'Misschien moet je eens met iemand gaan praten', is misschien wel iets wat je meerdere keren gehoord hebt van mensen uit je omgeving en misschien heb je het ook weleens tegen jezelf gezegd. Mensen die kampen met een eetstoornis vinden het vaak heel lastig om hulp te vragen, laat staan om hiervoor naar de huisarts te gaan. Schaamte speelt hierbij vaak een rol maar ook het gevoel dat problemen niet ernstig genoeg zijn. Wanneer je op het punt hebt gestaan om hulp te vragen om van je eetstoornis af te komen, heb je jezelf wellicht al allerlei dingen afgevraagd. Misschien was het antwoord op deze vragen ook een reden om het (nog) niet te doen, of worstel je er nog mee...

Het is belangrijk om niet (te) lang alleen met je eetstoornis rond te blijven lopen. Het wordt namelijk niet makkelijker en je gaat dan misschien sneller achteruit. Zowel als lichamelijk als op psychisch vlak. Hulp is ontzettend belangrijk en veel meiden die achteraf terugkijken op hun eetstoornis en inmiddels weer gelukkig zijn zonder problemen met eten, hebben spijt dat ze niet eerder hulp hebben gezocht. In deze blog beantwoord ik vanuit mijn eigen kennis 5 vragen over hulp bij een eetstoornis.

Bron

1. Wanneer heb je hulp nodig?
Veel mensen die problemen hebben en ook veel meiden met een eetstoornis gaan niet zo snel naar de huisarts om hulp te zoeken. Dit komt vaak doordat ze denken dat hun problemen niet erg genoeg zijn voor hulp, doordat ze niet weten wat ze kunnen verwachten of omdat problemen op de een of andere manier een 'veilige' wereld zijn geworden en dat zij geen hulp willen. De eerstgenoemde reden kan nogal een probleem vormen. Wat als je eigenlijk wel echt hulp nodig hebt en dit zelf niet in ziet? Of dat je bang bent dat je hiervoor afgewezen wordt en geen hulp krijgt? Ik probeer antwoord te geven op de vraag wanneer je hulp nodig hebt, maar allereerst wil ik benadrukken dat je altijd om hulp kan en mag vragen als je niet lekker in je vel zit, het je niet lukt om alleen om te gaan met je problemen en ze op te lossen. Je hoeft geen ondergewicht te hebben om hulp te vragen. Je hoeft niet allerlei destructieve dingen te doen voordat je hulp verdient.

Wel is het soms zo dat je bepaalde verschijnselen of problemen moet hebben voor een bepaalde behandeling of opname, maar het betekent niet dat het eerst altijd slechter moet gaan voordat je überhaupt met iemand mag gaan praten. Het is juist goed als je er vroeg bij bent en hulp zoekt om ergere problemen te voorkomen. Wanneer je dan naar de huisarts gaat kunnen jullie samen kijken naar passende hulp op dat moment.

Wanneer problemen de overhand krijgen, je niet lekker in je vel zit en merkt dat problemen het dagelijks leven beïnvloeden ondanks dat je misschien wel gewoon werkt of naar school gaat, heb je echt hulp nodig. Zeker wanneer steun en hulp uit je omgeving niet genoeg is. Het gaat hierbij niet om dat je een dagje niet meer weet waar je het moet zoeken omdat je je zo rot voelt, maar wel als dit aanhoudt voor langere tijd. Het is niet zwak. Iedereen heeft weleens hulp nodig en dit erkennen en actie ondernemen laat alleen maar zien dat je sterk bent en verantwoordelijkheid neemt voor je eigen leven. Je wil er iets aan doen. Lees ook eens onze blogs over een nep eetstoornis en jezelf serieus nemen.

2. Waar moet ik heen als ik hulp wil?
Wanneer je (psychische) hulp wil, kun je naar de huisarts voor een verwijzing naar een psycholoog, psychiater of diëtist. Dat klinkt misschien een beetje vreemd omdat de huisarts bij velen bekend staat om ziektes en lichamelijke problemen, maar hij/zij kan jou wel doorverwijzen. Je kunt zelf al een beetje uitzoeken wat voor hulp er vaak geboden wordt bij jouw problemen en wat jouw voorkeur heeft. Dit kun je dan ook aangeven. Samen met je huisarts kun je onderzoeken wat jij nodig hebt en wat de mogelijkheden zijn. Je hoeft geen vooronderzoek te doen hoor, maar soms kan dit fijn zijn om er al iets over te weten. Lees ook eens onze blog over redenen om hulp te zoeken.

3. Welke hulpvormen zijn er?
Wanneer je therapie overweegt, heb je misschien bepaalde beelden in je hoofd van hoe dat er dan uit zou zien en wat voor therapie dat zou zijn. Er zijn heel veel verschillende therapieën als het gaat om eetstoornissen en je kunt ook op verschillende plekken terecht. Je kan namelijk terecht bij een instelling die speciaal gericht is op eetstoornissen zoals Centrum Eetstoornissen Ursula in Leiden, maar je kunt ook naar een andere GGZ instelling. Ook kun je terecht bij vrijgevestigde psychologen die verschillende therapieën geven die soms wat minder gericht zijn op het eten maar meer op de problemen rondom zelfbeeld en andere problemen die achter de eerstoornis kunnen liggen. Soms denken meiden die een eetstoornis hebben ook direct dat hulp vragen betekent dat ze opgenomen worden in een kliniek. Dit hoeft helemaal niet zo te zijn. In sommige gevallen is opname op dat moment het beste, maar er zijn veel meer andere therapieën zoals cognitieve therapie, creatieve therapie, groepstherapie, PMT, Multi Family Therapy, ambulante hulp, sociale vaardigheidstraining, hulp van een diëtiste, zelfhulpgroepen en lotgenoten contact. Er zijn dus veel mogelijkheden en soms is een combinatie van verschillende therapieën ook behulpzaam. Bekijk ook eens deze blog over verschillende hulpvormen en bekijk hier het hulpaanbod bij eetstoornissen.

Bron

4. Kan ik hulp zoeken zonder dat mijn ouders het weten?
Er bestaan veel vragen rondom hulp vragen zonder dat je ouders hiervan op de hoogte zijn. Dit is vaak een drempel voor kinderen en jongeren met psychische problemen die wel hulp zouden willen maar niet willen dat hun ouders dit weten. Wanneer je jonger bent dan 12 jaar, beslissen jouw ouders over een medische behandeling. Je ouders moeten ook toestemming geven voor een behandeling. Natuurlijk mag jij dan ook aangeven hoe jij hier over denkt en kunnen jullie hier over in gesprek gaan. De hulpverleners moeten jou sowieso uitleg geven over de behandeling die je zal krijgen. Wanneer je tussen de 12 en 15 jaar bent, heeft een hulpverlener toestemming nodig van jou en je ouders voordat de behandeling gestart wordt. Wanneer het noodzakelijk is, is alleen jouw toestemming ook voldoende. Wanneer je ouders een beslissing moeten nemen over jouw behandeling, is de hulpverlener verplicht de informatie te geven die hiervoor nodig is. Wanneer informatie niet belangrijk is om deze beslissing te nemen, mag de hulpverlener dit ook verzwijgen. Bij deze leeftijdscategorie is het wat ingewikkeld omdat een arts zelf een inschatting moet en kan maken van de situatie en op basis hiervan kan beslissen.

Wanneer je hier moeite mee hebt, is het goed dit aan te geven bij je huisarts of psycholoog om samen te kijken en te beslissen over wat wel en niet verteld moet / kan worden. Wanneer je 16 jaar bent of ouder, mag je zelf beslissen over je behandeling en wordt je gezien als meerderjarig. Jij beslist zelf of een hulpverlener iets over jouw gezondheidstoestand mag vertellen aan je ouders. Wel is het hierin belangrijk om ook naar het advies van een arts of hulpverlener te luisteren. Natuurljk zijn er altijd uitzonderingen. Bij ernstig gevaar kan een arts de geheimhouding doorbreken of een cliënt dwingen voor behandeling. Twijfel je of wil je precies weten wat dit voor jou betekent? Vraag het aan je huisarts of psycholoog. Lees ook eens deze blog over de zwijgplicht. 

5. Moet ik mijn behandeling zelf betalen?
Of je jouw behandeling zelf moet betalen, is afhankelijk van verschillende factoren. In veel gevallen wordt een deel vergoed door de zorgverzekering maar dit hangt af van het soort verzekering dat jij hebt. Daarnaast heeft het ook te maken met de hulp je die kiest (alternatieve hulp wordt vaak niet vergoed), het land waar je woont (in België is de wetgeving anders), etc. Vaak wordt wel een deel betaald maar je hebt wel een eigen risico voor zorg en hulp en dit betekent dat je vaak een deel van je behandeling zelf moet betalen. In Nederland wordt de behandeling van kinderen en jongeren onder de 18 jaar vergoed. Sinds 2015 valt bijna alle zorg aan kinderen tot 18 jaar onder de Jeugdwet. De gemeente is verantwoordelijk voor de beschikbaarheid, toegang en kwaliteit van hulp voor jongeren met psychische problemen en stoornissen. Wil je meer specifieke informatie hierover? Dan kan je het beste contact opnemen met jouw zorgverzekering.

Heb jij nog vragen over hulp?