Op jezelf gaan wonen is een grote stap in je leven. Je neemt afscheid van je ouderlijk huis en maakt een nieuwe start. Dat is natuurlijk nogal een verschil. Thuis ben je vaak omringd met familieleden en als je op jezelf gaat wonen ben je opeens alleen. Als je een eetstoornis hebt, dan kan het lastig zijn om met de vrijheid van alleen wonen om te gaan. In deze blog zal ik je tips geven hoe je dat het beste kan aanpakken.

Toen ik nog een eetstoornis had, zat ik midden in de puberteit en woonde ik nog thuis. In die tijd wilde ik niets liever dan uit huis gaan, want dan zou ik tenminste kunnen doen en laten wat ik wilde. Dan zou niemand op mijn eten letten, zou ik ongestoord eetbuien kunnen houden en zou ik altijd kunnen compenseren. Met andere woorden: dan zou ik mijn eetstoornis in stand kunnen houden en hoefde ik niet te veranderen.

Ik ben blij dat het weer beter met me ging toen ik uit huis ging. Toch vond ik het wel spannend. De eetstoornis was nog niet super lang verleden tijd en ik wist hoe ik dus dacht over op jezelf wonen toen ik nog echt de eetstoornis had. Ik was vooral bang dat ik weer eetbuien zou krijgen, omdat ik nu zelf boodschappen moest gaan doen en dus ook meer voor eetbuivoedsel kon kiezen. Toen ik nog bij mijn ouders woonde, deden zij de boodschappen en bepaalden zij dus wat er in huis werd gehaald.

Ik heb van veel mensen in mijn omgeving gehoord dat zij een paar kilo’s aankwamen toen ze op zichzelf gingen wonen, omdat ze dus zelf konden bepalen wat ze aten en dat vaak toch minder gezond dan thuis was. De gedacht dat dit mij ook zou kunnen overkomen, heeft me toen toch behoorlijk wat stress opgeleverd. Ik had dan wel geen eetstoornis meer, maar dat betekende niet dat ik er vrede mee zou hebben als ik aan zou komen. Ik wilde graag gewoon op gewicht blijven. Dit zorgde vooral aan het begin dus best voor wat zorgen.

Ik ben inmiddels een paar jaar en heel wat (studenten)huizen verder en kan gelukkig zeggen dat alles goed is gegaan. Ik ben geen kilo’s aangekomen en ik heb nooit eetbuien gehad. Het scheelde natuurlijk al dat het daarvoor ook al een tijd goed met me ging en ik niet meer diep in de eetstoornis zat. Daarbij heb ik geleerd om te praten en om hulp te vragen. Vooral met mijn toenmalige vriend heb ik echt weleens geappt over dat ik me dik voelde en me rot voelde over het eten. Hij kon mij toen uit dat dipje praten waardoor ik me beter ging voelen en het eten ook weer gewoon oppakte.

Als je nog echt een eetstoornis hebt, dan kan ik me voorstellen dat het lastiger is om op jezelf te gaan wonen. Het kan denk ik dan twee kanten op gaan. Het kan zijn dat je opeens een hoop verantwoordelijkheid ervaart en dat je echt je best wil doen om goed voor jezelf te zorgen, maar het kan ook zijn dat je in de valkuil van de eetstoornis stapt en dat je de vrijheid ‘misbruikt’ om door te kunnen gaan met destructief gedrag zonder dat iemand het in de gaten heeft.

Tijdens de chats, op het forum en tijdens Insta live krijgen we best vaak de vraag of we tips hebben voor als je op jezelf gaat wonen. De tips die wij zelf hebben en die ik heb gehoord van andere leden zal ik hieronder met jullie delen:

♥ Foto’s maken van je eten en naar ouders sturen
Als je op jezelf woont, dan is er niemand meer fysiek aanwezig om op jou en het eten te letten. Het kan daarom een soort steuntje in de rug zijn als je met bijvoorbeeld je ouders afspreekt dat je hen elke avond een foto van je eten stuurt, zodat zij op die manier in de gaten kunnen houden wat je eet. Het is dan natuurlijk aan jou om het bord ook echt leeg te eten en je ouders niet voor de gek te houden, maar ook daar kan je hulp voor vragen. Hierover meer in het volgende punt.

♥ Contact via social media
We leven in een tijdperk waarin het heel makkelijk is om met elkaar contact te hebben. We hebben bijna allemaal een telefoon met internet. Mij heeft het geholpen om met mensen af te spreken dat ik hen mocht bellen als ik het lastig had. Zij konden mij dan via de telefoon door het moeilijke moment heen praten en mij snel de steun geven die ik nodig had.

♥ Ontdek wat jou helpt met boodschappen doen
De één vindt het heel fijn om op zondag al na te denken wat ze de rest van de week zal gaan eten. Maak een boodschappenlijstje voor jezelf en doe (samen met iemand) vast de boodschappen voor de hele week. Op die manier voorkom je dat je stress krijgt over wat je moet eten op de dag zelf. Bovendien kom je niet in de verleiding om bijvoorbeeld eetbuivoedsel te halen, omdat je niet meer naar de supermarkt hoeft. De ander vindt het misschien juist weer fijn om wel per dag te kijken wat ze zal gaan eten. Probeer dit voor jezelf uit te vinden om het op die manier voor jezelf zo makkelijk mogelijk te maken.

♥ Met anderen eten
Toen ik uit huis ging, verhuisde ik naar een studentenhuis. Met een aantal meiden kon ik het toen heel goed vinden. We spraken dan ook regelmatig af om samen te eten. Samen eten kan heel fijn zijn als je een eetstoornis hebt. Je hebt toch een soort controle. Ik vond het zelf ook altijd fijn om met anderen te eten, omdat ik op die manier kon zien dat zij ook gewoon normaal aten en daar niet dik van werden. Als je niet met huisgenoten woont, zou je natuurlijk met vrienden af kunnen spreken om samen te eten.

♥ Zoveel mogelijk bezig te zijn
Het kan zijn dat je niemand kent als je verhuisd naar een andere stad. Ik ben ook verhuisd naar een stad waar ik niemand kende, maar ik verhuisde erheen, omdat mijn opleiding daar zat. De eerste paar weken heb ik me best eenzaam gevoeld. Ik had nog geen goed contact met huisgenoten en had ook nog niet echt vriendinnen van de opleiding. Dit was best wel moeilijk en ik heb ook echt wel last gehad van heimwee. Uiteindelijk heb langzaam maar zeker mensen ontmoet en bouwde ik ook een band op met mijn huisgenoten. Het duurde even, maar het werd wel leuk.

Wat ik hierboven schrijf, kan al helemaal moeilijk zijn als je een eetstoornis hebt. Je bent veel alleen en ik denk dat alleen zijn nooit heel goed is als je een eetstoornis hebt. Je krijgt dan de kans om veel na te denken en ook destructief te handelen. Probeer daarom zoveel mogelijk bezig te zijn en zo min mogelijk alleen thuis te zitten. Het kan dus even duren voordat je nieuwe vriendschappen opdoet, maar probeer ook andere manieren te vinden om afleiding te zoeken. Studeer bijvoorbeeld op school of in de bibliotheek, probeer contacten te leggen met mensen van de studie, ga na school even naar de stad…

Ik denk dat het belangrijk is dat je eerlijk naar jezelf toe bent als je op jezelf woont. Mindere dagen zullen erbij horen, maar als je merkt dat het echt niet gaat, wees dan ook eerlijk. Het is echt geen schande om toe te geven dat het misschien nog een te grote stap is om alleen te wonen en weer terug te gaan naar bijvoorbeeld je ouders. Het is belangrijk dat je goed voor jezelf zorgt. Wie weet kan je dit gebruiken als motivatie om daarna weer extra hard je best te doen om van die eetstoornis af te komen. Op jezelf wonen kan namelijk echt heel erg leuk zijn!

Heb jij nog tips?

Fotografie: Lauren Rushing