Eetstoornis is meer dan een documentaire

 

Ik houd niet van winkelruiten. En niet van waterplassen en autoramen. Spiegels zijn al helemaal uit den boze. Ik hoef maar een glimp van mezelf op te vangen, of er zit een duiveltje op mijn schouder die van alles in mijn oor fluistert. Hoe ik weet dat het een duiveltje is? Nou, objectief gezien kan hij niet de waarheid spreken. Met een lengte, broekmaat en gewicht is het - lijkt me - onmogelijk om te dik te zijn.

En toch hoor ik ik dat. De hele dag. Bij elke blik in een winkelruit, waterplas, autoraam en spiegel. ‘Mijn benen zijn echt gigantisch dik'. ‘Jeetje, je hebt echt een buikje gekregen zeg'. ‘Je kont is echt groot geworden, vies vet varken'. ‘Mijn spieren zijn weg... Zoveel vet!'. ‘Je ziet er niet meer slank uit. Je bent gedoemd om moddervet te worden. De oplettende lezer ziet dat deze gedachten op twee manieren zijn geformuleerd. De ene keer is het een gedachte die van binnen komt: ‘Mijn benen zijn dik'. De andere keer wordt er iets tegen mij gezegd: ‘Je kont is belachelijk groot geworden, vies vet varken'. Het loopt door elkaar, zo erg is het verweven met ‘mij'.

meisje
Bron

Deze week zag ik de documentaire ‘Emma wil leven'. Extreme ellende: een hoopje verdriet dat niet meer kon lopen en nauwelijks kon praten, maar vooral niet kon eten. Wetend dat ze de dood in de ogen keek, lukte het haar niet. Toen ze voor het leven koos, was het te laat. Haar lichaam was ernstig beschadigd en kon niet meer voor haar vechten. Emma overleed op 18 jarige leeftijd. Ik was geschokt door dit verhaal, en met mij heel Nederland. De ernst van de ziekte anorexia is zonder twijfel duidelijk geworden. Wetend dat je op het randje van de dood balanceert en dan nóg niet kunnen eten.

Maar iets in mij schreeuwt: ‘NEE!'. Nee, BNN! Nee, Nederland! Nee, iedereen die de documentaire ziet! Hoe heftig en waar dit verhaal ook is, het is niet het complete verhaal. Het is het topje van een ijsberg die zoveel groter is dan wij ons beseffen, zoveel groter dan we misschien wel willen weten. Want naast die vrouwen en mannen die extreem dun zijn en anorexia hebben, gaan er nog zoveel meer gebukt onder de ellende van een eetstoornis die minder zichtbaar is. Boulimia, Binge Eating Disorder, Eetstoornis Niet Anders Omschreven. Minder zichtbaar, soms onzichtbaar, maar niet minder ernstig. Hun lichaam laat van buiten misschien weinig zien, maar van binnen gaan ze kapot, lichamelijk en geestelijk. Hun leven is gevuld met eenzaamheid, wanhoop en verdriet. Een eetstoornis gaat over zoveel meer dan eten, gewicht en afvallen. 

En hoewel ze niet zo mager zijn als Emma, lopen ze wel degelijk het risico om te overlijden aan de gevolgen van hun ziekte. Mocht ze dit bespaard blijven, dan liggen er talloze andere problemen op de loer. Onvruchtbaarheid, botontkalking, onherstelbare schade aan het verteringsstelsel, stemmingswisselingen, depressie, hartstilstand of zelfdoding. Het zijn mensen zoals jij en ik. Jong en oud, man en vrouw, dik en dun, die elke dag strijden tegen een ziekte die eetstoornis heet.

emma wil leven

Zelf ben ik sinds een poosje weer op de weg terug. Ik eet weer brood en smeer er soms zelfs bleg op dat ik lange tijd eng vond. De WC krijgt geen extra bezoekje meer na een maaltijd. Ik schrijf het in twee zinnen op, maar deze overwinningen staan voor maanden vechten. Maanden vol verdriet, eenzaamheid en wanhoop. Ik ben van normaal- naar ondergewicht gegaan en van ondergewicht naar extreem gespierd. Ik heb dagen boven de WC gehangen en geleefd op rauwe groenten, yoghurt en fruit. Ik heb gelogen om mijn geheim te bewaren, ben eenzaam geweest en heb mijn lichaam pijn gedaan. Nu ik het schrijf, lijkt het bijna een ander leven. En toch is het waar, dit was mijn leven. Ondertussen schijn ik er redelijk normaal uit te zien. Je begrijpt dat ik dat vertaal als ‘moddervet'.

Buitenstaanders zullen niet snel vermoeden dat ik een (ex)eetstoornispatiënt ben. Toch moet ik nog steeds iedere dag vechten. De strijd van binnen is nog niet gestreden. Ik heb er niet voor gekozen om ziek te worden, maar vecht nu wel iedere dag om te blijven kiezen voor herstel. Dankzij veel lieve mensen in mijn omgeving en vele pogingen om hulp te krijgen, ontwikkel ik steeds meer kracht om te blijven vechten. De hoop op genezing blijft groeien. De strijd is er nog elke dag. Ik weet dat duizenden mensen - het onzichtbare deel van de ijsberg - hetzelfde gevecht voeren, iedere dag opnieuw. Ik heb het geluk dat mijn wens om te leven op tijd kwam, in tegenstelling tot bij Emma. De kans op genezing begint bij herkenning. Laten we zoveel mogelijk mensen met een (verborgen) eetstoornis de kans geven om te leven. Strijd jij mee?

 

Gerelateerde blogposts

Reacties

Anoniem - Donderdag 24 november 2016 13:06
Mooi geschreven en zó waar. Je kan niet alleen doodgaan aan een eetstoornis met bmi -63. Dat kan ook op een gezond of overgewicht.
Jk - Donderdag 24 november 2016 13:07
Precies dit!
X - Donderdag 24 november 2016 13:11
Heel mooi beschreven. Vind ook knap hoe je refereert naar de ijsberg en dat de buitenwereld vaak alleen het topje kent;) Wens je veel goeds toe in je herstel! X
Mar - Donderdag 24 november 2016 13:18
Mooi geschreven! Ik dacht precies hetzelfde.
Me - Donderdag 24 november 2016 13:38
Zo waar! Emma bleef heel vrolijk op de documentaire, maar er zit vooral veel strijd in de eetstoornis. Dat zag ik helemaal niet terug. Daar gaat het juist om.Wel knap dat ze positief blijft. Maar het lijkt alsof ze mooi weer speelt...
Me - Donderdag 24 november 2016 13:43
Ik bedoel ik vind het zo knap dat ze zo een doorzettingsvermogen heeft. Maar de hele strijd in de eetstoornis werd niet vertoond, terwijl het volgensmij daar juist om gaat.
Mir - Donderdag 24 november 2016 13:52
Precies wat jij omschrijft met topje vd ijsberg, is wat ik dacht na het zien van de docu. Echt verschrikkelijk voor Emma, en vele anderen maar er is zoveel onzichtbaar leed, verdriet en pijn. Eenzaamheid. Allerlei varianten van eetstoornissen, maar is niet altijd zichtbaar omdat de mensen in kwestie of "op gewicht" zijn of zelfs overgewicht hebben. De eetstoornis draait niet alleen maar om de weegschaal, afvallen en eten. Het behelst nog zoveel meer. Dat is ook wat het juist nog zoveel moeilijker maakt..
En als je zwaarder bent, wordt het zelfs afgedaan als niet zeuren, maar gezonder eten/leven en meer bewegen.
m - Donderdag 24 november 2016 13:55
super mooi en helemaal mee eens
jammer genoeg heb ik precies hetzelfde maar door de documantaire voel ik kracht om te strijden tegen deze ziekte omdat wij allemaal maar een mens zijn en iedereen is stuk voor stuk uniek(L) prachtig geschreven heel veel liefde en kracht toegewenst je kan het💪🍀
just me - Donderdag 24 november 2016 14:11
Mooi en o zo waar! Goed geschreven!
Het is i.d.d zo dat er weinig of eigenlijk niets over boulimia, binge eating wordt verteld
en altijd alleen maar over anorexia.
--- - Donderdag 24 november 2016 14:25
heel mooi geschreven. Ik durf het alleen nog niet te delen... ook al zegt een kant van mij toch weer wel.

lovexdancing - Donderdag 24 november 2016 14:25
Prachtig geschreven!!
Floor* - Donderdag 24 november 2016 14:44
Mm, maar deze docu laat mensen wel heel goed zien hoe heftig de strijd is met Anorexia, en hoewel ik wel begrijp wat je zegt: de eerste stap moet toch ooit gezet worden. In tot op het bot was ook gewoon een meisje met een gezond gewicht: en in deze docu toevallig niet.
En ja ze was echt héél extreem, maar volgens mij was het hele punt van de docu dat het iedereen kan overkomen, en dat het veel meer is dan "gewoon een boterham eten" en dat het écht dodelijk is. En het lijkt mij goed dat dat punt wordt gemaakt, want ik heb nog nooit eerder een docu gezien over anorexia waarbij dit zo mooi en helder naar voren kwam.
Pieter - Donderdag 24 november 2016 14:52
Beleg*
M.L. - Donderdag 24 november 2016 15:00
Dankjewel voor deze blog. Want inderdaad hoe ernstig waar en naar Emma's verhaal is. Er zijn veel meer mensen met een andere (onzichtbare) eetstoornis en daar heeft de buitenwereld nog veel over te leren.
En ook anorexia begint minder zichtbaar. Het zou fijn zijn als een eetstoornis in begin stadium eerder wordt herkent en erkent om een scenario zoals Emma is overkomen te voorkomen. Dus daar zou het ook op tv meer over moeten gaan!
Daniëlle - Donderdag 24 november 2016 15:19
Heel mooi geschreven en zo herkenbaar! Als ik terug kijk op mijn verleden, zie ik echt een ander leven dan nu. Ik ben blij wat ik bereikt heb en weet zeker dat jij dit ook kan. Je mag trots op jezelf zijn waar je nu staat en heb vertrouwen in jezelf, dat heb ik ook in jou!
Black Tiger - Donderdag 24 november 2016 15:25
Zet em op!
N.I.91 - Donderdag 24 november 2016 15:42
Ik ben het met je eens Floor.
Daarbij vind ik ook dat ze niet alleen mooi weer speelde, maar dat in meerdere scenes heel duidelijk haar strijd naar voren kwam.
Anne 93 - Donderdag 24 november 2016 16:00
Dankjewel voor deze blog!!
Lucy - Donderdag 24 november 2016 16:02
Mooi geschreven Mieke! En helemaal eens :)
Lotte - Donderdag 24 november 2016 17:03
Heel mooi verwoord. Dank je wel hiervoor! Dit houd me al dagen bezig..
Charlotte - Donderdag 24 november 2016 18:14
Helemaal mee eens dit en precies wat ik dacht!!
Anoniem - Donderdag 24 november 2016 18:29
Heel mooi beschreven! Ik krijg er kippenvel van!
Ben het ook helemaal met jou eens dat iedere eetstoornis je kapot kan maken! Dit is niet altijd te zien aan de buitenkant!
Laura V - Donderdag 24 november 2016 18:32
Prachtig geschreven Mieke, ik ga volledig in op wat je schrijft! Het is jammer om te zien dat onzichtbare stoornissen en problemen nog steeds veel te weinig aandacht krijgen. Hopelijk kunnen platformen als onder andere Proud2Bme hier verandering in brengen :)
Franka - Donderdag 24 november 2016 18:47
WANNEER KOMT ER EEN DOCUMENTAIRE OVER ONZICHTBARE EETSTOORNISSEN ? Dit verdient veel meer AANDACHT !!!!!!
Ik vind het persoonlijk te vaak en teveel over anorexia gaan ......
Anoniem - Donderdag 24 november 2016 19:20
Fijn om te lezen dat ik niet de enige ben die dit lastig vond!
B - Donderdag 24 november 2016 19:31
Heel goed geschreven!
Realist - Donderdag 24 november 2016 19:33
Ik snap heel goed wat je probeert te zeggen over onzichtbare eetstoornissen en dat er ook aandacht naar andere eetstoornissen zou moeten gaan in het algemeen en dat daar ook meer voorlichting over zou moeten zijn.

Allen is dat bij deze docu niet relevant. Dit is het verhaal van Emma, hoe zij heeft gestreden. En zij had anorexia dus gaat het over anorexia en verder geen andere eetstoornissen.
mrs.doubtfire - Donderdag 24 november 2016 21:32
Ik liep hier al twee dagen mee rond, dankjewel voor deze blog!
V. - Donderdag 24 november 2016 21:40
Ik snap het nut van deze blog eigenlijk niet. Dit ging niet alleen over anorexia, maar ook over Emma. Over hoe ze was, hoe ze werd en hoe ze stierf. Emma had toevallig anorexia en geen andere eetstoornis en deze documentaire was haar wens, dus waarom nou weer dit? Het is vast geen kritiek maar het komt gewoon heel naar op mij over. Natuurlijk moet er aandacht besteed worden aan onzichbare eetstoornis maar nu wordt er gedaan alsof deze documentaire alleen maar over een eetstoornis gaat terwijl dat niet zo is. Je zag haar strijd, haar persoonlijkheid, haar vechtlust en haar wil om te leven. Zoals ik al zei, dit ging niet alleen over haar ziekte maar het was ook haar wens om dit allemaal vast te leggen. Die wens is een doodswens geworden en ik vind het gewoon echt verkeerd gekozen het nu op deze manier neer te zetten.
Debbie - Donderdag 24 november 2016 21:40
Helemaal waar! Ik miste in de documentaire eigenlijk waarom ze een eetstoornis ontwikkelde en wat er nog meer achter zit dan alleen maar "ongezond dun" zijn.. Fijn dat jij hier de aandacht op vestigd!
TheQueenBee - Donderdag 24 november 2016 22:26
ontzettend goed gezegd
Anoniempje - Donderdag 24 november 2016 23:30
Dit is exact mijn frustratie waar ik al 2 dagen mee loop. Ik zelf heb al jaren boulimia en hoe zeer de Docu mij aangreep omdat ik de gedachten van Emma helaas maar al te goed begrijp, toch voelde ik vooral ook woede en daar voel ik me schuldig over. Vooral toen collega's het onder de boterham nodig vonden uit te diepen hoe het toch mogelijk is om zo dood te gaan. Van binnen schreeuwde ik dat ze eens moesten weten... En dat door de Docu met alle respect wel weer het idee is uitgedragen dat iederen met een eetstoornis er zo uitziet. Elke dag lijden en strijden in stilte en onbegrip... Vooral in deze tijd van het jaar.
Anne-Maria - Vrijdag 25 november 2016 00:14
Dit. Het zegt zo raak wat ik denk. Dankjewel, ik ga het mss delen.
Carmen - Vrijdag 25 november 2016 18:10
Echt heel goed geschreven. Ik hoop dat je dat zelf ook voelt, het is wat veel mensen gedacht hebben en niet (zo) konden verwoorden.
xx
Petra - Zaterdag 26 november 2016 08:50
Precies mijn reactie na het zien van de docu!!!!!!!! AUWWWWWW
Mijn strijd is dezelfde, al 30 jaar lang.
Sterkte wens ik allen hier in die strijd.
JKS - Zaterdag 26 november 2016 10:32
Ik vind het zo ontzettend kut om te zeggen dat ok een van de mensen ben die nog steeds in haar eentje aan t strijden is.. Ik ben niet in behandeling, EDNOS is geen echte eetstoornis en mijn gewicht zit nog steeds boven t gezonde gewicht.

Niemand weet ervan en ik voel me alleen. Hulp zit er ben ik bang nog niet in :(
Ellie-x - Zaterdag 26 november 2016 16:50
Hele mooie blog!
Ik vond de docu zeer aangrijpend en ik vind het goed dat ze 'm gemaakt hebben. Ik heb verder ook green kritiek op de docu (zeg ook niet dat jij dat hebt!) Maar daarnaast ben ik het er helemaal mee eens dat er meer op tv zou mogen komen over onzichtbare eetstoornissen. En ook over de achterliggende oorzaken bij eetstoornissen, wat in deze docu (nogmaals, geen kritiek) niet zo naar voren kwam.