Genezen van een eetstoornis is mogelijk!
Toen ik twaalf, bijna dertien was, was ik een vreselijk onzeker meisje. Ik voelde me heel klein op de grote middelbare school en voelde me heel onzeker over mijn lichaam en mijn gedrag. Ik was continue bang dat mensen me stom zouden vinden of mij af zouden keuren. Ik vond mezelf veel te dik en lelijk en begon met lijnen. Dat lijnen werd uiteindelijk een levende hel.
Ik ontwikkelde anorexia, wat later oversloeg naar boulimia. Het was een verschrikkelijke tijd. Periodes waarin ik eetbuien had, overgaf en laxeerde wisselde zich af met periodes waarin ik amper at. Het was een grote strijd met mezelf en ik voelde me 24/7 verdrietig, eenzaam en onbegrepen. Ik zat wel in behandeling maar het hielp niet. Door Danique
Ik vond het doodeng om mijn eetstoornis los te laten. Ook voelde ik me onbegrepen omdat ik in een groep zat waar alleen maar meisjes met anorexia zaten en niet met boulimia. Ik voelde me waardeloos omdat ik niet zo af kon vallen als dat die anorexiameisjes konden. Op school ging het minder goed en het interesseerde me allemaal niet meer. Met mijn vriendinnen praatte ik wel, maar het was meer alsof ze tegen een zombie praatten dan tegen een levend mens. Niets kwam bij me binnen en het enige waar ik aan kon denken was aan eten of niet eten. Mijn leven bestond uit eten, overgeven, laxeren, snijden en depressief zijn.
Op een gegeven moment werden mijn donkere gedachtes zo erg, dat ik niets liever wilde dan dood zijn. Dan zou alles stoppen en zou ik geen verdriet meer hebben. Ik dacht dat ik nooit van mijn boulimia af zou komen.
Ik ben nu zeventien, een aantal jaartjes ouder en mijn leven ziet er nu heel anders uit. Ik ben dan wel een niveau lager gaan doen op school, in plaats van het vwo zit ik nu op de havo in het examenjaar. Verder doe ik leuke dingen met vriendinnen, ga ik vaak uit en maak een hoop lol! En het allermooiste is dat ik niet meer met eten bezig ben. Ik heb het geflikt, ik heb mijn eetstoornis overwonnen. Die eetstoornis waarvan ik dacht dat ik er nooit meer vanaf zou komen. Maar ik heb het tegendeel bewezen en ik ben er eigenlijk best trots op.
Wat ik tegen iedereen die een eetstoornis heeft wil zeggen, is dat je je verantwoordelijkheid moet nemen. Alleen JIJ bent verantwoordelijk voor je eigen leven. JIJ kunt dingen veranderen en niemand anders kan dat voor jou doen. Overwin je angst, ga in therapie en praat over je problemen. Doe het niet omdat je het anders zielig vindt voor je ouders, maar doe het omdat je zelf wilt dat er dingen in je leven veranderen. Je kunt je niet altijd achter die eetstoornis verschuilen. Face the real problem! En het allerbelangrijkste: ga weer normaal eten. Problemen los je niet op door niet te eten. Je weet zelf dat je lichaam niet zonder eten kan en dat je eigenlijk met de dood aan het spelen bent. Probeer dat in je achterhoofd te houden.
Als je doorgaat met afvallen/ overgeven/ eetbuien of andere gekke dingen, dan ben je je eigen graf aan het graven. En is dat nou wat je werkelijk wilt? Het lijkt mij niet! Waar je naar opzoek bent is een leuk leven met een hoop mooie momenten en dat bereik je dus alleen door het probleem aan te gaan en weer te gaan eten. Je kunt het, geloof mij maar! Ik heb het bewezen en samen met mij nog zoveel andere.
GENEZEN VAN EEN EETSTOORNIS IS MOGELIJK!!!!
Ik geniet nu volop van het leven en ik vind dat ik er zelf alleen maar sterker uit ben gekomen. Ik ben heel erg veranderd hoor ik van veel mensen. Ik neem mijn verantwoordelijkheid, ga nieuwe uitdagingen aan. Ik doe dingen waarvan ik dacht dat ik het nooit zou durven. Met andere woorden: ik ben een stuk volwassener geworden en dat bevalt me prima!
Het is niet zo dat ik nooit meer moeite heb met eten. Ik denk nog wel eens na over de hoeveelheid calorieën en ik voel me echt nog wel eens dik. Maar het beheerst mijn leven niet meer en dat heb ik allemaal aan mezelf te danken.
Gerelateerde blogposts
Reacties
Ik ben er sowieso van overtuigd dat genezing mogelijk is! Ik ga het ook bewijzen en ik ben hard op weg!
Ontzettend mooi, krachtig en motiverend verhaal!
Liefs,
Tjitske
En echt het bevalt me veel beter, dus; ga ervoor!
Je bent stiekem wel een voorbeeld voor mij om beter te willen worden..
Ergens in mijn achterhoofd dan.. Haha.
Ik zou willen dat ik jou was! :)
X
Logisch dat je voelt alsof je het niet kunt! Maar geloof me, ook jij kan het. Doe je best en doe het voor jezelf! Grijp alle manieren van hulp met beide handen aan. Geef aan wanneer je het moeilijk hebt en wanneer je steun nodig hebt. Maak een motivatielijstje waarom je beter wil worden, en nogmaals: doe het voor jezelf. Met een eetstoornis ga je, vroeg of laat, dood. Het maakt je helemaal kapot, geestelijk en lichamelijk en dat is het toch allemaal niet waard? Het is toch zoveel mooier om te genieten van het leven en leuke dingen te doen, zonder je constant druk te hoeven maken over het eten?