Het is alweer een hele tijd terug dat ik mijn laatste blog schreef. De afgelopen tijd had ik niet echt de motivatie om te schrijven. Ook vond ik het lastig om met anderen te delen door blogs te schrijven. Even een periode waarin vooral mijn hoofd aanwezig was en ik hiernaar leefde, in plaats van te leven naar en op basis van gevoel. Even een periode dat ik het wat lastiger en zwaarder had met therapie. Juist omdat ik daar leer om naar mijn waarden en gevoel te leven, in het hier en nu te zijn. Niet te leven naar doelen, maar te leven naar mijn waarden en wat ik belangrijk vind. Voor degene die hier meer over willen weten, mijn therapeut maakt gebruik van ACT. Ik vind dit zelf een hele fijne, voor mij ook hele lastige, vorm van therapie en leven. Op Youtube kun je vele flimpjes vinden die een beeld geven van ACT.

Een periode dus waarin het even wat minder ging, ik de muren naar mijn “ik” en mijn gevoel omhoog trok. Even niet leefde zoals ik graag wil, zoals ik leer vanuit de ACT. Toch denk ik dat ik dat nu misschien wel even nodig had. Een soort van pauze en rust. Even alles doen zoals mijn regels mij vertellen en daarmee duidelijkheid en structuur creëren (al is het uiteindelijk een schijncontrole en structuur). De regels en de eetstoornis gebruiken als houvast. Waarom? Ik denk omdat er momenteel zoveel verandert.

De vakantieperiode vind ik maar niets. Eerst afsluiting van het schooljaar en dan begint de vakantie. In de vakantie beginnen met vakantiewerk. Dan ben ik daaraan gewend en dan moet ik op het werk weer afscheid nemen en stoppen en gaat mijn studie en stage zo weer beginnen. Allemaal dingen die veranderen. Dat geeft onrust. Ik vind het dan ook moeilijk om echt mijn plekje te vinden op het werk, omdat ik weet dat ik ook weer snel weg moet. En weken voor studie en stage begint, hier alweer over piekeren. Allemaal onrust door verandering.

Veranderingen die mijn structuur en houvast omgooien. Het liefst zou ik hebben dat alles steeds hetzelfde is. Niet per se iedere dag, maar wel een soort van structuur en houvast. Dat je hetzelfde werk houdt, niet steeds hoeft te wennen aan een nieuwe plek en nieuwe mensen. Dat vooral. Want een weekstructuur, tja als je verpleegkunde studeert en in de zorg werkt heb je nou niet echt een vast rooster. Dat zijn wisselende diensten en het weekend kan ook op maandag en dinsdag zijn. Dat is dan weer geen probleem voor mij. Maar veranderingen, nee daar houd ik niet van. Ik wil graag duidelijkheid en structuur. Vakantie is wat dat betreft al lastig. Ik heb een aantal dagen nodig om te wennen, om te schakelen en een vertrouwd gevoel te krijgen. Heb ik dat gevoel eenmaal, vind ik het ook weer enorm lastig om dit los te laten en weer een nieuwe verandering te hebben. Toch zal ik de komende weken met veranderingen om moeten gaan, maar ik heb dit ervoor over om mijn studie te kunnen halen.

Naast een periode met veranderingen die ik moeilijk vind, had ik ook nog mijn intake en adviesgesprek voor de ASS-diagnostiek… Het advies vanuit de instelling is dat zij ook vermoedens hebben van ASS bij mij en dat ze graag diagnostiek hiervoor willen gaan starten. In september en oktober heb ik meerdere onderzoeken voor de diagnostiek. Een paar lange afspraken en vragenlijsten, waarvan ook eentje met mijn ouders erbij. Ergens in oktober hoop ik de uitslag te krijgen en een advies voor behandelplan. Spannend en lastig. Door al de veranderingen die gaan komen, wil ik mezelf even rust geven. Even geen blogs de komende tijd, waarschijnlijk pas weer een als ik klaar ben met de diagnostiek. Voor nu alle aandacht en energie voor mijn studie, therapie en herstel weer oppakken en natuurlijk voor de paarden.

Fotografie: Pexels