Een relatie en een eetstoornis

 

liefde

Hij zal nog steeds mooie ogen, dat sexy lijf hebben en die leuke grapjes maken, zelfs als jij op dit moment niet bent wie je was toen hij verliefd op je werd. Maar jouw ogen schitteren niet meer zoals toen, je lijf is ongezond en functioneert niet meer optimaal en je bent niet meer energiek. Soms heb je zelfs niet eens meer de energie om te lachen om zijn grappen. Toch is alles beter als je dun bent en helpen de eetbuien jou om te blijven staan... toch?

Aan de ene kant is het logisch dat een relatie niet altijd hetzelfde blijft en verandert na verloop van tijd. Maar aan de andere kant is het eigenlijk wel heel erg als je relatie kapot gaat aan een eetstoornis, een ziekte. Sommige relaties gaan kapot wanneer een van de twee langdurig ziek is, maar er zijn ook relaties die er uiteindelijk, jaren verder sterker van zijn geworden. Dit betekent niet dat je je eetstoornis moet houden omdat je relatie er sterker van wordt, want de relatie beschadigt er ook een lange tijd van en kan er zelfs door breken.

Wat doe je als je merkt dat je een eetstoornis ontwikkelt of al hebt, maar deze erger wordt? Je vriendje/vriendinnetje komt er vaak al snel achter. De een reageert boos waar de ander meteen begint met het aandragen van oplossingen. Vanaf het moment dat je het vertelt, lijkt het erop alsof je er ineens voor moet gaan om beter te worden. Je smeert de volgende ochtend brood, eet tussendoortjes en doet je best om weer gezond te doen. Je wilt hem geen pijn doen, hij kan hier niets aan doen, jij wel.

Is dat zo? Gaat je eetstoornis over wanneer je weer 'normaal' gaat doen en je best doet voor hem? ''Als je van mij houdt en we bij elkaar willen blijven, moet je weer gaan eten'' heeft hij je misschien wel gezegd. Maar helaas, een eetstoornis lijkt gemakkelijker opgelost dan je denkt. Liefde en vechten voor die liefde is niet altijd voldoende. Je moet wel weten hoe je moet vechten en daar de juiste hulp bij durven vragen en ontvangen. Alleen kun je het niet af.

Ik kan je nu wel adviezen geven over het bellen van je huisarts, afspreken met een psycholoog of misschien wel naar een kliniek gaan, maar dat weet je nu wel. Ik wil vooral kijken naar de dingen die je binnen een relatie kunt doen om deze moeilijke tijd zo goed mogelijk samen door te komen. Daarom wat tips uit eigen ervaring.

liefdeTip1: Wees open over je eetstoornis en vertel je vriend erover. Dit kun je doen via een brief of toegeven dat jeergens mee zit, wanneer hij er naar vraagt. Zijn reactie kun je nooit van te voren voorspellen, wat het heel eng kan maken, maar niet onmogelijk kan maken om te vertellen. Als hij boos reageert kun je hem soms beter even met rust laten of geduldig uitleggen hoe het voor jou is. Verwacht niet dat de reactie die hij in eerste instantie geeft de enige reactie is die hij erop zal hebben. Misschien schrik hij er wel enorm van, maar trekt dat later bij.


Het kan ook zijn dat hij meteen wil dat je hulp zoekt. Dat kan natuurlijk heel eng voelen, maar je kunt zijn steun hier goed bij gebruiken en het kan je net even over de drempel helpen om met jezelf aan de slag te gaan.

Het kan goed zijn om direct samen te gaan bellen en hulp te gaan zoeken, maar soms helpt het om een ultimatum te stellen. Als je over een of twee weken bijvoorbeeld meer bent afgevallen of nog steeds eetbuien hebt, ga je (samen) hulp zoeken. Dit kan een stok achter de deur zijn om niet direcht, maar wel op korte termijn op zoek te gaan naar hulp. 

Wanneer je een relatie hebt, is je eetstoornis namelijk niet meer alleen maar jouw probleem. Ineens is het een probleem van twee mensen. Jij wilt ook dat hij gezond is en zou daar alles voor doen. Begrijp daarom dat hij wil dat het ook goed met jou gaat.


Misschien reageert hij soms vol onbegrip. Hij weet misschien nog maar heel weinig van eetstoornissen af en begrijpt niet waarom je jezelf dit aan doet. Soms helpt het om dan uit te leggen hoe het voor jou is of eerlijk te zeggen dat jij er ook nog niet achter bent waarom je dit doet. Op Proud2bme staan blogs over onderwerpen die uitleggen hoe een eetstoornis werkt, die kun je hem ook laten lezen.

relatie

Tip2:
Wanneer jij in therapie zit, kan het goed zijn om daar ook samen gesprekken te gaan voeren. Deze gesprekken zijn vaak net even anders dan wanneer je thuis op de bank met elkaar over dingen praat. Op deze manier kun je leren hoe jullie op dit moment met elkaar om kunnen gaan en met de eetstoornis. Soms kan een psycholoog net even sturing geven bij onderwerpen waarover jullie niet gemakkelijk praten of elkaar niet goed begrijpen.


Wanneer je vriend of partner liever niet met jou mee in therapie wil, kun je daar natuurlijk eerst over praten. Als samen in therpaie gaan niet mogelijk is, kan het ook goed zijn om elkaar brieven te schrijven of af te spreken wekelijks met elkaar te praten over hoe het met jou gaat en hoe het voorhem is. Blijf in ieder geval in contact met elkaar en leef niet te veel langs elkaar heen omdat er een probleem aanwezig is in jullie relatie.

Tip3:
Wees geduldig.
Voor omstanders is het vaak onbegrijpelijk dat iemand destructief met zichzelf omgaat. Je vriend geeft om jou en daarom is het voor hem nog moeilijker te begrijpen dat je een eetstoornis hebt. Neem de tijd om hem uit te leggen hoe het voor jou is, maar begrijp ook dat hij niet alles zal begrijpen. Dit heeft echt zijn tijd nodig en kan met ups en downs gaan. Toch kun je uiteindleijk enorm veel steun hebben aan zijn begrip, maar kun je ook zijn rationele gedachten tot je nemen en gebruiken om je angsten te verminderen.

Heb ook geduld met jezelf. Wordt niet boos op jezelf, wanneer iets niet gelukt is. Zie het als een leerpunt en pak het op, eventueel samen. Deel de momenten waarop je het even niet meer ziet zitten, maar blijf toch stappen nemen. Heb geduld met jezelf, dan zul je groeien.

Tip4:
Geef elkaar ruimte om te voelen en te denken wat je wilt. Misschien heeft je partner een keer een periode dat hij geen zin heeft in jouw eetstoornis. Dit kan overkomen alsof hij geen zin heeft in jou. Blijf je er bewust van dat dit niet het geval is. Misschien heb je zelf ook wel eens periodes dat je geen zin meer in die eetstoornis hebt, maar helaas nog niet op het punt bent dat je er vanaf bent. Blijf hem vertellen hoe jij je erbij voelt, maar kijk ook eens of je zijn rationele gedachten kunt gebruiken om je eigen gedachten over eten te relativeren. Vraag je samen af wat jullie kunnen doen om weer wat dichter bij elkaar te komen. Iets leuks doen, een dagje weg, of lekker even knuffelen?

Een relatie bestaat uit heel veel periodes. Op bepaalde momenten in jullie relatie voel je je samen heel sterk, maar er zullen ook momenten zijn dat je het idee hebt dat jullie beiden op jullie eigen eilandje zitten. Probeer elkaar de ruimte te geven, door niet te willen dat de relatie altijd maar super goed verloopt. Wees je er tegelijkertijd bewust van dat het even minder gaat, neem het serieus maar niet te zwaar op de hand. Probeer elkaar vrij te laten, maar niet los te laten.

liefde

Tip5:
Lichamelijk contact is voor veel mensen met een eetstoornis langdurig of in periodes een probleem. Vaak ben je zobezig met je lichaam en er misschien ook ontevreden over dat je liever hebt dat er niemand aan je lijf zit. Dat wordt natuurlijk best een beetje lastig, wanneer je partner juist heel graag wil laten weten hoe leuk je bent en hoe mooi hij jou juist vindt.


Probeer zijn complimenten niet af te doen als leugens die hij je vertelt.

Als je zijn complimentjes af blijft slaan, zal hij ze misschien zelfs veel minder vaak maken. Misschien voelt hij zich wel uitgemaakt voor leugenaar, omdat jij vindt dat het onzin is wat hij zegt. Niet echt eerlijk, vind je ook niet?

Kijk of je er stapje voor stapje voor open kunt staan en de complimentjes kunt gaan geloven. Je kunt de complimenten goed gebruiken in je proces van genezing en tegelijkertijd voelt het voor hem fijn wanneer jij gelooft wat hij zegt. Verklaar hem dus niet voor gek als hij zegt;''Je bent mooi.''

Heb je moeite met seksueel contact of aanraking, spreek dan duidelijk af waar je grenzen liggen. Je moet zelf bepalen wat jij wel en niet wilt en vanuit daar kun je later stapjes zetten. Als je momenteel liever niet aangeraakt wilt worden op je buik, kun je dat afspreken. Tot op zekere hoogte kun je dan wel met elkaar vrijen. Houdt het haalbaar voor jou, maar verleg ook af en toe je grenzen als je daar aan toe bent.

Soms helpt het om je bh of een hempje aan te houden tijdens het vrijen. Op deze manier kun je toch intiem met elkaar zijn en hoef je je niet zo heel erg druk te maken om je lichaam. Doe vooral waar je je wél prettig bij voelt. Leg hem daarnaast ook uit dat het niet met hem te maken heeft en je op deze manier toch samen dit bijzondere onderdeel van je relatie met elkaar kunt delen.

liefdeTip6:

Vertel hem wat jij nodig hebt. Je partner zal niet altijd weten wat hij moet doen om jou te helpen. Soms keert hijje dan de rug toe op momenten dat hij juist iets zou kunnen betekenen voor jou. Misschien vraagt hij zich wel heel erg af hoe hij jou zou kunnen helpen en voelt hij zich erg machteloos langs de zijlijn staan, kijkend hoe jij jezelf sloopt. 

De tip hierbij is hem te vertellen wat je nodig hebt. Als je eetdrang hebt, kun je samen een eindje gaan wandelen. Hij kan jou dan helpen, zonder dat het therapeutisch wordt, want hij moet niet jouw hulpverlener worden, het blijft gewoon je liefdespartner. Als je afspreekt dat hij jou mee naar buiten moet nemen om een eindje te gaan lopen, kan hij daar in de praktijk iets mee doen. Je kun hem op 100 manieren betrekken en hem jou laten helpen op die manier. 

Als je het nog moeilijk vindt om regelmatig te eten, kun je hem vragen met jou mee te doen. Je kunt bijvoorbeeld afspreken dat jullie om half 9 samen ontbijten. Hij kan dan altijd zelf nog terugkruipen in bed, als hij uit wil slapen. Misschien vindt hij het lastig ineens gestructureerd te eten, terwijl hij altijd gewoon at wanneer hij trek had, maar wie weet wil hij je helpen. Aan de andere kant kun je ook eens kijken hoe ''lekker vrij'' hij met eten om gaat. Zie het als doel voor de toekomst om ook zo vrij te kunnen zijn.

Tip7:
Humor! Grapjes maken over hoe gek je eigenlijk met eten omgaat kan relativeren en soms confronteren, waardoor jij beseft hoe je bezig bent. Er zit natuurlijk een grens aan die grapjes, maar ze kunnen binnen een relatie enorm veel goeds doen! Tevens is humor over eetstoornissen iets wat je samen kunt delen. Een van de weinige dingen die je samen kunt delen wat betreft een eetstoornis. Klik HIER voor een leuk grapje over eetstoornissen.

Tip8:
Een eetstoornis heeft vaak de functie gevoelens te onderdrukken. Helaas onderdruk jemet die verdoving van eetbuien of lijnen alle gevoelens. Je voelt misschien minder verdriet, maar ook minder vrolijkheid. Niet alleen de negatieve emoties worden afgevlakt en onderdukt, ook de emoties als lachen, blij zijn of verliefd zijn, worden minder. 


Blijf daarom voelen, hoe moeilijk dat ook is op sommige vlakken. Verliefd zijn, blij zijn met je mannetje (vrouwtje) en lachen met elkaar zijn toch eigenlijk nog veel belangrijker? Gebruik ook dit als doel voor de toekomst en laat je emoties eens wat vaker toe.

Tip9:
Laat de liefde een motivatie zijn om beter te worden! Laat liefde je motiveren om door te zetten en er voor te gaan. Ook als je op dit moment nog geen relatie hebt. Liefde voor jezelf en liefde voor een ander zijn de belangrijkste dingen in het leven. Leef voor de liefde, leef van de liefde.

Tip10:
Vergeet niet te genieten van je realtie en van elkaar! Doe leuke dingen, ga de deur uit; Leef!

relatie

Als je van jezelf leert houden, ook al lijkt dat op sommige momenten in je leven een onmogelijke opdracht, dan kun je nog veel meer liefde aan anderen geven!

 


Wat doen jullie om je relatie goed te houden?

Bron foto1:Photosteve101
Bron foto2: Epsos.de
Bron foto3: Pink Sherbet
Bron foto4: Genesha Isis
Bron foto5: Xanetia
Bron foto6: Nicki Dobrin

 

Gerelateerde blogposts

Reacties

Danielle - Dinsdag 25 oktober 2011 13:43
Ik ben al bijna 4 jaar samen met mijn vriendin.
Ze heeft me nooit gekend zonder anorexia, maar ze is nooit weg gegaan.
ze heeft met gesteund tijdens mijn opnames en is er altijd voor me geweest.
Nu gaat het een stuk beter en kan ik zelfs zeggen dat ik op een paar trekjes na van de anorexia af ben.
Ik houd super veel van haar en ik weet dat ik haar te kort doe als ik weer terug zou gaan naar mijn eetstoornis.
we zijn onwijs gelukkig samen en gaan binnen kort een weekend weg en natuurlijk gaan we dan uit eten!
ik moet er niet aan denken om weer in de anorexia terug te gaan, hoe veilig dat soms ook voelt.
Ik wil leven ipv overleven samen met mijn vriendin!
kus danielle
Marieke - Dinsdag 25 oktober 2011 13:45
Mooi stuk, en zo waar ik merk het ook met mij en me vriend
Charlotte - Dinsdag 25 oktober 2011 16:08
Goed om te lezen!
Het is bijna een jaar geleden uitgegaan met mijn vriend omdat hij mijn depressie & ES niet meer trok. 10 maanden later kregen we weer iets. :) Maar ondanks dat het nu een stuk beter met me gaat blijft het heel erg oppassen, en ook wel een beetje eng ofzo.
We proberen heel erg te voorkomen dat hij mijn therapeut wordt, maar tegelijk wil ik hem ook weer niet alles onthouden van hoe het met mij gaat, dus dat is een moeilijke balans.
Bovendien heeft hij naar mijn idee nog wel eens de neiging alleen maar de periodes dat het nog even niet zo goed gaat te zien, ipv de periodes waarin blijkt hoeveel beter het gaat dan een jaar geleden.

Al met al best een lastige situatie dus, maar ook iets waar ik heel veel motivatie vandaan haal!
Roosje - Dinsdag 25 oktober 2011 21:43
Herkenbaar zeg..
Ik heb helaas geen tips, mijn relatie is (mede door) mijn ES na 3 jaar ten onder gegaan. Ik ga er denk ik ook nooit achter komen hoe het zou zijn gegaan als ik nog gezond was.
Elle - Zondag 30 oktober 2011 01:20
Helaas, mijn vriend zijn thuissituatie sloopt hem en baat mij zorgen. Mijn eetprobleempje sloopt mij en baat hem zorgen. Ben bang dat onze relatie door our trouble nog eens op een gespannen draadje komt te staan, of erger: er door beėindigd wordt. Ik heb nu 5 maanden iets met hem, beide 17 jaar, maar ik word al spastisch als hij aan me gaat zitten plukken zo erg walg ik van mijn eigen lichaam. Ik heb het liefst dat niemand aan dat gedrocht genaamd: 'ik' zit.

Tijd om hulp te zoeken en te vertellen van mijn eetprobleempje of niet?
Koffie - Donderdag 26 januari 2012 16:35
Mooi om te lezen
Ik heb zelf bij mijn vriend het gevoel dat het ons sterker maakt. Het zeker niet eenvoudig en hij is vaak extreem bezorgd. Maar we weten dat we er zijn voor elkaar en dan we ondanks alles elkaar graag gaan blijven zien. Het belangrijkste is eerlijk zijn, we weten steeds van elkaar dat alles eerlijk zal zijn, hoe moeilijk dat ook is bij een es, maar dat maakt ons sterk.
cavy - Vrijdag 16 maart 2012 21:36
toen ik het mijn vriend ging vertellen was ik bang dat hij zou afknappen, maar hij zei; nu je mij dit hebt verteld hou ik nog veel meer van je.. de tranen stonden me in mijn ogen.. en nu zijn we bijna een jaar samen! Hij is mijn eerste relatie en mijn grote liefde! ik ben nu 19 en heb sinds mijn 12e een es. Hij is er altijd voor mij, vooral als het moeilijk is en het 'monster' mijn hoofd overneemt en ik niet langer helder denk weet hij me weer met beide voeten op de grond te brengen! ik ben heel open tegen hem erover en we praten er regelmatig over, maar ook ik heb het gevoel dat het ons sterker maakt.. en ik ben nu superhard mijn best aan het doen om gezond te worden, want ik wil met hem oud worden, reizen, samenwonen, huisje boompje beestje. Ik wil niet sterven, niet meer sinds ik hem ontmoet heb. Ik wil gezond worden, zodat ik samen met hem kan zijn. ik wil hem geen verdriet doen. het gaat allemaal goedkomen.. op een dag :)
bets - Zondag 22 juli 2012 03:23
Mijn vriend heeft me gesteund sinds het moment dat ik het hem vertelde. Hij heeft me met alles geholpen, en wil me helpen om beter te worden. Ik weet dat hij dat beter inziet dan ik, maar voor hem wil ik alles doen om beter te worden. Om weer het leuke meisje te zijn waar hij verliefd op werd. Ik weet dat hij absoluut niet minder verliefd is dan toen, maar het lijkt me zo fijn om uit eten met hem te kunnen gaan zonder na te denken over wat ik MOET en niet MAG eten van mezelf. Ik weet dat hij het er erg moeilijk mee heeft me zo te zien, en daarom hoop ik dat het me lukt om beter te worden. Voor hem. Voor mij. Voor ons.
amanda - Woensdag 17 oktober 2012 17:00
heel erg herkenbaar, heb mijn vriend wel laatst verteld dat ik het niet zo meer wou en dat me eetstornis of nja noem het vaker een eetprobleem, lastig is en dat ik het niet zo wil. we zijn 4 jaar samen en sinds paar maand verloofd dus hij kent me toen het heel slecht ging en weer beter en weer slecht en weer beter etc, en hij wil me ook helpen, we wonen samen dus dat maakt het moeilijker om te doen wat ik wil en misschien makkelijker om er af te komen, ik wil een toekomst met kinderen een gezin, en een goede baan, en geen eetstornis die alles verpest..


xx liefs
hertog - Zondag 2 maart 2014 03:11
ik heb nu een half jaar een vriendin met een eetstoornis. het begin was wennen want zelf ben ik nog al laks op met die zaken, wel heb ik gemerkt dat elkaar vrij laten in wat je voelt en doet goed helpt. hoe vrijer ik haar laat om er over te praten hoe beter de relatie wordt.

hertog
anoniem - Zondag 24 augustus 2014 19:00
Al 5 maanden samen met mijn vriendje, we kregen een relatie 3 dagen voor ik de kliniek in ging, hij was al een hele tijd mn beste vriend, en wist eigenlijk niet van mijn ES af. Pas kort voor mijn opname had ik het hem verteld, en toen was het net uit met mijn ex, die me wel heeft verlaten door mijn ES. Maar mijn huidige vriend is er al die tijd voor me geweest en is nog steeds een enorme steun en het gaan nu goed met me en het wordt steeds leuker samen, omdat ik nu meer kan genieten, energie heb voor leuke dingen en meer voel.
xxx - Woensdag 17 september 2014 10:06
Mijn beste vriend was mijn steun, mijn hulp, mijn therapeut en de enige die wist dat ik een ES had. Hij probeerde mij te helpen en dacht zelf dat hij sterk genoeg was om mij van mijn ES af te helpen. Ik loog maar deed net of ik naar hem luisterde.. ontkennen was ik de beste in. Uiteindelijk koos hij voor de harde manier en liet me "vallen" hij wilde me niet meer zien of horen. Hierna ben ik eindelijk in gaan zien dat ik niet goed bezig was en ben ik hulp gaan zoeken. Ik ben mijn maatje maanden kwijt geweest en zag steeds meer in dat hij mij los had gelaten omdat ik op mijn eigen benen moest leren staan. Sinds een week hebben we weer contact. Hij vraagt niet meer naar mijn stoornis of naar mijn behandeling. Hij heeft me goed duidelijk gemaakt dat hij me niet vertrouwd. Ik zal dat terug moeten winnen en dat begrijp ik. Hij was er gewoon klaar mee. Ik weet dat ik beter word ook al ben ik er nog lang niet..ik hoop alleen dat hij me die kans wil geven. Hoe moet ik hier mee om gaan? Hoe vrij moet ik hem laten zodat hij ziet dat ik hem niet nodig heb als therapeut. Ik wil hem gewoon terug in mijn leven om hoe hij is.. ik wil hem geen ellende meer bezorgen want dat heb ik wel gedaan...ik heb al mijn problemen op zijn schouders gegooid. Ik hoop hem niet voor altijd kwijt te zijn want..... eigenlijk... hou ik meer van hem dan alleen die "vriend".
W. - Woensdag 10 augustus 2016 00:43
Mijn vriend weet niet veel van mijn eetstoornis.. Ik heb hem wel verteld dat ik het had.. Maar nier dat ik er nog steeds mee doorga.. Ik ben heel onzeker en heel bang.. Over wat zijn reactie is.. En of die me dan nog wel
Ziet staan.. Ik wil hem gewoon niet kwijt om zoiets doms..
Rosa - Zaterdag 1 juni 2019 02:11
Fijn om te lezen.. Wou dat mijn vriend dit begrijpt, ondanks dat we al meer dan 3 jaar samen zijn blijft hij me vertellen dat ik wat vet moet verliezen, 'om lean te worden'. Dit werkt averechts, heb nog meer last van eetbuien (Binges) door zijn opmerken. Ik weet dat ik een mooie vrouw ben zonder over/ondergewicht, maar door zijn opmerkingen voel ik me dik. Zelfs als ik dat aankaart snapt hij het niet want 'ik moet gewoon minder eten'. Het probleem zit em niet in dat eten, ik kan gewoon echt niet omgaan met mijn gevoelens. Als ik heftige emotie voel reageer ik daar op door te eten, dit doe ik al zo lang ik me kan herrinneren. Controle hebben, niet voelen, gewoon doorgaan, het sloopt me. Hoe lang kan het duren voordat deze feiten hem overtuigen? Ik vrees dat als hij met tijd niet gaat begrijpen hoe deze ziekte in elkaar steekt ik de relatie moet staken want het maakt me zieker. Het zou zo jammer zijn als het zo ver kwam, hij is de liefde van mijn leven en ik ben al zo gegroeid door zijn hulp. Keerzijde is echter dat hij ervan overtuigd is dat hij beter weet wat goed voor me is dan ik zelf.

Lieve lezers, even mijn situatie terzijde. Als je hulp wilt, zoek lotgenoten en praat, dat doe ik. Ik kan je vertellen het blijft ongemakkelijk dat praten, maar ik voel me wel gezien door de mensen die begrijpen hoe mijn hoofd in elkaar steekt. In het begin luister je misschien alleen maar, toch helpt het. Praten geeft erkenning, het enige element wat ik nu echt mis in mijn relatie. Bezoek de OA, ze hebben meetings overal in Nederland, ga, het doet je goed ♥.