Loskomen van je ouders

 

Ongeacht of je ze nu dagelijks ziet of een paar keer per jaar, alles met ze deelt of alleen het hoognodige, gek op ze bent of veel ruzie hebt: je ouders zijn je ouders en jij bent hun kind. De band die jij deelt met je ouders is uniek en wordt gekenmerkt door verandering en ontwikkeling. De relatie die je nu met ze hebt, is anders dan tijdens je eerste levensjaren. En als je een eetstoornis hebt, verschilt jullie band van toen je gezond was en van wanneer je weer gezond zult zijn.

Hoe de relatie met je ouders ook is of is geweest, er is een moment in ieders leven waarop je loskomt van je ouders. Eigenlijk is het geen moment, maar een proces. Bij de één start dit proces al op jonge leeftijd, een ander blijft wat langer sterk verbonden met zijn of haar ouders. De één knipt vlug alle touwtjes door, een ander neemt geleidelijk afscheid hiervan.

proud

Het loskomen van je ouders begint meestal in de puberteit. Je wilt zelfstandig zijn en de meesten zullen ook geen zin hebben in de bemoeienis van je ouders. Meestal gaat het zelfstandig worden dan nog met vallen en opstaan. Soms neem je je eigen verantwoordelijkheid en gaat het goed. Maar soms loop je ook keihard tegen een muur aan en moet je constateren dat je het nog niet redt in je eentje. Hoe meer je hiermee oefent, des te beter zal het gaan. Hierdoor krijg je meer verantwoordelijkheid, meer vertrouwen en er komt meer ruimte voor jou als volwassene. Los komen van je ouders en volwassen worden is één van de meest uitdagende taken in het leven.

‘'Ik heb altijd veel behoefte gehad aan de bevestiging van mijn ouders dat ik het goed doe en dat zij vertrouwen in mij hebben. Ik geloof namelijk zelf ook wel dat ik het kan, maar ik ben erg snel van de wijs te brengen. Ik laat vaak mijn kennis, kunde en positie ondermijnen en ik twijfel eerder aan mezelf dan dat ik mezelf verdedig. Wat ik zo gek vind is dat ‘'het nest verlaten'' algemeen gezien wordt als de officiële breuk tussen het leven als afhankelijk kind en zelfstandig volwassene. Voor mij voelt dat helemaal niet zo. Ik ben dan wel het huis uit gegaan omdat ik dat inmiddels wel graag wilde, maar ik voel me nog altijd het kind. Met ‘'het kind'' bedoel ik bijvoorbeeld: twee keer per week bij hen zijn, mijn vader om hulp vragen bij het regelen van praktische zaken, mijn moeder om advies vragen bij het omgaan met frustraties, ergernissen, conflicten. Ik wil nog steeds dat zij mij vertellen hoe ik bijvoorbeeld met mijn (spaar)geld om moet gaan en vooral dat ze aan mij bevestigen wat de juiste aanpak is. ‘'

Quote family 
 

Tips om los te komen van je ouders

♥ Wat vind jij belangrijk en wat wil je bereiken?
Probeer een helder beeld te creëren van wat jij belangrijk vindt in het leven en wat jij wilt bereiken. Hoe wil je later wonen? Welke normen en waarden wil jij je kinderen meegeven? Hoe gedraagt jouw ideale partner zich? Wat voor werk wil je graag doen? Welke landen wil je nog zien? Dit zijn allemaal vragen waarvan de antwoorden jouw toekomst zullen bepalen. Om keuzes in je leven te kunnen maken, is het belangrijk dat je een globaal beeld creëert van jouw leven in de toekomst . Dit kun je doen door een Toekomst-lijstje te maken of een Dromen-collage. Ben je goed met woorden en heb je al veel in gedachten, kies dan voor het lijstje. Vind je het nog moeilijk om concreet te zijn maar kom je wel vaak plaatjes en teksten tegen die jou aanspreken en weergeven wat je wilt in het leven, probeer dan een collage te maken.

Dream
Bron

♥ Ontdek jezelf en je eigen visie
Ontdek jezelf en je eigen visie door met anderen in gesprek te gaan over hun ideeën en meningen, vooral met je ouders. Als je merkt dat je het ergens niet mee eens bent, ga er dan niet vol gas tegenin maar probeer de ander te begrijpen en wissel van gedachten met elkaar. Door op deze manier je horizon/perspectief te verbreden zal je er makkelijker achter komen wat jij wilt in het leven en hoe jij de wereld ziet. Door dit te doen zal het maken van keuzes en deze keuzes beargumenteren makkelijker worden.

Ontwikkel een eigen mening
Je groeit op met de mening van je ouders dus dat je die mening overneemt gaat bijna automatisch. Probeer voor jezelf te bedenken wat JIJ vindt. Waarom kies jij het Natuur & Gezondheid profiel? Wil je echt deze kant op of willen je ouders dat jij al je opties openhoudt en zou je eigenlijk het liefst Cultuur&Maatschappij kiezen omdat je Engels wilt studeren later? Waarom stem jij bijvoorbeeld op dezelfde partij als je ouders? Ben je het echt eens met waar de partij voor staat, of zijn je ouders het ermee eens? Vorm je eigen mening door kritisch naar jezelf en naar je ouders te kijken. Waar ben je het mee eens en waarmee niet?

♥ Maak je eigen keuzes 
Wanneer het tijd is om een beslissing of keuze te maken, probeer je dan niet telkens af te vragen wat je ouders zouden zeggen/doen. Kijk naar wat jij vindt dat goed is en waar jij op het moment het meest waarde aan hecht. Maak je keuzes op basis van jouw eigen mening en wat jij belangrijk vindt in het leven. VB: Vind jij het belangrijker om je huiswerk af te maken en niet naar de verjaardag van je oom te gaan, of vind je het belangrijker dat jij je ten alle tijden aan je afspraken houdt en dat je huiswerk dan maar even moet wachten? Soms gaat er misschien iets mis, maar dan heb je wel een keuze gemaakt waar jij achter stond. Er zullen altijd wel dingen misgaan, ook als je klakkeloos doet wat je ouders vinden dat je moet doen. Laat angst je niet weerhouden om je eigen keuzes te maken.

someday proud parents

♥ Wat is jouw reden om thuis te blijven of uit huis te gaan?
Wanneer is het tijd om het huis uit te gaan? De ene vertrekt op de dag dat ze 18 jaar wordt en de ander trekt op haar 27e vanuit het ouderlijk huis bij haar vriend in. Het gaat er niet om wanneer je gaat maar met welke reden je blijft of gaat. Blijf niet thuis omdat je bang bent dat je ouders het niet redden met z'n tweeën, zij zijn volwassen en zelf in staat om hun leven vorm te geven. Vertrek niet uit boosheid. Als je weggaat uit wraak of nijd is de kans erg groot dat je spijt krijgt van je keuze. Als je het huis uit gaat, moeten de volgende zaken voorop staan: Je gaat uit husi omdat jij het wilt, omdat je op je eigen ‘kunnen' vertrouwt, je leven er op vooruit gaat en omdat je er klaar voor bent. Niet iedereen heeft de vrijheid om met deze redenen thuis te blijven wonen of te vertrekken. Maar als je de vrijheid wel hebt, zorg dan dat die zaken doorslaggevend zijn in je beslissing.

Hoe ervaren jullie het loskomen van je ouders?

 

Gerelateerde blogposts

Reacties

Nienke - Woensdag 26 maart 2014 17:17
doordeweeks in kliniek, kunnen ze alvast wennen aan het lege-nest-syndroom ;)
Jansje - Woensdag 26 maart 2014 21:18
Ik ben al jaren het ouderlijk huis uit, heb aantal jaar in buitenland gewerkt, maar kom nu toch nog steeds (weer) twee keer in de week 'thuis' eten!
Gezellig, en mijn ouders zijn er voor mij om mij te helpen met allerlei praktische dingetjes. En andersom geldt dit zeker ook! Ik ben niet alleen maar afhankelijk van ze, maar we zijn door de jaren heen wel hechter geworden. Ik denk dat het een gezonde relatie is. Wel zit ik zelf nu even in een terugval/dip en ben erg blij dat ik dan toch weer even bij mijn ouders terecht kan! Dit ondanks dat ik toch wel een zelfstandig typetje ben...
Maanmeisje - Woensdag 26 maart 2014 22:42
Goeie blog! Ik heb mijn eigen woning, maar het is 1 straat verderop en 5 jaar later zit ik nog dagelijks in mijn ouders huis. Niet dat we zo'n hechte band hebben, ik kan over weinig met ze praten en vooral niet over gevoelige zaken, maar ik vind het lastig om op eigen benen te staan en veel alleen te zijn in mijn eigen woning. Toch zou ik wel wat zelfstandiger willen worden, willen verhuizen en mijn ouders minder willen zien. Ik krijg sinds vorig jaar thuisbegeleiding, dus bij praktische zaken zoals de financiën (waar ik zelf een zooitje van maakte), heb ik nu minder hulp van mijn ouders nodig.
Lisa - Maandag 11 juli 2016 15:49
Het is iets waar ik mee blijf worstelen...
Tips zijn welkom ;)
Anoniem - Woensdag 3 april 2019 21:41
Blijft lastig!

woon al meer dan 2 jaar op mezelf.

Daarvoor 5 jaar samengewoond met een narcist. Hier hadden m'n ouders indirect ook last van.

Het is nooit goed, alles kan beter. Waarom heb je het zus gedaan waarom doe je het niet zo?

Altijd commentaar en altijd vergelijken met mensen die het beter hebben: "Er zijn zat mensen van jouw leeftijd die al een koophuis hebben". Ja mam en er zijn er ook zat die al een kind hebben, weer uit elkaar zijn of nog studeren en thuis wonen..

Alleen maar kijken naar mensen die het beter hebben.

Heb het al zovaak geprobeerd uit te leggen maar ze snapt het gewoon echt niet..

Ik heb gewoon bepaalde aandacht en liefde gemist in mijn opvoeding waardoor ik nu ook last ervaar. Bevestiging bij de ander zoeken terwijl ik dit bij mezelf zou moeten zoeken etc


Pfffff