Het geheim van eetbuien

 

EetbuienHet is net 20:00 uur en je zit voor de televisie op de bank. Je hebt duidelijk met jezelf afgesproken vandaag gezond te eten en niet toe te geven aan een eetbui. Je hebt met opzet nog al het risicovolle eten weggegooid en het hele brood wat nog in de trommel lag heb je de avond ervoor in de diepvries gedaan. Het zou nu toch niet hoeven misgaan? Je voelt de drang, de hunkering, de onverklaarbare trek in calorierijk eten echter al beetje bij beetje in je lichaam opborrelen.....

Shit, wat nu? Afleiding zoeken! Dat is immers wat je keer op keer verteld wordt te moeten doen wanneer je dit gevoel bekruipt. Goed, computer erbij en dan maar wat op Facebook, Nu.nl en Proud rondneuzen. Je begint je steeds onrustiger te voelen en hebt nauwelijks meer aandacht voor al die updates van mensen. Het is een soort nare frustratie, irritatie die over je heen komt.

Je wilt ervan af, maar de enige manier die je kent om ervan af te komen is door te eten en dat is nu net wat je niet wilt.

Je wil het niet omdat je weet wat het gevolg is van zo'n eetbui. Je zal je erna weer vreselijk naar, vies en waardeloos voelen. Je zal erna er weer alles aan moeten doen om de gegeten kcal te compenseren. Overgeven wil je ook niet meer doen, maar de volgende dag nauwelijks eten is ook vreselijk. Daar heb je ook geen zin in. De drang naar eten wordt met de minuut sterker. Inmiddels is het bijna 21:00 uur.

Het regent buiten. Eigenlijk zou je even naar buiten moeten gaan, maar wie wil er nou met dit weer naar buiten? De onrust neemt nog meer toe en je begint te zoeken in de keukenkastjes naar iets eetbaars. Misschien dat gewoon iets kleins eten de drang toch een beetje kan wegnemen? Je hebt nog een pakje Liga's in je tas zitten herinner je je ineens. Direct schiet het aantal kcal door je hoofd wat hierin zit. Kan dat nog wel zo na het avondeten? Nou ja, toe maar, beter dan een eetbui. In sneltreinvaart eet je de 3 Liga's op. Even was de spanning, de frustratie, het nare gevoel weg, maar 1 minuut erna is het weer terug.

Het nare gevoel is nu zelfs heftiger terug, want je baalt nu ook nog eens dat je tóch nog die Liga moest eten. Je voelt je dom en mislukt en gaat geïrriteerd op zoek naar nog wat anders te eten. Uiteindelijk besluit je, tegen al je verstandelijke gedachtes in, twee boterhammen uit de diepvries te halen. Je besmeert ze dik met Pindakaas en zet je gedachtes uit voor het aantal caloreën. Je wilt het niet weten. Nog voordat de boterhammen volledig zijn ontdooïd, eet je ze snel op. Weet voel je je even goed, maar direct nadat de boterhammen op zijn realiseer je je wat je "allemaal hebt gegeten".

De boosheid richting jezelf slaat toe, een gevoel van volledige mislukking overheerst en de gedachte dat nu alles toch al verpest is zorgt ervoor dat je zonder nog naar je verstand te luisteren op je fietst springt om door de regen naar het dichtbijzijnde tankstation te fietsen. Het tankstation is open tot 23:00 uur weet je uit je hoofd, je bent er immers al veel vaker geweest. Met een lelijk en schaamtevol gevoel loop je er met nat haar snel naar binnen. Je probeert de ogen van de dame die er werkt te ontwijken. Niemand mag je zo zien. Als jij niet naar hen kijk, zien zij jou ook niet, althans zo voelt het.

Je loopt langs de eenvoudige schappen en pakt snel wat je altijd pakt voor een eetbui: M&M's, gevulde koeken, chips, drop en chocolade. Je wilt van alles wat hebben: zoet & zout. Bij de kassa moet je meer dan 10 euro betalen. Belachelijk, je hebt hier eigenlijk helemaal geen geld voor. Het maakt je op dat moment weinig uit, alles en iedereen moet wijken voor een eetbui. Het is jouw verslaving, jouw cocaïne, jouw drank.

Thuis aangekomen trek je snel droge, losse -want je wil zo min mogelijk je voor je gevoel te dikke lichaam voelen als je een eetbui hebt of hebt gehad - kleding aan. Je nestelt jezelf opnieuw op die bank voor de televisie. Nog heel even is er een moment van twijfel. Zal je dit écht gaat doen nu? Kan je het niet beter NU weggooien? Nee, je zwigt en maakt de eerste verpakking open. Het einde is zoek, alle remmen zijn los. Even zit je in een roes, weg nare gevoel, weg nare gedachtes, weg.

Maar een half uur later ben jij, met jouw problemen en gevoelens en gedachtes, dubbel en dwars terug. De walging van jezelf is maximaal en je wilt het liefst al het eten er weer uitgooien.

Je weet dat dat niet kan. Je voelt je vreselijk. Je zou de hele nacht wel rondjes willen rennen buiten om te zorgen dat al die calorieen en weer af gaan. Maar in actie komen en bewegen is nu ook het meest lastige voor je, want dat voel je je lichaam, dan voel je je dik en opgeblazen. Je kan niet meer. Tranen rollen over je wangen en het enige wat je nu wilt is weg zijn.

Gewoon even verdwijnen totdat het weer weg is, totdat het weer beter gaat.

Met een opgeblazen gevoel ga je in bed liggen. Je wilt snel slapen, niet meer nadenken, niet meer voelen. Kon je maar net als een beer een winterslaap houden. Je zou dan slapen totdat je de drang naar eetbuien weg is. Die eetbuien verpesten alles. Als die weg waren, was alles beter. Althans, dat denk je.

Althans, dat dacht ik ruim zeven jaar geleden. De periode van eetbuien was de meest vreselijke periode uit mijn leven en ik zou er voor geen goud naar terug gaan. Toen de eetbuien eenmaal stopten, was niet alles beter, maar het was absoluut een bevrijding, een opluchting.

De eetbuien waren een walgelijke, vreselijke schaamtevolle verslaving voor me. Ik ben er in mijn eentje niet van af gekomen, al dacht ik in die tijd wel dat ik dat zou moeten kunnen. Ik durfde er eerst met niemand over te praten, het voelde zo genant, alsof ik een vieze veelvraat was die zichzelf niet kon beheersen. Ik benijdde meisjes die hele dagen niet konden eten, kon ik dat maar! Dan zou ik afvallen en zouden mensen het zien. Dan zouden mensen aan mijn magerte kunnen zien dat het niet goed met me gaat. Nu zien mensen niks. Nu ben ik slechts een meisje met een normaal figuur die niet van eten af kan blijven... Nu weet ik dat deze gedachtes niet kloppen en dat hoe zwaar je het hebt niets te maken heeft met wat je weegt. Had ik dit eerder geweten, dat had ik misschien ook eerder hulp gezocht.

Ik snapte er niets van. Hoe kon dit toch? Ik was sterk, had een enorm doorzettings-vermogen, dus dan moest ik mezelf tot ook wel kunnen weerhouden om niet steeds toe te geven aan die eetbuien? Helaas,...was het maar zo eenvoudig.

Eetbuien zijn vreselijk, schaamtevol en beïnvloeden je stemming en daarmee je hele leven. Het kan uitzichtloos lijken, maar je kan er wel degelijk van af komen. Ook jij. Blijf er niet te lang alleen mee rondlopen, dat is zo zonde.take care

Zonde van jouzelf als mens, zonde van jouw kostbare leven. Het kan anders, jij kan het anders. Praat erover, laat je steunen, vraag om hulp. Je hoeft je niet te schamen, er zijn zoveel meer mensen met eetbuien.

Blijf niet denken dat je het wel alleen op kan lossen. Als je dat werkelijk kon, had je het allang gedaan.

Eetbuien, houd ze niet geheim.

 

Gerelateerde blogposts

Reacties

* - Vrijdag 14 oktober 2011 13:11
De aanloop naar zon eetbui is erg herkenbaar beschreven. wat een vreselijk gevoel is dat.
xchanel - Vrijdag 14 oktober 2011 13:15
echt heel heel mooi beschreven, respect.. zo waar.
e - Vrijdag 14 oktober 2011 13:18
Het klopt echt precies met wat ik heb als er een eetbui aankomt tot in de details. Heel herkenbaar!
Shopaholic - Vrijdag 14 oktober 2011 13:28
Mooi geschreven en herkenbaar.
Ik ben er nu ook, gelukkig (!), vanaf. En dat wil ik graag houden zo ook! Vre-se-lijk. =(
Tjitske - Vrijdag 14 oktober 2011 14:30
Jeetje.. Ontzettend herkenbaar.. Helaas.
Wat onwijs mooi geschreven, heel veel respect daarvoor.
Bedankt voor het plaatsen!
m - Vrijdag 14 oktober 2011 14:45
Het is best lang geleden dat ik een echte eetbui heb gehad, zo uitgebreid als hier beschreven zeg maar, maar ik kan het helemaal weer terugvoelen als ik het nu lees..
m - Vrijdag 14 oktober 2011 14:50
Het klopt gewoon precies. Bizar.. En ik altijd maar denken dat het bij mij als enige op die manier ging ;)
Duidelijk stuk voor mensen die willen begrijpen hoe eetbuien werken..
R - Vrijdag 14 oktober 2011 14:51
Heel mooi geschreven, erg herkenbaar en ook confronterend! x
Eef - Vrijdag 14 oktober 2011 15:09
Wat herkenbaar, vooral ook dat je er met niemand over durft te praten. Na jarenlang anorexia gehad te hebben en weinig gegeten te hebben ben ik nu min of meer 'genezen' verklaard. Ik heb immers een gezond gewicht. Maar niemand weet wat er nu werkelijk aan de hand is, dat ik me nog steeds rot voel en nog steeds te maken heb met de problemen omtrent het eten. Zelfs bij de huisarts durf ik niet eerlijk te zijn, ik schaam me echt te erg.
Wat is dit allemaal in dit stuk hierboven mooi omschreven! Fijn om te lezen dat ik niet de enige ben die me er zo enorm voor schaamt.
Someonee - Vrijdag 14 oktober 2011 15:13
Heel erg herkenbaar.. En ook echt heel erg mooi beschreven!
Evy - Vrijdag 14 oktober 2011 15:53
Ontzettend goed geschreven!! Precies zoals het gaat...
z - Vrijdag 14 oktober 2011 16:00
Heel mooi geschreven!
Flip - Vrijdag 14 oktober 2011 16:06
Ik zit met kippevel achter mijn computer. Heel goed beschreven, het klopt echt! Ik dacht dat "anderen" ook anders eetbuien hadden dan ik, dat ze simpelweg begonnen te schrokken en niet meer ophielden.. Maar dat geleidelijke begint van een eetbui, pff je beschrijft het gewoon zo goed!
Evy - Vrijdag 14 oktober 2011 16:24
Mooi geschreven en heel herkenbaar, maar ik ben er nu gelukkig van af. En als je dat bedenkt is dat zo veel fijner dan de eetstoornis. Ik dacht altijd dat andere mensen voor zoveel stress in mijn leven zorgde. Maar u weet ik dat dit kwam door mijn eetstroornis en dus door mij zelf.
Suzan - Vrijdag 14 oktober 2011 16:44
Zoals iedereen hier eigenlijk zegt:
Heel herkenbaar, en zo kippenvellevensecht geschreven!
Ik herkende gewoon bijna alles erin!

Ik ben heel hard bezig met ertegen te vechten. En het gaat me lukken! Hoe vaak ik ook val, ik sta altijd weer op. (:
lisanne - Vrijdag 14 oktober 2011 17:18
wauw... prachtig! Echt zo totaal ik...
pi - Vrijdag 14 oktober 2011 17:51
Heel herkenbaar ja. Tot aan de bevroren boterhammen aan toe. Pijnlijk.
miserable - Vrijdag 14 oktober 2011 18:34
herkenbaar
Sann - Vrijdag 14 oktober 2011 19:20
Wow, wat een goed stuk. en zo herkenbaar... echt heel goed.
808 - Vrijdag 14 oktober 2011 20:08
ik wil me hier niet in herkennen...
:')
laura - Vrijdag 14 oktober 2011 20:47
dit klinkt echt heel erg bekend helaas :(
maar vind het echt mooi geschreven
k - Vrijdag 14 oktober 2011 20:56
Heel erg herkenbaar ja en dan nog het hele verhaal van compenseren er achteraan. Heel goed/fijn dat je ervan af bent!

Ik wil er ook vanaf, heb al zoveel en zo lang van alles geprobeerd, ik weet gewoon niet meer HOE?? Ik weet alleen dat ik er zoooo klaar mee ben. Het kost me zoveel in zoveel verschillende opzichten.

Respect voor jou!
k - Vrijdag 14 oktober 2011 20:57
Heel herkenbaar ja, en wat ontzettend goed/fijn dat je er vanaf bent! Probeer al zo veel zo lang en weet gewoon niet meer HOE??? Het enige dat ik weet is dat ik er zooo klaar mee ben, het kost zoveel in zoveel opzichten.

Respect voor jou!
k - Vrijdag 14 oktober 2011 20:58
Sorry is iets fout gegaan.
SmallButBrave - Vrijdag 14 oktober 2011 21:55
Mooi geschreven!
En spijtig genoeg zo herkenbaar...
Aan iedereen die er last van heeft: sterkte, je bent niet alleen!
elsbeth - Zaterdag 15 oktober 2011 11:49
Echt heel mooi hoe je de waarheid verteld!

Respect!
Jasmila - Zaterdag 15 oktober 2011 13:06
mooi geschreven dit
suus - Zaterdag 15 oktober 2011 13:14
pijnlijk herkenbaar...
Sas - Zaterdag 15 oktober 2011 18:44
Ik houd ze dus niet geheim, schaam me kapot maar kom er voor uit. Maar, wat als het niet serieus genomen word? )': ook niet door professionals, pscyhiaters en psychologen?
Luna - Zaterdag 15 oktober 2011 21:38
Ik heb ze momenteel ook heel erg. elke dag weer. Ga morgen proberen te leven op minder eten. moet afvallen potver
- - Zondag 16 oktober 2011 10:54
Tranen.... zo herkenbaar.. En dan achteraf de PIJN! misselijkheid, niet eens knnen slapen omdat je ligt te rollen van de pijn... Echt een regelrechte hel...
Ellen - Woensdag 19 oktober 2011 19:31
Wouw, echt zo herkenbaar..
Bianca - Woensdag 19 oktober 2011 20:43
tranen in mn ogen... zo herkenbaar
Meisje - Woensdag 19 oktober 2011 20:52
Herkenbaar, helaas word je zonder ondergewicht toch niet serieus genomen ( ik niet in ieder geval)
Dinkie - Woensdag 19 oktober 2011 22:50
Hai.

Ik lees hier nu (zoals gewoonlijk) weer alleen maar positieve reacties.
De mijne zal toch minder positief zijn, en ik zou het echt ontzettend laf vinden als dit bericht verwijderd wordt. Heb namelijk vaker gezien en van mensen gehoord dat berichten hier verwijderd werden omdat de betreffende persoon het in dat,bericht niet 100% eens waren met wat er in het artikel is geschreven.
Vind het dus erg jammer dat berichten gewoon verwijderd worden omdat het niet is wat jullie willen lezen, althans die indruk krijg ik dan.
Iig, mijn reactie op dit artikel is dus toch kritisch.
Ik zag de titel en dacht, "hehe eindelijk iets waar ik me ook in kan vinden". Ik kamp namelijk met BED. Helaas, toen ik verder las werd er weer duidelijk vermeld dat "je MOET compenseren van jezelf", niet letterlijk geciteerd. Het stelde me dus teleur dat er wederom geen aandacht is besteed aan BED, wat echt niet minder erg of heftig is dan welke andere eetstoornis dan ook! Hiermee bedoel ik natuurlijk niet dat jullie dat vinden, maar ik krijg wel de indruk dat er aan BED weinig aandacht wordt besteed. Vind dit erg jammer..
Daarom zou ik jullie, van proud (begrijp me niet verkeerd, vind deze site top!) graag willen vragen of er ook meer aandacht voor BED mag komen.
Hoop iig op een reactie, en nogmaals dit is geen kritiek en bedoel het ook zeker niet verkeerd!!

Liefs, I.
Kirke - Woensdag 19 oktober 2011 23:43
Helaas beschrijft dit bericht precies wie ik ben.
Ik heb geen idee of ik een eetstoornis heb en hoe dat dan heet en dat kan me eigenlijk vrij weinig schelen ook, maar ik wil gewoon weer normaal kunnen eten.
Zonder te walgen van mezelf.
Ik moet toegeven dat ik helaas na het eten van dingen, als ik eraan denk hoeveel ik wel niet heb gegeten, misselijk, letterlijk misselijk, word van het idee alleen al.
Ik zou graag hulp willen zoeken, maar zoals er ook al in dit bericht wordt vermeld: schaamte speelt een grote rol.
Mensen vinden altijd dat ik zo'n sterk meisje ben. Een echte doorzetter, krijg ik vaak te horen.
Het kan toch niet dat die "doorzetter" ineens hulp gaat zoeken voor iets dat toch niet serieus wordt genomen?
Ik heb al tegen mijn dokter gezegd dat ik me niet goed voelde omdat ik aan de dikkere kant was. "Nee joh, je ben prachtig toch?" was zijn antwoord.
Dit is zo moeilijk en ik weet niet hoe ik het op moet lossen, maar bedankt voor het delen van dit bericht.
Het geeft me in elk geval moed!
Mar. - Donderdag 20 oktober 2011 00:02
heel erg herkenbaar, heb er al veel minder last van dan ik vroeger had.
Tegenwoordig pak ik voor iets zoets een appel en voor iets zouts een plakje 20+ kaas. zo beheers ik de drang. hij blijft wel aanwezig, maar als het te erg wordt dan ga ik gewoon slapen.
Sanne - Donderdag 20 oktober 2011 08:52
Wow, dit is het eerste verhaal wat ik lees dat gewoon helemaal klopt bij mijn verhaal! Wat je geschreven hebt is precies hoe het gaat!
Bedankt
Mijn eetbuien zijn er nog en ik blijf aankomen en aankomen en heb overgewicht. Heb nu wel hulp, maar zal uiteindelijk zelf de stap moeten zetten om niet toe te gaan geven. Ik hoop dat het gaat lukken. xxx
Katrien - Donderdag 20 oktober 2011 09:15
Allemaal zo herkenbaar, blijkbaar voor velen.
Zelf heb ik al jaren eetbuien. Het legt een druk op je leven. Ik vecht ertegen, heb al alles geprobeerd, zelf psychologische hulp gezocht. Wat ik ondervind is dat mensen dit vaak niet 'kunnen' begrijpen.
Ik stel me constant vragen waarom die eetbuien steeds weer opduiken, wat is de onderliggende oorzaak? Moet ik die echt bij mezelf gaan zoeken?
Ik voel me gelukkig, heb een pracht van een gezinnetje, een fijne job...Maar die eetbuien maken me vaak droevig en onzeker. Ik vind het jammer dat er zo weinig over 'oplossingen' wordt gesproken. Zijn er die wel vraag ik me soms af, of heeft dit gewoon met een 'sterk karakter' te maken? In dat geval voel ik me erg zwak...
Mijn medeleven aan iedereen die er ook niet vanaf geraakt of er soms geen uitweg in ziet! En chapeau aan diegenen die het wel is gelukt om ervan af te geraken: alle tips zijn welkom!
cat - Donderdag 20 oktober 2011 10:43
wow, dit is echt zo herkenbaar en zo fijn om te lezen dat ik me niet alleen zo voel. ook de reacties van anderen, waaronder Katrien die zegt dat alles verder goed is en ze gelukkig is met haar gezin, dat heb ik ook en ik wordt door de buitenwereld ook gezien als een doorzetter en sterk, maar dan voel ik me ten opzichte van eten zo zwak en al die tijd dat je er mee bezig bent, wel/niet weinig/veel eten, etc en ja er zijn perioden dat het beter gaat en dan weer minder, dus ook zo verwarrend voor jezelf. Mijn tip is dan toch ook om het bespreekbaar te maken en te uiten, maar dat lukt mij ook nog steeds niet goed....
Dee - Donderdag 20 oktober 2011 11:26
Heel herkenbaar. Ik ben gelukkig al een tijdje van de eetbuien af maar het nare gevoel komt weer helemaal naar boven. Ik dacht ook altijd; als de eetbuien maar over zijn komt alles goed. Maar daarna volgt het proces van echt genezen van de eetstoornis en eetgestoorde gedachten die misschien nog wel langer duurt. Eetbuien hadden voor mij een functie en die functie is nu weggevallen waardoor het moeilijker wordt. Dankje voor je bericht:).
amanda - Donderdag 20 oktober 2011 16:56
hey meisje
ik herken me zo in jou verhaal echt zo herkenbaar ik vecht ook al lang en mensen hebben bij me niks door maar ik moet en wil er van af zo heb ik geen toekomst en die wil ik, opbouwen samenwonen met mijn grote liefde en kinderenn krijgen die wens heb ik. xx sterkte
carine - Donderdag 20 oktober 2011 17:59
Ik herken me helemaal in je verhaal . zelf heb ik er nog maar onlangs met mijn psygoloog over gesproken , ben er dus nog niet vanaf. Maar hoe ik er vanaf kom weet ik niet. Het is zo moeilijk om aan een eetbui te weerstaan.
Vonniej - Donderdag 20 oktober 2011 21:40
@ Kirke, ik vind juist dat je een doorzetter bent als je wel hulp zou inschakelen! Ik heb zelf ook BED en heb hiervoor hulp ingeschakeld. Vanuit mijn omgeving krijg ik daar alleen maar positieve reacties op!

Ik herken de beschrijving van de eetbui, maar bij zijn ze niet altijd zo. Vaak ligt er gewoon een lege chipszak naast me, zonder dat ik er erg in heb hem helemaal opgegeten te hebben. Maar het gevoel van moeten compenseren heb ik wel bijna altijd, maar vervolgens denk ik dan, wie wil mij en mij dikke lijf nou zien sporten. (hoewel je ook dan respect kunt verdienen omdat je het toch maar even doet).
Jisca - Vrijdag 21 oktober 2011 13:10
Wow, en ik altijd maar denken dat ik de enige was die het zo voelde...! Ik ben normaal echt een doorzetter en streng voor mezelf maar als ik een eetbui heb schakel ik alles uit ofzo :S ik ben gelukkig wel op zoek naar hulp dus hopelijk gaat dat snel lukken...
Isabella. - Zaterdag 22 oktober 2011 00:18
Wauw, wat een mooi verhaal. Ik zag het in de Proud nieuwsbrief en ben meteen op de site gaan zoeken naar dit artikel. Heel mooi geschreven en ook zo waar, ik voel me vaak precies hetzelfde. Alleen compenseer ik na zo'n eetbui altijd omdat ik anders niet met mezelf kan leven :$ maar ik weet heel goed dat dat heel slecht is en doe ook mijn uiterste best er vanaf te komen. Ik was er ook van overtuigd dat ik het wel alleen kon maar na 2 jaar kon ik eindelijk toegeven dat dit niet ging lukken en heb ik het aan mijn psychologe verteld. Dat was heel moeilijk maar gelukkig kan ik er nu beter over praten.

Veel liefs. Isabella.
Judith - Zondag 23 oktober 2011 12:38
Jammer genoeg is dit verhaal heel herkenbaar... Op een dag kom ik er wel vanaf, daar blijf ik op hopen en in geloven.
Daantje - Dinsdag 25 oktober 2011 19:27
Zo mooi geschreven, zo herkenbaar, zo moeilijk..... zo machteloos.... Ik hoop ook nog steeds dat ik er zelf ooit vanaf kom...
Mella - Dinsdag 25 oktober 2011 21:26
Hey,
Ik zal niet erg origineel zijn met mijn reactie, maar wil toch even net als zo velen hier reageren met hoe dankbaar ik ergens ben om zo'n herkenbaar verhaal te lezen, en te zien dat ik hierin niet alleen ben.
Vooral die laatste zin, ik probeer hier al zo lang in mijn eentje uit te komen, omdat ik me er kapot voor schaam. Ik denk elke keer dat ik het probeer weer 'nu gaat het lukken, want ik wil er toch echt vanaf?'
Maar inderdaad, als ik dat alleen kon was dat me allang in 1 van al die pogingen gelukt..
Dankjewel, dat jullie me iets dichter bij hulp zoeken gebracht hebben.

Glim6 - Dinsdag 25 oktober 2011 21:42
Tot voor kort was dit heel erg herkenbaar voor mij. Ik kon gewoon niet van eten afblijven, hoe graag ik ook wilde.. ik moest gewoon.
Nu sinds 2 weken ben ik ervan bevrijd. Op een conferentie heb ik met een nazorger gepraat en heb (want ik zie het als zonde) samen met hem het aan God beleden en Hem gesmeekt me te vergeven en bevrijden van boulimia. En zo goed als God is heeft Hij me bevrijd en kan ik nu leven zonder dat ik met eten.
Het voelt echt als een geweldige bevrijding!! En God krijgt er alle eer van! Ik hou van Hem!

Ik zal bidden van iedereen die er nog van bevrijd moet worden!
Alsjeblieft, ga ermee naar God. Want Hij kan en wil je ervan bevrijden!

Liefs
assunta verhoeven - Vrijdag 28 oktober 2011 14:54
Zoooooooo herkenbaar!!!! Het gevoel dat ik elke avond heb!!!! Perfect omschreven zoals het in mijn hoofd allemaal gaat!!!! Op een dag is dit ook voor mij verleden tijd!!!!!

dikke kus!!!
Dinkie - Vrijdag 4 november 2011 19:42
Goh, wat een verrassing dat er niet op mijn bericht wordt gereagerd. -NOT-
Had niet anders verwacht ;)
Denk daar maar eens over na.
Jullie willen anderen alsnog iets opleggen, jullie maken gebruik van de kwetsbaarheid van mensen om ze jullie mening op te dringen, ze te hersenspoelen.
Sorry hoor, maar nu weer even realistische verhalen.

Dag.
@dinkie - Vrijdag 4 november 2011 19:48
wat een respectloze en bizarre reactie. Dit is het verhaal van iemand persoonlijk, niets onrealistisch dus! Hersenspoelen, waar heb je het over?!

Vervelend dat JIJ je niet in dit verhaal herkende, maar zoals je kan lezen vele anderen wel.
Dinkie - Maandag 14 november 2011 16:40
Ha! Iemand die wel het lef heeft om te reageren.
Als je mijn eerdere reactie ook zou hebben gelezen, zou je geen conclusie trekken die niet klopt.
Zoals ik in mijn eerdere reactie al zei, ik herken me deels in dit verhaal. Helaas krijgt het verhaal dan toch weer de compensatiedraai.
Daarbij is het niet "The story of", maar gewoon een column. Iets algemeens dus.
Thanks dat je me respectloos noemt. Dat laat maar weer zien dat ik niet degene ben die respectloos is, maar jij.
Ook spreek je uit dat dit niet onrealistisch is als feit zijnde. Voor mij is het toch zeker wel onrealistisch, subjectief dus ;)
Even nadenken voor je iets zegt. Dan voorkom je dat je mensen kwetst.
Door mij respectloos te noemen, en bizar, heb je meer aangericht dan je ooit door zult hebben. Zoals zovelen ben ik alles behalve ook maar een beetje zelfverzekerd. Integendeel zelfs. Het frustreert me dan ook dat er alsmaar wordt gesproken over compenseren.. Komt op mij over alsof dat het enige is dat bestaat, en dat ik ontzettend dom ben dat ik niet compenseer. Puur omdat ik er vrijwel nooit iets over lees.
Ik geef je er gelijk in dat mijn reactie van vrijdag 4 november niet gepast was. Deze mag van mij dan ook worden verwijderd indien nodig. Hiervoor wil ik bij deze mijn excuses aanbieden! Heb die reactie geplaatst omdat ik even niet meer wist hoe ik met alles moest dealen. En omdat er dan ook nog eens niemand was die de moeite nam om iets over mijn reactie te zeggen werd het me teveel. Voelde me ontzettend onbegrepen en vooral onbelangrijk.
Hopelijk kun je hiervoor een beetje begrip tonen. Ik heb het helaas ook niet bepaald makkelijk, maar dat doet er niet toe.
Als ik nu iets verkeerds zeg, meld dat ff, maar wel op een beetje een vriendelijke manier.. Dat doe ik voortaan ook gewoon.
Ik ben nou eenmaal ook maar een mens, en mensen maken fouten. Van je fouten leer je. Dus neem het me niet kwalijk ajb.
Hoop dat het weer een beetje ok is.. Wilde niemand kwaad maken..

Liefs..
Mella - Maandag 28 november 2011 15:59
@Dinkie:
Waarom zou iets 'niet realistisch' zijn als jij je er niet in herkent? Natuurlijk is iemands eigen verhaal subjectief! Maar dat maakt toch niet dat iedereen die zich hierin herkent Exact hetzelfde moet hebben?
Dat kan bijna niet!

Ik heb zelf eetbuien en compenseer nu (gelukkig) zelden, maar dat wil niet zeggen dat ik me niet kan herkennen in dit verhaal?

Misschien is het een idee voor jou om zelf je eigen verhaal uit te schrijven. Misschien geeft dat je wat inzicht in je eigen problemen? Je bent echt niet 'minder' als je niet compenseert hoor!

Ik vond je reactie inderdaad erg fel, zeker als je je bedenkt dat iemand hier haar persoonlijke verhaal doet.
Puoli - Vrijdag 13 januari 2012 23:44
Amai, ben hier net nieuw op deze site en dit was 1 van de eerste dingen die ik las. Zo ongelooflijk herkenbaar, het doet deugd om te horen dat ik inderdaad niet de enige ben, en vroeger ging ik nog gaan compenseren enzo, maar nu niet meer en dat is verschrikkelijk. Het gevoel die jij omschreef deed mij alweer wenen omdat het was alsof ik het was die sprak. Prachtig, en super dat je dit zo goed en mooi kon uitleggen.
Puoli - Zaterdag 24 maart 2012 21:17
Zo mooi en eerlijk geschreven en jammer genoeg ontzettend herkenbaar! grtjs,x
cavy - Vrijdag 13 april 2012 22:12
jezus christus, kunnen mensen hier niet normaal doen ofwat? ga naar een psycholoog als je last hebt van jaloezie en woede aanvallen of iets dergelijks, ga ze niet hier rond verspreiden en anderen kwetsen en bekritiseren die de moed hebben hun verhaal hier neer te zetten. zoek hulp
Scarlett - Donderdag 10 mei 2012 21:45
Super herkenbaar. Ik ben sinds januari van mijn eetbuien af maar ik heb nu zo'n enorme angst dat ik ze alleen onderdruk en niet werkelijk weg heb. Ik val nu af, iets wat ik al jaren wil naar het maakt me niet eht gelukkig. En mijn psycholoog ziet dat niet als een probleem wat dus alleen maar meer ervoor Zorgt dat ik nu nog dik ben: niemand maakt zij immers zorgen over mijn gewicht. Daarom ga ik door. Ik weet dat het niet goed is maar mensen moeten gewoon zendt het niet goed met mij gaat. Sorry dat ik zoveel aandacht vraag, ik voel me altijd schuldig. En ik neem altijd teveel ruimte in. Als er minder van mij is, dan kwets ik mijn ouders ook minder en heb ik hopelijk ook minder problemen. Sorry hiervoor...
Kirby - Zaterdag 2 juni 2012 19:59
DIT IS ECHT WIE IK BEN. Als ik dit lees zou IK het zelf geschreven kunnen hebben.... echt bizar dat er mensen zijn net als ik, ik voel me vaak alleen op de wereld.
Vorig jaar heb ik sessies gehad bij een eetstoorniskliniek. Ging hardstikke goed! Fantastisch.. maar nu zijn de buien al een tijd terug en mijn gewicht blijft schommelen.
Ik kan helaas niet meer terug naar die kliniek, heeft iemand nog tips voor bepaalde hulpmiddelen? Ik wil VRIJ zijn.
A. - Vrijdag 15 juni 2012 20:27
Zo herkenbaar!! Pff en eigenlijk wou ik dat ik mezelf hier niet in herkende. Ik heb net nog een eetbui gehad, het probleem is ook dat ik niet kan stoppen tot ik zoveel pijn heb dat ik niet eens kan bewegen.. Of tot alles op is.. :( ik wil dit echt niet meer ben zo in de war
Esther S - Zondag 17 juni 2012 19:19
Ontzettend herkenbaar, zo goed geschreven. De weg om er vanaf te komen is lang, maar de toekomst nog zoveel mooier als het eenmaal lukt en je deze 'drugs' niet meer nodig hebt.
Daarnaast wil ik zeggen dat ik vind dat het onderschat word in de meeste gevallen; net wat in het artikel staat; magerte, dan zien mensen dat het niet goed met me gaat. Maar de gevoelens, het verdriet, de schaamte en bovenal de eenzaamheid zijn net zo pijnlijk.
Bedankt voor dit artikel!
desiree - Dinsdag 26 juni 2012 17:47
heel herkenbaar

someeeebody - Maandag 9 juli 2012 19:48
Zooo herkenbaar... Ook voordat de eetbui begin de drang die je dan heb is vreselijk. Je.moet t pakken en dan als je alles opgegeten heb wat je kunt vinden.dam.begint de hel..
Henrike - Zondag 15 juli 2012 12:11
Heel herkenbaar jammergenoeg...
Lisa - Donderdag 19 juli 2012 10:02
Vecht hier er vanaf mijn 15de tegen / mee... Ben nu 60.. Kun je nagaan.
Geen enkele hulp heeft geholpen.
Kan geen winkel voorbijlopen...SNOEP..
Deze drugs is heel makkelijk te krijgen/ "meenemen."in iedere winkel, denk de HELE dag aan eten!
Hoe, wat, waar, wanneer,..
Het heeft mijn hele leven tot nutoe verziekt, en kijk uit naar een volgend leven:-)
Sterkte jullie allemaal!!
lotte - Vrijdag 20 juli 2012 16:35
en toch hoop ik hier zelf vanaf te komen. zonder hulp
sherry - Maandag 23 juli 2012 16:27
hallo allemaal ja het is vreselijk als je je zo voelt en je wilt een oplossing zoeken maar je wil je moet iets te snoepen pakken je rust niet tot dat je iets hebt gevonden alleen als ik ga sporten erna dan heb je een leeg en vrij gevoel en ik denk lekker ik heb gesport en er is van calorien het meeste wel weg en je wilt niet dat je familie het weet ja senant ja precies maar sterkte allemaal succes peas
girlana1@hotmail.nl - Zondag 16 september 2012 23:06
FACK!! dit is zo herkenbaar..
het vond net nog plaats bij mij:

Let op mijn word bericht: van vandaag!:
Ik haat mijzelf!
Ik dacht dat het me vandaag lukte! Tot dat pap kaas ging eten en ik en klein blokje proefde met saus… en met druiven. (dit om 10 uur sávonds) terwijl ik ook al vanavond patat heb gehad met bamischijf en veel saus!
+ niet gesport vandaag en lang uitgeslapen!

Resultaat vreetbui:

4 taartjes (slagroom taart), 4 chocolade koekjes, 1 snelle Jelle (250 kcal), 1 broodje met boter en chocohagelslag, 1 broodje met fruithagelslag en boter, een halve kaas !! (ECHT ZO VEEL KAAS! / VETTE KAAS!) + saus!! , 5 chipjes, 1 eierkoek, 2 chocolade eitjes, 5 plakjes salami, 3 plakjes boterhamworst, 4 plakjes kipfilet (mager), 1 breaker aardbei, + 10 druiven, banaan


sóchtends heb ik overigens alleen maar koffie en een bakje yoghurt en kwark gehad. En sávonds dus patat met bamischijf en dan die KUT eetbui!:( Heb het nu al 4 dagen lang... So extreme.

en kom er niet vanaf.. terwijl ik die voor die 4 dagen (eetbuien) strak aan de dieet ben en wel 3 kilo afviel in 1 week! JAWEL:S:S:S:S:
Hoe pak ik dit op? HELLUP ik kan wel janken.

girlana1@hotmail.nl - Zondag 16 september 2012 23:07
mail mij alsjeblieft voor tips:$ heb ze echt nodig!
zie mijn email adres! ik help jou en jij helpt mij.

dank
*me.. - Donderdag 4 oktober 2012 18:13
Wauw.. ben blij datik dit lees!! ben dus niet de enige metdit schamende probleem...
Maar ik mis de tips.. op praten met je ouders ofwie dan ookna,
xx
Nova - Woensdag 10 oktober 2012 19:55
Tranen in mijn ogen. De eerste dag hier en ik dacht echt dat ik de enige op aarde was met zulke avonden. Dat genante gevoel als ik in mijn joggingpak zonder make-up met mijn haar door de war ergens eetbui voedsel ga halen om 21 uur. Het gevoel dat ieder het door heeft dat ik dat allemaal alleen ga opeten. Zo pijnlijk. Ik herken ieder detail wat je omschrijft. En het geeft ontzettend veel hoop om te horen dat je ervan bent genezen. Bedankt!
Elize - Donderdag 18 oktober 2012 21:20
waauw zo herkenbaar. Ik heb al 5 jaar last van eetbuien en kan er maar niet vanaf komen. Het bepaalt inderdaad je hele leven. Alles draait om de eetbuien. Ik hoop er snel vanaf te komen, want ik ben het helemaal zat. Ik bel mijn werk, school en afspraken vaak af. Mijn leven begint steeds eenzamer te worden. Ik wil dit niet meer..

Echt heel goed geschreven dit stuk. Ik wist niet dat er zoveel mensen zijn met hetzelfde probleem.
Soof - Zondag 21 oktober 2012 19:25
Super mooi geschreven, heb er geen woorden voor.
Zo herkenbaar in alles.. Ik wil dat het stopt!
Ster - Dinsdag 6 november 2012 21:48
Ik lees het bericht en het is net of ik het zelf heb geschreven. Het is echt verschrikkelijk. Ik heb t ook al jaren. Lang therapie gehad. Veel van geleerd. Weet alle trucs en gedachten die het veroorzaken maar kan er niks mee. Er is altijd weer een zwak moment. En in m'n sterke periode (paar dagen meestal) denk ik dat t nooit meer zal gebeuren... Hoe ben jij ervan af gekomen? Ik ben echt wanhopig. Steeds minder hoop blijft er over... M'n leven gaat aan me voorbij met dit zieke verdoofde gedrag..
Jasmijn - Donderdag 3 januari 2013 13:56
Erg herkenbaar.Ik walg dan van mezelf.
Ik hoop dat ik er ooit van af kom !
Chaya - Zaterdag 5 januari 2013 19:13
Echt zó herkenbaar! Supermooi geschreven ook!
xlittlegirl - Woensdag 9 januari 2013 14:26
Eng dit.. Want wow.. wat is dit herkenbaar..Helaas.. Super mooi en goed geschreven! Blij voor je er vanaf bent.. nu is nog!
C - Vrijdag 11 januari 2013 16:30
Helaas heel herkenbaar, maar durf er met niemand over te praten.
mophucka - Vrijdag 18 januari 2013 16:52
Je zegt dat je er niet vanzelf bent afgekomen, hoe ben je er dan vanaf gekomen? therapie?
@mopchucka - Vrijdag 18 januari 2013 16:55
Ja door therapie, antidepressiva en steun van mensen om me heen en door veel eigen doorzettingsvermogen.

Delfine - Zondag 20 januari 2013 16:28
dit is hoe ik mij iedere keer voel
en ik denk ook altijd: was ik maar mager, dan kunnen ze zien dat er iets mis met me is. Dan kunnen ze me het vragen, mij een knuffel geven en zeggen da ik er niet alleen voor sta, dat we er samen door geraken. Maar zo gaat het niet, je staat er helemaal alleen voor.
sarina - Maandag 4 februari 2013 22:13
Ook dit is weer zo herkenbaar. Ik ben gewoon een meisje. Een meisje waar bijna niemand iets van weet, waar iedereen over oordeeld. Problemen met eten heb ik, maar geen eetstoornis. Ik zou zo graag voor een tijdje een echt eetprobleem willen hebben, zodat mensen voorzichtig met me zijn, me troosten, steunen, en vooral dat ik aandacht krijg. Ik schaam me dat ik aandacht wil via afvallen, maar door alles wat er gebeurd is, de onzekerheid die erdoor uit de hand gelopen is kan ik niet goed emoties uitdrukken naar mensen toe. Behalve naar mijn lieve beste vriendin, die echt alles van me weet. Maar van andere mensen en vriendinnen krijg ik niet genoeg aandacht, en ik wil die aandacht, die liefde en steun en respect die ik zo weinig van ze gekregen heb!!
Lisa - Woensdag 6 februari 2013 20:52
Heel erg herkenbaar en confronterend. Het gevoel van een eetbui is verschrikkelijk! Ik hoop er snel vanaf te zijn
Kelly47 - Zaterdag 9 februari 2013 20:32
Wow, ik lees het alsof ik het zelf heb geschreven. Alles is zó herkenbaar, echt bizar gewoon. Ik wil er ook zo graag vanaf, het beheerst zowat mn hele leven en ik word alleen maar dikker en dikker. Tijd om aan de noodrem te trekken!
deb - Donderdag 28 februari 2013 19:33
wow! ik dacht dat ik de enige was ik ga soms door en door met eten ik wil er zo graag vanaf maar hoe?
lieke - Woensdag 6 maart 2013 10:03
Heel erg mooi geschreven, ik herken er veel in. Sinds enkele maanden ben ik in behandeling, en ik ben van plan om tegen het einde van dit jaar mijn eetbuien te verslaan !!
I can handle this!!
J. - Woensdag 13 maart 2013 15:55
Zo herkenbaar. En dan de volgende dag bijna niks eten, dan weer een eetbui. Nooit een beetje normaal. it kills me.
E. - Donderdag 28 maart 2013 14:18
Ontzettend herkenbaar dit.. ik schrik er zelfs van..
Ag!rl - Donderdag 28 maart 2013 14:27
Dat heb ik ook, als ik eet kan ik niet meer stoppen. En daarna voel ik me zo ontzettend lullig, stom en dik! Ik durf het tegen niemand te zeggen, eigenlijk. Sommige mensen zien mij als iemand die gewoon 'normaal' is. Anderen zien mij als iemand met 'anorexia'. Dus bij beide komt raar over als je gaat zeggen 'ja, ik heb eetbuien.' Ik zou me de haren uit mn kop willen trekken, zo gek word ik er af en toe van!!
HOE houd het op?!?!
Anonieme E - Donderdag 4 april 2013 10:19
Dit is zo herkenbaar, ik begin nu eindelijk te beseffen dat er WEL wat aan mijn eetbuien gedaan kan worden en dat ik nu moet ingrijpen voordat het te laat is en ik, net zoals in het artikel is beschreven, al mijn geld ga uitgeven om eetbui-voedsel te kopen. Tot nu toe eet ik alleen de ongezonde dingen die we in huis hebben en bijvoorbeeld boterhammen met hagelslag, een dikke laag pindakaas, chocopasta, etc. en een hele grote bak met yoghurt, honing, noten, suiker en heel veel muesli en al die andere dingen... De ene helft van mezelf wil het eten terwijl de andere helft zegt dat ik er nog dikker van word en dat het slecht is...
Zo, dat ben ik even kwijt =)
Annastacia - Donderdag 18 april 2013 16:18
Damn.. dit is erg confronterend.
Ik heb hier zelf ook al jaren last van, en kom er maar niet vanaf. Het is een soort cirkel waar je telkens weer door heen gaat. Je voelt je slecht, gaat eten, voelt je daardoor slecht, gaat weer eten. Ik probeer al jaren deze cirkel te doorbreken, maar het lukt maar niet.
hulp vragen is voor mij nauwelijks een optie. De schaamte overheerst..
ik vind het zelfs beschamend dit alles hier te typen.

Ik ben ontzettend blij dat ik niet de enige ben, en dat er weldegelijk manieren zijn om er vanaf te komen.

Als iemand nog meer tips heeft? van harte welkom!
L - Donderdag 2 mei 2013 16:56
wat is dit herkenbaar zeg niet normaal!!!
het lijkt net alsof ik het allemaal zelf heb geschreven
ik ben nu 15 kilo afgevallen maar in die tijd vaak eetbuien gehad
kwam ik weer aan viel ik weer af ik heb geen streng dieet gedaan!
weightwatchers was de beste keus je kon eten wat je wou als je je maar aan bepaalde dingen(punten) hield , ook in deze tijd had ik steeds eetbuien vond het zo erg want je ging 1 keer in de week wegen ik kwam dan wel is 3 weken niet ook nu weer heb al 2 weken last van eetbuien en dit verhaal is zo bizar herken mezelf er helemaal in voor ik begon met afvallen ging ik altijd naar de shell en die was idd tot 23:00 open ;) en als de vrouw dan vroeg wil je het bonnetje ja graag (want ik dacht dan dat ze zouden denken dat het niet voor mij alleen was) ik ben de kluts nu weer kwijt heb hulp gezocht sta alleen nog even op een wachtlijst.. waarom is dit zo moeilijk? waarom verlies je jezelf steeds weer in dat lekkere eten...
ik wou dat ik het antwoord wist ik wou dat ik geen buien meer had :(

Liefs. xxx
LuckyIfoundthissite - Donderdag 2 mei 2013 17:06
Ik las dit bericht een maand geleden voor het eerst, in middels heb ik het al 3 keer doorgelezen. Dit is de eerste keer dat niet de tranen in mijn ogen schieten en ik de confrontatie volledig achter me laat, ik (waarschijnlijk meerdere) zou er zoveel aan hebben als je nog iets meer durft en wilt plaatsen op deze site. Ik ben zo erg op zoek naar de reden en hoe ik dit achter mij kan laten. Alleen ik kan niet het de missing link vinden, het zou mij goed doen om te weten of iemand/jij bij een psycholoog hebt gelopen of groepsgesprekken of andere vormen van therapie met de mensen op deze site zouden willen delen.
Karlijn Verhijden - Vrijdag 10 mei 2013 17:31
Het is allemaal zo herkenbaar. Het kon wel mijn leven zijn op dit moment.
Heel veel respect hiervoor.
girlN - Donderdag 23 mei 2013 17:41
Zo herkenbaar! Half jaar geleden voor het laatst gelezen, nu lees ik hem weer. Vecht al bijna een jaar tegen de eetstoornis binge eating disorder. Ik word er som gewoon helemaal GEK VAN. Dan denk je dat het je lukt, en dat je op de goede weg bent, en knok je er zo hard voor... en dan val je zo ineens weer terug door jezelf toe te geven aan een stomme eetbui!
Soms denk ik dat het me echt lukt en voel ik me sterk! maar soms denk ik weer dat ik er nooit van af zal komen, maar toch geef ik de moed nooit op.

Weet iemand nog meer tips? Of hoe kunnen we elkaar steunen voor de mensen die dit ook hebben? Zou dat echt fijn vinden.

Janno85 - Zaterdag 15 juni 2013 01:45
Alsof ik het zelf geschreven heb
Peaceout12 - Vrijdag 19 juli 2013 19:29
heel herkenbaar voor mijn vriendin ik at eerst heel veel maar omdat ik me verveel nu drink ik inplaats van eten en mijn moeder zegt dat ik een soort trauma heb toen ik klein was was ik heel erg ziek en wou niks eten dus mijn moeder zegt dat mijn lichaam extra eten in mijn lichaam wil opslaan zodat ik niet verhonger en ziek word maar ik begin nu aftevallen en gezonder te worden maar het is wel heel erg herkenbaar en mooi geschreven
Lies88 - Dinsdag 13 augustus 2013 14:29
Echt zo herkenbaar, bijna eng gewoon... Alsof ik het zelf heb geschreven.
Roos11 - Dinsdag 27 augustus 2013 20:38
Zo herkenbaar. Realiseer me nu dat ik dus niet de enige ben waarbij het zo gaat! Respect!
Roos11 - Dinsdag 27 augustus 2013 20:54
Zo herkenbaar. Realiseer me nu dat ik dus niet de enige ben waarbij het zo gaat! Respect!
believe - Dinsdag 10 september 2013 21:41
Ongelooflijk herkenbaar. Bij mij gebeurt het altijd dat dat ik net op het randje sta om me helemaal vol te vreten met ''slecht'' eten, en dan kan ik me dat nog net ontzeggen. Maar dan komt het later op de dag weer en heb ik die kracht om tegen te werken niet .
Macklemoreisthaabest :) - Zaterdag 21 september 2013 13:04
Vooral het idee van, morgen ga ik sterk zijn, weinig eten, sporten en ik kan de hele wereld aan...maar in de achterhoofd weet je dat het morgen net zoals vandaag weer mis zal gaan :$
Anoniempje - Maandag 4 november 2013 14:47
Heel mooi geschreven! Helaas is dit zo herkenbaar.
Ik wissel periodes van héél weinig eten af met eetbuien. Ik weet dat ik eigenlijk hulp zou moeten zoeken, maar op de een of andere manier heb ik ook weer het gevoel dat ik die hulp niet nodig heb. Dat anderen dat harder nodig hebben dan ik.
Ik hoop dat ik ooit, net als jij, ook van de eetbuien af ben en dat ik gelukkig kan zijn. Nu lijkt dat nog even heel ver weg.
Bedankt voor het schrijven. :) Ik weet nu dat ik niet de enige ben!
kopjethee - Zaterdag 9 november 2013 15:33
Eetbuien, I hate y'all! Wat een last om mee te sleuren! Al die frustratie, die pijn, dat verdriet, die verdoving.. En steeds opnieuw! Soms heb ik eens een goede periode waarin ik normaal eet, maar in mijn achterhoofd weet ik dat ik er toch nog vele keren doorheen moet. Goed dat er mensen zijn die genezen zijn.
serena - Dinsdag 26 november 2013 14:16
Zoo enorm herkenbaar.......ben zo moe van de walging van mezelf....
laura - Dinsdag 7 januari 2014 19:22
ik heb er ook zo een hekel aan! MAAR het moment dat je aan het eten bent geeft een goed gevoel! en daarna komt het rotgevoel...
noname - Woensdag 5 maart 2014 23:10
100 % zoals ik me voel van het begin tot eind en toch denk ik nog steeds: ik hou mijn eetbuien liever geheim.. Hopelijk kom ik ook nog op het punt dat ik het niet meer geheim wil houden
martine - Dinsdag 8 april 2014 17:03
dit is herkenbaar, zo gaat het nu al een halfjaar met me en ook al sport ik 3x in de week en fiets ik elke dag 2 uur ben ik al veel aangekomen, ik weet ook echt niet hoe ik er af zou moeten komen, ik heb het m'n moeder al verteld maar ze wist het ook niet. Iemand ideeën ?
xkusjex - Woensdag 7 mei 2014 22:48
Wow.. Dit is gewoon precies hoe het bijna elke dag gaat ..
xkusjex - Woensdag 7 mei 2014 22:51
Wow.. Dit is gewoon precies hoe het bijna elke dag gaat ..
Lizzy. - Woensdag 14 mei 2014 19:32
Ik heb een paar maanden geleden ook de diagnose anorexia gekregen, en de laatste tijd heb ik ook last van eetbuien. Ik voel me dan enorm schuldig.. Gelukkig ben ik niet de enige die er last van heeft.. Bedankt voor deze blog!
Jessica - Donderdag 19 juni 2014 12:08
Wat mooi verwoord! Heel herkenbaar, grotendeels.
-staystrong- - Dinsdag 4 november 2014 08:52
Ik heb zelf een eetprobleem, BED.
Ik heb nu zelf een boek gehaald van die bieb.
(dat klinkt misschien heel stom.)
Het boek heet
 Eerste hulp bij eetbuien = Joanna Kortink
 Uit de ban van eetbuien = Joanna Kortink
ik ben er gisteren mee begonnen.
En het maakt mij al positief.
Misschien een goed boek voor andere om te lezen. ;)

xx
sterke_ik - Zaterdag 8 november 2014 18:17
Glim6 - Dinsdag 25 oktober 2011 21:42

Tot voor kort was dit heel erg herkenbaar voor mij. Ik kon gewoon niet van eten afblijven, hoe graag ik ook wilde.. ik moest gewoon.
Nu sinds 2 weken ben ik ervan bevrijd. Op een conferentie heb ik met een nazorger gepraat en heb (want ik zie het als zonde) samen met hem het aan God beleden en Hem gesmeekt me te vergeven en bevrijden van boulimia. En zo goed als God is heeft Hij me bevrijd en kan ik nu leven zonder dat ik m�et eten.
Het voelt echt als een geweldige bevrijding!! En God krijgt er alle eer van! Ik hou van Hem!

Ik zal bidden van iedereen die er nog van bevrijd moet worden!
Alsjeblieft, ga ermee naar God. Want Hij kan en wil je ervan bevrijden!

Liefs
--> Wauw! Kun je contact met me opnemen!? Hopelijk lees je dit nog ooit... Je kunt me pb'en op mijn proud naam.
Maya - Maandag 23 februari 2015 23:04
Ik heb op dit moment ook erg last van eetbuien, Ik zit gewoon niet lekker in mijn vel. Ben gestopt met mijn studie en ik ben erg onzeker over mezelf en over wie ik ben. Ook ben ik onzeker over hoe mensen bij zien en vooral ook jongens (jonge mannen). Ik houd niet van mijn lichaam. Probeer te denken dan mijn lichaam mooi is zoals het is en soms geloof ik dat ook bijna maar dan toch weer een eetbui en dan voel ik me gelijk weer dikker. geen idee hoe ik ermee om moet gaan. als ik afleiding zoek, gebeurt het toch weer. Wat moet ik doen??
Maya - Maandag 23 februari 2015 23:06
en ohja, ik durf het eigenlijk geen eetprobleem te noemen omdat ik geen diagnose heb. Ik durf het ook tegen niemand te zeggen, omdat ik zelf dan het idee heb dat ik me aanstel en ik wil niet dat andere denken dat ik psychisch gestoord ben ofzo. want dat is niet zo!
(-) - Zaterdag 28 maart 2015 19:14
Ik heb ook last van eetbuien... Ik eet het zoveel de laatste tijd en dan voornamelijk als er niemand thuis is. Ik schaam me hier zo erg voor en heb echt het gevoel dat ik nu al veel ben aangekomen. Ik zit echt niet lekker in me vel de laaste tijd. En dat heeft te maken met thuis en school. Iemand tips?
tryingtobeproud - Dinsdag 7 april 2015 01:15
Wauw zo herkenbaar dit. Vreselijk zijn ze, vreetbuien. we voelen ons er dik,minderwaardig en klote door maar we proberen ze niet te voorkomen. we vasten of eten heel weinig zo lang mogelijk en dan komt er oppeens een vreetbui aan en heb je je hele dag 'verpest'. We moeten proberen om er van af te komen, goed te eten de hele dag door en vreetbuien daardoor vermijden. met een beetje hoop lukt het ook en ik geloof in iedereen hier
kdef - Zaterdag 16 mei 2015 21:36
Beste meiden die hier allemaal op gereageerd hebben!


Ik zie en lees veel dingen die herkenbaar zijn. Het lijkt er op als er een groep mensen op deze aarde leven die precies de zelfde ziektes hebben! Die verschrikkelijke haat eetbuienstoornis zo noem ik het! Het is een ziekte die echt alles kapot maakt, dag in dag uit. Elke minuut en seconde zelfs is die stem aanwezig. Ik voel dat het een stem is die mijn leven en lichaam kapot wil maken!.tot dat ik sterf. Het is er elke dag continu in mijn gedachtenwereld. Die stem is precies het tegenovergestelde van Anorexia. Zelf heb ik eerst Anorexia Atletica gehad. Waardoor ik door die stem mega veel aan sporten dee. Dag in dag uit moest ik van mij zelf bewegen. Overmatige drang die heel erg sterk in mijn leven en lichaam was. Kon geen moment stil zitten. En sporte hard door en door in het jaar 2006. Ik ben van mij zelf een heel stil meisje die graag alles doet voor anderen. Een harde werker.. Alles moest perfect zijn.! Zo sterk karakter had ik. En daarna ontwikkelde ik Anorexia Nervosa. Waar ik vele jaren mee worsteld met de strijd tegen mij zelf en het eten. Wat ik leren eten moest. Verschrikkelijk was het voor mij. Ik haat gewoon eten. Was er maar geen eten. Dan hoeft er niemand nergens zorgen over te maken. Niemand een eetstoornis. Geen mensen met ondergewicht en ook geen overgewicht. ! Zo kon ik dit soms wel eens denken. En nu leef ik 4 jaar ongeveer aan die eetbuien. Het lijkt op Boulimia of de ziekte BED.die ik ontwikkeld heb. Ik heb zelfs 4 a 6 dagen. In de week vreetbuien en dan al 4 jaar. Ben in totaal 5 kilo aangekomen. Kom gelukkig niet bij. Ik kots niet en sport er ook niet om als ik een eetbui heb ontwikkeld op mijn dag. Gelukkig dat ik niet meer aangekomen ben. En ik stond elke dag op de weegschaal en soms ben ik 1 a 2 kilo lichter of beter gezegd afgevallen.terwijl ik 6 of 4 dagen in de week vreetbuien heb. Met veel ongezonde voedingsmiddelen waar veel vetten en kcal in zitten. Ben blij dat ik niet meer aankom als ik een hevige vb heb ontwikkeld mijn gewicht blijft het zelfde. Eigenlijk best gek. Eerder gezegd zou ik veel zwaarder moeten zijn. Mooi niet.ik kom er niet bij aan, het schommelt steeds, dan 2 a1 kilo lichter of net 1a 2 kilo bij aangekomen. Maar toch steeds het zelfde gewicht. Weeg 60 kilo. Dus dan 58, dan 60 dan weer 58. Ik heb een gezond gewicht. Ik wil zo graag jullie allemaal helpen. Vaak ik afleiding zoeken het beste. Omdat het een soort hersenziekte is die eetbuien stoornis.die hardnekkig in je hoofd zit het kan jaren duren. DAT er van af kan komen. Ik heb hierbij enkele tips.

1. Hou aan de regels van je diëtiste. Zoals de eetlijst die je gekregen hebt van hem of haar.

2. Maak een blokjes planning, van jou dieetlijst .waar je volstrekt aan houden moet. Elke keer als je iets van je lijst gegeten hebt. Kruis je het blokje aan. Als je dit 1 maand volhoud. Geef je zelf een cadeau bijv. Een leuke sweater/of hoodie. Als je het nu 2 maanden vol houd. Geef je zelf een extra cadeau bijv. 2 leuke t-shirts. Als je het 3 maanden vol houd. Geef je zelf een leuke ketting van never never gif up! . Deze ketting is te bestellen op deze site bij de webshop. Nu vecht je er hard voor hou het nu weer 3 maanden vol dan kom je bij de 6e maand. Geef je zelf parfum en een nieuwe jas. Of iets anders leuks.! Als je het nu 6 maanden vol houd.
Dan is het precies 1 jaar dat je het volhoud zonder een vreetbui. Dan overleg je met je ouders dat je een nieuwe mobiel mag. Vertel het eerlijk en oprecht. Ze willen jou graag zien als een genezen persoon. En hou dit nu enkele jaren vol. Dag in dag uit vechten voor jou lichaam en leven. Jij kan ook genezen en er van af komen.

3. Als die eet stem dringt . Ook al probeer je er tegen te verzetten. En. Nog steeds dringt die stem. Ga dan een stuk fietsen. Of even fietsen met je vriendinnen of met je moeder. Zo kom je steeds op andere gedachten. Zo kan je geen moment meer bij de voorraad kast of de koelkast en andere opbergkasten waar voedsel te vinden is.

4. Als die stem nog steeds dringt na het fietsen met je vriendinnen of met je moeder. Ga naar je slaapkamer en kruip ff 15 minuten onder de dekens. Ff uitrusten dat helpt.

5. Als je van bed afkomt. Zeg tegen iemand in huis dat je "" gaat tandenpoetsen en naar bed gaat "". Waarom ik dit zeg als tegen iemand gezegd hebt. Dat je gaat slapen. Dan gaan de andere. Ervan uit dat je ook daadwerkelijk gaat doen.! Doe het ook het geeft je echt rust en het helpt! En probeer op bed aan positieve dingen te gaan denken.

6. Zoek contact ook al is dit verschrikkelijk moeilijk,wat ook veel moeite kost voor jezelf. Maar uiteindelijk helpt het. Ga met je moeder. Zus,broertjes enz. Een spelletje spelen. Of samen film kijken of iets leuks doen met meerder personen. Dan kun je niet stiekem bij de koelkast of voorraarkasten zitten.je moet uiteindelijk op andere gedachten komen.


7. Als die eet stem dringt. Loop naar je slaapkamer en zeg steeds nee. Nee..neen nee en nog nee. Ik doe het niet. Nooit meer !😢😠 heel lang. Tot dat je in je gedachten iets komt. Hee ik ga nog ff ma helpen met
de was. Of ik ga iets leuks tekenen..zoek een leuke hobby op.

8.als die eet stem dringt. Zoek je huisdier op als je tenminste een huisdier hebt. Of andere dieren. Als je op een boerderij woont of in een stad. Ga lekke even met je hond stoeien of wandelen. Of lekker met de poes knuffelen. Of op je paard rijden of hem of haar uitgebreid kammen. Of naar je goudvissen staren. Hoe ze in beweging zijn continu. Dieren helpen jou. En jij helpt de dieren.! Als je met een dier speelt of knuffelt zijn het soms je beste vrienden. Dit helpt echt. !😊✔👍 ze vermijden jou angst.

9. Ga een sport beoefenen. Skeeleren, Zwemmen of basketballen of gewoon hardlopen doe het vaak
iemand die je echt vertrouwt. Bijv. Je beste vriendin of je lieve zus. Samen sta je sterker.maar ga dan niet aan de lijn. Hou aan je eetlijst van je diëtiste. Af en toe sporten doet geen kwaad. Maar maak er geen verslaving van!🏄🏃

10. Hou van je zelf
schrijf in een schriftje . Alleen. Eerst 5 positieve punten over je zelf of en ook 5 negatieve punten op. Bekijk en bedenk goed welke doelen je nog wilt gaan bereiken in je leven!. Ga er echt voor jij hebt nog een leven. Je bent nog jong. Ik gun niemand deze ziektes . Niemand . Deze tip heb ik ook nog voor jullie. Ga vechten tegen je zelfbeeld. Lach eens 3x in de spiegel. Daarna 5 minuten er voor staan . Zeg dat je mooi bent Hou van je zelf. Ga dan nog 10 minuten voor de spiegel staan. Kijk goed naar alles. Alle lichaamsdelen van jou. Hoe wonderlijk dat je nog leeft. Zeg dat je mooi bent en dat je nog 1x gaat lachen naar jezelf. Doe dit elke dag. ! Het helpt echt. Je zelfbeeld wordt er echter beter van. Dat je van jezelf gaat houden!💋 zo vind je jezelf na je tijd een een mooi persoon. En je krijgt er minder schaamte gevoelens van. Als je zelf helemaal kent. Wordt je ook minder onzeker van je zelf! Nadat je na een tijd weer een positief zelfbeeld heb ontwikkeld.!

Ik zou graag zoveel mensen willen helpen die aan eetstoornissen lijden. Hoe hardnekkig en vreselijk erg deze ziektes zijn.! Je kan er tegen vechten. Doe het echt. Want anders komt het nooit meer goed met je zelf. Dan wordt het allemaal allee. Maar ergerde totdat je aa. Meer ziektes gaat lijden. Je wordt dan levensmoe en depressief en je geestelijke verstand is helemaal zwak. Je maakt uit eindelijk je hele leven kapot. Je moet het accepteren hoe je leeft. Was het maar nooit ontwikkeld.! Vecht er voor. Ik hoop dat jij. Jullie veel aan deze reactie hebben! Hoop dat het je helpt!😘
lonneke - Woensdag 3 juni 2015 21:02
Wouw zo goed omschreven. Zo herkenbaar en zo moeilijk uit te leggen aan mensen hoe het voelt en hoe het gaat. Dit omschrijft het in mijn ogen zo goed..
dit zou iedereen in mijn omgeving moeten lezen. Jammer dat het niet te delen is via fb
Lisa - Zondag 29 november 2015 20:19
Heel treffend omschreven.. Ik heb ze gelukkig al jaren niet meer want ik ben genezen, maar oef, alleen al van dit lezen kwam dat benauwde gevoel terug.
Anoniempje:) - Donderdag 11 februari 2016 00:01
Zoo deze komt wel aan zeg....
Eva - Donderdag 24 maart 2016 23:46
Voor mij nog erger is het moment dat ik de schaamte al voorbij ben.. Ik geef toe aan de eetbuien, plan ze soort van in, ik weet gewoon dat ik gemiddeld 3 eetbuien op een dag zal hebben en verder niet kan eten dus dan doe ik dat maar.
Ik eet mezelf de schulden in en het eindigt allemaal in het toilet voordat mijn lichaam het kan verteren, ik ben al bijna 70 kilo afgevallen en nog ben ik te dik. Zolang ik nog zo dik ben kan ik dus ook niet in therapie, ik wil niet weer de olifant in de kamer zijn, dus ik stel het uit.

Ik zit dus dan zo ver in mijn eetstoornis dat het geld, de calorieen, de mensen om me heen, de wallen onder mijn ogen en mijn blauwe pleken niet meer uitmaken. De boulimia gaat gewoon voor alles en iedereen. Ik kan het ook niet anders omschrijven dan een verschrikkelijke verslaving.
fmloverx - Maandag 11 april 2016 09:40
wow zo mooi geschreven, echt respect voor jou & heel herkenbaar!!
y - Vrijdag 13 mei 2016 14:32
ik vind halfbevroren boterhammen eigenlijk wel lekker... dan smaken ze het meest vers. maar dat terzijde.

dit eetbuienverhaal is erg herkenbaar. ik kan gewoon niets lekkers in huis hebben want het gaat in 1x op tijdens een eetbui, vaak al de dag dat ik het heb gekocht.
eetbui is bij mij echt bedoeld als troost als ik me gestresst voelt.

eetbui overkomt me niet alleen thuis maar ook vaak als ik 's avonds nog een lange reis naar huis heb, bijvoorbeeld met de auto langs het tankstation of als ik met de trein ben nog bij de kiosk vanalles kopen. echt heel vervelend, en heb meteen spijt.

ik heb wel allerlei technieken om de eetbui te voorkomen maar die helpen niet altijd:
- proberen om het een halfuur uit te stellen.
- afleiding zoeken in allerlei vormen, buiten of binnen.
- mezelf dwingen om eerst iets anders (quasi gezond) te eten voordat ik de eetbuirommel mag: bijvoorbeeld een liter water, thee, kauwgom, magere yoghurt zonder smaakmakers, een hele komkommer, een sinaasappel, dat soort dingen.
- een sinaasappel is best wel een mindfull food omdat je toch even bezig bent met schillen. met eetbui voedsel wil ik juist helemaal niet mindfull bezig zijn dus dat helpt wel. ook als ik het eerste eetbui-ding heel langzaam ga eten en daarna denk hoe vol ik me voel helpt dat ook om te stoppen.
- mezelf helpen herinneren dat ik geen echte honger heb, proberen terug te denken aan de laatste maaltijd.
- mezelf herinneren dat de eetbuihonger een emotionele reactie is. bedenken waarom en of ik ook op een andere manier met die emotie kan omgaan.

tja, nog veel te leren dus.
mxriskx - Woensdag 28 september 2016 12:39
Erg pijnlijk helaas...
els nass - Vrijdag 10 maart 2017 12:08
Ik zit ook met dit probleem en al heel lang. Bij mij komen de vreetbuien altijd in de nachtelijke uren. En overdag straf ik me zelf door dan niks te eten. Mijn vraag is heeft iemand hulp kunnen vinden op een andere manier, b.v. door een alternatieve wijze.
Of Hypnose. Wie van jullie kan me hierbij helpen.
Groetjes Els
Loes - Woensdag 12 juli 2017 00:09
Hoe naar ook voor jou dat je dit hebt moeten meemaken, ben ik wel heel blij dat je het zo goed hebt kunnen omschrijven. Het is eng herkenbaar en ik vind het eerlijk gezegd heel fijn om te weten dat ik niet de enige ben die er mee struggelt ; het lastige is, is dat het niet echt te labelen is en het zo moeilijk bespreekbaar is
Ingrid - Vrijdag 27 oktober 2017 05:32
Vraag me af of ik hier ooit vanaf kom......... het is vreselijk maar ermee stoppen lukt niet. Welke functie heeft het? Wat is het nut? Waarom geef ik er steeds aan toe en voelt dat dan stiekem fijn, daarna leeg en moe. Bleh!
Amberbente - Woensdag 27 december 2017 20:38
Echt herkenbaar en mooi geschreven!
Ik heb de laatste maanden ook erg last van eetbuien (ieder dag wel 1!) .
Het lukt mij echt niet te stoppen, heeft iemand misschien gewoon kleine tips die zouden kunnen helpen? Ik zou het liever eerst zelf proberen oplossen...
P. - Zondag 10 maart 2019 08:57
Ik kwam toevallig dit artikel tegen.
Op zoek naar herkenning.., want als 30+er is dit toch wel akward.
Ik struggle op het moment al een aantal weken miss wel maanden met vreetbuien. Is ook wel te zien nu, groei met de dag :(... Soms probeer ik het te lozen, maar meestal lukt dat niet of ik voel me schuldig en eet daarna weer.

Ik heb alleen andere eetbuien. Ik krijg ze niet doordat ik honger of trek heb, maar eigenlijk puur om mezelf te straffen! Dit is het enige waarmee ik mezelf pijn kan doen. Mijn leven voelt soms zo nutteloos & door de verstoorde relatie met eten & lichaamsbeeld heb ik deze straf ontwikkeld. Soort zelfbeschadiging/automutilatie, alleen dan van binnenuit.
Tijdens een vreetbui eet ik 9 vd 10 x dingen die ik normaal niet zou eten, gewoon omdat ik het niet zo lekker vind, maar omdat ik weet dat er mega veel kcal in zitten. Ook geniet ik geen moment van het voedsel.
Gedachten op dat moment is eigenlijk alleen maar zoiets van; had je maar normaal moeten doen of zoiets als je bent al zooooo dik, eet maar door tot je een hartaanval krijg dan ben je overal van af. Zulk soort dingen.
Op zo'n moment zit ik in mijn eigen bubbel zeg maar, en dat is super kut want ik woon alleen en er is dus niemand die me kan stoppen. Ik kan dan niet meer helder denken.

Herkent iemand dit??
Ik ben een beetje radeloos .., weet niet meer wat ik moet doen !
Lisasjourney - Donderdag 18 april 2019 20:02
Tranen prikken achter mijn ogen. Wat is dit herkenbaar. Die eindeloze strijd en machteloosheid. Ik hoop dat ik ook op een dag kan zeggen dat het verleden tijd is.
Emsy - Zondag 22 maart 2020 07:16
Klopt helemaal... die cirkel komt elke dag meerdere keren voor. Uitputtend. Wat vond jij de woorden goed om dat uit te leggen.
anohs - Zaterdag 5 september 2020 10:05
Jaren lang met dit probleem rondgelopen. Ik werd dikker en het belemmerde me steeds meer in mijn dagelijkse leven. Via de huisarts ben ik bij Novarum terecht gekomen. Ik ben begonnen aan een traject van 12 weken en ben nu halverwege. De eetbuien zijn verdwenen en werk nu aan de module lichaamsbeeld.
Zoek hulp lieve mensen! Het is een eetstoornis en met de juiste hulp kan je genezen. Ook ik ervaar nog steeds de schaamte. Maar zet het opzij, praat erover en het zal je helpen!