Ik ben een moeilijke eter
Van jongs af aan heb ik een lange gebruiksaanwijzing als het gaat om eten. Vroeger was ik helemaal geen grote eter en zat ik binnen no time vol. Snoep was echter geen probleem, zelfs als ik helemaal vol zat, had ik ergens in mijn buik nog wel een plekje voor een snoepje of toetje. Ik was een enorme snoepkont en helaas is dat nooit over gegaan. Inmiddels eet ik wel een stuk meer als het gaat om 'normale' voeding, maar nog steeds ben ik geen makkelijke eter. Ondanks dat ik zelf heel goed weet wat ik wel en niet lust en hier rekening mee kan houden als ik zelf kook, is het niet altijd makkelijk. Ik eet graag samen met anderen zoals met mijn vrienden en inmiddels weten zij wel wat beter wat ik wel en niet eet, maar dit is weleens anders geweest..
Als kind was het best lastig om bij vriendinnetjes te eten omdat ik bang was dat we iets zouden eten wat ik niet lustte. Nu ik ouder ben, weet ik dat veel kinderen bepaalde dingen wel of niet eten en dat hier door volwassenen echt wel rekening mee gehouden wordt, maar vroeger was dit echt een bron van stress en zorgen voor mij. Ik wilde me niet bezwaard voelen als ik iets niet lekker zou vinden en durfde het niet te laten staan. Als kind wilde ik anderen al niet teleurstellen en wilde ik ook gewoon kunnen mee eten met wat de pot schaft. Ik baalde er dan ook van dat dit voor mij niet altijd makkelijk was, omdat ik mij er niet altijd overheen kon zetten als ik iets echt niet lekker vond.
Terwijl blijven eten bij een vriendinnetje leuk hoorde te zijn en ik er ook van wilde kunnen genieten omdat het iets 'bijzonders' was, wat niet iedere dag gebeurde, zorgde het bij mij voor veel spanning. Lasagne was mijn lievelingseten en dit was iets wat de moeder van een vriendinnetje op de basisschool vaak maakte. Bij haar eten was een feestje, omdat ik wist dat het goed zou komen omdat ze lekker kon koken en wist wat ik lekker vond.
Bang om iets nieuws te proberen
Inmiddels ben ik over bepaalde dingen die ik nooit at wel heen gegroeid en ben ik wel wat makkelijker geworden. Sommige dingen vind ik niet zo lekker en zou ik niet snel voor mijzelf klaar maken zoals boerenkool, maar dat is niet iets wat ik echt niet zou eten. Als ik bij iemand ga eten en er staat boerenkool op tafel, eet ik gewoon netjes mijn bord leeg. Dit hoort er ook bij en je kan niet iedere dag je lievelingseten eten. Wel zijn er dingen die ik echt niet lust en die ik dus ook echt niet eet. Dan kan ik mij nog weleens bezwaard voelen en het idee hebben dat ik een heel moeilijke eter ben.
Ik kan het enorm bewonderen als ik merk dat mensen open staan voor alles en ook alles willen proeven. Daar kan ik soms wel jaloers op zijn. De vorige vriend van mijn zus at net als ik geen kaas, maar wilde wel alles proberen voordat hij zei dat hij het niet lekker vond. Ik zou dat (nu) nooit doen... Er is een zaadje in mijn hoofd gepland waardoor ik nieuwe soorten niet eens durf te proeven. Brie, blauwe kaas, schimmelkaas en andere 'bijzondere' kaassoorten heb ik nooit geproefd, omdat ik bij voorbaat al 'weet' dat ik het niet lekker ga vinden. Ik durf het dan ook niet. Hetzelfde geldt voor ingewanden, sommige mensen proeven dit omdat ze vinden dat dat hoort of moet, of omdat ze het zelf gewoon willen. Ik heb daar echt bewondering voor omdat ik dit zelf nooit zou doen. Ik zal daarom ook niet zo snel ergens een verrassingsmenu bestellen zonder dat ik mijn gebruiksaanwijzing rondom eten meegeef.
Het is niet een heel groot probleem, er is namelijk heel veel wat ik wel lekker vind, maar ik vind het soms best ingewikkeld. Ik baal er soms ook van dat ik daarin gewoon niet zo flexibel ben. Helaas ben ik ook niet zo makkelijk als: 'ik eet geen vlees' of 'ik eet geen kaas', want bij mij ligt het veel gecompliceerder. Ik eet namelijk veel wel onder bepaalde voorwaarden.
Dingen lekker vinden onder bepaalde voorwaarden
Orgaanvlees is iets wat ik sowieso niet eet, maar er zijn veel producten die ik wel eet onder bepaalde voorwaarden. Iets wat mij vaak belemmerd als het om eten gaat, is dat ik geen kaas eet. Ik ga regelmatig high tea-en maar dan moet ik wel altijd van te voren aangeven wat ik wel en niet eet, omdat er anders meerdere producten met kaas geserveerd worden. Kaas op broodjes, geitenkaas in quiche, roomkaas op taartjes, feta in salades of soep, etc. Kaas komt gewoon in veel gerechten voor en ik ben dan ook nog wel zo moeilijk dat ik dan niet de feta uit een salade schep en dat ik de rest wel eet. Als het er eenmaal in heeft gezeten, dan hoef ik het niet meer.
Toch is het niet zo dat ik helemaal geen kaas eet. Gesmolten kaas op een tosti of pizza vind ik juist heel lekker en ook door de pasta eet ik kaas. Het moet er dan wel in verwerkt of gesmolten zijn. Daarbij zijn er wel wat kaassoorten die ik helemaal niet eet. Hetzelfde geldt eigenlijk voor rundvlees. Ik eet geen biefstuk, ossenhaas of carpaccio, maar ik eet wel rundergehakt. Ingewikkeld dus. Dat heb ik dus wel met meer dingen en daar word ik soms een beetje moe van, maar ook mijn omgeving moet daar dus rekening mee houden.
Bang voor sommige voedingsproducten
Soms denk ik wel dat ik een bepaalde angst heb ontwikkeld rondom bepaalde voedingsproducten. Dit heeft helemaal niks te maken met het aantal calorieën of de hoeveelheden suiker. Ik vind juist alles wat als 'slecht of ongezond' bestempeld wordt het aller lekkerste... Het heeft echt te maken met dingen die ik echt niet lekker vindt en dus ook niet wil eten. Verder is er gelukkig heel veel wat ik wel lekker vind. Ik kan heel erg genieten van lekker eten en vind dat ook heel belangrijk. Ik kook graag en probeer regelmatig nieuwe dingen uit. Ik hou bijvoorbeeld heel erg van verschillende soorten vis, groente en fruit. Wat groente en fruit betreft, eet ik eigenlijk alles en daar wil ik wel weer nieuwe dingen van proberen. Ik vind niet alles even lekker, maar als het geserveerd zou worden zou ik dit wel gewoon eten.
Ik vind het wel belangrijk om nieuwe dingen te proberen omdat ik zo ook mijn smaak meer kan verbreden. Sowieso zijn er nog heel wat dingen die ik nog nooit heb gegeten. Dingen lekker gaan vinden die je normaal niet eet, kan ook door het anders klaar te maken. Zo vind ik witlof uit de oven met ham en kaas niet zo heel lekker omdat ik het dan te bitter vind, maar rauwe witlof in een salade met mandarijntjes en een lekkere zoete dressing vind ik wel heel lekker. Daarnaast zet ik ook kleine stapjes in het eten van dingen die op mijn 'blacklist' staan. Zo ben ik sinds kort wel taartjes gaan eten waar een topping van cream cheese op zit. Ik hoop wel een steeds makkelijkere eter te worden hierdoor maar ik denk dat het toch altijd wel een puntje blijft. Ik ben heel kritisch en heb een hele duidelijke smaak. Ik ben een fijnproever en proef dus ook heel snel als ik iets niet lekker vind.. Wil je tips over hoe je er mee om kunt gaan als je een moeilijke eter bent? Lees dan eens deze blog 'dat lust ik niet!'.
Ben jij een moeilijke eter? Wat lust jij wel en niet?
Gerelateerde blogposts
9
Reacties
Het opgelaten gevoel als ik bij anderen ga eten ken ik wel, omdat ik tegenwoordig een vegetarier ben. Ik vind het geen probleem om bijvoorbeeld gewoon de stukjes kip uit een gerecht te prikken en de rest op te eten, maar ik heb toch het gevoel dat ik lastig ben voor andere mensen.
Ik lust eigenlijk best wel veel, gelukkig maar!!
Maar iedere 8 à negen jaar schijnt je smaak ook weer iets te veranderen dus kan het zijn dat je dingen die je niet lustte opeens wel lekker vind.
Tot nu toe is het enige wat ik echt niet lustte (dus niet omdat ik uit eetgestoorde gedachte zei dat ik het niet lustte) na acht keer proeven papaya geweest...
Ik lust nu wel iets meer maar ook nog steedsheel veel niet. Maar het maakt niet meer zoveel uit want ik laat me niemand meer voorschrijven wat ik wel en niet eet.
Ik vind het nu wel leuk om soms dingen te proberen. Wat dat betreft ben ik wel wat avontuurlijker geworden.
@ xo: ik snap je reactie niet helemaal, ik denk namelijk dat dit voor iedereen anders werkt. Het ligt ook zeker niet aan de opvoeding van mijn ouders, mijn zus at namelijk wel bijna alles en werd op dezelfde manier opgevoed. Het is heel persoonlijk en de ene persoon lust nou eenmaal meer dan de ander.
In jouw reactie hoor ik zo mijn vader spreken. Niet aanstellen, niet zeuren, opeten en mond dicht. Jarenlang heb ik gedacht dat dit een normale manier van doen was. Pas nu (na 17 jaar) ben ik erachter dat deze manier van optreden doorging in alle aspecten van mijn leven. Niet zeuren, niet naar jezelf luisteren maar conformeren naar wat de ander zegt en 'normaal' doen.
Dit uitgangspunt zorgde ervoor dat ik juist helemaal niet meer naar mijzelf luisterde. Als we dat vertalen naar eten, betekent dat dat ik nu op mijn 32ste moet gaan uitzoeken wat ik wel of niet lekker vind, hoeveel mijn lichaam aangeeft dat ik nodig heb en het bewust leren proeven van eten. Inclusief het resultaat dat ik dus voor lief moet nemen dat ik een aantal dingen helemaal niet zo lekker vind en dus op dat gebied 'lastiger' wordt. Terwijl eigenlijk een eetstoornis het ultieme 'lastige' zou moeten zijn voelt dit veel moeilijker, omdat dit niet vanuit een stemmetje wordt ingegeven dat mij regels oplegt, maar dat dit vanuit mijzelf komt. En als ik daar oprecht naar wil gaan luisteren, zal ik voor mijzelf op moeten komen en daarin ruimte durven innemen. En man oh man, dat is zo ontzettend moeilijk....
Het doet me alleen al verdriet om dit zo op te schrijven, laat staan het in de praktijk te brengen.
Hiermee, beste Xo, probeer ik je uit te leggen dat het niet zo zwart-wit is allemaal. De balans vinden tussen 'mond dicht en opeten' en 'ik vind het spannend, dus ik probeer het niet eens' is er niet een waar je zomaar overheen kunt denderen. En ik hoop dat je daarmee ook de nuance durft toe te staan, naar anderen en (misschien nog wel belangrijker) naar jezelf.