Ik heb het altijd wel een beetje moeilijk gevonden om voor mezelf op te komen. Zeker tijdens mijn eetstoornis kon ik erg onzeker over mezelf zijn. Ik was bang dat ik onaardig zou zijn en mensen me niet meer mochten of ik bedacht pas veel later wat ik op een bepaald moment had willen zeggen. Ik ben best een beetje verlegen aangelegd en krijg meteen een rode kop als ik me ongemakkelijk voel of iets spannend vind. Hierdoor durfde ik niet altijd te zeggen wat er in m'n hoofd om ging en voelde ik me soms onbegrepen en alleen. Gelukkig ben ik er steeds beter in geworden. In deze blog wil ik een paar dingen bespreken die mij hebben geholpen om meer voor mezelf op te komen. Ik hoop dat jullie er iets aan hebben.

Je mag altijd ergens op terugkomen
Ik had super vaak dat ik 'savonds in m'n bed lag en dacht "Shit, dit en dat had ik eigenlijk nog hier over willen zeggen." Soms weet je gewoon even niet wat je moet zeggen in een bepaalde situatie. Je moet het even rustig laten bezinken voordat je een mening ergens over kan vormen of je stond gewoon zo versteld dat je er sprakeloos van was. Dit is helemaal niet erg. Ik denk dat we dat allemaal wel eens hebben. Je mag dan best op een later moment nog eens iemand herinneren aan een bepaald gesprek of een bepaalde gebeurtenis en alsnog je mening daar over geven. Als jij daar behoefte aan hebt, is het prima die tijd even daarvoor te nemen.

Vraag waarom iemand iets zegt
In plaats van meteen in de aanval te schieten kan het helpen eerst even te vragen waarom iemand iets zegt. Ik kon weleens heel boos en koppig doen waardoor het gesprek niet leuk eindigde terwijl de ander het ook niet zo bedoeld had. Door eerst te vragen waarom iemand iets zegt kan je zelf ook even rustig worden en een helder beeld vormen van wat je van de situatie vindt en of dat terecht is. Als iemand bijvoorbeeld zegt dat je je aanstelt, zou je kunnen vragen waarom diegene denkt dat je je aanstelt. Jij kan dan op jouw beurt weer zeggen waarom dat wel of niet zo is. Op deze manier voel je je beide gehoord en kan het zelfs eindigen in een waardevol gesprek.

"Nee" zeggen
Ik vond het vaak heel moeilijk om "nee" te zeggen, omdat ik anderen niet teleur wou stellen. Ook "nee" zeggen is een vorm van voor jezelf opkomen en jezelf in bescherming nemen. Ik nam soms te veel hooi op m'n vork wat ik eigenlijk helemaal niet kon dragen. Probeer helder voor jezelf te krijgen wanneer het te veel is. Het kan lastig zijn goed aan te voelen wat je allemaal kan hebben als je dat niet gewend bent, maar probeer goed naar je behoeftes te luisteren. Wanneer je al ergens "ja" op hebt gezegd, maar je komt er achteraf achter dat het eigenlijk te veel is, mag je daar altijd nog op terug komen. Het kan ook helpen om eerst te zeggen dat je het nog niet zo goed weet en er over na wilt denken als je niet direct "nee" durft te zeggen. Dit geeft je de ruimte om moed te verzamelen. Je kan dan even nadenken over wat je precies wilt zeggen en hoe je het wilt verwoorden.

Het helder verwoorden
Als ik iets lastig vond om te zeggen kon ik er wel eens eindeloos omheen gaan draaien. Ik was bang dat de ander een oordeel zou hebben over wat ik zou vinden. Ik bleef dan een soort vage hints geven en haalde er allemaal andere zaken bij. Hierdoor kwam dan eigenlijk niet aan bod waar ik nou echt mee zat en bleef ik met een rotgevoel zitten. Probeer daarom helder te zeggen waar je mee zit zonder er omheen te draaien. Zo weet de ander ook waar hij of zij aan toe is en kun je samen tot een passende oplossing komen. Weet je door de stress en het ongemak even niet hoe je iets helder moet zeggen? Tel dan even tot 10 of bereid voor wat je wil zeggen en kom er later op terug. Je mag best even je tijd daarvoor nemen.

Dan word je maar rood
Ik vond het echt heel erg als ik rood werd, zo kon iedereen zien dat ik me super ongemakkelijk voelde. Ik weet nog dat er een meisje in mijn klas zat die ook altijd rood werd als ze hardop moest spreken tijdens de les. Desondanks deed ze dit wel altijd gewoon, ook als het niet aan haar werd gevraagd. Dit vond ik super inspirerend en juist heel stoer overkomen. Het sierde haar en zo zou ik het ook in kunnen zetten. Ik word nou eenmaal rood, maar dat betekent niet dat ik niks zinnigs te zeggen heb. Nu durf ik het ook gewoon te laten gebeuren, ik ben hier heus niet de enige in. Het was even oefenen, maar wat een bevrijding toen ik het gewoon z'n gang kon laten gaan. Als iemand er iets van zegt, kan ik zeggen dat het gewoon bij me hoort en dat ik het niet erg vind. Meestal maken zij er dan verder ook geen punt meer van. Rode wangen kunnen ook juist als iets moois en liefs gezien worden. 

Let op je houding
Emotion follows motion, ofwel, de houding die je met je lichaam aanneemt beïnvloedt wat er in je hoofd gebeurt. Ga maar eens rechtop staan met gebalde vuisten en je armen gestrekt langs je lichaam, je voelt meteen al een soort kracht door je heen stromen. Ik heb ooit een lachyoga cursus gedaan waarin de lerares vertelde dat je hersenen niet het verschil weten tussen, in dit geval, echt of nep lachen. Wanneer jij je mondhoeken omhoog doet en 'ha ha ha' zegt gaan er automatisch stofjes naar je hersenen die vertellen dat je blij bent. Dit vind ik een mooi voorbeeld van hoe het veranderen van je lichaamshouding ook je brein kan beïnvloeden. Zo'n lichaamshouding kan je ook inzetten tijdens een lastig gesprek. Probeer er met een sterke, vriendelijke en open houding in te staan en je zal zien dat je je al een stuk zelfverzekerder voelt.

Hoe kom jij voor jezelf op?

Fotografie door Haylee