet belangrijk genoeg zijn. Dat andere mensen geen kaarsje of wat dan ook waard zijn. Dat vind ik sneu voor die mensen en hun nabestaanden. Maar ook al laat ik het niet duidelijk zien, ik leef zeker mee en ik heb ook een minuut stilte gehouden.

@MT

het gaat in deze blog toch niet om meiden met een eetstoornis? Dat zeg ik niet omdat ik niet weet hoe dat is, dat is wel zo, maar dat je daar geconfronteerd mee wordt kan je best voor je houden als deze blog daar totaal niet om draait

Vreselijk, aboluut vreselijk voor de nabestaanden van de slachtoffers wat er gebeurd is... Maar wat heeft de rest van Nederland daar mee te maken?
Inderdaad EB91, het lijkt wel een westrijd wie het best kan laten zien hoe erg hij/zij meeleeft.

Ik vind dat dit, ook als je niemand van de overledenen hebt gekend, heel erg mag vinden en erbij stil mag staan. Ik vind het helemaal niet raar dat naast de nabestaanden, de rest van het land/de wereld daar ook wat mee te maken heeft. Het is gewoon vreselijk wat er gebeurd is en dat blijft het, of je nou wel of niet een vriend, kennis, familielid o.i.d. verloren bent. Ik vind het juist mooi dat er zoveel mensen medeleven tonen en persoonlijk zie ik het niet als een wedstrijd. Iedereen mag er zijn eigen mening over hebben natuurlijk, maar sommige opmerkingen vind ik best hard...

"Ik vind dat JE dit", bedoel ik aan het begin.

2 mensen ervan een echtpaar woonde bij mij in de buurt, de arme kinderen zijn nu wees geworden omdat iemand het nodig vond een vliegtuig uit de lucht te schieten.. onvoorstelbaar en onbegrijpelijk wat zij nu moeten voelen en onvoorstelbaar en onbegrijpelijk dat iemand zoiets kan doen..

Ik vind inderdaad dat sommige dingen wat overdreven worden, en dat we er zeker niet "onze"ramp van moeten maken maar die van de families en vrienden.. toch denk ik dat alle acties wel goed zijn omdat ik hoop dat alle acties, stille tochten, ceremonies, condoleanceregisters en andere dingen dan als steun mogen zijn voor de nabestaanden en hun een klein beetje troost en warmte mogen geven in deze diep en diep zwarte tijd na zo'n afschuwelijke, vreselijke en ontzettend zinloze gebeurtenis. Dat ze weten dat er mensen aan hun denken.

Dagenlang zie ik beelden over deze verschrikkelijke ramp. Bij mij zit het verschil tussen deze ramp en andere rampen dat het misschien wel allemaal een grove fout is geweest. 298 mensen zijn weg doordat de vliegtuig misschien wel werd aangezien voor een militaire vliegtuig. 298 mensen hebben hun ogen moeten sluiten om een oorlog die misschien voor 90% onbekend was. De schuld ligt niet eens aan het weer of aan een fout die de piloot maakte of een defecte vliegtuig, nee, de schuld ligt bij een raket die nooit had mogen komen. De beelden van dat poppetje alleen op het veld is moordend. Kinderboekjes, een zakje snoep en alle spullen die verspreid liggen bij de wrakstukken. De stoel van de piloot waar alleen nog maar één schoen ligt. Ouders met kinderen, jongeren en mensen die dachten een heerlijke welverdiende vakantie tegenmoet gingen en niet aankwamen. Ik kan zo een uur door gaan, maar het is gewoon verschrikkelijk. Deze hele situatie is verschrikkelijk. En ja, tuurlijk die andere 51 oorlogen in de wereld zijn ook erg.. maar de beelden, de verhalen van deze ramp maakt het echt, vooral omdat het zo dichtbij komt.. haast iedereen kent wel iemand die iemand verloren is...

''Terug naar huis vroeger dan gepland, en later dan wij wilde..'' Rust zacht MH17-slachtoffers. (f)

---
Op dit moment zijn we een week verder en zijn twee andere vliegtuigen ook neergestort, twee hele andere maatschappijen en twee hele andere redenen, maar ook voor die mensen die hun noodlot tegenmoet zijn gekomen, rust zacht...

:(.

Ik ben het eens met MT en met ook met CB91 en ik vind het fijn om te lezen dat ik niet de enige ben die er zo over denkt

Waarom is het zo raar dat ik, als buitenstaander, ook de behoefte heb om te rouwen? Waarom is het zo moeilijk om te zien dat ik me bekommer om anderen? Ik snap best dat het niet voor iedereen zo hard aankomt, maar ik denk dat heel veel mensen hier enorm van schrikken.

Zelf ben ik na dit nieuws steeds vergeten mijn medicijnen te nemen (moest dan de dag erna) en ben ik ook ineens weer gaan emotie-eten. En dat waren meer onbewuste reacties dan bewuste reacties. En ik heb zowat elk nieuwsbericht over de MH17 gelezen die ik kon vinden, tot ik op vakantie ging. Ik weet dat deze ramp niet om mij draait, maar het raakt me wel ontzettend. En dus heb ik de behoefte erover te praten met mijn vrienden en onze gevoelens te delen, zodat we niet vastzitten in onze emoties en het ook weer los kunnen laten.

Voor mensen die zeggen dat hun emoties te afgevlakt zijn om dit te voelen - tja, dat zal wel per mens verschillen. Toen ik op een van mijn dieptepunten zat, was er een aanslag in Boston en dat maakte me toen véél banger dan het had gedaan als ik destijds een normaal eetpatroon had. Alsof er in één klap heel veel adrenaline vrij kwam en ik al in fight-or-flight modus stond.

Heb ook mijn tranen moeten wegslikken. Het was zo ontroerend om het te zien. Woensdag met 40 rouwwagens, donderdag met 74 en vrijdag (vandaag)met 75 rouwwagens en zaterdag (morgen) met 38. Alle dagen is het ontroerend en elke keer kippenvel om zoveel auto's achter elkaar te zien rijden en de ceremonie.

En dan zijn nog niet alle slachtoffers in Nederland, sommigen liggen misschien nog in het veld, het is onbeschrijfelijk.

Ik wist pas zaterdag dat een zeer goeie vriendin in dat vliegtuig zat, heb echt de hele dag gehuild en deze week ook moeten huilen, Ben al helemaal kapot van de vakantie en het eten en nu nog dit.l ik ga je echt missen Soof

Ik kon het niet laten om te huilen.. Mijn basisschool juf zat in dat vliegtuig. Een juf die me zoveel geleerd heeft toen ik nog op de basischool zat, ik ga nu naar de 2e klas van de middelbare school. Ik vind het echt verschrikkelijk dat ze er nu niet meer is. Ik heb al zo vaak gehuild. Ik ben niet eens familie van haar. Ik ben maar een oud leerling van haar, maar toch moet ik rouwen. Is dat raar, dat ik haar nu heel erg mis? Mijn lieve juf is er nu niet meer omdat een passagiersvliegtuig is neergeschoten in een oorlogsgebied. Een oorlog waar 298 mensen (als ik het getal goed heb) de dupe van zijn geworden.... 298 onschuldige mensen.. Ik kwam mijn juf nog tegen op Schiphol omdat de dag waarop het vliegtuig vertrok vanaf A'dam ik ook op vakantie ging, met ArkeFly. Ik zei: 'dag juf, fijne vakantie, en een prettige vlucht!' Een prettige vlucht.. Hoe kon ik dat nou zeggen? Ik voel me zo'n idioot nu, terwijl ik t goed bedoelde natuurlijk. Ik mis haar echt. Ze was niet eens familie van me, gewoon een leerkracht. Is het normaal dat ik het zo erg vind dat ze er niet meer is of doe ik overdreven? Soms twijfel ik er aan, omdat het voor haar familie natuurlijk veel erger is.

verschrikkelijk, echt waar, kippenvel..