Binnenkort waag ik de sprong in het diepe en neem ik afscheid van Proud2Bme. Ruim 3,5 jaar ben ik werkzaam geweest als redactiemedewerker en ik ben enorm dankbaar voor mijn tijd hier en de ervaring die ik voor altijd met mij mee zal nemen. Ik sluit mijn tijd bij Proud2Bme af met dubbele gevoelens. Het is een belangrijke periode uit mijn leven geweest en afscheid nemen vind ik nooit echt makkelijk, maar ik kijk ook uit naar de nieuwe kansen die ik heb gekregen. Ik vind het eng om in het diepe te springen en tegelijkertijd is dit voor mij een geweldige uitdaging die ik met beide handen aangrijp. Per 1 mei begin ik met mijn nieuwe baan en ga ik werken in de pleegzorg.

Het ging uiteindelijk heel snel. In één week tijd had ik mijn tweede gesprek en na een paar uur hoorde ik dat ik was aangenomen. De dag erna diende ik mijn ontslag in bij Proud2Bme en een paar dagen later kocht ik mijn eerste auto. Het is tijd voor een nieuw begin, een nieuwe uitdaging en een stap verder in mijn leven en persoonlijke ontwikkeling.

Hoe het allemaal begon..

In augustus 2013 begon ik als redactiemedewerker bij Proud2Bme. Ik weet nog hoe blij ik was toen ik hoorde dat ik was aangenomen en met hoeveel plezier ik begon aan een nieuw avontuur. Iets wat voor mij toen nog heel nieuw en onbekend was. Het was mijn eerste echte baan nadat ik mijn diploma voor de opleiding Toegepaste Psychologie had gehaald. Ik had het gevoel echt iets bij te kunnen dragen aan de maatschappij en om met mijn professionele achtergrond iets te kunnen betekenen voor anderen. Ondanks dat ik het mij nog zo goed herinner, zijn we inmiddels alweer jaren verder en is de tijd ontzettend snel gegaan. Ik zal mijn tijd bij Proud2Bme herinneren als een leerzame en fijne tijd. Een tijd waarin ik heb samengewerkt met zoveel unieke en leuke mensen die allemaal hun steentje hebben bijgedragen aan mijn ontwikkeling. Een tijd waarin ik niet alleen met mijn vaste collega's heb gewerkt, maar ook met een grote groep vrijwilligers die zich elke dag weer voor ons en voor jullie inzetten. Ik heb hier grote bewondering voor.

In mijn tijd bij Proud2Bme heb ik heel veel mooie maar ook verdrietige verhalen gehoord en gelezen. Ik heb mensen zien groeien, verder zien komen in hun herstel waardoor ze uiteindelijk meer afstand durfden te nemen van hun eetstoornis en weer gelukkiger konden zijn. Ik heb ook gezien dat mensen de ene tegenslag na de andere te verduren kregen en dat ze steeds dieper wegzakten en de hoop verloren. Ik heb elke dag weer een stukje van jullie leven mogen zien en daar ben ik dankbaar voor. Ik weet als geen ander hoe moeilijk het soms is om je open te stellen en je diepste gevoelens te delen en jezelf te laten zien op je meest kwetsbare moment. Dat is wel wat jullie doen op het forum en in de chat van Proud2Bme. Ook al is het misschien maar een gedeelte, een klein stukje van hoe je je werkelijk voelt. Het zijn allemaal stapjes. Ik bewonder dat jullie delen en ik denk dat het al een hele grote stap kan zijn in de richting van herstel.

Ik ben jullie dankbaar..

Ik ben jullie ook dankbaar voor wat jullie voor mij hebben betekend. Ook jij hebt bijgedragen aan mijn ontwikkeling door je open te stellen, te vertellen over het proces wat je doormaakt en mij op die manier een kijkje te geven in de wereld van eetstoornissen. Om mij te laten zien wat er allemaal in je hoofd om gaat en hoe complex en hardnekkig deze problemen kunnen zijn omdat er zoveel achter ligt en er vaak verschillende redenen zijn waardoor deze problemen in stand gehouden worden. Dat een eetstoornis geen keuze is, maar een ernstige ziekte waar je elke dag weer keihard tegen vecht. Toen ik hier begon met werken, kwam mijn kennis over eetstoornissen alleen uit de boeken en inmiddels ben ik honderden ervaringen rijker. Ik zou veel meer professionals en omstanders deze leerschool gunnen, omdat er nog veel onbegrip is over eetstoornissen en ik denk dat je het het beste leert, als je het hoort van mensen die met deze problemen worstelen. Ik ben dankbaar voor jullie bijdrage, want hierdoor heb ik als professional maar ook gewoon als mens een enorme ontwikkeling doorgemaakt.

Ondanks dat de tijd zo snel gaat, besef ik nu tijdens mijn laatste weken steeds meer dat het einde in zicht komt. Na 3,5 jaar is het best een beetje gek om afscheid te nemen van jullie met de intentie om niet meer terug te komen bij Proud2Bme. Het voelt raar en een beetje onwennig, maar ik ben ook echt toe aan een nieuwe stap in mijn leven.

Ik denk met veel plezier terug aan alles wat ik heb mee mogen maken bij Proud2Bme. Mijn eerste blogs over bijvoorbeeld gezellige onderwerpen als fashion musthaves maar ook blogs die heel persoonlijk zijn en waarin ik bijvoorbeeld schreef over het verliezen van mijn moeder. De video's die ik heb opgenomen waarin ik samen met Scarlet sprinkhanen en andere insecten heb gegeten, dagjes mee eten en blogs met mijn eetdagboek waarop eindeloos veel commentaar kwam over wat ik wel en niet at en hoe (on)gezond dit was. Het is soms wel vermakelijk om oudere blogs terug te zien. We schreven een aantal jaar geleden nog heel anders en ik heb het altijd erg fijn gevonden om jullie reacties terug te lezen. Jullie reacties zijn waardevol, ook de kritische, die overigens niet altijd leuk waren om te lezen.

Mijn mooiste herinneringen..

De Proud2Meet bijeenkomsten behoren toch wel tot mijn mooiste herinneringen bij Proud2Bme. Ik vond het altijd heel waardevol om een aantal van jullie ook in het echt te ontmoeten en te spreken en ik heb altijd bewonderd hoe open jullie je opstelden. Ook vond ik het heel leuk om het 5-jarige bestaan van Proud2Bme met jullie te vieren en was het opnemen van de video hiervoor heel bijzonder. De dag dat we de video 'Over Leven' gingen opnemen, was het ontzettend koud en ben ik alleen in een groot shirt het water in gelopen. Gelukkig stond Nouska achter de schermen klaar met een handdoek terwijl Scarlet aan het filmen was. Ik ben trots op het resultaat en ik hoop dat de video ook veel voor jou en jouw omgeving heeft kunnen betekenen. Dat is tenslotte waar we het voor hebben gedaan.

Na bijna 16500 forum posts en heel veel blogs te hebben geschreven, is dit een van mijn laatste berichten aan jullie. Mijn laatste dagen bij Proud2Bme zijn ingegaan en ondanks dat ik nog wel wat berichten op het forum zal achterlaten, wil ik nu toch vast afscheid van jullie nemen. Ik ben je heel dankbaar dat je zoveel hebt gedeeld, dat je je zo kwetsbaar hebt opgesteld en een stukje van je leven hebt laten zien. Ik wens je het allerbeste voor nu en voor in de toekomst en ik hoop oprecht dat je elke dag weer een stukje dichter bij het leven komt waar je gelukkig van wordt. Ik hoop dat er een moment gaat komen dat ook jij gaat voelen dat je sterk, mooi en goed genoeg bent om dit leven te leiden en gelukkig te zijn, zonder dat je perfect bent en hoeft te zijn. Ik wens je toe dat je jezelf kunt gaan accepteren, gewoon zoals je bent en dat je (meer) van jezelf gaat houden. Je mag er zijn en je bent het waard om jouw plekje op deze wereld te hebben.

Ik ben heel dankbaar voor de kans die ik krijg, om te gaan werken voor een geweldige organisatie die zich inzet voor kinderen en jongeren die om welke reden dan ook niet meer thuis kunnen blijven wonen. Ik vind het heel bijzonder dat ik een kans krijg om mij hier verder te kunnen ontwikkelen als professional terwijl ik heel weinig ervaring heb met deze doelgroep. Ik kijk er enorm naar uit en vind het tegelijkertijd ook heel spannend. Ik hoop dat jij in je leven ook mooie kansen krijgt en dat je op gegeven moment ook in het diepe durft te springen. Ook als het gaat om je eetstoornis of om andere problemen. Het leven is soms eng, maar verandering vindt vaak plaats buiten je comfort zone. Ik wens je een mooi en gelukkig leven toe, waarin je echt voor jezelf en jouw geluk kiest.

Veel liefs, Laura

♥