Eten op school met een eetstoornis
''Ik mag niet eten, want ik ben dik.'', ''Mensen kijken me aan als ik eet in de aula.'', ''Ik durf niet op school te eten, want dat ziet iedereen het.'' of "Op school hoef ik niet te eten." Deze zinnen lees ik de laatste tijd weer steeds vaker. Eten op school is eng, je moet je er voor schamen en eigenlijk mag het gewoon niet. Maar dat niet-eten op school is ook makkelijk, want niemand die op je let en je wordt voldoende afgeleid om niet of nauwelijks aan eten te denken.
In ieder geval, dat zegt je eetstoornis tegen je. Want de motivatie om je aan een lijst of gezond eetpatroon te houden, die is op zulke momenten ineens zo sterk niet meer.
Waarom zou jij je schamen? Waarschijnlijk eet ongeveer iedereen in de grote pauze en eten ze ook in de kleine pauzes tussendoortjes of snacks. Eigenlijk is eten dus heel normaal om te doen op die momenten.
En natuurlijk zijn er altijd mensen die later of eerder al hebben gegeten of meer of minder eten dan jij. De concurrentie in je hoofd kan dan nog wel eens een rol gaan spelen. Want als jij meer eet dan een ander, dan ben je zwak. Volgens je eetstoornis ben je pas sterk als je eten weigert en het minste eet. Maar dit is een leugen.
Eten is gezond, dat weet je ondertussen en misschien ben je zelfs al een hele tijd op de goede weg. Het zou toch zonde zijn als je de mist in gaat op school, waar je toch wel een groot deel van je tijd door brengt.
Probeer niet te letten op het eten van anderen. Iedereen eet wat hij/zij wil. Ook als iemand minder eet dan jij. Blijf dan bij je eigen doelen. Dat meisje naast je doet vast geen wedstrijd met jou, maar jij wel met haar. Als scheidsrechter zou ik dan zeggen dat het geen officiele wedstrijd is, dus stop met concurreren! Kijk naar jezelf en wat jij nodig hebt. Niet-eten gaat je niet helpen om je gelukkiger te voelen, gezonder te zijn. Je bent pas sterk als je goed voor jezelf zorgt!
Het is toch eigenlijk belachelijk dat je sterk zou zijn, terwijl je niet eet en jezelf te kort doet? Wat is daar nou sterk aan?
Ik kan me voorstellen dat het ook niet goed voelt om alles te eten wat los en wat vast zit, maar niets eten is eigenlijk even schadelijk. Houd je aan een gezond, regelmatig eetpatroon dat goed voor je is.
Als mensen van je eetstoornis weten, zullen ze misschien nog wel meer op jou en je eten gaan letten. Neem ze dit niet te kwalijk, die mensen weten niet hoe een eetstoornis werkt en begrijpen niet altijd dat je nu wel weer goed eet. Misschien kun je ze uitleggen in welke fase je nu zit en dat je nu weer wat meer dan eerst eet. Vertel ze dan ook dat het nog niet over is, maar dat je er hard aan werkt. Probeer je vooral niet te gaan gedragen naar de vooroordelen die anderen hebben. Denk aan jezelf!
Wanneer je overgewicht hebt, kan eten in het bijzijn van anderen soms ook heel lastig zijn. ''Nu zien mensen waarom ik zo dik ben.'', ''Ik mag niet eten, want in ben dik.'' Eigenlijk hele gemene dingen die je over jezelf zegt, want als jij toch gewoon gezond eet, dan mag dat toch best?
Als je naar je eigen doelen kijkt, is het juist beter om tussen de middag lekker een stapeltje boterhammen te eten, in plaats van een eetbui te triggeren, omdat je niet voldoende hebt gegeten.
Blijf vooral bij jouw eigen doelen en motivatiepunten. Waarom wil jij wel eten, ook op school? Kun je dingen bedenken die het eten op school voor jou gemakkelijker maken? Bijvoorbeeld samen eten met een bepaalde vriendin. Of eten in een rustig deel van de aula. Soms helpt het om lekker mee te doen aan het gesprek dat gevoerd wordt aan tafel, zodat je niet te veel gefocust bent op je eten. Zorg dat je je eten op krijgt op een voor jou aangename manier.
Als je lange tijd niet hebt gegeten in het openbaar of eigenlijk al heel lang niets at op school, zal het best even wennen zijn. Het zal misschien een tijdje heel raar voelen en ongemakkelijk. Niet eten op school was een handige uitkomst om ongemerkt te lijnen... Maar bedenk je eens wat je hier nu werkelijk aan hebt op de lange termijn? Gaat dit ongezonde lijnen en maaltijden overslaan jou werkelijk gelukkig maken? Is het écht nodig om te lijnen of spelen er hele andere zaken? Voel je je ongelukkig en is dit overslaan van maaltijden jouw manier om er nu mee om te gaan....?
Probeer, hoe moeilijk ook, toch te eten op school! Ga door met de goede stap die je aan het zetten bent. Na verloop van tijd zul je eraan wennen, daar kan je echt in geloven. Het zal weer 'eigen' gaan voelen en gemakkelijker gaan. Het zal weer fijn zijn en lekker zijn om gezellig te lunchen op school.
Om het wat leuker voor jezelf te maken kun je ook aan praktische dingen denken. Bijvoorbeeld een leuke broodtrommel gaan kopen of zelfs eentje met een leuke foto erop laten maken. Je kunt ook zorgen dat je iets bij je hebt wat je lekker vindt. Bijvoorbeeld kaas met komkommer of sla, zodat de kaas niet slap wordt.
Maak het wat minder vervelend en ga na wat jou zou kunnen helpen om het gemakkelijker te maken!
Dus: Eet smakelijk in die aula en geniet een beetje van je pauze!
Foto1:flickr.com/photos/santea/
Foto2:snapfish.nl/snapfishnl/gifts/product=Broodtrommel
Gerelateerde blogposts
Reacties
Dit was mega eng maar uiteindelijk is het me wel gelukt (de laatste 2 weken, daarna was het vakantie) Het is enorm moeilijk, maar zeker niet onmogelijk!
@ Pinkbeauty: Wat supergoed dat het je gelukt is om weer te gaan eten op school! Dat geeft me een beetje hoop dat het mij misschien ook ooit weer eens gaat lukken (:
xx
Dit schooljaar ga ik gewoon op school eten and i am proud of it!
Elk normaal mens heeft eten nodig om te blijven leven, dus waarom zou je dan niet op school mogen eten? Het draait uiteindelijk om jou lichaam. Je vrienden eten minder? Zij eten misschien wat uit de automaat erbij of halen anders hun energie wel in. Het gaat erom dat je trots moet zijn dat je eet.
Er is tenslottenog niemand oud geworden op weinig/geen eten.
Of dat ze denken: waarom eet zij nou, ze heeft toch anorexia?
Daarom vind ik het altijd een hele overwinning als ik mijn brood enzo op heb op school.
''en je wordt voldoende afgeleid om niet of nauwelijks aan eten te denken.''
bij ons op school staan er in de kantine twee grote snoepautomaten waar iedereen snoep haalt, er is een kantine waar iedereen broodjes/pizza/snoep etc. haalt, en dicht bij mijn school in de buurt is een supermarkt waar iedereen dan allemaal dingen inslaat (lees: chips, cola, koekjes, dropjes, snoepjes, noem maar op..) dus ik word helemaal niet afgeleid als het om eten gaat op school. juist niet...
super dankjewel voor dit artikel! het geeft toch wel weer wat steun (:
Op school eten is gewoon lastig, en ik heb het in geen 4 jaar gedaan. De stap nemen om dat nu ineens wel te doen lukt niet.
Het is idd ''te makkelijk'' om het niet te doen aangezien niemand je verplicht..
Echt een goed artikel!
Ik eet wel op school, maar ik ben altijd bang dat anderen er wat van gaan zeggen, bijvoorbeeld: waarom eet jij zoveel?
Of dat ze denken: waarom eet zij nou, ze heeft toch anorexia?
Daarom vind ik het altijd een hele overwinning als ik mijn brood enzo op heb op school.
...........................................................
Dat heb ik ook wel heel erg
alleen durf ik echt helemaal niet te eten op school
ik vind het heel knap en ik heb ook heel veel respect voor de mensen die dat wel durfen
xx
Je vriendinnen/vrienden zijn trouwens niet zo fel met eten bezig, dus die letten NIET op hetgeen wat je eet. Ik denk dat je zelfs eerder reacties uitlokt als je niet eet.. Het lijkt misschien een makkelijke oplossing om niet te eten, maar de mensen zijn niet blind hé, er wordt vroeg of laat heus iets aan gedaan ;)
Je moet gewoon je doel voor ogen houden waarom je moet blijven eten en desnoods een oplossing zoeken als het echt niet gaat (zoals apart eten enz.)
Ik kom bij géén van mijn oude klasgenoten in de klas en ook niet op school, dus niemand kent mij daar als iemand die niet eet.
Dat is wel fijn! Hoop dat het me gaat lukken! :)
je eet voor jezelf, niet voor de mensen op school. Wat al werd gezegd, je móét kunnen eten op school om naar school toe te gaan. Niet bang zijn. Ik vond het eerst ook verschrikkelijk moeilijk, maar ik doe het nu al een jaartje weer en het harde randje begint echt af te brokkelen.
Ik wil beter worden. Ik wil leven in alle vrijheid. Zonder eten geen leven.
Het klinkt belachelijk waarschijnlijk, maar zo had ik het echt nog niet eerder gezien.. Het is waar: zo kan ik ook niet blijven doorgaan tot ik oud en bejaard ben.. Het moet toch een keer afgelopen zijn met die anorexia.
Dankje voor je berichtje I!
weer op de goede weg, maar
de gedachtes over niet eten,
zijn weer best sterk. Dat ik
bijna moet huilen, als ik me
broodje naar binnen probeer
te werken. Morgen bbq, slecht
maar ik zie er nu al tegen op.
Waar, wanneer, wat ik ga eten
Dat vind ik heel vervelend dus doe ik het maar niet en blijft et bij water.
iemand tips?
Ik durf nog maar soms te eten op school (als er niemand bij is) en eigenlijk nooit meer op mijn werk. Echt lastig :( Ga proberen het morgen beter te doen :)
xx
merk wel nu ik werk dat ik iets meer eet dan op school daar letten ze er minder op en als ze er op lette dan had ik me woordje klaar, ik heb al gegeten, ik eet thuis wel ik heb geen honger maar geloof me dat geloven ze niet vooral als je dat elke dag zegt, en op me werk heb ik er ook wel moeite mee maar ik ben een keer flauwgevallen omdat ik niet gegeten had die dag, en daar ben ik zo van geschrokken(dat was de eerste keer dat ik flauwviel) en nu doe ik me best om te eten op het werk. xx
Probeer gewoon te denken ik mag eten wat ik wil kinderen zeiden dat ook bij mij op school hè wat eet jij nou of zeiden daar wordt je dik van ik probeer het ook maar het lukte mij niet echt maar jouw misschien wel.
Sterke meid !
Het voelt niet goed.....
Maar ik ben blij dat deze blog er is want ik weet dat ik moet veranderen ga het ook zeker prpberen.... Een keer zeiden vriendinnen van me dat ze mij nooit zagen eten waar ze wel helemaal gelijk in hebben het valt dus wel op en dat had ik eerlijk gezegt niet verwacht maar ik ga mijn best.doen en ik hoop dat het me ook gaat lukken!!! Ik ga ervoor!!!
(Ik heb geen eetstoornis gehad en ook geen overgewicht.)
Nu probeer ik mijn eigen weg te gaan en naar mijn lichaam te luisteren.
eigenlijk ben ik het niet helemaal eens met het begin van deze blog.. met deze zin:
''en je wordt voldoende afgeleid om niet of nauwelijks aan eten te denken.''
bij ons op school staan er in de kantine twee grote snoepautomaten waar iedereen snoep haalt, er is een kantine waar iedereen broodjes/pizza/snoep etc. haalt, en dicht bij mijn school in de buurt is een supermarkt waar iedereen dan allemaal dingen inslaat (lees: chips, cola, koekjes, dropjes, snoepjes, noem maar op..) dus ik word helemaal niet afgeleid als het om eten gaat op school. juist niet...
.................................................................................................
Ik eet meestal niet op school omdat het voor mij juist wel afleidend is. Je praat met mensen, zit op je mobiel, er is genoeg te zien, of soms nog even leren voor een proefwerk. Geen ouders die controleren wat je eet en je kan makkelijk je eten in een prullenbak dumpen. Terwijl als je thuis huiswerk zit te maken, is bij mij de enige overheersende gedachte over eten en dan krijg ik een eetbui.
eigenlijk ben ik het niet helemaal eens met het begin van deze blog.. met deze zin:
''en je wordt voldoende afgeleid om niet of nauwelijks aan eten te denken.''
bij ons op school staan er in de kantine twee grote snoepautomaten waar iedereen snoep haalt, er is een kantine waar iedereen broodjes/pizza/snoep etc. haalt, en dicht bij mijn school in de buurt is een supermarkt waar iedereen dan allemaal dingen inslaat (lees: chips, cola, koekjes, dropjes, snoepjes, noem maar op..) dus ik word helemaal niet afgeleid als het om eten gaat op school. juist niet...
.................................................................................................
Ik eet meestal niet op school omdat het voor mij juist wel afleidend is. Je praat met mensen, zit op je mobiel, er is genoeg te zien, of soms nog even leren voor een proefwerk. Geen ouders die controleren wat je eet en je kan makkelijk je eten in een prullenbak dumpen. Terwijl als je thuis huiswerk zit te maken, is bij mij de enige overheersende gedachte over eten en dan krijg ik een eetbui.