Verlatingsangst
Gepost op Zondag 20 januari 2013 13:17 door Felicity in De psychologie van....
Altijd ben ik bang dat mensen me zat worden, dat ze me in de steek laten, dat ze me afwijzen en dat ik alleen achter blijf. Ik ben bang om niet leuk, aardig, spontaan, gezellig, bijzonder en nog veel meer te zijn en doe daarom in ieder contact mijn uiterste best om zo leuk mogelijk te zijn. Dit vreet energie, waardoor ik sociale contacten eigenlijk helemaal niet zo leuk meer vindt. Ik heb deze angst om verlaten te worden, eigenlijk in heel veel verschillen sitiaties.
Ik heb deze angst binnen mijn relatie. Ik ben doodsbang dat mijn partner me zat wordt en niet meer verder met me wil. Ik ben bang om dan alleen achter te blijven en alles alleen te moeten doen.
Dat kan ik helemaal niet. Ik ben daarnaast bang om vriendinnen te verliezen, gewoon omdat ik te saai voor ze ben. Omdat ik ze te weinig te bieden heb en omdat ik niet leuk en knap genoeg ben. Ik ben bang om bij de therapieinstantie waar ik nu in therapie ben weggestuurd te worden. Ik ben bang dat ik het niet goed genoeg doe en dat ze me wegsturen en dat ik dan alles weer alleen moet opknappen. Dat is eerder gebeurd en daar ben ik dus heel erg bang voor. Die angst speelt iedere dag en bij iedere feedback die ik krijg.
Ik merk dat de mensen om mij heen het zat worden dat ik voortdurend wantrouwend naar ze ben. Ik test ze uit, ik ondervraag ze om erachter te komen of ik echt wel voldoende voor ze beteken en of ze echt niet liever zonder mij verder gaan. Maar hoe vaak ze me ook bevestiging geven, het is niet genoeg. Verstandelijk snap ik best wat ze zeggen, maar mijn gevoel blijft roepen 'Vertrouw ze niet, ooit laten ze je in de steek!' Ik voel me hier soms best schuldig over omdat ze veel meer dan dit verdienen. Eigenlijk ben ik die contacten helemaal niet waard. Sommige mensen ben ik hierdoor denk ik ook kwijtgeraakt. Niet omdat ze werkelijk van plan waren om mijn in de steek te laten, maar omdat ik zo vaak indirect heb gezegd dat ze me in de steek zouden laten, dat ze het zat werden en me ook echt in de steek lieten.
De angst om alleen gelaten te worden is een angst die hoort te verdwijnen rond je vierde levensjaar. Wanneer dit niet gebeurt is er sprake van verlatingsangst. Wanneer deze angst niet geheel is verwerkt rond het 18de levensjaar kan het als symptoom optreden bij andere ziektebeelden. Verlatingsangst is een symptoom wat o.a. veel voorkomt binnen persoonlijkheidsproblematiek zoals borderline. Twee vormen van verlatingsangst worden dan onderscheiden: 1. Vanuit afhankelijkheid 2. Vanuit instabiliteit of verlies.
Een aantal kenmerken van verlatingsangst zijn:
- Spanning bij het verlaten van je huis of van mensen met wie je een band hebt.
- Voortdurend bang zijn mensen te verliezen met wie je een band hebt. Bezorgdheid over hun welzijn.
- Angst voor onverwachte gebeurtenissen die kunnen leiden tot afscheid: verdwalen, kidnap)
- Angst om naar bepaalde dingen toe te gaan (school etc)
- Angst om alleen te zijn of om mensen te missen
- Angst om te gaan slapen wanneer een bepaald iemand niet in de buurt is.
- Nachtmerries over verlating
- Lichamelijke klachten wanneer iemand weggaat.
Hiermee kan op drie manieren worden omgegaan:
1.Het handhaven ervan:
Het handhaven van de angst door contacten te zoeken die onbetrouwbaar zijn. Je vastklampen aan contacten en voortdurend jaloers zijn, voortdurend wantrouwend zijn richting je contacten. Steeds leven volgens een 'ik kan het niet alleen' gedachte waardoor een selffulfilling prophecy ontstaat. Veel gevoelens van angst en paniek komen hierbij kijken.
2. Vermijding ervan:
het vermijden van de gevoelens door vluchten in een verslaving met middelen als drank en drugs of door het niet aangaan van contacten en zeer geisoleerd leven.
3. Compenseren:
Compenseren gaat door veel te doen alsof. Allerlei wisselende contacten aangaan, doen alsof je heel onafhankelijk bent, maar tegelijkertijd het gevoel hebben alleen op de wereld te zijn.
Er kan ook sprake zijn van bindingsangst.
Ik herken mijzelf vooral in het handhaven ervan. Ik kan me enorm vastklampen aan mensen en kan vreselijk jaloers zijn als iemand anders meer aandacht krijgt dan ik. Ik doe vreselijk mijn best om leuk gevonden te worden en stort me in ingewikkelde contacten die verre van toekomst hebben. Ik leef voortdurend in angst en paniek en ben vreselijk wantrouwens richting iedereen die ik nodig heb.
Het zou me helpen wanneer ik langere tijd samen met iemand ben. Nu lopen contacten te vaak stuk en word ik bevestigd in mijn idee dat mensen me toch wel in de steek laten. Ik leg hiervoor ook de schuld te vaak bij de ander, terwijl ik waarschijnlijk het grootste aandeel in dit alles heb.
Ik benauw mensen door mijn gedrag, door mijn angst. Als ik wil dat mensen mij niet in de steek laten, moet IK veranderen... anders zal het blijven gebeuren.
De volgende tips heb ik gekregen om tegen mijn verlatingsangst te vechten:
nderzoek
Verzamen de feiten en bedenk of jouw gedachtes en angsten gezien de feiten logisch zijn. is er een reden dat je bang moet zijn dat die vriendin je nu ineens gaat verlaten?
s het helpend?
Helpen jouw gedachtes jou te voorkomen dat jouw angsten uitkomen? Als je je voortdurend wantrouwens opstelt naar een vriendin die het beste met je voor heeft, zal zij het dan uiteindelijk niet zat worden?
hat if?
Probeer eens rustig in te vullen wat er zou gebeuren als die vriendin je daadwerkelijk in de steek laat. Vergaat de wereld dan? Is het werkelijk zo'n drama als jij nu in je hoofd hebt zitten? Natuurlijk is het naar als ze je verlaat, maar je zult het vast wel overleven...
fgezaagd, maar het helpt!
Zoek afleiding op de momenten dat je angsten spelen. Hoe meer je de aandacht erop richt, hoe groter je angsten zullen worden. Stop die negatieve cirkel en ga even iets heel anders doen.
nderzoek de aanleiding
Onderzoek voor jezelf telkens als de angst weer opspeelt, wat de aanleiding was. Zo kan je sneller ingrijpen en zorgen dat de angst niet te groot wordt.
orige contacten?
Ga eens na waardoor vorige contacten mis zijn gelopen en welke rol jij hier zelf in hebt gespeeld. Bedenk wat je in nieuwe contacten beter anders kunt doen.
it de weg!
Ga onbetrouwbare of onbereikbare contacten uit de weg.
eb vertrouwen
Ja, niet eenvoudig, maar wel wat je moet proberen. Herwin het vertrouwen in mensen. Iedereen wordt af en toe gekwetst, jij ook... maar dat betekent niet dat niemand meer te vertrouwen is.
ertrouw jezelf
Als je meer vertrouwen in jezelf hebt, zal je ook minder bang zijn verlaten te worden. Werk dus aan je zelfvertrouwen en zelfbeeld. Lees onze 20 tips voor meer zelfvertrouwen.
aloers gedrag
Probeer jaloers gedrag te vermijden. Bespreek het af en toe met je contacten, maar val je contacten en niet voortdurend mee lastig, bespreek het dan liever af en toe met de personen om wie het niet gaat.
Heb jij last van verlatingsangst?
Gerelateerde blogposts
18
Reacties
La Joie - Zondag 20 januari 2013 13:23
Jups, helaas wel..
Koffie - Zondag 20 januari 2013 13:25
Heel herkenbaar
Ik ga er zo ook steeds vanuit dat mensen me gaan verlaten. Dat maakt dat ik zelf niet veel moeite steek in relaties, en ook geen verttrouwen heb. Het nadeel is dat een aantal relatiesw aar ik steeds meer vertrouwen in had dan toch niet werkten, dan heb ik het over vriendenrelaties. Je kan mensen nu eenmaal verkeerd inschatten, en dat maakt het wantrouwen en de angst steeds groter.
Tegenover mijn vriend heb ik het ook heel erg, ik ben vooral bang dat hem wat gaat overkomen als ik er niet ben of als hij gaat werken.. vb ongeval..
Ik ben hier als de dood voor en soms krijg ik het niet uit mijn hoofd. Het beste is wat anders gaan doen, lezen of een film kijken, wat gaan wandelen,..
Ik droom er ook vaak van.
Het is moeilijk om mee om te leren gaan. Maar je moet gewoon vertrouwen dat het allemaal ok zit, anders zit je jezelf heel de tijd gek te maken.
Ik ga er zo ook steeds vanuit dat mensen me gaan verlaten. Dat maakt dat ik zelf niet veel moeite steek in relaties, en ook geen verttrouwen heb. Het nadeel is dat een aantal relatiesw aar ik steeds meer vertrouwen in had dan toch niet werkten, dan heb ik het over vriendenrelaties. Je kan mensen nu eenmaal verkeerd inschatten, en dat maakt het wantrouwen en de angst steeds groter.
Tegenover mijn vriend heb ik het ook heel erg, ik ben vooral bang dat hem wat gaat overkomen als ik er niet ben of als hij gaat werken.. vb ongeval..
Ik ben hier als de dood voor en soms krijg ik het niet uit mijn hoofd. Het beste is wat anders gaan doen, lezen of een film kijken, wat gaan wandelen,..
Ik droom er ook vaak van.
Het is moeilijk om mee om te leren gaan. Maar je moet gewoon vertrouwen dat het allemaal ok zit, anders zit je jezelf heel de tijd gek te maken.
Nerveus - Zondag 20 januari 2013 13:26
Ja, daar heb ik last van. Ik ben altijd bang dat mijn vriend of mijn vriendinnen me in de steek laten en dat heb ik vooral bij mijn vriend. Ik kan niet zonder hem en ben altijd bang dat hij me alleen laat, ook al doet hij dat niet. Het is gewoon heel erg naar en ik vind dit echt een hele goede blog, vooral omdat ik mezelf erin herken.
xchicksterr - Zondag 20 januari 2013 13:26
wauw ja heeel erg, nooit bij nagedacht maar ja en het laatste plaatje is al helemaal waar.
Roosje - Zondag 20 januari 2013 14:09
Ik heb juist heel erg last van bindingsangst, ik vertrouw mensen wel maar laat ze niet binnen/dichtbij komen. Ik probeer er de laatste tijd wel meer aan te werken, want ik heb soms wel het gevoel dat ik echt dingen mis door die permanente afstand.
Mercedes - Zondag 20 januari 2013 14:23
Beetje wel, ik kamp heel erg met dat ik niet snap waarom mensen me lief en aardig vinden, en eigenlijk wil ik ze weg hebben.. Ben niet bang dat ze weg gaan, maar wil juist dat ze weg gaan, dan kan het later ook geen pijn meer doen. Mensen niet toe durven laten, en heel wantrouwend. Heel snel ook ach laat ook maar, donder lekker op.
Tarabel - Zondag 20 januari 2013 14:40
Ik denk dat ik hier het tegenovergestelde van ben=
* - Zondag 20 januari 2013 15:13
Ik heb extreme verlatingsangst.
Maar zit in 2 types eigenlijk.
Enerzijds ga ik me vastklampen aan de mensen die ik al lang ken: want die wil ik niet verliezen. ik zoek zo bevestigen dat ze me nog wel leuk vinden,dat ze niet bij me weg gaan.
En anderszijds vermijd ik ook veel contacten. maar dat is eerder in vriendschap. Ik ga nooit uit bv omdat ik 1) vindt dat ze me toch niet leuk gaan vinden 2) me niet mooi genoeg vinden 3) als ze dan vrienden worden, verlaten ze me toch als ze weten wie ik ben...
Mja klinkt gestoord, maar zo is het in mijn hoofd wel.
x
Maar zit in 2 types eigenlijk.
Enerzijds ga ik me vastklampen aan de mensen die ik al lang ken: want die wil ik niet verliezen. ik zoek zo bevestigen dat ze me nog wel leuk vinden,dat ze niet bij me weg gaan.
En anderszijds vermijd ik ook veel contacten. maar dat is eerder in vriendschap. Ik ga nooit uit bv omdat ik 1) vindt dat ze me toch niet leuk gaan vinden 2) me niet mooi genoeg vinden 3) als ze dan vrienden worden, verlaten ze me toch als ze weten wie ik ben...
Mja klinkt gestoord, maar zo is het in mijn hoofd wel.
x
dollie - Zondag 20 januari 2013 16:21
ik heb dat heel erg met mijn beste vriendin waar ik nu meer dan 3 jaar bevriend mee ben en nu dat ik daar mijn oppas honden heb helemaal.
Ben ik heel angstig dat zij de vriendschap gaat be eindegen dat ik mijn oppashonden niet meer zie.
de ene kant heb ik ook weer moeite met vertrouwen in mensen.
kijk altijd de kat uit de boom hoe mijn vriendin dat altijd zegd.
Ben ik heel angstig dat zij de vriendschap gaat be eindegen dat ik mijn oppashonden niet meer zie.
de ene kant heb ik ook weer moeite met vertrouwen in mensen.
kijk altijd de kat uit de boom hoe mijn vriendin dat altijd zegd.
JustMeXx - Zondag 20 januari 2013 17:07
Mensen groeien op een bepaald moment uit elkaar... zo gaat het nu eenmaal.
Faux - Zondag 20 januari 2013 17:46
Herkenbaar onderwerp...
Felicity, lukt het jou inmiddels om er beter mee om te gaan? Denk je dat het belangrijkste hierbij is om te experimenteren met het dichtbij laten komen van mensen? Of denk je dat de basis ligt bij jezelf genoeg de moeite waard vinden waardoor je angst dat anderen je in de steek laten afneemt?
Felicity, lukt het jou inmiddels om er beter mee om te gaan? Denk je dat het belangrijkste hierbij is om te experimenteren met het dichtbij laten komen van mensen? Of denk je dat de basis ligt bij jezelf genoeg de moeite waard vinden waardoor je angst dat anderen je in de steek laten afneemt?
Chaya - Zondag 20 januari 2013 18:05
Helaas heel herkenbaar. Maar heb me er wel een soort van tegen leren weren :)
Kim300808 - Zondag 20 januari 2013 22:21
Ik begin eraan te twijfelen...
Heleen - Dinsdag 22 januari 2013 13:14
Ik denk dat dit voor mij ook wel een vbeetje geldt..
Ronja - Woensdag 23 januari 2013 12:44
Ik herken het ook heel erg. Verlatingsangst en daardoor juist ook bindingsangst.
Ik denk vaak in alles of niks en dat kleine signalen met mij te maken hebben terwijl dat niet zo hoeft te zijn.
Zonder relaties is het leven eigenlijk veel makkelijker, maar zo leeg.
Doordat ik geen basis in mezelf voel voel ik me vaak afhankelijk van anderen en dat wil ik helemaal niet. Dat ze te dicht bij komen en dan ga ik mensen kwetsen en van me af duwen.
Ik vind het liedje van Pink 'Please don't leave me' zo toepasselijk voor dit onderwerp.
Ik denk vaak in alles of niks en dat kleine signalen met mij te maken hebben terwijl dat niet zo hoeft te zijn.
Zonder relaties is het leven eigenlijk veel makkelijker, maar zo leeg.
Doordat ik geen basis in mezelf voel voel ik me vaak afhankelijk van anderen en dat wil ik helemaal niet. Dat ze te dicht bij komen en dan ga ik mensen kwetsen en van me af duwen.
Ik vind het liedje van Pink 'Please don't leave me' zo toepasselijk voor dit onderwerp.
sarina - Zondag 3 februari 2013 12:18
Dit is zo herkenbaar. Ik ben door sommige vriendinnen kapot gemaakt. Nog steeds heb ik moeite om mensen te vertrouwen, zit ik het liefst binnen achtr mijn computer, en geven sommige mensen mij nog steeds het gevoel mij niet te willen. Ik ben kapot, maar niemand kan het iets schelen. Ik voel me alleen. Ik heb moeite met eten, ik stort me op het lijnen zodat ik niet veel hoef te voelen.
claire - Zondag 3 februari 2013 20:39
ha dit is heel erg herkenbaar ,ik sta heel erg open voor andere mensen maar zodra tegen mijn begingt te schreeuwen of mij openbaar begingt af te zeiken ,lopen mijn emoties hoop op ,ik heb een ben hooggevoelig heel moeilijk dus ,
claire - Zondag 3 februari 2013 20:46
btw wil ook de hele dag alleen zijn ik heb 7 afspraken mensen 3 mensen in de week verder ik kan wel aardig er lief overkomen ,en wil graag mensen helpen , maar ik nu er heb ik voor gekozen om onafhankelijk te worden ,
verder mooie tips xxx
verder mooie tips xxx
Romy - Maandag 11 februari 2013 15:19
Ik heb echt ontzettend, ontzéttend veel last van verlatings angst. Herken mezelf helemaal in dit artikel. Supermooi geschreven!
Romy - Maandag 11 februari 2013 15:36
Oh ja, en supergoede tips! Nice!
daantje - Vrijdag 22 februari 2013 06:50
Ik wil niets liever dan huisje, boompje, beestje en relatie, maar zodra ik verliefd word voel ik het gevoel al opkomen. Vind hij mij wel leuk genoeg, hij smst niet, hij is er vast al klaar mee.
Deze negatieve gedachtes maken het zelfs zo erg dat ik constant bevestiging wil. Alsof ik niet tegen de onzekerheid kan. Bij de laatste man met wie ik date, zo'n 1,5 jaar geleden, was het zelfs erg dat ik achter alles iets zocht en zelfs letterlijk tegen hem heb gezegd dat hij er een punt achter moest zetten, terwijl hij niet wilde en vond dat het goed liep. Toen hij de punt zette dacht ik: zie je wel, het had toch misgelopen. Als hij echt had gewild had hij die punt niet gezet.
Normaal gaat verlatingsangst over als je 4 bent. Op mijn 4e is mijn vader overleden en blee ik alleen achter met mijn moeder. Ik denk dat ik dit niet goed heb verwerkt. School was al drama, huilen zodra mijn moeder uit beeld was, ieder afscheid, schoolreisje, kamp waren al drama. Dat is nooit echt weggegaan.
Deze negatieve gedachtes maken het zelfs zo erg dat ik constant bevestiging wil. Alsof ik niet tegen de onzekerheid kan. Bij de laatste man met wie ik date, zo'n 1,5 jaar geleden, was het zelfs erg dat ik achter alles iets zocht en zelfs letterlijk tegen hem heb gezegd dat hij er een punt achter moest zetten, terwijl hij niet wilde en vond dat het goed liep. Toen hij de punt zette dacht ik: zie je wel, het had toch misgelopen. Als hij echt had gewild had hij die punt niet gezet.
Normaal gaat verlatingsangst over als je 4 bent. Op mijn 4e is mijn vader overleden en blee ik alleen achter met mijn moeder. Ik denk dat ik dit niet goed heb verwerkt. School was al drama, huilen zodra mijn moeder uit beeld was, ieder afscheid, schoolreisje, kamp waren al drama. Dat is nooit echt weggegaan.
Lunamira - Maandag 8 april 2013 13:38
na 6 jaar verkering en nu bijna 1 jaar getrouwd is mijn verlatingsangst bij mijn man bijna weg. Alle panieksituaties, wantrouwen etc is weg, believe me, het kán dus weggaan met veel vertrouwen geduld en therapie.
Ik heb het nu wel bij vriendinnen:ik wil de enige voor hen zijn en de leukste en liefste...
Ik heb het nu wel bij vriendinnen:ik wil de enige voor hen zijn en de leukste en liefste...
V - Dinsdag 9 april 2013 11:04
Herkenbaar:(
anne - Zondag 14 april 2013 23:00
Ik denk dat mijn vriend niet echt van mij houdt maar bang is
dat ik hem verlaat en hij alleen achter blijft. Ik heb meerdere
keren geprobeerd de relatie te beeindigen omdat het allemaal
zo moeizaam ging maar hij krijgt mij elke keer weer zo ver
dat ik toch weer met hem verder ga.
Heeft iemand daar ervaring mee? Hoe kom ik er achter dat het
echte liefde is wat hij voelt? Ik houd van hem maar we matchen momenteel
niet goed. Helaas.
dat ik hem verlaat en hij alleen achter blijft. Ik heb meerdere
keren geprobeerd de relatie te beeindigen omdat het allemaal
zo moeizaam ging maar hij krijgt mij elke keer weer zo ver
dat ik toch weer met hem verder ga.
Heeft iemand daar ervaring mee? Hoe kom ik er achter dat het
echte liefde is wat hij voelt? Ik houd van hem maar we matchen momenteel
niet goed. Helaas.
luna - Zaterdag 20 april 2013 22:21
Ik zit in een ontzettend slechte relatie. Belangrijke mannen in mijn leven: mijn vader, opa en stiefvader hebben mij in de steek gelaten en mijn vertrouwen misbruikt. Mijn vriend is een ontzettende egoïst en al 100000000000000000000 keer heb ik met onze relatie willen stoppen.Steeds neem ik hem weer terug, terwijl hij mij ongelukkig en onzeker maakt. Als ik niet bij hem ben dan vertrouw ik hem niet en ben ik bang dat hij contact zoekt met andere vrouwen. Het lukt mij niet om hem los te laten en ik wil het zo graag. Maar het gevoel zonder hem maakt mij onrustig terwijl ik weet dat ik beter af ben zonder hem. Het voelt alsof mijn hoofd een spelletje aan het spelen is. Ik wou maar dat ik hem los kon laten en hij mij ook.
karin - Vrijdag 26 april 2013 22:39
heb een foute vriend, hij is vroeger jaren lang gepest en heb het gevoel dat ik zijn schoppaal ben. steeds weer probeer ik het uit te praten maar hij heeft een superkort lontje. Wil zijn ruzie, het waarom graag begrijpen maar dat lukt me niet.
waarom kan ik niet zonder hem? Iets aan hem trekt me aan, hij zal me verlaten, zeker weten. Ik kan niet zonder liefde, niet alleen zijn
waarom kan ik niet zonder hem? Iets aan hem trekt me aan, hij zal me verlaten, zeker weten. Ik kan niet zonder liefde, niet alleen zijn
o - Vrijdag 3 mei 2013 13:45
Loop al 10 jaar met deze gevoelens rond, maar wist niet dat dit een bekend iets was, zo herkenbaar wat iedereen hier schrijft. Het is net uit met mijn vriendin en ik heb het gevoel dat ik gek word. ik wil niet alleen zijn :(
Anoniempje - Dinsdag 7 mei 2013 03:20
Hallo iedereen,
Ik herken ook veel aspecten. Soms heb ik ook wellis moeite om iemand toe te laten omdat ik bang ben om alleen gelaten te worden maar toch luister ik meer naar mijn gevoel dan naar mijn verstand.
Nu heb ik tijdje geleden iemand leren kennen. Het was ook heel leuk! We vonden elkaar ook heel erg leuk. En heel voorzichtig werden de gesprekken steeds serieuzer en leek het echt alsof er iets moois begon om te bloeien. Hij zei wel dattie bindingsangst heeft gehad. Maar zou er vanaf zijn! (Dat beweerde hij in ieder geval) We hebben niet eens gezoend ofzo maar wel een hele sterke emotionele band met elkaar gekregen.
En aangezien hij met woorden ook heel intiem kon zijn dacht ik echt dattie van zijn bindings angst af was. Nu ineens hoor ik helemaal niks meer van hem. NIKS geen reactie op mijn smsjes en berichten! Ik weet dat hij ze leest maar hij stuurd er gewoon niks op terug. Ik heb vandaag naar hem gestuurd dat ik hem de tijd gun en hem voor voorlopig met rust zou laten en dat ik er voor hem ben als hij ontspannen genoeg is om weer eens met mij te praten. Maar ik MIS HEM ONTZETTEND! Soms denk ik echt dat ik gek word en weet ik niet wat ik met mezelf aanmoet. Ik grijp zelfs naar de fles/alcohol! Ik weet dat dat niet de oplossing is maar het is meer om er niet aan te hoeven denken.
Kunnen jullie mij tips geven wat ik moet doen? Ik ben zo bang dat ik nooit meer iets van hem hoor!
Liefs
Anoniempje
Ik herken ook veel aspecten. Soms heb ik ook wellis moeite om iemand toe te laten omdat ik bang ben om alleen gelaten te worden maar toch luister ik meer naar mijn gevoel dan naar mijn verstand.
Nu heb ik tijdje geleden iemand leren kennen. Het was ook heel leuk! We vonden elkaar ook heel erg leuk. En heel voorzichtig werden de gesprekken steeds serieuzer en leek het echt alsof er iets moois begon om te bloeien. Hij zei wel dattie bindingsangst heeft gehad. Maar zou er vanaf zijn! (Dat beweerde hij in ieder geval) We hebben niet eens gezoend ofzo maar wel een hele sterke emotionele band met elkaar gekregen.
En aangezien hij met woorden ook heel intiem kon zijn dacht ik echt dattie van zijn bindings angst af was. Nu ineens hoor ik helemaal niks meer van hem. NIKS geen reactie op mijn smsjes en berichten! Ik weet dat hij ze leest maar hij stuurd er gewoon niks op terug. Ik heb vandaag naar hem gestuurd dat ik hem de tijd gun en hem voor voorlopig met rust zou laten en dat ik er voor hem ben als hij ontspannen genoeg is om weer eens met mij te praten. Maar ik MIS HEM ONTZETTEND! Soms denk ik echt dat ik gek word en weet ik niet wat ik met mezelf aanmoet. Ik grijp zelfs naar de fles/alcohol! Ik weet dat dat niet de oplossing is maar het is meer om er niet aan te hoeven denken.
Kunnen jullie mij tips geven wat ik moet doen? Ik ben zo bang dat ik nooit meer iets van hem hoor!
Liefs
Anoniempje
Anna - Dinsdag 7 mei 2013 21:12
Mijn angst en ervaring is dat ik al als baby alleen ben gelaten en met 2jaar mijn moeder dood ging.mishandelingen incest was er het meest.nu ben ik 63 en voel steeds een kind omhoog komen .voel me soms nog een kind en ik reageer soms nog als een kind.ben ook steeds bang dat mensen mij niet meer willen en vooral een lieve vriend waar ik alles mee kan bespreken ben ik zo bang dat hij niet meer terug komt of weggaat bang dingen verkeerd te doen of te zeggen,foute te maken.daarnaast ben ik nog lelijk ook ,en ook al zo oud bang om dood te gaan.wil knuffelen maar kan toch niet meer ,ben al oud zo denk ik over alles anders ,ben ik weer bang dat ze weggaan.ik hoor er niet meer bij Lioefs Anna
geert - Maandag 27 mei 2013 21:54
Ik heb een vriendin en zil wil praten over dat ze te makkelijk over me heen laat lopen
Maar hoe kan ik dat veranderen wand ik weet niet hoe ik tegen gas moet geven tegen haar omdat ik telief ben hoe moet ik me daar in veranderen om haar niet kwijt teraken
Maar hoe kan ik dat veranderen wand ik weet niet hoe ik tegen gas moet geven tegen haar omdat ik telief ben hoe moet ik me daar in veranderen om haar niet kwijt teraken
sab - Dinsdag 4 juni 2013 13:59
Ik heb ook dat probleem dat ik het gevoel heb dat ik iemand moet vasthouden om niet alleen te hoeven zijn hierdoor zijn al veel dates/relaties bij mij misgelopen.... en nou blijkt mijn inmiddels ex en vorige ex dus bindingsangst te hebben telkens als het te serieus word met iemand kapt hij de relatie weer af. het is wel een vervelend gevoel steeds maar weer het idee van stel je voor dat hij een ander heeft wie is hij toch de hele tijd aan het berichten?Zou hij me nog leuk genoeg vinden? Ben ik wel goed genoeg voor hem? een gevoel dat ik al vanaf kinds af aan heb gehad en ik heb geen idee waarom eigenlijk al heel vaak geprobeerd terug te kijken naar waar het mis kan zijn gegaan maar tot nu toe zonder resultaat. Als ik hier zo lees hebben er dus veel meer mensen last van..... liefs
yvon - Zaterdag 29 juni 2013 16:24
door deze gevoelens heb ik mijn man zover gekregen dat hij deze week echt weg is gegaan.Hij had constant het gevoel mij te bewijzen dat hij zielsveel van me hield.Maar zijn eigen angsten hield hij voor zich.Moeilijke scheiding van zijn exvrouw,en een heleboel andere zorgen hij is nu doodop.Hij heeft een chatmaatje gevonden die in Engeland woont.Uren wordt ermee gechat,daar kan hij wel zichzelf bij zijn.Ik zag en voelde dat hij moe en down was,maar zei eigenlijk nooit echt wat er aan de hand was.Ik heb naar mij toe nooit iets gemerkt,maar altijd een onzekere vrouw opbeuren.Altijd negatief over zichzelf en als iemand maar een klein negatief ding durfde te zeggen vloog ik uit mijn dak dat gaat een keer mis.Ik mis hem zo en hij kan door alle gebeurtenissen en hoe hij zich nu voelt nog niet eens met me praten.Hij is en was mijn alles,hij was zo verliefd op mij en waarom twijfelde ik dan toch? Ik hoop dat we er uit komen toen we wat spulletjes inpakte liepen de tranen over zijn wangen,maar hij kan niet meer...ik ben intens verdrietig,6 jaar zo intens gelukkig groetjes yvon
Esje - Woensdag 17 juli 2013 23:24
Ik denk dat ik ook verlatingsangst heb, t is ook zo herkenbaar allemaal! Maar vind het wel fijn om te lezen dat ik niet de enige ben met dit probleem. Ik heb sinds 2 maanden een hele lieve vriend. Hij zit wel in een erg lastige scheiding met een kindje van 1,5 ertussen ,waarbij zijn ex nog erg aan hem hangt. Hij komt daar nog wel 3x in de week om z'n kindje te zien en voor iemand met verlatingsangst is dat zeker niet makkelijk!! Pff heb zo verschrikkelijk veel angst dat zij toch leuker is en ik niet goed genoeg enz enz. Ben extreem jaloers waardoor k hem alleenmaar verder van me afduw :(. Telkens als k weer aan m'n kruisverhoor begin tegen hem over z'n ex heb k zo'n spijt erna omdat bij elke in mijn ogen verdachte opmerking ik steeds banger wordt m kwijt te raken en hem dus ook verder van me af duw. Het is allemaal begonnen door 1 sms bericht van haar waar voor mij een bevestiging in stond dat hij voor mijn gevoel niet te vertrouwen is terwijl hij als persoon totaal niet veranderd is. Ik heb dit soort achterdocht ook gehad bij m'n vorige relaties waardoor ze stuk liepen. Altijd uitgaan van t negatieve en wat in mijn hoofd zit is waar voor mijn gevoel. Wordt er zooooo gek van!! Vraag me soms wel is af of ik überhaupt wel geschikt ben voor een relatie... Iedereen wordt wel is gekwetst maar voor mij voelt t meteen als t einde van de wereld en zwaar jaloers gedrag. Wordt er vreselijk claimerig van wat mensen juist wegjaagt :(
Esje - Woensdag 17 juli 2013 23:32
Ben er ook de hele dag mee bezig waardoor ik compleet niet lekker in m'n vel zit, tegen t depressieve aan... :(. Zou er zo graag vanaf komen!!
Marije - Zaterdag 20 juli 2013 18:18
Mijn therapeuten ( pmter en psych) gaan op vakantie, ik ben zo bang dat ze niet meer terug komen, mij achter laten, En als er wat gebeurt wat dan? ze zijn allebei dezelfde periode weg.
Ik zie 1 van hun deze week nog, maar zit al een hele week in de stress (lees huilen,paniek, hele dag aan hun denken) Moet al huilen als ik aan ze denk
Ik heb dit nog nooit zo erg gehad, en ik weet ook niet waar dit vandaan komt zo heftig.
Ik zie 1 van hun deze week nog, maar zit al een hele week in de stress (lees huilen,paniek, hele dag aan hun denken) Moet al huilen als ik aan ze denk
Ik heb dit nog nooit zo erg gehad, en ik weet ook niet waar dit vandaan komt zo heftig.
moi - Woensdag 24 juli 2013 21:49
Ik heb het na de scheiding van mijn ouders gekregen...op mijn 12 e ging mijn vader opeens weg en mijn moeder was al manisch depressief en raakte ook nog in psychose waardoor ik op mijn 16e op eigen benen moest staan.(eigenlijk op mn 12 e ook al) Ik heb 14 jr een relatie gehad en die zelf verbroken. Nu een relatie van 4 jr en een dochter samen. Ik heb de behoefte om erg te controleren, ben snel jaloers als het om andere vrouwen gaat maar heb ook buiten dat het principe dat ik vind dat een ex een ex is en je uit respect voor de ander daar dan geen koffie mee gaat drinken of elke x belt. Dat deed hij dus wel in het begin van onze relatie en zo werd ik jaloers en kreeg meer last van mijn verlatingsangst. ```ik zoek ook altijd bevestiging door opmerkingen waarvan ik weet dat ze niet leuk voor de ander zijn. Ik denk steeds dat hij wel een leukere vrouw tegen gaat komen en mij dan verlaat. als hij hierover wil praten en te dicht bij mijn gevoel komt dan wil ik het liefst zelf vluchten uit paniek, Ik ga binnenkort therapie volgen want dit verpest echt mijnn leven en wil er van af..word er zo moedeloos van...
missy - Donderdag 25 juli 2013 00:10
Jeetje wat is dit herkenbaar zeg.
Ik uit mijn verlatingsangst vooral bij mijn vriend, die er best gek van word
Als er iets is zegt hij het wel, maar omdat het in mijn verleden met andere altijd anders was ben ik bang dat hij het niet zegt en me verlaat. Hij zegt dat ik niet onzeker hoef te zijn en ik wil het ook niet maar het gebeurt wel en het lijkt wel of ik er geen controle over heb. Zodra hij niet reagerrt zoals ik t in mijn hoofd heb ben ik onzeker of ik niks verkeerds heb gezegd en als we de telefoon hebben opgehangen ben ik meteen bang dat ik nooit meer wat van hem hoor. Zou zo graag wat zekerder van me zaak willen zijn. Ik ga binnenkort informeren voor hulp want zo kan het niet meer en juist zo verlies ik juist alles wat ik liefheb.
Xx
Ik uit mijn verlatingsangst vooral bij mijn vriend, die er best gek van word
Als er iets is zegt hij het wel, maar omdat het in mijn verleden met andere altijd anders was ben ik bang dat hij het niet zegt en me verlaat. Hij zegt dat ik niet onzeker hoef te zijn en ik wil het ook niet maar het gebeurt wel en het lijkt wel of ik er geen controle over heb. Zodra hij niet reagerrt zoals ik t in mijn hoofd heb ben ik onzeker of ik niks verkeerds heb gezegd en als we de telefoon hebben opgehangen ben ik meteen bang dat ik nooit meer wat van hem hoor. Zou zo graag wat zekerder van me zaak willen zijn. Ik ga binnenkort informeren voor hulp want zo kan het niet meer en juist zo verlies ik juist alles wat ik liefheb.
Xx
Rob - Vrijdag 26 juli 2013 18:56
Heel erg! Zo erg zelfs dat ik mijn vrouw beklemde en dat ik ze door mijn eigen angst verloren ben. Natuurlijk liep de relatie al langer niet en uiteindelijk ben ik ze gisteren definitief kwijt geraakt. En nu......nu moet ik alleen verder. Schaam me diep voor de pijn die ik haar heb aangedaan hoe ik haar dingen heb ontnomen om er maar voor te zorgen dat ze bij me bleef. Weer het ongewenste resultaat bereikt en altijd gehandeld naar en in een afhankelijkheids situatie. Men zegt wel eens dat angst een slechte raadgever is maar angst doet veel meer angst drijft je tot wanhoop en daar heb ik haar heel veel pijn mee gedaan. Om maar niet te praten over vertrouwen. Hoe kan ik je vertrouwen als je me toch gaat verlaten? Nooit heeft zij hier signalen voor afgegeven maar mijn angst zag ze wel! Nu alleen verder......
- - Zondag 28 juli 2013 22:30
Ik heb inderdaad hetzelfde. Als mijn vriend op vakantie gaat, ben ik 2 dagen voordat hij gaat al boos op hem. Ik weet zelf niet waarom ik boos op hem ben, of waarom ik zo reageer.
Ik herken mezelf vooral met.het vermijden ervan. Verslavingen aan drugs, etc. Daarvoor ben ik een jaar geleden opgenomen in een poliklinick en ben nu eindelijk van deze verslaving af. Vaak ben ik ook jaloers, omdat hij genoeg contacten en goede vrienden heeft. Ik zelf probeer altijd heel sociaal te zijn, en probeer leuk over te komen wat inderdaad al mn energie weg vreet... Maar heb nog maar weinig contacten/goede vrienden omdat ik bang was dat zij mij ook zouden verlaten. Dan dacht ik dat ik beter hun weg zou kunnen duwen, voordat ze dat bij mij zouden doen. Ik zit nu bij een psycholoog wat bij mij meer vragen opwekt dan antwoorden. En vraag me af hoe ik hier later mee om moet leren gaan…
Ik herken mezelf vooral met.het vermijden ervan. Verslavingen aan drugs, etc. Daarvoor ben ik een jaar geleden opgenomen in een poliklinick en ben nu eindelijk van deze verslaving af. Vaak ben ik ook jaloers, omdat hij genoeg contacten en goede vrienden heeft. Ik zelf probeer altijd heel sociaal te zijn, en probeer leuk over te komen wat inderdaad al mn energie weg vreet... Maar heb nog maar weinig contacten/goede vrienden omdat ik bang was dat zij mij ook zouden verlaten. Dan dacht ik dat ik beter hun weg zou kunnen duwen, voordat ze dat bij mij zouden doen. Ik zit nu bij een psycholoog wat bij mij meer vragen opwekt dan antwoorden. En vraag me af hoe ik hier later mee om moet leren gaan…
dinnetje - Zaterdag 10 augustus 2013 17:41
Ik voel me verschrikkelijk angstig op dit moment.
Mijn vriend is op dit moment opgenomen in een psychiatrische kliniek en ik ben voortdurend bang dat hij daar verliefd word op een ander.
Ik kan er niet tegen dat iedereen iets van hem wil want hij is ook nog erg mooi en
erg geliefd.Ik wil hem verzorgen maar nu zijn er allemaal mensen om hem heen die dat doen.Iedereen daar denkt dat ik een harstikke lieve meid ben terwijl ik vraag me af of ik deze dingen die ik voor hem doe(dingen kopen hem verzorgen)uit liefde doe of
uit egoisme omdat ik wil dat hij mij het leukste vind.
Mijn vriend is op dit moment opgenomen in een psychiatrische kliniek en ik ben voortdurend bang dat hij daar verliefd word op een ander.
Ik kan er niet tegen dat iedereen iets van hem wil want hij is ook nog erg mooi en
erg geliefd.Ik wil hem verzorgen maar nu zijn er allemaal mensen om hem heen die dat doen.Iedereen daar denkt dat ik een harstikke lieve meid ben terwijl ik vraag me af of ik deze dingen die ik voor hem doe(dingen kopen hem verzorgen)uit liefde doe of
uit egoisme omdat ik wil dat hij mij het leukste vind.
Rego - Zondag 29 september 2013 11:43
Ik ben 59 en verliefd op een vrouw van 50 die bindingsangst heeft. Ik heb verlatingsangst. Wij vinden elkaar erg lief, kunnen heerlijk knuffelen en zoenen, maar als zij gaat nadenken over verwachtingen waar ze niet aan kan voldoen schept ze afstand. Ik ben continu met haar bezig en moet me steeds inhouden om haar te veel te pushen omdat ik bij haar daardoor juist de neiging tot afstand nemen vergroot. En ik wil dat wat we wél leuk hebben samen de kans geven te groeien. Gelukkig heb ik het nodige geleerd over verlatingsangst wat ik hier graag met jullie wil delen.
Veel van wat ik hier lees is herkenbaar. Maar er zitten ook kanten aan verlatingsangst die ik hier nog niet heb gelezen. Een aantal mensen hebben al de relatie gelegd met hun jeugd, waarin ze een ouder hebben verloren. Volgens de hechtingstheorie die is geïntroduceerd door J. Bowlby is verlatingsangst een reactie op een onveilige hechting in je kindertijd. Het kan komen doordat je als kind niet (helemaal) gewenst was, in meer of mindere mate verwaarloosd, mishandeld of misbruikt. Dergelijke gebeurtenissen, ook als ze zijn gebeurd toen je nog te jong was om ze bewust te kunnen herinneren, zijn traumatische ervaringen dioe je als kind hebt verdrongen. Je neemt ze je hele leven mee en ze bezorgen je een basisgevoel van "ik ben niet goed genoeg, ik ben het niet waard om van gehouden te worden". Dit vormt ook de basis van verlatingsangst dat je op al je relaties gaat projecteren. Het is heel moeilijk om hiervan af te komen en door elke nieuwe ervaring van verlaten worden, wordt je basisgevoel ook nog eens versterkt. Toch zijn er mogelijkheden om hier iets aan te doen. Door gerichte therapie, bijvoorbeeld pri, kun je je bewust worden van hoe dit mechanisme werkelijk werkt, en kun je de waarheid achter je verlatingsangst - namelijk dat die bestaat uit afweer van een trauma dat je in je prille jeugd hebt verdrongen - leren zien. Door terug te gaan naar het oorspronkelijke trauma, door middel van regressie, kun je het pijnlijke trauma van je kindertijd herbeleven en opnieuw opslaan maar nu op een veiliger manier. Hiermee pak je je opgebouwde overtuiging dat je niet goed genoeg bent of het niet waard bent om van te houden bij de wortels aan en heb je een goede kans dat je hier - op z'n minst gedeeltelijk - van af komt. Het is niet eenvoudig, maar het kan.
Je bent bepaald geen uitzondering als dit met jou aan de hand is. Volgens schattingen heeft ongeveer een derde van de mensen dit. En het wordt ook nog eens van generatie op generatie overgedragen. Lees De herontdekking van het ware zelf van Ingeborg Bosch voor meer informatie over pri.
Veel van wat ik hier lees is herkenbaar. Maar er zitten ook kanten aan verlatingsangst die ik hier nog niet heb gelezen. Een aantal mensen hebben al de relatie gelegd met hun jeugd, waarin ze een ouder hebben verloren. Volgens de hechtingstheorie die is geïntroduceerd door J. Bowlby is verlatingsangst een reactie op een onveilige hechting in je kindertijd. Het kan komen doordat je als kind niet (helemaal) gewenst was, in meer of mindere mate verwaarloosd, mishandeld of misbruikt. Dergelijke gebeurtenissen, ook als ze zijn gebeurd toen je nog te jong was om ze bewust te kunnen herinneren, zijn traumatische ervaringen dioe je als kind hebt verdrongen. Je neemt ze je hele leven mee en ze bezorgen je een basisgevoel van "ik ben niet goed genoeg, ik ben het niet waard om van gehouden te worden". Dit vormt ook de basis van verlatingsangst dat je op al je relaties gaat projecteren. Het is heel moeilijk om hiervan af te komen en door elke nieuwe ervaring van verlaten worden, wordt je basisgevoel ook nog eens versterkt. Toch zijn er mogelijkheden om hier iets aan te doen. Door gerichte therapie, bijvoorbeeld pri, kun je je bewust worden van hoe dit mechanisme werkelijk werkt, en kun je de waarheid achter je verlatingsangst - namelijk dat die bestaat uit afweer van een trauma dat je in je prille jeugd hebt verdrongen - leren zien. Door terug te gaan naar het oorspronkelijke trauma, door middel van regressie, kun je het pijnlijke trauma van je kindertijd herbeleven en opnieuw opslaan maar nu op een veiliger manier. Hiermee pak je je opgebouwde overtuiging dat je niet goed genoeg bent of het niet waard bent om van te houden bij de wortels aan en heb je een goede kans dat je hier - op z'n minst gedeeltelijk - van af komt. Het is niet eenvoudig, maar het kan.
Je bent bepaald geen uitzondering als dit met jou aan de hand is. Volgens schattingen heeft ongeveer een derde van de mensen dit. En het wordt ook nog eens van generatie op generatie overgedragen. Lees De herontdekking van het ware zelf van Ingeborg Bosch voor meer informatie over pri.
traantje - Zondag 13 oktober 2013 16:40
Bij mij ist ontstaan toen ik 5 was.
mijn ouders lieten me toen alleen achter in een winkel(als grapje).
Dit heeft een enorm trauma veroorzaakt waar ik dus net als jullie behoorlijke last van heb. En daardoor ook steeds partners aantrek die me uiteindelijk toch weer verlaten. Het is moeilijk om die angst los telaten, het kan tijden goed gaan maar op een bepaald ogenblik steekt het gewoon weer effe de kop op. Zo van tada ik ben er nog hoor ;p. Tis gewoon een enorme plaaggeest. Wat ik me afvraag is? Kom je hier echt ooit helemaal van af.
mijn ouders lieten me toen alleen achter in een winkel(als grapje).
Dit heeft een enorm trauma veroorzaakt waar ik dus net als jullie behoorlijke last van heb. En daardoor ook steeds partners aantrek die me uiteindelijk toch weer verlaten. Het is moeilijk om die angst los telaten, het kan tijden goed gaan maar op een bepaald ogenblik steekt het gewoon weer effe de kop op. Zo van tada ik ben er nog hoor ;p. Tis gewoon een enorme plaaggeest. Wat ik me afvraag is? Kom je hier echt ooit helemaal van af.
Mous - Maandag 28 oktober 2013 18:09
sommige dingen heel herkenbaar..mijn angst uit zich met name in mijn relatie. Ik heb een hele veilige jeugd gehad en naar mijn weten geen gekke dingen meegemaakt. Maar toch door een laag zelfbeeld, zo bang dat mijn vriend me uiteindelijk niet leuk genoeg vindt en verliefd zal worden op iemand anders. Daardoor super onzeker en steeds bevestiging vragend.. Het inzicht is er inmiddels dat het een ultieme vorm van selffulfilling prophecy is, want als ik zo doorga wordt hij het een keer zat. En het is zo'n schijncontrole.. je kunt er nooit voor zorgen dat iemand bij je blijft.. maar als je je angst kan laten varen en dus je leukste versie van jezelf kan zijn, verklein je de kans alleen maar dat iemand je verlaat. Hij vindt mij in elk geval te gek zoals ik ben zonder angst. En ook de angst accepteert hij wel, maar het is maar net hoe je er uiting aan geeft..
Helaas - Maandag 18 november 2013 19:40
Helaas, ik ben bang dat ik verlatingsangst heb. Ik vind het doodeng om alleen te zijn en ben elke dag weet doodsbang dat iemand me in de steek laat. Bevestiging is niet genoeg en vaak kruip ik weg achter de laptop met harde muziek aan. Of in bad met muziek. Met muziek kruip ik vaak in een hoekje. Vaak ben ik bang dat iemand kwaad op me is en dan ook denkt dat hij/zij me niet meer nodig heeft en niet meer hoeft. Naar school is moeilijk voor mij, omdat ik bang ben dat als ik binnenkom, dan uitgelachen word. Of niemand meer iets met te maken wilt hebben. Dat ze achter iets zijn gekomen waar ik me ontzettend voor schaam. Heeft iemand nog meer last van wat ik heb? Ik voel me er ontzettend rot bij.
Peter - Maandag 30 december 2013 16:17
Heel herkenbaar dit alles! Heb zelf erg last van verlatingsangst, ga soms door een hel! Mijn ouders waren zakenlui met weinig tijd voor hun kinderen. Met vijf jaar had ik al verantwoordelijkheden die (op dit moment gezien) veel te zwaar waren voor een kind van vijf. Door dit alles heb ik me niet goed kunnen binden aan mijn ouders. Ik heb nu weinig zelfvertrouwen en erge verlatingsangst. Als ik en film zie waar de ene partner de ander heimelijk bedriegt, lijkt het alsof ik zelf het slachtoffer ben en voel alleen maar pijn. Dergelijke films kijk ik niet meer! Heb het gevoel dat de hele wereld me niet mag, bij een reorganisatie op het werk voel ik meteen dat ik er wordt uitgeknikkerd, want mij mag toch niemand! Door dit alles kamp ik met depressieve gevoelens. Zoek continue naar manieren om eruit te komen, maar hoe??
Heidi - Dinsdag 21 januari 2014 10:08
Hallo,
Ik kom eigenlijk een beetje toevallig op deze blog. Jullie weten wel allemaal wat een gevecht leveren is. Het is erg onnatuurlijk je voortdurend in een gevoel van angst te bevinden. En een kind zou zich steeds veilig, geliefd en geborgen moeten voelen. Ik heb deze zekerheid helaas ook niet gekend. Een groot gemis waarvan je pas later de pijnlijke en verwarrende gevolgen bewust ondervindt. Ik kan goed begrijpen dat dit gevoel voor velen soms ondragelijk wordt. Zelf oefen ik er hard mee. Ik denk dat het altijd een werkpunt zal blijven. Ik weet wel uit ervaring dat je er heel goed mee kan leren omgaan. Ik vind de psychologische tips hierboven vermeld (bij telkens de grote eerste letter) zeker waar. Dat werkt. Niet iedereen is hetzelfde dus ik kan me niet uitspreken namens iedereen. Je kan echter wel heel veel leren. Met ups en met downs. Met zin en tegenzin. Soms vooruit gaand, soms stilstaand en soms weer eens neervallend. Maar iedere dag sta je een stukje verder dan de eerste dag dat je aan deze trektocht begon. Misschien kan dit aanmoedigend zijn om lezen...
Warme groet,
Ik
Ik kom eigenlijk een beetje toevallig op deze blog. Jullie weten wel allemaal wat een gevecht leveren is. Het is erg onnatuurlijk je voortdurend in een gevoel van angst te bevinden. En een kind zou zich steeds veilig, geliefd en geborgen moeten voelen. Ik heb deze zekerheid helaas ook niet gekend. Een groot gemis waarvan je pas later de pijnlijke en verwarrende gevolgen bewust ondervindt. Ik kan goed begrijpen dat dit gevoel voor velen soms ondragelijk wordt. Zelf oefen ik er hard mee. Ik denk dat het altijd een werkpunt zal blijven. Ik weet wel uit ervaring dat je er heel goed mee kan leren omgaan. Ik vind de psychologische tips hierboven vermeld (bij telkens de grote eerste letter) zeker waar. Dat werkt. Niet iedereen is hetzelfde dus ik kan me niet uitspreken namens iedereen. Je kan echter wel heel veel leren. Met ups en met downs. Met zin en tegenzin. Soms vooruit gaand, soms stilstaand en soms weer eens neervallend. Maar iedere dag sta je een stukje verder dan de eerste dag dat je aan deze trektocht begon. Misschien kan dit aanmoedigend zijn om lezen...
Warme groet,
Ik
paniekertje - Vrijdag 31 januari 2014 18:27
Ik val mijn vriend voortdurend lastig met mijn paniekaanvallen.Ik vind mezelf ook
lelijk en hij is superknap en ik denk dat iedereen verliefd op hem word.we schelen ook 20 jaar (ik ben ouder)en dat maakt mijn zelfvertrouwen er niet beter op.Ondanks het leeftijdsverschil denk ik hem nu echt gevonden te hebben dus ik ben heel bang dat
we uit elkaar gaan.Ik heb ook dromen over dat hij weggaat of geen contact meer wil.
In het verleden hebben mensen veel misbruik van me gemaakt;ook hij.
Ik roep dit op mezelf af en ben het beu me zo te voelen.Ik heb alleen geen idee hoe ik
nou eens wat meer zelfvertrouwen kan krijgen
lelijk en hij is superknap en ik denk dat iedereen verliefd op hem word.we schelen ook 20 jaar (ik ben ouder)en dat maakt mijn zelfvertrouwen er niet beter op.Ondanks het leeftijdsverschil denk ik hem nu echt gevonden te hebben dus ik ben heel bang dat
we uit elkaar gaan.Ik heb ook dromen over dat hij weggaat of geen contact meer wil.
In het verleden hebben mensen veel misbruik van me gemaakt;ook hij.
Ik roep dit op mezelf af en ben het beu me zo te voelen.Ik heb alleen geen idee hoe ik
nou eens wat meer zelfvertrouwen kan krijgen
anoniem.:,( - Maandag 3 maart 2014 09:04
Ik heb er ontzettend last van en voornamelijk bij mijn vriend.
Altijd denk ik dat ik iet goed genoeg voor hem ben, en zodra ik het tegen hem zeg, stet hij me altijd gerust met dat hij van mj houd. Maar ob p de een of anderee manier bben ik toch bang dat ik nooit goed genorg ben
laatst ging hij uit met vrienden, ik heb niks tegen uit gaan, ben wel verlegen maar ik houd van muziek en dansen maar ik word woest als hij gaat :o en als ik het hem vertel snapt hij niet waarom maar door deze blog te lezen snap ik het. ik had vroeger enorme last van verlatingsangst maar nu jeb ik dat dus nog.steeds
ik ben ook bang dat ik op school word verlaten door nieuwe vrienden, daarom probeer ik elke dag leuk te zijn of vrolijk te doen, maar het is vkor mijn gevoel nooit genoeg en dat elke dag vrolijk doen vreet zo veel.energie ik word er gek van! ik zou graag gewoon normaal willen zijn tegen over mijn vriend maar zodra hik bijvoorbeeld gaat sporten met zijn familielid word ik ook gek :,( ik.word helemaal paniekerig en ik bedenk duizend dingen in mijn kop.. ik word er heel erg miselijk van en ik zou willen dat hij wist wat ik voelde want ik heb t zo erg dat ik geen eens meer wil leven en nu komt koningsnacht er aan en ik vrees t ergste.
Altijd denk ik dat ik iet goed genoeg voor hem ben, en zodra ik het tegen hem zeg, stet hij me altijd gerust met dat hij van mj houd. Maar ob p de een of anderee manier bben ik toch bang dat ik nooit goed genorg ben
laatst ging hij uit met vrienden, ik heb niks tegen uit gaan, ben wel verlegen maar ik houd van muziek en dansen maar ik word woest als hij gaat :o en als ik het hem vertel snapt hij niet waarom maar door deze blog te lezen snap ik het. ik had vroeger enorme last van verlatingsangst maar nu jeb ik dat dus nog.steeds
ik ben ook bang dat ik op school word verlaten door nieuwe vrienden, daarom probeer ik elke dag leuk te zijn of vrolijk te doen, maar het is vkor mijn gevoel nooit genoeg en dat elke dag vrolijk doen vreet zo veel.energie ik word er gek van! ik zou graag gewoon normaal willen zijn tegen over mijn vriend maar zodra hik bijvoorbeeld gaat sporten met zijn familielid word ik ook gek :,( ik.word helemaal paniekerig en ik bedenk duizend dingen in mijn kop.. ik word er heel erg miselijk van en ik zou willen dat hij wist wat ik voelde want ik heb t zo erg dat ik geen eens meer wil leven en nu komt koningsnacht er aan en ik vrees t ergste.
isis - Woensdag 14 mei 2014 11:56
Zo onwijs herkenbaar...
Ik zit nu sinds lange tijd in een opbloeiende relatie.. Het is nog heel pril, maar de klachten van mijn verlatingsangst spelen nu al op.
Gelukkig is hij heel begripvol en lief over alles. Maar voor hoe lang? Hij is het beste wat mij in hele lange tijd is overkomen en ik ben zo bang om hem kwijt te raken.
n daardoor ga ik soms heel gekke dingen doen.. Onzinnige vragen stellen, constant bevestiging vragen aan hem. Hij gaat er zo goed mee om maar het lijkt mij behoorlijk vermoeiend voor hem.
Ik weet dat als ik zo door ga, ik hem alleen maar van mij wegduw..
Daarom vecht ik keihard tegen de demon die in mij leeft en mij soms tot waanzin drijft.
Het is lastig en ik hoop heel erg dat het mij lukt om dit te verslaan of om er mee om te leren gaan.
Ik ben zo gek op hem en hij op mij. Ik wil het niet kwijt..
Ik zit nu sinds lange tijd in een opbloeiende relatie.. Het is nog heel pril, maar de klachten van mijn verlatingsangst spelen nu al op.
Gelukkig is hij heel begripvol en lief over alles. Maar voor hoe lang? Hij is het beste wat mij in hele lange tijd is overkomen en ik ben zo bang om hem kwijt te raken.
n daardoor ga ik soms heel gekke dingen doen.. Onzinnige vragen stellen, constant bevestiging vragen aan hem. Hij gaat er zo goed mee om maar het lijkt mij behoorlijk vermoeiend voor hem.
Ik weet dat als ik zo door ga, ik hem alleen maar van mij wegduw..
Daarom vecht ik keihard tegen de demon die in mij leeft en mij soms tot waanzin drijft.
Het is lastig en ik hoop heel erg dat het mij lukt om dit te verslaan of om er mee om te leren gaan.
Ik ben zo gek op hem en hij op mij. Ik wil het niet kwijt..
gepest meisje - Dinsdag 10 juni 2014 22:26
Ik werd vroeger gepest en de vrienden die ik nu heb wil ik daarom ni kwijd
Ik ga volgend jaar naar een andere shool en ben bang dat niemand me aardig of leuk zal vinden
Ik ga volgend jaar naar een andere shool en ben bang dat niemand me aardig of leuk zal vinden
Onzekertje - Woensdag 11 juni 2014 00:25
Heel herkenbaar allemaal. Ik vraag wel is aan me vriendin of ze mij echt als der goeie vriendin ziet of gewoon iemand. Al zou ik wel moeten weten hoe het zit.
Net als bij mijn vriend, we zijn al 4jaar samen maar bijna elke dag ben ik wel bang dat hij op een moment me niet meer leuk vindt. Ondanks dat die zegt dat dat onzin is.. :(
Soms vraag ik me af of een psycholoog iets is, iemand een tip of ervaring?
Net als bij mijn vriend, we zijn al 4jaar samen maar bijna elke dag ben ik wel bang dat hij op een moment me niet meer leuk vindt. Ondanks dat die zegt dat dat onzin is.. :(
Soms vraag ik me af of een psycholoog iets is, iemand een tip of ervaring?
Anna - Maandag 16 juni 2014 20:50
Ik had hier nog nooit van gehoord, maar ik herken mezelf hierin! Ik ga net zolang door met mensen wantrouwen en uittesten totdat ik ze kwijtraak. Dat is heel erg vervelend, maar ik weet denk ik ook hoe het komt. (Gepest, telkens als je iemand vertrouwt in de steek gelaten, zowel op vriendschappelijk als op relatiegebied) Ik ben in ieder geval blij om te weten dat ik niet de enige ben die zo denkt! Nu proberen er wat aan toe doen.
Anna - Maandag 16 juni 2014 20:50
Ik had hier nog nooit van gehoord, maar ik herken mezelf hierin! Ik ga net zolang door met mensen wantrouwen en uittesten totdat ik ze kwijtraak. Dat is heel erg vervelend, maar ik weet denk ik ook hoe het komt. (Gepest, telkens als je iemand vertrouwt in de steek gelaten, zowel op vriendschappelijk als op relatiegebied) Ik ben in ieder geval blij om te weten dat ik niet de enige ben die zo denkt! Nu proberen er wat aan toe doen.
Artemis - Dinsdag 17 juni 2014 00:10
Ik ben gelukkig niet de enige, huil bijna elke avond omdat mn vriend wat eerder wilt slapen en voel me dan meteen alleen.
Heb dit alleen niet altijd gehad.
Ben de hele tijd bezig met wat hij doet, ben steeds jaloers en bang dat hij een ander vind en als dit zo door gaat maak ik het kapot.
Hij is inmiddels ook de enige die ik nog heb qua vrienden etc.
Wat kan ik hier aan doen??
Heb dit alleen niet altijd gehad.
Ben de hele tijd bezig met wat hij doet, ben steeds jaloers en bang dat hij een ander vind en als dit zo door gaat maak ik het kapot.
Hij is inmiddels ook de enige die ik nog heb qua vrienden etc.
Wat kan ik hier aan doen??
lissy1993 - Dinsdag 22 juli 2014 19:42
Heel erg herkenbaar. Een vriendschap kost onwijs veel energie en ik kan er nooit honderd procent van genieten. Gelukkig lukt het me wel steeds beter om dit los te laten en inderdaad te denken dat de wereld niet vergaat als ik een vriendschap kwijt raak.
rita - Dinsdag 12 augustus 2014 18:32
Jullie hebben tenminste een vriend... ik heb niet langer contact dan een maand... met vriendinnen ook
Gert-Freek - Maandag 20 oktober 2014 17:38
Voor me,elf heb ik het opgelost: ik maak me niet druk meer erom,
maar indien het zou voorkomen dat ik alleen als laatste doodga,
Dat ik er dan zelf snel ' klaar mee ben' , snappie.
maar indien het zou voorkomen dat ik alleen als laatste doodga,
Dat ik er dan zelf snel ' klaar mee ben' , snappie.
Gert-Freek - Maandag 20 oktober 2014 17:40
Wat een rot-script hier, dat automatisch elke regel
Ongevraagd een hoofdletter geeft aan het begin.
Ongevraagd een hoofdletter geeft aan het begin.
Loner - Woensdag 17 december 2014 14:52
Ik heb ook verlatingsangst!
Ben constant bang dat mijn vriend iets overkomt, heb de politie zelfs gebeld toen ik de hele avond zijn voicemail kreeg. Ik raak helemaal in paniek, huilen en hyperventileren. Daarom heeft hij altijd zijn telefoon aan en neemt hij altijd op als ik bel, anders dan word ik te ongerust. We zijn nu 6 jaar samen, maar de eerste jaren heb ik hem zo vaak getest om te kijken of hij het met me uit zou maken. Dat dit niet is gebeurd, geeft me wel rust, maar toch blijf ik bang dat er buiten iets gebeurt als een ongeluk.
Ik heb geen vrienden meer behalve mijn vriend, drink vaak in het weekend en leef een best wel eenzaam leven als ik er zo over na denk. Ik denk dan ook dan ik in mijn sociale leven vooral het vermijdende type ben. Doordat ik het gevoel had dat ik niemand kon vertrouwen, door jaloezie, heb ik al mijn vrienden uit mijn leven gezet, maar het brengt me eerlijk gezegd wel een hoop rust. Als ik iemand nodig heb, is mijn vriend er voor me. Ik maak me niet meer zo druk om anderen. Ik vind mezelf zelfstandig, maar ben eigenlijk gewoon alleen.
Maar waar ik nog wel last van heb is angst om te verdwalen als ik buiten ben, ben altijd heel erg met wegen en verdwaal overal. Op die momenten raak ik echt in paniek en kan ik wel janken. Ik bekijk eerst uitgebreid de route op Google Street View zodat ik precies weet hoe ik daar kom.
Nu ik hier zo over na denk, is het toch wel een idee om hier een keer over te spreken met een professional!
Ben constant bang dat mijn vriend iets overkomt, heb de politie zelfs gebeld toen ik de hele avond zijn voicemail kreeg. Ik raak helemaal in paniek, huilen en hyperventileren. Daarom heeft hij altijd zijn telefoon aan en neemt hij altijd op als ik bel, anders dan word ik te ongerust. We zijn nu 6 jaar samen, maar de eerste jaren heb ik hem zo vaak getest om te kijken of hij het met me uit zou maken. Dat dit niet is gebeurd, geeft me wel rust, maar toch blijf ik bang dat er buiten iets gebeurt als een ongeluk.
Ik heb geen vrienden meer behalve mijn vriend, drink vaak in het weekend en leef een best wel eenzaam leven als ik er zo over na denk. Ik denk dan ook dan ik in mijn sociale leven vooral het vermijdende type ben. Doordat ik het gevoel had dat ik niemand kon vertrouwen, door jaloezie, heb ik al mijn vrienden uit mijn leven gezet, maar het brengt me eerlijk gezegd wel een hoop rust. Als ik iemand nodig heb, is mijn vriend er voor me. Ik maak me niet meer zo druk om anderen. Ik vind mezelf zelfstandig, maar ben eigenlijk gewoon alleen.
Maar waar ik nog wel last van heb is angst om te verdwalen als ik buiten ben, ben altijd heel erg met wegen en verdwaal overal. Op die momenten raak ik echt in paniek en kan ik wel janken. Ik bekijk eerst uitgebreid de route op Google Street View zodat ik precies weet hoe ik daar kom.
Nu ik hier zo over na denk, is het toch wel een idee om hier een keer over te spreken met een professional!
mij - Maandag 29 december 2014 13:09
Ik wil jullie aanmoedigen er met een professional over te praten.
Ik herken er ook veel van. Heb zelf misschien wel duizend gesprekken gehad, maar het helpt wel!!! En denk ook aan degene die je op deze manier in jouw probleem meetrekt, ze verdienen deze moeite niet en jij ook niet!
Met liefs, mij
Ik herken er ook veel van. Heb zelf misschien wel duizend gesprekken gehad, maar het helpt wel!!! En denk ook aan degene die je op deze manier in jouw probleem meetrekt, ze verdienen deze moeite niet en jij ook niet!
Met liefs, mij
Anoniem - Vrijdag 23 januari 2015 18:04
ik heb veel vrienden maar eentje springt eruit, ik heb me de laatste 2 jaar heel erg op haar gefocust waardoor ik het gevoel heb dat ik niet zonder haar kan. ik weet niet of het blijft maar ik heb het wel vaker, het gevoel dat je er zometeen helemaal alleen voor staat. een andere vriendin die nu de kaatste tijd veel met haar omgaat is ik weet niet hoe ik het moet omschrijven maar, het is zoon 'ik doe het erom' meisje. ik ben echt jaloers en ik heb het gevoel dat ze me in de steek gaat laten dat ik niet meer genoeg ben voor haar (ik ben geen lesbo ofzo) ik heb al veel geprobeerd en meestal helpt het gevoel vermijden maar dat werkt maar voor een uur. wat totaal niet helpt is hardlopen. wat in vredens naam moet ik doen ik wil dit niet en het liefste wil het gewoon zoals het was. maar ik heb gevoel dat ik niet meer die oude ben. als ik haar wil appe doe ik dat niet omdat ik bang ben dat dat groepje over me gaat roddelen. ik zit zelf in het groepje en het is gwn kut. ik ga niet naar therapeut omdat ik 15 ben ik snap me zelf gewoon niet. WHAT CAN I DO. btw ik ben niet depressief volgens mij is dit iets dat alle pubers meemaken maar alsnog, thanx for help
sherine30@live.nl - Zaterdag 24 januari 2015 15:10
Hoi
Ik heb een relatie gehad waar ik eigenlijk doodongelukkig was, hij waardeerde me niet zei nooit leuke dingen was continu bezig met zichzelf en omgeving wat ze van hem vonden. Ik heb eigenlijk gewild dat het anders relatie van 5 jaar is niet niets, en je hoopt op veranderingen maar dat kwam maar niet. Zelf ben ik iemand tegen gekomen die me ogen geopend hebt en heb er knoop door gehak, hij was er totaal niet mee denk dat hij ook niet wist is op gegeven gaan accepteren en zich ingeschreven in datingsite na twee weken na mijn breek een ander gevonden en hij heeft besloten met haar verder te gaan. Ik heb hier moeite mee ondanks mijn keuzes krijg het gevoel dat ie me verlaten heeft en het houden gewoon lang over was alleen hij was met zichzelf in de knoop en mij erin meegesleept door zijn gedrag die totaal niets positiefs opleverde. Ik ben in die vijf jaar zo onzeker geworden en heb eigenlijk ms vrienden ook verloren, omdat ik mijn tijd en energie in hem heb gestoken. Ik voel me eenzaam niet begrepen en gruwelijk pijn waar ik echt niet mee om kan gaan. Heb ze tijd terug in de stad gezien men ex en zijn nieuwe vriendin en hij behandelde haar als een prinses, en kon dat niet tegen dat hij het bij een ander wel deed en niet bjj mij. Ik kan hier met niemand over praten maar ik denk dat ik echt wel verlatingsangst heb dat ik ondanks verdriet en ellende met men ex had ik niet gewild dat ie me verliet.
Ik heb een relatie gehad waar ik eigenlijk doodongelukkig was, hij waardeerde me niet zei nooit leuke dingen was continu bezig met zichzelf en omgeving wat ze van hem vonden. Ik heb eigenlijk gewild dat het anders relatie van 5 jaar is niet niets, en je hoopt op veranderingen maar dat kwam maar niet. Zelf ben ik iemand tegen gekomen die me ogen geopend hebt en heb er knoop door gehak, hij was er totaal niet mee denk dat hij ook niet wist is op gegeven gaan accepteren en zich ingeschreven in datingsite na twee weken na mijn breek een ander gevonden en hij heeft besloten met haar verder te gaan. Ik heb hier moeite mee ondanks mijn keuzes krijg het gevoel dat ie me verlaten heeft en het houden gewoon lang over was alleen hij was met zichzelf in de knoop en mij erin meegesleept door zijn gedrag die totaal niets positiefs opleverde. Ik ben in die vijf jaar zo onzeker geworden en heb eigenlijk ms vrienden ook verloren, omdat ik mijn tijd en energie in hem heb gestoken. Ik voel me eenzaam niet begrepen en gruwelijk pijn waar ik echt niet mee om kan gaan. Heb ze tijd terug in de stad gezien men ex en zijn nieuwe vriendin en hij behandelde haar als een prinses, en kon dat niet tegen dat hij het bij een ander wel deed en niet bjj mij. Ik kan hier met niemand over praten maar ik denk dat ik echt wel verlatingsangst heb dat ik ondanks verdriet en ellende met men ex had ik niet gewild dat ie me verliet.
lecqe01@hotmail.nl - Zaterdag 21 februari 2015 08:42
Hi, Ja ik heb er erg last van, en als ik er last van heb ga ik handelen. en dat wil ik afleren.... heeft iemand tips hoe ik dat kan doen.. dat handelen werkt namelijk niet..het maakt dingen vaak juist erger. Ik ben al van heel wat angsten af... ik wil deze ook teckelen. fijne dag allemaal
anoniem - Zondag 22 maart 2015 16:47
ik herken dit heel erg en heb dit vaak bij me bff
Mila - Maandag 23 maart 2015 18:26
:( zo herkenbaar :'(
Ik weet het niet meer ik vreet me zelf helemaal op en druf met niemand er echt over te praten . Loop bij een pycholoog maar ook daar twijvel ik over. Hou van het leven maar haat het ook. Ik weet het gewoon echt niet meer :(
Ik weet het niet meer ik vreet me zelf helemaal op en druf met niemand er echt over te praten . Loop bij een pycholoog maar ook daar twijvel ik over. Hou van het leven maar haat het ook. Ik weet het gewoon echt niet meer :(
anoniem - Dinsdag 19 mei 2015 02:06
Ik vind het zelf best wel egoistisch om te zeggen, maar ik wil mijn relatie niet overleven, omdat ik niet voor mezelf kan zorgen. Dat is de werkelijkreden dat ik behoorlijk veel alcohol drink. Niet leuk voor mijn relatie die in het geheel niet drinkt. Daarnaast ben ik al zon 30 jaar manisch depressief en de laatste tijd voornamelijk depressief, hetgeen ik maskeer door vrolijk te zijn. Wat een ellende dit leven. Ik doe iedereen verdriet voor mijn gevoel. Bah.
xim - Zondag 2 augustus 2015 22:07
wauw dit is echt zo herkenbaar. net alsof ik mijn eigen verhaal lees. de angst om verlaten te worden, jezelf zo vastklampen dat je uiteindelijk echt verlaten wordt. zo lastig om dat cirkeltje te doorbreken.
mama - Dinsdag 15 september 2015 13:57
ik ben heel gelukkig met mij vriend maar mij vriend beloof zo veel aan mij maar hij kom het niet naar
en lig allen maar op bed en als hij niet op bed lig dan zit hij heel de tijd achter de computer de heel tijd en dan is het tijd om naar bed te gaan dan blijf hij zitten achter de computer ik weet niet meer wat ik hier mee moet ik hou zo veel van hem maar ik weet dat het niet meer kan zo en dan ben ik bang als ik er wat van zeg tegen hem dat ik hem kwijt ga raken en dat wil ik niet wie kan mij helpen
en lig allen maar op bed en als hij niet op bed lig dan zit hij heel de tijd achter de computer de heel tijd en dan is het tijd om naar bed te gaan dan blijf hij zitten achter de computer ik weet niet meer wat ik hier mee moet ik hou zo veel van hem maar ik weet dat het niet meer kan zo en dan ben ik bang als ik er wat van zeg tegen hem dat ik hem kwijt ga raken en dat wil ik niet wie kan mij helpen
Miep - Zondag 20 september 2015 07:25
Tjonge..... Wat herkenbaar allemaal! Ik ben in mijn jeugd altijd uitgescholden door mijn moeder. Heb daardoor een laag zelfbeeld. Ben daardoor al 2x gescheiden van dezelfde man, en hebben nu een lat relatie. We hebben 3 kinderen (volwassen). Zij nemen nu afstand van ons, wat ik logisch gezien heel goed begrijp. Maar ik heb op mijn tenen gelopen om een liefdevolle moeder te zijn tijdens hun jeugd, en dat is volgens hun heel goed gelukt. Wij waren een leuk gezin!!! Ik ben ingestort toen de laatste uit huis ging. Toen kwam ik zelf pas aan de beurt om mijn jeugd te verwerken. Altijd gedacht dat de schuld bij mijn ex lag, maar pas later in gaan zien dat ik degene ben die het leven zo gecompliceerd maak.
Mijn kinderen hebben nu veel last van hun ouders doordat wij een lat relatie hebben. Zij snappen er niks meer van natuurlijk. Zij weten van mijn jeugd, maar begrijpen niet goed wat dat met iemand doet!!!! Gelukkig maar misschien!! Maar ik voel me zo SCHULDIG tegenover hun. Het zijn schatten van kinderen!!!! Maar ben nu een depressieve moeder die het leven eigenlijk niet meer aan kan. Heb veel therapie!!! Baan hierdoor ook nog eens kwijt geraakt. Vorig jaar oma geworden en kan gewoon niet op mijn kleinkind passen omdat mijn geestelijke en nu ook lichamelijke toestand dit niet toelaat. Ik ben radeloos!!! Die arme kinderen. Ben ik uiteindelijk toch ook nog een slechte moeder !!!!! En misschien straks alles kwijt?? Kinderen laten ons links liggen nu, komen een enkele keer langs.....heel pijnlijk!!!! Waarom is mijn jeugd zo verlopen??????? Opgevoed zonder liefde!!!' En niet meer voelen wat liefde eigenlijk is. Sterkte ook jullie allemaal..... Ben teleurgesteld in het leven 😢
Mijn kinderen hebben nu veel last van hun ouders doordat wij een lat relatie hebben. Zij snappen er niks meer van natuurlijk. Zij weten van mijn jeugd, maar begrijpen niet goed wat dat met iemand doet!!!! Gelukkig maar misschien!! Maar ik voel me zo SCHULDIG tegenover hun. Het zijn schatten van kinderen!!!! Maar ben nu een depressieve moeder die het leven eigenlijk niet meer aan kan. Heb veel therapie!!! Baan hierdoor ook nog eens kwijt geraakt. Vorig jaar oma geworden en kan gewoon niet op mijn kleinkind passen omdat mijn geestelijke en nu ook lichamelijke toestand dit niet toelaat. Ik ben radeloos!!! Die arme kinderen. Ben ik uiteindelijk toch ook nog een slechte moeder !!!!! En misschien straks alles kwijt?? Kinderen laten ons links liggen nu, komen een enkele keer langs.....heel pijnlijk!!!! Waarom is mijn jeugd zo verlopen??????? Opgevoed zonder liefde!!!' En niet meer voelen wat liefde eigenlijk is. Sterkte ook jullie allemaal..... Ben teleurgesteld in het leven 😢
Nieske - Zondag 10 januari 2016 20:01
Herken mezelf daar compleet in. Het is niet alleen maar een angst. Het is ontstaan doordat het zo vaak is gebeurd al van kinds af aan. Mensen die met je te doen hebben door de situatie thuis en zich opstellen als je beschermer en vertrouwenspersoon.
Uiteindelijk ben ik bang om iemand te vertrouwen en van iemand te houden uit angst weer gekwetst te worden. Na jaren is het tot een regelrechte paniekstoornis uitgegroeid. Zodra er iemand dreigt weg te gaan of ik zelf weg moet dan is het blinde paniek. En het lijkt steeds erger te worden. Kan ook niet meer onbekommerd van het leven genieten omdat ik altijd bang ben voor de terugslag.
Uiteindelijk ben ik bang om iemand te vertrouwen en van iemand te houden uit angst weer gekwetst te worden. Na jaren is het tot een regelrechte paniekstoornis uitgegroeid. Zodra er iemand dreigt weg te gaan of ik zelf weg moet dan is het blinde paniek. En het lijkt steeds erger te worden. Kan ook niet meer onbekommerd van het leven genieten omdat ik altijd bang ben voor de terugslag.
Lot - Maandag 2 mei 2016 12:16
Jeetje, wat herkenbaar allemaal.. Wat angst al niet met een mens kan doen..
Ik vind het lastige dat negatieve gedachten compleet de overhand nemen en alleen het gevoel maar steeds gaat bevestigen. Een cirkel waar ik niet meer uit kom.
Mijn vriend en ik hebben nu een pauze ingelast(6 jaar relatie), omdat hij vind dat ik nu alle aandacht op mezelf moet richten. Ik ben door die angst zelfs gaan twijfelen of ik wel genoeg van hem houd en of hij wel de man is waar ik oud mee wil en kan worden. Alsof ik dat nu al moet weten en daar een keuze in moet maken voor de rest van mijn leven..
Herkent iemand die twijfels? Dat gaat twijfelen aan je gevoel voor je partner? Of nou ja... dat je denkt dat je gaat twijfelen ;)
Ik vind het lastige dat negatieve gedachten compleet de overhand nemen en alleen het gevoel maar steeds gaat bevestigen. Een cirkel waar ik niet meer uit kom.
Mijn vriend en ik hebben nu een pauze ingelast(6 jaar relatie), omdat hij vind dat ik nu alle aandacht op mezelf moet richten. Ik ben door die angst zelfs gaan twijfelen of ik wel genoeg van hem houd en of hij wel de man is waar ik oud mee wil en kan worden. Alsof ik dat nu al moet weten en daar een keuze in moet maken voor de rest van mijn leven..
Herkent iemand die twijfels? Dat gaat twijfelen aan je gevoel voor je partner? Of nou ja... dat je denkt dat je gaat twijfelen ;)
lisa - Maandag 13 juni 2016 22:09
Ik denk soms dat als je met een paar vrienden bent soms er niet meer bij hoord daarom wil ik graag of met z'n 2en of met z'n vieren zijn en sommihe mensen haten dat en beginnen me dan niet meer leuk te vinden ik voel me dan zo rot van binnen dat ik dan wel kan huilen
knuffel - Woensdag 31 augustus 2016 17:45
Nadat ik Padded Cell heb gezien op YouTube ben ik bang dat ze niet voor haar zorgen. Of dat ze daar nooit meer wegkomt. Of dat ik daar ooit terecht kom.
Sanne - Zaterdag 20 mei 2017 14:25
Wauw, dit is erg heftig. Ik ervaar dit precies zo en zou graag ik contact komen met mensen die dit ook ervaren.
Anoniem - Donderdag 25 mei 2017 14:56
Herkenbaar. Ik heb weinig tot geen vertrouwen meer in mensen. Werd ook altijd veel gebruikt.
Anoniem - Woensdag 21 juni 2017 16:48
Volgens mij heb ik een lichte vorm van zowel bindingsanst als verlatingsangst. Heb 2,5 jaar een open relatie gehad. Ik was nog niet toe en hij ook niet. Alleen hij heeft daar flink gebruik van gemaakt. Ik totaal niet. Was nog niet zo vanwege een vervelende relatie. Dus durfde niet meer, bang om verliefd te worden en enorm veel om iemand te geven. Helaas gebeurde dit toch. Hield het niet meer tegen. Nu kennen we elkaar al 4 jaar. Soms ben ik zo bang om hem kwijt te raken. Bang dat hij het weer met andere vrouwen doet.
Vertrouw hem niet volledig. In mijn leven veel dierbare mensen kwijt geraakt. Het is soms zo zwaar om jezelf te blijven. Dit door je angsten. Soms gewoon een paniek aanval. 1 keer in het half jaar.
Herken je gevoel.
Vertrouw hem niet volledig. In mijn leven veel dierbare mensen kwijt geraakt. Het is soms zo zwaar om jezelf te blijven. Dit door je angsten. Soms gewoon een paniek aanval. 1 keer in het half jaar.
Herken je gevoel.
D - Zaterdag 7 oktober 2017 03:39
Hoi ,
Ik ben heel eenzaam Ik had een jonge ontmoet hij deed echt alsof hij me leuk vond en echt geïnteresseerd was ik vond hem heel erg leuk en ik trapte in natuurlijk maar hij heeft goed met me gespeeld helaas, kwam ik er later pas achter echter. Was ik ook verliefd op hem hij keek al die tijd naar mijn en ik ook naar hem maar pas later sprak ik hem in eindelijk ik was toen super blij en 1x had ik afgesproken met hem na dat hoorde ik Niks meer van hem helaas ik was verdrietig en heel eenzaam ik dacht echt aan me zelf van waarom doet hij zo ik heb hem niks aangedaan, maar ja toen hoorde ik dat hij met meerdere meisjes omgaat en s.. ik had erg verdriet dan denk ik van okee je kon het eigenlijk dag 1 kunnen zeggen dat hij ook met verschillende wijven chilt maar ja hij deed alsof hij me leuk vond hij heeft gespeeld met me en dat vind ik echt heel erg ik zit er nog steeds mee maar ja tuurlijk is het beter dat hij me heeft verlaten omdat ik Sinds kort weet hoe hij is hij is sowieso niet serieus helaas maar voor mijn is het lastig omdat ik verliefd was ik ben zo’n persoon die echt verliefd is en niet makkelijk kan vergeten ook al is het kort geweest hij heeft gespeeld en ja dat vind ik echt erg vies van hem niet verwacht ik heb hem verder ook met rust gelaten ik ga niet achteraan zo verlaag ik mezelf ik laat hem al een tijdje met rust ik wil ook niet meer spreken ik zie hem persoonlijk wel heel vaak maar ik vind het heel moeilijk om te zien😔 maar verder is dit die hele verhaal en Sinds hij mijn niet meer sprak ben ik heel eenzaam geworden ik heb bijna niemand vooral niet in mij buurt helaas ik slaap alleen maar ik eet soms niet ik ben ook bang ik wil niet alleen zijn ik wil een goeie en serieuze relatie maar helaas is niet iedereen serieus dat vind ik jammer ik ben meer dan 3 jaar vrijgezel ik ben ongelukkig ik durf ook niet meer alleen af te spreken ben ik bang dat ik weer misbruik word en doen alsof daar hou ik niet van ik doe rustig en voortaan kijk ik goed uit sommigen mensen zegt ook van waarom doe ik zo afstandelijk en niet veel praten ik ben gewoon bang ik heb veel meegemaakt in mijn leven ik kan moeilijk mensen ontmoeten vaak heb ik geen interesse en sommigen vriendinnen zegt ook tegen mijn van hoe heb je geen vriend je bent een hartstikke leuke meid dan voel ik me verdrietig natuurlijk van binnen tja sommigen jongens die ik leuk vond is gewoon niet serieus logisch dat ik vrijgezel blijf ik blijf sterk en ik kijk goed uit nou dit is mijn hele verhaal ik ben heel erg eenzaam.
Mvg
D
Ik ben heel eenzaam Ik had een jonge ontmoet hij deed echt alsof hij me leuk vond en echt geïnteresseerd was ik vond hem heel erg leuk en ik trapte in natuurlijk maar hij heeft goed met me gespeeld helaas, kwam ik er later pas achter echter. Was ik ook verliefd op hem hij keek al die tijd naar mijn en ik ook naar hem maar pas later sprak ik hem in eindelijk ik was toen super blij en 1x had ik afgesproken met hem na dat hoorde ik Niks meer van hem helaas ik was verdrietig en heel eenzaam ik dacht echt aan me zelf van waarom doet hij zo ik heb hem niks aangedaan, maar ja toen hoorde ik dat hij met meerdere meisjes omgaat en s.. ik had erg verdriet dan denk ik van okee je kon het eigenlijk dag 1 kunnen zeggen dat hij ook met verschillende wijven chilt maar ja hij deed alsof hij me leuk vond hij heeft gespeeld met me en dat vind ik echt heel erg ik zit er nog steeds mee maar ja tuurlijk is het beter dat hij me heeft verlaten omdat ik Sinds kort weet hoe hij is hij is sowieso niet serieus helaas maar voor mijn is het lastig omdat ik verliefd was ik ben zo’n persoon die echt verliefd is en niet makkelijk kan vergeten ook al is het kort geweest hij heeft gespeeld en ja dat vind ik echt erg vies van hem niet verwacht ik heb hem verder ook met rust gelaten ik ga niet achteraan zo verlaag ik mezelf ik laat hem al een tijdje met rust ik wil ook niet meer spreken ik zie hem persoonlijk wel heel vaak maar ik vind het heel moeilijk om te zien😔 maar verder is dit die hele verhaal en Sinds hij mijn niet meer sprak ben ik heel eenzaam geworden ik heb bijna niemand vooral niet in mij buurt helaas ik slaap alleen maar ik eet soms niet ik ben ook bang ik wil niet alleen zijn ik wil een goeie en serieuze relatie maar helaas is niet iedereen serieus dat vind ik jammer ik ben meer dan 3 jaar vrijgezel ik ben ongelukkig ik durf ook niet meer alleen af te spreken ben ik bang dat ik weer misbruik word en doen alsof daar hou ik niet van ik doe rustig en voortaan kijk ik goed uit sommigen mensen zegt ook van waarom doe ik zo afstandelijk en niet veel praten ik ben gewoon bang ik heb veel meegemaakt in mijn leven ik kan moeilijk mensen ontmoeten vaak heb ik geen interesse en sommigen vriendinnen zegt ook tegen mijn van hoe heb je geen vriend je bent een hartstikke leuke meid dan voel ik me verdrietig natuurlijk van binnen tja sommigen jongens die ik leuk vond is gewoon niet serieus logisch dat ik vrijgezel blijf ik blijf sterk en ik kijk goed uit nou dit is mijn hele verhaal ik ben heel erg eenzaam.
Mvg
D
Martine - Vrijdag 2 juli 2021 17:21
Helaas jaag ik mijn liefdes weg door mijn verlatingsangst. Selffulfilling prophecy.
Ik ga helemáál voor iemand en geloof steeds opnieuw in de ware liefde, wil gelijk trouwen. Dat is nooit wederzijds zo. Ik ga dan denken dat ik niet leuk genoeg, niet knap genoeg, niet goed genoeg ben, blijkbaar.
Gevolg: bevestiging zoeken. Gevolg: een benauwd gevoel bij de ander.
Ik baal zo als ik dat doe. Van te voren neem ik me voor mijn mond te houden, geen bevestiging vragen of beledigd zijn als die ander tijd voor zichzelf wil. En toch komt het eruit en krijgt de ander het spaansbenauwd. Vervolgens weer zo kwaad op mezelf dat ik het verpest heb.
Etc, etc. vicieuze cirkel.
Ik ga helemáál voor iemand en geloof steeds opnieuw in de ware liefde, wil gelijk trouwen. Dat is nooit wederzijds zo. Ik ga dan denken dat ik niet leuk genoeg, niet knap genoeg, niet goed genoeg ben, blijkbaar.
Gevolg: bevestiging zoeken. Gevolg: een benauwd gevoel bij de ander.
Ik baal zo als ik dat doe. Van te voren neem ik me voor mijn mond te houden, geen bevestiging vragen of beledigd zijn als die ander tijd voor zichzelf wil. En toch komt het eruit en krijgt de ander het spaansbenauwd. Vervolgens weer zo kwaad op mezelf dat ik het verpest heb.
Etc, etc. vicieuze cirkel.
Martine - Vrijdag 2 juli 2021 17:37
Vroeger gepest, later ook nog wel soms. En thuis onveilig. Vroeger nul vrienden. Tja, dat heeft gevolgen voor altijd. Nu 44, nog altijd problemen met het vertrouwen van mensen.
Phoebe - Maandag 8 augustus 2022 18:20
Ik heb een vriendje, ik woon in belgie hij woont in noord-holland.
We zijn eens samen geweest maar heb het uitgemaakt wegens het verlies van mijn zus en kon het niet meer aan, ik zat in een depressie. Na enkle 4 jaren verder ben ik eindelijk hersteld. En kreeg terug gevoelens voor hem. We ontmoette elkaar voor de eerste keer. Maar ben 4 a 5 uur onderweg met de trein en het afscheid nemen. Is een traan bij ons allebij en daarna gestopt.
Dus vorige week waren we voor de eerste keer 16 dagen samen. Egt de beate conectie. Dit is de jongen. Maar het afscheid nemen deze keer was alleen huilen het hielt eindelijk op. Ik kreeg corona. Dus ik moet in quarantaine en hij vertrok naar bonaire. 13 u met het vliegtuig en ik voel me alleen op me kamer, eenzaam, alleen maar verdiet, ik vind geen afleiding. En als ik hem gelukkig zie op fotos moet ik huilen. Waarom is dit. En wat kan ik er mee doen. Ik wil zijn vakantie niet verzeiken.
We zijn eens samen geweest maar heb het uitgemaakt wegens het verlies van mijn zus en kon het niet meer aan, ik zat in een depressie. Na enkle 4 jaren verder ben ik eindelijk hersteld. En kreeg terug gevoelens voor hem. We ontmoette elkaar voor de eerste keer. Maar ben 4 a 5 uur onderweg met de trein en het afscheid nemen. Is een traan bij ons allebij en daarna gestopt.
Dus vorige week waren we voor de eerste keer 16 dagen samen. Egt de beate conectie. Dit is de jongen. Maar het afscheid nemen deze keer was alleen huilen het hielt eindelijk op. Ik kreeg corona. Dus ik moet in quarantaine en hij vertrok naar bonaire. 13 u met het vliegtuig en ik voel me alleen op me kamer, eenzaam, alleen maar verdiet, ik vind geen afleiding. En als ik hem gelukkig zie op fotos moet ik huilen. Waarom is dit. En wat kan ik er mee doen. Ik wil zijn vakantie niet verzeiken.