Compenseren en een eetstoornis

 

Ik werd wakker met het idee dat ik die dag maar heel weinig mocht eten omdat ik de dag ervoor voor de zoveelste keer een eetbui had gehad. Vreselijk vervelend vond ik dat. Ik had namelijk best trek als ik wakker werd en wilde ook graag iets eten. Toch mocht dat niet van mezelf. Ik moest compenseren. Ik moest dat wat ik verkeerd had gedaan, goedmaken.

Het moeten compenseren speelde niet alleen wanneer ik een eetbui had gehad. Het speelde eigenlijk altijd wel in mijn hoofd. Ik was altijd bang te veel te eten en had daarom ook altijd het idee dat ik het goed moest maken. Soms compenseerde ik al voordat het zogenaamde kwaad was geschiet. Ik ging dan bijvoorbeeld bij mijn moeder op bezoek en wist dat ik met haar zou gaan lunchen. Deze lunch had ik niet in de hand, want ik wist niet wat ze zou maken. Dit had als gevolg dat ik de onbekende lunch van mezelf voor de zekerheid vooraf al moest compenseren. Ik at dan bijvoorbeeld geen ontbijt of slechts een heel klein ontbijt.

compenseren

Maar ook als ik gewoon thuis, in mijn eigen kamer, at twijfelde ik over de hoeveelheid voedsel die ik had gegeten. Was het niet te veel? Was dat ene dropje niet te veel? Had ik wel moeten kiezen voor boter op brood? Als ik wil afvallen is het vast te veel! Ja, het is veel te veel wat ik heb gegeten! Bah, wat ben je toch een dik monster zonder discipline! ...en ga zo maar door. Weer moest ik dan van mezelf compenseren. Ik at dan bijvoorbeeld wel avondeten maar mocht er geen vlees of aardappelen bij, ik vergat met opzet tussendoortjes en wilde per se de lunch overslaan. 

Het moeten compenseren zorgde voor mezelf voor veel spanning en een negatieve stemming. Ik was in mijn hoofd alleen maar meer met eten bezig, werd nukkig van het te weinige eten en was constant gespannend en angstig omdat ik bang was niet voldoende te compenseren en toch te veel te eten. Tijdens feesdagen bereikte dit alles zijn hoogtepunt omdat ik dan zo vreselijk veel moest compenseren voor mezelf, dat ik het bijna niet meer kon overzien. Ik voelde me constant schuldig en dik.

Maar wat heeft al dat compenseren me nu daadwerkelijk opgeleverd? Was het alle stress en negativiteit waard? Nee, zeker niet. Het compenseren leverde me eigenlijk maar weinig op. Ik viel er ook niet door af en als ik het niet deed kwam ik er ook niet door aan. Dit heb ik de afgelopen jaren wel ondervonden. Het zorgde er bovendien voor dat mijn lichaam, mijn spijsvertering in de war raakte. Het compenseren gaf me op dat moment wel een gevoel van veiligheid. Achteraf gezien besef ik me nu maar al te goed dat dit gevoel van veiligheid zeker niet opwoog tegen alle nadelen en narigheid die het compenseren met zich meebracht.

Stoppen met compenseren is niet eenvoudig. Het geeft je een heel naar en onveilig gevoel. Je voelt je dik, mislukt en ongedisciplineerd. Toch zal je door die gevoelens heen moeten gaan om van je problemen af te komen. Zolang je blijft compenseren houd je jezelf in een negatieve cirkel en blijf je jezelf oplsuiten in de kooi die eetstoornis heet.

geniet van een gebakje

  Tips voor als jij de uitdaging wilt aangaan om te stoppen met compenseren

♥ Onthoud je doel
Houd je doel goed voor ogen. Je wilt weer gezond worden en vrij zijn van die eetstoornis. Je wilt een leuke toekomst tegemoet gaan zonder je dag in dag uit bezig te houden met eten, gewicht en kcal. Daarvoor is het nodig dat je bepaald gedrag afleert, hoe moeilijk en zwaar ook. Als je jezelf hier doorheen vecht, ben je weer een stapje dichterbij een leven zonder eetstoornis.

♥ Het is niet nodig
Ondanks dat je het gevoel hebt dat je moet compenseren, is het niet nodig. Het is helemaal niet erg om af en toe iets meer te eten. En eet je wel echt zoveel? Als je kijkt naar je ouders of vriendinnen, eten die dan zoveel minder dan jij en moeten zij ook voortdurend van zichzelf compenseren? Ook als je last hebt van eetbuien is het belangrijk dat je niet compenseert. Dit zorgt er enkel voor dat je weer nieuwe eetbuidrang opwekt. Van af en toe een eetbui kom je niet direct 10 kilo aan.

♥ Schijnveiligheid
Compenseren voelt misschien veilig omdat je dan denkt dat je controle hebt. Maar vraag jezelf nou eens af: Heb je werkelijk controle over je leven? Als jij last hebt van een eetstoornis, heeft de eetstoornis controle over jouw leven. Door te blijven compenseren geef je jouw eetstoornis de touwtjes in handen in plaats van jezelf. Een leven met een eetstoornis is niet veilig. Het is een ziekte die je weg houdt van het echte leven dan zoveel fijner kán zijn. Geef het een kans en neem de touwtjes in handen.

♥ Luister naar je verstand
Jouw gevoel schreeuwt misschien wel dat je moet compenseren, maar wat zegt je verstand? Meestal wéét je het allemaal best wel. Je weet dat je beter regelmatig en gezond kunt eten. Je weet dat je beter niet kunt compenseren als je van je problemen af wilt komen. Volg je verstand en vecht tegen die ongezonde gevoelens. Ze mogen er wel zijn, zolang je ze maar niet volgt. Houd jezelf niet voor de gek.

♥ Wees niet zo onaardig
Zou jij tegen een goede vriendin of tegen je eigen kind later zeggen dat ze niet mag ontbijten omdat ze de avond ervoor toch wat te veel heeft gegeten? Nee toch? Waarom dan wel tegen jezelf? Jij bent evenveel waard als die goede vriendin en jij bent ook een kind van iemand. Zorg goed voor jezelf en wees aardig voor jezelf. Je mag er zijn en je verdient gezond, voldoende en lekker eten.

♥ Regelmaat is gezond
Jouw lichaam zal er op haar mooist uitzien als je er goed voor zorgt. Hier hoort een regelmatig voedingspatroon bij. Als je gezond, gevarieerd, voldoende en met regelmaat eet zal je lichaam er op zijn mooist uitzien. Je spijsvertering werkt optimaal en je voelt je goed. Jouw lichaam raakt in de war wanneer je het steeds voeding ontzegt omdat je moet compenseren van jezelf. Je maakt je lichaam hier niet blij mee.

♥ Vraag advies
Hulp en advies vragen is niet makkelijk. Misschien omdat je dan te horen krijgt wat je eigenlijk al weet, mischien omdat je dan je plan om te compenseren niet meer uit kunt voeren. Toch is het goed om advies en steun te vragen aan anderen als je van het compenseren af wilt komen. Weet je dat je de neiging hebt om je ontbijt over te slaan, vraag dan iemand om samen te ontbijten. Ben je bang dat je te veel hebt gegeten, vraag dit dan eens na aan iemand die je kent en gezond is.

Hoe ben jij bezig met compenseren
en wat helpt jou om niet te compenseren?

 

Gerelateerde blogposts

Reacties

Lunamira - Donderdag 26 september 2013 13:29
mooi en herkenbaar... Ik betrap mezelf nog steeds wel eens op het compenseren. dat is niet nodig.. dus straks eet ik weer lekker een handje pepernoten en hoef ik dat niet te compenseren.!! :)
Daf - Donderdag 26 september 2013 14:11
Dit is voor mij heel herkenbaar. Als ik met mijn familie uit eten ga, als ik een verjaardag heb of als ik al weet dat we een filmavond met chips hebben, durf ik de dagen ervoor en erna niet normaal te eten. Ik baal hier best wel erg van, omdat ik me dan zo slap voel.
Vlinder... - Donderdag 26 september 2013 14:13
Ik herken het compenseren ook alleen dan in de vorm van bewegen... ik vind het zo moeilijk om er tegenin te gaan en het niet te doen... Terwijl ik heel goed weet dat het zo slecht is voor mijn lichaam ivm ondergewicht... :(.
Ik weet ook echt niet wat ik zou kunnen doen om het mezelf makkelijker te maken zodat ik het niet doe.
Anne-Maria - Donderdag 26 september 2013 14:26
Compenseren - ligt bij mij ook gevaarlijk op de loer. Bij ieder eetmoment vraag ik me af of ik niet teveel eet. Ik weet dat als ik eenmaal ga compenseren, ik in een negatieve spiraal beland. En om daaruit te komen, moet ik zoveel meer knokken dan wanneer ik me aan mijn voedingsadvies houd. Dat laatste probeer ik mezelf dan ook steeds voor ogen te houden: volg je lijst, dan is het goed. Er zal altijd verschil zijn in wat je op een dag aan voedingsstoffen binnenkrijgt en dat is normaal.
Anoniem - Donderdag 26 september 2013 14:35
Heel erg herkenbaar! Ik mag nu sinds deze week absoluut niet meer compenseren van mijn therapeute en vind het heel erg eng. Maar ik ga er wel voor!
Simba - Donderdag 26 september 2013 14:59
Ik was heel erg goed in compenseren. Met de nadruk op was. Echt waar, als je ermee stopt heb je zoveel meer rust in je hoofd! Iedereen sterkte die hier nog mee worstelt! Het komt goed!
michelle - Donderdag 26 september 2013 15:33
Mijn es probeerd het op een heel slinkse wijze. Bijv. Door broodjes te eten ipv boterhammen en die dan enkel te besmeren en beleggen. Daarom eet ik vanavo d gewoon boterhammen. En niet omdat het enkele besmeren en beleggen daadwerkelijk verschil maakt maar omdat mijn es daarover nadenkt. En dat is niet normaal. Dus dan gewoon de boterhammen. Ook lekker :p
bs - Donderdag 26 september 2013 16:34
wauw, dit gaat me vast en zeker helpen!
heel erg bedankt

xx
Anne - Donderdag 26 september 2013 16:37
Heel herkenbaar! Fijn om zulke verhalen te lezen. Voorheen dacht ik eigenlijk dat ik alleen zo over eten dacht. Maar het is fijn om te weten dat er nog meer mensen met zulke gedachten zijn. Goed dat je er nu over heen bent. Ik ben ook vaak aan het compenseren. Heb ik een BBQ dan moet ik de volgende dag minder eten, ga ik met mijn moeder de stad in om te lunchen, oh dan sla ik mijn ontbijt wel over. Pf word moe van deze gedachtes. Maar bedankt voor de tips!!
ilovetoeat - Donderdag 26 september 2013 16:39
te herkenbaar, helaas heb ik alle bovenstaande tips al geprobeerd, maar ben ik er gewoon nog niet klaar voor.
Hannah - Donderdag 26 september 2013 17:12
Ik compenseer met bewegen. Eerst deed ik dit door te hardlopen, veel te vaak en te ver. Nu wandel ik af en toe, niet om af te vallen maar tegen het aankomen. Het slaat nergens op, want ik eet absoluut niet te veel maar toch heb ik die drang om te bewegen. Maar ik merk dat het steeds wat beter gaat :)
Jillie - Donderdag 26 september 2013 18:25
Herkenbaar. Ik compenseer de laatste tijd zoveel en ik wordt er zo moe van! En toch lukt het niet om het los te laten. Terwijl ik in m'n goeie periodes zo vaak heb ervaren dat het echt niet nodig is. Helaas zit ik weer behoorlijk in een terugval en lukt het m'n verstand nog niet m'n gevoel te overschreeuwen. Het argument dat dit je spijsvertering in de war brengt, is wel belangrijk voor me. Heb namelijk ook ervaren dat die laatste tijd niet geweldig meer is.
@ Hannah: ook herkenbaar! Dat heb ik dus ook. Precies net bedacht dat ik toch nog een uur 'over' heb straks, dus kan wel even flink gaan bewegen.
Tijd om er flink mee aan de slag te gaan. Wat ik al meerdere malen heb geprobeerd afgelopen maand. De knop moet (opnieuw) om...
imlove - Donderdag 26 september 2013 18:38
Dit is zo herkenbaar! Op deze manier compenseer ik veel te vaak. En als ik dan toch het gevoel heb dat ik (ondanks overgeslagen maaltijden) te veel heb gegeten, ga ik extra bewegen. Dat stemmetje is zo verschrikkelijk vervelend! Ik probeer niet meer/minder te compenseren en normaal te eten. Lastig, maar het gaat wel langzamerhand iets beter!
amanda - Donderdag 26 september 2013 19:34
heel herkenbaar omdat ik alles altijd compeseer. ik durf niks te eten zonder het te compeseren. als ik te veel eet eet ik de volgende dag bijna niks. als ik bijna niks eet moet ik sporten. als ik gesport heb moet ik drinken om niet te gaan eten. pff

en dat ontbijten is miss een goede.

mooie blog xx
BeBeautiful - Donderdag 26 september 2013 22:15
Goed moment voor een goede blog! Morgen komt een vriendin logeren en ik was net bezig om plannen te maken om te compenseren. Maar ik vecht ertegen!
Ik vind het alleen wel lastig om 's avonds bij een film ofzo nog wat te eten, als ik al het maximum van 3 tussendoortjes gehad hebt. Of is fit normaal?
Elina94 - Donderdag 26 september 2013 22:19
Echt een super fijn artikel! ik had vanavond al schuldgevoelens omdat ik vandaag 'meer' heb gegeten dan 'normaal', wat al een paar weken zo gaat, en ook nog zin had in een extra avond tussendoortje (nu dus). Maar nu ga ik hem toch maar gewoon pakken, want honger = honger, en die es kan de pot op!
sindy - Donderdag 26 september 2013 22:58
En zie hier de overvloed aan positieve reacties.....op het moment dat Scarlet persoonlijk over haar problemen schrijft. Niemand vindt dat ze dit maar voor zichzelf moet houden, omdat het te privé is.
@proudteam. Ik vind al jullie met name persoonlijke blogs erg fijn om te lezen, dus ook over de leuke dingen en minder leuke dingen die jullie meemaken of hebben meegemaakt. Juist het persoonlijke van deze site is zo ontzettend waardevol. Want algemene tips en weetjes kan iedereen ook van het internet plukken. Maar juist dat persoonlijke....daar zit het in!
R. - Vrijdag 27 september 2013 10:22
Ooeh zo herkenbaar. Vooral die eerste alinea, zo werd ik vandaag eigenlijk ook wakker.

Ik wil er ook nog wel even aan toevoegen dat compenseren eigenlijk echt niet werkt. Toen ik heel erg veel eetbuien had vond ik dit lastig te geloven, en heb ik ook echt even door een periode moeten gaan waarin ik ook echt 'teveel' at, omdat ik naast normaal eten ook nog eetbuien had, maar hierdoor gaan de eetbuien uiteindelijk wel over, en heb ik uit mezelf eigenlijk een gezonder gewicht bereikt.
Chica W. - Vrijdag 27 september 2013 12:46
Erg herkenbaar en goed geschreven. Ik compenseer ook erg vaak, zowel met eten als met sporten. Ik laat vaak dingen weg met eten, dus alleen een beetje groenten als avondeten maar dan geen aardappels/rijst/pasta of vlees/kip/etc. maar sla ook geregeld maaltijden over. En sowieso sport ik elke dag maar vaak 'straf' ik mezelf ook door net iets langer of zwaarder te moeten sporten.
Esther - Zaterdag 28 september 2013 11:21
jeetje dit is zo enorm herkenbaar.... dank je wel voor het artikel, het geeft het gevoel er niet helemaal alleen in te staan!

liefs
michelle - Zondag 29 september 2013 22:09
Ik heb vanavond voor het eerst in tijden een stuk taart gegeten. Heel veel compenseer gedachtes maar ik probeer te relativeren. Van 1x een stuk taart ga ik zeker niet aankomen. Niemand komt daarvan aan. Verder hou ik een dagboek bij waarin ik mijn gedachtes opschrijf. En ik probeer de compenseer gedachtes niet te onderdrukken. Ik laat ze er zijn maar ik handel er niet naar. IK ben de baas en niet mijn es. Basta :)
Ikdoedurfkan - Donderdag 3 oktober 2013 18:10
Het is heel erg grappig.... Ik heb jarenlang (33 jaar) geprobeerd te sturen in mijn eten door te compenseren; minder of niets eten en heel veel sporten en bewegen. Toen ik het vrij eten leerde, merkte ik dat hoe vrijer ik durfde te eten, hoe minder ik de drang had om te gaan sporten.
Van weinig tot niets eten, (vr)eetbuien, braken en dwangmatig sporten, ging ik naar altijd en overal vrij eten en alleen nog maar sporten als ik er écht zin in heb. En ik ben nooit meer te dun of te dik geweest.
Dit gun ik iedereen! Want een eetverslaving maakt meer kapot dan je lief is!

M - Zondag 13 oktober 2013 21:20
Ik ben sinds vrijdag na het lezen van dit bericht gestopt met compenseren en meteen zaterdag viel er zo'n last van me af, Ik heb de eetlijsten uitgeprint en mijn ouders vertelt dat dit is wat ik nu al 18 jaar doe. Ik heb annorexia gehad maar ben altijd blijven compenseren en daardoor nooit helemaal van mn eetprobleem afgekomen. Ik kon finctioneren in de maatschappij maar mn hoofd was altijd bezig met t overdenken van mn eten. Door het constant minderen kreeg ik telkens weer een eetbui, moest dan weer minderen of veel bewegen etc. Soms moest ik s nachts uit mn bed omdat ik te weinig had gegeten en honger had, dan sliep ik weer slecht en baalde dat ik het verkeerd had ingeschat. At ik te veel voelde ik me juist super rot en was ik wanhopig op zoek naar een momentje waarop ik kon sporten (ik heb 3 kinderen en voed ze alleen op met een drukke baan om rond te komen). Vond ik dat moment om te bewegen dan dus niet, was ik helemaal down. Ik kon alleen aan eten en bewegen denken. Deze twee dagen viel zo'n last van me af. Natuurlijk zullen de moeilijke momenten zeker nog komen. Maar ik ben ook maar een mens en heb gelukkig m'n ouders gevraagd of ik hen mag bellen als ik me rot ga voelen. En ik schrijf aan mezelf hoe goed ik me voel als ik niet over eten hoef te denken. Ik houd jullie op de hoogte!
.... - Dinsdag 3 december 2013 04:43
Psychiaters zijn heel erg, de mijne van 10 jaar terug heeft in m'n dossier gezet patiënt heeft ondergewicht maar voldoet niet aan criteria anorexia. Pas bij die criteria wil ik patiente hulp bieden.

Dus eigenlijk werdt er gezegd, val nog even lekker af want zo erg is het allemaal nog niet
Anoniempje - Maandag 22 februari 2016 21:59
Je wil niet weten hoeveel ik eet .
nou dit dus


in de ochtend als ik Wakker word . Een bak chips ja ik ontbijd met chips ik weet t
En 3 boterhamen met pindakaas . Met een zak je met nootjes . Over een half uur . ga ik naar school . Dan neem ik stiekem altijd 6 zakjes chips nee . Dan voor mijn 3
Vriendinen . En de andere 3 eet ik zelf op . Dan koop ik altijd stiekem een zakje m&m
. Eet die helemaal op . en dan nog een patatje met friekandel . En in de Avond eet ik pasta . Eet ik 4 Borden leeg met als toetje 2 chocolade repen . En dan nog 3 zakken chips . Me dan ben ik misselijk . en omploft mijn buikje bijna ma
Mijn buik is dan ook zooo erg dik lijkt net als of ik 7 maanden zwanger ben en dan kan ik bijna niet meer lopen omdat ik zo veel be gegeten .
Ik ben 15 jaar mijn lengte is 1 meter 58 klikt dus en ik weeg
89 echt te veel
Yomegajojo - Woensdag 6 maart 2019 02:58
Dit is zoooo herkenbaar! Ik heb eergisteravond (zondagavond) een massale schransbui gehad (noem het zelfs geen eetbui meer). Echt ALLES moest eraan geloven. En de ongezondste dingen eerst, zelfs een heel pastamaal (koud) kon er, na alle vette chips, croques, koeken etc, nog bij.. Ik voelde me zo ongelooflijk vuil, vies, slecht. Men buik (maag en darmen) waren zo ongelooflijk opgeblazen en ik kon zelfs niet meer gaan liggen van de pijn. In plaats van de dag erna (maandag) te compenseren (zoals ik van plan was), heb ik een hele dag door weer een eetbui gehad. Een hele dag door!! Ik kon niet meer. De dag daarna (dinsdag) kon ik niet compenseren, omdat ik bij men ouders at. Ik heb ‘normaal’ gegeten, maar het voelde als mislukt. Ik wil eigenlijk morgen (woensdag) compenseren voor de twee dagen eetbui, maar door het lezen van jouw verhaal ga ik proberen dit niet te doen. Ik hoop dat het me min of meer lukt, temeer omdat ik morgenavond ook met vriendinnen op restaurant ga en ik dit ook extreem moeilijk vind.. (pasta, pizza of iets anders vet wordt het). Ik word gek van al die stemmen en gedachten rond eten/niet eten. Mijn hoofd ontploft nog eens een keer denk ik :’(