Eten stelen met een eetstoornis
Gepost op Donderdag 10 april 2014 13:05 door Scarlet Hemkes in Artikelen over eetstoornissen.
Stelen uit schaamte; hoe is dat mogelijk? Vorig jaar werd er in een supermarkt in Overijssel regelmatig groente en fruit gestolen. Na het plaatsen van een beveiligingscamera werd een jonge vrouw betrapt. De 26-jarige vrouw had een taakstraf van 20 uur boven haar hoofd hangen voor het stelen van de groente en fruit. Eenmaal in de rechtzaal werd ze wel schuldig bevonden, maar werd de 20 uur taakstraf afgewezen. De vrouw leed namelijk aan een eetstoornis.
De reden dat zij de groente en het fruit had gestolen was omdat ze zich schaamde voor wat ze at en niet wilde dat mensen dit zagen. Ze durfde daarom niet af te rekenen. ‘Ik wilde niet dat anderen zagen wat ik at. Daarom durfde ik de producten niet op de band bij de kassa te leggen en af te rekenen.' Een taakstraf zou volgens de raadgevende professional enkel averechts werken. Stelen door schaamte, stelen als gevolg van een eetstoornis, heb jij dat weleens gedaan?
Ikzelf heb nooit eten uit een winkel gestolen, maar moet eerlijk bekennen dat ik weleens eten uit de kastjes van mijn toenmalige huisgenoten heb gesloten. Eén van de jongens in het studentenhuis haalde regelmatig grote bakken vanille ijs. Dat vond ik heerlijk. Ik mocht dit 'van mijn eetstoornis' echter niet kopen. Ik zou er zogenaamd van aankomen en bovendien kon ik geen maat houden. Ik had in die tijd enorme last van eetbuien, dus als ik iets lekkers voor mezelf kocht, moest het ook helemaal op. Door het weinige eten had ik regelmatig enorme trek, een soort onbedwingbare drang. Ik sloop op dat soort momenten dan naar de gezamenlijke keuken, opende het deurtje van de vriezer en schepte met een grote lepel vanille ijs uit de bak van mijn huisgenoot. Ik schepte het ijs in een groot glas en nam dit mee naar mijn kamer.
Uit een supermarkt eten stelen heb ik nooit gedaan, al schaamde ik me wel enorm voor wat ik allemaal kocht. Ik schaamde me niet voor 'gezond' eten, maar wel voor de vele malen dat ik naar de supermarkt ging om eetbuivoedsel te halen. Ik ging dan het liefst naar verschillende winkels. Bij de kassa van de Albert Heijn had ik het idee dat mensen naar mijn boodschappen op de band staarden. Ik praatte mezelf moed in door te zeggen 'Ik kan prima een feestje hebben, niemand die weet dat ik dit allemaal alleen ga opeten'. Toch schaamde ik me en voelde ik me er walgelijk bij. Het eten stelen is nooit bij me opgekomen. Dat zou enkel voor nog veel meer schamte hebben gezorgd, denk ik.
Toch ken ik ook wel mensen die 'door hun eetstoornis' wel dingen gingen stelen. Zo vertelde een jonge vrouw me dat ze met opzet altijd zonder geld ging reizen met de trein omdat ze anders eetbuivoedsel zou kopen. Eenmaal op het station was de drang dan soms zo groot, dat ze naar een AH To Go ging en alsnog op zoek ging naar eetbuivoedsel om het in een onbewaakt en druk moment in haar tas te stoppen. Ze kon de drang niet weerstaan.
De vrouw uit Overijssel werd wél schuldig bevonden, maar er volgden geen consequenties: ze kreeg geen taakstraf. Al is de hele rechtzaak wellicht al voldoende consequentie. Mag je je eetstoornis de schuld geven van het stelen of ben jij zelf verantwoordelijk voor jouw daden? Ik ben benieuwd naar jouw standpunt. Vind jij dat je iemand met een eetstoornis volledig verantwoordelijk kunt stellen voor het stelen van eten uit een winkel of vind je dat de eetstoornis deels de schuld mag krijgen?
Gerelateerde blogposts
56
Reacties
mierrr - Donderdag 10 april 2014 13:29
De eetstoornis kan deels de schuld krijgen, maar ik vind dan dat er dan een verplichte behandeling of iets dergelijks tegenover moet staan. Of een taakstraf die helpt bij het "behandelen" van je eetstoornis.
Kim - Donderdag 10 april 2014 13:31
Ah wat confronterend dit.. Ik "steel" vaak voedsel bij mijn oppas adresje (of nouja stelen ik pak dan bijv. wat koekjes wat er liggen en andere dingen uit de kast zonder het echt te vragen) ik schaam mij dan ook enorm ook al zijn niet het niet enorme hoeveelheden.
Rebecca - Donderdag 10 april 2014 13:44
Je bent zelf verantwoordelijk voor je daden, ik vind stelen echt niet goed te praten.
Eilish - Donderdag 10 april 2014 13:52
Stelen is nooit goed te praten, maar ik begrijp het wel... Ik heb zelf altijd alles afgerekend, maar stond me wel dood te schamen. ''Wat denken ze wel niet, ik ben al zo dik en dan neemt ze ook nog zoveel eten mee'' dat soort dingen... ugh
Me - Donderdag 10 april 2014 13:59
Je steelt vanuit een ziekte dus ja, ik vind dat er (deels) rekening mee gehouden mag worden in sommige gevallen (per geval bekijken).
Als iemand vanuit een andere ziekte iets doet wat niet mag, bijv. bij psychotisch zijn, wordt er ook rekening mee gehouden. Verminderde toerekeningsvatbaarheid hoor ik dan vaak voorbij komen.
Dus, ja er mag wat mij betreft rekening mee gehouden worden mits er per geval het ziektebeeld, persoonlijke omstandigheden, frequentie ed bekeken wordt.
Beetje coulance bij zo veek lijden is best op zijn plaats.
Als iemand vanuit een andere ziekte iets doet wat niet mag, bijv. bij psychotisch zijn, wordt er ook rekening mee gehouden. Verminderde toerekeningsvatbaarheid hoor ik dan vaak voorbij komen.
Dus, ja er mag wat mij betreft rekening mee gehouden worden mits er per geval het ziektebeeld, persoonlijke omstandigheden, frequentie ed bekeken wordt.
Beetje coulance bij zo veek lijden is best op zijn plaats.
Pizzacanzone - Donderdag 10 april 2014 14:29
Ik heb het vertrouwen van huisgenoten geschonden door in eetbuimomenten misbruik te maken van de sleutels die ik van hun kamers had en eten uit hun afgesloten kamers te halen. Ook koelkasten van huisgenoten heb ik leeggegeten, omdat ik me niet kon beheersen.
Éen van mijn huisgenoten heeft de sleutel teruggevraagd en mij ook zijn sleutel teruggegeven, omdat hij mij er niet meer mee vertrouwde. Heel terecht en ik vind het een lastige consequentie, want ik voel inderdaad dat ik nu minder vertrouwd word doordat ik die eetstoornis had.
Ik was dan wel ziek, ik vind het wel terecht dat ik zelf de consequenties draag van mijn zieke gedrag.
Éen van mijn huisgenoten heeft de sleutel teruggevraagd en mij ook zijn sleutel teruggegeven, omdat hij mij er niet meer mee vertrouwde. Heel terecht en ik vind het een lastige consequentie, want ik voel inderdaad dat ik nu minder vertrouwd word doordat ik die eetstoornis had.
Ik was dan wel ziek, ik vind het wel terecht dat ik zelf de consequenties draag van mijn zieke gedrag.
Jimmy - Donderdag 10 april 2014 15:24
Iemand blijft verantwoordelijk voor zijn of haar eigen daden. Dan heb ik het niet over schuld, maar over verantwoordelijkheid.
Wel vind ik dat tijdens een vervolging centraal moet staan hoe iemand geholpen kan worden, niet hoe iemand gestraft kan worden. Opname in een kliniek misschien? Dan kun je ook niet zo snel meer iets stelen. Als de vrouw dat weigert, dan kun je alsnog de standaard taakstraf opleggen.
Wel vind ik dat tijdens een vervolging centraal moet staan hoe iemand geholpen kan worden, niet hoe iemand gestraft kan worden. Opname in een kliniek misschien? Dan kun je ook niet zo snel meer iets stelen. Als de vrouw dat weigert, dan kun je alsnog de standaard taakstraf opleggen.
ann - Donderdag 10 april 2014 15:26
Ik heb nooit eten gestolen, maar me wel doodgeschaamd met al mijn eten, en zo ook met mijn dieetpillen en laxeerpillen.
De vraag die bij mij opkomt is of een eetstoornis te vergelijken is met een psychose?
Ik denk persoonlijk, dat welke ziekte je ook hebt, het wel goed is om op je verantwoordelijkheid aangesproken te worden.
Zoals bij PizzaCanzone hierboven bv. is gebeurt. Als je gedrag nooit consequenties heeft, dan is er ook geen impuls om het te veranderen, om hulp te vragen etc.
De vraag die bij mij opkomt is of een eetstoornis te vergelijken is met een psychose?
Ik denk persoonlijk, dat welke ziekte je ook hebt, het wel goed is om op je verantwoordelijkheid aangesproken te worden.
Zoals bij PizzaCanzone hierboven bv. is gebeurt. Als je gedrag nooit consequenties heeft, dan is er ook geen impuls om het te veranderen, om hulp te vragen etc.
G. - Donderdag 10 april 2014 15:58
.. echt bizar! Ik begrijp het wel.. denk aan een junk zonder geld maar met een behoefte aan nieuwe drugs.. die gaat ook gekke dingen doen. Wat ik bizar vind is dat er mensen zijn met een ES die super nuchter vertellen dat ze stelen uit een supermarkt? Dat is niet normaal - ook niet als je een ES. Natuurlijk ergens begrijpelijk (zoals bij de junk), maar, er daarna nuchter over vertellen.. vind ik bizar. En dan bedoel ik mbt stelen uit een winkel, niet van je huisgenoot.
Als ik me niet vergis kwam dit nl ook in de docu van onlangs terug - dat er gestolen werd voor EBvoedsel, dat je het doet 1, dat je er met naam en toenaam over praat - bizar. Ga dan ook even alles betalen bij de kassa - met terugwerkende kracht als je weer 'sober' bent. En als je geluk hebt ontwijk je een taakstraf. Vind eigenlijk dat een straf ook kan - maar dan constructief. Van mijn part vrijwilligerswerk.
Als ik me niet vergis kwam dit nl ook in de docu van onlangs terug - dat er gestolen werd voor EBvoedsel, dat je het doet 1, dat je er met naam en toenaam over praat - bizar. Ga dan ook even alles betalen bij de kassa - met terugwerkende kracht als je weer 'sober' bent. En als je geluk hebt ontwijk je een taakstraf. Vind eigenlijk dat een straf ook kan - maar dan constructief. Van mijn part vrijwilligerswerk.
myrthe - Donderdag 10 april 2014 16:04
ik heb in therapie meerdere malen meegemaakt dat groepsgenootjes vertelden uit een supermarkt eten te stelen, en echt dit deden ze alleen maar omdat ze heel erg ziek waren en geen oplossing zagen. De boulimia was bij hen op dat moment te sterk, vind het erg dat er nu ´harde´ meningen gegeven worden over dat je altijd verantwoordelijk bent voor je eigen daden, die mensen hebben niet de mensen meegemaakt die ik in de groep heb gehad. Want de verantwoordelijkheid over hun daden hadden ze om sommige momenten gewoon echt niet. Daarbij vind ik dat straffen echt geen zin heeft, een groepsgenootje is wel eens voor een paar uur in de cel beland, geloof me dit had geen zin. Telkens dacht ze dat dat het dieptepunt zou zijn en ze dit nooit meer zou doen (de schaamte was namelijk enorm) maar het lukte gewoon niet, hoe hard ze ook vocht. Alleen keihard werken in therapie is een oplossing.
anoniem - Donderdag 10 april 2014 16:14
en hier lees ik dit.. net terug van de supermarkt met 5 gestolen chocoladerepen :""""""""""""""""( ik heb ze gelijk weggegooid, bedankt voor deze blog.
H. - Donderdag 10 april 2014 16:28
@anoniem: waarom niet eerlijk terug geven? desnoods namens iemand anders..
Verder weet ik wel (uit eigen ervaring) dat je tijdens een eetbui in een roes kunt raken, dus kan het mij voorstellen dat iemand zou gaan stelen. (heb dat zelf overigens niet gedaan). En ik zou in dat geval ook rekening houden met de straf..
enfin, deze vrouw in kwestie stal fruit en groente, volgens mij niet uit geld nood maar uit schaamte zei ze? maar dan ben je wel voor rede vatbaar vind ik. Desnoods laat je iemand anders je fruit kopen. maar ik vind niet dat dit op een eetstoornis kan worden afgeschoven.
Verder weet ik wel (uit eigen ervaring) dat je tijdens een eetbui in een roes kunt raken, dus kan het mij voorstellen dat iemand zou gaan stelen. (heb dat zelf overigens niet gedaan). En ik zou in dat geval ook rekening houden met de straf..
enfin, deze vrouw in kwestie stal fruit en groente, volgens mij niet uit geld nood maar uit schaamte zei ze? maar dan ben je wel voor rede vatbaar vind ik. Desnoods laat je iemand anders je fruit kopen. maar ik vind niet dat dit op een eetstoornis kan worden afgeschoven.
marleen - Donderdag 10 april 2014 17:03
@jimmy: in sommige klinieken kan je blijven voort stelen hoor. Vaak genoeg meegemaakt.
Marlies - Donderdag 10 april 2014 18:03
Ik was vroeger onwijs bang dat ze in de supermarkt zouden bekijken wat ik allemaal kocht etc, ik durfde ook niet meer alleen naar de winkel.
Tegenwoordig zit ik zelf achter de kassa, en lieve allemaal.
DE CAISSIÈRE LET ;ECHT NIET OP WAT JE ALLEMAAL KOOPT.
Ja tenzij je tweehonderd slagroomtaarten koopt natuurlijk, maar dan ga ik er echt niet vanuit dat je ze allemaal zelf op eet.
No Worries
Tegenwoordig zit ik zelf achter de kassa, en lieve allemaal.
DE CAISSIÈRE LET ;ECHT NIET OP WAT JE ALLEMAAL KOOPT.
Ja tenzij je tweehonderd slagroomtaarten koopt natuurlijk, maar dan ga ik er echt niet vanuit dat je ze allemaal zelf op eet.
No Worries
ann - Donderdag 10 april 2014 18:36
@myrthe: ik denk niet dat iemand zomaar steelt als hij of zij een eetstoornis heeft. Dan moet je wel behoorlijk klem zitten. Dat lees ik ook in sommige verhalen hierboven.
Waar de crux 'm echter in zit is dat als het niet bespreekbaar wordt gemaakt, of afgedaan als een symptoom van de ziekte en daarmee vergoeilijkt, degene niet geholpen wordt.
Wanneer je iemand aanspreekt op zijn verantwoordelijkheid, dus duidelijk een grens stelt wat wel ok is en wat niet, wordt het ook helder voor degene en geef je iemand ook de kans om het ánders te gaan doen.
Dat neemt niet weg dat dat pijnlijk is....
Waar de crux 'm echter in zit is dat als het niet bespreekbaar wordt gemaakt, of afgedaan als een symptoom van de ziekte en daarmee vergoeilijkt, degene niet geholpen wordt.
Wanneer je iemand aanspreekt op zijn verantwoordelijkheid, dus duidelijk een grens stelt wat wel ok is en wat niet, wordt het ook helder voor degene en geef je iemand ook de kans om het ánders te gaan doen.
Dat neemt niet weg dat dat pijnlijk is....
Black Rose - Donderdag 10 april 2014 18:42
Wauw, heftig hoor!
Ik zou zeggen: je kiest niet voor een eetstoornis, dus ook niet voor het stelen. Maar aangezien veel mensen denken dat een eetstoornis een levensstijl is, is het lastig om mensen te overtuigen dat het echt niet met opzet was.
Ik zou zeggen: je kiest niet voor een eetstoornis, dus ook niet voor het stelen. Maar aangezien veel mensen denken dat een eetstoornis een levensstijl is, is het lastig om mensen te overtuigen dat het echt niet met opzet was.
josha - Donderdag 10 april 2014 20:19
Eetstoornis of niet... ik vind dat je wel de consequenties mag dragen.. dat zou straks betekenen dat een alcoholist ook drank mag stelen en een drugs verslaafde geld mag jatten.. ze schaamde zich, dus ze was er nog altijd zelf bij.
Fabienne - Donderdag 10 april 2014 20:19
Helaas, met veel schaamte moet ik zeggen dat ik ook lange tijd meerdere malen eetbui voedsel heb gestolen. Uit geldnood en uit schaamte. Gevolg is dat ik nu om de week naar de reclassering moet en dat ik over 2 weken mag voorkomen voor de rechter. Behoorlijk heftig allemaal. Ik zoek de verantwoordelijkheid grotendeels bij mezelf, maar ik durf wel te zeggen dat als ik die roteetstoornis niet had gehad dat ik ook nooit van mijn leven was gaan stelen. Je rationele denken is gewoon weg op het moment dat de drang naar een eetbui sterk is. Het enige wat op dat moment telt is aan die drang voldoen, de gevolgen doen er niet toe. Tot het moment dat je buiten staat en er een deken van schuldgevoel over je heen valt. Dit nooit meer, dit was de laatste keer! dacht ik. En toch gebeurde het later weer. Ik voelde me net een junk. Was ook eigenlijk zo. Het eten was mijn drug.
Ondanks dat alles vind ik dat het hebben van een eetstoornis geen rechtvaardiging is. Stelen is stelen, en stelen is fout. Maar de omstandigheden moeten naar mijn mening wel meegewogen worden in het oordeel, wat voor de betreffende persoon een effectieve maatregel zou zijn om te voorkomen dat hij of zij opnieuw de fout in gaat.
Ondanks dat alles vind ik dat het hebben van een eetstoornis geen rechtvaardiging is. Stelen is stelen, en stelen is fout. Maar de omstandigheden moeten naar mijn mening wel meegewogen worden in het oordeel, wat voor de betreffende persoon een effectieve maatregel zou zijn om te voorkomen dat hij of zij opnieuw de fout in gaat.
sindy - Donderdag 10 april 2014 21:09
Tja, als je je zo ontzettend schaamt bestel het dan online. Echt een flut excuus.
Anoniem - Donderdag 10 april 2014 22:19
Ook ik loop al tijden met dit geheim rond, wat ik vreselijk vind.
Bij mij in de supermarkt heb ik één keer een pak koeken opgegeten, achter de stellingen in het magazijn en ik verstopte het snel zodra er een collega binnen kwam lopen. Ik werk daar nog steeds, dus opbiechten durf ik het niet. Ik ben ook echt woest op mezelf hierom, want het kan mij gewoon mijn baan kosten. Geen idee, maar het voelde als een idiote roes... ééns maar nooit weer, echt..
Bij mij in de supermarkt heb ik één keer een pak koeken opgegeten, achter de stellingen in het magazijn en ik verstopte het snel zodra er een collega binnen kwam lopen. Ik werk daar nog steeds, dus opbiechten durf ik het niet. Ik ben ook echt woest op mezelf hierom, want het kan mij gewoon mijn baan kosten. Geen idee, maar het voelde als een idiote roes... ééns maar nooit weer, echt..
anoniem - Donderdag 10 april 2014 23:36
Ik heb onwijs veel gestolen. Eigenlijk vind ik stelen met een eetstoornis te vergelijken als stelen omdat het van een ander moet. Als iemand steelt omdat dat moet van een ander en diegene wordt betrapt. Dan neem ik aan dat daar ook rekening mee gehouden wordt. gelukkig steel ik nu zelden meer.
- - Vrijdag 11 april 2014 10:00
Dan kun je overal wel een excuus voor bedenken..
Als je een eetstoornis hebt, ben je toch niet verminderd of volledig ontoerekeningsvatbaar?
Want dat zou betekenen, dat je bij alles wat 'niet zo handig is', zou kunnen zeggen 'Oh ja, ik heb een eetstoornis, dus ik kan daar niks aan doen'.
Vanuit een psychose stelen, dat lees je weleens vaker en dan vind ik ook absoluut dat je daar niks aan kan doen.
Maar vanuit een eetstoornis? Waarom.. Bij de kassa kijken ze echt niet naar wat je eet (zoals hier al vaak op de site in reactie staat). Naar mijn idee kies je er toch echt zelf voor om je eetbuivoedsel te stelen of gewoon te kopen. Als je steelt, ziet vervolgens de halve winkel, dat je wordt meegenomen (inclusief jouw producten). Als je het gewoon koopt, let niemand op je.
Als je een eetstoornis hebt, ben je toch niet verminderd of volledig ontoerekeningsvatbaar?
Want dat zou betekenen, dat je bij alles wat 'niet zo handig is', zou kunnen zeggen 'Oh ja, ik heb een eetstoornis, dus ik kan daar niks aan doen'.
Vanuit een psychose stelen, dat lees je weleens vaker en dan vind ik ook absoluut dat je daar niks aan kan doen.
Maar vanuit een eetstoornis? Waarom.. Bij de kassa kijken ze echt niet naar wat je eet (zoals hier al vaak op de site in reactie staat). Naar mijn idee kies je er toch echt zelf voor om je eetbuivoedsel te stelen of gewoon te kopen. Als je steelt, ziet vervolgens de halve winkel, dat je wordt meegenomen (inclusief jouw producten). Als je het gewoon koopt, let niemand op je.
Ik - Vrijdag 11 april 2014 10:01
Alles wat je doet heeft te maken met een keuze, dus zo ook het stelen uit een supermarkt. Vind het wel erg makkelijk gezegd van 'je kiest niet voor een eetstoornis, dus ook niet voor stelen'. Er is ook nog altijd zoiets als eigen verantwoordelijkheid.
Lusi - Vrijdag 11 april 2014 12:38
Ik kan me heeel goed er in inleven en ik denk dat dat best lastig is voor velen. Want nee: stelen is niet goed. Maar als het zo simpel was dat je op die manier kon handelen: dan had ik als ik voor mezelf spreek: NOOIT in mijn hele leven überhaupt een eetbui gehad denk ik. (AN is daar niet mee te vgl want dat is iets wat je tegelijk ook wel wil, die eetbuien wil je ook echt totaal niet 'maar het overkomt je')
Daarmee vind ik zeker niet dat er niets met diegene moet gebeuren. Maar persoonlijk ben ik qua straf e.d. wel heel erg in gesteld op een: 'hoe houd je de kans op terugval het laagst? ' Wat in dit geval als taakstraf niet per se veel waarde lijkt te hebben. Maar : je moet daarbij ook letten op de vraag: 'welke boodschap geef je af aan de samenleving?' plus de 'gevaren' dat mensen het gaan 'nadoen'
Ik heb zelf ook wel eens de drang gehad om te stelen, sterker nog ik had het al bijna meegenomen voor ik het zelf door had. Maar ik voelde me al in de supermarkt zo rot daarover dat ik het weer met alle vakkundigheid en onzichtbaarheid uit mijn tas heb gehaald en weer terug gelegd. Het gaat ook nog niet eens alleen om het hele schaamte-aspect. Je wíl ook gewoon niet betalen voor wat je koopt, omdat je het zo intens haat en het gevoel er aan zo naar is, dat je niet ook nog eens keer op keer dat geld er aan kwijt wil zijn. (en ja daar zit wel een verschil in met 'gewoon' geld daar aan uitgeven.)
Ja je hebt nog wel een verantwoordelijkheid, maar in een waas van je eetbui doe je veel meer dan je zelf voor lief hebt (al ging dit blog volgens mij niet zo zeer over BN: gezien de groente / fruit ). Om over het schuld gevoel achteraf nog maar te zwijgen. En je gaat ook niet terug naar de supermarkt om het maar op te biechten of terug te geven om je alsnog kapot te schamen.
Ik sta wel versteld te kijken dat mensen het minder erg vinden om te jatten van mensen uit de naaste omgeving dan uit de supermarkt :S. Je naaste omgeving heeft er veel meer last van. Het hele vertrouwen, de hele irritatie etc etc. En (hiermee wil ik stelen op welke manier dan ook niet goed praten) maar wat is die ene rol koekjes op die honderden die ze verkopen ivm de 1 van de 1 in de kast van je huisgenoot ?
Blablabla
Daarmee vind ik zeker niet dat er niets met diegene moet gebeuren. Maar persoonlijk ben ik qua straf e.d. wel heel erg in gesteld op een: 'hoe houd je de kans op terugval het laagst? ' Wat in dit geval als taakstraf niet per se veel waarde lijkt te hebben. Maar : je moet daarbij ook letten op de vraag: 'welke boodschap geef je af aan de samenleving?' plus de 'gevaren' dat mensen het gaan 'nadoen'
Ik heb zelf ook wel eens de drang gehad om te stelen, sterker nog ik had het al bijna meegenomen voor ik het zelf door had. Maar ik voelde me al in de supermarkt zo rot daarover dat ik het weer met alle vakkundigheid en onzichtbaarheid uit mijn tas heb gehaald en weer terug gelegd. Het gaat ook nog niet eens alleen om het hele schaamte-aspect. Je wíl ook gewoon niet betalen voor wat je koopt, omdat je het zo intens haat en het gevoel er aan zo naar is, dat je niet ook nog eens keer op keer dat geld er aan kwijt wil zijn. (en ja daar zit wel een verschil in met 'gewoon' geld daar aan uitgeven.)
Ja je hebt nog wel een verantwoordelijkheid, maar in een waas van je eetbui doe je veel meer dan je zelf voor lief hebt (al ging dit blog volgens mij niet zo zeer over BN: gezien de groente / fruit ). Om over het schuld gevoel achteraf nog maar te zwijgen. En je gaat ook niet terug naar de supermarkt om het maar op te biechten of terug te geven om je alsnog kapot te schamen.
Ik sta wel versteld te kijken dat mensen het minder erg vinden om te jatten van mensen uit de naaste omgeving dan uit de supermarkt :S. Je naaste omgeving heeft er veel meer last van. Het hele vertrouwen, de hele irritatie etc etc. En (hiermee wil ik stelen op welke manier dan ook niet goed praten) maar wat is die ene rol koekjes op die honderden die ze verkopen ivm de 1 van de 1 in de kast van je huisgenoot ?
Blablabla
loser - Vrijdag 11 april 2014 22:38
geen mening, alleen betekenis: Ik heb ontzettend veel gestolen, en voel me er nog steeds schuldig over. Ik voel me een junkie.
Nikki - Zaterdag 12 april 2014 10:55
Ja soms steel ik wel wat.. best erg gewoon uit schaamte en geen geld..
x - Zaterdag 12 april 2014 17:07
ik ben flink gematst toen ik gepakt was voor 4 winkels 'beroven'. t was zo overduidelijk puur eetstoornis dat ik een lagere boete en geen aantekening of verder vervolg kreeg.
xx
xx
m - Zondag 13 april 2014 17:29
SchaamSchaamSchaam! Ik 'jat' ook wel eens eten van mijn huisgenoten. En ik schaam me er ook echt voor en het is niet goed te praten! Ik voel me ook echt een junk op zo'n moment, dat ik eten MOET hebben.. Uit winkels durf ik écht niet!! Slecht dat dit om durven gaat en niet om mijn geweten...
Mimie - Vrijdag 2 mei 2014 22:46
Ik heb erg veel gestolen en ik steel nog steeds. Niet alleen eten maar ook andere spullen. Ik vond en vind het verschrikkelijk. Het is een groot geheim wat ik met mij meedraag. Mijn gezin en vrienden weten van niets. Ze zouden me niet eens geloven... Ik ben twee keer 'betrapt' en met politie in aanraking gekomen. Ik wil het niet maar het moet van mezelf. Het is een dwang geworden. Overal wil ik controle over hebben, ook over het uitgeven van geld. Ik mag van mezelf geen geld uitgeven. Niet aan mezelf en niet aan anderen. Stelen 'mag' ik wel. Het is net zo dwangmatig als mijn eetpatroon. Ik 'mag' niet eten. Ik begrijp bovenstaande reacties van mensen die vinden dat stelen echt niet mag. Dat vind ik ook. Ik wil geen dief zijn. Diep van binnen ben ik een heel hartelijk persoon. Ik wil het liefste voor iedereen klaar staan. En geloof me. Ik haat mezelf. Door mijn gedrag sta ik iedere dag met veel zelfhaat op. Ik ben zelfs bang dat er leven na de dood is zodat ik dan extra gestraft word. Voor en door mijn kinderen houd ik dit leven vol maar ik moet er niet aan denken dat zij weten wat ik over mezelf weet: eetstoornis, stelen. Wat zou ik graag schoon schip maken maar hoe? Ik weet het antwoord wel maar het lukt me niet: 'gewoon stoppen'. Net als het zinnetje: 'vanaf morgen begin ik echt...'. Ik voel mij heel eenzaam met mijn problemen. Ik vraag niet om begrip maar is er iemand die het herkent?
Sef - Zaterdag 31 mei 2014 21:07
Ik vind dat je als je een eetstoornis hebt, je straf verlaagt moet worden. Een eetstoornis is iets dwangmatigs, je bent het zelf niet. Je zou dan geen cel- boete- of taakstraf moeten krijgen, maar een (verplichte) behandeling.
Me - Zaterdag 14 juni 2014 17:19
Beste Mimie,
Vreselijk zoals je je voelt elke dag, het stelen breekt zo af aan je gevoel van eigenwaarde je voelt je waardeloos en alleen met dit alles. I know the struggle. Ik deed het ook, eten stelen, ik ben er wel zelf mee gestopt van de een op de andere dag, ik wilde in het reine komen en een goed mens zijn. Ik dacht gisteren kan ik niet meer ongedaan maken, het kwaad heeft geschied maar vandaag kies ik er voor om te stoppen en doe ik het niet meer. Daar ben ik echt heel erg opgelucht en bevrijd door. Natuurlijk ben ik echt kapot van de schaamte nu... en de angst van wie het wel of niet weten, het toch hebben gezien dat soort dingen. Stelen wordt in de maatschappij ook als heel not done gezien, dat is het ook maar dat maakt het ook dat je jezelf nog slechter voelt over jezelf. Een neerwaartse spiraal...........
Ik vind boodschappen doen en winkels momenteel afschuwelijk, ik ben er gewoon angstig door geworden en dat was ik vroeger niet. Ondanks mijn eetstoornis kon ik boodschappen doen nog best leuk vinden maar dat doe ik nu een tijdje liever samen met mijn vriend.
Time heals denk ik dan maar elke maand verder verwijderd van deze afschuwelijke periode is weer een stukje loslaten.
Als het je niet alleen lukt kun je hulp zoeken die bij je past, je bent het waard!!! Heel veel sterkte, je bent niet alleen met dit probleem en ook geen walgelijk mens. Maar pas als het stelen stopt zul je je veel en veel beter gaan voelen. Liefs!
Vreselijk zoals je je voelt elke dag, het stelen breekt zo af aan je gevoel van eigenwaarde je voelt je waardeloos en alleen met dit alles. I know the struggle. Ik deed het ook, eten stelen, ik ben er wel zelf mee gestopt van de een op de andere dag, ik wilde in het reine komen en een goed mens zijn. Ik dacht gisteren kan ik niet meer ongedaan maken, het kwaad heeft geschied maar vandaag kies ik er voor om te stoppen en doe ik het niet meer. Daar ben ik echt heel erg opgelucht en bevrijd door. Natuurlijk ben ik echt kapot van de schaamte nu... en de angst van wie het wel of niet weten, het toch hebben gezien dat soort dingen. Stelen wordt in de maatschappij ook als heel not done gezien, dat is het ook maar dat maakt het ook dat je jezelf nog slechter voelt over jezelf. Een neerwaartse spiraal...........
Ik vind boodschappen doen en winkels momenteel afschuwelijk, ik ben er gewoon angstig door geworden en dat was ik vroeger niet. Ondanks mijn eetstoornis kon ik boodschappen doen nog best leuk vinden maar dat doe ik nu een tijdje liever samen met mijn vriend.
Time heals denk ik dan maar elke maand verder verwijderd van deze afschuwelijke periode is weer een stukje loslaten.
Als het je niet alleen lukt kun je hulp zoeken die bij je past, je bent het waard!!! Heel veel sterkte, je bent niet alleen met dit probleem en ook geen walgelijk mens. Maar pas als het stelen stopt zul je je veel en veel beter gaan voelen. Liefs!
Mimie - Woensdag 27 december 2017 22:42
Kan ik je een persoonlijk berichtje sturen?
Sheila - Zondag 15 juni 2014 23:11
Ik steel, dat geef ik toe, en dat weten de mensen uit mijn omgeving ook. Veel mensen die het niet doen snappen niet dat je buiten zinnen bent op het moment dat je aan het stelen bent voor bijvoorbeeld eetbui voedsel. Want bedenk: Hoe ver is het wel niet gekomen als je stiekem eten in je tas propt, eten dat je eigenlijk haat n.b., en met alle schaamte een winkel uitloopt, in je hoofd 100x 'sorry' zegt tegen iedereen die in de supermarkt werkt en thuis tijdens je eetbui en het compenseren je er nog steeds rot over voelt? Ik voel me zo machteloos als het gebeurt. Als ik in de supermarkt sta voel ik me verdomme rot , maar het móét. Ik móét dan aan eten komen, no matter what. En dat is echt een vreselijk naar iets. Je voelt je zo schuldig maar het voelt alsof het niet anders kan. Je wilt niet dat iedereen ziet wat je koopt, of je zit gewoon in geldnood door alle eetbuien en laxeerpillen of wat je ook moest kopen voor je eetstoornis. Hierbij wil ik niet zeggen dat je eetstoornis geen excuus is om te stelen, ik vind dat we ook de consequenties ervan moeten dragen, maar dat er op z'n minst een beetje begrip voor is. We willen het niet: Ik wil niet stelen, ik wil geen dief zijn! Voor mijn es stal ik nooit, ik dacht er niet eens aan! Maar voor alles wat je doet heb je verantwoordelijkheden. Dus ik zeg: Een verplichte opname of behandeling, en op z'n minst wat begrip!
Tabithaxxx - Dinsdag 24 juni 2014 16:32
Niet uit de winkel, wel van mijn zus haar kamer of zo...
Maar ja, soms denk ik: wat is de volgende stap?
Vroeger durfde ik nog niet van mijn zus' kamer te stelen en nu is dat meer regel dan uitzondering wanneer ik een eetbui heb. :-(
Maar ja, soms denk ik: wat is de volgende stap?
Vroeger durfde ik nog niet van mijn zus' kamer te stelen en nu is dat meer regel dan uitzondering wanneer ik een eetbui heb. :-(
S - Zaterdag 12 juli 2014 23:26
Dank je wel Me voor je reactie.
M. - Dinsdag 15 juli 2014 19:03
Wat een confronterend artikel zeg.
Ik steel vanuit m'n eetstoornis. Schaam me er dood voor maar voelt goed mijn verhaal hier anoniem kwijt te kunnen. Ik schaam niet omdat ik me schaam maar uit geldgebrek. Ik heb orthorexia en zelfs met stelen ben ik al bijna 55 euro aan weekboodschappen kwijt in mn 1tje. Alles moet uit dwangmatigheid biologisch en van de biowinkel komen. En al die superfoods Peperduur. Ik begon met een klein reepje chocolade in mn handtas te stoppen. Toen ik merkte hoe makkelijk het was gebeurde het vaker en nu standaard elke week eigenlijk. Ik wil het eigenlijk helemaal niet doen en voel me vaak zo schuldig. Elke keer als de mensen van de winkel zo lief zijn schaam ik me dood. Het is geen excuus, en weet het dondersgoed.
Heb het altijd voor mezelf gehouden , maardit bericht heeft mijn ogen zeker geopend. Misschien vertel ik het m'n therapeute wel, ze kan me helpen hoop ik.
Als je er echt mee wilt stoppen denk ik dat het helpt om te denken aan de schaamte die je voelt wanneer je wordt opgepakt. Dat lijkt me verschrikkelijk! Misschien moet ik dat mezelf maar voorhouden wanneer ik drang voel opkomen.
Ik steel vanuit m'n eetstoornis. Schaam me er dood voor maar voelt goed mijn verhaal hier anoniem kwijt te kunnen. Ik schaam niet omdat ik me schaam maar uit geldgebrek. Ik heb orthorexia en zelfs met stelen ben ik al bijna 55 euro aan weekboodschappen kwijt in mn 1tje. Alles moet uit dwangmatigheid biologisch en van de biowinkel komen. En al die superfoods Peperduur. Ik begon met een klein reepje chocolade in mn handtas te stoppen. Toen ik merkte hoe makkelijk het was gebeurde het vaker en nu standaard elke week eigenlijk. Ik wil het eigenlijk helemaal niet doen en voel me vaak zo schuldig. Elke keer als de mensen van de winkel zo lief zijn schaam ik me dood. Het is geen excuus, en weet het dondersgoed.
Heb het altijd voor mezelf gehouden , maardit bericht heeft mijn ogen zeker geopend. Misschien vertel ik het m'n therapeute wel, ze kan me helpen hoop ik.
Als je er echt mee wilt stoppen denk ik dat het helpt om te denken aan de schaamte die je voelt wanneer je wordt opgepakt. Dat lijkt me verschrikkelijk! Misschien moet ik dat mezelf maar voorhouden wanneer ik drang voel opkomen.
S - Woensdag 20 mei 2015 13:13
Jeetje wat veel reacties, en wat veel mensen die dus blijkbaar veel herkennen in het (in de verleiding komen om te) stelen als gevolg van je eetstoornis. Heb nooit iets durven stelen uit een winkel, maar wel van huisgenoten als ik weer eens een eetbui had die ik niet kon bedwingen. Ik kom in ontzettende geldnood door mijn eetstoornis, terwijl ik ondertussen al precies weet waar ik alles zo goedkoop mogelijk kan kopen. Draai iedere euro(cent) om en geef geen geld meer uit aan leuke dingen met vriendinnen of andere extraatjes. Alles draag ik weg naar de supermarkt(en). Wel heb ik al heel veel eten gestolen bij mijn ouders, en zelfs op mijn stage of bij een kantoorpand waar ik wel eens poets. Trok alle lades open totdat ik koekjes gevonden had, heb alle keukenkastjes geplunderd, de cup-a-soup automaat etc. Vroeger ook bij oppasadresjes en ik heb zelfs ooit bij vriendinnen op een onbewaakt ogenblik wel eens wat eten weggepakt. 1 en al schaamte en schuldgevoel natuurlijk daarna.. Wanneer je officieel ontoerekeningsvatbaar bent weet ik niet, maar voor een eetbui moet alles wijken en gooi ik soms al mijn principes overboord :-(
liss - Dinsdag 9 juni 2015 13:54
ik heb nooit eten gestolen. nouja, als je de snoepkast niet meetelt dan. wel heb ik geld weggepakt van mijn ouders. :$ ik schaam me hier dood voor.
britneyangel - Vrijdag 3 juni 2016 14:44
ik herken me ook wel een beetje in dit verhaal,ik jat soms wat snoep op me werk maar niet in de winkel, maar soms koop ik veel snoep in de winkel en dan eet ik snel teveel
het blijft een lastig probleem!
maar stelen mag niet!
het blijft een lastig probleem!
maar stelen mag niet!
Maya - Zaterdag 2 juli 2016 23:26
eten heb ik nooit gestolen. Wel uit vuilnisbakken gegeten. En ook geld gestolen van mijn moeder om eetbuien te kunnen bekostigen.
Goddank is dit allemaal al jaren geleden. Het gestolen geld heb ik tot op de laatste cent terug betaald. Vind het wel terecht dat er consequenties verbonden zijn aan je gedrag. Stelen is niet goed te praten; je maakt toch zelf die keuze.....vind ik
Goddank is dit allemaal al jaren geleden. Het gestolen geld heb ik tot op de laatste cent terug betaald. Vind het wel terecht dat er consequenties verbonden zijn aan je gedrag. Stelen is niet goed te praten; je maakt toch zelf die keuze.....vind ik
Anoniem.. - Dinsdag 6 december 2016 16:18
Ik ben wel eens met handboeien(!) afgevoerd voor het stelen van een pak kauwgom.. Daarna een paar uur in de cel, nadat ik de veters uit mijn schoenen heb moeten halen.. Ik kan wel zeggen dat het enigzins traumatisch was. Ik wens het niemand van jullie toe om eerst dit mee te maken en dan pas te kunnen stoppen. Dus hoop dat degenen die nog stelen het lukt om de eetproblemen te laten behandelen en het niet meer "nodig" is om te stelen.
Anoniem.. - Dinsdag 6 december 2016 16:22
Oja toen ik in de cel zat liep er een echt typische "boef" langs mijn raampje (kale gespierde man), die keek even mijn cel in en moest toen 2 keer kijken. Komt denk ik niet vaak voor, een vrij jong klein mager meisje in de bajes ;)
Jezus maria - Maandag 10 juni 2019 02:14
Man man man kansloos dit jullie geven jullie vreetkicks de schuld? Is dat de reden dat je voedsel van winkeliers in je zakken duwt om je daarna vol te proppen met die zooi.
Waarschijnlijk als deze mensen bevallen duurt de bevalling 30 uur en bevallen ze van een fles frituurvet
JOUW verantwoordelijkheid.
Waarschijnlijk als deze mensen bevallen duurt de bevalling 30 uur en bevallen ze van een fles frituurvet
JOUW verantwoordelijkheid.