NCRV dokument: Jeanne is manisch depressief
Gepost op Maandag 7 februari 2011 15:01 door Scarlet Hemkes in TV uitzendingen.
Extreme stemmingswisselingen, dan weer heel blij, dan weer zwart somber. In Nederland hebben meer dan 150.000 volwassenen en jongeren last van een manisch depressieve stoornis. Voor mensen met de ziekte is het leven een dagelijkse strijd.
Manische depressiviteit wordt vaak niet goed herkend, en familie, huisartsen en de omgeving weten er te weinig vanaf. Zonder de juiste behandeling leidt het vooral bij jongeren vaak tot een zelfmoordpoging.
Jeanne is vijftien als ze in een psychose belandt en moet worden opgenomen in een psychiatrische kliniek. Ze hoort dat ze een manisch depressieve stoornis heeft, en krijgt medicijnen voorgeschreven. De stemmingswisselingen uiten zich in maandenlange depressiviteit, of in perioden van hyper, druk en overdreven vrolijk zijn. Om haar psychische pijn niet te hoeven voelen snijdt Jeanne zich regelmatig in haar armen.
Aan de vooravond van een nieuwe opleiding wordt ze gedumpt door haar vriendje, en schiet ze in een zware depressie. Haar ouders bespreken met haar wat ze kunnen doen. Ze besluiten haar medicijnen aan te passen en zo min mogelijk prikkels in haar leven toe te laten. Daarmee voorkomen ze ternauwernood een nieuwe psychose. Maar haar stemmingswisselingen en impulsieve gedrag leiden tot onbegrip op haar nieuwe school en Jeanne stopt met de HBO-opleiding. Ze beseft dat ze haar droom om psychologe te worden moet opgeven. Er volgt een moeilijke tijd, niet alleen voor Jeanne, maar ook voor haar directe omgeving. Haar ouders zijn meer therapeut dan vader en moeder, en haar zusje trekt zich stilzwijgend terug
Na een jaar gefrustreerd binnen zitten probeert Jeanne het opnieuw, dit keer op de MBO-opleiding. Maar al na een week gaat het mis. Er rest maar één oplossing: lithium slikken. En dat is het laatste wat Jeanne wil, want de bijwerkingen, zoals gewichtstoename en chronische vermoeidheid, vindt ze vreselijk. Uiteindelijk besluit ze het medicijn te nemen. Zal het haar leven draagbaar maken
Filmmakers Walther Grotenhuis en Cinta Forger volgen Jeanne twee jaar lang en laten op indringende wijze zien hoe moeilijk het leven is van een patiënt met een manisch depressieve stoornis en zijn omgeving. Het aantal jongeren met een gedragsstoornis is de laatste jaren spectaculair gegroeid. Jong volwassenen hebben vaak grote moeite met de diagnose manisch depressief en met de bijwerkingen van de medicijnen. Zij staan aan het begin van hun leven en willen ongeremd hun dromen najagen.
NCRV Dokument zendt in de maand februari twee documentaires uit over manische depressiviteit bij jongeren: Jeanne (7 februari) en Het onderbroken leven van Evan (13 februari). Naar aanleiding van deze documentaires vindt op donderdag 17 februari in de Rode Hoed in Amsterdam een debat plaats over het gebrek aan kennis en de maatschappelijke dilemma`s rond manische depressiviteit. Middelbare scholen krijgen een educatief project aangeboden over de psychische stoornis.
Tijd: 23:00 uur
Zender: Nederland 2
Bekijk hier nu de herhaling
Reacties
Belle - Zondag 6 februari 2011 12:36
Heftig.... Wat naar ook dat zoveel jongeren er mee worstelen..... Belangrijk dat hier meer aandacht aan besteed wordt....
Tetsu-Chan - Zondag 6 februari 2011 13:17
Dit lijkt mij zo erg om te hebben.... er zou meer begrip voor moeten zijn.
Het ergste is dat dit een ziekte is waar je volgens mij niet van kunt genezen, dit lijkt mij echt verschrikkelijk erg.
Het ergste is dat dit een ziekte is waar je volgens mij niet van kunt genezen, dit lijkt mij echt verschrikkelijk erg.
Deborah - Zondag 6 februari 2011 13:24
kreeg idd al een mailtje dat of ik t wilde kijken.. ga t wel doen denk ik! Ben echt benieuwd!
maureen - Zondag 6 februari 2011 14:18
Manisch depressiviteit is de benaming die voornamelijk in de media wordt gebruikt, terwijl ik juist afgelopen jaar tijdens een voorlichting hoorde dat het Bipolaire stoornis heet officieel. Dat klinkt ook een stuk minder heftig, daarnaast vind ik de beschrijving hierboven wordt echter beschreven dat het erg schommelt terwijl het veelal fasen zijn. Zoals het hier boven wordt omschreven doet het me meer aan een Bordeline Persoonlijkheids Stoornis denken.
Scarlet - Zondag 6 februari 2011 14:21
Hai Maureen,
goed dat je dit schrijft. Ik krijg in ieder geval op basis van de tekst en het bovenstaande filmpje ook meer het idee dat het hier gaat om borderline persoonlijkheidsproblematiek.
Maar wellicht geeft de uitgebreide uitzending ons een beter en kloppender beeld!
Liefs,
Scarlet
goed dat je dit schrijft. Ik krijg in ieder geval op basis van de tekst en het bovenstaande filmpje ook meer het idee dat het hier gaat om borderline persoonlijkheidsproblematiek.
Maar wellicht geeft de uitgebreide uitzending ons een beter en kloppender beeld!
Liefs,
Scarlet
Charlotte - Zondag 6 februari 2011 15:40
Mijn vader is manisch depressief (wordt officieel idd een bipolaire stoornis genoemd). Hij is vooral depressief. Heftig. Voor hem & voor zn omgeving.
Aan de ene kant is er in veel gevallen idd veel meer begrip nodig, aan de andere kant kan juist die begrip je als familielid/vriend soms onderuit halen omdat je zoveel begrip hebt voor de 'zieke' dat je stopt aan jezelf te denken.
Jammer dat die docu zo laat is, maar ga hem denk ik wel terugkijken.
Aan de ene kant is er in veel gevallen idd veel meer begrip nodig, aan de andere kant kan juist die begrip je als familielid/vriend soms onderuit halen omdat je zoveel begrip hebt voor de 'zieke' dat je stopt aan jezelf te denken.
Jammer dat die docu zo laat is, maar ga hem denk ik wel terugkijken.
Anoniem - Zondag 6 februari 2011 15:51
Manisch depressiviteit een gedragsstoornis? Volgens mij valt t niet onder de gedragsstoornissen, maar onder de stemmingsstoornissen!
Cheyenne - Zondag 6 februari 2011 16:39
ja, ik ken het...
de ene keer voel je je superhappy, en de andere keer helemaal down... en dan komt er ook nog eens een stemmetje bij die zegt dat je te dik bent
de ene keer voel je je superhappy, en de andere keer helemaal down... en dan komt er ook nog eens een stemmetje bij die zegt dat je te dik bent
curedeva - Zondag 6 februari 2011 16:55
Ik citeer:
"Naar aanleiding van deze documentaires vindt op donderdag 17 februari in de Rode Hoed in Amsterdam een debat plaats over het gebrek aan kennis en de maatschappelijke dilemma`s rond manische depressiviteit. Middelbare scholen krijgen een educatief project aangeboden over de psychische stoornis."
Tss. Maak ik daar nou juist uit op dat ze willen dat de maatschappij en middelbare scholieren meer gaan weten over manische depressies?
En dan zenden ze het uit om 23.00u?
Er is natuurlijk uitzendinggemist en ik hoop maar dat het daar op komt, maar ik kan me niet voorstellen dat heel veel mensen om 23.00u 'sa vonds nog eens een documentaire gaan kijken, het treft toch veel sneller zijn doelgroep als ze dit om 8 of 9 uur gaan uitzenden?
Begrijp me niet verkeerd, ik vind het goed dat er meer aandacht aan besteed gaat worden en dat de docu überhaupt is gemaakt, maar het om 23.00u uitzenden vind ik dan weer een beetje jammer.....
"Naar aanleiding van deze documentaires vindt op donderdag 17 februari in de Rode Hoed in Amsterdam een debat plaats over het gebrek aan kennis en de maatschappelijke dilemma`s rond manische depressiviteit. Middelbare scholen krijgen een educatief project aangeboden over de psychische stoornis."
Tss. Maak ik daar nou juist uit op dat ze willen dat de maatschappij en middelbare scholieren meer gaan weten over manische depressies?
En dan zenden ze het uit om 23.00u?
Er is natuurlijk uitzendinggemist en ik hoop maar dat het daar op komt, maar ik kan me niet voorstellen dat heel veel mensen om 23.00u 'sa vonds nog eens een documentaire gaan kijken, het treft toch veel sneller zijn doelgroep als ze dit om 8 of 9 uur gaan uitzenden?
Begrijp me niet verkeerd, ik vind het goed dat er meer aandacht aan besteed gaat worden en dat de docu überhaupt is gemaakt, maar het om 23.00u uitzenden vind ik dan weer een beetje jammer.....
estrium - Zondag 6 februari 2011 21:05
Curedeva: mee eens! het tijdstip gaat weer nergens over natuurlijk als ze graag meer aandacht voor dit onderwerp willen...
Maar het onderwerp interesseert me wel, dus wil t wel graag zien, maar t zal wel uitzending gemist worden ja.
Maar het onderwerp interesseert me wel, dus wil t wel graag zien, maar t zal wel uitzending gemist worden ja.
sofievangelder - Maandag 7 februari 2011 12:27
Goed dat er een documentaire is en het meer onder de aandacht wordt gebracht. Net daarom ook dat ik er zelf een boek over schreef. Leven met manisch-depressiviteit is zwaar, voor degene die het heeft, maar ook voor de mensen rondom...
Anoniem - Maandag 7 februari 2011 16:44
Er moet duidelijk meer aandacht aan besteedt worden, aangezien hierboven staat dat een bipolaire stoornis onder de gedragsstoornissen valt en dat klopt niet! Is een stemmingsstoornis!
Jeanne - Maandag 7 februari 2011 21:29
Veel kijkplezier vanavond allemaal! Wil je na de documentaire weten hoe het nu met mij gaat? Kijk dan op https://overlevenmetmds.blogspot.com
Jip - Maandag 7 februari 2011 23:36
Plaatsvervangende schaamte voor deze docu....
En uhh hallo? Het gaat hier toch overduidelijk om een borderline persoonlijkheidsstoornis?!!
Ik zie veel meer kenmerken van BPS, dan Manischdepressief.
Dit ziet toch iedereen?
En uhh hallo? Het gaat hier toch overduidelijk om een borderline persoonlijkheidsstoornis?!!
Ik zie veel meer kenmerken van BPS, dan Manischdepressief.
Dit ziet toch iedereen?
Lot - Dinsdag 8 februari 2011 00:19
Interssante docu, knap dat het meisje dit durfde!
lie - Dinsdag 8 februari 2011 11:37
superdapper van haar!!!!
Pieter - Dinsdag 8 februari 2011 13:58
Ongelooflijk genant om een borderliner te laten zien, terwijl je een bipolaire stoornis wil laten zien.
Vervelend voor Jeanne dat ze verkeerd behandeld word.
Lithium is niet niets en bij een overdosis levensgevaarlijk
Vervelend voor Jeanne dat ze verkeerd behandeld word.
Lithium is niet niets en bij een overdosis levensgevaarlijk
nos - Dinsdag 8 februari 2011 16:15
Ik vind het heel sterk van je maar ik wil toch even reageren op sommige dingen die je zegt
Je wilt niet aan de lithium omdat je bang bent om aan te komen
Wat wil je lieve, jezelf verpesten met snijden of paar kilo erbij die je eraf kan trainen als je weer beter bent
rond 16:00 zeg je dat er weinig voor terugkomt terwijl je zoveel er voor opgeeft
ik heb moest zelf van gymnasium naar vmbo door mijn problemen en nu doe ik en 3 jaar langer over om op hbo te komen, maar als ik het niet had gedaan had ik nu zelfmoord gepleegd, paar jaar extra studeren is niet erg als je daardoor kan overleven.
Nu ga ik verder met kijken, ik vind wel dat je het goed doet maar soms moet je dingen anders bekijken
Je wilt niet aan de lithium omdat je bang bent om aan te komen
Wat wil je lieve, jezelf verpesten met snijden of paar kilo erbij die je eraf kan trainen als je weer beter bent
rond 16:00 zeg je dat er weinig voor terugkomt terwijl je zoveel er voor opgeeft
ik heb moest zelf van gymnasium naar vmbo door mijn problemen en nu doe ik en 3 jaar langer over om op hbo te komen, maar als ik het niet had gedaan had ik nu zelfmoord gepleegd, paar jaar extra studeren is niet erg als je daardoor kan overleven.
Nu ga ik verder met kijken, ik vind wel dat je het goed doet maar soms moet je dingen anders bekijken
@nos - Dinsdag 8 februari 2011 16:55
ik geloof dat lithium levenslang is? iig zal ze niet beter worden..
wel beter er mee om kunnen gaan gelukkig!
ik ben het wel met je eens, maar ook weer niet helemaal.
wel beter er mee om kunnen gaan gelukkig!
ik ben het wel met je eens, maar ook weer niet helemaal.
Sita - Dinsdag 8 februari 2011 17:25
Pieter..
hoezo een bordeliner??
Omdat ze snijdt?? Niet alleen bordeliners snijden!
DIt is wel duidelijk manisch depressief hoor..maja..
hoezo een bordeliner??
Omdat ze snijdt?? Niet alleen bordeliners snijden!
DIt is wel duidelijk manisch depressief hoor..maja..
Saar - Dinsdag 8 februari 2011 17:42
@sita
Ik ben het wel met Pieter eens. Ik zie veel meer trekken van Borderline als van MDS. En zeker niet alleen om het snijden, want dat speelt inderdaad niet enkel bij mensen met borderline, maar ook bijvoorbeeld bij mensen met anorexia.
Ook om haar afhankelijke gedrag, haar manier van aandacht vragen, haar woede/ niet kunnen omgaan met woede, de stemmingswisselingen, het destructieve gedrag, zwart/wit denken, slecht zelfbeeld, vastlopen in school en werk, achterdocht, extraversie....
Daarbij zegt ze zelf duidelijk "er hoeft maar iets te gebeuren of mijn stemming slaat om" dit is juist het geval bij mensen met borderline en niet altijd bij MDS.
Het Trimbos zegt:
Mensen met een bipolaire of een borderline persoonlijkheidsstoornis hebben beide last van stemmingswisselingen, ontremd en impulsief gedrag (te veel geld uitgeven, seksuele uitspattingen) en een prikkelbare stemming. De bipolaire stoornis verschilt op twee punten van de borderline persoonlijkheidsstoornis:
* Bij een bipolaire stoornis hoeft er geen duidelijke aanleiding te zijn waarom de stemming omslaat of weer normaliseert
* Bij een bipolaire stoornis duren episodes meestal langer dan één of enkele dagen. [6] Tussen twee episodes in functioneert iemand normaal."
Ik ben het wel met Pieter eens. Ik zie veel meer trekken van Borderline als van MDS. En zeker niet alleen om het snijden, want dat speelt inderdaad niet enkel bij mensen met borderline, maar ook bijvoorbeeld bij mensen met anorexia.
Ook om haar afhankelijke gedrag, haar manier van aandacht vragen, haar woede/ niet kunnen omgaan met woede, de stemmingswisselingen, het destructieve gedrag, zwart/wit denken, slecht zelfbeeld, vastlopen in school en werk, achterdocht, extraversie....
Daarbij zegt ze zelf duidelijk "er hoeft maar iets te gebeuren of mijn stemming slaat om" dit is juist het geval bij mensen met borderline en niet altijd bij MDS.
Het Trimbos zegt:
Mensen met een bipolaire of een borderline persoonlijkheidsstoornis hebben beide last van stemmingswisselingen, ontremd en impulsief gedrag (te veel geld uitgeven, seksuele uitspattingen) en een prikkelbare stemming. De bipolaire stoornis verschilt op twee punten van de borderline persoonlijkheidsstoornis:
* Bij een bipolaire stoornis hoeft er geen duidelijke aanleiding te zijn waarom de stemming omslaat of weer normaliseert
* Bij een bipolaire stoornis duren episodes meestal langer dan één of enkele dagen. [6] Tussen twee episodes in functioneert iemand normaal."
Jeanne - Dinsdag 8 februari 2011 19:08
MDS en Borderline hebben heel veel overlappingen, dus vandaar soms wat verwarring. Ik heb toch echt de diagnose MDS en wordt niet verkeerd behandeld. Wie dat wil denken moet dat zelf maar weten.
Ik heb onderhand al 4 psychiaters gehad en geen van hen heeft getwijfeld aan mijn diagnose.
Ik heb onderhand al 4 psychiaters gehad en geen van hen heeft getwijfeld aan mijn diagnose.
Yvonne - Dinsdag 8 februari 2011 19:30
Jeanne, vind je dan zelf dat de documentaire jouw problemen goed weergeeft? Ik zag niks van wekenlange depressies en dan weer overdreven vrolijk zijn.
Ik hoop in ieder geval dat het je verder goed gaat, voor zover dat mogelijk is.Veel sterkte ermee.
Ik hoop in ieder geval dat het je verder goed gaat, voor zover dat mogelijk is.Veel sterkte ermee.
u - Dinsdag 8 februari 2011 19:30
ik kan me niet voorstellen dat mensen die nu net die documentaire hebben gezien beter weten hoe de diagnose moet luiden dan jeanne zelf en haar psychiaters.. sorry hoor, maar met overhaaste conclusies is niemand gebaat
Jeanne - Dinsdag 8 februari 2011 19:58
@yvonne: het is natuurlijk heel moeilijk om de depressies en vrolijke buien weer te geven, omdat ik daar ook vooral last van had buiten het filmen om. Een depressie is wel aardig zichtbaar, maar een hypomane bui (ik heb MDS type 2, zonder manieën) niet.
@u: Dankjewel!
@saar: die punten die jij opnoemt over MDS slaan echt wel op mij. Je krijgt dat alleen in de documentaire niet goed te zien omdat ze net die punten niet weergeven.
@u: Dankjewel!
@saar: die punten die jij opnoemt over MDS slaan echt wel op mij. Je krijgt dat alleen in de documentaire niet goed te zien omdat ze net die punten niet weergeven.
Saar - Dinsdag 8 februari 2011 20:29
Hai Jeanne,
Wat leuk dat je hier reageert! De punten die ik opnoem gaan alleen over borderline. Is de naam van deze persoonlijkheidsstoornis nooit gevallen tijdens intakes of gesprekken met een psychiater?
Groetjes en sterkte met alles!
Saar
Wat leuk dat je hier reageert! De punten die ik opnoem gaan alleen over borderline. Is de naam van deze persoonlijkheidsstoornis nooit gevallen tijdens intakes of gesprekken met een psychiater?
Groetjes en sterkte met alles!
Saar
M - Dinsdag 8 februari 2011 22:08
Ik vind wel dat er duidelijk een MDS uit naar voren komt, tegenwoordig heet het officieel Bipolaire Stoornis. Idd met hypomanieën (dus type 2), maar die zijn een stuk minder duidelijk dan manieën, je moet dan wel echt goed weten waar je op moet letten. (Heb net een tentamen over o.a. bipolaire stoornissen gehad..)
Het is wat Saar zegt: het lijkt op BPS, maar dan zijn de periodes langer.
De grenzen zijn vaak niet zo duidelijk bij psychatrische stoornissen, het is gewoon een kwestie van symptomen 'optellen'. Lijkt me dat de psychiaters van Jeanne dat wel weten..
Een persoonlijkheidsstoornis mag je overigens pas geloof ik na je 18e officieel vaststellen. En dan nog, bij mij werd er op mijn 19e zelfs nog gezegd dat ik te jong was voor een definitieve diagnose. (Ging over andere PS)
Het is wat Saar zegt: het lijkt op BPS, maar dan zijn de periodes langer.
De grenzen zijn vaak niet zo duidelijk bij psychatrische stoornissen, het is gewoon een kwestie van symptomen 'optellen'. Lijkt me dat de psychiaters van Jeanne dat wel weten..
Een persoonlijkheidsstoornis mag je overigens pas geloof ik na je 18e officieel vaststellen. En dan nog, bij mij werd er op mijn 19e zelfs nog gezegd dat ik te jong was voor een definitieve diagnose. (Ging over andere PS)
Pieter - Dinsdag 8 februari 2011 22:11
Ik wil niemand kwetsen of overhaaste conclussies trekken. Ik werk 25 jaar in de GGz oa met MDS en de laatste 11 jaar met persoonlijkheidsstoornissen. OP basis van de Docu zie ik iemand met Borderline en niet met een Bipolaire stoornis.
Het kan goed zijn dat de documantaire een verkeerd beeld geeft.Ik vond zelf de Docu van Stephen Frey zeer goed over MDS
Het kan goed zijn dat de documantaire een verkeerd beeld geeft.Ik vond zelf de Docu van Stephen Frey zeer goed over MDS
M - Dinsdag 8 februari 2011 22:12
Quote Saar:
' Ook om haar afhankelijke gedrag, haar manier van aandacht vragen, haar woede/ niet kunnen omgaan met woede, de stemmingswisselingen, het destructieve gedrag, zwart/wit denken, slecht zelfbeeld, vastlopen in school en werk, achterdocht, extraversie..'
Veel van die symptomen passen ook bij een bipolaire stoornis, zeker wanneer er een psychose bij komt. Ik herken zelf ook veel, vanuit mijn depressie, en ik heb ook geen BPS.
Esther - Dinsdag 8 februari 2011 22:28
Uit dit stukje en het filmpje spreekt idd veel meer een BPS (spreek ook uit ervaring als hulpverlener in de GGZ).
Echter, is manische depressiviteit een as I stoornis. Het beleid tegenwoordig is stepped care (i.v.m. kosten en het niet altijd nodig zijn van verder behandelen enz). Dat betekent dat er eerst wordt gekeken naar stoornissen op as I. Deze worden dan behandeld. Pas na een lange tijd en meerdere behandelingen die niet voldoende vooruitgang boeken en het dus blijven bestaan van deze (en wellicht ontstaan van bredere) problematiek wordt er gekeken naar as II (persoonlijkheidsproblematiek) en dan komt er dus bijvoorbeeld BPS in beeld. Het kan dus goed dat zij na een tijd alsnog gediagnosticeerd wordt met BPS en dan een meer specifiek daarop gerichte behandeling kan krijgen..
Mijn inschatting is dat het lijkt dat het in het geval van jeanne wel deze richting op zal gaan uiteindelijk. Persoonlijk vind ik het dan ook geen slimme keuze om Jeanne te gebruiken als voorbeeld voor deze stoornis omdat mensen toch verwachten een bepaald stereotyp te zien (als hulpverlener zeggen we dat HET voorbeeld niet bestaat maar mensen blijken er toch vaak op die manier naar te kijken).
Veel succes met alles Jeanne!
Echter, is manische depressiviteit een as I stoornis. Het beleid tegenwoordig is stepped care (i.v.m. kosten en het niet altijd nodig zijn van verder behandelen enz). Dat betekent dat er eerst wordt gekeken naar stoornissen op as I. Deze worden dan behandeld. Pas na een lange tijd en meerdere behandelingen die niet voldoende vooruitgang boeken en het dus blijven bestaan van deze (en wellicht ontstaan van bredere) problematiek wordt er gekeken naar as II (persoonlijkheidsproblematiek) en dan komt er dus bijvoorbeeld BPS in beeld. Het kan dus goed dat zij na een tijd alsnog gediagnosticeerd wordt met BPS en dan een meer specifiek daarop gerichte behandeling kan krijgen..
Mijn inschatting is dat het lijkt dat het in het geval van jeanne wel deze richting op zal gaan uiteindelijk. Persoonlijk vind ik het dan ook geen slimme keuze om Jeanne te gebruiken als voorbeeld voor deze stoornis omdat mensen toch verwachten een bepaald stereotyp te zien (als hulpverlener zeggen we dat HET voorbeeld niet bestaat maar mensen blijken er toch vaak op die manier naar te kijken).
Veel succes met alles Jeanne!
Pieter - Dinsdag 8 februari 2011 22:43
@Esther, helemaal eens. Bovendien werd de arts als GGz arts aangeduid en dat is geen psychiater lijkt me. Er leek me ook behoorlijk sprake van een communicateprobleem door een matige beheersing van de nederlandse taal van de arts, dan mis je als arts veel nuances. Anders dan bij MDS voel je BPS in de relatie/communicatie. Overigens er lopen veel slechte psychiaters rond, zeker als het aankomt op de behandeling van persoonlijkheidsproblematiek
Maria - Dinsdag 8 februari 2011 23:39
Ik vind het erg jammer dat in deze reacties zo vreselijk veel nadruk gelegd wordt op de diagnose die Jeanne moet krijgen. Het is natuurlijk een nuttig hulpmiddel voor de behandelaar, maar behandeling is altijd gericht op het individu, omdat iedere persoon anders is. Een diagnose van een persoonlijkheidsstoornis bepaalt nooit de complete behandeling, die is altijd persoonlijk.
Ik houd sowieso niet zo van het 'stempelen' wat in de psychiatrie wordt gedaan, maar het is natuurlijk al helemaal onzin om iemand te stempelen die je alleen maar 50 minuten op TV hebt gezien!
Ik houd sowieso niet zo van het 'stempelen' wat in de psychiatrie wordt gedaan, maar het is natuurlijk al helemaal onzin om iemand te stempelen die je alleen maar 50 minuten op TV hebt gezien!
Pim - Woensdag 9 februari 2011 00:22
@Maria Mensen zijn niet zo uniek als je wilt geloven, een gebroken been is een gebroken been. Het niet mogen stellen van diagnoses is wel heel erg jaren 60. Tuurlijk doet de diagnose er toe, de behandeling van mds of bps is 180 graden anders en dat heeft niets te maken met een persoonlijke aanpak.Behandelingen zijn al lange tijd gestandaardiseerd en gecodeerd.(zie www.ggzrichtlijnen.nl/) 50 minuten is echt genoeg voor een oordeel over de diagnose, de gemiddelde intake duurt een uur, de GGz van tegenwoordig is een bedrijf met hoge mate van efficienty, persoonlijke targets en productieafspraken.
kritische noot - Woensdag 9 februari 2011 00:25
Het is toch juist belangrijk wat de diagnose is. Juist dan kun je een specifieke behandeling geven.
Ik heb niet het gevoel dat mensen hier een stempel drukken maar wel kritsich reageren op wat ze hebben gezien.
Ik vraag me af of niet de "dokumentmakers" een stempel hebben gezet door mds op deze manier in beeld te brengen en het een etiket te geven. Ik denk dat veel hulpverleners, waaronder ik zelf, veel dingen herken die zo typerend zijn bij bps dat daardoor de vraagtekens komen als een dergelijk dokument onder de noemer bps onder de aandacht komt
Ik heb niet het gevoel dat mensen hier een stempel drukken maar wel kritsich reageren op wat ze hebben gezien.
Ik vraag me af of niet de "dokumentmakers" een stempel hebben gezet door mds op deze manier in beeld te brengen en het een etiket te geven. Ik denk dat veel hulpverleners, waaronder ik zelf, veel dingen herken die zo typerend zijn bij bps dat daardoor de vraagtekens komen als een dergelijk dokument onder de noemer bps onder de aandacht komt
Maria - Woensdag 9 februari 2011 11:01
@Pim
Ik zeg ook niet dat er geen diagnose gesteld mag worden. Dat mag wel, maar ik vind het belachelijk om er zo'n enorm groot belang aan te hechten. Ik weet precies hoe de GGZ werkt en ook daar stellen ze niet in 50 minuten een diagnose, op een goede psychiatrische afdeling (in een ziekenhuis) doen ze daar een paar uur over en zelfs dan spreken ze alleen over een vermoedelijke diagnose. Een persoonlijkheidsstoornis is op geen enkele manier te vergelijken met een gebroken been en geloven in gestandaardiseerde behandelingen adhv een diagnose, dát is juist ouderwets! Ik blijf benadrukken en er heilig in geloven dat een diagnose binnen de psychiatrie alleen een HULPMIDDEL moet zijn. De gestandaardiseerd behandeling is alleen een toevoeging aan de persoonlijke behandeling.
Ik zeg ook niet dat er geen diagnose gesteld mag worden. Dat mag wel, maar ik vind het belachelijk om er zo'n enorm groot belang aan te hechten. Ik weet precies hoe de GGZ werkt en ook daar stellen ze niet in 50 minuten een diagnose, op een goede psychiatrische afdeling (in een ziekenhuis) doen ze daar een paar uur over en zelfs dan spreken ze alleen over een vermoedelijke diagnose. Een persoonlijkheidsstoornis is op geen enkele manier te vergelijken met een gebroken been en geloven in gestandaardiseerde behandelingen adhv een diagnose, dát is juist ouderwets! Ik blijf benadrukken en er heilig in geloven dat een diagnose binnen de psychiatrie alleen een HULPMIDDEL moet zijn. De gestandaardiseerd behandeling is alleen een toevoeging aan de persoonlijke behandeling.
descartes - Woensdag 9 februari 2011 12:00
Gestandaardiseerde behandelingen en persoonlijkheidsstoornissen, dit lijkt me een contraditio interminis. Diagnoses zijn inderdaad hulpmiddelen, men is niet manisch depressief maar heeft last van manische danwel depressieve periodes. Men is geen psychiatrisch patient, maar men moet toevallig en helaas! een psychiatrisch ziekenhuis bezoeken in plaats van een gewoon ziekenhuis. Er worden tegenwoordig zo veel stempels gebruikt voor jonge kinderen, dat het erop lijkt dat ieder kind een 'afwijking' heeft. Er zou meer gekeken moeten worden naar de huidige samenleving en alle hoge eisen die aan kinderen gesteld worden. Het is andersom, men moet van goede huize komen om zich staande te houden in deze veeleisende jungle.
Es - Woensdag 9 februari 2011 13:16
Tja het stellen van een diagnose is in de hulpverlening nou eenmaal een belangrijk item, maar het blijven idd hulpmiddelen. Ieder mens heeft 'trekken van...' in hoeverre is iets problematisch of afwijkend ('niet volgens de normen'...)
Ieder mens is een individu en ik vind dat behandeling daar dan ook op gericht moet zijn. Tuurlijk zijn er standaarden, protocollen en richtlijnen, maar die geven 'richting' en zijn niet rechtlijnig om te volgen.
Helaas komt het door 'die hokjes' regelmatig voor dat clienten van het kastje naar de muur worden gestuurd, omdat ze 'ergens niet passen'...
maargoed, dat is weer een andere discussie.
Wat betreft de docu vind ik nu niet dat er een duidelijk beeld is gegeven van MDS. Wat dat betreft zie je in de docu veel meer trekken van BPS, maar dat is natuurlijk ook maar net wat ze filmen en laten zien in zo'n docu. Het blijft tv, geknipt en geplakt beeldmateriaal, waarmee je kunt laten zien wat je wilt laten zien... (overigens hebben ze dat hier dan niet echt goed gedaan!)
Ieder mens is een individu en ik vind dat behandeling daar dan ook op gericht moet zijn. Tuurlijk zijn er standaarden, protocollen en richtlijnen, maar die geven 'richting' en zijn niet rechtlijnig om te volgen.
Helaas komt het door 'die hokjes' regelmatig voor dat clienten van het kastje naar de muur worden gestuurd, omdat ze 'ergens niet passen'...
maargoed, dat is weer een andere discussie.
Wat betreft de docu vind ik nu niet dat er een duidelijk beeld is gegeven van MDS. Wat dat betreft zie je in de docu veel meer trekken van BPS, maar dat is natuurlijk ook maar net wat ze filmen en laten zien in zo'n docu. Het blijft tv, geknipt en geplakt beeldmateriaal, waarmee je kunt laten zien wat je wilt laten zien... (overigens hebben ze dat hier dan niet echt goed gedaan!)
Scared/Esther - Woensdag 9 februari 2011 20:53
Ik vond het een mooie docu. En nu ga ik even reageren op deze discussie hier.
Ik vind het echt stom dat mensen hier die leken zijn concluderen dat het niet om een MDS gaat maar op een BPS. Sorry, maar wie zijn wij om daar over te oordelen? Wij hebben hier zelf een psychische ziekte (anorexia/boulimia/BED noem maar op) en dat betekend echt niet dat we nu geschoold psychiater zijn! En misschien is die arts bij de GGD wel een psychiater want een psychiater is een arts. En noemde hij zich daar 'arts' want niet elke arts noemt zijn specialisme en niet elke arts heeft dokter voor zijn naam.
Maar echt ik vind het echt vreemd dat er hier een discussie over ziektes word gedaan zonder enige kunde.
Ik vind het echt stom dat mensen hier die leken zijn concluderen dat het niet om een MDS gaat maar op een BPS. Sorry, maar wie zijn wij om daar over te oordelen? Wij hebben hier zelf een psychische ziekte (anorexia/boulimia/BED noem maar op) en dat betekend echt niet dat we nu geschoold psychiater zijn! En misschien is die arts bij de GGD wel een psychiater want een psychiater is een arts. En noemde hij zich daar 'arts' want niet elke arts noemt zijn specialisme en niet elke arts heeft dokter voor zijn naam.
Maar echt ik vind het echt vreemd dat er hier een discussie over ziektes word gedaan zonder enige kunde.
Esther - Woensdag 9 februari 2011 21:53
@ Esther/Scarded: wie zegt dat iedereen die hier komt een psychiatrische stoornis heeft?! Dat is kort door de bocht conclusies trekken.. Ik denk dat je er vanuit mag gaan dat de mensen die zoiets schrijven niet zomaar wat schrijven.
Een GGZ arts is inderdaad niet hetzelfde als een psychiater. Daarmee wil ik niet zeggen dat diegene er niets vanaf weet, maar ik reageer alleen even op de opmerkingen daarover hier.
Het gaat in mijn ogen ook niet om wat Jeanne nu wel/niet heeft. Het gaat me er veel meer om dat de documentaire wordt gebracht als dat het gaat over MDS, maar je ziet geen client die voornamelijk in dat plaatje past (al houd ik ook zeker niet van hokjes e.d. Ik weet niet hoe ik het anders goed moet verwoorden) Wat dat betreft hadden ze een veel betere keuze kunnen maken, waardoor het doel van de documentaire mijns inziens meer/beter behaald zou worden
Een GGZ arts is inderdaad niet hetzelfde als een psychiater. Daarmee wil ik niet zeggen dat diegene er niets vanaf weet, maar ik reageer alleen even op de opmerkingen daarover hier.
Het gaat in mijn ogen ook niet om wat Jeanne nu wel/niet heeft. Het gaat me er veel meer om dat de documentaire wordt gebracht als dat het gaat over MDS, maar je ziet geen client die voornamelijk in dat plaatje past (al houd ik ook zeker niet van hokjes e.d. Ik weet niet hoe ik het anders goed moet verwoorden) Wat dat betreft hadden ze een veel betere keuze kunnen maken, waardoor het doel van de documentaire mijns inziens meer/beter behaald zou worden
Pim - Woensdag 9 februari 2011 22:13
Het wordt een beetje welles/nietus; het gaat me niet om de diagnose van Jeanne, maar of de documentaire een goed beeld geeft van MDS en dat vind ik niet; ik wens Jeanne het beste met haar tocht in de GGZ. Of het nou MDs of BPS is,ik wens je goede behandelaren en state of the art behandeling toe, zodat je uiteindelijk je dromen kan waarmaken.
Es - Donderdag 10 februari 2011 16:21
Precies, dat vind en hoop ik ook! Client en vraaggerichte therapie! Behandeling vanuit wensen, behoeften en verlangens van de client!
Luvine - Vrijdag 11 februari 2011 18:04
Ik wilde graag reageren op meerdere reacties hierboven. Ik heb net eindelijk tijd gehad om de docu te kijken, en heb ook een heleboel reacties hier gelezen.
Ik ben zelf gediagnosticeerd met o.a. borderline en bipolaire 2 (ik heb meer naamplaatjes maar die zijn op deze docu niet van toepassing).
Ik denk dat alle mensen die ervan 'overtuigd' zijn dat Jeanne verkeerd is gediagnosticeerd een fout maken. Therapeuten en psychiaters hebben er jaren voor geleerd om te herkennen welk symptoom bij welke stoornis hoort. Dat gaat bijna altijd goed.
Ik zeg 'bijna altijd', omdat het bij mij ook niet goed is gegaan, er er is pas na 5 jaar psychiatrie aan het licht gekomen dat ik ook een bipolaire stoornis heb.
Ik denk dus dat we het beter aan gekwalificeerde artsen kunen overlaten om diagnoses te stellen.
Ik herken ontzettend veel van wat Jeanne verteld en laat zien. Ik heb er ook ontzettend veel respect voor dat ze mee heeft gewerkt aan deze documentaire, en haar gezin ook.
Ps. Zelf heb ik na vijf jaar psychiatrie geleerd dat stikkertjes(diagnoses) plakken ook niet alles is. Ik ging mezelf steeds meer als een grote stoornis zien, als psychiatrisch patiënt en gek. Terwijl ik helemaal Luvine ben, en maar een klein deeltje van Luvine is die stoornissen, hoeveel last ik er soms ook van heb. Ik wil dus ook aan Jeanne de boodschap meegeven: een diagnose is niet alles, je bent vooral Jeanne, en daar mag je trots op zijn. Proud 2 be u.
Ik ben zelf gediagnosticeerd met o.a. borderline en bipolaire 2 (ik heb meer naamplaatjes maar die zijn op deze docu niet van toepassing).
Ik denk dat alle mensen die ervan 'overtuigd' zijn dat Jeanne verkeerd is gediagnosticeerd een fout maken. Therapeuten en psychiaters hebben er jaren voor geleerd om te herkennen welk symptoom bij welke stoornis hoort. Dat gaat bijna altijd goed.
Ik zeg 'bijna altijd', omdat het bij mij ook niet goed is gegaan, er er is pas na 5 jaar psychiatrie aan het licht gekomen dat ik ook een bipolaire stoornis heb.
Ik denk dus dat we het beter aan gekwalificeerde artsen kunen overlaten om diagnoses te stellen.
Ik herken ontzettend veel van wat Jeanne verteld en laat zien. Ik heb er ook ontzettend veel respect voor dat ze mee heeft gewerkt aan deze documentaire, en haar gezin ook.
Ps. Zelf heb ik na vijf jaar psychiatrie geleerd dat stikkertjes(diagnoses) plakken ook niet alles is. Ik ging mezelf steeds meer als een grote stoornis zien, als psychiatrisch patiënt en gek. Terwijl ik helemaal Luvine ben, en maar een klein deeltje van Luvine is die stoornissen, hoeveel last ik er soms ook van heb. Ik wil dus ook aan Jeanne de boodschap meegeven: een diagnose is niet alles, je bent vooral Jeanne, en daar mag je trots op zijn. Proud 2 be u.
david - Zaterdag 12 februari 2011 10:18
zo als ik het zie(10 jaar ggz) heeft jeanne een unipolaire stoornis.
Depressies en daardoor logisch een behoorlijk beschadigd zelfbeeld (door de vroege leeftijd) dat veel mensen het gedrag hierdoor zien als bps komt door de zelfde coping. Misschien doordat jeanne dit heeft opgepikt in een kliniek.
Misschien dat over enkele jaren Mindfulness wat kan toevoegen. Hecht niet te veel waarde aan die stempels, een mens is een mens en sluit me aan bij een andere reageerder:
een diagnose is niet alles, je bent vooral Jeanne, en daar mag je trots op zijn. Proud 2 be u.
David
ggz vp
Depressies en daardoor logisch een behoorlijk beschadigd zelfbeeld (door de vroege leeftijd) dat veel mensen het gedrag hierdoor zien als bps komt door de zelfde coping. Misschien doordat jeanne dit heeft opgepikt in een kliniek.
Misschien dat over enkele jaren Mindfulness wat kan toevoegen. Hecht niet te veel waarde aan die stempels, een mens is een mens en sluit me aan bij een andere reageerder:
een diagnose is niet alles, je bent vooral Jeanne, en daar mag je trots op zijn. Proud 2 be u.
David
ggz vp
Rutger - Zondag 13 februari 2011 02:05
Jeanne Top dat je hebt meegewerkt aan zo'n docu!
Ik vind het knap van de mensen hier dat ze twijfelen aan je diagnose. Wij, de kijkers, weten alleen wat we op TV zien en aan de aan de hand daarvan kan je nooit zeggen hoe het zit. In het verleden heb je in een kliniek gezeten, ik neem aan dat je daar geobserveerd bent en dat aan de hand daarvan een diagnose gesteld is. Dat is natuurlijk een andere en betrouwbaardere manier van diagnosticeren dan dat men vanaf TV doet.
Ik zie hier allemaal GGZ-mensen met gezamenlijk wel meer dan 100 jaar ervaring. Leuk wat jullie allemaal beweren maar mijn ervaring is dat juist de GGZ mensen die geen arts zijn over het algemeen extreem weinig kennis over ziekte beelden hebben.
Het gevaar van stigmatiseren is dat het individu vaak compleet vergeten wordt. Men gaat vaak de diagnose najagen in plaats het daadwerkelijke probleem.
Ook las ik nog het volgende:
Ook om haar afhankelijke gedrag, haar manier van aandacht vragen, haar woede/ niet kunnen omgaan met woede, de stemmingswisselingen, het destructieve gedrag, zwart/wit denken, slecht zelfbeeld, vastlopen in school en werk, achterdocht, extraversie....
Dus als je deze kenmerken hebt dan ben je een borderliner? Ik vind het een vrij zwart/witte gedachtegang. Neem nou eens een gewone depressie, dan kun je ook last hebben van de punten die je noemt, extravert uitgezonderd. Daarbij komt, de punten die jij aandraagt kunnen tal van oorzaken hebben en heeft dan ook helemaal niks met een diagnose te maken. In de DSM worden geen punten genoemd als vast lopen op school. Dat is namelijk een gevold en geen oorzaak van het probleem. Tevens kan iets als zwart/wit denken gewoon een eigenschap zijn. Wel is het zo dat borderliners vaak zwart/wit denken maar wederom is dit niet een punt waar op gediagnosticeerd wordt.
Dat was mijn bescheiden reactie!
Ik vind het knap van de mensen hier dat ze twijfelen aan je diagnose. Wij, de kijkers, weten alleen wat we op TV zien en aan de aan de hand daarvan kan je nooit zeggen hoe het zit. In het verleden heb je in een kliniek gezeten, ik neem aan dat je daar geobserveerd bent en dat aan de hand daarvan een diagnose gesteld is. Dat is natuurlijk een andere en betrouwbaardere manier van diagnosticeren dan dat men vanaf TV doet.
Ik zie hier allemaal GGZ-mensen met gezamenlijk wel meer dan 100 jaar ervaring. Leuk wat jullie allemaal beweren maar mijn ervaring is dat juist de GGZ mensen die geen arts zijn over het algemeen extreem weinig kennis over ziekte beelden hebben.
Het gevaar van stigmatiseren is dat het individu vaak compleet vergeten wordt. Men gaat vaak de diagnose najagen in plaats het daadwerkelijke probleem.
Ook las ik nog het volgende:
Ook om haar afhankelijke gedrag, haar manier van aandacht vragen, haar woede/ niet kunnen omgaan met woede, de stemmingswisselingen, het destructieve gedrag, zwart/wit denken, slecht zelfbeeld, vastlopen in school en werk, achterdocht, extraversie....
Dus als je deze kenmerken hebt dan ben je een borderliner? Ik vind het een vrij zwart/witte gedachtegang. Neem nou eens een gewone depressie, dan kun je ook last hebben van de punten die je noemt, extravert uitgezonderd. Daarbij komt, de punten die jij aandraagt kunnen tal van oorzaken hebben en heeft dan ook helemaal niks met een diagnose te maken. In de DSM worden geen punten genoemd als vast lopen op school. Dat is namelijk een gevold en geen oorzaak van het probleem. Tevens kan iets als zwart/wit denken gewoon een eigenschap zijn. Wel is het zo dat borderliners vaak zwart/wit denken maar wederom is dit niet een punt waar op gediagnosticeerd wordt.
Dat was mijn bescheiden reactie!
Lotte - Maandag 14 februari 2011 22:02
Allereerst veel lof aan Jeanne dat ze via de uitzending een bijdrage heeft geleverd aan meer begrip voor mensen met psychiatrische aandoeningen!
Ik ben ook gediagnosticeerd met de bipolaire stoornis, en dat is pas na zes jaar psychiatrische behandeling duidelijk geworden. Ik had een aantal depressies gehad, maar pas toen ik manisch (en psychotisch) werd, is met zekerheid vast komen te staan dat het om een bipolaire stoornis ging. Voor die tijd heb ik verschillende diagnoses gehad, onder andere PTSS, borderline en unipolaire depressies.
Het is misschien arrogant (van mij en van alle andere die ineens een mening hebben) om uitspraken te doen over de diagnose van Jeanne, maar het lijkt me gewoon overduidelijk dat het hier om persoonlijkheidsproblemen gaat. Ik heb geen depressies gezien, geen manieen, geen psychoses. Daarentegen zag ik een hoop conflictsituaties, automutilatie, woedeuitbarstingen, snel wisselende stemmingen naar aanleiding van gebeurtenissen, etc. Allemaal dingen die bij borderline horen. Het is bovendien op een jeugdige leeftijd moeilijk vast te stellen welke naam het allemaal heeft, aangezien er ook nog puberteitsdingen kunnen meespelen.
Ik weet (uit ervaring) hoe lastig het is om een verkeerde diagnose te krijgen. Je gaat je er (deels) naar gedragen, je wordt er naar behandeld, je krijgt de verkeerde therapie...
Ik hoop voor Jeanne dat er nog eens gekeken kan worden naar wat voor haar de beste behandeling is.
Ik ben ook gediagnosticeerd met de bipolaire stoornis, en dat is pas na zes jaar psychiatrische behandeling duidelijk geworden. Ik had een aantal depressies gehad, maar pas toen ik manisch (en psychotisch) werd, is met zekerheid vast komen te staan dat het om een bipolaire stoornis ging. Voor die tijd heb ik verschillende diagnoses gehad, onder andere PTSS, borderline en unipolaire depressies.
Het is misschien arrogant (van mij en van alle andere die ineens een mening hebben) om uitspraken te doen over de diagnose van Jeanne, maar het lijkt me gewoon overduidelijk dat het hier om persoonlijkheidsproblemen gaat. Ik heb geen depressies gezien, geen manieen, geen psychoses. Daarentegen zag ik een hoop conflictsituaties, automutilatie, woedeuitbarstingen, snel wisselende stemmingen naar aanleiding van gebeurtenissen, etc. Allemaal dingen die bij borderline horen. Het is bovendien op een jeugdige leeftijd moeilijk vast te stellen welke naam het allemaal heeft, aangezien er ook nog puberteitsdingen kunnen meespelen.
Ik weet (uit ervaring) hoe lastig het is om een verkeerde diagnose te krijgen. Je gaat je er (deels) naar gedragen, je wordt er naar behandeld, je krijgt de verkeerde therapie...
Ik hoop voor Jeanne dat er nog eens gekeken kan worden naar wat voor haar de beste behandeling is.
Linda - Woensdag 16 februari 2011 16:23
Lieve Jeanne,
Ik zal niet reageren op bovenstaande discussie omtrent diagnose/beeld wat wordt neergezet van de stoornis, want er is al genoeg gezegd.
Aan jou wil ik kwijt dat ik het knap vind dat je zo openlijk op tv praat over je leven. Zo te zien heb je een lieve familie, ook mooi om te zien hoe jullie heel open communiceren onderling. Heb vertrouwen in jezelf en maak wat van je leven. Die opleiding komt ooit goed, en de rest daarmee ook.
Ik heb zeer geboeid naar de documentaire gekeken. Bedankt dat je ons een kijkje hebt willen geven van 'what it is like to be in your shoes'.
liefs, Linda.
Ik zal niet reageren op bovenstaande discussie omtrent diagnose/beeld wat wordt neergezet van de stoornis, want er is al genoeg gezegd.
Aan jou wil ik kwijt dat ik het knap vind dat je zo openlijk op tv praat over je leven. Zo te zien heb je een lieve familie, ook mooi om te zien hoe jullie heel open communiceren onderling. Heb vertrouwen in jezelf en maak wat van je leven. Die opleiding komt ooit goed, en de rest daarmee ook.
Ik heb zeer geboeid naar de documentaire gekeken. Bedankt dat je ons een kijkje hebt willen geven van 'what it is like to be in your shoes'.
liefs, Linda.
Tien - Donderdag 17 februari 2011 15:31
ik vind het stuitend hoe GGZ mensen hier reageren. Professioneel gezien zal er hoop ik 1 geweest zijn die de klasse heeft zich persoonlijk en privé tot Jeanne te richten.
Nou je merkt wel hoe het er hier in NL aan toegaat.
Ik hoop nooit een beroep te hoeven doen op die GGZ artsen, veel mensen die dit beroep kiezen sporen zelf gewoon niet.
Wat erg eigenlijk...
Nou je merkt wel hoe het er hier in NL aan toegaat.
Ik hoop nooit een beroep te hoeven doen op die GGZ artsen, veel mensen die dit beroep kiezen sporen zelf gewoon niet.
Wat erg eigenlijk...
Elvera Jansen - Zondag 20 februari 2011 22:05
Lieve Jeanne, Ik heb net via uitzendinggemist.nl naar het programma over jou en jouw familie gekeken. Ik wil je laten weten dat ik het echt heel dapper van jou vind dat wij mochten meekijken in jouw leven. Wees jezelf, wees eerlijk. Je bent een mooie meid. Jij komt er echt wel. Fijn dat je een fijne familie hebt en een lieve vriend. Geniet ervan. Heel veel plezier in je verdere leven. Zorg goed voor jezelf.
Groetjes, Elvera
Groetjes, Elvera
TheMirrorLies - Zondag 3 februari 2013 20:00
Ze heeft wel hele lieve zorgzame ouders!
Lisa - Dinsdag 6 augustus 2013 10:19
Dag Jeanne,
Ik vind het super dapper dat je zo open durft te zijn en heel Nederland mee laat kijken in jouw leven, respect!
Ik heb ook de diagnose MDS type 2. Ik ben ik 26 en heb de diagnose 6 jaar en sta er volledig achter. (de mensen hierboven denken vooral aan type 1 denk ik...) Ik herken ontzettend veel van je verhaal. Het is ook lastig om het hele beeld goed neer te zetten, maar ik vind dat je dat super hebt gedaan.
Groetjes!
Ik vind het super dapper dat je zo open durft te zijn en heel Nederland mee laat kijken in jouw leven, respect!
Ik heb ook de diagnose MDS type 2. Ik ben ik 26 en heb de diagnose 6 jaar en sta er volledig achter. (de mensen hierboven denken vooral aan type 1 denk ik...) Ik herken ontzettend veel van je verhaal. Het is ook lastig om het hele beeld goed neer te zetten, maar ik vind dat je dat super hebt gedaan.
Groetjes!