Mogen genieten van eten
Onlangs maakte ik voor mezelf een pasta met verse groenten, een saus en vegetarisch gehakt. Toen ik het aan het eten was, was ik ontzettend aan het genieten. Ik realiseerde me toen hoe anders dat jaren geleden was. Toen vond ik eten ook wel lekker, maar kon ik er niet van genieten. Ik mocht eten niet lekker vinden van mezelf en ervan genieten omdat ik dacht dat dat niet hoorde bij een eetstoornis en omdat ik vond dat ik dat niet verdiende.
Dingen die ik lekker vond, at ik vaak tijdens eetbuien waarbij ik in korte tijd allerlei dingen nam die ik mezelf normaal gesproken niet toestond. Tijdens een eetbui at ik het echter in een soort roes op waardoor ik er ook geen moment van kon genieten. Het voelde als urgentie en niet als iets wat ik met plezier op ging eten. Nadien voelde ik me schuldig en was ik boos op mezelf om wat ik allemaal gegeten had.
Ook tijdens momenten waarop ik geen eetbuien had maar iets at wat ik eigenlijk wel lekker vond, kon ik niet genieten. Met mijn hoofd was ik eigenlijk altijd ergens anders: ik dacht aan de calorieën of hoeveelheid vet dat het eten zou bevatten, ik bedacht me hoe ik alles wat ik aan het eten was er later weer uit zou moeten krijgen of ik was aan het nadenken over of ik wel leuk genoeg overkwam tegenover de mensen met wie ik ergens aan het eten was. Nooit kon ik gewoon ergens leuk iets eten en daar ook even van genieten.
Bovendien durfde ik niet goed hardop te zeggen dat ik iets echt lekker vond. Ik schaamde me daarvoor en vond dat dat niet hoorde, behalve als het heel gezond was. Ik zou bijvoorbeeld nooit hardop gezegd hebben dat ik gek was op chocolade omdat ik bang zou zijn dat andere mensen mijn een raar vreetmonster zouden vinden en dachten dat ik dik en vies was. Gek eigenlijk, want als anderen zeiden dat ze van chocolade hielden, dacht ik dat helemaal niet.
Achteraf gezien vind ik dit alles best pijnlijk, zeker als ik kijk naar hoeveel tijd ik, toen onbewust, verloren heb laten gaan door me bezig te houden met eten, op een negatieve manier. Die omslag naar wel weer kunnen genieten van eten is niet vanzelf gegaan. Ik heb dat niet eens echt bewust gedaan, dat is een heel proces geweest. Ik denk dat het begon bij het niet meer hebben van eetbuien.
Eetbuien zorgden ervoor dat ik at zonder na te denken. Ik ging naar de supermarkt en kocht wat ik wilde zonder na te denken wat het met me zou doen. Ik dacht enkel aan de korte termijn en vergat hiermee de gevolgen op de lange termijn. Door meer stil te staan bij wat die eetbuien mij écht op zouden leveren, realiseerde ik me dat deze niet goed voor mij waren.
Om wel te kunnen gaan genieten van eten moest ik dus leren om bewuster te gaan eten. Dit begon met heel bewust mijn boterhammen smeren en ze hap voor hap eten aan de keukentafel, in plaats van ze snel dubbelvouwen en naar binnen proppen achter mijn laptop. Dit moest ik ook gaan doen bij andere maaltijden. Ik at vaak gedachteloos dingen weg zonder echt te proeven waardoor ik ook niet kon genieten. Er bewuster mee bezig te zijn zorgde ervoor dat ik het leuker ging vinden en een meer voldaan gevoel had na het eten. Hierdoor nam de drang naar eetbuien af.
Een ander punt was meer tijd besteden aan mijn maaltijden. Koken voor mezelf vond ik altijd erg lastig, maar door meer uitgebreider te gaan koken, receptjes op te zoeken en vaker in de keuken te staan, kon ik steeds meer uit gaan kijken naar een maaltijd en hier meer van leren genieten. Ik kook nog steeds niet heel bijzonder en uitgebreid maar heb wel wat maaltijden ontdekt die ik erg lekker vind en die ik ook makkelijk kan maken. Dit heeft me het plezier in eten teruggegeven en zorgt ervoor dat de negatieve lading er grotendeels vanaf is gegaan.
Tot slot kan het ook helpen om tijdelijk wat vaker met anderen (mee) te eten om te zien hoe zij dit aanpakken en om de controle over het eten wat meer los te laten. Op die manier kun je immers niet precies bepalen hoe alles gaat, wat je precies eet en heb je bovendien wat meer afleiding tijdens het eten. Hierdoor zorg je ervoor dat je eten niet enkel associeert met iets negatief, maar dat het ook leuk en gezellig kan en mag zijn.
Kun jij genieten van eten?
Gerelateerde blogposts
1
Reacties
@s
Wat gek, waarom mocht dat niet?
Ik merk wel dat ik meer geniet van de smaak als iets 'veilig' voelt en weinig spanning oproept. Zelf had ik het niet door dat ik van lekkere dingen die wél spanning oproepen de smaak ook minder proef, maar helaas is dat wel zo en dus ook wel een dingetje om aan te werken.