Hier op Proud2Bme kan je hulp, steun en herkenning vinden rondom eetstoornissen, maar ook rondom andere thema's zoals in het geval van deze blog: ADHD. Er kan wel degelijk een verband zijn tussen eetstoornissen en ADHD zoals bij mij het geval was. Zoals bij elk ziektebeeld of elke stoornis zijn er ook rondom ADHD behoorlijk wat vooroordelen en misvattingen. In deze blog zet ik ze voor jullie op een rijtje.

De diagnose ADHD is sinds kort weer met een flinke windvlaag mijn leven in komen waaien. Ik kreeg hem rond mijn 16e, maar heb me er na een korte behandeling verder niet meer zo veel mee bezig gehouden. Mijn eetproblematiek lag op dat moment namelijk op de voorgrond. Nu ben ik weer op een punt in mijn leven gekomen dat ik toch heb besloten om weer iets met die diagnose te willen doen. Ik begon er namelijk weer op een nadelige manier iets van te merken in de vorm van paniekaanvallen die nu gelukkig wel weer onder controle zijn.

Ik maakte een afspraak met mijn huisarts die mij doorverwees naar een psycholoog waar ik mijn verhaal kon doen. Zij heeft mij weer doorverwezen naar een behandeling voor ADHD. Er heeft intussen al best wel wat tijd in gezeten en nu moet ik de wachttijd nog door. Vervelend, maar niet het einde van de wereld voor mij. Ik heb in de tussentijd goede gesprekken met een psycholoog gehad die me net even de houvast gaf die ik nodig had. Het is namelijk niet zo dat mijn leven nu geheel in puin ligt. Het gaat heel goed met me, maar toch denk ik dat er op dit gebied nog het een en ander te winnen valt. Ik ervaar hier last van, dus ik heb recht op hulp. Daarvoor hoef ik niet eerst in een dieptepunt te zitten.

Doordat ik hier weer wat meer mee bezig ben is het ook gekomen dat ik hier op Proud wat opener over ben geworden en ik merkte al snel dat ik niet de enige was. De ADHD was geen directe oorzaak van de eetstoornis, maar het heeft wel meegespeeld en je ziet dat deze combinatie vaker voorkomt. Echter zijn er nog een hoop misvattingen over ADHD. Dat merk ik terug in jullie berichtjes, maar ook bij mezelf en in mijn dagelijks leven. Het leek me daarom wel goed om deze eens op een rijtje te zetten en te kijken naar wat nou wel en wat nu niet waar is.

1. Iedereen heeft een beetje ADHD

Toen ik net bij de psycholoog kwam schaamde ik me een beetje om het te zeggen. "Ja, ik heb dus ooit die diagnose gekregen, maar ik weet het niet hoor… Is het wel echt iets? Mensen zeggen toch wel vaak dat iedereen een beetje ADHD heeft en dan voel ik me zo'n aansteller. Ik bedoel, iedereen vergeet toch wel eens wat en je kan ook niet altijd overal overzicht op hebben? Ik heb het ook wel druk gehad dus misschien was ik gewoon moe en..." Ik kon het maar gezegd hebben, want ik zat daar best wel mee. M'n psycholoog vertelde me meteen dat ik niet zo hoefde te denken en dat ADHD zeker wel echt iets is. Dat stelde me gerust.

Het is inderdaad zo dat iedereen wel eens warrig is, dingen vergeet, zich niet kan concentreren, zich rusteloos voelt of andere kenmerken van ADHD heeft. Dat is normaal, maar het is wel iets anders dan het daadwerkelijk hebben van ADHD. Wanneer je ADHD heb is dit namelijk in veel grotere maten en iets wat je hele leven lang een ding kan blijven. Het is echt een verschil in de hersenen, maar maak je geen zorgen, het maakt je echt geen minder mens. Je functioneert gewoon net even anders, maar met ADHD valt heel goed om te gaan en het biedt ook veel positieve eigenschappen.

Zo maakt ADHD je bijvoorbeeld creatiever, gedrevener, meelevender, veerkrachtig, intuïtief, vindingrijk en laat het je gemakkelijker out of the box denken. Natuurlijk is dit ook voor iedereen anders en is het niet zo dat mensen zonder ADHD dat niet kunnen zijn, maar over het algemeen vind je deze karaktereigenschappen wel vaker terug bij mensen met ADHD. Om dit echt tot z'n recht te kunnen laten komen is het belangrijk om je ADHD niet als een probleem te zien en te proberen om er mee te leren leven in plaats van het steeds maar te bevechten. Vechten tegen jezelf heeft geen zin. Staar je niet dood op je diagnose. Je hoeft het niet op te lossen of weg te duwen, je moet jezelf enkel leren begrijpen en daar op kunnen anticiperen.

2. ADHD'ers zijn altijd druk

'Heb je ADHD? Maar je bent zo rustig?" Wellicht een bekende uitspraak, maar misschien ook helemaal niet. Er bestaan namelijk verschillende types ADHD. Net zoals dat er verschillende eetstoornissen zijn. Zo heb je type I: Het overwegend onoplettend type, ookwel bekend als ADD. Degene met dit type heeft veel moeite met het behouden van de aandacht in het hier-en-nu en is dus snel afgeleid. Type H: Het overwegend hyperactieve en impulsieve type. De naam zegt het al, hierbij is dus vooral sprake van hyperactiviteit en impulsiviteit en tot slot Type C: Het gecombineerde type. Bij dit type is het dus een combinatie van aandachtstekort en hyperactiviteit/ impulsiviteit. Dit type komt het vaakst voor. Het is dus helemaal niet zo dat mensen met ADHD altijd heel druk of bewegelijk zijn al kom het wel veel voor.

3. Als je ADHD hebt moet je Ritalin gebruiken

Medicatie zoals Ritalin wordt gebruikt bij de behandeling van AHDH. Echter is het niet altijd noodzakelijk om dit te gebruiken. Het kan echt een bijdrage leveren, maar als jij het liever niet hebt of het gewoon voor jou niet werkt kan je ook heel goed met ADHD leren omgaan door middel van therapie of mindfulness. Daarnaast heb je ook nog net even andere soorten medicatie. Soms kunnen net andere bestanddelen of een langere werkingsduur echt het verschil maken. Het is maar net wat voor jou werkt en dat kan voor iedereen anders zijn, maar dat je hoe dan ook medicatie moet gebruiken is niet waar.

Zelf heb ik bijvoorbeeld een tijdje Concerta gebruikt. Dat werkte voor mij fijn in het begin, maar na een tijdje toch niet meer. Ik had het gevoel dat de bijwerkingen langzaamaan toch te zwaar gingen wegen. Na ruim een jaar ben ik weer gestopt met het gebruik. Weer een paar jaar later heb ik de medicatie opgepakt vanwege m'n studie. Dit keer gebruikte ik Ritalin. Echter moest je dit om de 3 a 4 uur slikken en dat was voor mij heel chaotisch. Toch haalde ik er ook wel voordelen uit, maar na een tijdje besloot ik dat het wel weer goed was. Ik zou niet zeggen dat ik nooit meer medicatie zou gebruiken, maar op dit moment vind ik het niet nodig. Het ligt denk ik ook een beetje aan de periode van m'n leven. De medicatie heeft me wel echt het verschil doen voelen en daardoor ben ik ook bewuster geworden van waar ik op kan letten. In die zin draagt het nog steeds wel bij.

Pluslexia.com

4. Ritalin is slecht voor je

Ritalin heeft bij veel mensen niet bepaald een goede naam. In mijn omgeving hoor ik vaak dat de vergelijking met drugs zoals speed of cocaïne wordt gemaakt. Ik weet ook wel van mensen dat ze het als 'party drug' gebruiken. Dit zijn mensen die zelf geen ADHD hebben. Ritalin heeft inderdaad bepaalde gelijkenissen met bepaalde drugs, maar ook heel belangrijke verschillen. Ja, het doet wat met je hersenen, maar dat is de bedoeling. Als je er verstandig mee omgaat hoeft het helemaal niet slecht voor je te zijn. Het is belangrijk om samen met degene die jou de medicatie voorschrijft te kijken naar de werking en bijwerkingen en op basis daarvan de dosis te bepalen of eventueel toch te stoppen met het medicijn (net zoals bij elk ander medicijn).

5. Je bent ongeïnteresseerd

Wanneer ik een gesprek met iemand aan het voeren ben dwalen mijn ogen continu af naar wat er op de achtergrond allemaal gebeurt. Soms vind het oprecht heel moeilijk om me te focussen op een gesprek en daar kan ik me dan heel erg druk om maken. Het is echt niet zo dat ik het niet boeiend vind wat er wordt verteld en ik ben ontzettend bang dat mensen misschien denken dat ik ongeïnteresseerd over kom.

Ook tijdens roller derby training moet ik heel vaak nog even aan mijn teamgenootjes vragen wat nou ookalweer de oefening was die zojuist werd uitgelegd. Op de een of andere manier lijk ik het dan gewoon niet direct te registeren. De meeste mensen weten dit wel van mij en ik vind het dan ook prima om achteraf nog even te vragen wat er precies werd gezegd. Als je daar zelf gewoon open en eerlijk over bent is de reactie van je omgeving vaak wel heel begripvol. Tenminste, dat is mijn ervaring.

Herkenbaar? Gun jezelf ook dat begrip. Je hoeft niet te vechten tegen iets waar je niks aan kan doen. Het is echt prima om het nog even te vragen en gun jezelf voor sommige dingen wat meer tijd wanneer dat nodig is. Ook heb ik vaak dat ik iets echt moet doen (zoals kaartspelletjes of een bepaalde sportoefening) of hardop moet lezen (bijvoorbeeld met teksten leren) voordat iets echt tot me doordringt. Als dat mijn manier is dan is dat toch prima? Het maakt mij echt geen minder mens.

6. ADHD'ers zijn dom of lui

Op de middelbare school had ik ontzettend veel moeite met leren. Zoals ik in het kopje hierboven al aangaf moest ik echt teksten hardop lezen om ze goed in me op te kunnen nemen. Tijdens mijn middelbare school vond ik het dan ook ontzettend moeilijk om uit boeken te leren. Mijn ouders hebben me uit wanhoop letterlijk voorgelezen uit mijn geschiedenis- en wiskundeboeken om me door mijn examens heen te helpen. Je kan je voorstellen dat dit destijds een flinke deuk in mijn zelfvertrouwen was. Ik dacht echt dat ik lui en dom was. Waarom kon ik mezelf niet gewoon motiveren? Waarom kon ik niet leren zoals mijn klasgenootjes?

Ik leer misschien niet hetzelfde als iemand anders, maar dom ben ik niet, dat weet ik nu zeker. Soms helpt het om een andere aanpak te gebruiken als ik echt iets uit een boek moet leren, maar ook heb ik leren accepteren dat dat gewoon mijn zwakte is en dat ik juist weer sterk ben op heel andere gebieden. Lui of dom ben ik zeker niet. Ik zie mezelf juist als een heel creatief, gedreven en geïnteresseerd persoon. Ik denk heel graag na over dingen en begrijp de mensen om mij heen naar mijn mening goed, maar exacte vakken of lappen tekst… Daar hoef je bij mij niet mee aan te komen. Misschien is dit voor iemand anders met ADHD weer heel anders en kan diegene met een hyperfocus juist helemaal in bepaalde onderwerpen duiken. De één is de ander natuurlijk niet. Je kan niet zeggen dat iedereen met ADHD helemaal hetzelfde is. 

7. Die drukke jongen in de klas

Sommige mensen hebben wanneer je het over ADHD hebt direct het beeld van drukke jongetjes die niet stil kunnen zitten tijdens de les. Het is wel zo dat ADHD bij jongens over het algemeen wat vaker voorkomt dan bij meiden, maar dat het alleen bij jongens voorkomt is zeker niet waar.

Bovendien is het ook niet zo dat ADHD alleen bij kinderen voorkomt. Kinderen met ADHD hebben vaak meer last van de hyperactiviteit waardoor het zich veel zichtbaarder uit. Bij volwassenen neemt het bewegelijke vaak wat af en zet de ADHD zich meer om in innerlijke onrust, maar dit hoeft niet per se het geval te zijn.

8. ADHD ligt aan de opvoeding

Natuurlijk maakt de opvoeding uit bij de ontwikkeling van een kind met ADHD net zoals het uitmaakt bij een kind zonder ADHD. Wanneer je de opvoeding aanpast op de wetenschap dat je kind ADHD heeft kan dit veel uitmaken voor later, maar het is niet zo dat kinderen met ADHD slecht opgevoed zijn.

9. ADHD is een hype

"Tegenwoordig lijkt het haast alsof iedereen ADHD heeft. Volgens mij is het gewoon een hype!" Ik kan me voorstellen dat dat zo voelt ja. Het is namelijk pas sinds kort dat er veel onderzoek is gedaan naar ADHD en dat we weten wat het precies is. Het is heel lang zo geweest dat ADHD niet herkent werd en dat je gewoon als 'dom' of 'warrig' bestempeld werd. Natuurlijk is het belangrijk om niet te snel met diagnoses te gooien, maar ik denk dat het echt wel meevalt in hoeverre er over-gediagnosticeerd wordt. ADHD komt ook gewoon best wel veel voor, maakt maakt dat het meteen een hype? Ik vind het in ieder geval wel fijn om te weten dat ik niet gek of de enige ben.

10. Je moet gewoon minder suiker eten

Dit wordt vooral veel gezegd tegen ouders die een kind hebben met de diagnose ADHD. Veel suikerrijk eten eten zal ongetwijfeld effect hebben op hyperactiviteit en je concentratievermogen, maar het is niet 1 op 1 te meten aan ADHD en dus niet de ultieme oplossing.

Welke misvattingen ken jij nog?