Een eetstoornis op jonge leeftijd

 

Een eetstoornis kan je op alle leeftijden ontwikkelen en uit onderzoek is gebleken dat een eetstoornis het meeste voorkomt bij vrouwen in de leeftijd van vijftien tot negenentwintig jaar. Natuurlijk is dit een bewezen feit, maar je kan een eetstoornis ook op latere of jongere leeftijd krijgen. Dit laatste was bij mij het geval.

Het begon, zoals bij de meeste meiden (of jongens), heel onschuldig met gezonder eten en minder tussendoortjes. Door mijn medicatie voor mijn astma was ik aan de stevige kant en dit werd mij op een dag ook erg duidelijk gemaakt. Ik was toen nog maar acht en ik schrok ontzettend. Vanaf dat moment is het lijnen al een rol in mijn leven gaan spelen. Ik wilde er net als mijn vriendinnen dunner uit gaan zien en daarom mocht ik van mezelf geen frietjes meer eten en moest ik minder snoepen. Ondanks dat ik toen absoluut nog geen besef had van calorieën en BMI, viel ik heel wat kilo's af. Ik kreeg complimenten en dit gaf mij natuurlijk een heel fijn gevoel.


Bron

Op een bepaald moment, toen ik ongeveer tien was, had ik (voor mijn leeftijd) een gezond gewicht en hiermee was ik ook erg tevreden. Ik wilde nog steeds voor geen goud aankomen, maar ik at wel weer gewoon af en toe lekker frietjes en ook van tussendoortjes kon ik best genieten. Totdat de zomervakantie van 2005 kwam...

Het 'echte' begin van mijn anorexia
Het was zomervakantie en ik ging met mijn ouders naar Duitsland. Het was daar erg leuk en we zaten in een sporthotel waar je echt alles kon doen. Ik hield altijd al van sporten, en ook daar was ik hele dagen actief. Op één van de dagen tijdens de vakantie was ik jarig, ik werd elf, maar ik mocht van mezelf geen taartje of ijsje eten. Ik weet dit nog als de dag van gisteren: mijn ouders en ik zaten bij een Italiaans ijscafé en het was erg gezellig, maar genieten van iets lekkers stond ik mezelf niet toe. Eenmaal thuis, ging ik meteen op de weegschaal staan, alsof ik er naartoe werd getrokken, en inderdaad er was een kilo af! Zo blij als ik was, besloot ik mijn afvallen weer door te zetten. In het begin alleen met meer bewegen, daarna met minder tussendoortjes en tot slot met maaltijden overslaan...

De gevolgen van mijn anorexia
Zoals ik al eerder schreef, heb ik ook astma, en daarvoor kwam ik ook altijd bij een kinderlongarts. Op een bepaald moment begon zij zich redelijk veel zorgen te maken dat ik steeds meer afviel en ik moest van haar dan ook in gewicht gaan toenemen. Ik geloofde haar graag en ik vond haar diep van binnen ook een super lieve kinderarts, maar een stemmetje in mijn hoofd zei dat ik absoluut niet mocht aankomen. Wanneer ik meer zou gaan eten, zouden alle kilo's er zou weer bij zitten en zou ik weer net zo dik zijn als toen acht jaar was.

Bij het volgende bezoek aan mijn kinderarts was ik dus weer afgevallen en dit leidde tot een bloedtest. Het bleek dat ik er al zo erg aan toe was dat ik amper bloed meer kon geven en dat mijn bloeddruk en temperatuur veel te laag waren. En dat niet alleen... ik was een meisje van elf en vanaf die leeftijd hoort natuurlijk de puberteit ongeveer te beginnen. Doordat ik zo ontzettend mager was, is mijn puberteit stil blijven staan en heb ik helaas, door zowel mijn anorexia als mijn medicijnen voor mijn astma, mijn groeispurt nooit mogen meemaken.


Bron

Niet alleen had ik door mijn anorexia fysieke problemen gekregen, maar ook op mentaal gebied. Ik was, zoals ik aan het begin al schreef, nog maar een meisje van elf, waardoor sommige mensen uit mijn omgeving geeneens het besef hadden dat ik aan deze ziekte leed. Dit was voor mij aan de ene kant heel fijn, want daardoor heb ik het heel lang verborgen kunnen houden door verschillende smoesjes en uitwegen te bedenken. Aan de andere kant heeft dit mij heel veel verdriet opgeleverd en kon ik dit verdriet, zeker op deze jonge leeftijd, moeilijk verwerken. Door al dit verdriet voor een groot deel voor mezelf te houden, kreeg ik na een aantal jaren weer andere klachten, zoals bepaalde dwanggedachten.

Gelukkig heb ik hiervoor echt snel aan de bel getrokken en kon ik dit beperkt houden. Door mijn anorexiaverleden op jonge leeftijd was het voor mij heel moeilijk om hierover te praten, omdat ik mezelf schaamde en bang was om niet geloofd te worden. Achteraf denk ik hier heel anders over en heb ik enorm veel spijt dat ik mijn verdriet niet eerder met anderen heb gedeeld en dat ik er zo'n lange tijd gesloten over ben geweest. Mijn anorexia heeft mij ontzettend veel problemen opgeleverd, waar ik tot op de dag van vandaag nog steeds heel veel spijt van heb.

Mijn leven nu
Nu, heel wat jaren verder, ben ik een volwassen jonge vrouw die een diploma op zak heeft, een rijbewijs in het bezit, en nog steeds van sporten houd. Ik heb een aardig lange periode met mijn anorexia geworsteld en doordat ik dus op jonge leeftijd deze ziekte heb gekregen, heeft het blijvende fysieke problemen opgeleverd. Hiervoor kan ikzelf de tijd niet meer terugdraaien al zou ik dit dolgraag willen, maar ik wil wel aan jullie meegeven: ben je nog jong of ben je een eetstoornis aan het ontwikkelen, zoek hulp voordat het te laat is en schaam je er alsjeblieft niet voor. Mijn anorexia heeft heel veel nadelen met zich meegebracht, maar één voordeel is dat ik andere meiden, zoals jullie, kan helpen om mijn ervaring te delen en te laten weten dat een leven zonder eetstoornis veel en veel beter is dan een leven met een eetstoornis.


Bron

Jij hebt namelijk geen controle over je eetstoornis, maar de eetstoornis over jou!

 

Gerelateerde blogposts

Reacties

Odette - Vrijdag 23 oktober 2015 13:14
Herkenbaar, knap dat je deze blog hebt geschreven! Dankjewel x
Maria00 - Vrijdag 23 oktober 2015 14:45
Ja herkenbaar! Het scheelde bij mij heel erg dat ik vroeg begon te puberen dus daar heb ik geen last van gehad
Just me - Vrijdag 23 oktober 2015 15:10
Ik ben 17 en heb, tot mijn spijt, ook geen groeispurt gehad. Niet omdat ik een eetstoornis had. De dokter zei 7 jaar geleden dat ik 1.67m zou worden ongeveer, maar ik ben 1.54. Ik weet niet waarom ik niet ben gegroeid en ik heb de hoop opgegeven dat ik ooit nog ga groeien.
CharlotteTheLovatic - Vrijdag 23 oktober 2015 19:27
Heel erg bedankt voor dit blog ikzelf heb ook anorexia gekregen toen ik 10 jaar was (11 jaar begon het echt) en worstel er nu nog altijd heel erg mee. Ik ben intussen 14 jaar en heb er veel spijt van.
Sheila - Vrijdag 23 oktober 2015 19:46
Mijn eetstoornis heeft echt een van mijn grootste dromen verpest....
Ten eerste zag ik er niet meer gezond uit en kon ik vanalles niet meer doen door constant opgenomen te worden in ziekenhuizen en klinieken, dus miste ik heel veel dingen die ik als model wou doen. Nu blijkt ook dat ik niet meer zo lang kan worden als eerst, terwijl lengte echt een strenge eis is de modellenwereld... Weg 1,78m, ik zit nog steeds onder 1,70. En nee, dit gebeurt niet alleen bij anorexia! Ik heb boulimia, en mijn groei verminderde al bij een gezond gewicht. Eetstoornissen verpesten echt heel veel...
Lotte - Vrijdag 23 oktober 2015 23:22
Mijn eetstoornis begon ook toen ik 11 jaar was. Daarvoor kreeg ik zelfs al moeite met eten en vond mezelf rond mijn 9e al te dik (had gezond gewicht).

Ook ik ben helaas niet door gegroeid en kleiner gebleven dan geschat werd. Ben maar 1.60.
dancer! - Zaterdag 24 oktober 2015 09:15
Mijn anorexia begon ook toen ik 10/11 was. Helaas is ook bij mij mijn groeispurt uitgebleven en heb ik nog andere fysieke klachten hierdoor gekregen. Bij mij kwam het toentertijd overigens niet doordat ik mezelf te dik vond (ik ben altijd heel slank geweest).

Je klinkt heel sterk! En ik ben blij om te horen dat het zo goed met je gaat!
someone64 - Zaterdag 24 oktober 2015 10:50
Ik heb ook gedeelte van mijn groeispurt gemist maar deze heb ik op mijn 20ste nog gehad. Toen ik aankwam, raar maar waar
Miekio - Zaterdag 24 oktober 2015 21:38
Mijn echte eetstoornis (boulimia) begon in groep 8, ik was 10 jaar. Al had ik daarvoor al eetgestroord gedrag. Ook best jong, en dat heeft een flinke impact.

Bedankt voor je verhaal
Colourful Creature - Maandag 26 oktober 2015 06:57
Bij mij begon het ook heel vroeg. Rond mijn elfde begonnen de gedachten en langzaamaan sloeg ik door. Inmiddels ben ik negentien en ik loop er nog steeds mee. Mooi dat je deze blog hebt geschreven. Het is inspirerend om te lezen dat je er uiteindelijk wel vanaf bent gekomen.
Saneeee - Maandag 21 maart 2016 23:33
Heey ik wil afvallen iemand tips ?