Het is een sombere herfstdag in 2012. Ik voel me, net als op heel veel andere dagen, behoorlijk slecht. Gisteravond nam ik me voor om op tijd op te staan en dingen te ondernemen. Ik zou de stad in gaan, hardlopen, mijn kamer schoonmaken en gezond eten. Vandaag zou een productieve dag worden zodat ik me tegen het einde van de dag voldaan zou voelen. Inmiddels is het half 3 's middags. Ik zit nog steeds in mijn pyjama. Het enige waar ik trots op ben is dat ik vandaag nog niets gegeten heb, maar zelfs daar twijfel ik over omdat ik ook wel weet dat dat niet de manier is.

Bron

Mijn dagen zien er vaak zo uit. Ik neem me voor van alles te gaan doen maar uiteindelijk komt er niets van terecht. Ik lig alleen maar in bed en kom er pas uit als ik niet meer lekker lig of echt heel nodig naar de wc moet. Vervolgens voel ik me rot omdat ik het idee heb dat het nutteloos is om nog iets te gaan ondernemen zo tegen het einde van de middag. Ik haat hoe ik ben en hoe ik doe maar het lukt me niet om dit patroon te doorbreken. Als ik in de spiegel kijk, zet mijn sombere gevoel zich om in boosheid naar mezelf. Ik haat mezelf en ik haat mezelf nog meer omdat ik niks doe om dit alles beter te maken.

Eigenlijk zou ik moeten douchen maar zelfs dat kan ik niet opbrengen. Gek genoeg lukt het me dan wel om naar de supermarkt te lopen. Ik realiseer me dat ook op het moment dat ik het doe. Ik kan amper uit bed komen en heb niet de puf om normaal en gezond te eten, maar half uitgehongerd naar de winkel gaan om eten te halen, lukt me wel. Toch kan ik het op dat moment niet veranderen. Ik heb ontzettende honger en voel me rot. Ik koop allerlei eetbuivoedsel en slenter weer naar huis om het vervolgens in een rap tempo op te eten. Eigenlijk heb ik niet eens zin meer in dit hele ritueel maar als ik nadenk over hoe erg ik mezelf haat en van mezelf walg, dan loop ik automatisch naar de wc en geef ik over.

Samen met het eten, kots ik ook mezelf uit. Ik vind mezelf te dik en ik denk dat ik een gebrek aan discipline heb. Ik walg van mezelf, mijn leven en hoe het me niet lukt om dit allemaal te veranderen. Elke keer dat ik mijn vinger opnieuw in mijn keel steek, hoop ik dat er iets minder van mij over blijft. Iets minder ellende, iets minder mij. Nadien voel ik me even opgelucht. Het lege gevoel voelt fijn en ik voel me sterk. Dit kan ik wel. 

Als ik 's nachts in bed lig, komt er telkens maagzuur omhoog. Ook gaat mijn hart als een gek tekeer. Dat sterke gevoel van eerder verdwijnt en ik raak in paniek. Dit is ook niet wat ik wil en ik besluit het morgen echt anders te doen. Helaas verloopt morgen natuurlijk precies hetzelfde en overmorgen ook. Ik kots mezelf uit, opnieuw en opnieuw en opnieuw. 

Bron

Dit patroon heeft heel lang voortgeduurd voordat het me lukte het te doorbreken. Ik probeerde het eerder op verschillende manieren door anders te gaan eten, afleiding te zoeken of dingen te gaan ondernemen met vrienden. Toch zakte ik na verloop van tijd altijd weer terug omdat ik nooit iets deed aan de oorzaken. Het uitkotsen van jezelf -letterlijk- los je immers niet op door wat afleiding te zoeken of goed te gaan eten, want daar zit het probleem niet. Het probleem zat 'm in mijn gebrek aan zelfwaardering en extreem lage zelfbeeld. Ik vond mezelf niets waard en was ontzettend streng voor mezelf. Zo streng, dat ik mezelf altijd teleurstelde en hierdoor vaak boos op mezelf was. 

Jaren van therapie gingen voorbij waarin ik leerde hoe deze patronen zijn ontstaan en hoe ik dit stapje voor stapje om kon buigen. Dat ging niet vanzelf en is nog steeds niet altijd makkelijk, maar het zorgde wel voor een opening om zelfhaat om te zetten in het, in de eerste plaats, verdragen van mezelf, vervolgens accepteren van mezelf en daarna langzaamaan houden van mezelf. Dat is een lang proces waar je misschien wel je hele leven mee bezig blijft. 

Niet alleen je eten maar ook jezelf uitspugen kan tijdelijk verlichting bieden. Het kan opluchten om even leeg te zijn en letterlijk alles eruit te gooien, of dit nu eten is, je emoties of jezelf. Op de lange termijn ontwikkel je er echter enkel meer problemen mee en los je er helemaal niets mee op. Je beschadigt jezelf en je lichaam en doet niets aan de oorzaken die eraan ten grondslag liggen. Probeer bij jezelf na te gaan wat maakt dat je de behoefte voelt om over te geven en dáár iets aan te doen.