Eten wat de pot schaft
Een vriendin van mij moest vroeger altijd net zolang aan tafel blijven zitten tot zij haar bord leeg had. Eten wat de pot schaft was daar heel belangrijk, ook als je dat betekende dat je tot 21 uur 's avonds bezig was. Hoewel ik bij mij thuis eigenlijk ook altijd wel moest eten wat de pot schafte, ging het er wel iets soepeler aan toe. Op dat moment realiseerde ik me dat niet zo, maar als ik erop terugkijk zie ik dat we vrij eenzijdig aten.
Mijn moeder kookte altijd behoorlijk eenvoudig en alleen dingen die bijna iedereen lekker vond. Ook hield ze nog rekening met ieders voorkeuren. Zo lust ik geen bruine bonen en maakte ze iets anders voor mij als we dit aten en kreeg ik een apart bakje sla omdat ik de slasaus niet lustte die ze altijd door de sla heen deed. Veel ruimte voor variatie en nieuwe dingen was er niet, want er was altijd wel iemand in huis die iets niet lekker vond. Ik was er daar vaak één van.
Waarschijnlijk heeft dit er wel een beetje voor gezorgd dat ik ook vandaag de dag niet de makkelijkste eter ben. Er zijn een hoop dingen die ik niet lust waardoor ik qua avondeten al snel uitkom bij eenvoudige maaltijden zoals aardappelen, groente en vegetarisch vlees en allerlei variaties hierop, nasi, bami, pasta of rijst met groenten en een sausje. Dit heeft niets te maken met eetgestoorde gedachten of iets dergelijks maar simpelweg omdat er veel dingen zijn die ik niet lekker vind en vroeger ook nooit hoefde te eten.
Met name toen ik net op kamers ging wonen liep ik erg tegen het koken voor mezelf aan. Enerzijds omdat ik toen behoorlijk wat problemen had en anderzijds omdat ik geen idee had wat ik voor mezelf moest koken. Ik kwam al snel uit bij datgene wat mijn moeder ook altijd maakte en dat werd al snel behoorlijk saai. Koken was al een lastig punt vanuit mijn eetstoornis en smetvrees en het eenzijdige zorgde ervoor dat ik niet gemotiveerd raakte voor mezelf te koken. Ook vond ik het geregeld eng om spontaan mee te eten met mijn huisgenoten omdat ik bang was dat ik iets niet zou lusten en het dan wel op zou moeten eten.
Nu ik mijn eigen huisje heb, neem ik vaker de tijd en ruimte om voor mezelf te koken. Hierdoor heb ik toch wel wat andere gerechten ontdekt die ik lekker vind terwijl ik dacht dat ik het absoluut niet zou lusten. Het enige wat hierin helpt is het toch proberen van nieuwe dingen. Ik ben klein begonnen door eens een paprika te kopen en dit bij mijn groenten te eten. Voor mensen die dit gewend zijn, klinkt dit wellicht heel suf maar ik kende paprika alleen als die kleine rode stukjes die af en toe ergens doorheen zaten maar verder at ik dat nooit. Toen ik merkte dat ik het in ieder geval niet vies vond, probeerde ik het nog eens. Gemiddeld moet je iets weleens tien tot vijftien keer proberen te eten tot je aan de smaak gaat wennen. Na één keer kun je dus niet direct zeggen dat je iets niet lekker vindt.
Stap voor stap ben ik ook andere groenten gaan proberen die ik eigenlijk nooit at en probeerde ik wat meer te gaan variëren. In plaats van de standaard voor gesneden snijboontjes probeerde ik eens sperziebonen, ik nam een keer broccoli in plaats van bloemkool en ik koos een keer een vleesvervanger die me wel lekker leek maar die ik nog nooit had gegeten. Eigenlijk merkte ik dat ik veel dingen best wel oke vond. Misschien niet heel erg lekker, maar goed genoeg om zo af en toe te eten.
Nog steeds ben ik niet de makkelijkste eter, maar doe ik wel meer mijn best om open te staan voor nieuwe producten in plaats van direct te zeggen dat ik iets vies vind. Soms merk ik in de praktijk dat iets tegenvalt en dan baal ik dat ik iets gekocht heb wat ik dan verder weg moet gooien, maar dan heb ik het in ieder geval geprobeerd.
Als jij het ook lastig vindt om te eten wat de pot schaft en vooral blijft hangen in dingen die je al kent, dan raad ik je aan om bijvoorbeeld eens één keer per week iets te gaan eten wat je nog niet kent. Dat hoeft niet direct een hele maaltijd te zijn. Je kunt bijvoorbeeld ook een onderdeel van een maaltijd vervangen door iets nieuws, bijvoorbeeld de groenten. Probeer het een aantal keer om te ontdekken of er nieuwe smaken zijn die je eigenlijk heel lekker vindt.
Eet jij wat de pot schaft?
Gerelateerde blogposts
12
Reacties
Nu eet ik als volwassene en zonder eetstoornis ook best eenzijdig gewoon omdat ik veel niet lust, ondanks dat mijn moeder heel gevarieerd kookte, zoals japans, surinaams, italiaans en stamppotten. Zal het ook niet leren om gevarieerder te eten, toen ik bezig was met genezen van mijn eetstoornis dacht ik namelijk dat alleen dat normaal en gezond was (dat werd me gezegd) maar daardoor kwam onnodige stress: moest ik wéér iets nieuws verzinnen, en dan had ik iets gemaakt vond ik het niet lekker. Nu weet ik gewoon wat ik lekker vind en dat is bij mij ook inderdaad niet heel gevarieerd (maar ook niet ongezond hetzelfde hoor).
Bij uit eten gaan kies ik altijd hetzelfde op de kaart, niet vanwege "veilig" gevoel ofzo, maar dan weet ik zeker dat ik er van kan genieten en kan ik me al uren van te voren verheugen op nummer 32 van de kaart :D
Wij mogen thuis 1 ding uitkiezen dat we niet hoeven te eten, zolang we al het andere wel zonder klagen opeten.
dus mensen je kan alles leren eten, zolang je het maar vaak genoeg eet!
Het is jaren geleden ooit voorgekomen dat we 's avonds spinazie aten, die ik weigerde op te eten. Ik heb toen de hele avond aan tafel gezeten, tot ik naar bed moest. 's morgens moest ik direct weer aan tafel gaan zitten, en mijn bord (koude) spinazie opeten. Dat deed ik natuurlijk niet, en daarom werd ik zonder eten naar school gestuurd en eenmaal uit school kon ik weer direct aan tafel gaan zitten voor het bord spinazie, dat ik die middag (bijna 24 uur later) koud op heb gegeten. Opwarmen mocht ook niet. Zo streng is het hier nog steeds, ook al ben ik ondertussen 16 jaar.
Gek genoeg heb ik er nu verder geen probleem meer mee. Ik heb op deze manier geleerd om alles te eten wat de pot schaft. Natuurlijk zijn er dingen die ik minder lekker vind, maar ik kan altijd alles zonder gezeur en gemaar opeten, en ben heel experimenteel met eten bezig. Ik vind het heerlijk om andere dingen te proberen, en gewend aan heel veel smaken.
Ik denk dat het gedwongen eten thuis er bij mij voor heeft gezorgd dat ik niet volledig ben doorgeslagen in mijn eetprobleem. Ik moest wel blijven eten. Had niet veel keus.
Misschien is het een strenge manier van opvoeden en leren eten, maar als ik zelf later ooit kinderen krijg, denk ik wel dat ik het ook op deze manier ga doen. Achteraf heb ik er veel profijt van gehad.
Het is ook wel goed dat dit moet, want zo blijf ik ook, zoals ik dat noem, "overbodige extra's" eten. Zoals kruiden of sausjes over groenten, of dressing over sla. Als ik zelf kook heb ik namelijk de neiging om enkel koolhydraten, eiwitten en groenten te maken. Ik leuk niks op en dat is natuurlijk niet lekker. Door te eten wat de pot schaft leer ik dit wel weer te doen
Het zijn geen eetgestoorde gedachten maar ik lust heel weinig :-)
Ik woon nu op mijzelf waardoor ik altijd kan koken waar ik zin in heb.
Dat vind ik wel erg fijn.
Zo hoeft mijn moeder ook niet altijd rekening met mij te houden :-)
Door m'n Anorexia ben ik juist een makkelijker eter geworden. Eerst was ik kieskeuriger, maar door het mezelf constant uithongeren had ik altijd zo'n honger dat ik alles lekker vond. En hoewel ik nu geen honger meer heb, vind ik nog steeds veel dingen lekker die dat eerst niet waren :)