Ik ben van nature dun
Ik at normaal, ik was gezond en ik was dun. Ik ben nog steeds slank, maar dit was wel duidelijker aanwezig toen ik nog op de middelbare school zat. Ik heb mijzelf eigenlijk ook niet anders gekend dan als dat slanke meisje die alles kon eten wat ze wilde maar geen grammetje aankwam. Ik bleef altijd schommelen rondom mijn gewicht en wat ik ook at, ik kwam niet aan. Veel vriendinnen waren daar ook wel jaloers op en mensen zeiden regelmatig dat ik daar maar blij mee moest zijn, maar eigenlijk was ik dat helemaal niet. Ik werd er zelfs soms best onzeker van. Het was niet dat mijn lichaamsbouw het gesprek van de dag was hoor, maar er werden wel regelmatig opmerkingen gemaakt die niet altijd goed bij mij aankwamen.
Ik ben blij met mijn figuur en ik ben ook blij dat ik niet van jongs af aan heb moeten letten op wat ik at. Ik weet echt wel dat het ook anders kan. Ik weet echt wel dat niet iedereen zoveel kan snoepen als ik deed en dat dit niks doet met het gewicht. Van heel dichtbij was dat ook al merkbaar. Mijn zus en ik verschillen wel van lichaamsbouw en haar gewicht veranderde wel, niet op een vervelende manier hoor en ze is zeker nooit te dik geweest, maar haar voedingspatroon deed wel wat met haar figuur. Wanneer je een eetstoornis hebt of zelf wel aankomt zoals mijn zus deed, kun je je hier misschien moeilijk iets bij voorstellen, maar ik kon daar jaloers op zijn. Ik wilde namelijk ook wel mooie dikke billen, bredere heupen etc. Voor mijn gevoel bleef ik plat en kon ik eten wat ik wilde maar gebeurde er niks.
Ondanks dat niet snel aankomen ook voordelen had voor mij, heeft het ook een negatief effect op mij gehad. Ik kon namelijk best onzeker zijn over mijn - te dunne - lichaam, wat blijkbaar het lichaam was wat op dat moment goed voor mij was en bij mij hoorde. Ik kon er geen enkele invloed op uitoefenen leek het wel. Ik heb mijzelf een hele tijd te dun gevonden en dit resulteerde in talloze pogingen om aan te komen op verschillende manieren. Niet omdat ik het cijfertje op de weegschaal niet leuk vond, maar omdat ik mijn lichaam niet mooi genoeg vond als ik in de spiegel keek. Omdat ik kleding mooier vond staan bij meiden die iets voller waren, etc. Wat ik ook deed om aan te komen, het lukte niet... Ik kon niet meer eten dan ik al deed en zelfs speciale producten om aan te komen hielpen niet. Dit heb ik overigens ook niet heel lang doorgezet hoor, ik had geen ongezond gewicht en ik besefte op gegeven moment ook wel dat het tijd nodig heeft en op gegeven moment echt wel gaat veranderen. En dat is gebeurd. Ik ben nog steeds slank, maar niet meer zoals het was en ik ben blij met mijn lichaam. Het is niet perfect, ik heb zeker ook dingen die ik het liefste anders zou zien, maar ik kan mijn imperfecties ook omarmen.
Wel herinner ik nog veel momenten waarop ik mij heel rot voelde door bepaalde opmerkingen die weleens gemaakt werden. Op de een of andere manier lijkt het alsof veel mensen denken dat ze wel opmerkingen kunnen maken over een dun lichaam en dat dit niet pijnlijk of vervelend is. Misschien herken je het wel. Hieronder een aantal opmerkingen die ik regelmatig heb gehoord en die het beeld dat ik had van mijzelf niet verbeterde.
1. "Je bent zo dun, eet je wel genoeg?"
Dit heb ik zo vaak gehoord van verschillende mensen, maar al helemaal toen ik nog samen was met mijn vorige vriend. Hij kwam van de Antillen en daar ligt de nadruk erg op lekker eten. Dat vond ik helemaal niet erg want ik ben gek op lekker eten, alleen werd daardoor ook mijn eetpatroon onder de loep gelegd. Ik heb regelmatig gehoord "je bent zo dun, eet je wel genoeg?" en ook wanneer ik at, was het voor hun eigenlijk altijd te weinig. Dit was soms best lastig, omdat daardoor een enorme druk op de eetmomenten kwam te liggen voor mij. Ik ben geen enorme eter, maar ik eet niet te weinig. Daar at ik soms meer dan ik eigenlijk op kwam en dan nog kreeg ik mijn bord niet leeg. Gelukkig begreep mijn vriend dit en ben ik op gegeven moment gewoon zelf mijn eten gaan opscheppen. Naast dat ik het daar vaak hoorde, hoorde ik het ook van andere mensen. Dat was niet gebaseerd op wat ik daadwerkelijk had, maar op mijn lichaamsbouw. Dat is best pijnlijk aangezien ik er zelf ook niks aan kon doen.
2. "Echte vrouwen hebben rondingen"
Ik heb vrouwen met rondingen altijd mooi gevonden en ik ben ook weleens jaloers geweest op vrouwen die bijvoorbeeld mooie ronde billen hadden toen ik die nog niet echt had. Dit is echter niet iets wat ik ooit letterlijk heb gehoord, maar wel indirecte opmerkingen hierover en je leest en hoort het natuurlijk ook weleens in de media. Niet echt leuk als je zelf heel dun bent en er niks aan kan doen, maar dat wel graag zou willen. Daarnaast snap ik ergens ook niet dat mensen vinden dat ze wel mogen zeggen: "oh jij bent echt dun", terwijl het een no go is wanneer je tegen iemand zegt: "oh, jij bent echt dik". Maar wat is het verschil?
3. "Jij hebt niks te klagen, jij bent dun"
Dit is ook iets wat ik heel veel gehoord heb. Ik snap het ook ergens niet. Waarom zou je alleen over iets mogen klagen of onzeker mogen zijn wanneer je dikker bent? Het kwam voor mij altijd heel naar over als ik vertelde dat ik ergens onzeker over was of ergens van baalde en dat ik vervolgens te horen kreeg dat ik niet mocht zeuren omdat ik dun was. Het was namelijk niet zo dat ik zeurde over dat ik te dik was en dan nog; als ik wel had gezeurd over dat ik mijzelf te dik vond is er iets anders aan de hand toch en wil ik ook dat mensen mij serieus nemen.
4. "Neem jij de laatste maar, jij kan het wel gebruiken"
Dit was ook een opmerking die ergens goed bedoeld was, maar tegelijkertijd wel echt naar overkwam. Ik had het gevoel alsof zij dacht dat ik niet goed voor mezelf zorgde of dat het gewoon een flauw grapje was, maar ik herinner mij nog wel dat ik het niet leuk vond. Het hangt dan denk ik ook wel af van de persoon die het zegt en hoe het gebracht wordt. Als het een duidelijk grapje zou zijn, had ik het denk ik nog wel kunnen waarderen.
5. "Zorg je wel goed voor jezelf?"
Deze bezorgde vraag is natuurlijk heel lief bedoeld, maar kan wel irritant zijn als er verder niks aan de hand is en je van nature gewoon dun bent. Dit soort vragen en opmerkingen over je figuur kunnen heel vervelend zijn. Ik zie de zorg in deze vraag, maar het kwam ook een beetje betuttelend op mij over. Natuurlijk zorg ik goed voor mijzelf. Zie ik er zo slecht uit?
6. "Kan jij alles eten wat je wil?"
Deze vraag snap ik wel en opzich is er ook niks mis mee, maar het leek soms wel een groot mysterie rondom het feit dat ik dun was en niet aan kwam. Hierbij hangt het er voor mij ook wel van af wie het zegt en hoe het gezegd wordt. Dit is geen vraag die per definitie in het verkeerde keelgat schiet.
7. "Ik ben echt jaloers op jouw figuurtje"
Ook deze opmerking is lief bedoeld en eigenlijk mag je je dan ook wel vereerd voelen, maar het woord 'figuurtje' viel niet lekker bij mij. Als je het over mijn figuur hebt, hoef je daar geen verkleinwoord voor te gebruiken omdat ik een kleine maat heb. Ik heb net zo'n figuur als ieder ander. Ik heb ook benen, armen, een taille, buik, billen, borsten, etc. Alleen ieders figuur ziet er anders uit maar het is niet meer of minder. Ik kreeg daarvan het gevoel dat het anders was en ik vond het ook een beetje denigrerend.
8. "Laat mij dat maar dragen"
Tijdens een verhuizing is ook weleens iets uit mijn handen genomen wat ik prima kon dragen met de woorden: "laat mij dat maar doen". Dat had niet te maken met dat ik al zoveel had gedaan maar meer met dat ik onderschat werd. Het leek alsof diegene dacht dat ik niet de kracht had om dat te tillen. In hoeverre dat echt met mijn lichaamsbouw te maken had, weet ik niet zeker, maar het voelde wel alsof het daar mee te maken had. Zeker omdat diegene daar al vaker opmerkingen over had gemaakt.
9. "OMG, jij hebt toch geen vet?"
Als je slank bent, lijkt het soms wel alsof je niet mee mag en kan praten over lovehandles, cellulitis en andere lichamelijke dingen die je onzeker kunnen maken. Ik heb heel vaak gehoord: "wat weet jij daar nou van, je hebt helemaal geen vet". Dat hoeft echt niet zo te zijn en dat was in mijn geval helemaal niet zo. Daarnaast heeft cellulitis niet zoveel met vet te maken en kunnen dus ook heel slanke mensen hier last van hebben.
10. Eet jij weleens fastfood?
Sommige mensen dachten ook dat ik nooit patat at of snoepte want anders kon ik daar toch niet zo dun door blijven? Op de een of andere manier leken ze dan toch verbaast te zijn als ze me veel zagen eten of zagen met een frietje, een chocoladereep of snoep. Ja, ook ik at dat. Sterker nog; ik denk dat ik dat meer at dan de mensen om mij heen die iets voller waren. Ik ben een enorme snoepkont en dat deed ik toen ook al. Ik snap dat dat oneerlijk kan voelen, maar heel dun zijn en niet kunnen aankomen is ook niet alles.
Het lijkt nu misschien alsof het een groot drama was, maar dat was het nou ook weer niet. Ik heb een bepaalde periode gehad waarin ik mijzelf echt te dun vond en niet blij was met hoe ik eruit zag. Ik was toen best onzeker. De bovenstaande opmerkingen hoorde ik ook niet dagelijks of allemaal tegelijkertijd, maar het kwam wel voor en dat was soms heel vervelend. Het voelde soms ook zo oneerlijk want dun zijn kan net zo vervelend zijn als dik zijn. Aankomen is voor sommige mensen net zo moeilijk als afvallen voor anderen. Dat moet dan ook hetzelfde benaderd worden. Zeggen dat iemand te dik is is niet leuk, maar zeggen dat iemand te dun is ook niet. Het kan pijn doen, niet alleen bij mij, maar ook bij veel anderen.
P.s. Herken je je nou in bovenstaande én zou je het prettig vinden om hierover eens door te praten, kom dan gerust eens langs in onze dagelijkse chats tussen 19:00 uur en 21:00 uur of open een topic op ons forum.
Hoe denk jij hierover en heb jij weleens zo'n opmerking gekregen?
Gerelateerde blogposts
Reacties
Inmiddels heb ik mijn bouw nu wel geaccepteerd en merk dat mijn heupen en billen breder en dikker zijn geworden (heb grotere maat broeken en rokken moeten kopen wat heel onwerkelijk was voor mij). Maar die opmerkingen blijven nog steeds over mij heen spoelen. En dat blijft inderdaad vervelend.
Ik heb zelf altijd moeten opletten op wat ik at en maakte dan ook altijd opmerkingen naar mensen van nature beetje dun zijn dat ze geluk hebben.
Vind deze blogs wel fijn.
Sorry wilde dit er ook nog bij.
Ik kan me voorstellend dat het echt niet leuk is om zulke opmerkingen te krijgen!
Van nature heb ik helaas al een grove bouw, en heb ik mijn hele leven al moeten opletten op wat ik eet, omdat ik anders echt snel aankom.
In de tijd dat ik ernstig ondergewicht had, kreeg ik dergelijke opmerkingen ook heel veel. Als ik heel eerlijk ben, vond ik ze juist fijn. Een kleine bevestiging dat ik eindelijk het 'dunne meisje' was, in plaats van de 'grote beer', zoals ik vóór mijn eetstoornis altijd werd genoemd.
Ik kan me echter wel voorstellen dat, als het inderdaad je bouw is en je er niets aan kunt doen, het geen fijne opmerkingen zijn. Zelf probeer ik ook altijd uit te kijken dergelijke opmerkingen te maken. Stel dat mensen inderdaad wèl een eetprobleem hebben, dan zou het triggerend kunnen zijn, zoals het voor mij was. Als ze er juist niets aan kunnen doen, dan kan het vervelend zijn. Ik probeer gewoon nooit toespelingen te maken over hoe een ander eruit ziet. Het is namelijk gewoon ook echt niet belangrijk! Laat iedereen maar zien hoe leuk het leven is zonder altijd maar op uiterlijk te letten.
Zeg ik heel dapper, haha. Want nu ik weer wat terug ben gevallen in de eetstoornis en 'slanker' ben dan de rest van de familie, krijg ik constant deze opmerkingen van mijn ouders en zussen. Niet dat ik per se dun ben, maar dat ik wel 'de slankste' ben van allemaal, en dus alles maar kan eten en me nergens zorgen over hoef te maken. uhu...
Aannames, vergelijken: doen "we" te veel, geeft ons niet altijd iets "goeds".
Beetje off-topic, maar deed me denken aan vanuit jezelf waarde (eigenwaarde) kunnen creëren - los van iemand anders. Dus jouw "waarde" als mens hangt niet af van hoe jij je verhoudt ten opzichte van een ander. Daarmee wordt hoe de ander is en wat mensen daar van vinden :) ook een stuk luchtiger.
Zeker de opmerking 'Maar jij kan het hebben' hoorde ik vaak en dat vond ik echt irritant. Ik heb namelijk van mezelf wel een redelijk slank figuur, maar het komt ook door gezond eten. Iedereen kan het áf en toe hebben, maar júist doordat ik verder gezond at behield ik mijn figuur. Het was bij mij niet alsof het me aan kwam waaien.
1. "Je bent zo dun, eet je wel genoeg?"
2. "Echte vrouwen hebben rondingen"
3. "Jij hebt niks te klagen, jij bent dun"
4. "Neem jij de laatste maar, jij kan het wel gebruiken"
5. "Zorg je wel goed voor jezelf?"
6. "Kan jij alles eten wat je wil?"
7. "Ik ben echt jaloers op jouw figuurtje"
8. "Laat mij dat maar dragen"
9. "OMG, jij hebt toch geen vet?"
10. Eet jij weleens fastfood?
1. "Je bent zo dun, eet je wel genoeg?"
Waar bemoei je je mee? Omdat ik er wat slanker uit zie, eet ik gelijk te weinig?
2. "Echte vrouwen hebben rondingen"
Omdat ik zo veel artikelen op internet zag zag over 'plus size' ben ik best onzeker geworden over mijn lichaam. Voor mijn gevoel moest ik ook meer rondingen hebben, maar die heb ik simpelweg niet.
3. "Jij hebt niks te klagen, jij bent dun"
Iedereen heeft zijn onzekerheden. Is welk figuur je hebt het enigste waar je je druk kunt over maken?
4. "Neem jij de laatste maar, jij kan het wel gebruiken"
Ik bepaal zelf wel wat ik eet....
5. "Zorg je wel goed voor jezelf?"
Waarom zou ik slecht voor mezelf zorgen, omdat ik een slank figuur heb?
6. "Kan jij alles eten wat je wil?"
Nee, als ik gif zou eten zou ik ook doodgaan, net als jij....
7. "Ik ben echt jaloers op jouw figuurtje"
Wat moet ik hier op antwoorden? Dankjewel? Ik vind dit altijd zo ongemakkelijk...
8. "Laat mij dat maar dragen"
Hoe zie ik er uit? Als een skelet dat zou in stukken kan breken?
9. "OMG, jij hebt toch geen vet?"
Iedereen heeft vet... Ook ik...
10. Eet jij weleens fastfood?
Ja, en veel ook. Alleen ik kom daar niet van aan. So what?
Ik hoop dat mensen gaan snappen dat iedereen uniek is. Accepteer elkaar en elkaars figuur / uiterlijk. Accepteer vooral jezelf en laat je denken niet door iemand anders beïnvloeden. Wees trots op je eigen lichaam en zorg er goed voor!
ps: sorry dat eerdere berichtje verzond ik te vroeg
Ik zou het juist een compliment vinden als iemand me dun zou vinden!
Alles kunnen eten en niet aankomen?
Dat zou voor mij een oplossing zijn.
Niet voor mijn kernproblemen, maar wel voor mijn coping methode (eten).
Toe kunnen geven aan die coping, zonder zulke heftige gevolgen, ik zou er enorm mee geholpen zijn.
Als ik eerlijk ben begrijp ik niet goed waarom het zo moeilijk is om aan te komen (als je aan wílt komen). Meer en vaker eten! Denk ik dan kort door de bocht. Als je echt wilt aankomen hoef je niet meteen te stoppen wanneer je een vol gevoel krijgt, maar zul je toch steeds een beetje meer moeten eten om daaraan te wennen. Doen dus. Je maag rekt vanzelf mee en je zal binnen enkele dagen al merken dat het makkelijker gaat. Natuurlijk fijn als het aankomen op een gezonde manier lukt, ik juich het toe, maar af en toe een boterkoek tussendoor... lijkt me geen straf. (?)
Bij mij vliegt het gewicht eraan, ook al heb ik volgens het boekje ondergewicht. Ik zou het niet eens redden met een normale eetlijst, laat staan een aankomlijst. Ik kom dan rustig een kilo of 4 aan in een week tijd, waardoor ik ervan in paniek raak en te weinig tijd heb om te wennen aan een ander lichaam. Ik hoor vaak jongeren zeggen dat ze met een aankomlijst maar een halve kilo per week aankomen of moeten komen. Als ik een broodje kaas eet zit er de volgende dag al rustig een halve kilo aan! (dat zit niet in mijn hoofd, maar is een meetbaar feit)
Elk lichaam is dus weer anders. Maar ik frustreer me er wel over als ik dan dit soort artikelen en ervaringen lees. En ik behoor dus ook (sorry) tot de mensen die eerder jaloers zullen zijn op de beschreven situatie in de blog. De meeste vrouwen worstelen ontzettend met hun gewicht en zouden willen afvallen. Een klein deel is gezegend (naar mijn mening) met de bevrijding van die strijd doordat ze van nature dun/slank blijven wat ze ook eten.
Het lijkt me een stuk eenvoudiger om alles te kunnen eten en dan niet eens zoveel aan te komen, dan om af te moeten vallen of voortdurend moeten letten op wat je eet omdat je anders te snel teveel aan komt.
Ik zou liever de strijd voeren om aan te komen en dat ook te willen, dan de strijd om af te vallen.
De opmerkingen in de blog zijn niet altijd beledigend of kwetsend voor mensen, want als ik die opmerking krijg vind ik het juist heel bijzonder omdat ik zelf zoiets anders zie in de spiegel.
Ik vind het ergens ook getuigen van een stukje betrokkenheid als mensen hun bezorgdheid uiten. Ze geven om je en wensen je alle goeds. Dat is toch juist bijzonder? Voor mensen met overgewicht geldt dat toch ook? Dan zullen er ook dierbaren zijn die misschien met je praten en hun bezorgdheid uiten over je gezondheid, ook al is dat soms moeilijk. Zo kan dat dan toch ook gelden voor mensen die ondergewicht hebben of er gewoon dun uit zien? Dat hoeft toch niet als belediging opgevat te worden, maar als een stukje bewogenheid voor elkaar?
@ May: Begrip voor jouw situatie. Wat heb je een lieve en eerlijke reactie geschreven. Iedereen is anders en heeft inderdaad zijn of haar onzekerheden, ontevredenheid en moeilijkheden, ook dunne mensen. Maar niet allen van hen zullen de opmerkingen negatief ervaren zoals in de blog beschreven wordt.
Lieve Laura, ook al kan ik je stukje niet helemaal begrijpen, respecteer ik wat je deelt en dat het voor jou zo is. Jij hebt het zo ervaren, en daar heb je zo te lezen niet zulke positieve herinneringen aan. Ik wil er wat dat betreft ook niks aan bagatelliseren en mijn reactie is dan ook zeker niet als kritiek bedoeld of iets dergelijks. Ik wil niemand voor het hoofd stoten. Ik denk en deel gewoon mee, en belicht mijn eigen ervaringen en visie. Ik vind het vervelend voor je dat je het er moeilijk mee hebt gehad. Ik hoop dat je nu gelukkig kunt zijn met jezelf en je lichaam (en je omgeving), want je bent het waard en je ziet er prachtig uit.
ik ben een tweeling en mijn zus is de dunne en ik de 'mollige' (mijn zus heeft ondergewicht en ik randje gezond, maar zo word het door de omgeving helaas wel omschreven).
maar je moet wel opletten met 'van nature' dun zijn. mijn zus, en iedereen om ons heen, zegt altijd dat ze van nature dun is en alles kan eten wat ze wil. maar dit is niet waar, mijn zus eet gewoon al heel haar leven heel erg weinig. ze eet inderdaad wat ze wil, maar enkel heel kleine porties en gooit altijd en deel van haar eten weg. dus is ze niet echt van nature dun, maar ze moet helemaal geen moeite doen om heel weinig te eten omdat ze totaal niet geintereseed is in eten en het dan ook liever niet doet.
Waarschijnlijk kunnen we wel aankomen door gewoon echt meer te eten, maar ik denk dat het er vooral om gaat dat je daarmee geen mooie vrouwelijke rondingen krijgt. Als ik aankom gaat alles naar mijn buik, mijn vrouwelijke rondingen blijven redelijk hetzelfde. Daar kan ik best wel onzeker over zijn of jaloers op anderen, omdat dat gewoon iets is waar je niks aan kan veranderen.
Ik word echt enorm boos van jouw berichtje. "Gewoon meer en vaker eten". Ik ben iemand die elke dag 12 eetmomenten heeft, brood dubbel belegd, waar volle melk, volle kwark, avocado's en noten vaste prik zijn, en waarbij lepelen uit een pot pindakaas geen zak uitmaakt.
Je maag rekt vanzelf mee? Niet, dus. Ik eet tot het punt dat ik het nog net binnen kan houden. Elke dag is voor mij een strijd. Uitslapen kan niet, omdat ik dan niet al mijn eten naar binnen krijg.
Ik probeer al 3 maanden aan te komen, en er is nog geen gram bij. Ik fiets niet meer, doe alles met de auto, ik drink vruchtensap en wijn en ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen. Ik heb begeleiding van een diëtiste en die snapt ook niet waarom ik niet aankom.
Voor mij is eten elke dag een hel. Elk eetmoment, moet ik eten terwijl ik vol zit. Doorgaan terwijl ik misselijk ben. Want als ik luister naar mijn hongergevoel, vliegt het gewicht eraf.
En dan krijg ik continu opmerkingen van mensen over mijn lichaam. "Jij weegt ook niks", "eet jij wel eens wat?"... Totdat ze me zien eten: "Hoe kan jij dat eten en niet aankomen?"
Ik heb zelfs medicatie geslikt, waar de meeste mensen tig kilo van aankwamen. Echt tientallen kilo's. GEEN GRAM.
Dus waar jij van droomt, prima. Je mag het zo hebben van me. Ik droom van een dag dat ik NIET door hoef te eten als ik misselijk en vol ben. Een keer kipfilet op brood. Een keer kunnen uitslapen.
Jammer dat je zo vanuit je woede reageert. Iedereen is vrij zijn of haar ervaring te delen, en ik heb dat zo respectvol mogelijk getracht te doen.
Net als jij heb ook ik mijn eigen persoonlijke frustraties. Ik zou ook kunnen schrijven hoe mijn dagen eruit zien wat het tot een hel maakt. Maar ik respecteer het feit dat ieder zijn of haar kruis draagt. Daar wil ik niet over oordelen. Ik deelde slechts mijn visie en worsteling, en ik dacht dat het juist op dit forum mogelijk zou zijn om je aanvaard en vrij te voelen zo lang je respectvol en vriendelijk met elkaar om kunt gaan, met af en toe een knipoog met humor tegen de zwaarte die we als bezoekers allemaal wel voelen denk ik.
Betrokkenheid en bewogenheid van anderen kun je ook leren waarderen, mensen hebben over het algemeen het beste met je voor en willen je niet kwetsen.
Misschien kan je diëtiste andere voedingsmiddelen voorschrijven, of extra calorierijke bijvoeding via de huisarts. Ook al komen goed bedoelde adviezen of reacties niet altijd goed aan, zo blijkt. Ik heb niemand voor het hoofd willen stoten.
Jammer dat het zo negatief bij je binnen is gekomen. Dat is zeker niet mijn intentie geweest. Dat is het nadeel van woorden op papier. Dan hoor je iemands intonatie en bedoeling niet goed. Ik heb mijn best gedaan me te verplaatsen in de situatie en leef daarin ook met je mee, ook al is dit best moeilijk voor mij vanwege mijn eigen hel. Ik had gehoopt tot wederzijds begrip te komen, ook voor de kant die ik dagelijks ondervind. Want iedereen is anders en strijd op zijn of haar eigen manier een zware strijd, ook al is die verschillend, en dat mag ook.
Ik wens je veel sterkte en kracht toe en hoop dat er spoedig een weg naar een fijn, vrij en gelukkig leven voor je mogelijk is, want dat gun ik je van harte.
Dat is inderdaad frustrerend. Bij mij gaat het ook snel op mijn buik zitten en soms wat op mijn dijen, terwijl ik liever wat stevigere billen en borsten zou willen hebben. Die onzekerheid ken ik absoluut. Ik kan echt een buikje hebben alsof ik in verwachting ben terwijl ik gewoon normaal heb gegeten, vooral tijdens het aankomen gaat alles op mijn buik zitten. Ik hoop dat het zich uiteindelijk toch wat meer zal verspreiden op een gezonde manier wanneer het eetpatroon langere tijd gezond en stabiel kan blijven.
Ook al is elk lichaam en elke bouw verschillend, hoop ik dat het voor jou met de tijd ook zal komen waar je het graag zou zien. Het heeft soms tijd nodig voordat het zich wat beter verdeelt over het lichaam. Ik snap dat daar geen garantie voor is. Aan je bouw kun je niet veel veranderen. Door mijn smallere heupen zet mijn buik sowieso meer uit naar voren i.p.v. wat meer naar de zijkanten, dat is altijd zo geweest, en zo heeft iedereen wat denk ik.
Geef jezelf de tijd, dat probeer ik ook te doen. Ik hoop dat we onszelf snel kunnen leren zien zoals we zijn; goed genoeg!
Sorry voor mijn felle reactie, en bedankt voor jouw respectvolle reactie. Het was mijn frustratie van de afgelopen maanden die er even uit kwam. Niet helemaal eerlijk naar jou toe.
Zonde eigenlijk. Ik worstel met het ene uiterste, jij met het andere. Het lijkt soms zo oneerlijk verdeeld hè...
Ik wil jou ook veel sterkte met jouw strijd wensen. Dat waar jij mee moet dealen is zeer zeker óók niet makkelijk.
Ik kreeg en krijg ook vaak opmerkingen. Het is nu eenmaal mijn bouw, en ik kon vroeger veel eten zonder aan te komen.
Zoals jullie vast wel bezeffen heeft een eetstoornis niet alleen met je gewicht te maken, meer met je lichaamsbeleving en emoties.
Dus "makkelijker" maakt dit het er ook niet op.
Ik vind bovenal dat herkenbaar, dat er een soort tendens bestaat, dat normaal of overgewicht tegenwoordig een beetje wordt opgehemeld. Dat is goed, dat mag, maar tegelijkertijd is iedereen vrij om opmerkingen te maken en commentaar te geven aan dunne mensen, simpelweg vanuit een soort jaloezie en frustratie. Let me tell you, een dunne bouw is echt niet zo makkelijk als dat het lijkt.
En zo simpel als, dan eet je meer of meer vetten, zo werkt het niet. Er is ook nog zoiets als gezondheid, en dat is voor mij in ieder geval ook van belang. Ik ga mezelf niet volproppen met roomboter. Ik ben tevreden met mijn lichaam, het is mijn bouw en mooi zoals het is.
Ik denk vooral dat een aantal van de bovenstaande opmerkingen vervelend kunnen zijn omdat mensen met zulke opmerkingen soms lijken te zeggen dat een dun persoon niet goed (genoeg) voor zichzelf zorgt en zichzelf verwaarloost of ongezond bezig is. Ik heb daar persoonlijk geen ervaring mee maar zie het dichtbij bij een neefje met een stofwisselingziekte. Hij eet heel veel, drinkt 3 flesjes nutri op een dag, doet ontzettend zijn best en blijft mager. Voor hem is eten wel degelijk een straf, er gaat veel tijd zitten in het eten maken en het eten zelf waarin hij liever buiten speelt, en hij moet dooreten tot hij zich er fysiek onprettig bij voelt. Mijn tante krijgt veel van het soort opmerkingen als in deze blog te horen over hem en voelt zich daardoor soms een slechte moeder. Ik kan me best voorstellen dat zulke opmerkingen frustrerend zijn voor haar, en als mijn neefje wat ouder is ook voor hemzelf. Hij zorgt immers wel goed voor zichzelf, maar het is hem gewoon niet aan te zien.
Je schrijft dat jij de bovenstaande opmerkingen als een compliment zou zien en dat kan ik me ook wel voorstellen. Andersom fleurt mijn tante op als ik haar vertel dat mijn neefje wat bollere wangen heeft gekregen, maar ik kan me voorstellen dat iemand die zichzelf te dik vindt met zo'n opmerking niet heel blij zou zijn. Ik denk dat het gras in dit geval bij de buren misschien 'gewoon' groener is, maar dat uiteindelijk de meeste mensen gewoon een gemiddeld lichaam willen...
Maar voor mij is dit niet herkenbaar .. Ik ben nooit dik geweest ,gewoon normaal maar ik heb nu een eetstoornis en ik zou willen dat ik alles kon eten zonder aantekomen, want zelf heb ik nu een wat vrouwelijker figuur gekregen vooral met in mijn ogen grote billen en ik vind ze vreselijk!
Maar als ik dit blog zo lees, begrijp ik dat zo dun zijn ook niet ideaal is en dat iedereen wel iets heeft om onzeker over te zijn.
Maar dit bedoel ik totaal niet rot maar ik zou als het kon graag met je willen ruilen want ik kom nu van alles aan de laatste tijd , als ik meer eet maar als minder eet ook en dat is zo verwarrend en ik zou willen dat ik daar vanaf ben.
Ik kan me gewoon zo slecht voorstellen dat het verhaal over het hier en nu gaat. In mijn ogen zie je er helemaal niet dun uit.
Daarbij...wat is dun? Waarmee vergelijken mensen het? Immers kan een BMI wel te laag zijn, het uiterlijk kan er prima uitzien. Evenzo andersom.
Vrouwen, we blijven moeilijke exemplaren.
@Laura: Idee voor een volgende blog wat jij dan zegt in dat soort gevallen?
helemaal eens met je. Op mijn huidige werkplek weet niemand van mijn eetstoornis. Ik weet dat ik nog moet bijkomen: voor een gezond lichaam, menstruatie, energie. Maar er zijn steeds mensen die zeggen dat ik zo'n mooi lijntje heb, het perfecte figuurtje. Waarom zou ik dan mijn best doen om aan te komen? Wat gaan ze dan wel niet denken? Zo lastig!
Je ontkomt niet aan dit soort opmerkingen; dan ben je te dun, dan ben je te dik, dan zie je er moe uit of dan zie je er juist goed uit enz, enz.Iedereen krijgt er wel mee te maken.
Als je van jezelf weet wat en wie je bent en je staat ervoor ,dan doet het er niet meer(zo veel) toe wat anderen zeggen.Je kunt anderen niet veranderen, je moet zelf de verandering zijn.
In de praktijk blijkt dat toch lastig soms. Ik ben altijd (al) de dikkerd geweest. Het liefst zou ik ook van nature dun willen zijn omdat dat in mijn ogen bijna alleen maar voordelen heeft. Maar tijdens mijn ES-periode heb ik ook wel te maken gehad met opmerkingen als in: "Je moet meer eten", "nou, jij eet ook alleen maar sla" etc. Dus ik kan me ook wel de andere kant voorstellen.
Mensen beseffen vaak niet hoe erg ze mensen kunnen raken door (ongevraagd) opmerkingen te maken over het uiterlijk van een ander.
"Heb jij soms anorexia?"
"Je moet wel eten hoor"
"Jezus, moet je die benen zien"
"Jij hebt niet eens een kont"
"Als ik blaas val jij zo om"
"Jij kan tenminste eten wat je wilt"
"Je mag ook wel eens zondigen hoor"
Ik kreeg hier echt een minderwaardigheidscomplex van. Nooit stond ik er bij stil dat die opmerkingen vaak van dikkere mensen kwamen en er misschien ook jaloezie speelde. In ieder geval ben ik nu blij met mijn maat 38 en dat die opmerkingen sindsdien zijn opgehouden!
sorry maar ik kan hier geen medelijden mee hebben terwijl ik ongeveer dezelfde bouw heb als laura en vroeger ook een dunne puber was. prima dat je geen es hebt gehad maar probeer er dan ook vooral niet over mee te praten.
het is toch niet leuk als je eruit ziet als een kind en dat goed realiseerd terwijl je intussen een vrouw voelt! dun is niet persee iets goeds of moois. iedereen heeft zijn eigen mening. hoezo mag laura niet over dit soort dingen praten als ze geen es heeft gehad? ik ben zelf aan het einde van het herstelprocess van anorexia en omdat mijn beeld over dun zijn is veranderd herken ik me heel erg hierin en vind ik het een erg fijne blog! en bovendien is honger hebben net zo vervelend als vaak heel vol zitten!
btw ik ben nog slanker dan jij en heb geen borsten de kleinste bh is te groot pff
vrouwelijk voelen word wel moeilijker daardoor maar moet een weg vinden om door te gaan super mooi hoe je dit geschreven hebt !
Mensen laten zich over het algemeen leiden door wat ze zien; Iemand is dun --> oh die zal wel weinig eten of misschien wel een eetstoornis hebben.
Iemand is dik --> die eet zeker veel te veel en sport te weinig.
Hoewel moeilijk, probeer je er niets van aan trekken. Als jij je goed voelt, dan maakt de rest niets uit!