Even geen zin meer om te vechten

 

motivatieIk weet het even niet meer. Ik ben op, leeg en heb totaal alle energie verloren. Ik heb zo hard gevochten, ik ben moe. Ik heb er geen zin meer in. Het duurt me eigenlijk ook allemaal veel te lang. Toen ik nog in mijn eetstoornis zat, voelde dat veel minder vermoeiend. Toen trok ik het nog. Maar nu ik er tegenin ga, voelt het alsof ik er aan onderdoor ga. Ik trek het niet meer. Ik ben zo ongelofelijk moe.

De strijd met je eetstoornis aangaan is niet zomaar een strijd. Het is een weg die niet zonder kuilen in de weg te bewandelen valt. En juist dat kan je behoorlijk moedeloos maken. Om ondanks al die tegenslagen gemotiveerd te blijven, moet je flink doorzetten. Maar soms voelt het alsof je gewoon even helemaal geen energie meer hebt om door te zetten. Je voelt je slap, zwak en fout. Maar ook dit soort dipjes horen helaas bij het gevecht.

''Ik was zo ongelofelijk moe soms. Ik was in de weekenden dan wel vrij van therapie, maar meer dan slapen en sociaal gewenst gedrag kwam er niet uit. Ik was mezelf niet in die periode. Ik wilde heel graag laten zien dat het beter ging, maar ik was gewoon helemaal op. Juist omdat ik zo onwijs veel weer begon te voelen, en dat heftig voor me was, voelde ik op sommige momenten juist helemaal niets. Ik was leeg en moe. En maandag, als therapie weer begon, wist ik amper waar ik de energie vandaan moest halen, maar toch sleepte ik mezelf er weer heen. Ik gaf aan moe te zijn en gelukkig kreeg ik daarvoor een weekje wat meer rust.''

Misschien heb je al zoveel therapie gehad dat je er gewoon even helemaal klaar mee bent. Dat wegen, die eetlijsten, het aankomen, het niet mogen hebben van eetbuien, de hele tijd over je gevoel moeten praten, groepsgenootjes die zich overal mee bemoeien. Je bent het gewoon even helemaal zat allemaal. Je wilt normaal zijn en je eigen dingen doen in plaats van iedere woensdag op therapie te zitten en bezig te zijn met je eetdagboek.

''Natuurlijk wilde ik beter worden en er voor gaan. Maar ik had op een gegeven moment zoveel geprobeerd. Ik was er zo moe van. Ik dacht dat ik bijna meer last had van mijn behandeling dan van mijn eetstoornis. Ik wist ook dat dat niet zo was, maar het voelde op dat moment zo zwaar allemaal. Ik begon me te storen aan mensen die me wilden helpen en dacht; ''Laat me allemaal gewoon even met rust! Ik doe mijn best, maar die tegenslagen ben ik zo zat!'' Die tegenslagen waren achteraf juist de dingen waarvan ik het meest heb geleerd.''

Soms heb je periodes waarin je even niet meer weet wat je nou eigenlijk wilt, je vraagt jezelf af; wil ik wel beter worden? Vaak zijn deze twijfels juist het gevolg van oververmoeidheid, emotionele periodes. Door je eetstoornis ga je denken dat je niet meer kunt, je niet meer wilt en dat je er te zwak voor bent. Je bent kwetsbaar op momenten dat er emotie los komt, je je eetstoornis niet meer kunt gebruiken om die emotie weg te maken en die emotie wel enorm veel energie kost. Juist omdat je er opnieuw mee moet leren omgaan.

''Ik weet nog goed dat ik iets vooruit was gegaan. Mijn gewicht was wat gezonder, ik durfde meer dingen te eten en zag er beter uit. Ik vond het wel weer goed zo. Want nu moest ik over mijn gevoelens gaan praten, dingen oprakelen waar ik totaal geen behoefte aan had. Ik was er even helemaal klaar mee, want het ging toch eigenlijk wel prima? Ondertussen liep ik weg voor mijn gevoel. Ik wilde niet aangaan wat ik moest aangaan om verder te komen. Maar als ik nu stappen achteruit zou zetten, zou stoppen, zou ik ook niet verder komen. En dus koos ik uiteindelijk eieren voor mijn geld en zette door.''

Waar haal je motivatie vandaan als je amper energie hebt om erover na te denken? Waar haal je motivatie vandaan als je even niet weet waar je het nog voor moet doen? En waar haal je motivatie vandaan als je gewoon echt geen zin meer hebt om te vechten? Moet je je dan schamen dat je geen motivatie hebt? Moet je dan boos worden op jezelf?

Ik denk dat je soms gewoon eventjes geen motivatie hebt. Herstellen van een eetstoornis is geen fluitje van een cent. Je hebt er wat meer geld voor nodig. Geen fluitje, maar een complete toeter. En als je even geen energie hebt om daarop te blazen, geeft dat niets. Motivatiedipjes horen bij de weg omhoog, hoe rot het ook is. Je mag soms even moet zijn, even uitblazen en geen zin meer hebben. Laat dat ook toe, maar blijf er niet in hangen. Blaas even stoom af, richt je op iets anders en pak het daarna weer op.
even bijkomen

Wat ook kan helpen, is het opschrijven van je motivatiepunten en deze beargumenteren. Doe dit in een periode waarin je juist wel erg gemotiveerd bent. Kun je niet op die punten komen, vraag dan hulp. Lees de punten af en toe eens door. Soms voel je er heel veel bij en raakt het je, en soms misschien ook niet. Maar het blijven jouw motivatiepunten. De gedachten die je door je eetstoornis hebt, zullen heel anders zijn dan die motivatiepunten. En juist daarom zijn die punten zo belangrijk! Ook in tijden dat je even uitgeblust bent.

Accepteer je motivatiedip of je vermoeidheid en neem de verantwoordelijkheid ervoor. Doe waar je je goed bij voelt, maar zorg dat je niet meteen stappen achteruit gaat zetten. Kijk juist naar wat jou helpt om stabiel te blijven. Want als de motivatie weer terug is, zou het zonde zijn dat je een tijdje in z'n achteruit bent gegaan, toch?

Je mag even bijkomen, even ademhalen tussendoor. Anders hou je het ook niet vol. Geef jezelf daarvoor wat ruimte, zonder meteen in z'n achteruit te gaan. Je mag moe zijn. Deel dat ook met je omgeving. Neem het jezelf niet kwalijk, het is niet niks waar je mee bezig bent! Zorg goed voor jezelf. 

 

Gerelateerde blogposts

Reacties

-- - Woensdag 5 december 2012 13:13
Wauw, goeie timing!
Ellen22 - Woensdag 5 december 2012 13:18
Echt een super mooie blog. Dankjewel!
Eline - Woensdag 5 december 2012 13:31
Echt een mooie blog! Goed geschreven!
francisca1994 - Woensdag 5 december 2012 13:46
mooi geschreven en wat een timing!!
Kimberley - Woensdag 5 december 2012 13:47
Momenteel zit ik ook in een dipje. Deze blog bewijst maar weer hoe moeilijk het is om tegen je eetstoornis te vechten. Prachtig beschreven!
M.M - Woensdag 5 december 2012 13:50
Perfecte timing, goede blog!
Eliene - Woensdag 5 december 2012 13:50
Bedankt voor deze blog!
Ilona Bloeme - Woensdag 5 december 2012 14:54
Thanx, ik had dit ook even nodig. Heb net van mijn baas gehoord dat hij er geen vertrouwen in heeft dat ik het ga overwinnen en hij mijn contract per 31-12 niet gaat verlengen want hij heeft informatie over anorexia ingewonnen en werd daar niet blij van.. Zo, dat kan er dus ook nog wel bij he?!
kreeft85 - Woensdag 5 december 2012 15:17
@ilona zit in het zelfde schuitje hier, ook per 31ste. Ik zie het als nieuwe kans.
escorpio - Woensdag 5 december 2012 15:31
ik heb geen eetstoornis, maar toch is dit allemaal zo herkenbaar.
Ik ben al 3 jaar depressief en op dit moment heb ik gewoon echt geeeen zin en energie meer om te vechten. ik hoop dat dit gevoel snel weer over is.
Ik - Woensdag 5 december 2012 15:42
Ook ik herken het helemaal. Ik ben nu al 8 jaar in therapie en nog steeds knetter-depressief. Al die therapie heeft geen bal geholpen, en ik kan er niet in geloven dat er een therapie gaat komen die wél helpt.

Ik heb gewoon totaal geen zin meer om te vechten, want het helpt toch niks. Ik snap gewoon niet waar ik het nog voor doe :s
grietje - Woensdag 5 december 2012 15:44
ik heb op dit moment ook geen kracht om te vechten ertegen dit komt omdat ik heel slecht slaap, mijn contract wordt ook niet verlengd ik sta per 1-feb 2013 op straat
vriend studeert dus we zitten hier in het zelfde scheutje, ik moet de kracht weer vinden om eruit te klimmen en weer goed kan slapen. zulke blog helpen wel.
w - Woensdag 5 december 2012 16:50
Dankjewel voor deze blog. Ik vind het soms zo moeilijk, omdat het lijkt alsof het gewoon 'moet'. Niets uitrusten, omdat andere er niets van snappen.. omdat ik er zelf zo moe van wordt. Dankjewel voor dit oppeppertje!
N - Woensdag 5 december 2012 17:48
Wat een timing, momenteel zit ik er even helemaal doorheen..
Cylu - Woensdag 5 december 2012 18:15
Goede blog!
maura - Woensdag 5 december 2012 18:55
Wat een ontzettende goede blog, deze komt echt op het goede moment voor mij!
jeske - Woensdag 5 december 2012 18:57
perfect timing.
precies hetzelfde bij mij op t moment.
pfff...
dwarsvlindertje - Woensdag 5 december 2012 19:04
Hier nog een waarvan het even allemaal niet meer hoeft op dit moment...
druifje - Woensdag 5 december 2012 19:07
Bedankt!
Lianne - Woensdag 5 december 2012 19:12
Precies waar ik nu in zit!
alidala - Woensdag 5 december 2012 20:30
heel erg herkenbaar,,dapper hoe je het omschrijft,, zelf momenteel ook in hetzelfde en echt een dip.... de omschrijven in je blog past er precies bij,
IKdoedurfkan - Donderdag 6 december 2012 08:09
En als je nou een zou stoppen met vechten? Wie zegt dat je van dingen af moet....? Doe je eigen proces en omarm ze. Alles is goed! Wat zou er gebeuren als je ipv te vluchten, je ze tegemoet zou gaan? Draai je om, open je armen en omhels ze.
Alles is al in je aanwezig- je hoeft het je alleen maar te herinneren- vertrouw daar maar op!
Singingbee - Donderdag 6 december 2012 10:58
Bedankt:)
Eefje - Donderdag 6 december 2012 20:53
Mooi geschreven, mooi moment ook om dit te lezen..
erg herkenbaar allemaal..
Sophie - Donderdag 6 december 2012 22:58
Kreeg ik maar even tijd. Na een half jaar keihard vechten ben ik echt op nu. Maarja die tijd geven ze je echt niet in mijn behandeling, ik heb er zelfs nog een extra therapie bij gekregen! Maar ik ben nu zo moe dat ik er toch niets van oppik.
Manon - Vrijdag 7 december 2012 11:49
perfecte timing!
Romy - Vrijdag 7 december 2012 21:30
Herken dit zo enorm!!
Yogaminded - Maandag 31 december 2012 17:03
Ik ben het met een vorige reactie eens (van Ikdoedurfkan). Zie het niet als gevecht, wees lief voor jezelf, probeer te voelen wat er is en accepteer dit ook. kijk ernaar, voel het, ervaar het (juist de negatieve dingen), geef het aandacht en veroordeel niet. Ga niet krampachtig de andere kant op, waardoor alles dichtslaat en je inderdaad dodelijk vermoeid wordt.
Dit is trouwens een proces waar ik zelf ook middenin zit en niet gemakkelijk is. oefenen, oefenen, oefenen, verdriet, down, terug willen grijpen naar alles wat mijn eetstoornis mij toefluistert. Ik accepteer dat mijn eetstoornis een stem heeft, hoor het aan, maar doe er niets mee (of een poging tot....) Mijn eetstoornis is hard, koud en genadeloos eigenlijk als ik het heel goed bekijk van alle kanten. Dat heb ik niet verdiend! Zachtheid en liefde, daar ben ik aan toe en de enige die me dat kan geven (of toestaan te voelen en ervaren) ben ik zelf!
Dus ik gun ons allemaal deze zachtheid en liefde, rust en vertrouwdheid met jezelf voor 2013 en al de aankomende jaren want we zijn het waard dit mooie leven te leiden ipv te lijden.

Namaste!
Tessa - Vrijdag 7 november 2014 12:09
Klopt als een bus!Ik mag moe zijn maar wat als je niet moe mag zijn van je zelf?of er niet aan toe kan geven, je hoofd te vol is met het moeten van alles, kan mij er in vinden.
yoyootje - Zaterdag 21 maart 2015 16:39
Mooi om dit te lezen, dankjewel!
Kim300808 - Zaterdag 28 november 2015 12:56
@Tessa: helaas erg herkenbaar. Moe zijn, eraan toe willen geven, maar tegelijkertijd zoveel van jezelf moeten... Niet mogen rusten, omdat er van alles moet. Rot-dwang...!
emal - Donderdag 9 maart 2017 00:24
Het doel van het leven of het doel van bestaan en ontstaan is totaal iets anders dan je zin krijgen en de vruchten uit het leven te plukken, en mooi eruit zien, dat is alleen maar passie, zucht, hartstocht en de grootste zwakte van de mens.
We halen het doel van het bestaan bijna altijd met het gene dat we willen door elkaar, terwijl het doel van het bestaan van niets en dan maar ook echt niets de wil van het bestaande is. Elke bestaande iets dat wij gemaakt hebben, hoort aan de eisen die wij ervoor hebben vastgesteld te voldoen en dat is dan zijn reden en doel van ontstaan.
Als wij denken dat wij niet gemaakt of geschapen zijn, dan kunnen we ook niet over het doel van onze ontstaan praten, wel over het wil en de hartstocht, maar omdat niets uit zichzelf of uit niets kan ontstaan, behalve de Bronenergie (of altijd en eeuwig levende God), zijn wij ook ontstaan uit iets en kunnen wij ook niet zelf onze lieve en leuke gedachtes van het leven aan het doel van het ontstaan koppelen, maar wij bestaan net als elke bestaande iets om aan de eisen van de Bronenergie die ons heeft doen ontstaan te voldoen en omdat wij een eigen wil en de vrij keus hebben, zou de eerste stap van het voldoen aan de eis zijn, je wil en keus over te geven aan de Bronenergie voor dat de wil en de keus je afgenomen wordt. Hier heeft de Koran het met de volgende woorden over : ''sterf niet, maar als degene die zijn wil heeft overgegeven (aan de Bronenergie)'' en verder verwoordt de Koran het doel van onze ontstaan in een zin,: ''Ik heb de Jinn's en de Mensen voor niets anders doen scheppen, maar om mij te dienen''
Dus het doel van onze ontstaan kan alleen maar zijn, ''te dienen de Bronenergie die alles heeft doen ontstaan''.
En hiervoor is dit leven een test voor het leven hierna en hoe moeilijk jou test zus des te beter is de uitslag, WEES DANKBAAR EN TEVREDEN MET WAT JE HEBT GEKREGEN VAN GOD, EN JE ZULT DE WAARDE KRIJGEN OM HET LEVEN ALS KADO NOGMAALS TE KRIJGEN, MAAR DAN IN EEN VEEL EN VEEL ANDERE TOESTAND DAN JE KAN BEDENKEN.