Wat naar dat jij wellicht denkt aan zelfmoord. Dat je zo negatief bent op dit moment dat je het leven niet meer ziet zitten en gewoonweg geen uitweg en hoop meer ziet. Wat naar dat je het idee hebt dat jouw leven niet kan veranderen, dat er voor jou geen fijne toekomst is weggelegd. Wat naar dat je met zulke heftige zaken in je hoofd rondloopt terwijl de meeste mensen hier niets van af weten. Wat naar dat je denkt aan de dood en aan een einde aan je leven wilt maken. Maar wil je wel echt een einde aan je leven maken, wil je wel echt dood?

Niet iedereen die over zelfmoord praat wil werkelijk dood. Niet iedereen die over zelfmoord praat wil werkelijk een einde aan haar leven maken. Toen ik 16 was 'flirtte' ik als het ware met de dood.

Ik las op diverse fora meisjes schrijven over zelfmoord en vond dat dermate interessant dat ik er zelf ook over na ging denken. Ook was er bij mij op school een meisje die een zelfmoordpoging had ondernomen. Deze was mislukt en hierna was iedereen ineens vreselijk aardig voor haar. Ze stond volledig in de aandacht en iedereen hield rekening met haar.

Misschien zag ik het leven ook wel niet meer zitten? Ik zat immers ook erg slecht in mijn vel en was eenzaam. Steeds meer ging ik denken over zelfmoord en het voor mezelf als bewijs gebruiken dat het echt niet goed met me ging. Mensen die aan zelfmoord denken zijn immers depressief en hebben het zwaar. Zij hebben hulp en steun nodig. Zo dacht ik er in die tijd over. Met mij ging het ook niet goed, maar voor mijzelf had ik geen aanwijsbare reden waarom het niet goed ging en geen goed argument waarom ik hulp nodig had.

Steeds meer was ik in mijn hoofd bezig met de dood en schreef ik gedichten over de dood. Ik flirtte met de dood door zogenaamd als ik op skates reed voor een kruispunt mijn ogen te sluiten. Natuurlijk deed ik ze altijd net op tijd weer open.... maar zo overtuigde ik mezelf dat het menens was en ik serieus dacht over zelfmoord. Pas wanneer ik serieuze stappen zou ondernemen zou ik serieus genomen mogen worden en hulp verdienen.

Als ik er echter eerlijk over nadacht, dan wilde ik eigenlijk helemaal niet dood. Sterker nog, ik was vreselijk bang voor de dood, altijd al geweest. Ik had bovendien ook zeker nog wel dromen voor mijn toekomst. Ik had dus alle reden om in leven te blijven. Punt was, ik wist niet hoe. Ik wist niet hoe te leven en hoe gelukkig te worden. Ik voelde me veelal vreselijk en was dan helemaal kapot en wilde dan zo graag dat alles gewoon even stopte. Dat alle pijn en verdriet gewoon even weg was. Kon ik maar een soort van winterslaap houden dacht ik regelmatig ... en wakker worden wanneer alles beter was.

Ik heb nog een paar keer 'zogenaamde zelfmoordpogingen' gedaan. Je kunt ze onmogelijk serieus nemen omdat ze kinderlijk naief en met opzet kansloos waren. Ik heb me hier achteraf jaren voor geschaamd. Nu niet meer. Ik weet nu dat ik gewoonweg niet meer wist wat ik met mezelf aanmoest en zo met mezelf in de knoop zat dat ik dit soort wanhoopacties ondernam. Ik weet nu dat ik snakte naar steun, warme en aandacht omdat ik eenzaam en vreselijk ongelukkig was. Ik vind het nu naar voor mezelf dat ik zulke dingen deed omdat ik niet kon praten over mijn gevoelens. Ik heb zelfs ooit een afscheidsbrief geschreven, terwijl ik diep in mijn hart wist dat ik in die tijd nooit een einde aan mijn leven zou durven maken.

Achteraf gezien is dit nadenken over zelfmoord en 'flirten met de dood' niet helpend geweest. Het heeft me enkel depressiever en eenzamer gemaakt. Ik belandde steeds meer in mijn eigen wereldje. Ik zag dit later ook terug op diverse fora: meiden die zelfmoord 'gebruikten' om aan te geven dat het niet goed gaat. Soms niet eens naar de omgeving, maar enkel naar zichzelf. Ook in therapie gebeurde dit veel. Meiden die regelmatig zeiden dat ze zelfmoord wilden plegen en hierdoor direct alle aandacht van de groep kregen. Dit heeft me wel eens geirriteerd.

Natuurlijk begrijp ik dat het niet goed ging met dit soort meiden, maar dat ze zelfmoord veelvuldig gebruikten en ermee dreigden om maar weer de aandacht te krijgen, vond ik te ver gaan. Een andere groepsgenoot van mij vond dit ook vervelend. Zij was er op een dag zo klaar mee dat ze aanbood het meisje te helpen. Hard he? Maar hierna was het thema zelfmoord wel direct over en kon het in therapie gaan waar het werkelijk om draaide: minderwaardigheid, eenzaamheid, angst, gemis en ga zo maar door.

Praten over en (indirect) 'dreigen' met zelfmoord kan je aandacht opleveren, maar uiteindelijk waarschijnlijk niet de aandacht waar je werkelijk behoefte aan hebt. Je hebt immers behoefte aan aandacht voor je problemen en zelfmoord is niet jouw probleem, het is een middel om te communiceren geworden. Dit is niet helpend voor jezelf en zelfs riskant. Er zijn namelijk wel degelijk meiden geweest die een zelfmoordpoging deden als schreeuw om hulp, waarbij de poging per ongeluk lukte... Los hiervan doe je heel veel mensen verdriet met dit soort acties, beinvloed je andere mensen negatief, breng je ze wellicht onnodig op ideeen of trigger je anderen. Ongelukkig zijn is naar genoeg en reden genoeg om hulp te vragen.

Ik weet dat ik nu makkelijk praten heb, want ik kan nu praten over wat er niet goed gaat en kan aangeven wanneer ik steun nodig heb. Toch hoop ik met deze blog een aantal van jullie iets mee te geven. Mee te geven dat praten over (Ik bedoel hiermee niet dat je nooit mag praten over zelfmoord, want als dit werkelijk speelt, in je koppie spookt, is het goed om erover te praten!) of dreigen met zelfmoord niet het juiste middel van communicatie is. Het zorgt er eerder voor dat je gaat praten over andere dingen dan jouw werkelijke problemen. Het zorgt ervoor dat je niet kan werken aan je echte problemen. Ook als je niet serieus aan zelfmoord denkt, ook als je niet depressief bent, ook als je geen ondergewicht hebt, mag je om hulp vragen. Zoek geen redenen voor jezelf om jezelf hulp toe te staan. Laat het niet uit de hand lopen of erger worden dan het al is. Praat over hoe je je voelt, schrijf het desnoods op als je niet kunt praten.... je bent het waard om geholpen te worden.

Bezoek www.113.nl als je over zelfmoordgedachten wilt praten.