Wanneer je stress of angst ervaart, kan je dit op bepaalde plekken in je lichaam voelen. Kriebels in je buik, gespannen schouders of een drukkend gevoel op je borst. Dit zijn hele normale verschijnselen, die bij iedereen wel voorkomen. Het heeft de belangrijke functie jou bewust te maken van je eigen gevoelens en daar dan naar te kunnen handelen. Wanneer je echter een eetstoornis hebt, kunnen deze gevoelens als extreem onprettig worden ervaren. Je zit al niet lekker in je eigen lichaam en dan gaat het ook nog eens allemaal onprettige signalen lopen afgeven. In deze blog schrijf ik over mijn ervaring met dit verschijnsel en hoe ik het heb aangepakt.

Ieder mens is wel eens gestrest of gespannen. We komen terecht in situaties waarin we ons niet op ons gemak voelen of niet zo goed weten wat te moeten zeggen. Het is heel normaal dat je niet altijd even lekker in je vel zit. Tijdens mijn eetstoornis was ik echter heel vaak gestrest of gespannen en had ik onwijs veel last van negatieve gedachtes die veel onrust met zich mee brachten. Net als bij ieder ander mens kreeg ik lichamelijke reacties op deze stress of spanning. Al die gevoelens in mijn lichaam, mijn lichaam waar ik juist zo'n moeite mee had, daar kon ik helemaal niet zo goed mee omgaan. Ik kon mij extreem focussen op de gevoelens in mijn lichaam waardoor ze veel groter werden dan ze eigenlijk waren. In plaats van als waarschuwing voor 'gevaar' te functioneren, werden ze het gevaar zelf. Spanning in mijn lijf resulteerde in een paniekaanval en een moe gevoel liet mij extreem sloom en dik voelen. 

Door veel te oefenen heb ik steeds beter met dit soort gevoelens om leren gaan. Dat ging niet van de één op de andere dag. Eerlijk gezegd, vind ik het nog steeds niet altijd even makkelijk. Volgens mij is dat best normaal, ik weet dat ik hier niet de enige in ben. Binnen bepaalde grenzen is het niet iets om je druk over te hoeven maken. Ook ik kom nog wel eens in situaties terecht die ik gênant vind of waar ik me ongemakkelijk bij voel. Ik krijg een rood hoofd, kriebels in mijn buik of een brok in mijn keel. Deze gevoelens zullen nooit echt prettig voelen, dat kan ik niet veranderen. Het hoort bij het mens zijn. Het is niet erg om verdrietig, bang of boos te zijn als er iets vervelends gebeurt. De oplossing ligt dan ook niet in het onderdrukken van deze gevoelens. Dat kan niet en levert alleen maar strijd op. In plaats daarvan hielp het mij wel om deze gevoelens te leren herkennen en te accepteren. Ik ben echt iemand geweest die heel erg haar emoties probeerde te onderdrukken. Daarom kreeg ik hier vanuit mijn therapie een oefening voor. 

Wanneer ik mij niet lekker in mijn vel voelde zitten moest ik, hoe eng dat soms ook was, even stilstaan bij dat gevoel. Waar voelde ik dat gevoel? Was het een spanning in mijn schouders? Een kriebel in mijn buik? Onrustige benen? Druk op mijn borst? Of zijn het meerdere dingen? Ik moest mijn hele lichaam langs gaan en proberen op te merken waar die spanning precies zat. Wanneer mij een plek opviel moest ik daar even bij stilstaan. Ik hoefde verder niks met het gevoel te doen. Ik mocht het gewoon laten zijn en accepteren dat het er is. Het was misschien even gek, maar uiteindelijk vond ik het heel prettig. In plaats van overvallen te worden door een gevoel en als een kip zonder kop rond te gaan rennen, kon ik het opmerken en het er gewoon laten zijn. Ik was niet mijn gevoel, mijn gevoel overkwam mij.  

"You are the sky. Everything else is just the weather." - Pema Chödrön

"En wanneer het regent, pak ik een paraplu." - Irene

Ik heb geen invloed op het weer, net als dat ik geen invloed heb op de gevoelens die mij overkomen. Waar ik wel invloed op heb, is of ik een paraplu pak, of dat ik me helemaal nat laat regenen. We weten allemaal wat regen is en dat je er nat van wordt, maar dat hebben we wel ooit als kind moeten leren. Je ziet de regen, ervaart dat je nat wordt en merkt op dat je droog bent onder de paraplu. De volgende keer dat je regen ziet weet je automatisch dat je die paraplu er bij moet pakken, maar daarvoor heb je wel eerst op je lichaam moeten voelen dat je nat wordt. Dit gebruik ik nu als metafoor voor de gevoelens in je lichaam.

Wanneer we een emotie voelen, kunnen we dit ervaren in ons lichaam. Door het gevoel in je lichaam te laten zijn en bewust te worden van onze emotie daarbij kunnen, we een verband leren herkennen. Ik ontdekte dat mijn vermoeide gevoel niks te maken had met sloom of dik zijn, maar dat ik gewoon even uit moest rusten. Ik ontdekte ook dat ik gewoon kon blijven ademhalen wanneer ik druk op mijn borst voelde en geen paniekaanval hoefde te krijgen.

Jouw lichaam kan heel goed aangeven wat het nodig heeft en wanneer je dat leert te herkennen kan je veel beter voor jezelf zorgen. Uiteindelijk dient het gevoel in je lichaam als het geven van informatie over een bepaalde situatie. Een situatie die om een bepaalde handeling vraagt. Bijvoorbeeld wanneer iemand jou vraagt of je die extra dienst kan draaien terwijl je dat er echt even niet bij kan hebben. Je zal ongetwijfeld een bepaalde angst of onrust voelen bij die vraag. Een teken om te zeggen dat het voor jou nu even te veel is. 

Dus de volgende keer dat jij overmeesterd wordt door een enorme spanning in je lichaam: Sta even stil. Ontleed je gevoel en weet dat je het niet hoeft te veranderen, maar dat er al een kracht verborgen ligt in het simpel herkennen ervan.

Wanneer gevoelens echt heel heftig zijn, kan het handig zijn dit niet in je eentje te doen, maar onder begeleiding van een coach of therapeut. Op deze manier is er iemand om je op te vangen als het echt te heftig wordt. Toch zal je ooit je gevoel onder ogen moeten kunnen komen om het te begrijpen en het een plekje te kunnen geven.

♥ Liefs, Irene

Fotografie door Fabien Lemetayer