Twee jaar geleden schreef ik al over "moeten" in een ander blog. Ook toen was dit een blog dat ik uit ervaring schreef en waarvan ik wist dat veel lezers en lezeressen het zouden herkennen. We moeten namelijk vaak van alles van onszelf. Vooral mensen die zichzelf niet goed genoeg vinden of perfectionistische trekjes hebben, moeten vaak enorm veel van zichzelf. Soms om voor hun gevoel hun gebreken te compenseren, soms om het beste uit zichzelf te halen. Toch heb ik het in deze blog niet over een manier van "moeten" die heel bevorderend is. Integendeel, ik zat en zit heel soms nog wel eens, mezelf een beetje dwars en moet er dan ook af en toe goed op letten dat ik niet weer veel te veel moet van mezelf.

Een tijdje terug liep ik er weer even flink tegenaan. Ik was ontzettend moe en overprikkeld. Meestal weet ik wel waar dat door komt, maar deze keer kon ik de oorzaak niet echt herleiden. Het kon van alles zijn. Uiteindelijk denk ik dat ik mezelf een beetje vol heb gestopt met eisen. Ik kon alle ballen even niet meer hooghouden, ik moest even stoppen en stilstaan met wat ik eigenlijk allemaal van mezelf verwacht.

De ballen die ik hoog hield waren er misschien net even iets teveel. Of het was een hoeveelheid ballen die ik nog helemaal niet geleerd had hoog te houden en toch van mezelf verwachtte. Toch verwacht ik stiekem van mezelf dat ik dat gewoon allemaal kan. Ik heb geen eetstoornis meer, dus moet ik toch gewoon alles aan kunnen? Ik ben een jonge vrouw van eind twintig en vond dat het tijd werd om midden in het leven te gaan staan. Dat deed ik dan ook al een tijdje, maar misschien wilde ik iets te hard vooruit, iets te snel.

Ik moest even stilstaan op mijn plek en mezelf afvragen of alle eisen die ik stel aan mezelf wel haalbaar en nodig zijn. Ik maakte een lijst met alle dingen die ik moet van mezelf en die werd langer dan ik dacht. Ik denk dat ik wel vijf pagina's vol heb geschreven achter de woorden: Ik moet...

Ik moet van alles, van hele logische dingen zoals lief zijn voor je ouders tot hele grote "moeten" zoals de wereld verbeteren, niet schadelijk zijn voor milieu, mens en dier. Maar ik moet ook goed kunnen koken, sportief zijn, op tijd op staan, genoeg drinken en geld sparen. Verder moet ik ook nog mooi zijn, vrolijk zijn, slim en ik moet sterk zijn. En het lukt me allemaal niet. Ik doe sommige dingen die ik ''moet'' van mezelf helemaal niet, of nog niet goed genoeg naar m'n idee. Ik probeer het wel, maar toch lukt het me niet allemaal of niet allemaal tegelijk. Sommige dingen moet ik ook eigenlijk helemaal niet moeten.

Ik kan natuurlijk al mijn "moeten" hier met je delen, maar dat zal ik laten. Ik moet ten slotte niet alles van mezelf bloot geven, sommige dingen moet ik gewoon voor mezelf houden of met mijn beste vrienden delen. Ik moet namelijk open en eerlijk tegen hen zijn, er voor hen zijn. Ik moet in ieder geval een heleboel, dat is wat ik probeer te zeggen met deze zinnen.

Dat ik van alles moet van mezelf, maakt dat ik mezelf constant probeer te ontwikkelen. Ik heb dan ook allerlei dingen in mijn hoofd die ik als werkpunten zien. Dit wil ik verbeteren, dat wil ik leren. Dit wil ik kunnen en weer iets anders wil ik maken. Ik moet nog een heleboel van mezelf ontwikkelen en dat is leuk, ik vind mezelf ontwikkelen een heerlijk gevoel. Ik zie mezelf en mijn leven een beetje als een project. Dat is soms goed, maar soms ook een beetje 'te'. Ik vergeet daarbij soms dat werken aan die doelen niet allemaal tegelijk kan en het ontwikkelen van allerlei gewoontes of gedrag best moeilijk is soms. Ook kost het allemaal tijd en leer je dingen met vallen en opstaan. 

Geduldig zijn
Het is dus belangrijk dat ik niet alleen doelen stel in mijn leven, om aan mezelf te blijven werken en dingen te leren, maar het is vooral ook heel belangrijk dat ik niet alles tegelijk aan wil pakken of mezelf voorbij ren. Juist stap voor stap dingen aanpakken gaat me helpen om te komen waar ik wil zijn. Niet alles in één keer en een beetje geduld aub.

Hoge eisen
Al snel stel ik hoge eisen aan mezelf. Dit gebeurt een beetje vanuit een automatisme. Het is al veel en veel minder dan toen ik een eetstoornis had hoor, maar toch zit het trekje er nog een beetje in. Het is dus belangrijk dat je, en ik dus ook, de eisen die je hebt aan jezelf niet te hoog maakt. Het is leuk om doelen na te streven, maar het is veel leuker om gewoon dingen een beetje te laten gebeuren, terwijl je je neus die kant op laat wijzen. Teveel er bovenop zitten, te streng zijn voor jezelf en hoge eisen stellen, stelt je alleen maar teleur. 

Acceptatie
Te hoge eisen stellen aan jezelf en dingen moeten, geeft je niet de ruimte om jezelf te accepteren en tevreden te zijn. Ik heb in de loop van de jaren geleerd hoe ik wel tevreden kan zijn met mijn leven en ben dat ook. Toch blijven de dingen die ik moet regelmatig terugkeren. Ik moet er dus nog wel een beetje op letten en alert blijven op dit stukje perfectionisme.

Nu
Je bent ook nu al goed genoeg. Zeg dat regelmatig tegen jezelf. Haal even adem en sta stil bij wat er is. Dingen moeten helpt je niet bepaald om in het hier & nu te leven en te genieten van de dingen om je heen. Het laat je enkel kijken naar wat nog niet goed genoeg is aan jou. Ook ik moet mezelf er regelmatig aan herinneren dat ik al goed genoeg ben, zoals ik ben. Nu.

Tijd
Dingen doen voor anderen en voor jezelf kost tijd. Soms heb je gewoon geen tijd om alles te doen wat je moet van doen van jezelf, of heb je tijd nodig om het te leren. Wees dus geduldig en erken dat sommige dingen die je moet heel moeilijk zijn. 

Moeten
Voor mij is het heel belangrijk dat ik de woorden ''moeten'' vervang door ''willen''. Ik wil namelijk een heleboel, maar ik kan niet alles tegelijk. Ik kan nooit perfect worden, en zelfs over die woorden heb ik een zin met ''moeten'' erin. ''Ik moet niet perfect willen zijn, ik moet mezelf accepteren zoals ik ben.''. Het kan heel goed helpen om van die ''moet'', ''wil'' te maken. Zo bekijk je het wat milder. Stel geen eisen maar zie het leven als een ontwikkelingsproces. Sommige dingen gebeuren vanzelf, juist als je je er niet zo extreem op fixeert. Krampachtig je doelen nastreven, is veel te extreem en heeft mij in het verleden niet ver gebracht. Juist mezelf de kansen en mogelijkheden geven om te leren, dat heeft me wel ergens gebracht.

Deze quote uit het Flow Hoe Leef Je Het Leven - boek vond ik erg passend.

Heb een beetje geduld met jezelf. Stel je eisen bij en wees tevreden. Het is fijn om doelen te hebben en te merken dat je een jaar of twee jaar later je doelen hebt bereikt. Maar het is niet fijn om alleen maar met doelen bezig te zijn en van alles te moeten van jezelf. Je bent al goed, ook zonder dat je al die dingen moet. Probeer jezelf te accepteren, ook met alle doelen die nog niet bereikt zijn en je gebreken. Die heb ik ook en maken me juist wie ik ben. 

Herken jij dit?