ben benieuwd! heb eens op de site van leontien gekeken, maar die gaat echt compleet over afvallen, dat vind ik wel heel vreemd!! maar misschien doet ze deze serie heel goed, ik hoop het!!

Ik hoop heel erg dat er ook aandacht is voor andere eetstoornissen, vooral omdat ik van Leontine wel eens heb gehoord dat zij gedurende haar eetstoornis heel erg is gaan schommelen van overgewicht naar ondergewicht, van niet eten naar overeten etc..

haar website is vernieuwd zie ik, maar eerst was het een soort weight watchers iets, wat neeg naar pa

ik hoop dat het een rustige documentaire wordt. En dan bedoel ik: zonder teveel gewichten te noemen, calorieën, botten die uitsteken enz...
Ik vind namelijk dat de media vooral dat benadrukt en daardoor durf ik zelf niet zo goed ernaar te gaan kijken. Ik raak er nog van uit evenwicht. Ik hoop ook dat andere eetstoornissen ook aan bod komen.
Van een paar jaar geleden herinner ik me nog vel over probleem en die documentaire vond ik supergoed.

Ik ga dat never nooit kijken

Hmm alleen anorexia weer? NAO en boulimia worden weer een beetje achtergesteld.. Maar ik ga denk ik wel kijken

Ik wil het ook niet kijken vanuit zelfbescherming, al trekt het wel een beetje.

Ik kom er ook in..het wordt ongeveer oktober uitgezonden

wil er niet naar kijken te veel triggers denk ik.

Ik ben het met jessy eens meestal zijn dit soort programma's heel triggerend...

Hm, waarom toch altijd anorexia? Ik hoop dat ze het ook van een andere kant bekijken. Ik mag dan AN hebben, maar zo erg is het echt niet meer te zien..

Waarom heet de serie in hemelsnaam 'tot op het bot'..... Sorry hoor, ik weet nu al wat voor iets het word.

Ik vind het ook echt stom dat het alwéér over anorexia gaat.
Maar ik ga het wel kijken.. de tijd van 'van Knevel en van den Brink' is trouwens 23.05 zag ik net.

@Ellie

dank! we hebben de tijd even aangepast.

Ik ben wel benieuwd. Ik ben alleen niet zo'n Leontien fan. Ik had wel eens wat gezien van hoe ze mensen helpt maar kreeg niet echt een gevoel dat ze er genoeg verstand van heeft. Ook met achterliggende problemen, daar is vaak toch psychotherapie voor nodig en dat mis je als je alleen door zo iemand geholpen wordt.

Fleurs jij die erin komt wat was je reden mee te doen? En wat vind je zelf vh programma ?

Ik heb het bijbehorende boek gelezen, daar werd idd in beschreven hoe ze een periode lang doorsloeg naar overeten en heel veel aankwam. Maar daar hoor/lees je verder weinig over terug. Ik kan me voorstellen dat je daar liever niet teveel de nadruk op legt, maar toch.
Volledig eens met anoniem (18 juli) over de waarde van de titel.

Ik ben het ook met Jessy eens, Ik krijg telkens het gevoel dat anorexia echt een beetje een populair media onderwerp is, om maar lekker te shockeren met botten, terwijl het echte probleem juist niet altijd zo zichtbaar is, en het ook zeker niet een sensationeel onderwerp is, maar gewoon een ernstige ziekte.

Het is weer leedvermaak net als obese alles zo extreem wat daar tussen valt is niet genoeg leedvermaak want ze moeten bijna doodgaan

Ik snap eigenlijk wel dat veel programma's over anorexia gaan. Voor veel mensen spreekt dat toch een beetje tot de verbeelding.

Ik denk ook niet dat er veel mensen kijken als het over bv. boulimia/mensen niet heel dun zijn gaat, en dan bereik je nog niemand.

Er zijn heel veel ziekte waar bijna geen media-aandacht voor is. Eigenlijk is anorexia meer een positieve uitzondering, in plaats van dat de andere eetstoornissen onderbelicht worden.

Ik vind tot op het bot ook wel een goede naam. Je moet toch een beetje een pakkende naam hebben, anders trek je geen kijkers.

Klinkt intressant.. 14 november is de eerste uitzending..

Daar ben ik het niet mee eens. Het doel van zo'n documentaire is toch niet om een spetterend iets neer te zetten? om vooral maar een hype of zoiets neer te zetten? het is bedoeld, denk ik, om mensen echt te helpen en om de butienwereld het beter te laten begrijpen. dan zou juist niet zoiets als uitstekende botten moeten worden laten zien, dan krijgen mensen zo'n oppervlakkig beeld van wat een eetstoornis is!

Goed initiatief, ik ben heel benieuwd. Zeker kijken :)

Anorexia? Nieeeet......had ik nou niet verwacht, daar hoor je al bijna nooit wat over.
Ik vind het zwaar irritant dat er wéér een serie over Ano wordt gemaakt, en begrijp me niet verkeerd...het is ook een erge ziekte waar veel mensen van op de hoogte gesteld moeten worden, maar wanneer komt boulimia of nao dan?

Xxs..
Vel over probleem
Afvallen
Starved

We kennen het nou wel.
Lekker makkelijk en voedend voor mensen om weer te denken dat een eetstoornis te maken heeft met hoe dun je bent.

Beetje jammer dat dat ENORM triggerend is voor mensen die dus nog niet aan dat beeld voldoen.

Ik heb Leontien mogen ontmoeten en vond het echt
een schat van een mens. Haar verhaal ontroerde me
echt en heeft me, zelfs op dat moment en in een slechte
conditie, erg aan het denken gezet.

Zelf vind ik het vrij logisch dat deze documentaire over
Anorexia gaat. Ik bedoel, Leontien staat centraal in deze
documentaire en heeft zelf Anorexia gehad. Het had toch
raar geweest als ze dan meisjes met Boulimia ging coachen?
Ze zal dan immers niet meer uit ervaring kunnen spreken.

Yvet, ja Leontien komt over als een heel warm mens.

Dat deze documentaire alleen over anorexia gaat en dan enkel bij meisjes (jongens worden even terloops genoemd) vind ik niet per se logisch. Leontien heeft ook een periode gehad dat ze te zwaar was, dus ze had zich denk ik prima in iemand met bulimia kunnen verplaatsen. Bovendien tonen verschillende eetstoornissen toch heel veel overeenkomsten. Hoezo zou Leontien dan geen mensen met verschillende eetstoornissen kunnen coachen?

Ik vind het ook jammer dat andere eetstoornissen nog steeds minder in beeld komen, is het niet in dit programma dan wel in andere, maar het is nog altijd beter dan twintig jaar geleden.

Wat ik wel goed vind in dit kleine stukje, is dat de invloed op de omgeving genoemd wordt. Mijn ouders hebben heel veel van mijn eetstoornis niet door gehad, het alleen maar gezien toen ik heel mager werd, en dat vind ik nu eigenlijk niet zo erg meer, heeft ze pijn bespaard.

Ehm in mijn groep was een meisje die mee doet/deed. Dus daarom ben ik ook gefilmd.. Ik heb ook aan de camera man/regisseur gevraagd waarom het alleen over anorexia gaat, vond(en vind) het namelijk ook weer zo 'typisch'. Weet eigenlijk niet meer waarom..

Ik denk dat ik enorm getriggerd ga worden.

Hoera, weer iets over anorexia. Nee, begrijp me niet verkeerd, ik vind het prima als er documentaires gemaakt worden over anorexia, maar hee, ik zou ook eens wat over boulimia willen zien. Maar ja, anorexia zal wel meer entertainen dan verhalen over dat hopeloze gevoel wanneer je wéér naar de supermarkt rent, en de schaamte wanneer je met een mandje vol troep bij de kassa staat, om vervolgens naar huis te racen om daar alles in no time op te eten en weer uit te braken.

De titel vind ik ook weer zoiets typisch, zegt mij ook genoeg over hoe ze de mensen in de documentaire gaan neerzetten.

Jammer...

Ik ken een paar meiden van Ixta Noa Nijmegen, dat ze naar Utrecht gingen voor de opening van de praktijkhuis in Utrecht.
Daar was Leontien ook en ze ging telkens ging 'slijmen' bij meiden die er ziek uit zagen. Ze had geen aandacht voor de meiden die normaal of overgewicht had.
En ze zei telkens 'eindelijk een plek voor meiden met anorexia'. Nee, ik mag die vrouw niet.

En wat mensen zeggen dat het logisch is dat je als ex-anorexia patiënt je beter kan verplaatsen in anorexia patiënten dan in boulimia patiënten vind ik gewoon lulkoek. Je hebt een eetstoornis en je gebruikt eten om te dealen met je problemen. Ik heb eens meegemaakt bij Ixta Noa dat een meisje dat BED had heel goed kon worden begeleid met de stagiair die anorexia had.

Verder het triggert me ik hoor me omgeving al zeggen 'ach wat zielig' en 'gelukkig valt het bij jou wel mee' terwijl ik dan elke avond huilend voor het toilet me eten uit kotst om dan weer te beginnen met een zak chips.
Daarom vind ik het ook jammer dat Mij niet gezien van Proud2bme nog niet met veel bombarie is uitgezonden op de Nederlandse tv. Dit bevestigd weer dat Boulimia en NAO niet belangrijk zijn. Had je maar beter je best moeten doen. Dan was je zielig. En dat is ook weer wat sommige patiënten trekt. Want met je uitstekende botten krijg je dus aandacht en dat is fijnere aandacht dan de kritische vragen die je krijgt in behandeling.

Ik begin me nu toch wel te ergeren aan het feit dat iedereen nu doet alsof de mensen die in de serie komen een soort van aandachttrekkers zijn. Denk eens even na voor je wat opschrijft zeg..
Ja er is weinig aandacht voor boulimia, maar de mensen met anorexia kunnen daar ook niks aan doen. Door te zeggen dat het interessanter is "door alle botten" zeg je ook denigrerende dingen over anorexia zelf.
Ik hoor mensen ook niet klagen als er veel meer aandacht is voor borstkanker dan voor darmkanker.
En daarbij: als je het een trigger vindt, nou, dan kijk je toch niet?

In principe vind ik het heel goed dat er documentaires gemaakt worden over eetstoornissen. Hoe meer begrip en kennis er komt, hoe beter denk ik. Wat ik echter wel heel jammer vind van 'dit soort' documentaires is dat naar mijn mening het beeld van de 'buitenwereld' over eetstoornissen bevestigd wordt. Veel mensen hebben een 'hokjesbeeld' als het om eetstoornissen gaat, noem je het woord eetstoornis dan denken mensen vaak óf aan broodmager of aan obese zijn. Ik denk dat door dit soort documentaires dat beeld helaas bevestigd wordt. Heel jammer vind ik, en als ik voor mijzelf spreek is juist dat beeld een van de redenen dat ik het heel moeilijk vind om gezond te worden. Er is immers niets meer aan de hand als je weer gezond(er) bent, toch?! (aldus de 'buitenwereld') Ik zou daarom echt een voorstander zijn van een programma/documentaire waarin verschillende soorten eetstoornissen worden belicht; anorexia, boulimia, nao, etc. De ene eetstoornis is niet ernstiger dan de andere en ik denk dat daar pas begrip voor komt bij 'onwetenden' als juist de verscheidenheid (en tegelijkertijd overlap) in eetstoornissen benoemt en belicht wordt.

Zucht, nu word het nog moeilijker aan mensen uit te leggen dat ik ook een eetstoornis kan hebben. Ook al ben ik dan niet 'tot op het bot'. Jammer.

Jeetje zeg, wat kunnen mensen zeuren..

En bij Leontien ontstond haar anorexia voornamelijk ook ten gevolge van haar sport? waarin ze steeds vooral letterlijk lichter wil zijn.
Bij velen zit er veel meer psychologische redenen achter?
Wel goed dat ze waarschijnlijk laten zien hoe een omgeving ook betrokken en beïnvloed wordt als iemand een eetstoornis heeft. Ik ga zeker kijken!

Vanaf welke minuut begint het gedeelte over tot op het bot??

@Roosaalie => vanaf 40.00 min. tot het einde ongeveer

Ik ben het helemaal met jou eens! op deze manier blijft de gedachte dat een eetstoornis gelijk staat aan anorexia, dat gelijk staat aan graatmager. dat moet doorbroken worden!

ik had nu ook geholpen kunnen worden/zijn door haar...:(

had je je aangemeld voor dit programma? waarom werd jij het niet?

@Floor

Het gaat niet om die mensen, maar om degene die heeft bedacht dat er weer een programma over anorexia moet komen. Meiden en jongens met anorexia kunnen er ook niks aan doen dat alles op tv over anorexia gaat. Tv-producers zouden een serie moeten bedenken over boulimia, bed of nao..

Weetje.. ik ga gewoon eens mailen naar BNN..

Heee Ellie! dat is echt een slim idee, haha! moeten wel allemaal gaan doen:P

@ellie: ja dat begrijp ik wel, maar het punt is dat dat niet gebeurt en al helemaal niet door hieronder te schrijven dat het lekkere tv en sensationeel is.
En dan die opmerkingen over "we kennen het nou wel", zet dan een andere zender op als je het al kent! Bij programma's als obese of xxl wordt er ook niet zo gereageerd.
Het wordt gewoon een beetje beledigend. Ja: dan denkt het gros van de mensen dat je geen eetstoornis kan hebben als je niet dun bent, so what? Voel je je beter als mensen van je gaan denken dat je een eetstoornis hebt? Nee ;)
Na één programma over boulimia is het heus niet zo dat mensen dat ineens zullen begrijpen.

Ik vind dat je altijd een email kunt sturen naar BNN, heel goed initiatief @Ellie, Wie weet wat er uitkomt.

Knap dat je mee doet fleurs! Er doet nog een meisje mee van proud2bme!!

Mail inderdaad gewoon naar de producent, Eyeworks of de omroep, BNN. Of @proud misschien is een medewerker van het programma een leuke spreker/thema iets voor een proud2meet?

Het lijkt nu net een discussie 'welke diagnose is interessanter of verdient meer aandacht'. Ik hoop alleen wel dat ze de meiden volgen van begin tot eind en dus ook laten zien dat de problemen niet weg zijn zodra ze zijn aangekomen.. thats all

Ik hoop dat mettertijd een eetstoornis, welke dan ook, genoeg bekend zal zijn bij hulpverlening en genoeg bij de bevolking, zodat a. de juiste hulp kan worden gegeven en b. mensen met een eetstoornis minder vaak met pijnlijke reacties te maken krijgen.

Amen.

Pff weer iets over anorexia. Niet dat dit minder slecht is etc.
Maar er is zo verdomd weinig over boulima -.-

Ik ben wel benieuwd. Een meisje die in de zelfde kliniek heeft gezeten als ik komt er volgens mij in voor. Ben alleen een beetje bang dat het een triggerend programma is, omdat ik hoorde dat er werd gefilmd tijdens het wegen enzo..

Waarom al die negativiteit zeg? Volgens mij is er hier niemand die ook maar 1 uitzendig van dit programma heeft gezien... hoe kan iedereen er dan nu al een mening over hebben? Het lijkt mij een goed initiatief: hoe meer aandacht over eetstoornissen, hoe beter. En wat is dan een 'goed' beeld van de ziekte? Naar mijn idee is het voor iedereen anders, dus zal er nooit een 'perfect' beeld over de ziekte geschetst kunnen worden. Het enige wat er gedaan kan worden is: aandacht vragen voor de ziekte en ik denk dat dit programma zeker mensen aan het denken zal zetten..
En volgens mij is er ook nog altijd geen begrip voor anorexia. Ik ben zelf al zo'n 10 jaar in gevecht met deze ziekte, maar kom nog dagelijks mensen tegen die niet met me om kunnen gaan. Ik wordt op straat zelfs uitgescholden voor: 'anorect!' of 'Ga eens eten joh!' Er is dus nog altijd onbegrip voor alle eetstoornissen, dus zowel anorexia, als boulimia, als NAO!!
En ik spreek uit ervaring dat Leontien zich met hart en ziel inzet voor de meiden!! Zowel binnen als buiten het programma begeleid ze meiden en die meiden hebben wel degelijk baadt bij haar hulp. Ze is geen professional of behandelaar, maar ze is een kei in het positief motiveren en coachen!!
Mensen alsjeblieft, waarom al die negativiteit...... waarom denkt iedereen het beter te weten.... pfff

Ik word niet goed van de manier waarop Leontien zich uitlaat over hoe ze mensen met een ernstige psychiatrische ziekte gaat coachen. Het idee dat die meiden snel zielig worden gevonden door hun omgeving en dat ze daardoor zeggen " ach, meise, je hebt t moeilijk...". Nee, Leontien is heel hard en houdt ze doelen voor. "Als je alle kracht die je hebt als "krachtige anorexia-patient" eens inzet om gezond te worden dan lukt het". Dat zij ouders heeft gehad die niet streng genoeg waren voor haar en haar schoonouders wel (te lezen in haar boek), wil niet zeggen dat dat dus de oplossing is. Mijn ouders hebben 10 jaar alles geprobeerd om mij aan het eten te krijgen. Incl doelen geven. Dat heeft niet ervoor gezorgd dat ik het "licht" zag.
Ik krijg ook de kriebels hoe Leontien (in mijn ogen) glundert als het over haar eigen ziekteperiode gaat. Het komt op mij over alsof ze kickt op het anorexia te hebben (gehad). Hoe triest ook het verhaal over dat die Bas zich makkelijk liet misleiden over dat er al gegeten was en dat Leontien dat natuurlijk meteen doorziet.

Ik vind het ronduit triest dat deze programma's op tv komen. Als je het hebt over helpen van die meiden, dan gaat het niet over hoe Leontien hierin een rol speelt. Als je kijkt waar zij zich de afgelopen jaren mee bezig heeft gehouden, weight watchers, mensen helpen afvallen, preken over anorexia tegen meiden die al jaren en jaren therapie achter de rug hebben (dat andere programma waar ze zogenaamd een ander een hart onder de riem steekt), en allerlei cosmetische behandelingen

Er zijn artsen die jaren studeren en onderzoek doen om de meest effectieve behandeling te vinden voor eetstoornissen. Maar Leontien gaat die mensen wel even coachen. En weet t vooral beter.

Ik vind tot nu toe de enigste goede en mooie documentaire over eetstoornissen die van Jessica Valerius. Vel over probleem. Daar wordt gekeken naar wat er echt speelt. Maar dat is inderdaad minder goedkoop dan met mensen boven een bordje hangen en "strenge" woorden spreken. Ik ben echt klaar met Leontien op dit gebied.

Sorry, die van Jessica Villerius, Vel over Probleem.

Komt vast omdat BNN wordt genoemd (valerio)

@Brenda: En volgens mij is er ook nog altijd geen begrip voor anorexia. Ik ben zelf al zo'n 10 jaar in gevecht met deze ziekte, maar kom nog dagelijks mensen tegen die niet met me om kunnen gaan. Ik wordt op straat zelfs uitgescholden voor: 'anorect!' of 'Ga eens eten joh!' Er is dus nog altijd onbegrip voor alle eetstoornissen, dus zowel anorexia, als boulimia, als NAO!!

En dat komt naar mijn mening dus JUIST door dit soort achterlijke series. Want weet men werkelijk waarom je deze ziekte hebt?

Nee, want veel verder dan een paar botten laten zien en iemand voor de spiegel zetten en zeggen " zie je dan niet dat je broodmager bent!" komt men niet vaak.

Dus vandaar ook mijn kritiek. Deze series ( en we hebben ze inderdaad nog niet gezien) waarin al deze introductie wordt gegeven, bevestigd jouw ervaring. Gewoon hard zijn voor die meiden ( en jongens) dus.

Ik neem aan dat je mijn cynisme leest hierin.

ik ben het zo ontzettend met jou eens. echt enorm goed verwoord, dit is precies hoe ik er ook over denk!

heb ook gehoord van meiden die ze 'geholpen' heeft dat ze overal gewoon hetzelfde praatje ophangt en vooral in de media wil komen. en inderdaad, het is meer 'help leontien aan aandacht', dan 'help meiden met anorexia'. en inderdaad, alsof ze echt supertrots is dat ze anorexia had, hoe ze nog even benadrukt dat zij geen boulimia had en zich daar dus echt niet in kont verplaatsen, maar wel anorexia dus ze weet hoe ze denken en voelen.. ughh...

ik ben wel benieuwd of de mensen die in dit programma zijn gekomen er echt door geholpen zijn... kunnen degene die meegedaan hebben daar kort iets over zeggen? want ik begrijp dat ze niet te veel los kunnen laten..

Mooi initiatief, vooral voor de omgeving van een persoon met een eetstoornis - niet voor eetgestoorde meisjes/vrouwen, jongens/mannen (als in: de een kan het helpen de ander gebruikt het om zichzelf verder de problemen in te helpen).

Dus.. Ik ben er blij mee, voor de omgeving (hopelijk voor alle vormen vn een eetstoornis) en zodoende uiteindelijk voor mensen met een eetprobleem!!

Ikzelf heb anorexia gehad en nu NAO, geen behoefte aan programma's over specifiek NAO, of boulimia of anorexia - wil erkenning van mezelf niet van de hele wereld;

Wil erkenning van mezelf en niet van de hele wereld?

Lijkt me persoonlijk wel erg zwart-wit...

Hoe zit het met erkenning van hulpverleners? Van mensen die dichtbij je staan?

Ik ben het helemaal met jou eens. Toen ze bij ons in de kliniek was vroeg iemand heb je een terugval gehad en hoe ben je daar mee om gegaan? Die had ze nog nooit gehad, want als je echt je doel voor ogen hield. Daar zaten wij dan met een grote merendeel die de kliniek al een aantal keer van binnen had gezien.

Ik waardeer dat ze geld vrijmaakt voor praktijkhuizen, maar verder vind ik haar op sommige vlakken echt geen goed voorbeeld.

Bovenstaande reacties heb ik niet helemaal grondig gelezen.
Ik snap dat 't over anorexia gaat etc.
Maar ik heb ook een mail gestuurd naar de desbetreffende producent of meiden met EDNOS zichzelf kunnen aanmelden. Ik heb nooit een mail teruggehad wat ik best wel raar vond

Daarnaast heb ik veel respect voor Leontien, maar ik denk dat dit alleen maar meer stigmatisering met zich mee brengt... Anorexia is de minst voorkomende eetstoornis van alle eetstoornissen. Wel de dodelijkste, en waarschijnlijk daarom het meest interessants voor grote productie maatschappijen. Gericht op shockeren, niet op informeren. Ik vind zelf de documantaire : mij niet gezien een veel realistischer beeld geven van een eetstoornis.

dit kijken heeft een positieve en een negatieve kant en ik denk dat iedereen eerlijk moet bedenken hoe en door wat zij/hij triggerbaar is voordat je dit gaat kijken!


en dat het alweer over anorexia gaat i.p.v. een andere eetstoornis is waarschijnlijk omdat anorexia (volgens mij) de duidelijkst zichtbare/merkbare eetstoornis is..

en weer over anorexia , waarom nou niet over boulimia of nao ?

Maar ik vind het wel intressant , dus misschien ga ik toch kijken ...

@ prue - waar, het staat er erg zwart wit, te misschien! Maar, het slaat alleen op mij, niet op de rest.

Ik hoef en wil niets van mijn omgeving: het moet over zijn, laat mij met rust, ik los het wel op en laten we gewoon focussen op iets anders. Voor een ander hoop ik dat dit programma helpt via hun omgeving, voor mij is het anders: ik kies er voor om nu 'alleen' beter te worden/ verder te ontwikkelen tot een persoon zonder es. Ben nu 10jaar verder..friends and family wil ik niet meer belasten; gelukkig heel blij met m'n psych, helpt en motiveert mij erg (dus helemaal alleen..das is echt waar(!), alleen die erkenning van mezelf zie ik dan in de vorm van zelf maatregelen nemen omdat ik dat wel nog nodig heb- denk bijvoorbeeld aan regelmatig eten, dat werkt :)

@anoniem & m, Ja waarom mailen niet gewoon meerdere mensen? Dan komt de boodschap duidelijker over!

@Floor
Klopt, het helpt niet door het hier onder te schrijven, daarom stuur ik ook een mail.
Ik snap dat het beledigend overkomt, mensen moeten ook op een normale manier aangeven dat ze ook eens een programma over boulimia willen. Maar de boodschap zelf is verder wel heel normaal toch?
Ja, ik voel me beter als de wereld weet dat ik NAO heb, want dan krijg ik tenminste een beetje erkenning dat ik het moeilijk heb..

@G: Je bent dus niet helemaal alleen, je psych neemt je blijkbaar serieus en staat achter je?

Vind ik toch iets anders dan helemaal alleen en alleen erkenning van jezelf... psych telt voor mij ook. Maar lijkt me fijn voor jou dat je die hebt.

Ik lees wel dat je echt verantwoordelijkheid voor jezelf neemt door de maatregelen, maar vind ik dan weer van andere orde. Wel heel sterk, dus complimenten!

Denk dat je het jezelf een beetje moeilijk maakt door geen familie of vrienden meer te willen belasten (doe je dat dan? niet als je verantwoordelijkheid voor jezelf wilt nemen is mijn mening) maar jouw keuze is jouw keuze. Respect!

Hm ja, heb niet alle reacties gelezen. Maar ik snap vele reacties wel. Ik met mijn eetstoornis NAO vind het ook wel lastig dat er vooral aandacht is voor anorexia in de media. Of het andere uiterste, zoals obese of afvallers xxl. Vind het uiteraard helemaal prima dat daar aandacht voor is, maar vind het gewoon jammer dat vooral de aandacht daar naar uitgaat en niet naar Boulimia of NAO. Voel me sowieso al minder serieus genomen door de omgeving, want ik heb een gezond gewicht en bladiebla. Natuurlijk ben ik blij dat het niet aan me te zien is dat ik een eetstoornis heb, maar af en toe is het ook wel verdomd lastig.

Nou goed, ik denk dat ik het zeker wel ga volgen. En de kans zit erin dat het te triggerend is, maar dat zien we dan wel weer.

Ik zou eerst worden gevolgd door dit programma. Ik wilde puur meedoen om te laten zien hoe ik me vanuit de kliniek naar huis zou ontwikkelen, en beetje bij beetje gezonder en beter zou worden. Puur om anderen met anorexia te motiveren. Uiteindelijk heb ik het niet gedaan, maar het is dus totaal niet waar dat de mensen die meedoen aan dit programma puur aandacht willen.

Ik wil toch nog even graag reageren, al had ik me voorgenomen dit niet meer te doen. Maar het houdt me bezig... Het heeft me zelfs gekwetst! Ik vind niet dat Leontien deze onterechte kritiek verdient. Het is een schat van een mens, met een goed hart. Hoe kunnen mensen zeggen dat ze het uit eigenbelang zou doen??? Denk je ook niet dat ze al wel genoeg roem heeft gehad in haar leventje voor als topsportster allerlei grote prijzen in de wacht te slepen? Denken jullie nu echt dat ze met dit programma extra aandacht wil?? NEE, Leontien zet zich met hart en ziel in voor meiden met eetstoornissen en heeft zelfs een stichting opgericht om een praktijkhuis te openen. Leontien werkt zich kapot om zoveel mogelijk geld voor de stichting in te zamelen in de hoop daarmee meiden en jongens met eetstoornissen te helpen!
Leontien begeleidt mij nu al enige tijd en waar therapeuten de hoop in mijn genezing na 10 jaar anorexia hadden opgegeven, heeft Leontien wel vertrouwen in mij. En het gaat beter dan ooit met me. Niets geen eigen belang..... ze doet dit voor mij, omdat het vanuit haar hart komt. En door haar coaching (idd soms even confronterend, maar dat heb ik ook nodig) en positieve energie ben ik ook weer gaan geloven in mezelf en durf ik nu samen met haar naar mijn toekomst te kijken! Het is een topwijf!! Dat wilde ik toch nog even zeggen!

Geloof me, het word absoluut geen sensatie! ABSOLUUT niet!
Ik kan het weten :)

Ik denk dat het programma meer op de kijkcijfers gericht zal zijn dan op het werkelijk verhelderen van anorexia. Kijkers zijn leergierig, maar wel leergierig in de trant van logica. Een anorexiapatiënt met een normaal gewicht past niet in dat beeld, want door Thin en andere documentaires zit het "graatmager" in ons hoofd. Dat is de mens, de mens neemt alles klakkeloos over en aan. Eetstoornis is een groot begrip, maar wij kennen alleen "anorexia", want dat is wat de media ons voorschotelt. Met een beetje geluk krijgt boulimia ook een plekje, maar BED, othorexia... Vraag het eens en bijna niemand zal weten wat dat is. "Jongens met anorexia? Bestaan niet. Ouderen met anorexia? Die weten toch wel beter? Anorexiapatiënten met ondergewicht? Grapjurk." Ik denk dat, wanneer programma's diverse eetstoornissen én patiënten zullen behandelen, je een veel helderdere documentaire zult krijgen dan wanneer de makers steeds terug duiken op wat de mensen willen zien, omdat dat overeen komt met hun gelijk.
XXS was in dat opzicht een heel goed programma, want ze rekenden af met de clichés door een jongen en een middelbare vrouw erin te stoppen. Zouden ze nog eens moeten doen.

Het is een mooi initiatief om onder de loep te nemen, maar ik denk niet dat de echte anorexiapatiënten er beter op worden. En Leontien... Ik ken d'r niet. Je weet niet wat erachter zit, en of de feiten wel kloppen.

Voor de mensen die vinden dat dit 'gezeur' is, en niet begrijpen waarom we zo boos zijn:

Ik vind dit gewoon uitbuiten van mensen met een ernstige stoornis, puur voor vermaak, en het gaat ook nog eens ten koste van mensen met eetstoornissen die dan nog meer de druk gaan voelen om maar verder en verder af te vallen, terwijl het een probleem is wat van binnen in je zit, en niet aan de buitenkant.

Mijn beste vriendin is al 2 keer opgenomen voor Anorexia, en heeft de opmerking 'maar zo dun ben je toch niet' wel eens moeten horen terwijl ze op ondergewicht zat en heel ongezond leefde, slechte bloedwaardes had, slecht glazuur van het braken, en wij en haar familie ons allemaal super veel zorgen maakten.

Wat is dan belangrijker? Dat je een programma op televisie een beetje schocking kan maken, of dat je de waarheid laat zien, die minder zichtbaar, maar minstens even schockerend is?

Natuurlijk is het ook belangrijk dat de graatmagere kant van anorexia in beeld wordt gebracht, maar het begint gewoon op te vallen dat in bijna alle programma's of docu's over eetproblemen alleen die kant wordt laten zien, terwijl andere eetproblemen net zo gevaarlijk zijn.

Ik vind Mij niet gezien inderdaad ook een veel betere docu.

En ook ik stoor me eraan dat altijd het spectaculaire sensatieverhaal van de bijna doodgaande anorexia patiënt weer belicht wordt terwijl je nooit 's iets over boulimia hoort. Heb mijn nieuwe vriend laatst verteld dat ik boulimia had/heb. Hij had er nog nooit van gehoord, wel van anorexia uiteraard. Had ie gisteren het tijdschrift Psychologie gekocht, want daarin stond een artikel over het perfectionisme van de anorexia-patient. Maar weer geen info over boulimia... ja een klein stukje. Terwijl iemand met boulimia volgens mij ook behoorlijk last heeft van perfectionisme.
Maar goed... jammer dat mensen niet ingelicht worden over boulimia en wat dat precies inhoudt. Dan begreep mijn omgeving er mss ook wat van. Nu denken ze: "Ow, je vreet gewoon teveel, maar je gaat in ieder geval niet dood van de honger zoals een anorexia-patient. Je moet gewoon minder eten".

Leontien zou ook het goede voorbeeld kunnen geven door toe te geven dat ze ook periodes van boulimia had. Ik krijg weleens de indruk dat mensen met anorexia enigszins trots zijn op hun stoornis en dat bekende mensen ook graag toegeven dat ze hier last van gehad hebben. Met boulimia is dat een ander verhaal; daar hangt m.i. veel meer schaamte omheen. Of dat zijn mijn eigen gedachtes(?);

Ja en die docu "Mij niet gezien" is heel goed idd; geeft heel goed weer hoe 't in werkelijkheid is. Maar ja, wie ziet dat? Is nooit op tv uitgezonden, dus ws alleen boulimia-patienten kijken naar deze docu doordat ze het zelf moeten opzoeken.

@ Belle,

Dat heb ik ook heel erg vaak het gevoel. Ik zie het zelfs bij Ixta Noa, de meiden met anorexia zeggen ook meteen dat ze anorexia hebben terwijl het meisje met boulimia of nao het niet doet.
Vriendinnen die zowel AN als BN hebben gehad hebben het vaakst over het feit dat ze anorexia hebben gehad maar niet over het feit dat ze boulimia hebben gehad omdat dat toen veel moeilijker was en veel minder mensen het begrepen.
Ik zou ook echt Proud2bme met klem willen adviseren om te zorgen dat Mij niet gezien op de televisie word uitgezonden. En ook breed wordt aangekondigd. Scarlet is zo goed in het uitleggen van boulimia (ook in de Linda, en in diverse blogs) dat ze heus wel bij praatprogramma's aan kan schuiven en ook kan vertellen hoe luguber en ernstig boulimia kan zijn.

Ook ik heb diverse keren te horen gekregen dat ik maar blij moest zijn dat ik geen anorexia had, en dat boulimia van zelf wel over ging. Want anorexia was heel erg... en boulimia, tja dat was kotsen en dat doet iedere puber wel eens. We zijn nu 5 jaar verder en ik ben nog steeds niet genezen.

Als ik aan mensen uitleg hoe mijn gemiddelde dag eruit ziet qua eetstoornis dan schrikken ze, ze schrikken van de malen dat ik overgeef, hoe mijn lichaamsbeeld is. En ja, dat vinden ze soms meer schokkerend dan een anorexia patiënt die zich zelf dik en lelijk vind. Want zoals een vriendin tegen me zei 'Ik sta bij jou in de kroeg en ik zie wel 5 jongens die na je kijken en die je aandacht willen en jij zit met je hoofd met je wijntje. En ik weet dat die jongens denken, goh wat een lekker figuur wat een mooie vrouw ik zou wel met haar willen zoenen en knuffelen lekker wijf. En dat ik dan geowon kan zeggen 'Nee, ik wil niets met je ik ben te dik te dik voor dit'...

Pff...
Waarom zou je je hier aan gaan ergeren en boos worden..
Als je het niet wilt zien, kijk je lekker niet,
Ik weet dat het onwijs goed is!
Leontien is een top vrouw!
Ik ben 1 van de...
mij hebben ze nu onwijs geholpen, en nogsteeds!
Ik ben ze onwijs dankbaar,
En ik drurf nu toezeggen,
Lekker boeiend wat jullie denken, door Leontien, en de andere hulp die ik kreeg, en krijg, ben ik veel sterker geworden en word alleen nog maar sterker.
Ik hoop dat ik meiden kan motiveren met mijn uitzending.
Mijn leven is iniedergeval al een heeeel stuk leuker nu!

Ik denk dat ik wel ga kijken ik ben benieuwt,

Zelf had ik mij opgegevn maar ik kreeg een bericht terug dat mijn bmi ver onder het gemiddelde ligt en er verder te veel problematiek bij mij speelt.

Ik begrijp de reacties van de andere meiden wel, alweer een documantaire over anorexia, maar elke eetstoornis is even ernstig, en het kan triggerent zijn als je meiden op tv zit die bijvoorbeeld 21 zijn maar het gewicht hebben van iemand van een jaar of 9.

Ik denk dat je nit moet gaan kijken als het jou eetstoornis gaat belemmeren, als je er mnder last van hebt kun je er voor je zelf ook dingen uithalen, en het programma gaat niet of graatmagere meiden, maar meiden die lichaamlijk ziek zijn en geestelijk.
Ook al ben je graatmager en heb je anorexia, kan iemand die bolimia of nao of bing heeft vellemalen zieker zijn.

Ik wil graag even reageren op de meeste mensen in deze blog.. Zoals ik het allemaal heb begrepen worden ook meisjes in verschillende fases gefilmd. Ik doe zelf mee en zit bijna op een gezond gewicht maar in m'n hoofd gaat het nog niet goed. De bedoeling van dit programma is niet om te laten zien hoe slecht het allemaal is maar om uiteindelijk na een tijd van ongeveer een jaar verbetering te zien. Hiermee willen ze andere meiden/jongens en hun gezin, vrienden en familie helpen.

Gelukkig kan je zelf kiezen of je naar t programma kijkt ja of nee!

ik wil het best kijken, maar ik ben bang dat het te triggerend is.. :(

Ga vooral wel kijken, je put er waarschijnlijk hoop uit dat het met jou ook goed kan komen.

Tja beetje oude koeien, Yvon Jaspers heeft jaren terug al een programma over anorexia gepresenteerd. Ik vind het bizar dat ze doen alsof het een nieuw format is! Lijkt me wel super boeiend maar nieuw is anders denk ook niet dat de KRO dit gaat pikken!

Volgens mij is nu alles wel gezegd... ik vind het ook jammer dat het weer over anorexia gaat en dat andere eetstoornissen nog voor het grote publiek verborgen gehouden worden. Mij Niet Gezien zou dezelfde bekendheid moeten krijgen. Morgen begint dit nieuwe programma dus, als ik het goed heb. Ik ben van plan niet te gaan kijken ivm triggers, maar dat zei ik ook bij XXS, Starved en Vel over Probleem en dat heb ik uiteindelijk toch wel gezien...

Tja door al deze docu's denken mensen in mijn omgeving dat ik me aanstel en zo erg is het toch niet.. Want ik ben niet graad mager. Maar de mensen die deze docu maken denken hier niet over na dat het zo bij de mensen binnenkomt. Alleen als je graad mager bent dan is het serieus dat denken de mensen in mijn omgeving...
Ik ga dus ook zeker niet kijken vooral omdat ik eerder iets van leontien heb gezien, en daarvan gingen m'n nek haren recht omhoog staan..

Ik ga ook niet kijken; weer anorexia en graatmagere meiden. Weer alleen maar meisjes ipv volwassen vrouwen. Allerlei aspecten die het (vertekende) beeld dat 99,9 procent vd wereldbevolking heeft, alleen maar weer bevestigen...

ik zou aan dit programma mee doen maar heb me terug getrokken...

erg goed dat er aandacht word aan besteed via een programma. maar zelf kan ik het echt niet kijken, toch te triggerend voor me!

Ik weet niet goed of ik wel wil gaan kijken. Bang voor triggers en de confrontatie.
Zelf zit ik nu in een heel lastige situatie, ik ga een 5 daagse therapie in, met de diagnose NAO. De buitenwereld heeft geen idee wat er met mij aan de hand is en de roddels gaan rond op bijvoorbeeld mijn werk, dat ik geen echte eetstoornis heb, maar dat ik aandacht zoek.
Deze beelden geven mij stom genoeg weer die eigen bevestiging dat ik inderdaad niet ziek genoeg ben, want ik voldoe niet aan het kopje ''eetstoornis'' omdat de buitenwereld bij het woord eetstoornis alleen aan graatmagere meisjes denkt. Toen ik nog anorexia had, wisten mensen het en zagen ze het. Nu niet meer en stel ik me aan, heb ik geen eetstoornis en dat vind ik zo verschrikkelijk moeilijk. Dat maakt de strijd nog groter. Op dit moment zoek ik hierin dus alleen maar bevestiging om voor mezelf te zeggen dat het bij mij allemaal wel mee valt en dat ik dus inderdaad gewoon moet ophouden met zeuren en me niet aan moet stellen.
En toch.. toch voel ik de behoefte om hierna te kijken, maar ik weet niet of dit vanuit mijn gezonde verstand is, of dat dit uit ''interesse'' is en dus voor de triggers.
Moeilijk..

Maar, wel heel veel respect voor degene die hier wel aan mee werken en natuurlijk voor iedereen die de strijd met zijn of haar eetstoornis voert. Het is hoe dan ook moeilijk..

Ik heb zelf ook een eet probleem gehad. Woog voor het eet probleem * kilo. Naar toen begon door omstandig heden het probleem!!! In 5 maanden woog ik nog * kilo!! en ik maar denken was veel te dik. PPPPfff het was echt een probleem.Hoor helaas leantien hart tegen het meisje spreken , Denk dat het averechts werkt dat was bij mij wel het geval..Nu ben ik einde 40 en weeg heerlijk * kilo voel me heerlijk.Maar heb hulp gekregen met begrip en hulp met eten. Zonder dwang en zeggend van dit komt niet goed . Nee ik vind helpen ga er bij zitten en eet samen blijf natafelen en ga een pocitief gesprek aan van een half uur ..Zo ga je staats vaker iets meer tot je innemen. Maar zeg niet van dit komt niet goed .. Ik vind persoonlijk dat de gene die meedoen aan dit progama meiden en ja jongens respect en lef is een goed woord top dat jullie dit kunnen. Jullie komen er wel echt Ik zelf heb het ook gered veel suc6 . En voor Leantien bekijk uw aanpak eens terug Ondanks uw eigen geweest eet probleem van toen (respect hoor) Maar de aanpak werkt averechts..grtjes ex Anorexia pat:

Ik vraag me af waarom iedereen er zo'n groot probleem van maakt dat er 'weer niets' over BN of NAO wordt laten zien. Ja, dat zijn ook ernstige stoornissen (ik had zelf BN en daarbij een gezond gewicht), maar waarom moet dat perse in beeld gebracht worden? Mensen die geen eetstoornis hebben snappen nou eenmaal weinig van eetstoornissen, en als je wil dat ze het beter snappen, leg het dan uit of geef er een spreekbeurt over zoals ik heb gedaan. Op die manier kunnen mensen zich heus beter inleven en begrijpen en zien ze echt wel in dat het niet alleen om dun zijn en niks eten draait.
Ik begrijp niet waarom velen van jullie verlangen dat BN meer op tv komt. Is dat zoeken naar een vorm van aandacht over de stoornis en mensen het inzicht willen geven dat jullie het zwaar hebben?
Over eetstoornissen bestaan nou eenmaal vooroordelen en die zullen ook altijd blijven bestaan, en niet verdwijnen met het tonen van een serie of docu. Ik denk ook niet dat dat het doel moet zijn en denk ook niet dat dat het doel is. In deze serie wordt naar mijn idee een beeld gevormd van de weg naar genezing van een paar meisjes die diep in de put zitten.
Over alles bestaat een vooroordeel helaas en het is je eigen taak die vooroordelen te accepteren of aan te passen in je omgeving. Wat de rest van de wereld denkt zou daar buiten moeten staan.

Mijn berichtje klinkt generaliserend, maar ik bedoel het enkel en alleen naar de mensen die hier commentaar op hadden.

@Rosa

Vanuit mijzelf gesproken is het zeker geen vorm van aandacht zoeken voor in mijn geval NAO. Zeker niet.
Maar het wordt er niet makkelijker op als er alleen maar aandacht wordt geschonken aan anorexia. Hierdoor heb ik persoonlijk het gevoel dat er een bevestiging is dat de eetstoornis daadwerkelijk alleen uit anorexia bestaat. Dat iemand met een eetstoornis graatmager moet zijn en dat er anders niks aan de hand is.
Ik probeer mezelf er nu op voor te bereiden hoe ik mijn collega's moet gaan vertellen dat ik binnenkort een half jaar niet kan werken omdat ik in die 5 daagse terecht kom. Ook de collega's die roepen ''jij hebt toch helemaal geen eetstoornis!'' en die heb ik al 100x uitgelegd wat NAO inhoud, maar begrijpen doen ze het niet. Het enige wat ik hoor? Om een voorbeeld van gister te nemen "Goh, ik zag een promo filmpje van dat nieuwe programma, nou zeg meid, dan mag jij van geluk spreken hoor, die meiden zijn echt ziek..'' En om het dan weer uit te leggen? Nee, ik ben er klaar mee..

Ik begrijp dat anorexia heel ernstig is, maar er moet ook begrepen worden, vind ik, dat er zoveel meer is dan anorexia. Dat er zoveel mensen rondlopen op straat met een (ernstige) eetstoornis, zonder dat iemand het ziet of begrijpt.
De grootste strijd die ik heb moeten leveren, en nog steeds moet leveren, is dat ik mezelf eens serieus ga nemen. Door die opmerkingen, door de vergelijkingen, door de bevestiging die ik zoek in dit soort programma's val ik weer naar beneden en denk ik inderdaad ''ach, met mij valt het inderdaad wel mee..''

Ik had het persoonlijk fijn gevonden als er in deze serie bijvoorbeeld elke week een andere eetstoornis zou worden besproken. Alle eetstoornissen, zodat het ook voor de buitenwereld eens duidelijk wordt dat je met een eetstoornis niet graatmager hoeft te zijn, maar dat een eetstoornis net zo erg kan zijn met gewoon gewicht of met overgewicht..

Liefs

Ik ben eerlijk gezegd wel erg benieuwd hoor.
Maar ik geef sommige meiden hier gelijk dat er te weinig aandacht wordt gegeven aan andere eetstoornissen zoals BED, BN en NAO.
Terwijl bijvoorbeeld NAO de meeste slachtoffers heeft? (heb ik ergens gelezen hier geloof ik, brand me er niet op af wanneer dat niet juist is)

Maar goed. vanavond half 9.
Tijdens de strijk en mijn half uurtje hometrainer ;-)

@roos89: wat heftig zeg die reacties.. 'die mensen zijn echt ziek'. Jemig. Had je geen zin om te schreeuwen toen? Lijkt me ZO frustrerend!!!

Ik ben benieuwd naar het programma. We kennen de inhoud nog niet natuurlijk dus ik hoop dat er met gesprek e.d. toch naar voren word gebracht dat er ook andere vormen zijn. Op de website komt wel veel informatie te staan zag ik, dat vind ik wel goed

Ik ga het denk ik wel kijken..
Wat ik wel jammer vind is dat het altijd over anorexia ( & Boulimia ) gaat.
Terwijl de meeste voorkomende eetstoornis NAO is..
Maar omdat deze niet zichtbaar is wordt er minder aandacht aan besteed.
Zou het dan JUIST niet goed zijn om ook eens extra aandacht te besteden aan anderen eetstoornissen zoals nao....

Jongens, wacht nu eerst eens tot de docu uitgezonden is en lever dan commentaar over de inhoud.
En de eeuwige discussie over dat het altijd over anorexia gaat en nooit over boulimia of nao, doe er dan zelf iets aan. Stuur een mail naar BNN, vraag hen waarom het weer over anorexia gaat. Je kán niet verwachten dat het ineens allemaal op tv is. Net als de al genoemde voorbeelden borstkanker vs. darmkanker. Het heeft even geduurd voor er in de ggz aandacht was voor eetstoornissen. Dat was eerst ook vooral anorexia, er komt vanzelf meer bekendheid over boulimia. En die uitzendingen zijn er afgelopen tijd ook wel geweest (Mij niet gezien bijv.), dat die niet zo breed in het nieuws komen, ja, dat ligt aan degene die ze uitzendt...

@ Jillie; bn, nao en bed zijn voor de 'gewone' mensen gewoon een stuk minder interessant om te zien. Kijkers willen 'sensatie', graatmagere/uitgemergelde mensen. Niet iemand die na iedere hap boven de wc hangt en gezond gewicht heeft... heel erg, maar wel waar... En daar doet Leontien, net als vele andere producenten e.d. heel hard aan mee...

ik ga niet kijken, te confronteren en het stereotype beeld van alle mensen met een eetstoornis zijn graatmager door dit soort programma's word ik niet op begrepen op school/ stage, clubs!

ik ben een moeder van een jongen met anorexia, en ik vind dat ook daar eens wat meer over bekend moet worden , want een jongen krijgt toch om een andere reden een eetstoornis, en hoorde vanavond zeggen , ja jongens zijn er minder als meisjes met eetstoornis, maar heel veel jongens hebben anorexia, maar daar merk je het niet aan , omdat een jonge nog al snel mager is ,, wat dus ook zeer verontrustend is ,,,, mooi dat er een programma komt over anorexia,,, want het is een heeel vervelende ziekte , en genezen doet het nooit ,,, wij zijn inmiddels al 4 jaar verder , maar hij is inderdaad weer aan het eten ,, en is bij gekomen ,, maar dagelijks krijg ik de vraag,, ben ik dikker geworden? kan ik dit hebben??? en zo van die vragen , hopelijk dat deze rotte maatschappij eens beseft dat het niet altijd over de figuur,, of obesitas of wat dan voor dingen die met dikmaken te maken hebben ,, dan word het voor veel jongeren wat leefbaarder

kijk gewoon wel
of kijk gewoon niet

iedereen doet er maar moeilijk over, en iedereen heeft wel een andere mening.
en maar wat graag willen ze die delen.
steek je energie ergens anders in.

Confronterend, al in de eerste tien minuten.
Maar ik blijf kijken. Dat is mijn keuze...

Ik haat echter wel de strijd. Ik haat het ziekzijn...
Maar ik schijn het niet te kunnen veranderen... :'(

Anorexia anorexia en weer eens anorexia. Logisch dat de buitenwereld een verkeerd beeld heeft van eetstoornissen. Voor mij werkt het heel triggerend omdat ik NAO heb..

Ik vind het echt een flut programma, het komt er op neer dat wanneer je weer patat eet het weer helemaal goed komt...

'appeltje eitje '

ik heb gekeken en ik vond herkenning.
vooral steeds bewijzen en een andere steeds hun zin geven.
kijken na andere personen die het beter doen dan mij.
ik heb zelf ook anorexia en ik kamp er nog steeds mee.
zit dagen te huilen in bed omdat ik er alleen voor sta en machteloos voel.
mijn hulp op het eet gebied heb ik niet waar ik met mijn gedachten,gevoelens terecht kan of als ik iets aan gekomen ben omdat ik steeds afgewezen word.
ze schuiven het steeds af op mijn siegies gedeelte en ik kreeg te horen dat ik er mee moet leven dat ik bij de groepje hoor die niet 100% genees van anorexia.
ik had het al op de middelbare school en ik ben nu een volwassen vrouw die vanaf 2007 nog steeds vecht voor gezond gewicht wat bij de lengte hoort en een normale eetpatroon.

Ik vind het best een goed programma, maar ben het eens met 'twirler' dat het op mensen nu over kan komen dat als je een patatje eet, alles weer over is.
Ik mis de strijd... het verdriet... etc.
En ik snap best dat iemand die beelden niet op tv wil, maar ik vind het nu geen volledig beeld..
In ieder geval gaat het bij mij, en bij vele anderen die ik ken uit mijn opnames er iets minder 'makkelijk' af (en nogmaals; misschien was/is het niet makkelijk voor Lina, maar ik zie het niet terug op tv en denk dat dit verkeerde interpretaties bij anderen kan oproepen)

Mensen, bij deze: vanaf nu kunnen jullie je ook aanmelden bij mij; ik spreek jullie ff ferm toe via Skype, kom een paar keer op huisbezoek om de koelkast te inspecteren op light-producten en stuur je tegelijkertijd naar HC voor een maandje Portugal... en heb ik een mooi programma op mijn naam staan! ;-)

Flutprogramma...

Jeetje... ik kreeg door dit programma echt het idee dat je er zo van af kunt en dat mij door mijn lange geneesproces ontzettend zit aan te stellen. Ik ga zeker niet nog een keer kijken.

Hi, ook net gekeken. Lina-je bent fantastisch! Eetstoornissen gaan niet om het gewicht alleen, meer om hoe je je voelt en je zag er uit als een totaal ander persoon na Portugal. Zo mooi was je, zo veel meer relaxed en meer vertrouwen in jezelf. Goed gedaan zeg! Zelf heb ik anorexia gehad en nu bulimia. Ik denk dat veel eetstoornissen de zelfde gevoelens met zich meebrengen: perfectionisme, niet goed genoeg zijn, aandacht willen, niet met het leven om kunnen gaan. Doet Leontien het voor de aandacht? Ik ken haar niet persoonlijk, dus voor mij is het onmogelijk om dat te zeggen. Wat zou ik graag zo iemand aan mijn kant hebben staan. Ik woon in het buitenland en sta al meer dan 2 jaar op de wachtlijst voor behandeling. In de tussentijd veel geprobeerd, maar nooit echt gevoeld dat iemand me begrijpt-het gaat altijd over weegschalen, (hoe vaak ik niet gehoord heb dat mijn gewicht te hoog was, dus dat ik nog wel op de wachtlijst kon blijven totdat het lager was!!! ze begrijpen er niks van-het gaat niet om het gewicht alleen!!!). Ik begrijp wel dat het frustrerend is dat het alleen over anorexia gaat, maar om eerlijk te zijn is het voor iedereen die het niet zelf mee heeft gemaakt bijna onmogelijk om te begrijpen wat er in mijn hoofd omgaat-of het dan over AN of een andere eetstoornis gaat. Leontien begrijpt dat wel en dat scheelt zo veel tijd en energie-je hoeft het niet meer uit te leggen. Wow, ladies, het lijkt me fantastisch om dat soort coaching te hebben van Leontien. Ik blijf nog even proberen om wat meer af te vallen, zodat ik misschien eindelijk dun genoeg ben om van de wachtlijst af te komen. Lina-keep up the amazing work!!!!

Mooi programma jammer dat er geen verschillende eetstoornissen in voorkomen zodat meer mensen zich gehoord voelen want daar komt de frustratie op proud vandaan.

Ik schaam me nu wel dat mijn genezingsproces zo lang duurt, terwijl je er blijkbaar ook binnen tien maanden vanaf kunt komen, zoals Lina. Ook vind ik Leontien nogal naief als ze zegt dat ze verwacht dat Lina na die hoogtepunten geen terugval zal krijgen.

God zeg, wie ben ik om dit op te schrijven, maar ik denk zeker niet dat Leontien naief is. Ik denk dat het jammer is dat het programma maar een uur duurt, want het is moeilijk om een gevecht dat zo lang duurt in een uur weer te geven. Natuurlijk is Lina niet totaal genezen na 10 maanden, dat weet Leontien ook wel. Geen reden om je te schamen Jelle, iedereen is anders. De een geneest snel, de ander langzaam, de een heeft de ziekte voor een paar maanden, de ander voor 20 jaar. Schaamte maakt alles alleen maar erger.
De realiteit is dat het een moeilijke ziekte is die door heel weining mensen echt tot op het bot (?? Misschien heet het programma daarom wel zo: tot op het bot begrijpen en helen!!!??) begrepen wordt. Wat fantastisch dat iemand zoals Leontien zich in wil zetten voor anderen die hetzelfde doormaken als zij vroeger heeft gedaan. Nu heeft ze een inloop huis geopend en ze doet dit programma. Doet ze het voor publiciteit en aandacht? Zoals ik eerder al zei: geen idee, want ik ken haar niet persoonlijk. Maar om eerlijk te zijn lijkt het me sterk: ze ziet er super gelukkig uit met man en kind. Toch steekt ze veel tijd en aandacht in haar werk en haar sterke punt is dat ze een Bekende Nederlander is. Het lijkt mij een totaal drama om BN'er te zijn en helemaal om je strijdt met anorexia zo publiekelijk te moeten voeren. (Dat is al moeilijk genoeg zonder dat iedereen met je meekijkt en er iets van vindt, stel je eens voor als je dat hebt en ook nog eens in de pers bent!!). Ze opent het huis en daar is geld voor nodig, voor geld is publiciteit nodig-dus 2 vliegen in 1 klap: publiciteit en 6 vrouwen geholpen! Die vrouwen die mee doen aan het programma: waanzinnig allemaal, jullie hebben zoveel lef en kracht! En door de publiciteit komen er misschien weer meer financiele middelen zodat er nog meer vrouwen geholpen kunnen worden in haar huis of iets anders. Ik wilde wel dat er bij ons iemand was als Leontien, dan hoefde ik misschien niet 2 jaar op de wachtlijst te staan, maar kon ik zo'n huis binnen lopen en begrepen worden in mijn pijn. Houd op met al die negatieve commentaren en kijk eerst naar de positieve dingen die zo'n programma met zich mee brengt. En stel dat het enige positieve zou zijndat er 6 vrouwen mee geholpen zijn-of mee op weg geholpen zijn-dan is dat in ieder geval al weer 6 levens die verbeterd zijn. Ik denk eigenlijk ook wel dat er goede nazorg geboden wordt voor deze vrouwen en hun gezinnen. leontien en Human Concern: fantastisch werk wat jullie doen!

Ik vond het mooi om te zien, het gedeelte met een stukje therapie in Portugal, met de eettafel (hoe die was als kind bij jou thuis) . Bij Lina kwamen er toen best veel emoties naar boven. Ik denk dat er bij velen met een es dan heel veel naar boven komt of inzichten geeft in het waarom je een eetstoornis heb ontwikkeld.

Raar om te zien dat het af heeft gespeeld in mijn woonplaats, terwijl heel veel jongeren elkaar kenden.
Ik herkende haar ook en m'n vriend herkende haar, maar vooral haar man, met wie ze is getrouwd. Ze hebben samen nog gewerkt aan een auto.

Vreemd om te zien dat het toch zo dichtbij afspeelt, terwijl je het niet van een ander weet ..

Ik ken 1 van de meisjes die hieraan heeft mee gedaan. Ze is nu weer gezond en gelukkig! :D
Ik ben wel bang dat dit programma het stereotype anorexia teveel bevestigd; natuurlijk kiezen ze bij de casting alleen de allerdunste meisjes uit, want die trekken aandacht, dat leidt tot hoge kijkcijfers :(
Daarnaast ben ik bang dat het voor velen erg triggerend kan zijn.

Ik heb gisteravond zelf de eerste aflevering gezien. Dit was emotioneel best heftig voor me (ik heb zelf ook anorexia), en er werden gewichten en lengtes genoemd etc... niet echt fijn.

Het is mooi in elkaar gezet in ieder geval, en ik heb bewondering voor de meisjes die eraan hebben mee gedaan.

Nogmaals, als je gevoelig bent voor triggers, kijk dit programma NIET. De laatste bedoeling van dit soort programma's is eetstoornissen erger maken...

Mooi gezegd!! I totally agree!

@ Paazei, helemaal met je eens.

Ik vond het een oppervlakkige stereotype anorexia uitzending. Weinig diepgang. Meisje komt uit een fijn gezin, geen gescheiden ouders of trauma's. Lijdt nog niet lang aan anorexia (3 jaar vind ik niet lang). En wat doet Leontien nou werkelijk aan begeleiding en steun, ze komt in al die maanden een paar keer langs, en heeft af en toe een videogesprek? (wat natuurlijk helemaal word gefilmd). Leuke publiciteit, maar is er nou werkelijk betrokkenheid? Ik vond het vreemd dat het meisje helemaal naar Portugal moet om 'erachter te komen' dat ze misschien ergens op haar zus wilde lijken. Wat heeft ze nog weinig zelfinzicht en inzicht in haar problemen. Ik mis de echtheid en de diepgang. Het kwam niet over voor mij. En het triggerde mij gigantisch. Enkel frustratie en verdriet was het daarna. Ze krijgt meteen hulp (waar anderen eindeloos zoeken, worden afgewezen, op wachtlijsten staan). Ik was jaloers op haar lieve vader, hoe knap ze is en dat ze getrouwd is, ze heeft iemand om haar leven mee te delen. Binnen een jaar 'even' genezen? Ik hoop dat ze beseft hoeveel geluk ze heeft.

Ik was enorm van slag door het stereotype beeld, en waar Paazei het ook over had hierboven; Mensen willen magere geraamten zien, dat is het beeld en dat trekt kijkers.

Het voelt als een stap terug voor alle mensen (de GROTERE GROEPEN EETSTOORNISSEN!!!!!!!!!) met bijvoorbeeld een voor de buitenwereld onzichtbare eetstoornis. Want zij worden minder of niet serieus genomen. Alsof anorexia ernstiger is. Soms denk ik; zij hebben nog in ieder geval een vals gevoel van controle, van iets kunnen. Ik niet. Maar daar zullen alle mensen met (ex) anorexia wel weer over vallen op deze site. Ik voel me een mislukking. En dan hoop ik maar dat door zo'n stomme uitzending mensen niet denken dat dat het plaatje is voor iedereen met een eetstoornis.

IEDER MENS MET EEN EETSTOORNIS IS UNIEK!

Eensch met One Desire! Daarnaast: nu denkt half Ned. wrsch dat anorexia 'dus' makkelijk te genezen is; ff hard aanpakken, metéén (itt de vele mensen, including me, die máánden tot een jaar op een wachtlijst staan) in behandeling incl. reisje Portugal en klaar is kees. Ze vergeten ff dat een overgroot deel van de mensen met een eetstoornis (in welke vorm dan ook) vaak een gevolg/symptoom is van dieperliggende problematiek, zoals trauma's, identiteitsstoornis, pers.heidsproblematiek, etc. Het beeld wat hier geschetst werd, was hup gewoon broodje kaas eten (in dit geval dan een pannenkoek/patatje oorlog...), zoals zovéél onwetenden vaak zeggen; "dan eet je toch gewoon ff een broodje kaas en voilà, je bent van je eetstoornis af, niet zo moeilijk doen...". En Leontien maar strijken met de eer, terwijl m.i. HC toch echt wel de grootste duit in 't zakje heeft gedaan mbt haar 'genezing'... Leontien kan iig weer een extra vakantietje boeken en genieten van haar nieuwe roem als 'hulpverlener'... *blegh*

@ Roos89 : Amen.

Paazei, je slaat de spijker op zijn kop. Hard, maar terecht. Ik begrijp je punten.

@ One Desire; thanks! En tuurlijk zal iedereen 't wel weer op een andere manier kunnen bekijken hoor, maja, dit was gewoon mijn indruk vd uitzending... 'Vel over probleem' of 'Mij niet gezien' waren m.i. veel breder georiënteerd... dichter bij de realiteit. Ik dacht overigens dat je niet mee mocht op 'Beleef' wanneer je extreem ondergewicht hebt... misschien uitzondering gemaakt voor dit programma?

Hi,
Ik vind het zo jammer dat er alleen negatief wordt gedaan over het programma. Ikwil graag reageren op wat er hiervoor gezegd is:

In de eerste plaats wil ik graag zeggen dat ik 4 jaar anorexia heb gehad en nu 3 jaar bulimia heb. Bij mij was er wel een duidelijke reden (trauma), en ik ben al jaren aan het knokken om eindelijk hulp te krijgen (wachtlijsten, artsen en psychologen die er niks van snappen, etc) Wat ik jammer vind van het programma is dat het een uur lang is, terwijl Lina waarschijnlijk 10 maanden heel hard heeft moeten knokken, iedere dag, ieder uur, iedere maaltijd....Het is inderdaad jammer dat het programma daardoor redelijk oppervlakkig wordt. Maar juist omdat je zelf met een eetstoornis te maken hebt zou ik verwachten dat je daar door heen kan kijken en dat het niet zo is dat :(quote van Paazei)

dan eet je toch gewoon ff een broodje kaas en voilà, je bent van je eetstoornis af, niet zo moeilijk doen...". En Leontien maar strijken met de eer, terwijl m.i. HC toch echt wel de grootste duit in 't zakje heeft gedaan mbt haar 'genezing'... Leontien kan iig weer een extra vakantietje boeken en genieten van haar nieuwe roem als 'hulpverlener'... *blegh*

Leontien geeft ook aan dat zij geen therapeut is maar een coach, HC krijgt ook veel publiciteit en ik denk dat zowel Leontien als HC dat echt verdienen, want ze werken beiden hard en met het hart op de juiste plaats. Ik denk ook niet dat Leontien nu veel extra geld verdient en een extra vakantietje gaat boeken-als ze op vakantie wil kan ze dat waarschijnlijk best zelf betalen. Ik denk eerder dat er nu extra geld opgehaald kan worden voor zo iets als het 'Leontienhuis', zodat er nog meer vrouwen geholpen kunnen worden. Het is waanzinnig moeilijk om geld los te krijgen voor goede doelen en als het op deze manier wel lukt-fantastisch!!! Leontien doet dit coachen al jaren, en echt niet om in de publiciteit te komen, maar omdat ze iets te bieden heeft aan vrouwen (en mannen) met hetzelfde probleem: nl begrip, echt diep begrip vanuit haar diepste ziel weet ze hoe het is. Nou praat ik natuurlijk als iemand die haar niet kent-maar het lijkt me fantastisch om met zo iemand samen te werken, het lijkt me heerlijk om gewoon begrepen te worden, net als bij HC.

Daarnaast denk ik dat het voor ons moeilijk in te schatten is hoeveel dingen Lina al geprobeerd heeft-ik denk niet dat ze 'zomaar, hupakee' ineens geholpen werd en er dan oopeens na 10 maanden vanaf is. Daar zal best al wel een lijdensweg aan vooraf gegaan zijn. Ik weet van mezelf dat ik me het meest verdrietig en gefrustreerd voel als ik mijn situatie ga vergelijken met die van anderen. Vergelijken levert vaak niets op, behalve dat je je slechter voelt. Kijk eens naar de positieve dingen die deze documentaire ons gegeven heeft: met de juiste hulp en met liefde en begrip, is het mogelijk om in 10 maanden grote stappen te zetten op weg naar genezing. Iemand anders nog iets positiefs te zeggen, dat kan anderen dan misschien weer helpen om beter te worden.

Mensen, wat negatief toch allemaal.
Ik ben het ermee eens dat het programma kan triggeren. En als het je triggert, dan betekent dat m.i. vooral dat je zelf nog niet 'klaar' bent met je es.
Ik vond juist herkenning in het programma. En ook dat ze niet alleen focussen op aankomen, maar veel verder kijken. dat heb ik in mijn toenmalige therapie toch wel gemist. En onaardig doen over Leontien, tja flauw hoor. Die meid spreekt wel uit ervaring en heeft m..i. geen woord verkeerd gezegd. In alles had ze gelijk. En ze was ook 'streng', wat ook zeker nodig is. Juist de combinatie tussen ervaringsdeskundigheid en professionele hulp werkt denk ik.
En het is en blijft een ROT ziekte. Bah.

ik moet zeggen dat ik een beetje twijfelde over het programme, of het niet te oppervlakkig zal zijn en teveel gericht op het extreme zeg maar. Maar dat viel mij nu erg mee?! Ik vind het een mooi en goed programma!:)

Maar ligt het aan mij, ik zie nauwelijks verschil tussen door en na wat gewicht betreft?!

Buiten dat vind ik haar super dapper!:)

ik heb het gisteren gezien, ze was echt een heel lief meisje en ze zetten echt door.

Eerder schreef ik dat naar dit soort programma's kijken me niet helpt. De aflevering van gisteren echter zette me erg aan het denken. In positieve zin! Nu ik weer even een dipje heb, motiveerde het me heel erg. Even ook de gedachte 'ik wil dat ook weer', maar al snel ook: ik wil het ook durven om uit-eten te gaan! Echt heel veel respect, Lina!!!!

Goed, nadat ik gisteravond toch heb gekeken wil ik er alsnog op reageren.
Laat ik beginnen met: Lina, wat ben jij een prachtmeid en wat ben je sterk! Kijk eens hoe goed je er nu uit zien, hoeveel meer je straalt.. en hoe je lach was in de bruidsjurk.. Meid, wees trots!

Ondanks dat ik nu de diagnose NAO heb, herkende ik zo onwijs veel in jou.
In de manier van samenwonen, de manier van een relatie hebben en de ander ''paaien'' en de bruiloft. Zodra ik uit mijn 5 daagse kom, is mijn bruiloft. Ik wil net als jou zo stralen. Ik heb mijn jurk al gevonden en ik voelde mij er op de pas dag een prinses in.

Voor mij ben je een motivatie. Ook voor mijn relatie en moet ik ophouden om hem te paaien voor mijn probleem. En uit eten gaan? Wauw, ik vind het zo knap! Kan me niet herinneren wanneer ik en mijn vriend voor het laatst samen uit eten zijn geweest in onze relatie.. 7 jaar geleden? Zoiets.

Voor mij ben je een motivatie dat je beter kan worden! Ook al ging het in het programma allemaal heel snel. Er is natuurlijk wel een jaar gefilmd.

HOU VOL! Je bent zo mooi!

Liefs,
Roos

Wat een negativiteit weer hier. Gelukkig zijn er ook positieve reacties! Waarom toch altijd dat commentaar?! Proud wordt zo langzamerhand een klaagbaak ipv een positieve website/forum.
Over Tot op het bot en het feit dat het 'altijd maar om anorexia draait'. Het volgende citaat komt van de startpagina tohb.bnn.nl (lees m.n. regel 3):
"De meiden van Tot Op Het Bot hebben allemaal Anorexia Nervosa. Maar wat houdt dat eigenlijk in?
En heb je ooit van de eetstoornissen Pica en Drunkorexia gehoord? Geen paniek!
Op onze informatiepagina posten we elke week een blog waarin we bekende én minder bekende eetstoornissen toelichten.
Op die pagina kan je trouwens ook terecht als je zelf, of voor iemand anders, hulp zoekt. Of gewoon wat meer informatie wilt."

Als je doorklikt, kom je op een pagina met info over anorexia en eetstoornis NOA. Daaronder het bericht:
"IS DIT ALLES?
Zeker niet!
Op deze informatiepagina gaan we elke week een blog posten waarin we bekende én minder bekende eetstoornissen toelichten.
Houd deze pagina dus goed in de gaten!"

Kortom, ook aandacht voor andere eetstoornissen. Misschien niet direct in de uitzending (wat niet is kan nog komen, we hebben nog niet alle uitzendingen gezien).

Mooi hoe deze ziekte van meerdere kanten behandeld wordt.
Wat me ook bijgebleven is de opmerking van Lina is dat ze de kleding weg heeft moeten gooien omdat het niet meer past. Zou het haar een fijner gevoel geven wanneer ze de kleding aan bijv. een Kledingbank geeft?
Alle deelnemers en anderen, heel veel succes om deze nare ziekte onder de knie te krijgen.

wouw... ik vind het erg mooi, erg succesvol verhaal... ik ben zo blij voor haar!!!

Ik vind die zus echt niet aardig en begripvol.

Verder vraag ik me af of dit soort buitenlandse therapieën er ook zijn voor iets anders dan verslavingen/eetproblemen.

@ Jillie; hartstikke goed dat dat soort dingen ook op die site genoemd worden, maar het gaat erom wat er over op TV (!) wordt getoond...

paazei, ik denk dat het altijd makkelijker is om iets negatiefs te zeggen, voor mij in ieder geval wel. Ik vind het makkelijker om mijn negatieve eigenschappen te benoemen dan mijn positieve, het negatieve te noemen van mijn werk ipv het positieve. Daarom probeer ik nu heel bewust om ook altijd iets positiefs te zeggen over dingen. Ik ben nu super benieuwd wat jij kan zeggen over dit programma dat positief is.Kan alles zijn, zoals: interessant dat ze alle light producten weg doet. of: wat zag Lina er fantastisch uit na Portugal! Of: wat heerlijk dat iemand zo veel werk kan doen aan haar weg naar genezing in 10 maanden!

Maakt niet uit wat het is, maar ik ben super benieuwd of je iets positiefs kan zeggen over de aflevering.
Ik denk namelijk dat het voor mijzelf en anderen niet altijd helpvol is om te focussen op het negatieve, maar juist heel bewust te leren focussen op iets positiefs.

@ Suzanne; je hebt gelijk mbt het negatiev vs. positieve. Ben ik talloze malen 'om m'n oren mee geslagen' in zowel de klinieken en amb. therapieen. Tuurlijk valt er altijd wel iets positiefs te melden, hoe negatief iets ook lijkt. Tenslotte: "ieder nadeel heb z'n voordeel" ;-). Maar waar mij het om gaat is dat dit programma #zoveel is dat gaat over anorexia. Wéér de focus daarop, terwijl er zóveel nuances in bestaan, laat staan andere vormen van eetstoornissen zijn. 't Gaat mij om de INDRUK die de niet-wetende kijkers krijgen, waarin ze wéér bevestigd worden in het plaatje van 'graatmager als je anorexia hebt'. Ben je niet graatmager, dan word je niet serieus genomen (aan den lijve ondervonden - talloze verhalen hier op 't forum ook over te vinden overigens). Ik ben blij dat Lina zich nu beter voelt (maar voor hoe lang; is er iets aan de KERN van het probleem veranderd?). Ik vind het fijn voor haar dat ze aangekomen is (overigens niet in Portugal zoals gezegd werd ook in 't programma - ja, ze zag met een wat door de zon gekleurd huidje er idd beter uit). Er zijn eerlijk waar, genoeg positieve dingen te benoemen in dit programma, maar mij gaat het om het hele concept...

Ben het niet met je eens als je zegt 'ieder nadeel heeft zijn voordeel'. Ik denk wel dat overal iets negatiefs en iets positiefs over te zeggen is. Ik ben het met je eens dat hier veel over anorexia gaat, dat is negatief. positief is dat het misschien eetproblemen meer bespreekbaar maakt. Om eerlijjk te zijn, de meeste mensen met aorexia zijn inderdaad ook graatmager (that is kind of the point!!), daarnaast zijn er heel veel mensen met andere eetproblemen die niet graat mager zijn-ik zelf heb nu een normale maat, maar nog wel een ernstig eetprobleem en niemand diehet ziet aan de buitenkant. Ik ben het ook met je eens dat je niet seriues genomen wordt als je niet graat mager bent. Zelf toen ik anorxia had en echt mager was, kreeg ik nog in het ziekenhuis te horen dat mijn gewicht te hoog was voor hulp. Niet echt lekker om te horen. Ik denk zelf dat eetproblemen niet per definitie over eten gaat, zij was inderdaad niet aangekomen in Portugal, maar ze zag er zoveel beter uit, en dan bedoel ik niet haar zon gekleurde huid, maar haar ogen stonden anders. Ik wist zelf dat ik te ver door was gegaan in de anorexia voordat iemand het wist of kon zien. Ik wist dat de 'knop' om was, en had het ook tegen een arts gezegd, maar die zei dat iik nog maat 38 had dus dat er geen probleem was. Ik wist dat het al zo ver was dat ik niet meer zelf terug kon. Ik denk dat, hoewel Lina niet was aangekomen in Portugal, er wel een soort knop om is gegaan. Vanaf dan wordt het een stuk 'makkelijker' om beter te worden. Wat me opvalt is dat de manier waarop je schrijft vrij negatief is, met veel sarcasme en frustratie. Ik snap dat zo goed, want het is een waanzinnig frustrerende ziekte die eigenlijk door niemand begrepen wordt, behalve als je er zelf aan geleden hebt. Daarom is ervaringsdeskundigheid zo belangrijk. Ja, het concept is inderdaad anorexia. Het concept is ook een programma van een uur ipv een programma waarin iemand 10 maanden lang iedere minuut gefilmd wordt. Maar, het is beter dan niks. Laat het een manier zijn om het er over te hebben met anderen, om met vrienden te delen hoe jij er in staat, haal er iets positiefs uit. Je kan heel lang op deze website zitten en negatieve verhalen schrijven en Leontien negatief omschrijven, of je kan met vrienden/ familie er over hebben, hoe hebben zij het programma gezien, wat betekend het voor jou dat je een eetprobleem hebt, hoe voel je je daarbij. Dan haal je er iets positiefs uit, maak je connecties en geef je anderen de kans om jou verhaal te leren kennen, van jou, zoals jij het meemaakt. Er over praten met mensen on je heen brengt je uiteindelijk meer begrip en meer kans op genezeing. Het is jammer als je heel lang in de negativiteit gaat zitten die jij voelt bij het programma. Gisteravond heb ik het er lang met mijn zus over gehad. Zij had het ook gezien en het is dan een manier om het over mij te hebben en hoe ik er in sta. Gebruik het voor je eigen openheid, je eigen helen, je eigen weg terug naar gezondheid, ipv je hele aandacht te richten op de negatieve dingen, de frustratie, het sarcasme. Too easy om dat te doen. Echt kijken naar je eigen gevoel, dat is waar wij (ik in ieder geval wel) zo bang voor ben en waar ik zo vast kom te zitten iedere keer. Let it go. heal yourself.

Super dat ook gezin e.d. in beeld wordt gebracht: zo triest, ik besefte me altijd al wel dat het zo een impact heeft: maar zo in beeld doet me er wel weer aan herinneren. natuurlijk: mijn situatie is compleet anders, maar hoe dan ook het doet wat met ouders.

Ik houd er van dat ze nu juist genezing in beeld brengen of in ieder geval meer.
Ze straalt echt steeds meer :).

Pfft die zus... , ik ben echt blij met mijn zus!:
die toon... -_- ' ik hoop voor haar dat ze vrede met zichzelf krijgt en vrede met het levenTJE wat ze heeft'
Al kan ik me ergens het wel voorstellen: ze hebben nooit een goede band gehad en die ES staat flink daar ook nog weer tussen... Hoop dat ze nog iets naar elkaar toe groeien.

Overigens:
Die gewichten die worden genoemd bij lengtes:
Super irritant, maar ook lichter dan bij waar ik behandeld werd -_-.
Niet motiverend!

@ Suzanne; ik denk dat je m'n berichtje verkeerd interpreteert, maar dat maakt niet uit verder, want heb weinig energie om goed onder woorden te brengen wat ik precies bedoel. Ieder nadeel heeft z'n voordeel; dat is niet voor niets een 'cliché', juist omdat het waar is... Hoe kut een situatie/iets ook kan zijn, er zijn altijd ook positieve dingen in terug te vinden, hoe klein ook. Je moet er alleen wel naar zoeken en niet in het negatieve blijven hangen. Ik ben blij voor Lina als er idd een knop omgegaan is en ik hoop dat ze de stijgende lijn zal blijven voortzetten, maar dus ook aan de oorzaak zal gaan werken (een es krijg je tenslotte niet voor niets). Wat Leontien betreft; ik heb niks tegen haar als persoon (ik ken 'r niet eens), maar aangezien dit programma ván Leontien is, vind ik persoonlijk dat ze met iets teveel eer strijkt; HC heeft een grote rol in Lina d'r genezingsproces gespeeld. Maar goed, ik stap uit dit topic nu, heb gezegd wat ik ervan vind en dat wordt niet altijd even goed geïnterpreteerd; nadeel van inet/typen... ;-)

dit programma triggerd mij echt zo erg. word er echt heel naar en verdrietig van.
en voel me vooral helemaal mislukt.. van mij hoeft dit programma niet hoor.

Respect voor Suzanne en voor de ladies die hun eetstoornis in dit programma proberen te verslaan m.b.v. Leontien en verschillende instanties (allemaal overigens netjes aangegeven op de website)

Leontien is en was AL LANG binnen en had dit programma totaal niet nodig om wat geld voor een vakantie te sparen; lekker kort door de bocht weer.
Ik lees eerlijk gezegd voornamelijk jaloezie en frustraties en al dat heerlijke geklaag; come on Wake up ! Natuurlijk moet er enige spanning/sensatie inzitten voor de 'gewone' kijker; anders verdwijnt het van de buis. Ellenlange uitzendingen met gehuil over een ons meer of minder gaat niemand volgen, en helaas helaas, mager is nou eenmaal sensationeler voor de gemiddelde kijker dan een gezond lichaam.

Ik ben trots dat er meiden zijn die op de nationale televisie de eetstoornis te lijf gaan en in de meeste kwetsbare momenten worden gefilmd. Ze zullen allemaal nog een weg te gaan hebben, maar Leontien steunt ze nog wekelijks net als de betrokken hulpinstanties.

Hi,
Het was niet mijn bedoeling om vervelend over te komen, ik ben het alleen niet helemaal met je eens en ik probeer of je er ook iets positiefs uit kan halen. Het is te makkelijk om alleen negatief te zijn, dat ken ik van mezelf. het lijkt me alleen voor jezelf zo vervelend, omdat ik nl denk dat je er zelf niet beter van wordt en ook omdat ik denk dat het niet helemaal eerlijk is tov Leontien, want wat je over haar zegt komt op mij redelijk hard over.
Ik ben het met je eens dat typen lastig is, want het is altijd helemaal open voor interpretatie, dus dat maakt het voor mij ook lastig. Ik denk alleen dat het onszelf niet helpt om heel veroordelend te zijn (ik ken het nl want ik doe het zelf ook), ik ben me ervan bewust geworden dat als ik een oordeel uitspreek over een ander, dat ik op datzelfde moment ook een oordeel uitspreek over mezelf (dat ook vaak negatief is) en dat werkt juist heel versterkend op mijn ES. Het is ook niet mijn bedoeling om jou op een of andere manier te veroordelen. Ik probeer je alleen aan te sporen om een positief element uit het programma te halen, zodat er niet alleen negatieve dingen op dit bord staan. Ik denk namelijk dat dat niet helpvol is voor een ieder die het leest. Ik denk zo dat het belangrijk is dat we leren om aardig tegen onszelf te zijn en ook aardig tegen anderen (of ben ik nu te vaag en yoga-achtig???)
Ik hoop dat het snel beter met je gaat

dank, justme89
zit nu op de bank bijna te huilen, het lijkt me zo heerlijk om dat ook te hebben, elke week steun.Wat een gevecht om gehoord te worden! het is voor die hulpverleners die de zaken anders aanpakken (zoals HC en Leontien) ook af en toe heel hard vechten om gehoord te worden, om iets voor elkaar te krijgen. Al ben ik er dan niet mee geholpen, misschien een ander wel, en iedereen die hulp krijgt die ze nodig hebben is er maar weer 1.
x

Er moet mij toch iets van het hart!

Iets meer dan een jaar geleden heb ik mee gedaan aan It get's better van BNN en kwam Leontien mij een hart onder mijn riem steken. Na de uitzending is zij mij blijven coachen en dat zal ze ook nog een tijdje blijven doen!
Leontien verdient al deze gemene dingen niet die jullie over haar zeggen. Jullie kennen haar niet persoonlijk en weten ook niet hoe ze is als coach! Het enige wat jullie weten is van tv of internet en daar kun je geen reëel beeld van iemand van vormen.

Leontien heeft juist voor dit programma gekozen om samen te werken met professionele hulpverleners, omdat zijzelf die kennis en middelen niet in huis heeft. Zij helpt de meiden vanuit haar eigen (anorexia) ervaring. Het is dus absoluut niet zo, dat Leontien met alle eer loopt 'te strijken'.
Bovendien als daar al sprake van zou zijn dan zou het alleen weggelegd zijn voor de deelnemers zijn, want zij hebben het hardst van iedereen gewerkt!

Wat een ophef allemaal. Ik denk dat je je als Proudie ook moet bedenken dat je zelf niet echt open naar dit programma kan kijken en dat is ook logisch. Het raakt iets in jezelf waarschijnlijk omdat je zelf ook zoveel met anorexia hebt (gehad).
Maar probeer je dan voor te nemen het gewoon niet meer te kijken.
En bekijk het eens van een andere kant. Ik denk dat dit programma hartstikke goed is voor mensen die weinig tot niks van deze ziekte weten. En daarbij komt dat Leontien de meiden blijkbaar enorm goed heeft geholpen: zie de vooruitgang!
Ik vind het echt hartstikke goed wat Leontien doet in dit programma!

Wat dapper dat jongeren hun verhaal durven te doen en wat goed dat zij hulp aanvaren van Leontien! Ik wil de meiden veel succes wensen.
Dapper hoor!!!! Ik ga zeker kijken.

Ik vind het meevallen: Erg bemoedigend programma en herkenbaar tijdens eetstruggles van die meiden.

Ik ben blij dat zowel Leontien en HC zich inzetten voor de meiden.
Iedereen verdient hulp en een stap naar genezing.

Ik heb ook geen problemen met hen, maar wel voor de keuzes die het programma heeft gemaakt.
Waarom nu weer 6 meiden met anorexia. Er zijn toch ook jongens met een eetstoornis. En een eetstoornis is niet alleen maar een extreem laag gewicht.
Ik had gehoopt dat er ook aandacht zou zijn voor die groepen, aangezien de extreem ondergewicht meiden categorie slechts een klein deel is van de mensen die een eetstoornis hebben.
Ja, ik snap dat dit het meest 'zichtbare' is, maar het is jammer dat er weer een soort van stereotype wordt gekozen (niks negatiefs te opzichte van die meiden).

Door de manier waarop het op tv in beeld wordt gebracht wordt er best wel voorbij gegaan aan de strijd die geleverd wordt door de persoon en de omgeving. Je bent er niet met een oaar coachingssessies en maandje portugal.... Tuurlijk is dat een goeie stap en ik geloof zeker dat er achter de schermen meer gebeurt, alleen daarvan had meer in beeld gebracht moeten worden. Nu wordt er de indruk gewekt dat de anorexia hopla op te lossen is.

1 ding waar ik me wel echt aan stoorde is dat Sophie vragen over Lina dan aan Leontien ging stellen..... Hallo dan kan Lina toch ook zelf beantwoorden. Ik snap dat Leontien de ervaringsdeskundige is, maar come one. Lina kan prima zelf die vragen beantwoorden.

Props voor het idee van het programma.... De mensen die hard werken (de meiden, HC en Leontien). Qua programma inhoud ben ik er minder over te spreken.

Veel soorten docu's gezien mbt es, aflevering van Lina raakte me - misschien omdat ik er meer echt naar kan kijken ipv negatieve (eetgestoorde) eruit te halen en 'te gebruiken'.

Lina:
hoop voor jou dat het goed gaat met jou, met jullie - dat jullie beiden nog knokken: jij mbt eten en je man (! Wauw !) mbt zijn angsten.
Wel een ding wat ik extreem pijnlijk vond om te zien: de relatie met je zus. Ze kwam niet veel in beeld, ze heeft slechts bepaalde dingen op een bepaalde wijze gezegd - dus daar kan ik niets uit opmaken (laat staan hier communiceren), maar ik hoop dat jij in jezelf gaat/blijft geloven, in Lina als uniek mensje en niet in je zus - je zus is anders dan jij bent en jij bent anders dan je zus is. Je zus hoeft zich niet aan te passen om meer op jou te lijken en jij hoeft je niet aan te passen om meer op je zus te lijken. Je hoeft niet te zijn zoals zij is, je bent mooi zoals jij bent. Misschien sla ik de plank volledig mis, maar laat haar los en omarm jezelf (klinkt wat zweverig maar goed, het zei zo).

Xx

ik heb zelf ook anorexia gehad, het is niet voorbij maar nu is het nao omdat mijn gewicht weer redelijk normaal is. ik vind dat het programma erg triggert.. er worden gewichten genoemd. dat vind ik heel erg.. als je anorexia hebt of hebt gehad is dit echt heel erg schadelijk en gevaarlijk. verder vind ik het gewoon een stom programma. het laat niet goed zien wat de ziekte is en het lijkt of het eenvoudig is om de eetstoornis te overwinnen, ik voel me totaal niet serieus genomen door dit programma. ook vind ik dat leontien en sophie het slecht brengen.. leintien leontien kan dan ervaringsdeskundige zijn,maar dat betekend absoluut niet dat zij er alles over weet.

Heb heel veel respect voor je meisje en je mag echt trots op je zelf zijn ik heb ook zware tijdt gehad en weet van door gaan en vechten je komt er wel dat weet ik hoop jij ook groeten martin nijborg

Mijn complimenten voor dit programma. Hier mee laat je zo goed zien hoe moeilijk het is om met deze ziekte om te gaan. Maar je kunt het overwinnen. Voor iedereen die er mee te maken heeft. Hou vol en geef niet op. Je bent het waard om voor te vechten.

Vanavond heb ik dit programme "tot op het bot" met afschuw bekeken. Ik ben klinisch psychologe en psychotherapeute en vind dat er gewoon een karikatuur gemaakt werd van een immens complex iets. En gaat het hier om Leontien of om onze jonge meisjes die in een strijd gevangen zitten??Leontien en mama hebben "gewonnen" maar hoe zit het met Rafael ???
Hopelijk mag mijn kritische stem een reflectie bij jullie teweeg brengen en een meer en bredere professionele aanpak naar voren brengen.
Vr gr,
Joke Castermans
Klinisch psychologe, psychotherapeute
**

Tot op het bot van Leontien van Moorsel: wat een vreselijke misser om een dergelijk programma te maken en zo hoge kijkcijfers te krijgen.
Dit gaat niet over het overwinnen van de ernstige ziekte anorexia en boulimia maar is een programma over eten en dunne mensen en aandacht voor Leontien Jonge meisjes worden hiervoor ingezet en beschadigd. Met een dochter die al jarenlang een ernstige eetstoornis heeft is dit programma niet om aan te zien.

Joke, niet helemaal met je eens. Na 3 jaar 2 x per week therapie gehad te hebben bij een echte therapeut en 3 jaar bij een kliniek alleen maar slechter te worden, ben ik ook aan de slag gegaan met een ervaringsdeskundige. Binnen 2 maanden was de knop om. Niet genezen, maar meer stappen gezet in 2 maanden dan in die 3 jaar met professionals, omdat ik voor het eerst gehoord en begrepen werd. Anorexia is zo gecompliceerd, je kan niet zeggen tegen iemand dat 1 aanpak werkt, het is een kwestie van achterhalen wat voor jou werkt. Als coaching van Leontien werkt-happy days, weer iemand die zijn leven kan oppakken.
Ik snap niet wat je bedoel met Leontien en mamma hebben gewonnen maar hoe zit het met Rafael? Ik had de indruk dat zij het meeste gevochten heeft (diep respect voor haar-ze is echt fantastisch, en het snack bar verhaal is 100% realiteit, want ik kon mezelf zo in jou plaats zetten) Rafael gaat weer naar school, is een leven aan het opbouwen. Ik ben er van overtuigd dat ze nog wel hulp nodig zal hebben in de komende maanden/ jaren. Maar de eerste stappen zijn gemaakt! Ik denk niet dat het gaat om Leontien of om meisjes die in een strijd gevangen zitten. ik denk dat het gaat om mensen die aan een eetstoornis lijden een eerste stap op weg helpen naar beterschap, door ze te laten weten dat het kan, dat iemand voor 100% snapt hoe ze ze voelen. Ik heb het zelf heel moeilijk genomen om welke therapeut/ hulpverlener of psychiater serieus te nemen, omdat zij het uiteindelijk toch niet snappen en dat mijn anorexia ze altijd te slim af is. Bij een ervaringsdeskundige lukt dat niet, want die kijken er dwars door heen!

ik vind het programma ook niet slecht gemaakt, ik ben nog niet genezen zeker niet en mij helpt het wel. Ik heb ook veel professionele hulp gehad die me enkel dieper in de put heeft geholpen en ben er nu op een andere manier al meer vooruit gekomen. Ik denk dat dit heel persoonlijk is.
Net zoals op alle andere dingen in het leven zal ook iedereen hier een persoonlijke mening overhebben en daarom vind ik het ook verkeerd iets op te hemelen of helemaal af te breken, beslis voor jezelf of je ernaar kijkt of niet.

Mee eens, JOKE CASTERMANS. En net als PAAZEI stap ik uit dit gedoe op Proud. Ik ben het zat. Ik voel me niet gehoord, ben het moe om steeds opnieuw de anorexia stereotypes tegen te komen, en heb geen energie voor discussies.

Mijn mening blijft staan over 'tot op het bot', oppervlakkig, eenzijdig, en weinig échte problematiek. Leontien zelf kreeg haar eetstoornis ook om andere redenen dan ik kan herkennen voor mezelf. Fijn dat ze zich wil inzetten voor meisjes met een laag gewicht, en dat haar manier blijkbaar veel meisjes heeft geholpen. Dat is dan alleen maar mooi voor hen allemaal. Hoe minder mensen er lijden, hoe beter.

Ik ken echter vele (waaronder ikzelf) mensen met een ernstige eetstoornis (dat hoeft, nogmaals, niet graatmager te zijn) die veel wanhopiger in hun situatie staan, na een leven vol trauma's. Dat is niet te vergelijken met dit programma, wat wederom weer kijkcijfers wil halen door de graatmagere meisjes. En wat de onwetendheid bij het grote publiek met hun stereotypes en gedachten weer kan bevestigen, wat de weg voor de grotere en andere groepen eetstoornissen weer moeilijker maakt om serieus genomen te worden. Alsof je situatie alleen ernstig is wanneer je eruit ziet als een skelet? Wat is ernstig? Die definitie is vele malen ruimer dan een getal op een stomme weegschaal. Wanneer eens vrouwen in beeld in plaats van meisjes? Wanneer eens serieus nemen hoeveel meer mensen er (soms ernstiger) lijden dan deze groep die al zo vaak in beeld wordt gebracht?

Ach, weet je. Het voelt zinloos iets te zeggen. Ik ben altijd positief opbouwend geweest op deze site, maar dit gaat me te ver. Het heeft me diep geraakt en ik ga niet meer kijken naar dit sensatie programma. Succes voor jullie allemaal, en sterkte. Ik ga niet meer in op reacties van kritiek en discussiepunten. Ik heb genoeg erover gezegd wat me zo pijn deed, dus lees het maar terug.

PAAZEI, als je dit nog leest; ik zou wel eens contact met je willen. Want ik herken me in je punten. Ik weet alleen niet goed hoe dat te bewerkstelligen via deze site. Sterkte en een digitale omhelzing. Weet dat je niet alleen staat en vecht, al voelt dat vaak wel zo. Dapper van je om je te durven uiten hier, ondanks alle kritiek die je krijgt. Ik begrijp je punten wel.

Sterkte voor iedereen in zijn of haar proces En ik hoop voor een ieder die worstelt, dat je de hulp en het geluk vindt in je leven waar je naar verlangt.

Liefs, One Desire.

Helemaal eens met Paazei en One Desire! Jullie hebben prachtig verwoord hoe ik denk over dit programma!
Frustrerend hoe sommigen jullie reacties met hun ogen dicht lijken te lezen en het verkeerd interpreteren...

Ik ga niet meer kijken in ieder geval.

Liefs

Ik heb eens wat reacties op het programma gelezen, en het gene wat ik erover kwijt wil is, stuur eens een berichtje aan Leontien van Moorsel zelf, zoals ik zelf al gedaan heb. Ik vind het schaamteloos dat je probeert op deze manier jonge meisjes ervan te overtuigen, dat je in een jaar tijd, door het eten van een Pannenkoek !! en een trouwjurk aan te kunnen passen, van je AN af bent. Als ik dit 25 jaar geleden geweten had !! Ja inderdaad ja, want ik ben inmiddels 45 jaar, en ben helaas al zo,n 25 jaar aan het knokken, en die pannenkoek ? nou die heb ik wel op hoor, en zelfs die trouwjurk heb ik al aangehad. Nee ik denk dat Leontien beter zou moeten weten, en niet op deze comerciele manier proberen het op te lossen, en zelfs eerst maar eens haar eigen stukje eetstoornis moet zien op te lossen. Dus meiden....stuur haar zelf een berichtje !!

Ik ben blij verrast door het programma. Mijn angst was dat Leontien zelf met de meiden aan de slag zou gaan. Daar had ik nogal grote vraagtekens bij. Gelukkig laat ze dat aan de professionals over. Ze ondersteunt de meiden en probeert door middel van positieve doelen de meiden weer een toekomstperspectief te bieden.

Ik geloof dat er wellicht een scheef beeld ontstaat, omdat het merendeel van het programma inzoomt op de coaching van Leontien. Dat de meiden daarnaast allemaal nog professionele hulp hebben dat wordt minder in letterlijk in beeld gebracht, maar het speelt wel op de achtergrond mee. Het is dus echt niet zo wanneer de meiden na 3 maanden met Leontien friet of een pizza gaan eten dat uit de lucht komt vallen. Daar gaat een heel traject van therapie aan vooraf. Alleen dat traject wordt minder nadrukkelijk in beeld gebracht.

Ik heb ook totaal niet de illusie dat Leontien deze meiden spontaan geneest. Ik ben van mening dat het een wisselwerking tussen professionele hulp en ervaringsdeskundige coaching is wat er voor zorgt dat deze meiden deze stappen zetten. Daar waar de professionals nooit de strijd met het eten, calorieën etc. echt zullen begrijpen, kan Leontien dat wel. Dat kan op sommige momenten net de push zijn om toch die stap verder te kunnen zetten.

Ik vind het jammer dat er zo negatief wordt gesproken over dit programma. Ik heb zelf geen ES, helaas wel in mijn omgeving ervaring met een ES (anorexia die later ES NAO werd) Ik zie dus van dichtbij hoe moeilijk de strijd is die jullie leveren en hoe makkelijk wordt vergeten dat je met een gezond gewicht nog steeds die eetstoornis kunt hebben. Ik doe nu een opleiding om hulpverlener te worden en voor mij is dit programma een reminder. Mensen zonder ES vergeten soms dat het niet een kwestie van willen, maar van kunnen is. Ik vind het daarom mooi dat Leontien zo'n duidelijk onderscheid maakt tussen de eetstoornis stem en de persoon zelf. Als je zelf niet in die positie zit of hebt gezeten vergeet je soms dat iemand niet alleen zijn ziekte is, maar ook een persoon en daar wordt in de hulpverlening te weinig bij stil gestaan. Er wordt te makkelijk alleen naar de ziekte gekeken, maar in mijn ogen maak je de persoon daar alleen zieker van.

Dit inzicht had ik al, maar door dit programma ben ik mij daar weer bewust van geworden. Hopelijk ben ik daar niet de enige in, want hoe meer professionals dat bewustzijn weer even terugpakken in het behandelen van hun cliënten des te beter de zorg voor de cliënt kan worden.

Het noemen van gewichten kan triggerend werken, maar voor personen die geen ES kan het ook inzichtelijk werken. Op tv kan je immers moeilijker inschatten of iemand nu 50 of 60 kg weeg bijvoorbeeld. Daarbij blijft het een televisieprogramma dus in zekere mate gaat het om amusement en entertainment, hoe pijnlijk dat voor sommigen ook is. Maar ik heb ook al suggesties hierboven gelezen die ik erg aanmoedig. Voor de personen met ES NAO of een andere vorm van een ES. Niemand houdt jullie tegen om een omroep of documentairemaker een mail, brief etc. te schrijven met een voorstel om een programma te maken rondom ES NAO.
Ik als hulpverlener in de dop zou het in ieder geval erg interessant vinden om ook die kant van het spectrum voor een groter publiek bekend te zien.

Succes en Sterkte met jullie strijd!

Liefs

Ik vind het een super goed programma en vind het een heel realistisch beeld geven van Anorexia. Er worden 10 maanden in 1 uur gestopt dus logisch dat niet alles kan worden laten zien. De strijd die de meisjes voeren, het wel willen maar toch al die angsten, ZO herkenbaar. Ik heb veel respect voor de meiden die hebben meegedaan en ook Leontien lijkt me een topper en een hartstikke aardige vrouw met een heel goed hart. Veel dingen die ze zegt en doet, vind ik juist heel sterk en realistisch, in tegenstelling tot sommige andere reacties hier. Zelf zit ik gelukkig niet meer zo diep als die meisjes, maar wat ik wel weet is dat de aanpak die Leontien hanteerde ook de aanpak zou zijn die mij had geholpen.

Jammer dat er zoveel negatieve reacties zijn. Jammer dat jullie je door dit programma niet gezien voelen. Het doel van dit programma is niet zoveel mogelijk verschillende problematiek te laten zien, maar het programma gaat over Anorexia, logisch dus dat alleen meiden met Anorexia meedoen. Er bestaat ook het programma 'verslaafd', logisch toch dat daar ook geen mensen met bijvoorbeeld schizofrenie of een depressie aan meedoen? Dat programma gaat over verslavingen, dit programma gaat over Anorexia. Het beeld wat er van Anorexia wordt gegeven in dit programma vind ik nogmaals heel realistisch en herkenbaar.

Liefs

Hoi Renate, ik ben benieuwd wat de reactie van Leontien was op je berichtje.

Ik denk niet dat Leontien tijd heeft om te antwoorden op kritiek mailtjes van jan en alleman. Zij heeft naast haar werk vast ook nog een eigen leven. En wat moet ze dan met zo'n email, zich verdedigen? Aan de andere kant wel goed om iemand rechtstreeks feedback te geven ipv enkel over iemand te praten.

Ik vind het eigenlijk wel heel motiverend dat er nu voorbeelden zijn van mensen die WEL in 10 maanden van hun anorexia 'afkomen'.
Gisteren is ook heel duidelijk naar voren gekomen dat het meisje haar moeder niet wil delen met iemand. Ik denk dat het bij deze aanpak, (ervaringsdeskundige en proffesionals) veel sneller naar voren komt wat er allemaal speelt en er wordt best wel cold Turkey op geregeerd in die zin, dat moet je niet meer doen en dat wel (en is dat niet TE hard voor de betreffende persoon op dat moment, brengt het niet meer schade toe dan goeds) maar goed WHY NOT, omdat ze denk ik net de (haalbare) grens steeds aantikken van wat (net) kan.Ik hoop wel dat Leontien in blijft zien waar die grens ligt en volgens mij doet ze dat wel omdat ze meteen herkent waarom en hoe en wat, dus ook complimenten naar haar toe, hoewel ik haar denk ik, als ik in dezelfde situatie zou zitten (ook) wel eens zou kunnen... heb ik toch respect voor haar omdat zij nog steeds een voorbeeld is in hoe het kan en weet waar zij vandaan komt. En ook al was haar anorexia meer gericht op sportgebied of om welke reden je dan ook een eetstoornis hebt. Voor iedereen is de uitdaging, welk probleem je ook hebt, naast je eetstoornis, of hoe je probleem ook is, de kunst is om dat NIET meer te uiten in je eetstoornis en hoe groot of hoe klein je probleem dan is maakt in wezen niet uit en niemand kan daar over oordelen. Voor iedereen is zijn of haar probleem het grootst, anders was het geen probleem, anderen kunnen daar niet over oordelen. Dus of je een half jaar een eetstoornis hebt of 30 jaar, het heeft dan zo moeten zijn.
Ik zit wel met verbazing te kijken hoe iemand dit inderdaad in 10 maanden voor elkaar krijgt. Daarom echt TOP van de meiden die dit hebben laten zien in de eerste twee afleveringen. (Rafaël en Lina?) Het geeft mij heel veel moed om dit na tientallen jaren eetprobleem ook te doen. Ik hoop dat er ook programma's inderdaad komen met veel 'ingewikkelder' of problematiek achter de eetstoornis en waar ook de hoop gecreëerd wordt, dat je desondanks van je eetstoornis af kunt komen. Waarom niet gewoon een genezingsprotocol creëren wat voor iedere doelgroep de grootste kans op 'genezing' of de meest optimale situatie voor jou geeft? Ik zie de harde aanpak soms in de programma's, het komt dan zo koud over en de harde aanpak van Leontien en waar blijft inderdaad Rafaël dan, zoals ik hier ook eerder las; ook uit grote zorgen dan, valt ze daardoor uiteindelijk niet keihard terug, maar ik zie dat ze er doorheen komt op één of andere manier en de 'andere kant van het leven' meer waardeert weer, dan waar ze was en dat ze het hoe dan ook zelf gedaan heeft, dat ze dat op die manier beleeft, dus er is echt wel aandacht voor haar als individu en waar ga jij naar toe, het is alleen kort en bondig en krachtig opgezet, maar nogmaals, waarom niet?

TOP gedaan Rafaël. Hopelijk voel je je alleen maar sterker en voelt alles goed, ook nu nog omdat het zo snel is gegaan, de weg naar herstel: heb je alles kunnen verwerken wat nodig is, ben je blij en zeker van jezelf over dit alles waar je aan mee hebt gedaan voor het programma en natuurlijk voor jezelf! Echt mijn grote complimenten naar jou toe!

Ik volg met veel interesse het programma maar kan toch ook niet de weerstand onderdrukken die ik na elke uitzending voel...Binnen een jaar zijn de meiden zo goed als "genezen" van de anorexia...welja...Dat gaat er bij mij niet in,no way!
Of is het dan misschien een soort jaloezie die ik voel omdat ik nooit die behandeling heb gehad? Ik knok al bijna 40 jaar en nog is iedere dag een strijd, ondanks 2 langdurige opnames. En aan de buitenkant zie je het niet, ik zie er gezond uit, maar het eetgedrag is zo verstoord juist door verkeerde behandelingen. Ook vind ik dat Leontien wel erg veel credits krijgt en te vaak benadrukt dat zij weet hoe het voelt. Tuurlijk meid en je dóet het ook goed maar het was reëler geweest als ook de professionele kant wat meer was belicht. Vraag me af hoe het met de meiden over een jaartje is, in welke strijd ze dan nog zitten....

Volgens mij is dit de Blog op proud die het meeste aandacht heeft gehad in jaren hihi

@suzanne
Ik begrijp je weerstand en ik vind in 1 jaar genezen hoopvol en opbeurend maar ook heel snel waardoor je jezelf, althans ik, een beetje naar ga voelen... En inderdaad zou mooi zijn als er over een jaar een terugblik is, niet dat ik hoop dat het dan slecht gaat maar wel om aan te tonen dat er wellicht nog heel veel strijd is in de hoofden.

Ook ik heb het gezien.
Wel schrikbarend, maar o zo herkenbaar.
Wel tof wat Leotien allemaal doet.
:)

Ik heb er geen problemen mee dat het over Anorexia gaat, maar de manier waarop is weer helemaal verkeerd. Ze laten het zo oppervlakkig lijken.. aan die Rafaela vroeg Leontien zelfs van "dus het was eigenlijk een beetje een schreeuw om aandacht" sorry hoor, maar hoe kun je nou zo'n domme vraag stellen? Al was het voor een deel waar geweest, dan denkt de buitenwereld gelijk dat het alleen om aandacht gaat. Ze zei zelfs ook dat therapie soms niet nodig is, maar ze gewoon maar weer moeten gaan eten, of iets in die zin. Dat heeft misschien bij Leontien gewerkt, maar bij vele is het nog zo vele malen gecompliceerder.
Nee, ik vind niet dat dit programma ook maar iets bijdraagt aan het begrip voor anorexia of eetstoornissen over het algemeen.
Om nog maar niet te beginnen over het feit dat de meeste meiden met een eetstoornis hier niet eens naar kunnen kijken zonder vreselijk getriggerd te worden. Gewicht wordt zo vaak genoemd, wat ook totaal niet had gehoeven als het een programma was geweest met goede inhoud.
Leontien mag voortaan een voorbeeld nemen aan Jessica Villerius met vel over probleem als je het mij vraagt. Dat is de enige goede docu die ik ooit over anorexia heb gezien. Ik snap dat ze het goed bedoeld, maar voor iemand die een eetstoornis heeft gehad vind ik dat ze er bagger weinig van begrijpt en veel te weinig denkt aan meiden met andere eetstoornissen en wat voor invloed dit kan hebben op hun. Als jet het dan echt "als geen ander begrijpt" dan had je daar echt wel over na gedacht.

ik vind dat er gezegd moet worden bij de scenes waarin er patat o.i.d dergelijks gegeten word dat er een kans bestaat dat degene met de eetstoornis dit later compenseert. Dan haal t menhet beeld weg dat bij veel mensen bestaat: iemand die patat eet kan geen eetstoornis hebben.

Beiden afleveringen leken teveel op elkaar vond ik: doelen stellen, snackbar en dat was het. Het komt te makkelijk over.

Laat ook iemand zien zonder ondergewicht maar die wel iedere dag te lijden heeft onder een verstoord eetpatroon. Misschien in een van de volgende afleveringen?

@Julia. Vergeet niet dat Leontien (ze heeft een hart van goud) en dit bedoel ik niet vervelend ofzo...maar heel weinig opleiding en kennis heeft (en ook niet zo slim is dat ze zichzelf heeft kunnen scholen). Dat stukje kritisch denken mist ze dan ook echt. Met een schreeuw om aandacht bedoelt ze waarschijnlijk; jij rafaele,wil als mens/kind gezien en gehoord worden door je moeder en je vindt dat moeilijk om dat misschien uit te drukken op een gezondere manier. Maar goed, Leontien is nou eenmaal Leontien en geen academisch geschoold psycholoog. En wat betreft het achterliggende verhaal, heel soms is dat misschien niet echt. En ja, dan kun je heel diep graven en ondertussen gaat het proces van aftakeling gewoon door. Dus in bepaalde gevallen is het misschien zaak om doodsimpel gewoon te eten.

Wat een lieve broer heeft die Rowan... het moet wel heel moeilijk voor hem zijn om zijn zusje zo te zien...

Als Rowan in 3 maanden maar 2 kilo is aangekomen, had ze dan geen time-out / time-in moeten krijgen van de kliniek? Of is dat ook gebeurd?

Ik snap dat gehaat niet want vroeger was er niet eens zoveel mogelijkheid tot het bieden van informatie en handvaten voor steunnetwerken van diegenen die lijden onder de meest dodelijke psychiatrische ziekte.

Het viel mij ook op wat een warme en steunende familie Rowan heeft, en het is haar gegunt! Ik vind het een goede documentaire.

Wat ik niet snap is dat er zo weinig mensen zijn die begrijpen waarom wij graag willen dat er ook aandacht komt voor BN en Nao. Is dat echt zo moeilijk te begrijpen? Waarom vinden jullie deze docu goed of slecht? Omdat er schokkende dingen in beeld worden gebracht over de eetstoornis. Omdat mensen het iets beter begrijpen als ze het hebben gezien. Omdat mensen worden gecoacht en geholpen. Dat is wat ik in elk geval in de reacties heb gelezen.

Nou SORRY dan, dat wij dat ook willen. Dat de gemiddelde persoon het iets beter begrijpt als je het verteld. Dat het misschien iemand opvalt dat het niet goed met je gaat zonder dat je hoeft te laten zien dat je overgeeft, extreem beweegt en dat aan iedereen verteld, laxeer middelen neemt waar mensen bij zijn of stopt met eten en te dun word. SORRY dat het fijn zo zou als de ziektes erkent worden voor wat ze zijn door meer dan alleen * je ouders, sommige vrienden en je hulpverlener*. En vooral SORRY dat het in elk geval voor mij erg triggerend werkt. Want als je DUN bent, dan is er iets mis met je. Met gezond gewicht of overgewicht kan je toch geen eetstoornis hebben? DAN KAN JE NIET ZIEK ZIJN! Er zijn mensen die beter weten, ik nu gelukkig ook, maar dat de aandacht alleen maar naar Anorexia gaat is voor mij in elk geval pijnlijk. Nog steeds. Blij dat er aandacht voor is, want het is een vreselijke stoornis waar iedereen van zou moeten genezen en bij geholpen dient worden. Maar is er echt geen plaats voor de andere twee eetstoornissen die net zo vreselijk zijn?

Hierbij mijn betoog. Ik merk dat ik echt heel opgefokt wordt van de kortzichtigheid van sommige mensen hier.

ROOS, ik ben het heel erg met je eens.

Ik heb het gister voor het eerst gekeken, omdat mama dat graag wou. Ik worstel zelf heel erg met een eetstoornis die mij mezelf niet meer maakt.
Ik begreep namelijk PRECIES hoe Rowan zich voelde en ik voelde met d'r mee hoe lastig eten is terwijl je een competitie met jezelf bent aangegaan en dan alles weggooit waar je eigenlijk zo hard voor hebt gewerkt.. In rowans geval had ze hulp nodig en zag ze dat zelf ook. Mama begreep de ouders juist weer heel erg.
Het is op t eerste gezicht vervelend om t te zien en je blijft maar zeggen; dat ben ik niet, zo word ik ook nooit. Maar ondertussen spreek ik niet meer met m'n vriendinnen af, is het uit tussen mij en m'n vriend en doe ik de mensen pijn die t dichtst bij me staan. Je raakt er iets meer van bewust waar je mee bezig bent, ookal is het niet leuk..

Ik had nog een vraag over kleine eetbuien? Als ik loops van Kelloggs eet, kan ik daar bijna niet mee stoppen maar de drang erna is zo sterk dat ik er automatisch naar toe loop. Kunnen jullie daar misschien iets over uitleggen? Erg frustrerend :(

Ik vind het écht super dit. Maar op het moment dat hun aangekomen zijn, hebben ze nog steeds Anorexia. ik denk doordat er alleen maar meiden zijn met extreem ondergewicht, mensen zullen denken dat het weer super gaat als ze aangekomen zijn.
Ik hoor het m'n omgeving zo zeggen... ''Kijk, wat een verschil.'' ''wat een vooruitgang''
en DAAR gaat het 'fout', de anorexia is niet weg met aankomen. De diagnose zal dan net zo goed eigenlijk NAO worden, op dat moment denk ik dat die meiden heel goed snappen waarom er zo gereageerd word op dit programma door mensen met een gezonder gewicht.
Zelf snap ik dat iig heel goed, ik hoor ook best vaak meiden zeggen dat ze zich beter voelden toen het gezien werd, omdat er nu word gedacht dat alles over/beter is.

Nogmaals, super dit! mijn ouders, zus en broer hebben hier heel veel aan.

Ik vind de afleveringen wel een beetje op elkaar lijken. Er wordt een doel opgesteld en daar wordt naartoe gewerkt, dat is ook helemaal prima, een doel hebben werkt immers meestal heel goed.
Vond het goed om in de 3de aflevering te zien dat Rowan na 10 maanden wel een stuk vooruit is gegaan, maar dat ze er nog lang niet is. Maar ze straalde wel uit van dit is mijn leven en dit wil ik weer kunnen of daar wil ik naar toe werken. Ik vond in de 3de aflevering duidelijker naar voren komen hoe een strijd (geestelijk vooral) het continu is, meer dan in de eerste 2 afleveringen.

Ik vond de voorbeelden met meiden met eetproblemen in het programma van Jessica Villerius destijds veel breder. Daarin kwam veel meer het psychologische aspect van de stoornis aan de orde als ook in de documentaire Mij niet gezien.
Maar er zijn heus wel programma's met allerlei eetstoornissen op tv geweest.
Een programma XXL? waarin zelfs een therapeute zei dat mensen met BED net zo goed de andere kant hadden op kunnen gaan, en dus anorexia zouden kunnen hebben. Dat vond ik fijn om te horen, daarmee begreep ze voor mij volkomen het probleem. Ik ging nl. van anorexia naar BED of boulimia met overmatig sporten.
Zij gaf er mee aan dat eetproblemen of eetstoornissen zich in allerlei 'gradaties' kunnen voordoen.

De aflevering van volgende week heb ik al bekeken, waar het over Carmen gaat. Hier herken ik mij zó erg in, alles is bijna hetzelfde..

Mooi programma!

Ik heb ook de volgende aflevering al bekeken. Ik vond het heel erg mooi dat ze lieten zien dat ook als je fysiek weer gezond bent, het mentaal nog steeds een enorme puinhoop kan zijn. Ik herkende me in bijna elk woord dat ze zei en het raakte me enorm. Ik vind het een heel erg mooi programma! (En ze richten zich dus niet alleen maar op anorexia en dun dun dun dun dun zijn.)

@Roos, Amber en N. bekijk aflevering 4 eens. Het gaat dan wel niet over BN of BED, maar zeker wel over onzichtbare eetstoornissen, eetstoornis met gezond gewicht.

Persoonlijk vind ik het programma erg motiverend. Het motiveert mij in elk geval om de strijd weer aan te gaan en te blíjven vechten. Vooral als ik zie wat een strijd die meiden soms moeten leveren, dan denk 'oh, zo erg is het bij mij nog niet eens geweest, dan mag ik ook wel eens wat grotere/engere stappen nemen'. Dus het triggert mij niet in negatieve zin. Ook als ik bij mezelf merk dat ik ze stuk voor stuk mooier vindt met gezond gewicht en dat ik denk 'kom op meid, waarom zou je nu weer af gaan vallen, doe niet zo eigenwijs'. En dan ineens besef: Jillie, je deed/doet zelf hetzelfde. Voor mij is het programma dus helpend.
Ik ben bovendien erg blij dat er ook aandacht is voor eetstoornissen die niet zichtbaar zijn (bij mij ziet de buitenwereld het ook niet meer, maar ik moet toch nog x kilo's voor ik weer op echt gezond gewicht zit).
Ook het feit dat duidelijk is dat de eetstoornis niet in 1 jaar te overwinnen is, vind ik positief. De serie schept een realistisch beeld!
Het enige dat ik mis is een beetje meer diepgang, wat gaat er precies schuil achter de eetstoornis. Dat komt niet altijd helemaal uit de verf.

Waar (/hoe?) kan je de uitzendingen al vooruit bekijken?

Ik vind persoonlijk dat ze teveel vragen van die meiden. Ze verwachten meteen dat er 100% motivatie is. Als het aankomen niet snel genoeg gaat, krijgen ze op hun kop, na 3 maanden gaan ze pizza eten, allemaal van dat soort dingen. Ik kan het ook mis hebben hoor, dat het bij mij misschien gewoon heel erg langzaam gaat.. Maar ik ben inmiddels 7 maanden verder en durf nog steeds geen pizza te eten..

Ik vind dat er door Leontien een ontzettend verkeerd beeld van anorexia word geschetst. Natuurlijk is het bij iedereen anders, maar dat anorexiapatienten een ''stem'' in hun hoofd hebben is natuurlijk grote bullshit. Het is geen stem, het zijn gewoon je eigen gedachtes. En dat is juist het dubbele van die hele ziekte, je wilt beter worden maar die klote gedachtes in je hoofd verdwijnen niet. Ik heb de laatste 3 programma's ook gezien, en ik vind het veels te triggerend en er worden gewichten genoemd. Het maakt mij ook gewoon boos allemaal, vooral bij de aflevering van die Rowan.. ze moet blij zijn dat ze familie heeft die haar steunt, ze moet er gewoon voor gaan! Ik heb zelf jaren geleden aan ernstige anorexia en mijn vader is overleden + mijn moeder is zware alcohollist en ik werd door haar mishandeld, dus aan haar had ik ook niks. Ik had aan niemand steun, ik heb het allemaal alleen moeten doorstaan. Mijn moeder vond me op een gegeven moment in me bed en ik werd niet meer wakker, dat maakte wel haar ogen opeens open. Ik heb 3 weken in coma gelegen, ben daarna 1,5 jaar opgenomen geweest in rintveld. Ik zit nu al een paar jaar op een gezond gewicht en ik ben helemaal genezen van mijn anorexia. Maar dit soort programma's maakt mij gewoon ontzettend pissig idk, misschien moet ik er ook gewoon niet meer naar kijken. Bah.

Dat vooruitkijken kan gewoon door naar de tohb homepage te gaan, dan staat er bij mij 'exclusief : aflevering 4 ' (in dit geval dan :p)

@x:
Dat pizza eten: dat durf je na tijden nog steeds niet, daar ben je nooit klaar voor.... dat moet je ook gewoon doen en dan wordt het steeds makkelijker door het vaker te doen (exposure therapie). Ik denk niet dat je daar kan spreken van een onjuist moment: hoe eerder hoe beter lijkt me. Intense angsten? Ja. misschien, maar later zijn die evengoed sterk omdat het dan weer nog langer geleden is. Verder: ben ik het met je eens: alles moet wel snel en wel dat op de kop krijgen: maar toch denk ik wel dat dat werkt: want met 'ach meisje, je bent ook nog niet zo lang bezig' komt niemand verder ;).

@Marloes:
Het beeld is niet juist inderdaad, veel te veel gericht op vertekend lichaamsbeeld etc. etc. Toch moet ik toegeven dat aflevering 4 wel eindelijk iemand in deelse recovery naar voren komt die nog steeds goed ziek is in haar hoofd, alleen zie je het niet. Dat is iig iets. Verder: tsja: stereotype ben ik wel volslagen met je eens. Zonde, hartstikke zonde.
Die gewichten die hun streef zijn zijn ook veel te laag -_-.

@Lusi: Ja precies! Die streefgewichten zijn ook veels te laag! Daar mag gerust nog 7/8 kilo bovenop komen.

Klopt het dat het vanavond niet om 20:30 uur begint maar om pas om 21:40 uur?

Ik vind het wel een mooi programma, maar ik heb alleen nog maar de eerste twee afleveringen gezien. Het enige dat me wel stoort is het beginstukje, waarin Leontien zegt dat zij destijds wel normale hoeveelheden at en vervolgens nog in dezelfde zin zegt dat ze 2 rijstwafels of zo als ontbijt at. Ik weet niet waar zij heeft geleerd wat normale hoeveelheden zijn, maar dit is niet wat de richtlijnen voor goede voeding aanbevelen. Met zo'n uitspraak kun je, zeker bij de doelgroep van dit programma, een totaal verkeerd beeld schetsen van was goed en gezond eten is.

Ik vind het heel knap van de meiden dat ze echt beter willen worden, ik vind het alleen wel lastig om hierna te kijken omdat ze best dun zijn en ik soms het moment heb van, zo dun ik wil ook zijn.

Is er vanavond geen chat???

Mooi dat er vanavond wordt laten zien dat een eetstoornis niet altijd zichtbaar is!!

Ondanks dat ze heel slank was, had ze geen 'anorexia lichaam'.
Fijn dat daar aandacht aan besteed wordt, want lang niet alle eetstoornissen zijn zichtbaar..

Carmen, wat een mooie meid ben jij.
Keep on going.

bewondering voor de dappere meiden! en ook voor de gezinnen die hiermee te maken krijgen. Emotie.
Maar: Het zijn natuurlijk slechts fragmenten wat je ziet, maar ik vraag mij af of tohb ook de ouders begeleid. Ik ben geen deskundige, maar iets viel me direct op. In één van de uitzendingen vond ik dat de moeder, hoe ze ook haar best doet, een cursus positief opvoeden of zoiets mag volgen. Toen Leontien in een gesprek met moeder en dochter aan de moeder vroeg hoe het ging, reageerde ze negatief kritisch en dochter liep weg. Niet nodig. Ze had kunnen zeggen: ik ben zo trots op mijn dochter, ze doet vreselijk haar best! Ik vind het wel jammer, voor haar (!), dat het nog niet helemaal lukt.

Ik vond het gisteren een geweldige uitzending met Carmen. Wat me vooral trof was haar zelfbeeld. Iets waar ik ook mee worstel - het was heel herkenbaar! En wat is Carmen toch een prachtige meid! Fijn dat ze wordt betrokken bij het Leontien huis.

Doet bij jullie de uitzending vooruit kijken het wel? Bij mij geeft ie error aan

@marloes, met je verhaal lijkt het erop alsof jij aandacht wilt. Ik ben het met je eens dat het niet prettig is als er gewichten worden genoemd tijdens de uitzendingen. Maar vind je het wel nodig om op deze blog te vertellen dat je onder andere 3 wkn in coma hebt gelegen. Dit kan voor andere mensen ook triggeren. Voor mij gelukkig niet maar waar ligt de grens?

Ik vind de titel Tot op Het Bot trouwens kwetsend.
Een programma over Alzheimer noem je ook niet: Geheugen als een Zeef.
Of over Reuma: Zo stijf als een Plank.

Mjah kan aan mij liggen.

Ik vind het een goed programma omdat je zo ook kunt zien hoe het voor anderen is in je omgeving.
Ik heb 2 jaar anorexia gehad en ben er nog steeds niet helemaal vanaf maar nu ik zo zie hoe erg het is voor de ouders van die meisjes, het lijkt me gewoon vreselijk om je dochter te zien wegglippen en je niks kunt doen.
In het begin vond ik het ook best wel triggerend door al die gewichten die worden genoemd en al die meisjes zijn dunner dan ik nu ben.
Maar nu vind ik het vooral een heel mooi programma die goed laat zien hoe het is om in een wereld te leven met anorexia.
Ik denk dat veel mensen die eerst allemaal voordelen hadden, als die nu naar dit programma zouden kijken, echt iedereen gaat er anders over denken.
Xx Naomi

Ik vind het ook jammer dat de meeste eetstoornisprogramma's over BED of AN gaan en nu weer anorexia, maar ik vind wel dat Leontien die meiden goed coacht en dat is ook haar werk! Ze zegt zelf ook dat ze alleen als coach wil fungeren, niet de achterliggende problematiek wil aanpakken, gewoon een extra stok achter de deur. Hoe ze Rafaella pusht om het op te eten, Lina streng toespreekt op het gebruik van light-bakproducten, etc etc is echt goed. Ik begrijp goed dat ze zoiets niet van familieleden willen aannemen, omdat die het "toch niet begrijpen".
Ieder zo zijn mening over dit soort programma's, maar degenen die het hardst schreeuwen hebben mijns inziens nog het meeste moeite met hun eigen eetstoornis en ik vind het vervelend voor jullie dat jullie nog niet de juiste hulp hebben gekregen, maar misgun het een ander niet.

Haha Anneke, daar moest ik even hardop om lachen. En ik vind dat je een goed punt hebt.

Ik vind het een goed programma, motiverend ook. Mooi om te zien hoe deze meisjes weer meer leven in hun gezicht krijgen, en ook daadwerkelijk meer gaan leven. Ik heb de uitzending van Nancy al gezien, en kreeg letterlijk kippenvel. Wat een leuk meisje is dat en wat een doorzettingsvermogen.

Ik heb het gisteren voor het eerst gezien en vond e aflevering met Nancy, heel fascinerend. Nancy zag je groeien. Ik heb zelf anorexia gehad van mijn 16 tot mijn 29, ik ben nu 42. Ik ben volledig genezen. Ik heb vijf jaar (na mijn 29e) moeten wachten op een kindje mede door dat er van binnen niet alles werkte...vanwege anorexia...
Ik ben door de anorexia geworden wie ik ben, ik heb een tijdje in Australië gewoond,
Ik moet mijn zoontje van acht sturen en begeleiden in zijn Adhd. Dit is soms ook erg pittig maar mede door mijn verleden, weet ik dat ik hem goed aan voel en dat wij op de goede weg zijn met hem. Positiviteit is een heel belangrijk redmiddel in de strijd tegen anorexia, het loslaten is moeilijk. Maar je krijgt er zoveel voor terug...levensvreugde. Die je al die tijd heb moeten missen.

Ik vind het fijn om te zien dat je die meiden vooruit ziet gaan maar wat ik zo gek vind dat het dan is van, leontien regelt een intake voor haar... Waar zijn die wachtlijsten dan ineens gebleven? Dat vraag ik me echt heel erg af. En ik stoor me er heel erg aan dat wanneer ze patat, pizza, Mac of wat dan ook eten, het helemaal goed gaat met het eten, en tuurlijk is het ook goed, maar vooral een gevarieerd eetpatroon is goed. Ze zetten het zo in het middel punt

@?de aflevering vooruitkijken via tohb.bnn.nl doet t bij mij ook niet, ik heb vlc player, ik weet niet of het daaraan ligt. de eerste 4 afleveringen vooruitkijken op de website deden het wel gelijk, maar vorige week bij nancy duurde het een halve week voordat ie t deed en die van julia doet het nu ook nog niet. Hij geeft een foutmelding aan. nog meer mensen dezelfde problemen? Of zou t aan de website zelf liggen, ik vind het heel irritant.

Na de hele discussie hierboven gelezen te hebben vraag ik me toch het een en ander af.

Waar komt bij iedereen die enorme drang vandaan om te laten zien hoe ernstig NAO, BED of Boulimia is? Het lijkt mij het belangrijkste dat je jezelf serieus neemt en niet hoe ánderen naar je kijken. Hierboven merk ik bijna een soort jaloezie tegenover de meiden uit de serie met zwaar ondergewicht en ik vind dat persoonlijk ontzettend ongepast.

Als het je raakt, je het niet oké vindt of er problemen mee hebt: kijk het niet. Het heeft geen zin om op je rug te gaan liggen spartelen en te verkondigen hoe gemeen de boze buitenwereld is.

Neem jezelf serieus, vecht voor herstel en laat de mening van de gemiddelde Nederlander lekker voor wat 't is. Lijkt me totaal irrelevant.

vind het echt jammer dat ze bij tv programma's over anorexia altijd voor de meiden met extreem ondergewicht gaan, de schokkende gevallen die in het ziekenhuis zijn beland. Het geeft echt zo'n verkeerd beeld! Als ik nu nog in mijn eetstoornis had gezeten had ik echt 100% het gevoel gehad dat ik me aanstelde.

Ligt het aan mij of zijn die streefgewichten maar aan de lage kant? ik ben even groot moet echt X kg meer aankomen alsvorens therapeut content is.;

Ik sluit me helemaal aan bij je Anneke. Ik vind de naam ook ongepast.

@Valerie, ik snap wel een beetje wat je bedoelt, maar ik sluit me ook aan bij de meiden die dat zeggen. Ik vind namelijk dat het beeld dat geschetst word door de media over anorexia vertekent is. De enige goede documentaires vind ik vel over probleem en mij niet gezien. Zelf heb ik met de eetstoornis nao gekampt. Ik had alle punten van anorexia, maar had te weinig ondergewicht. Toen ik nog op het punt zat dat ik het zelf niet zag en mijn omgeving het dus voor mij zou moet 'overnemen', zagen zij het ook niet. En waarom? Omdat ik niet heel erg dun was. Want dat was het beeld dat zij hadden bij het hebben van een eetstoornis. Toen ik op het punt was aanbeland dat ik zelf toch wel hulp wou (maar nog wel heel erg die tweestrijd had) kreeg ik daar in mijn omgeving niet heel veel steun bij. En ik geef hier de media 'de schuld' van omdat zij een bepaald beeld neerzetten. Als je een es hebt ben je namelijk super dun en dat was ik niet. Toen ik in een later stadium van mijn eetstoornis zat en ook echt hulp wilde, omdat ik het allemaal zo zat was, ben ik zelf gaan rond bellen naar een plek waar ik behandeld kon worden in Zuid-Holland. Ik belde naar het AMC voor meer info. Ze bleken daar alleen maar mensen met ondergewicht te behandelen. Ze hadden ook een dikke vriendenclub voor mensen met overgewicht. De beste man ging er dus gelijk van dat ik dan dik moest zijn omdat ik geen ondergewicht had. Dit soort momenten heb ik echt lastig gevonden. Het is al erg moeilijk om jezelf serieus te nemen en als anderen dat niet doen wordt het nog lastiger. De mening van de gemiddelde Nederlander deed er voor mij dus wel toe. Die mening was namelijk ook die van mijn gezin en anderen om mij heen. Ik zag het ook bij een vriendin die was opgenomen in een kliniek voor haar eetstoornis. Op school kreeg ik reacties als: Huh, maar ze heeft toch geen anorexia.
Media is een heel belangrijk middel om een bepaald beeld neer te zetten. En dat zou ik zo graag willen terug zien bij eetstoornissen. En dan maakt het me niet eens zo heel veel uit welke dat dan is. Zo lang het beeld maar realistisch. En ze de 'kern' raken van het probleem. Dus niet alleen maar meiden voor de spiegel zetten, vragen waar ze zichzelf te dik vinden. Gewichten noemen en superdunne halfnaakte meiden laten zien.

nou ik vindt het walgelijk van die leontien,ze moet maar eens meisjes laten zien
een gewicht van 26 a 27 kilo hebben mijn eigen kleindochter is sinds overleden
van morgen hoorde je haar ook nog,je moet een schop onder je hol hebben
nou .die moet je haar geven.met die lekkere stem van haar met haar hallllllooooo
kotst misselijk

Roses

Ik snap natuurlijk wat je bedoelt, maar ik heb zelf ook eetstoornis NAO. Ik snap de frustratie, maar uiteindelijk schiet je er niks mee op. Alles op TV/in de media is vrij vertekend, omdat het nou eenmaal 'betere kijkcijfers' trekt. Dat is zo. Natuurlijk zou wat meer begrip fijn zijn, maar ik frustreer me nu vooral over de jaloezie tegenover meiden met zwaar ondergewicht.

Wat hebben deze meiden meegemaakt dat ze zo hard zijn geworden voor zichzelf?
De omstandigheden kunnen zeer verschillend zijn, maar hoe is er mee omgegaan?
Ik zie een waargebeurde scène voor me met een moeder en haar dochter:
dochter: "ik heb iets beleefd"
moeder: "dat bestaat niet"
Wat zegt die moeder eigenlijk? Wat betekenen haar woorden echt?
Welke boodschap over zichzelf is er bij deze dochter door de strot gedrukt?
'JIJ LEEFT NIET EN JIJ BESTAAT NIET!' Dat is toch onverteerbaar?
Maar voor de lieve vrede geeft de dochter haar moeder gelijk. Onbewust.
Herkenbaar?
Nu nemen deze lieve dappere meiden onder leiding van Leontien de verantwoording voor de rest van het gezin door weer te slikken omdat ze anders stikken.
Ik betwijfel of dit een echte oplossing biedt. De ouders zijn veel te afhankelijk.
Ze vragen om bevestiging van hun kind, die ze zelf niet hebben kunnen geven.
Het is de omgekeerde wereld.
In welk gezin is Leontien haar eetstoornis de baas geworden?

Ik vond deze aflevering heel mooi en de emoties op het laatst bij het rennen van de halve marathon, ik houd van sport, ik wil dat ook weer.
Top gedaan van Leontien, ook al ben of was ik het niet met alles eens, ze heeft toch een goed beeld geschetst van wat een eetprobleem is of met je kan doen en hoe moeilijk het is om een begin te maken met een ommekeer maar dat het dus mogelijk is.
Ze heeft heel mooie afleveringen gemaakt en deed aan alle (sociale) dingen mee of wat de doelen ook waren van de meiden en daarmee:hoe je het ook went of keert: ze heeft de meisjes/meiden geholpen!
Trots op haar en op Julia van het laatste programma en op iedereen die meedeed aan het programma: succes met doorgaan 'en route'!

Weet nog steeds niet wat ik ervan moet denken... Ook van Leontien niet. Ken haar niet persoonlijk, maar ik herken ook wat Scared zei; ze trekt enorm naar de magerste meiden. "Raphaela heeft mijn hart gestolen," zegt ze. Typisch dat zij ook de magerste is en degene van wie ze het meest schrok. Niets tegen Raphaela, maar vind het wel typerend. Daarbij was ook een irritatiepunt dat ze op 1e proud2bme-dag was en ze Sonja Silva helemaal overschaduwde. Bijna een belichaming van hoe anorexia de andere eetstoornis overschaduwd... Sonja kondigde haar geloof ik aan en ze trad op de voorgrond alsof Sonja niets was en de hele show om haar en haar eetstoornis verleden draaide. Ze onderbrak Sonja en gaf haar ook geen ruimte meer om nog wat te zeggen. Daar heb ik me die dag wel aan geïrriteerd. Kan Sonja niet zo'n programma over boulimia, eetstoornis NAO en andere eetstoornissen presenteren? Zij heeft me die dag veel meer geraakt en geïnspireerd dan Leontien eerlijk gezegd... Ze zal vast wel wat mensen goed helpen; ze maakt wel de indruk betrokken te zijn, maar wel met bepaalde meiden idd... de "ergsten".

laat deze meisjes eens kennismaken met zo een magere maratonloopster,
en laat haar eten wat deze dames eten,daar zal ze verwonderd van opkijken
Ze zal het niet geloven.

albert

@ Roses;
DANK JE WEL voor wat je schrijft en hebt gedeeld.

@ Valerie;
Lees de reactie van Roses nogmaals. Je begrijpt niet hoe moeilijk het voor veel mensen is dat ze minstens net zo erg lijden als meiden met ernstig ondergewicht, maar niet serieus genomen worden omdat ze bijvoorbeeld een normaal gewicht hebben. Natuurlijk doet het er toe of de omgeving hen serieus neemt of niet! Het gaat zelfs nog veel verder, namelijk dat deze mensen heel vaak geen hulp kunnen vinden en rustig te horen krijgen 'je bent niet dun genoeg om in behandeling te komen'. De frustratie is dus ontzettend logisch, dat er te weinig erkenning, begrip en hulp is voor deze groep. Het stereotype beeld dat de TV helaas te vaak onderstreept draagt zeker niet ten positieve bij aan dit probleem. Daar ging het volgens mij om bij de reacties waar jij je aan frustreerde. Niet iedereen kan iets wat zo dichtbij komt en wat als zo'n miskenning voelt gemakkelijk loslaten. Leren omgaan met dingen die een gevoelige snaar raken kost tijd. Iedereen gaat daar op zijn eigen manier mee om.

De gewichten die zij krijgen zijn een MINIMAAL gezond gewicht. Wat een écht gezond gewicht is hangt af van iemands lichaamsbouw enz. Bovendien heb je met een minimaal gezond bmi helemaal geen buffer (voor als je bijv. ziek wordt). Ikzelf kreeg bijvoorbeeld een streefgewicht dat ruim in het midden van mijn gezonde gewicht lag, zelfs iets aan de hoge kant, omdat ik altijd veel gesport heb (en dat nog steeds veel doe). Als ik voor mijn lengte een minimaal gezond gewicht zou hebben, zou ik nauwelijks vet op mijn lichaam hebben en zouden mijn spieren af gaan breken. Tijdens mijn eetstoornis had ik dan ook nauwelijks ondergewicht, maar zag ik er wel uit alsof dat het geval was. Vandaar dat mijn streefgewicht (veel) hoger was. Ik hoop dat ik je zo een beetje "gerustgesteld" heb!

Ik vind het een mooi programma.. Ik snap niet waarom iedereen er een punt van maakt omdat ze kinderen toch geholpen worden? dat is toch het mooiste wat er is..

Worden er nog meer uitzendingen gemaakt? Of is dit echt 't einde.

liefs