Een eetstoornis hebben is positief
Ruim 1 op de 3 jonge vrouwen ziet anorexia en boulimia als een aantrekkelijke manier om dun te blijven. Dit blijkt uit een Australisch onderzoek van 'La Trobe University' dat meer dan 30 onderzoeken naar de houding ten opzichte van eetstoornissen analyseerde.
Ondanks alle bewustzijn rondom eetstoornissen, komt onderzoeker Rachel Gold er in de onderzoeken die ze heeft geanalyseerd ook achter dat mensen met een eetstoornis regelmatig nog worden gezien als 'aandachttrekkers' en als 'overdreven ijdel'.
Gold zegt dat deze negatieve of stigmatiserende houding ten opzichte van eetstoornissen ervoor kan zorgen dat mensen die eraan lijden geen hulp meer durven te zoeken.
'Er zijn een aantal verkeerde overtuigingen die beweren dat er positieve aspecten aan een eetstoornis zitten: het hebben van een eetstoornis zou sociaal aanvaardbaar zijn, wat mensen met een eetstoornis doen of kunnen is bewonderingswaardig, omdat het getuigd van een ijzersterke wil.'
Om de bevindingen van haar onderzoek te bevestigen en om uit te zoeken welke boodschap mensen kan helpen wel hulp te zoeken, heeft Gold onlangs nog eens 470 studenten van 15 tot 17 jaar uit Melbourne onderzocht. Met haar vervolgonderzoek hoopt ze bovendien te ontdekken wat de houding is van deze jonge groep mensen. Het is belangrijk om dat bij deze groep te weten omdat dit juist de meest kwetsbare groep is waarbinnen de meeste eetstoornissen ontstaan.
Gold maakt zicht zorgen om de toename van het aantal websites en blogs die tips geven over hoe te leven met een "semi-rexic" of "part-time bulimisch" levensstijl, ofterwel pro-anorexia websites.
Bron: smh.com.au
Gerelateerde blogposts
Reacties
Ik moet wel eerlijk zeggen dat ik er nog steeds problemen mee heb om mezelf als 'ziek' te zien....
Schokkend.
En nu zit ik er mooi mee. Wil absoluut NIET dat mensen opkijken naar mensen met een eetstoornis.
En die pro-ana sites, was ik er maar afgebleven! Zo'n sites zouden ze moeten verbieden!! Wie wil er nu een kl*te ES??? :s
Ik heb mijn hoop om helemaal beter te worden opgegeven.
Volgens de 'papieren' kamp ik sinds 2006 al met een ES, maar ik weet zeker dat ik er al sinds 2004/2005 mee kamp, als ik er goed over nadenk... Ik probeer het voor mijzelf leefbaar te maken, maar dat betekend absoluut niet dat ik pro-ana ben...
Ik ben niet bewonderingswaardig omdat ik o, zo goed ben in anorexia, of zoiets, ik ben ziek, en zo heb ik het nooit zelf gewild.
Ook dat mensen hierdoor niet meer naar hulp durven te vragen..
Maakt mij dat ineens een walgelijk persoon, of pro-ana? Ik denk eerder dat dat al het begin van mijn eigen eetstoornis was die me vertelde dat ik ook die zelfbeheersing moest ontwikkelen.
Nou wil ik niet zeggen dat het iets goeds is hoor, integendeel. Maar ik kan begrijpen waar het vandaan komt.
Toen ik in groep 7 zat heb ik ook altijd alles gelezen over anorexia en boulimia omdat ik die sterkte ook wilde hebben en die controle en zo. Dat heeft lang door gesuddert en dan ontwikkel je mede door omstandigheden een eetstoornis. Bij mij wel pas 3 jaar lter vanaf groep 7. Maar ik wilden er bij horen ik wilde bij een groep horen ik wilde een bepaald soort iets of zo. Kan het moeilijk uitleggen. Uiteindelijk dus een eetstoornis gekregen en daar moet k nu van af xD
Maar ik heb het bij mezelf ook gemerkt, als ik op een laag gewicht zat was ik "mooi" en werd ik makkelijker geaccepteerd ondanks mijn gedachtes en het niet eten etc. En als ik op een hoog gewicht zit door eetbuien dan ben ik ineens niks meer. Voor mijn gevoel gaat het alleen maar om het uiterlijk.
En Hermione, ik herken mezelf ook wel een beetje in jou. Mensen die écht anorexia hebben (en niet net zoals ik 'wel anorexia in mijn hoofd ,maar nog net een te hoog gewicht') bewonder ik ook. Ik ben nog steeds (ook al ben ik al in therapie voor een jaar) jaloers op meisjes die wel heeeel dun zijn (geweest) die hebben tenminste getoond dat ze doorzettingsvermogen hebben.
aaaaa ik wil dun zijn en beter worden :( onmogelijk..
:p
xx